Paragraphes
[70]	κατὰ τὴν ἀξίαν εἰπεῖν, πολλή	τ'	αἰσχύνη λέγοντος ἐμοῦ ταῦτ' ἐλάττω
[30]	ὁ αὐτὸς νόμος οὗτος ἐκεῖνόν	τ'	ἀφαιρήσεται τὴν ἀτέλειαν, κύριος ἂν
[90]	ὅδ' ἀντεισφέρει νόμῳ, ἀλλ' ἅ	τ'	ἐδώκατε, κύρια, καὶ πρόφασις δικαία
[110]	ἀνάγκη φαίνεσθαι. (Ὡς δὲ τἀληθές	τ'	ἔχει καὶ δίκαιόν ἐστι λέγειν,
[50]	ἀχάριστοι καὶ κακοί, ὥστε τούς	τ'	ἔχοντας ἀφῃρήμεθα καὶ τὸ λοιπὸν
[140]	παραίνει· μηδ' αὑτὸς φαίνου τά	τ'	ὀφειλόμεν' ὡς ἀποδοῦναι δεῖ γράφων,
[0]	ὡμολόγησα τούτοις, ὡς ἂν οἷός	τ'	ὦ, συνερεῖν. Ἔστι δ' οὐκ
[130]	διὰ τούτων ταὐτὸ τοῦτο παθεῖν	κατ'	ἄνδρα κριθέντας. Ἐγὼ μὲν γὰρ
[90]	ταῦθ' ἑτέρου κελεύοντος νόμου καὶ	κατ'	αὐτὸ τοῦτ' ἔνοχον εἶναι τῇ
[80]	αἰσχύνην ἕξετε; (Καὶ μὴν καὶ	κατ'	ἐκεῖν' ἀνάξι' ἂν εἴη πεπονθὼς
[20]	Πόσοι δή ποτ' εἰσὶν οἱ	κατ'	ἐνιαυτὸν τὰς ἐγκυκλίους λῃτουργίας λῃτουργοῦντες,
[30]	δὲ παρ' ὑμῶν ποιήσει πολίτης·	κατ'	οὐδέτερον δ' αὐτῷ τὴν ἀτέλειαν
[160]	Λακεδαιμόνιοί ποτ' ἤλπισαν εἰς τοιαῦτα	πράγματ'	ἀφίξεσθαι, οὐδέ γ' ἴσως Συρακόσιοι,
[10]	εἰς ἓν ἦλθεν καὶ τὰ	πράγματ'	ἐκεῖνα κατέστη, πρέσβεις πέμψαντες οἱ
[40]	Οὐ γὰρ ἂν μετέπιπτε τὰ	πράγματ'	ἐπ' ἀμφότερα, εἰ μὴ τοὺς
[10]	μέλλουσαν; ~Οὐ γὰρ εἰ μὴ	χρήματ'	ἀπόλλυτε μόνον σκεπτέον, ἀλλ' εἰ
[10]	ὑπὲρ τοῦ μὴ ψεύσασθαι τὰ	χρήματ'	εἰσφέρειν ἠθελήσατε, νῦν δ' ἐξὸν
[20]	δέ τις οἴεται δεῖν, ὅτι	χρήματ'	οὐκ ἔχομεν, μηδὲ δόξαν ἔχειν
[40]	θεωρεῖτ' ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὅσα	ψηφίσματ'	ἄκυρα ποιεῖ ὁ νόμος, καὶ
[50]	δ' ἢ δύο δείξας ἔτι	ψηφίσματ'	ἀπαλλάττομαι τοῦ περὶ τούτων λέγειν.
[130]	ἀληθῆ λέγουσι πρὸς ὑμᾶς, τὰ	ψηφίσματ'	ἐν οἷς ἀτελεῖς εἰσιν οὗτοι
[20]	δημοσίαις προσόδοις καὶ περιουσίαις ταῦτα	τἀναλώματ'	οὐδέν. Χωρὶς δὲ τούτων νυνὶ
[70]	ὑμᾶς ἔχων πρὸς ἅπαντας Πελοποννησίους	παρετάξατ'	ἐν Θήβαις, καὶ ὡς Γοργώπαν
[70]	οὕτω τιμᾶν ὥστε τοσούτων ὅσων	ἀκηκόατ'	ἀξιοῦν, ἐπειδὴ δὲ τετελεύτηκεν, μηδεμίαν
[40]	εὕρετο τὴν ἀτέλειαν ὁ Ἐπικέρδης	ἀκηκόατ'	ἐκ τῶν ψηφισμάτων, ὦ ἄνδρες
[30]	ἀτελείας παρ' ὑμῶν ὁ Λεύκων,	ἀκηκόατ'	ἐκ τῶν ψηφισμάτων, ὦ ἄνδρες
[50]	ἐξέπεσον. Ὑποδεξάμενοι δ' ὑμεῖς αὐτοὺς	ἐποιήσατ'	ἔργον ἀνθρώπων καλῶν κἀγαθῶν· ἐψηφίσασθε
[40]	παρασχόντων· πάντας γὰρ αὐτοὺς ἡγοῦμαι	δεινότατ'	ἂν παθεῖν, εἴ τι τῶν
[130]	γὰρ οὐχὶ καὶ κατὰ τοῦτο	δεινότατ'	ἂν πεπονθὼς ὁ Χαβρίας φανείη,
[150]	εὖ ποιήσαντ' ἀπαιτεῖν ἢ τὰ	δεινότατ'	ἐργαζόμενον ληφθῆναι; (Αἰσχρός, ὦ ἄνδρες
[160]	πάντα τὰ χρηστὰ πρὸς τὰ	πονηρότατ'	ἀντιτάττεται. (Ὧν τοῖς βελτίοσι πειθόμενοι
[160]	~Παρὰ πάντα δὲ ταῦτ' ἐκεῖν'	ἔτ'	ἀκούσατέ μου. Οὐκ ἔνι τοῦτον
