| Paragraphes |
| [150] |
οὐ
μόνον,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
τοῦτ' |
ἀδικεῖ,
ὅτι
τὰς
τιμὰς
ἀναιρῶν |
| [140] |
οὐδείς
ἐστι
κίνδυνος.
(Καίτοι
καὶ
|
τοῦτ' |
ἀκούω
σε
λέγειν,
ὡς
ἄρα |
| [110] |
οἷσπερ
ἡμεῖς
νῦν,
ἕτερόν
τι
|
τοῦτ' |
ἂν
εἴη.
Εἰ
τοίνυν
μήτε |
| [20] |
τῶν
τριηραρχιῶν
νόμον
καὶ
λέγε
|
τοῦτ' |
αὐτό.
ΝΟΜΟΣ.
Ἀτελῆ
δὲ
μηδένα |
| [130] |
τοῖς
ἄλλοις
θάνατον
ζημίαν
ἐτάξατε,
|
τοῦτ' |
αὐτοὶ
ποιοῦντες
φανήσεσθε;
Καὶ
μὴν |
| [10] |
εἰσὶν
αἱ
παρ'
ὑμῶν
δωρειαί,
|
τοῦτ' |
ἀφαιρεῖται.
Καίτοι
τῶν
ἁπασῶν
ἧς |
| [10] |
τῶν
ἄλλων
πολιτειῶν
διδομένων,
καὶ
|
τοῦτ' |
ἀφαιρεῖται
νῦν
τῷ
νόμῳ.
Τῇ |
| [70] |
τῆς
δὲ
παρ'
ὑμῶν
μόνης
|
τοῦτ' |
ἀφαιρήσεται;
(Καὶ
μὴν
οὐδ'
ἐκεῖνο |
| [120] |
τούσδ'
ὃ
μόνον
λαβόντες
ἔχουσι,
|
τοῦτ' |
ἀφέλῃ.
(Ὡς
δ'
ἁπλῶς
εἰπεῖν, |
| [120] |
ὧν
ἐδώκατέ
τῳ
πρότερόν
τι,
|
τοῦτ' |
ἀφέλησθε,
καὶ
τὰς
ὑπολοίπους
ἀπίστους |
| [130] |
οὐδὲν
ὧν
ἰδίᾳ
τινὶ
δοίη,
|
τοῦτ' |
ἀφέλοιτο
πάλιν,
ἀλλ'
οὐδ'
ἐπιχειρήσειεν |
| [0] |
εὖ
ποιήσαντας,
ὃ
προστεθείκαμεν
αὐτοῖς,
|
τοῦτ' |
ἀφελώμεθα;
Μηδαμῶς·
οὔτε
γὰρ
ἄλλως |
| [110] |
κἀκείνους
ὧν
ἔδοσάν
τῴ
τι,
|
τοῦτ' |
ἀφῃρημένους,
συγχωρῶ
καὶ
ὑμᾶς
ταὐτὸ |
| [120] |
ποιήσουσιν,
ἐὰν
ἄρα
ταῦτα
λέγωσι,
|
τοῦτ' |
εἶναι
δεινὸν
νομίζω.
(Εἰ
γὰρ |
| [130] |
ὑμᾶς,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
φυλάξασθαι,
|
τοῦτ' |
εἰπεῖν
ἔτι
βούλομαι.
Εἰ
γάρ |
| [80] |
εἶναί
που.
Ἐγὼ
δ'
ἔτι
|
τοῦτ' |
εἰπεῖν
ὑπὲρ
Χαβρίου
βούλομαι.
Ὑμεῖς, |
| [30] |
μυριάδες
περὶ
τετταράκοντ'
εἰσί·
καὶ
|
τοῦτ' |
ἐκ
τῆς
παρὰ
τοῖς
σιτοφύλαξιν |
| [60] |
τοι
μόνῳ
τῶν
πάντων
αὐτῷ
|
τοῦτ' |
ἐν
τῇ
στήλῃ
γέγραπται·
Ἐπειδὴ |
| [140] |
τὴν
Χαβρίου
δωρειάν,
ἐν
ᾗ
|
τοῦτ' |
ἔνεστιν
τὸ
τῆς
ἀτελείας
τῶν |
| [140] |
δωρειὰν
παρ'
ὑμῖν,
ἐν
ᾗ
|
τοῦτ' |
ἐνῆν.
Καὶ
οὐ
τοῦτ'
ἐπιτιμῶ· |
| [90] |
κελεύοντος
νόμου
καὶ
κατ'
αὐτὸ
|
τοῦτ' |
ἔνοχον
εἶναι
τῇ
γραφῇ,
ἐὰν |
| [140] |
ᾗ
τοῦτ'
ἐνῆν.
Καὶ
οὐ
|
τοῦτ' |
ἐπιτιμῶ·
δεῖ
γὰρ
ἐφ'
ὑμῖν |
| [70] |
ἑαυτὸν
ἁπάντων
ἀνδρῶν
ἐνδοξότατος,
ταὐτὸ
|
τοῦτ' |
ἐποίησεν.
Λέγεται
τοίνυν
ἐκεῖνος,
τειχίζειν |
| [120] |
(Ἔτι
δ'
εἰ
μηδὲν
ἔμελλε
|
τοῦτ' |
ἔσεσθαι
δυσχερές,
οὐδ'
ἐκεῖνο
καλῶς |
| [140] |
τῶν
ἀγαθῶν
ἀνδρῶν
ἔργα.
Καίτοι
|
τοῦτ' |
ἔστι
τοὐπιτήδευμα
ζηλούντων
ἀρετήν,
οὐ |
| [130] |
γενομένου
τῇ
πόλει.
Τί
οὖν
|
τοῦτ' |
ἔστιν;
(Τὸ
δοκεῖν
ἐξηπατηκέναι
τοὺς |
| [110] |
εἷς
ἐν
ἅπαντι
τῷ
χρόνῳ
|
τοῦτ' |
ἔχοι
δεῖξαι
γεγονός,
τίνος
εἵνεκ' |
| [0] |
Οὐ
γὰρ
ἔστ'
ἐφ'
ὅτου
|
τοῦτ' |
οὐ
πεπόνθατε
τῶν
πάντων,
ἀλλὰ |
| [160] |
κοινῇ
γνωσθέντων.
Οὐ
γὰρ
ἀγνοεῖ
|
τοῦτ' |
οὐδεὶς
οὔτε
τῶν
περιεστηκότων
οὔτε |
