Paragraphes
[140]	τοίνυν ἐγκαλῶν αὐτοῖς λέγεις ὅτι	σ'	οὐ κατέστησαν εἰς κίνδυνον, φιλοκινδυνότατος
[20]	(Φέρε δὴ καὶ τὰς εὐπορίας,	ἃς	ἀναπαυομένους τινὰς εὐπορήσειν οὗτοι φήσουσιν,
[60]	αὐτοῖς γεγενημένας, τὰς δὲ δωρειάς,	ἃς	ἀντὶ τούτων ἔλαβον παρ' ὑμῶν,
[70]	κατὰ μίαν καὶ δύο λαμβάνων,	ἃς	ἁπάσας εἰς τοὺς ὑμετέρους λιμένας
[100]	τινες παρ' ἐκείνοις εἰσὶ τιμαί,	ἃς	ἀπεύξαιτ' ἂν ἅπας ὁ δῆμος
[60]	ὅτι ταῖς παρ' ἐκείνου δωρειαῖς,	ἃς	διὰ ταῦτ' ἔσεσθαι σφίσιν ἡγοῦντο;
[130]	ἐλευθέρους καὶ πολλῶν ἀγαθῶν αἰτίους,	ἃς	ἔλαβον δικαίως παρ' ὑμῶν δωρειὰς
[150]	Εἶναι δὲ καὶ ἐνδείξεις καὶ	ἀπαγωγάς·	ἐὰν δ' ἁλῷ, ἔνοχος ἔστω
[30]	Οὐκοῦν παρὰ μὲν τὰς τριάκοντα	μυριάδας	μυρίους δίδωσι μεδίμνους ἡμῖν, παρὰ
[20]	τὸν ἄρχοντα Βοσπόρου καὶ τοὺς	παῖδας	αὐτοῦ τὴν δωρειὰν ἣν ὑμεῖς
[40]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοὺς τοῦ τοιούτου	παῖδας	εἰ μηδεμίαν ποιησάμενοι τούτων μηδενὸς
[130]	τοιοῦτοι, ὧν εἷς ἐστιν ὁ	Λυκίδας.	Ἀλλ' ἕτερον πρόξενόν ἐστ' εἶναι
[130]	μηδ' ὅτι δοῦλος ὢν ὁ	Λυκίδας	καὶ Διονύσιος καί τις ἴσως
[130]	τινες ἄλλοι δοῦλοι καὶ μαστιγίαι,	Λυκίδας	καὶ Διονύσιος, καὶ τοιούτους τινὰς
[50]	οἳ πόλεις ὅλας, τὰς ἑαυτῶν	πατρίδας,	συμμάχους ὑμῖν ἐπὶ τοῦ πρὸς
[160]	τῆς τῶν λεγόντων κραυγῆς καὶ	βίας	καὶ ἀναισχυντίας. (Ὃ μὴ πάθητε
[20]	μὴ διῃρῆσθαι δ' ὅτου ἀτελῆ,	χορηγίας	ἤ τινος ἄλλου τέλους, ἀλλ'
[20]	ἦν εἰς συντέλειαν ἀγαγεῖν τὰς	χορηγίας	ὥσπερ τὰς τριηραρχίας, ἢ τοὺς
[150]	ἴσως ἐρεῖ τριηραρχίας αὑτοῦ καὶ	λῃτουργίας.	Ἐγὼ δ' εἰ πολλοῦ τῇ
[20]	Δί' εἰς τὰς τῶν μετοίκων	λῃτουργίας	εἰσποιεῖ πολλούς. Ἀλλ' ἐὰν δείξῃ
[10]	εἰσποιεῖ χορηγοὺς εἰς ἐκείνας τὰς	λῃτουργίας,	καὶ πόσους, ἐὰν μὴ τούτῳ
[0]	ἀνθρώπους εὑρομένους ἀτέλειαν ἐκδεδυκέναι τὰς	λῃτουργίας,	καὶ τούτῳ πλείστῳ χρήσεται τῷ
[20]	οἱ κατ' ἐνιαυτὸν τὰς ἐγκυκλίους	λῃτουργίας	λῃτουργοῦντες, χορηγοὶ καὶ γυμνασίαρχοι καὶ
[120]	ἢ ἐκείνους τότε δοῦναι, τὰς	λῃτουργίας	ὅταν εἶναι φῇς ἱερῶν; Τῶν