[140]	τουτουὶ πατέρ' Ἀψεφίωνος, ὃς αὐτὸν	ἔτ'	ὄνθ' ὑπεύθυνον ἐγράψατο, ἐξῆλθον οἱ
[10]	δόξαν χρηστήν, περὶ ἧς μᾶλλον	σπουδάζετ'	ἢ περὶ χρημάτων, καὶ οὐ
[60]	δ' ἴσως ἔνιοι τῶν ἀνδρῶν	οὐκέτ'	εἰσίν. Ἀλλὰ τὰ ἔργα τὰ
[10]	βελτίους. (Τό τε γὰρ μὴ	μετ'	αἰσχύνης ὡς κολακεύοντα λαμβάνειν, ἀλλ'
[50]	(Τοῦτο μὲν τοίνυν Θασίους τοὺς	μετ'	Ἐκφάντου πῶς οὐκ ἀδικήσετε, ἐὰν
[140]	χρόνου δόξαν κέκτησθε καλήν· μηδ'	ὑπολαμβάνετ'	εἶναι τὸν ἀγῶνα τόνδ' ὑπὲρ
[160]	ψῆφον, αὐτοί θ' ἃ προσήκει	δόξετ'	ἐγνωκέναι, καὶ τῇ πόλει τὰ
[130]	ἢ μὴ πεποιηκότ' ἐφ' οἷς	εὕρετ'	ἔχειν, ἢ ἄλλ' ὁτιοῦν ἐγκαλοῦσίν
[10]	τὰς παρὰ τῶν δήμων δωρειὰς	εὑρήσετ'	οὔσας βελτίους. (Τό τε γὰρ
[90]	ἣν ὃν ἂν ὑμῖν δοκῇ	κωλύσετ'	ἔχειν τὴν δωρειάν. Λέγε τὸν
[130]	ὡδὶ ποιήσαθ' ὅταν ταῦτα λέγωσι·	κελεύετ'	εἴπερ ἀληθῆ λέγουσι πρὸς ὑμᾶς,
[90]	δωρειάν. Λέγε τὸν νόμον. ΝΟΜΟΣ.	(Ἀκούετ'	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ καταμανθάνετε,
[30]	ταύτας ἢ τούτων πάντων ὧν	ἔχετ'	ἢ δεδώκατε συνθήκας, αἷς ὁ
[90]	ἃ τούτων εἶναι βελτίω φαμέν.	Προσέχετ'	ἄνδρες δικασταί, τούτοις ἀναγιγνωσκομένοις τὸν
[150]	διελθὼν οἷς μάλιστ' ἄν τινας	ᾤετ'	ἐπισχεῖν τοῦ τοιοῦτόν τι ποιεῖν,
[0]	γενέσθαι μηδ' ἂν ἄξιόν τιν'	εἰδῆτ'	ἐξεῖναι τιμῆσαι, εὕροιτ' ἂν μᾶλλον
[80]	οὐ δεινὰ πάσχουσιν; (Ἵνα τοίνυν	εἰδῆτ'	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὅτι ὡς
[120]	βέλτιόν ἐστι προειπεῖν, ἵνα μὴ	λάθητ'	ἐξαπατηθέντες. Ἐροῦσ' ὅτι ταῦθ' ἱερῶν
[110]	εἴη. Εἰ τοίνυν μήτε Λυσίμαχον	μήτ'	ἄλλον μηδένα μηδὲν εὑρῆσθαι παρὰ
[140]	μηδὲ βιάζου τοιοῦτον δι' οὗ	μήτ'	αὐτὸς δόξεις βελτίων εἶναι μήθ'
[100]	καὶ τῷ τὰ δίκαια βούλεσθαι.	Μήτ'	οὖν ἐκεῖνοί ποτε παύσαιντο, εἰ
[120]	ἐν εἰρήνῃ τις καὶ πολιτείᾳ	δύναιτ'	ἐφικέσθαι, εὐνοίας, δικαιοσύνης, ἐπιμελείας, τῶν
[100]	παρ' ἐκείνοις εἰσὶ τιμαί, ἃς	ἀπεύξαιτ'	ἂν ἅπας ὁ δῆμος ἐνταυθοῖ
[80]	ἢ οὔ, ἀλλ' ὑμεῖς δοκιμάζεσθ'	εἴτ'	ἐπιτήδειοι πάσχειν ἔστ' εὖ τὸν
[150]	τις δράσῃ, καθαρὸν διώρισεν εἶναι.	Εἶτ'	ἀποκτεῖναι μὲν δικαίως ἔν γε
[130]	κρίνειν, κἂν ἁλῷ, θανάτῳ ζημιοῦν.	Εἶτ'	οὐκ αἰσχύνεσθ' ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[40]	εἷς οὗτος ἁνὴρ ὢν φαίνεται.	Εἶτ'	οὐκ αἰσχυνόμεθ' ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[130]	καὶ Μεσσήνιοί τινες εἶναι φάσκοντες,	ἔπειτ'	ἀτελεῖς εἰσιν, ἁθρόοι παμπληθεῖς ἄνθρωποι,
[100]	θεῖναι τὸν νόμον αὐτὸν ἀναγκάσει.	Ἔπειτ'	ἐγγυώμεθ' ἡμεῖς, ἐγώ, Φορμίων, ἄλλον
[50]	πάντ' ἔσται τὸν λόγον αὐτοῖς.	Ἔπειτ'	ἐκεῖν' ἀγνοεῖν φήσομεν, ὅτι τὴν
[140]	ὑπολαμβάνοιτ' ἂν εἰκότως, ἀκούσατε, καὶ	σκοπεῖτ'	ἂν ὑμῖν δίκαια φαίνηται. Πρῶτον
