Paragraphes |
[160] |
ἐσμέν.
Καὶ
εἴημέν
γ'
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι·
ἀλλὰ
χρή
γ'
ἀνθρώπους |
[120] |
τῶν
ἀντιγράφων
τῆς
στήλης,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
ἀτελεῖς
αὐτοὺς
εἶναι
κελευόντων |
[140] |
τοῦτο
δὲ
πάντων
μάλιστ'
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι.
Διὰ
τί;
Ὅτι
παντάπασι |
[140] |
(Ἔστι
τοίνυν
πάντα
ταῦτ'
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
δικαιοσύνης,
ἀρετῆς,
μεγαλοψυχίας
ἐπιδείγματα. |
[100] |
αὑτοῦ
τίθησιν.
(Ἐμοὶ
δ'
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
δοκεῖ
Λεπτίνης
καί
μοι |
[70] |
δεῖν
ἀποδιδόναι.
Οὔκουν
αἰσχρόν,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
εἰ
αἱ
μὲν
παρὰ |
[130] |
ζημιοῦν.
Εἶτ'
οὐκ
αἰσχύνεσθ'
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
εἰ
ἐφ'
ᾧ
τοῖς |
[130] |
μὴ
θελήσουσι
ποιεῖν,
σκοπεῖτ'
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
εἰ
καλῶς
ὑμῖν
ἔχει, |
[10] |
Πῶς
οὖν
οὐ
δεινόν,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
εἰ
τότε
μὲν
τοῖς |
[150] |
οὐ
σχέτλιον
καὶ
δεινόν,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
εἰ
χαλεπώτερον
εἶναι
παρ' |
[100] |
εἰπεῖν
ἀληθὲς
οἴομαι.
Μεῖζον,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
Θηβαῖοι
φρονοῦσιν
ἐπ'
ὠμότητι |
[10] |
τοίνυν
τῆς
πόλεως
ἦθος,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
καὶ
ἐπ'
ἄλλων
πολλῶν |
[80] |
ἐπὶ
τούτοις;
Καὶ
μήν,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
καὶ
ζῶν
πάνθ'
ὑπὲρ |
[150] |
δεινότατ'
ἐργαζόμενον
ληφθῆναι;
(Αἰσχρός,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
καὶ
κακῶς
ἔχων
ὁ |
[90] |
τὸν
νόμον.
ΝΟΜΟΣ.
(Ἀκούετ'
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
καὶ
καταμανθάνετε,
ὅτι
ἐνταῦθ' |
[80] |
τι
φαίνηται;
Οὐ
σκέψεσθ'
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
καὶ
λογιεῖσθε,
ὅτι
νῦν |
[150] |
ὃν
λέγω.
ΝΟΜΟΣ.
Οὗτος,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
καὶ
παλαιός
ἐσθ'
ὁ |
[90] |
νόμοις
κυρίοις
ὑπάρχον
καλόν,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
καὶ
σαφές,
Τὰς
δωρειὰς |
[110] |
ΨΗΦΙΣΜΑ.
(Ὅτι
μὲν
τοίνυν,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
καὶ
τοῖς
προγόνοις
ὑμῶν |
[110] |
τοιοῦτον
ἔργον;
(Χρὴ
τοίνυν,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
κἀκεῖν'
ἐνθυμεῖσθαι
καὶ
ὁρᾶν, |
[80] |
διὰ
ταύτην.
(Ἄξιον
τοίνυν,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
κἀκεῖνο
σκοπεῖν,
ὅπως
μὴ |
[0] |
(Πῶς
γὰρ
οὐκ
αἰσχρόν,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
κατὰ
μὲν
τὴν
ἀγορὰν |
[110] |
ἡγοῦμαι
τοῦτον
τὸν
λόγον,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
κατὰ
πόλλ'
ἀσύμφορον
εἶναι |
[60] |
μὴν
μηδ'
ἐκεῖν'
ὑμᾶς,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
λανθανέτω,
ὅτι
τῶν
αἰσχίστων |
[60] |
ποιήσασθαι
τὴν
εἰρήνην;
Ὧν,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
μετὰ
ταῦτ'
ἐκπεσόντων
ἐψηφίσασθ' |
[150] |
τὸν
τούτου
νόμον;
(Μηδαμῶς,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι·
μὴ
βούλεσθε
δοκεῖν
πλείω |
[40] |
ἀφῃρῆσθαι
νομιεῖ.
