| Paragraphes |
| [110] |
λέγοντας
παραδείγματα,
ὡς
ἄρ'
ἐκεῖνοι
|
μεγάλ' |
εὖ
παθόντες
οὐδέν'
ἐτίμησαν,
καὶ |
| [40] |
ταύτης
τῆς
τιμῆς,
οὐ
τῷ
|
μεγάλ' |
ἢ
θαυμάσι'
ἡλίκα
δοῦναι,
ἀλλὰ |
| [150] |
σύνδικος
γέγονεν.
Ἐστι
δὲ
καὶ
|
μάλ' |
ἔχων
νόμος
ὑμῖν
καλῶς,
οὐκ |
| [90] |
ᾧ
νῦν
ὅδ'
ἀντεισφέρει
νόμῳ,
|
ἀλλ' |
ἅ
τ'
ἐδώκατε,
κύρια,
καὶ |
| [160] |
πάθητε
νῦν·
οὐ
γὰρ
ἄξιον.
|
Ἀλλ' |
ἃ
δίκαι'
ἐγνώκατε,
ταῦτα
φυλάξατε |
| [100] |
δείνων,
πολλοῦ
γε
καὶ
δεῖ,
|
ἀλλ' |
ἃ
τῇ
παρ'
ἐκείνοις
πολιτείᾳ |
| [110] |
εἰργασμένοι
τινὲς
οὐδενὸς
ἠξιοῦντο
τοιούτου,
|
ἀλλ' |
ἀγαπητῶς
ἐπιγράμματος
ἐν
τοῖς
Ἑρμαῖς |
| [60] |
ἀφαιρεθῆναι
ταῦτα,
μηδὲν
ἔχοντες
ἐγκαλέσαι;
|
Ἀλλ' |
αἰσχρὸν
ἂν
εἴη.
(Μάθοιτε
δὲ |
| [80] |
αὐτὸν
ἐκεῖνον
ἀφαιρήσεσθε
τὴν
ἀτέλειαν;
|
Ἀλλ' |
ἄλογον.
Οὐδὲ
γὰρ
ὑμῖν
ἁρμόττει |
| [70] |
μηδεὶς
φθόνῳ
τὸ
μέλλον
ἀκούσῃ,
|
ἀλλ' |
ἂν
ἀληθὲς
ᾖ
σκοπείτω,
ὅσῳ |
| [150] |
φόνος
ἐν
τῇ
πόλει
γενήσεται·
|
ἀλλ' |
ἀναμνησθέντες
τῶν
καιρῶν,
παρ'
οὓς |
| [20] |
χορηγίας
ἤ
τινος
ἄλλου
τέλους,
|
ἀλλ' |
ἁπλῶς
Ἀτελῆ
μηδένα
πλὴν
τῶν |
| [40] |
ἀφαιρούμενοι,
ἀπολύει
τοῦτο
τὴν
αἰσχύνην,
|
ἀλλ' |
αὐτὸ
δὴ
τοῦτο
καὶ
τὸ |
| [160] |
οὐκ
ἐδιδάχθηθ'
ὡς
ἔστι
δίκαια,
|
ἀλλ' |
ἀφῃρέθηθ'
ὑπὸ
τῆς
τῶν
λεγόντων |
| [20] |
τῶν
μετοίκων
λῃτουργίας
εἰσποιεῖ
πολλούς.
|
Ἀλλ' |
ἐὰν
δείξῃ
πέντε,
ἐγὼ
ληρεῖν |
| [150] |
οὗτος
ἐχρήσατο
τούτῳ
τῷ
μέτρῳ,
|
ἀλλ' |
ἐάν
τις
ἀπαιτήσῃ
χάριν
ὑμᾶς, |
| [150] |
ἀφείλετο
τὴν
τοῦ
δικαίου
τάξιν,
|
ἀλλ' |
ἔθηκεν
ἐφ'
οἷς
ἐξεῖναι
ἀποκτιννύναι, |
| [130] |
δοῦλον
Λυκίδαν
πρόξενον
ὑμέτερον
πεποιηκέναι,
|
ἀλλ' |
εἰ
διὰ
τοῦτον
πάλιν
καὶ |
| [10] |
μὴ
χρήματ'
ἀπόλλυτε
μόνον
σκεπτέον,
|
ἀλλ' |
εἰ
καὶ
δόξαν
χρηστήν,
περὶ |
| [120] |
μείζον'
ἢ
ἐλάττονα,
δεινόν
ἐστιν,
|
ἀλλ' |
εἰ
τὰς
τιμάς,
αἷς
ἂν |
| [0] |
καὶ
ὑφ'
ὑμῶν
ἴσως
γιγνώσκεται·
|
ἀλλ' |
ἐκεῖν'
ἂν
ἐροίμην
ἡδέως
αὐτόν, |
| [140] |
ὑμέτερ'
αὐτῶν
οἷς
ἂν
βούλησθε.