[30]	ὑπαρχόντων ἤδη. Εἶθ' ὑμεῖς ἔτι	σκοπεῖτ'	εἰ χρὴ τοῦτον ἐξαλεῖψαι, καὶ
[130]	φεύξονται καὶ μὴ θελήσουσι ποιεῖν,	σκοπεῖτ'	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εἰ καλῶς
[40]	τότε ψηφισθὲν τῷ ἀνδρί. Καὶ	θεωρεῖτ'	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὅσα ψηφίσματ'
[140]	Ἑρχιεύς. Ἃ δὴ πρὸς τούτους	ὑπολαμβάνοιτ'	ἂν εἰκότως, ἀκούσατε, καὶ σκοπεῖτ'
[40]	ἡ περὶ τῆς δωρειᾶς σπουδὴ	γένοιτ'	ἄν, οὐ χρείας, ἀλλὰ καὶ
[40]	τὸ πιστεύειν ὑμῖν, οὗ τί	γένοιτ'	ἂν αἴσχιον; Τὸ τοίνυν ψήφισμ'
[130]	αἰσχρὸν οὐδ' ἂν εἴ τι	γένοιτ'	ἀναιρεθείη, ὃ συμβήσεται διὰ τοῦ
[40]	πῶς ἂν ἄνθρωπος μᾶλλον φανερὸς	γένοιτ'	εὔνους ὢν ὑμῖν, ἢ πῶς
[0]	ἄξιόν τιν' εἰδῆτ' ἐξεῖναι τιμῆσαι,	εὕροιτ'	ἂν μᾶλλον ἐκεῖνο λυσιτελοῦν. Διὰ
[60]	ὅσους εὖ ποιήσαντας ἡ πόλις	ἀντ'	εὖ πεποίηκεν. (Καὶ μὴν μηδ'
[140]	τοσαύτας ὑπερβολὰς τῶν δωρειῶν αἷς	ἀντ'	εὖ ποιεῖ, παρέσχηται. (Ἔστι τοίνυν
[120]	εἰ τὰς τιμάς, αἷς ἂν	ἀντ'	εὖ ποιήσωμέν τινας, ἀπίστους καταστήσομεν·
[70]	πλεῖν ἢ δέκα καὶ ἑκατὸν	τάλαντ'	ἀπέφην' ἀπὸ τῶν πολεμίων. Καὶ
[80]	αἰχμαλώτους, δέκα δὲ καὶ ἑκατὸν	τάλαντ'	ἀπέφηνεν, τοσαῦτα δ' ἔστησε τρόπαια,
[140]	(Καὶ μὴν καὶ Γελάρχῳ πέντε	τάλαντ'	ἀποδοῦναι γέγραφ' οὗτος ὡς παρασχόντι
[110]	τὴν ὁμόνοιαν καὶ κατὰ τἄλλα	πάντ'	ἄμεινον ἐκείνων πράττετε, τοῦ χάριν
[120]	εἰσάγειν καὶ τοιοῦτον δι' οὗ	πάντ'	ἄπισθ' ὅσ' ὁ δῆμος δίδωσιν
[0]	τὸν νόμον. Τί οὖν κωλύει	πάντ'	ἀφῃρῆσθαι καὶ ὅλως τὴν πολιτείαν
[40]	νόμοι καὶ ἄνδρες χρηστοὶ καὶ	πάντ'	ἐξητασμέν' ἐπὶ τὸ βέλτιον προῆγε,
[50]	ταῦτ' ἦσαν· τουτὶ γὰρ παρὰ	πάντ'	ἔσται τὸν λόγον αὐτοῖς. Ἔπειτ'
[70]	οὗτοι, καὶ εἰ ἑάλω, τὸν	ἅπαντ'	ἂν ἀπωλώλει χρόνον. ~Ἐπειδὴ δὲ
[110]	Τὸ τοίνυν τῆς γνώμης πρὸς	ἅπαντ'	ἀνενέγκατε τὸν νόμον. (Ἆρ' οὖν
[150]	παρ' ὑμῖν δόξει χάριν εὖ	ποιήσαντ'	ἀπαιτεῖν ἢ τὰ δεινότατ' ἐργαζόμενον
[50]	κρατοῦντας Λακεδαιμονίους, οὐχὶ προὔδωκαν οὐδ'	ἐβουλεύσαντ'	ἰδίᾳ περὶ τῆς αὑτῶν σωτηρίας,
[130]	οὐδεὶς ἂν ἐγκαλέσαι, νόμῳ τὰ	δοθέντ'	ἀπολωλεκέναι δι' ὑμῶν ἁθρόους, παρόν,
[50]	νόμον, εἰ μὴ λυθήσεται, τὰ	δοθέντ'	ἀφαιρεθήσονται· ἓν δ' ἢ δύο
[30]	ὁμολογου μένως ἀξίους χάριτος τὰ	δοθέντ'	ἀφαιρεῖσθαι. ~Καὶ μὴν οὐδ' ὅπως
[80]	οὐκ ἔσται κύρι' αὐτῷ τὰ	δοθέντ'	ἐπὶ τούτοις; Καὶ μήν, ὦ
[50]	χρὴ τοὺς εὐεργέτας ἐᾶν τὰ	δοθέντ'	ἔχειν· πάλαι γὰρ ἐσκέφθαι ταῦτα
[60]	(Πολὺ γὰρ μᾶλλον ἥρμοττεν τὰ	δοθέντ'	ἐῶντας τῶν ἀτυχημάτων ἀφαιρεῖν ἢ
[60]	εἰσίν. Ἀλλὰ τὰ ἔργα τὰ	πραχθέντ'	ἔστιν, ἐπειδήπερ ἅπαξ ἐπράχθη. Προσήκει
[20]	ὅπερ εἶπον ἀρτίως, οὐκ οἶμαι	πέντ'	εἶναι. Καὶ μὴν τῶν γε
[20]	πολιτῶν οὐκ εἰσὶ πλείους ἢ	πέντ'	ἢ ἕξ. Οὐκοῦν ἀμφοτέρων ἑκκαίδεκα.