(Οὐ
τοίνυν,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
μὴ
Λεύκων
ἀδικηθῇ
μόνον |
[70] |
τοίνυν
ἐγώ
καὶ
πρὸς
Διός,
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
μηδεὶς
φθόνῳ
τὸ
μέλλον |
[20] |
ἀρχόντων.
(Ὁρᾶθ'
ὡς
σαφῶς,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
μηδέν'
εἶναι
τριηραρχίας
ἀτελῆ |
[90] |
ΝΟΜΟΣ.
(Συνίεθ'
ὃν
τρόπον,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
ὁ
Σόλων
τοὺς
νόμους |
[40] |
τῷ
ἀνδρί.
Καὶ
θεωρεῖτ'
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
ὅσα
ψηφίσματ'
ἄκυρα
ποιεῖ |
[80] |
αὐτοῦ;
Καὶ
τί
φήσομεν,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
ὅταν
τὰ
μὲν
τρόπαι' |
[80] |
πάσχουσιν;
(Ἵνα
τοίνυν
εἰδῆτ'
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
ὅτι
ὡς
ἀληθῶς
ἐπὶ |
[90] |
τὸν
νόμον·
ἡμεῖς
δ'
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
πάντα,
καὶ
παρεισφέρομεν
πολλῷ |
[150] |
εἰπὼν
καταβήσομαι.
Ἔστι
γάρ,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
πάντας
μὲν
τοὺς
νόμους |
[100] |
ἀγαθοί.
Ἐμοὶ
δὲ
δοκοῦσιν,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
πάντες
οἱ
τοιοῦτοι
λόγοι |
[160] |
ἁμαρτάνειν.
Πολλὰ
γὰρ
ὑμεῖς,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
πολλάκις
οὐκ
ἐδιδάχθηθ'
ὡς |
[110] |
πρὸς
ὑμᾶς
ἐρῶ.
Ἦσαν,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
πολλοὶ
τῶν
πρότερον
σπουδαῖοι, |
[40] |
δὴ
πρὸς
Διὸς
καὶ
θεῶν,
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
πῶς
ἂν
ἄνθρωπος
μᾶλλον |
[0] |
ἔμοιγ'
οὐδ'
ἐκεῖν'
εὔλογον,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
σκοπουμένῳ
φαίνεται,
καταμεμφόμενόν
τινας |
[20] |
ἦν.
(Οὕτω
τοίνυν
τινές,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
σφόδρ'
ἔχουσ'
ἀλογίστως
ὥστ' |
[80] |
ὑπὲρ
Χαβρίου
βούλομαι.
Ὑμεῖς,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
τιμῶντές
ποτ'
Ἰφικράτην,
οὐ |
[160] |
πᾶσιν
εἶναι.
(Οὔκουν
ἄξιον,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
τοσαύτην
βλασφημίαν
ἀντὶ
καλῶν |
[70] |
ὑμῶν
μόνον
ὁ
Κόνων,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
τότ'
ἐτιμήθη
πράξας
ἃ |
[10] |
τοίνυν
οὐδ'
ἐστὶν
ὅλως,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
τοῦ
ἤθους
τοῦ
ὑμετέρου |
[0] |
Ἔστι
δ'
οὐκ
ἄδηλον,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
τοῦθ'
ὅτι
Λεπτίνης,
κἄν |
[110] |
νόμον.
(Ἆρ'
οὖν
δίκαιον,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
τοὺς
εὐεργέτας
τιμᾶν;
Δίκαιον. |
[50] |
καταστήσει.
(Οὐ
τοίνυν
μόνον,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
τοὺς
ἰδίᾳ
γνόντας
εὖ |
[110] |
εἴποιμι.
Οὐκ
ἔστι
δίκαιον,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
τοὺς
Λακεδαιμονίων
νόμους
οὐδὲ |
[40] |
φαίνεται.