[10]	κίνδυνον ἐξέστησαν, ἀλλὰ καὶ τὰς	ἰδίας	οὐσίας προσαναλίσκοντες διετέλουν. ῦν τοίνυν
[30]	καὶ οἱ πρόγονοι· ἀλλὰ πρωπέρυσιν	σιτοδείας	παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις γενομένης οὐ
[0]	οἱ μὲν ἀνάξιόν τινα τιμήσαντες	εὐηθείας	τινὰ δόξαν ἔχοιεν ἄν, οἱ
[120]	πολιτείᾳ δύναιτ' ἐφικέσθαι, εὐνοίας, δικαιοσύνης,	ἐπιμελείας,	τῶν τοιούτων, καὶ συμφέρειν ἔμοιγε
[0]	~ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ	ΑΤΕΛΕΙΑΣ	ΠΡΟΣ ΛΕΠΤΙΝΗΝ. (Ἄνδρες δικασταί, μάλιστα
[40]	ἐγένετο. Καὶ μετὰ ταῦτα, δοθείσης	ἀτελείας	αὐτῷ διὰ ταῦτα παρ' ὑμῶν,
[20]	ὅτι οὐδὲν ἔσεσθ' εὐπορώτεροι, τὰς	ἀτελείας	ἐὰν ἀφέλησθε· οὐ γὰρ κοινωνεῖ
[110]	τρίτον μέρος τούτων ἀντὶ τῆς	ἀτελείας	ἑλέσθαι; Ὅτι τοίνυν ἀληθῆ λέγω,
[20]	πόλει, ἰδίᾳ δέ τινες πλουτήσους	ἀτελείας	ἐπειλημμένοι. Ἔστι δὲ ταῦτ' ἀμφότερ'
[120]	πλεῖστος ἔμοιγε λόγος περὶ τῆς	ἀτελείας	ἐστίν, ἀλλ' ὑπὲρ τοῦ πονηρὸν
[120]	αὐτοῖς. Ὁ γὰρ ἄξια τῆς	ἀτελείας	εὖ πεποιηκέναι δόξας καὶ ταύτην
[120]	τῆς σιτήσεως ἢ τὸ τῆς	ἀτελείας,	ἣν πρότερόν τισι δόντες ἀφῃρημένοι
[110]	ἀλλὰ καθ' οὓς ἔλαβον τὰς	ἀτελείας	οὓς ἀφαιρεῖται νῦν οὗτος τῷ
[30]	εἰκότως καὶ δικαίως τετύχηκεν τῆς	ἀτελείας	παρ' ὑμῶν ὁ Λεύκων, ἀκηκόατ'
[140]	ᾗ τοῦτ' ἔνεστιν τὸ τῆς	ἀτελείας	τῶν ἐκείνῳ τι δοθέντων, καὶ
[120]	λόγον εὑρηκέναι πρὸς τὸ τὰς	ἀτελείας	ὑμᾶς ἀφελέσθαι πεῖσαι, βέλτιόν ἐστι
[100]	μὲν εἶναι πρὸς τὸ τὰς	ἀτελείας	ὑμᾶς ἀφελέσθαι πεῖσαι, οὐ μέντοι
[20]	ἀναλώσει· τότε δ' ἄν, μικρᾶς	συντελείας	ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων ἑκάστῳ γιγνομένης,
[40]	δωρειᾶς σπουδὴ γένοιτ' ἄν, οὐ	χρείας,	ἀλλὰ καὶ εἴ τις ἄλλος
[50]	καταγνοίη, οἳ παρὰ μὲν τὰς	χρείας	οὕτω φιλάνθρωποι καὶ πάντα ποιοῦντες,
[40]	μάλιστα δ' οἱ παρὰ τὰς	χρείας,	ὧν εἷς οὗτος ἁνὴρ ὢν
[80]	τις καταμέμφεται τῶν εὑρημένων τὰς	δωρειάς,	ἂν δίκαιον ᾖ, κρίνας παρ'
[60]	κυρίας αὐτοῖς γεγενημένας, τὰς δὲ	δωρειάς,	ἃς ἀντὶ τούτων ἔλαβον παρ'