[130]	δεῖ ποιεῖν τὰ δοκοῦντα καὶ	ὄντ'	αἰσχρά, μάλιστα δὲ ταῦτ' ἐφ'
[160]	στρογγύλῳ καὶ στρατιώταις ὀλίγοις Δίων'	ἐλθόντ'	ἐφ' αὑτὸν ἐκβαλεῖν τὸν τριήρεις
[20]	πλείους σύμπαντες οὗτοι. (Ἵν' οὖν	τριάκοντ'	ἄνθρωποι πλείους παρὰ πάντα τὸν
[30]	δεῦρ' ἀφικνούμεναι σίτου μυριάδες περὶ	τετταράκοντ'	εἰσί· καὶ τοῦτ' ἐκ τῆς
[20]	χορηγοὶ καὶ γυμνασίαρχοι καὶ ἑστιάτορες;	Ἑξήκοντ'	ἴσως ἢ μικρῷ πλείους σύμπαντες
[160]	κατεμέμφου, τί; Μὴ καὶ τὰ	μέλλοντ'	ᾔδεις; (Ὅτι νὴ Δία πόρρω
[10]	κολακεύοντα λαμβάνειν, ἀλλ' ἐν ἰσηγορίᾳ	δοκοῦντ'	ἄξιόν τινος εἶναι τιμᾶσθαι τῶν
[70]	κατέλιπεν. Ἀλλ' οὐδέν' ἀνθρώπων εὖ	φρονοῦντ'	οἶμαι ταῦτ' ἂν φῆσαι καλῶς
[130]	λόγου, ὅτι τῆς μὲν ἀξίας,	ὅτ'	ἐδώκαμεν, ἦν δίκαιον τὴν ἐξέτασιν
[40]	τετρακοσίους καταλυσάντων, καὶ περὶ τῶν	ὅτ'	ἔφευγεν ὁ δῆμος χρησίμους αὑτοὺς
[20]	αὐτοῦ τὴν δωρειὰν ἣν ὑμεῖς	ἔδοτ'	αὐτοῖς. ~Ἔστι γὰρ γένει μὲν
[120]	ὅσα τῶν αὐτῶν ἕνεκ' αὐτοῖς	ἔδοτ'	εὐεργεσιῶν ἀξιοῦντες ἔχειν, οἱ δὲ
[140]	ταύτῃ τιμωμένοις φθονούντων. Εἶτα μεγίστας	δίδοτ'	ἐκ παντὸς τοῦ χρόνου δωρειὰς
[20]	ἐνθάδ' ἀφίετε, ἐκεῖ κομίζεσθε, καὶ	δίδοτ'	ἐν τιμῆς μέρει ταῦθ' ἃ
[130]	ἀνάξιον εἶναί φασιν ἢ μὴ	πεποιηκότ'	ἐφ' οἷς εὕρετ' ἔχειν, ἢ
[60]	ἄλλων μετοίκων μὴ χορηγοῖεν, πῶς	ποτ'	ἂν ἔχοιτε πρὸς τοὺς ταῦτα
[20]	δὲ βούλεσθε, τριάκοντα. Πόσοι δή	ποτ'	εἰσὶν οἱ κατ' ἐνιαυτὸν τὰς
[40]	τὴν παρὰ τούτων χάριν, ἥτις	ποτ'	ἔμελλεν ἔσεσθαι, ἢ τοὺς ἐν
[60]	τἄλλα χωρία τῷ Φιλίππῳ τῷ	ποτ'	ἐπαρθέντες ἡμᾶς ἠδίκουν; Ἢ πᾶσι
[90]	Λεπτίνης· οὐδὲ γὰρ ἂν ὑμεῖς	ποτ'	ἐπείσθητε, ὡς ἐγὼ νομίζω, θέσθαι
[110]	Λακεδαιμονίων οὐδὲ Θηβαίων, οὐδ' οἷς	ποτ'	ἐχρήσανθ' οἱ πρῶτοι τῶν προγόνων,
[160]	ἡγεῖσθαι. Οὐδὲ γὰρ ἂν Λακεδαιμόνιοί	ποτ'	ἤλπισαν εἰς τοιαῦτα πράγματ' ἀφίξεσθαι,
[160]	νῦν ὢν Διονύσιος ἤλπισεν ἄν	ποτ'	ἴσως πλοίῳ στρογγύλῳ καὶ στρατιώταις
[80]	Ὑμεῖς, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τιμῶντές	ποτ'	Ἰφικράτην, οὐ μόνον αὐτὸν ἐτιμήσατε,
[130]	τὸ πλῆθος ὄντι οὔτε φυλὴ	πώποτ'	ἐνεγκεῖν ἐτόλμησεν οὐδεμί' οὐδένα τῶν
[40]	τὸ ψήφισμα τοῦτο δηλοῖ τὸ	τότ'	αὐτῷ γραφέν, τοῖς ἁλοῦσι τότ'
[80]	(Εἶθ' οἷς δι' ἐκεῖνον ἂν	τότ'	ἐδώκατε δωρειάν, διὰ τούτους νῦν
[110]	μὲν τότ' ἦν ἐπὶ τοῖς	τότ'	ἔθεσιν, τὰ δὲ νῦν ἐπὶ