|
Ἀλλ' |
ἐκεῖνό
γ'
οὐχὶ
δίκαιον
εἶναί |
| [10] |
μετ'
αἰσχύνης
ὡς
κολακεύοντα
λαμβάνειν,
|
ἀλλ' |
ἐν
ἰσηγορίᾳ
δοκοῦντ'
ἄξιόν
τινος |
| [90] |
περὶ
τούτου
τις
ἀντιλέγῃ
μοι,
|
ἀλλ' |
ἐπ'
ἐκεῖν'
εἶμι.
Ὅταν
ταῦτα |
| [110] |
ταῦτ'
ἔχοντα,
οὐδ'
ὀλίγου
δεῖ·
|
ἀλλ' |
ἐπειδάν
τις
οἶμαι
κακουργῶν
ἐπὶ |
| [50] |
δόξῃ
κρινόμενον
ἴδοι
τις
ἄν,
|
ἀλλ' |
ἔργῳ.
Ὅταν
μὲν
οὖν
εὖ |
| [120] |
τὸ
τιμᾶν
τοὺς
ὄντας
ἀξίους,
|
ἀλλ' |
ἔσται
χαλκοῦς
ἱστάναι
καὶ
σίτησιν |
| [130] |
ὧν
εἷς
ἐστιν
ὁ
Λυκίδας.
|
Ἀλλ' |
ἕτερον
πρόξενόν
ἐστ'
εἶναι
καὶ |
| [100] |
τῶν
εὑρημένων
τὴν
δωρειάν,
ἐχέτω,
|
ἀλλ' |
ἰδίᾳ
κατὰ
τόνδε
κριθήτω
τὸν |
| [100] |
τοὺς
ἐγγυτάτω
γένει
τῆς
ἀγχιστείας,
|
ἀλλ' |
ἵν'
εἰς
τὸ
μέσον
καταθεὶς |
| [160] |
τὸν
νόμον
μηδὲ
συμφέρειν
ὑμῖν·
|
ἀλλ' |
ἵν'
ἐν
κεφαλαίῳ
τοῦτο
μάθητε |
| [60] |
τι;
Ἐγὼ
μὲν
ἐκεῖν'
οἶμαι.
|
Ἀλλ' |
ἵνα
μὴ
πόρρω
τοῦ
παρόντος |
| [150] |
καλῶς,
οὐκ
ἐπὶ
τούτοις
τεθείς,
|
ἀλλ' |
ἵνα
μὴ
τὸ
πρᾶγμ'
ὥσπερ |
| [20] |
ἀπίστως
πρὸς
ἡμᾶς
αὐτοὺς
διαθῶμεν;
|
Ἀλλ' |
ἴσμεν
ἐκεῖνο
δήπου,
ὅτι
λῃτουργήσουσιν |
| [50] |
εἰ
χρὴ
κύρι'
εἶναι
σκοποῦμεν;
|
Ἀλλ' |
ὁ
λόγος
πρῶτον
αἰσχρὸς
τοῖς |
| [80] |
ἔσθ'
ἡμέτερον
οὐδὲ
καινὸν
εὕρημα,
|
ἀλλ' |
ὁ
παλαιός,
ὃν
οὗτος
παρέβη, |
| [50] |
ὑμῖν
ἑαυτοὺς
ἐκεῖνοι
παρέσχον,
ἐάσω·
|
ἀλλ' |
ὅθ'
ἡ
μεγάλη
μάχη
πρὸς |
| [110] |
δόκει
δεινόν
εἰσιν
οὐδὲν
εἰργασμένοι,
|
ἀλλ' |
οἱ
δόντες
μέν,
πάλιν
δ' |
| [160] |
καὶ
ξένους
καὶ
πόλεις
κεκτημένον.