[150]	τῇ δημοκρατίᾳ, τὰς αὐτὰς δώσειν	δωρειὰς	ἅσπερ Ἁρμοδίῳ καὶ Ἀριστογείτονι, καταψηφίσασθε
[80]	ὁ παῖς εἴ τι τῆς	δωρειᾶς	ἀφαιρεθείη, καθ' ὃ πολλάκις ὑμῶν
[60]	ἀφαιρεῖν ἢ τούτων μενόντων τὰς	δωρειὰς	ἀφαιρεῖσθαι. Φέρε γὰρ πρὸς Διός,
[130]	ἃς ἔλαβον δικαίως παρ' ὑμῶν	δωρειὰς	ἀφελέσθαι ζητούντων. (Πῶς γὰρ οὐχὶ
[50]	τοῦ νόμου τούτου τὰς τότε	δωρειὰς	δοθείσας ἀφαιρουμένου, ὅσην ἂν κακίαν
[0]	κυρίους μὲν ὑμᾶς εἶναι τῆς	δωρειᾶς,	ἐξαπατηθέντας δέ τι καὶ φαύλῳ
[10]	βεβαιότητι τὰς παρὰ τῶν δήμων	δωρειὰς	εὑρήσετ' οὔσας βελτίους. (Τό τε
[150]	πάντες τὰς ἐπὶ ταῖς εὐεργεσίαις	δωρειὰς	ζηλώσαντες ἃ χρὴ πράττειν προέλοιντο,
[70]	λύειν τὰς ἐπὶ τούτοις δοθείσας	δωρειάς,	κάλλιστον δὲ πάντων ἡ τῶν
[10]	χρείᾳ τῇ τῶν εὑρισκομένων τὰς	δωρειὰς	οἱ τύραννοι καὶ οἱ τὰς
[90]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ σαφές, Τὰς	δωρειὰς	ὅσας ὁ δῆμος ἔδωκε κυρίας
[90]	Ἀθηναῖοι, τῷ Κυρίας εἶναι τὰς	δωρειάς,	ὅσας ὁ δῆμος ἔδωκε, τὸ
[40]	φιλοτιμίας ἕνεχ' ἡ περὶ τῆς	δωρειᾶς	σπουδὴ γένοιτ' ἄν, οὐ χρείας,
[60]	ἀφελέσθαι τὰς τῶν προτέρων εὐεργετῶν	δωρειὰς	ταῦτα λεγόντων ἀκούσεσθε; (Φέρε δὴ
[120]	τὰς ὑπολοίπους ἀπίστους ποιήσετε πάσας	δωρειάς.	Τί γὰρ ἔσται πιστότερον τὸ
[140]	δίδοτ' ἐκ παντὸς τοῦ χρόνου	δωρειὰς	τοῖς τοὺς γυμνικοὺς νικῶσιν ἀγῶνας
[30]	ἀκύρους εἶναι τὰς παρ' ὑμῶν	δωρειάς,	ὑμῖν δὲ μένειν τὰς παρ'
[60]	ἂν αὐτοῖς τὰς αὐτὰς δῶτε	δωρειὰς	ὥσπερ Ἐκφάντῳ τῷ Θασίῳ καὶ
[100]	ἐστι τῆς ἀρετῆς ἆθλον τῆς	πολιτείας	κυρίῳ γενέσθαι μετὰ τῶν ὁμοίων,
[10]	τῶν ἁπασῶν ἧς ἄν τινος	πολιτείας	τὸ κομίζεσθαι τοὺς εὔνους τοῖς
[100]	τὰς μὲν διὰ τῶν ὀλίγων	πολιτείας	τὸ πάντας ἔχειν ἴσον ἀλλήλοις
[110]	ἐκεῖνοι μεγάλοι τῆς ὀλιγαρχίας καὶ	δεσποτείας	εἰσί, κἂν ἀποκτεῖναι βούλεσθαι τὸν
[100]	ἀποστερήσῃ τοὺς ἐγγυτάτω γένει τῆς	ἀγχιστείας,	ἀλλ' ἵν' εἰς τὸ μέσον
[0]	ἑαυτοὺς μὴ τοῖς ὁμοίοις ἀμειβόμενοι,	κακίας.	Ὅσῳ δὴ κρεῖττον εὐήθη δοκεῖν
[140]	Διὰ τί; Ὅτι παντάπασι φύσεως	κακίας	σημεῖόν ἐστιν ὁ φθόνος, καὶ