[40]	τότ' αὐτῷ γραφέν, τοῖς ἁλοῦσι	τότ'	ἐν Σικελίᾳ τῶν πολιτῶν, ἐν
[70]	ὁ Κόνων, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	τότ'	ἐτιμήθη πράξας ἃ διεξῆλθον ἐγώ,
[110]	καὶ τἄλλα πάντα τὰ μὲν	τότ'	ἦν ἐπὶ τοῖς τότ' ἔθεσιν,
[10]	τριηραρχιῶν ὀρθῶς καὶ δικαίως οὐδείς	ἐστ'	ἀτελὴς ἐκ τῶν παλαιῶν νόμων,
[20]	μὴν ὅτι τῶν τριηραρχιῶν οὐδείς	ἐστ'	ἀτελής, οἶμαι μὲν ὑμᾶς εἰδέναι
[20]	τοῦθ' ὅτι τῶν τριηραρχιῶν οὐδείς	ἐστ'	ἀτελὴς οὐδὲ τῶν εἰσφορῶν τῶν
[0]	ἕκαστος λῃτουργεῖ, ὥστε τὸν ἥμισύν	ἐστ'	ἀτελὴς τοῦ χρόνου. Εἶθ' ἧς
[130]	ὁ Λυκίδας. Ἀλλ' ἕτερον πρόξενόν	ἐστ'	εἶναι καὶ ἀτέλειαν εὑρῆσθαι. Μὴ
[150]	δημοσίῳ. Θάνατον λέγει· τοῦτο γάρ	ἐστ'	ἐπ' ἐκείνῳ τοὐπιτίμιον. Οὐκοῦν τρία
[130]	εἰσιν οὗτοι δεῖξαι. Οὐ γάρ	ἐστ'	οὐδεὶς ἀτελὴς παρ' ὑμῖν ὅτῳ
[160]	δίκαι' ἕξουσιν, εἰ δέ τις	ἔστ'	ἀνάξιος, ὡς ἔστω, πρὸς τῷ
[150]	ὧν ἢ μικρὰν ἢ μεγάλην	ἔστ'	εἶναι τὴν πόλιν. Εἰσὶ δ'
[80]	οὐχ ὁ νόμος κρίνεται πότερον	ἔστ'	ἐπιτήδειος ἢ οὔ, ἀλλ' ὑμεῖς
[80]	ὑμεῖς δοκιμάζεσθ' εἴτ' ἐπιτήδειοι πάσχειν	ἔστ'	εὖ τὸν λοιπὸν χρόνον εἴτε
[0]	τοῦτον τὸν λόγον; Οὐ γὰρ	ἔστ'	ἐφ' ὅτου τοῦτ' οὐ πεπόνθατε
[150]	καταψηφίσασθε τοῦ νόμου. Οὐ γὰρ	ἔνεστ'	εὐορκεῖν, εἰ μὴ τοῦτο ποιήσετε.
[120]	τῶν αὐτῶν ἀξιώσει τοῖς τὰ	μέγιστ'	εὐεργετοῦσιν, ἢ μὴ τοῦτο ποιοῦσα
[10]	ὑμῶν ἀξίαν. ρία γὰρ τὰ	μέγιστ'	ὀνείδη κτᾶται, φθονεροὺς ἀπίστους ἀχαρίστους
[60]	ἂν εἴη. (Μάθοιτε δὲ τοῦτο	μάλιστ'	ἄν, ἐκείνως εἰ λογίσαισθε πρὸς
[150]	ἀγορᾶς, πάντα τἄλλα διελθὼν οἷς	μάλιστ'	ἄν τινας ᾤετ' ἐπισχεῖν τοῦ
[150]	Φέρε γὰρ πρὸς Διός, τί	μάλιστ'	ἂν ἀπευξαίμεθα πάντες, καὶ τί
[150]	ἂν ἀπευξαίμεθα πάντες, καὶ τί	μάλιστ'	ἐν ἅπασι διεσπούδασται τοῖς νόμοις;
[20]	(Εἶεν. Εἰ δὲ δὴ τὰ	μάλιστ'	ἐπέλειπον οἱ χορηγεῖν οἷοί τε,
[140]	ὀνείδη φευκτέον, τοῦτο δὲ πάντων	μάλιστ'	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι. Διὰ τί;
[150]	ὡς ἐγὼ νομίζω, σπουδαστέον ὡς	κάλλιστ'	ἔχειν, μάλιστα δὲ τούτους δι'
[160]	ἐγνωκέναι, καὶ τῇ πόλει τὰ	κράτιστ'	ἔσεσθ' ἐψηφισμένοι, κἄν τις ἄρ'
[20]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, σφόδρ' ἔχουσ' ἀλογίστως	ὥστ'	ἐπιχειροῦσι λέγειν πρὸς μὲν ταῦτ'
[10]	τιν' ἔχον· εἰ δέ τις	αὔτ'	ἀκριβῶς ἐξετάσειε, ψεῦδος ἂν φανείη.