|
Ἀλλ' |
οἶμαι,
τὸ
μέλλον
ἄδηλον
πᾶσιν |
| [40] |
ἰδίᾳ
τὰ
ὄντα
σώσει
προνοούμενος,
|
ἀλλ' |
ὅπως
τῶν
ὑμετέρων
μηδὲν
ἐνδεῶς |
| [150] |
ἐπιείκειαν
τοῖς
φιλοτιμεῖσθαι
βουλομένοις
καθίστησιν,
|
ἀλλ' |
ὅτι
καὶ
παρανομίας
δόξαν
αἰσχίστην |
| [40] |
τὸ
τῆς
δαπάνης
μέγιστον
ἐκείνῳ,
|
ἀλλ' |
ὅτι
τὴν
δωρειὰν
ὑμᾶς
αὐτὸν |
| [130] |
τινὶ
δοίη,
τοῦτ'
ἀφέλοιτο
πάλιν,
|
ἀλλ' |
οὐδ'
ἐπιχειρήσειεν
ἄν.
Μὴ
τοίνυν |
| [70] |
δικαίως
παρ'
ὑμῶν
λαβὼν
κατέλιπεν.
|
Ἀλλ' |
οὐδέν'
ἀνθρώπων
εὖ
φρονοῦντ'
οἶμαι |
| [90] |
δῆμος
ἔδωκεν;
Σαφῶς
γ'
οὑτωσί.
|
Ἀλλ' |
οὐκ
ἐν
ᾧ
νῦν
ὅδ' |
| [120] |
ἱερῶν
ἀτέλειαν
ἔχειν
καὶ
λῃτουργιῶν,
|
ἀλλ' |
οὗτοι
τὸ
τῶν
λῃτουργιῶν
ὄνομ' |
| [150] |
ἀποτεῖσαι·
ἀμφότερα
δὲ
μὴ
ἐξέστω.
|
(Ἀλλ' |
οὐχ
οὗτος
ἐχρήσατο
τούτῳ
τῷ |
| [80] |
πότερον
ἔστ'
ἐπιτήδειος
ἢ
οὔ,
|
ἀλλ' |
ὑμεῖς
δοκιμάζεσθ'
εἴτ'
ἐπιτήδειοι
πάσχειν |
| [120] |
λόγος
περὶ
τῆς
ἀτελείας
ἐστίν,
|
ἀλλ' |
ὑπὲρ
τοῦ
πονηρὸν
ἔθος
τὸν |
| [10] |
θέντος
τὸν
νόμον,
τὰ
μὲν
|
ἄλλ' |
ἔγωγ'
οὐκ
οἶδα,
οὐδὲ
λέγω |
| [120] |
ἱστάναι
καὶ
σίτησιν
διδόναι
καὶ
|
ἄλλ' |
ὅ
τι
ἂν
βούλησθε,
πλὴν |
| [50] |
αὐτὸς
ἀκήκοα.
Τὰ
μὲν
οὖν
|
ἄλλ' |
ὅσα
χρησίμους
ὑμῖν
ἑαυτοὺς
ἐκεῖνοι |
| [130] |
ἐφ'
οἷς
εὕρετ'
ἔχειν,
ἢ
|
ἄλλ' |
ὁτιοῦν
ἐγκαλοῦσίν
τινι,
γράφεσθαι
κατὰ |
| [60] |
ταύτην
τὴν
τιμήν.
Καὶ
γὰρ
|
τἄλλ' |
ἀγάθ'
εὐξαίμην
ἂν
ἔγωγε
παρ' |
| [110] |
παρ'
ἡμῖν
ἐπὶ
τῶν
προγόνων
|
πόλλ' |
ἀγάθ'
εἰργασμένοι
τινὲς
οὐδενὸς
ἠξιοῦντο |
| [30] |
Καὶ
τὰ
μὲν
ἄλλα
σιωπῶ,
|
πόλλ' |
ἂν
ἔχων
εἰπεῖν,
ὅσ'
εὐεργέτηκεν |
| [110] |
λόγον,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
κατὰ
|
πόλλ' |
ἀσύμφορον
εἶναι
τῇ
πόλει
λέγεσθαι, |
| [20] |
κεκτημένος,
οὗτος,
ὅστις
ἂν
ᾖ,
|
πόλλ' |
εἰς
ταῦτα
συντελεῖ;
Πᾶσ'
ἀνάγκη. |
| [70] |
κἀκείνου,
ὑμῖν
δ'
ἀπὸ
πολλῶν
|
πόλλ' |
ἐκείνου
στρατηγοῦντος.
Ἵνα
δὲ
μὴ |