[30]	Ἱερῷ. Σκοπεῖτε δὴ πρὸς ὅσης	κακίας	ὑπερβολὴν ὑμᾶς ὁ νόμος προάγει,
[70]	πολλὰς καὶ παρέδωκεν ὑμῖν καὶ	φιλίας	ἐποίησεν ἐχθρῶς ἐχούσας πρότερον, τρισχίλια
[70]	τοίνυν Λακεδαιμονίους ναυμαχίᾳ καὶ πεντήκοντα	μιᾶς	δεούσας ἔλαβ' αἰχμαλώτους τριήρεις, εἷλε
[20]	ὦ Λεπτίνη, ποιεῖ νόμος, εἰ	μιᾶς	ἢ δυοῖν φυλαῖν ἕνα χορηγὸν
[150]	ἀληθῶς τὰς ἐν τοῖς νόμοις	ζημίας	φοβούμενοι τοῦ κακόν τι ποιεῖν
[10]	πλεῖστά ποτε κτησάμενοι πάνθ' ὑπὲρ	φιλοτιμίας	ἀνήλωσαν, ὑπὲρ δὲ δόξης οὐδένα
[40]	ἀδικηθῇ μόνον δεῖ σκοπεῖν, ᾧ	φιλοτιμίας	ἕνεχ' ἡ περὶ τῆς δωρειᾶς
[150]	βουλομένοις καθίστησιν, ἀλλ' ὅτι καὶ	παρανομίας	δόξαν αἰσχίστην τῇ πόλει καταλείπει.
[150]	δ' εἰ πολλοῦ τῇ πόλει	Δεινίας	ἄξιον αὑτὸν παρέσχηκεν, ὡς ἔμοιγε
[140]	καὶ Κηφισόδοτος ἐκ Κεραμέων καὶ	Δεινίας	Ἑρχιεύς. Ἃ δὴ πρὸς τούτους
[20]	τῶν εἰς τὸν πόλεμον παρασκευῶν	ἀφθονίας	πάντα τὸν χρόνον ἡ σωτηρία
[60]	καὶ πρῶτος πάλιν περὶ τῆς	ἡγεμονίας	ἐποίησε τῇ πόλει τὸν λόγον
[50]	οὐδ' ἐκεῖν' ὀκνήσω περὶ τῆς	ἀξίας	αὐτῆς πρὸς ὑμᾶς εἰπεῖν. Ἐγὼ
[130]	τοῦ λόγου, ὅτι τῆς μὲν	ἀξίας,	ὅτ' ἐδώκαμεν, ἦν δίκαιον τὴν
[10]	δὲ τοῦτο πρῶτον ὑπάρξαι τῆς	ὁμονοίας	σημεῖον ἀξιούντων, κοινῇ διαλῦσαι τὰ
[120]	τις καὶ πολιτείᾳ δύναιτ' ἐφικέσθαι,	εὐνοίας,	δικαιοσύνης, ἐπιμελείας, τῶν τοιούτων, καὶ
[100]	Εἰ δὲ ταῦτα λόγους καὶ	φλυαρίας	εἶναι φήσει, ἐκεῖνό γ' οὐ
[80]	Κλεάρχῳ καί τισιν ἄλλοις πολιτείαν·	Χαβρίας	δ' αὐτὸς ἐτιμήθη παρ' ὑμῖν
[70]	παρ' ἐμοῦ λόγου, ὅτι σπουδαῖος	Χαβρίας	ἦν ἀνήρ, οὐ μὴν κωλύει
[80]	πάνθ' ὑπὲρ ὑμῶν φανήσεται πράξας	Χαβρίας,	καὶ τὴν τελευτὴν αὐτὴν τοῦ
[130]	τοῦτο δεινότατ' ἂν πεπονθὼς ὁ	Χαβρίας	φανείη, εἰ μὴ μόνον ἐξαρκέσει
[50]	ἐβουλεύσαντ' ἰδίᾳ περὶ τῆς αὑτῶν	σωτηρίας,	ἀλλὰ πλησίον ὄντων μεθ' ὅπλων
[20]	διαμεῖναι. (Φέρε δὴ καὶ τὰς	εὐπορίας,	ἃς ἀναπαυομένους τινὰς εὐπορήσειν οὗτοι
[60]	ἄνδρες οὗτοι, πάντα τὸν χρόνον	κυρίας	αὐτοῖς γεγενημένας, τὰς δὲ δωρειάς,