[70]	λέγω προσέχητε, τὰ ψηφίσμαθ' ὑμῖν	αὔτ'	ἀναγνώσεται τὰ τότε ψηφισθέντα τῷ
[40]	αἴσχιον; Τὸ τοίνυν ψήφισμ' ὑμῖν	αὔτ'	ἀναγνώσεται τὸ τότε ψηφισθὲν τῷ
[40]	νόμον τοῦτον, ἐάν τις ἐπ'	αὔτ'	ἔλθῃ, ἢ στερήσεται τούτων ἢ
[80]	δὴ καὶ σκόπει· δεῖ γὰρ	αὔτ'	ἐνταῦθ' εἶναί που. Ἐγὼ δ'
[70]	ὁ δὲ νικήσας τοὺς κωλύσοντας	αὔτ'	ἐποίησεν. Οὐ τοίνυν ἄξιον τὸν
[0]	τις ἐάσας ταῦτ' αὐτὸ καθ'	αὕτ'	ἐξετάσειεν, πότερόν ποτε λυσιτελέστερόν ἐστι
[100]	καὶ ἀτέλειαι καὶ σιτήσεις καὶ	τοιαῦτ'	ἐστίν, ὧν ἄν τις ἀνὴρ
[140]	δεινόν, ἐπειδὴ δ' ἑτέροις δέδοται,	τηνικαῦτ'	ἀγανα κτεῖν καὶ πείθειν ὑμᾶς
[110]	γε τύχης ἕνεχ' ᾗ παρὰ	ταῦτ'	ἀγαθῇ κέχρησθε, ἐπὶ τούτων ἄξιον
[90]	τῶν ἢ παρακρουσαμένων ἢ μετὰ	ταῦτ'	ἀδικούντων ἢ ὅλως ἀναξίων, δι'
[130]	ἐκείνῳ τι δοθέντων ἀφέλοιντο, καὶ	ταῦτ'	αἰτίαν λέγοντες ψευδῆ; Οὐ γάρ
[40]	πάσχειν, ἡμεῖς δ' οἱ λόγῳ	ταῦτ'	ἀκούοντες ὡς ἀναξίων ἀφαιρησόμεθα, πῶς
[40]	ἁπάσῃ καθεστάναι δοκοῦντας εὐδαιμονίᾳ πάντα	ταῦτ'	ἀμε λούμεν' ὑπέρρει κατὰ μικρόν.
[100]	ἀνὴρ ἀγαθὸς ὢν τύχοι. (Καὶ	ταῦτ'	ἀμφότερ' ὀρθῶς ἔχει, καὶ τἀκεῖ
[20]	πλουτήσους ἀτελείας ἐπειλημμένοι. Ἔστι δὲ	ταῦτ'	ἀμφότερ' οὐχὶ δίκαιον λέγειν. Εἰ
[70]	οὐδέν' ἀνθρώπων εὖ φρονοῦντ' οἶμαι	ταῦτ'	ἂν φῆσαι καλῶς ἔχειν. Ἴστε
[140]	τὸν χρόνον ἡ πόλις εὐδοξεῖ,	ταῦτ'	ἀνέλητε νῦν· μηδ' ἵνα Λεπτίνης
[10]	πέμψαντες οἱ Λακεδαιμόνιοι τὰ χρήματα	ταῦτ'	ἀπῄτουν. (Λόγων δὲ γιγνομένων καὶ
[140]	ἄλλων εὐεργετῶν προσγέγονεν, τηνικαῦτα σύμπαντα	ταῦτ'	ἀσθενέστερα τῶν τούτου λόγων γένοιτο.
[0]	τιμωρησόμεθα. (Εἰ τοίνυν τις ἐάσας	ταῦτ'	αὐτὸ καθ' αὕτ' ἐξετάσειεν, πότερόν
[80]	βραχύς, καὶ ὅσ' αὐτοῖς δεδώκατε,	ταῦτ'	ἀφαιρεῖσθαι. ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΑΒP ΙΟΥ
[140]	τις παρὰ τοῦ δήμου κεκόμισται,	ταῦτ'	ἀφελέσθαι παρ αινῶν. ~Καὶ μὴν
[140]	ἱεροῖς ἀναγράψας καὶ πάντες συνίσασιν,	ταῦτ'	ἀφελέσθαι παραίνει· μηδ' αὑτὸς φαίνου
[50]	ἡ πρὸς Λακεδαιμονίους εἰρήνη μετὰ	ταῦτ'	ἐγένετο, ἡ ἐπ' Ἀνταλκίδου, ἀντὶ
[30]	ἴσως φαῦλοι, καὶ οὐ διὰ	ταῦτ'	ἐγὼ τοὺς χρηστοὺς ἀφειλόμην, ἀλλὰ
[110]	(Εἰ δὲ δεῖ παρὰ πάντα	ταῦτ'	εἰπεῖν ὃ δίκαιον ἡγοῦμαι, ἐκεῖν'
[160]	τοῦτο ποιήσετε. ~Παρὰ πάντα δὲ	ταῦτ'	ἐκεῖν' ἔτ' ἀκούσατέ μου. Οὐκ