Εἶτ'
οὐκ
αἰσχυνόμεθ'
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
τοὺς
τοῦ
τοιούτου
παῖδας |
[150] |
ὁ
Λεπτίνου,
οὐ
μόνον,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
τοῦτ'
ἀδικεῖ,
ὅτι
τὰς |
[30] |
προσπεριγενέσθαι.
(Τί
οὖν
οἴεσθ'
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
τοῦτον
τὸν
τοιοῦτον
περὶ |
[90] |
νόμον.
ΝΟΜΟΣ.
(Οὔκουν
ἐναντίον,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
τῷ
Κυρίας
εἶναι
τὰς |
[150] |
Οὗτός
ἐστιν
οὐδενὸς
ἧττον,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
τῶν
λεγόντων
δεινὸς
εἰπεῖν. |
[70] |
Πολλὰ
μὲν
γάρ
ἐστιν,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
τῶν
ὑπ'
ἐκείνου
πραχθέντων |
[130] |
πάντων
οἶμαι
δεῖν
ὑμᾶς,
ὦ
|
ἄνδρες |
Ἀθηναῖοι,
φυλάξασθαι,
τοῦτ'
εἰπεῖν
ἔτι |
[10] |
ἦθος.
(Νομίζω
τοίνυν
ὑμᾶς,
ὦ
|
ἄνδρες |
δικασταί,
ἄμεινον
ἂν
περὶ
τοῦ |
[20] |
ἂν
φαίην.
(Ἔτι
δ'
ὦ
|
ἄνδρες |
δικασταί,
διὰ
τὸ
γεγράφθαι
ἐν |
[60] |
(Πάνυ
τοίνυν
ἀχθοίμην
ἄν,
ὦ
|
ἄνδρες |
δικασταί,
εἰ
τοῦτο
μόνον
δόξαιμι |
[60] |
δὲ
τοῦτο
τὸ
γράμμ'
ὦ
|
ἄνδρες |
δικασταί,
ἐκείνῳ
μὲν
φιλοτιμία
πρὸς |
[50] |
ὑμᾶς
Κορινθίων
ταῦτ'
ἐστίν,
ὦ
|
ἄνδρες |
δικασταί.
Ὅρα
δέ,
εἴ
τις |
[70] |
ΙΟΥ.
(Δοκεῖ
τισὶν
ὑμῶν,
ὦ
|
ἄνδρες |
δικασταί,
οὗτος
ὃ
τοσαύτας
πόλεις |
[40] |
ἀκηκόατ'
ἐκ
τῶν
ψηφισμάτων,
ὦ
|
ἄνδρες |
δικασταί.
Σκοπεῖτε
δὲ
μὴ
τοῦτο, |
[80] |
ἄλλοις,
οὓς
ἀκηκόατε,
εἰσίν,
ὦ
|
ἄνδρες |
δικασταί.
Σκοπεῖτε
δὴ
καὶ
λογίσασθ' |
[90] |
τούτων
εἶναι
βελτίω
φαμέν.
Προσέχετ'
|
ἄνδρες |
δικασταί,
τούτοις
ἀναγιγνωσκομένοις
τὸν
νοῦν. |
[30] |
ἀκηκόατ'
ἐκ
τῶν
ψηφισμάτων,
ὦ
|
ἄνδρες |
δικασταί.
Τούτων
δ'
ἁπάντων
στήλας |
[60] |
(Ἠκούσατε
μὲν
τῶν
ψηφισμάτων,
ὦ
|
ἄνδρες |
δικασταί.
Τούτων
δ'
ἴσως
ἔνιοι |
[140] |
καὶ
μάλισθ'
οἱ
δεινοὶ
λέγειν
|
ἄνδρες, |
Λεωδάμας
Ἀχαρνεὺς
καὶ
Ἀριστοφῶν
Ἁζηνιεὺς |
[60] |
αἷς
δι'
ὑμᾶς
ἐχρήσανθ'
οἱ
|
ἄνδρες |
οὗτοι,
πάντα
τὸν
χρόνον
κυρίας |
[40] |
πράξεις
χρησταὶ
καὶ
νόμοι
καὶ
|
ἄνδρες |
χρηστοὶ
καὶ
πάντ'
ἐξητασμέν'
ἐπὶ |