[30]	ἀνάξιοι. Ἐὰν οὖν εἴπῃ πρὸς	ταῦτ'	ἐκεῖνος Καὶ γὰρ Ἀθηναίων τινὲς
[60]	Ὧν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μετὰ	ταῦτ'	ἐκπεσόντων ἐψηφίσασθ' ἅπερ, οἶμαι, φεύγουσιν
[70]	πολλή τ' αἰσχύνη λέγοντος ἐμοῦ	ταῦτ'	ἐλάττω φανῆναι τῆς ἐν ἑκάστῳ
[140]	φημι, τὸ ὅτε μὲν τούτῳ	ταῦτ'	ἔμελλεν ὑπάρχειν λαβόντι, μηδὲν ἡγεῖσθαι
[70]	Κύπρῳ τρόπαι' ἔστησεν καὶ μετὰ	ταῦτ'	ἐν Αἰγύπτῳ, καὶ ὅτι πᾶσαν
[50]	καὶ τὸ λοιπὸν μηδενὶ δοῦναι	ταῦτ'	ἐξεῖναι νόμον τεθήκαμεν. (Νὴ Δί'
[60]	οἰκεῖα, ὑμῖν δ' ἀλλότρια, παραδώσειν	ταῦτ'	ἐπαγγείλαιντο, ἂν αὐτοῖς τὰς αὐτὰς
[100]	τῇ παρ' ἐκείνοις πολιτείᾳ συμφέρει,	ταῦτ'	ἐπαινεῖν ἀνάγκη καὶ ποιεῖν. Εἶτα
[140]	τοίνυν ἃ μὲν ἦν ἀμάρτυρα,	ταῦτ'	ἐπὶ τῇ τοῦ δήμου προφάσει
[120]	τρόπον δεῖξαι δίκαιον ὑμᾶς ἀφελέσθαι,	ταῦτ'	ἐπὶ τῷ τῶν θεῶν ὀνόματι
[60]	παρ' ἐκείνου δωρειαῖς, ἃς διὰ	ταῦτ'	ἔσεσθαι σφίσιν ἡγοῦντο; Πότερον οὖν
[50]	τοῖς φεύγουσιν δι' ὑμᾶς Κορινθίων	ταῦτ'	ἐστίν, ὦ ἄνδρες δικασταί. Ὅρα
[80]	ἐλθὼν ἐτελεύτησεν, ἀντὶ τοῦ διὰ	ταῦτ'	ἔτι μᾶλλον αὐτὸν τιμᾶν καὶ
[130]	καὶ ὄντ' αἰσχρά, μάλιστα δὲ	ταῦτ'	ἐφ' οἷς τοῖς ἄλλοις χαλεπῶς
[110]	κατηγορεῖ. Ἔστι δ' οὐχ οὕτω	ταῦτ'	ἔχοντα, οὐδ' ὀλίγου δεῖ· ἀλλ'
[50]	ἀνάξιοι γάρ τινες τῶν εὑρημένων	ταῦτ'	ἦσαν· τουτὶ γὰρ παρὰ πάντ'
[90]	δὲ πρὸς τοῖς θεσμοθέταις ἔλεγεν,	ταῦτ'	ἴσως λέγων παράγειν ὑμᾶς ζητήσει.
[0]	ἀγαθόν τι πεποιηκότας ἐξαπατῆσαι, καὶ	ταῦτ'	οὐ μικρὰν ζημίαν ὀφλήσειν μέλλουσαν;
[20]	ὥστ' ἐπιχειροῦσι λέγειν πρὸς μὲν	ταῦτ'	οὐδέν, ἄλλα δὲ τοιαδί, ὡς
[140]	ποιεῖ, παρέσχηται. (Ἔστι τοίνυν πάντα	ταῦτ'	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, δικαιοσύνης, ἀρετῆς,
[90]	ἔλαττον ἔχειν, ἀλλὰ πᾶσιν ᾖ	ταὔτ'	ἀναγνῶναι καὶ μαθεῖν ἁπλᾶ καὶ
[140]	δίκας οὔτ' εὐθύνας οὔτε διαδικασίαν	οὔτ'	ἄλλο τοιοῦτ' οὐδὲν εἶναι. Χωρὶς
[130]	Οὐ γάρ ἐστιν οὔθ' οὗτος	οὔτ'	ἄλλος οὐδεὶς πρόξενος ὢν ἀτελής,
[90]	νόμος, οὔτ' ἐρεῖν οἴομαι Λεπτίνην	οὔτ'	ἐὰν λέγῃ, δεῖξαι δυνήσεσθαι· ἃ
[100]	Λακεδαιμόνιοι καὶ ἡμεῖς οὔτε νόμοις	οὔτ'	ἔθεσιν χρώμεθα τοῖς αὐτοῖς οὔτε
[130]	οὐδένα τῶν ἀπ' ἐκείνων χορηγόν,	οὔτ'	ἐνεχθεὶς αὐτοῖς ἄλλος οὐδεὶς ἀντιδοῦναι.
[90]	ἔχει καὶ δικαίως ὁ νόμος,	οὔτ'	ἐρεῖν οἴομαι Λεπτίνην οὔτ' ἐὰν
[140]	περὶ τῶν αὐτῶν οὔτε δίκας	οὔτ'	εὐθύνας οὔτε διαδικασίαν οὔτ' ἄλλο
[120]	ὑμῖν συμφέρει συμβαίνειν πολλάκις καιρόν,	οὔτ'	ἴσως ῥᾴδιον αἰτίῳ γενέσθαι· (μετρίων
[140]	εὐθύνας οὔτε διαδικασίαν οὔτ' ἄλλο	τοιοῦτ'	οὐδὲν εἶναι. Χωρὶς δὲ τούτων
[150]	~Καὶ μὴν πρός γε Κηφισόδοτον	τοσοῦτ'	ἂν εἴποιμι. Οὗτός ἐστιν οὐδενὸς
[150]	οὐ μόνον, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	τοῦτ'	ἀδικεῖ, ὅτι τὰς τιμὰς ἀναιρῶν
[140]	οὐδείς ἐστι κίνδυνος. (Καίτοι καὶ	τοῦτ'	ἀκούω σε λέγειν, ὡς ἄρα
[110]	οἷσπερ ἡμεῖς νῦν, ἕτερόν τι	τοῦτ'	ἂν εἴη. Εἰ τοίνυν μήτε
[20]	τῶν τριηραρχιῶν νόμον καὶ λέγε	τοῦτ'	αὐτό. ΝΟΜΟΣ. Ἀτελῆ δὲ μηδένα
[130]	τοῖς ἄλλοις θάνατον ζημίαν ἐτάξατε,	τοῦτ'	αὐτοὶ ποιοῦντες φανήσεσθε; Καὶ μὴν
[10]	εἰσὶν αἱ παρ' ὑμῶν δωρειαί,	τοῦτ'	ἀφαιρεῖται. Καίτοι τῶν ἁπασῶν ἧς
[10]	τῶν ἄλλων πολιτειῶν διδομένων, καὶ	τοῦτ'	ἀφαιρεῖται νῦν τῷ νόμῳ. Τῇ
[70]	τῆς δὲ παρ' ὑμῶν μόνης	τοῦτ'	ἀφαιρήσεται; (Καὶ μὴν οὐδ' ἐκεῖνο
[120]	τούσδ' ὃ μόνον λαβόντες ἔχουσι,	τοῦτ'	ἀφέλῃ. (Ὡς δ' ἁπλῶς εἰπεῖν,
[120]	ὧν ἐδώκατέ τῳ πρότερόν τι,	τοῦτ'	ἀφέλησθε, καὶ τὰς ὑπολοίπους ἀπίστους
[130]	οὐδὲν ὧν ἰδίᾳ τινὶ δοίη,	τοῦτ'	ἀφέλοιτο πάλιν, ἀλλ' οὐδ' ἐπιχειρήσειεν
[0]	εὖ ποιήσαντας, ὃ προστεθείκαμεν αὐτοῖς,	τοῦτ'	ἀφελώμεθα; Μηδαμῶς· οὔτε γὰρ ἄλλως
[110]	κἀκείνους ὧν ἔδοσάν τῴ τι,	τοῦτ'	ἀφῃρημένους, συγχωρῶ καὶ ὑμᾶς ταὐτὸ
[120]	ποιήσουσιν, ἐὰν ἄρα ταῦτα λέγωσι,	τοῦτ'	εἶναι δεινὸν νομίζω. (Εἰ γὰρ
[130]	ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, φυλάξασθαι,	τοῦτ'	εἰπεῖν ἔτι βούλομαι. Εἰ γάρ
[80]	εἶναί που. Ἐγὼ δ' ἔτι	τοῦτ'	εἰπεῖν ὑπὲρ Χαβρίου βούλομαι. Ὑμεῖς,
[30]	μυριάδες περὶ τετταράκοντ' εἰσί· καὶ	τοῦτ'	ἐκ τῆς παρὰ τοῖς σιτοφύλαξιν
[60]	τοι μόνῳ τῶν πάντων αὐτῷ	τοῦτ'	ἐν τῇ στήλῃ γέγραπται· Ἐπειδὴ
[140]	τὴν Χαβρίου δωρειάν, ἐν ᾗ	τοῦτ'	ἔνεστιν τὸ τῆς ἀτελείας τῶν
[140]	δωρειὰν παρ' ὑμῖν, ἐν ᾗ	τοῦτ'	ἐνῆν. Καὶ οὐ τοῦτ' ἐπιτιμῶ·
[90]	κελεύοντος νόμου καὶ κατ' αὐτὸ	τοῦτ'	ἔνοχον εἶναι τῇ γραφῇ, ἐὰν
[140]	ᾗ τοῦτ' ἐνῆν. Καὶ οὐ	τοῦτ'	ἐπιτιμῶ· δεῖ γὰρ ἐφ' ὑμῖν
[70]	ἑαυτὸν ἁπάντων ἀνδρῶν ἐνδοξότατος, ταὐτὸ	τοῦτ'	ἐποίησεν. Λέγεται τοίνυν ἐκεῖνος, τειχίζειν
[120]	(Ἔτι δ' εἰ μηδὲν ἔμελλε	τοῦτ'	ἔσεσθαι δυσχερές, οὐδ' ἐκεῖνο καλῶς
[140]	τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν ἔργα. Καίτοι	τοῦτ'	ἔστι τοὐπιτήδευμα ζηλούντων ἀρετήν, οὐ
[130]	γενομένου τῇ πόλει. Τί οὖν	τοῦτ'	ἔστιν; (Τὸ δοκεῖν ἐξηπατηκέναι τοὺς
[110]	εἷς ἐν ἅπαντι τῷ χρόνῳ	τοῦτ'	ἔχοι δεῖξαι γεγονός, τίνος εἵνεκ'
[0]	Οὐ γὰρ ἔστ' ἐφ' ὅτου	τοῦτ'	οὐ πεπόνθατε τῶν πάντων, ἀλλὰ
[160]	κοινῇ γνωσθέντων. Οὐ γὰρ ἀγνοεῖ	τοῦτ'	οὐδεὶς οὔτε τῶν περιεστηκότων οὔτε

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/05/2007