[60]	Προσήκει τοίνυν τὰς στήλας ταύτας	κυρίας	ἐᾶν τὸν πάντα χρόνον, ἵν'
[90]	δωρειὰς ὅσας ὁ δῆμος ἔδωκε	κυρίας	εἶναι· δίκαιον, ὦ γῆ καὶ
[90]	ἐναντίον, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῷ	Κυρίας	εἶναι τὰς δωρειάς, ὅσας ὁ
[140]	ὧν δ' αὐτὸς ὁ δῆμος	μαρτυρίας	ἔστησεν ἐν τοῖς ἱεροῖς ἀναγράψας
[150]	οἱ τοῖς τἀναντία πράττουσι τὰς	τιμωρίας.	Εἰ γὰρ ἅπαντες ὡς ἀληθῶς
[140]	ἂν εἴ τις μεγάλας τὰς	τιμωρίας	τῶν ἀδικημάτων τάττοι, οὐκ ἂν
[40]	ἀδικοῦντα. Λέγε. ΨΗΦΙΣΜΑ. (Τὰς μὲν	εὐεργεσίας	ἀνθ' ὧν εὕρετο τὴν ἀτέλειαν
[80]	ἁρμόττει δοκεῖν παρὰ μὲν τὰς	εὐεργεσίας	οὕτω προχείρως ἔχειν ὥστε μὴ
[70]	ἢ ναῦς δέκα μόνας, περὶ	προδοσίας	ἂν αὐτὸν εἰσήγγελλον οὗτοι, καὶ
[10]	ἐξέστησαν, ἀλλὰ καὶ τὰς ἰδίας	οὐσίας	προσαναλίσκοντες διετέλουν. ῦν τοίνυν οὗτος
[160]	λεγόντων κραυγῆς καὶ βίας καὶ	ἀναισχυντίας.	(Ὃ μὴ πάθητε νῦν· οὐ
[20]	ἀναπίμπλησι τὴν πόλιν καὶ τῆς	ἀπιστίας.	Οὔκουν ὅτε πολλῷ μείζονα βλάψει
[10]	οἱ τύραννοι καὶ οἱ τὰς	ὀλιγαρχίας	ἔχοντες μάλιστα δύνανται τιμᾶν· πλούσιον
[110]	ὧν μὲν ἐκεῖνοι μεγάλοι τῆς	ὀλιγαρχίας	καὶ δεσποτείας εἰσί, κἂν ἀποκτεῖναι
[20]	οἱ μὲν ἐλάττω κεκτημένοι τοῦ	τριηραρχίας	ἄξι' ἔχειν ἐν ταῖς εἰσφοραῖς
[20]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μηδέν' εἶναι	τριηραρχίας	ἀτελῆ διείρηκεν ὁ νόμος πλὴν
[150]	τοίνυν Δεινίαν· οὗτος ἴσως ἐρεῖ	τριηραρχίας	αὑτοῦ καὶ λῃτουργίας. Ἐγὼ δ'
[20]	ἀγαγεῖν τὰς χορηγίας ὥσπερ τὰς	τριηραρχίας,	ἢ τοὺς εὐεργέτας ἀφελέσθαι τὰ
[20]	ΝΟΜΟΣ. Ἀτελῆ δὲ μηδένα εἶναι	τριηραρχίας	πλὴν τῶν ἐννέα ἀρχόντων. (Ὁρᾶθ'
[20]	καὶ τῶν πολιτῶν μηδέν' ἐκ	τριηραρχίας	ὑπάρξειν ἀτελῆ. Σκεψώμεθα δὴ τί
[140]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, δικαιοσύνης, ἀρετῆς,	μεγαλοψυχίας	ἐπιδείγματα. Μὴ τοίνυν δι' ἃ
[30]	πάντων ὧν ἔχετ' ἢ δεδώκατε	συνθήκας,	αἷς ὁ μὲν Λεύκων ἐμμένων
[140]	αὐτὸν περὶ τῶν αὐτῶν οὔτε	δίκας	οὔτ' εὐθύνας οὔτε διαδικασίαν οὔτ'
[140]	ὅτι ὥσπερ ἂν εἴ τις	μεγάλας	τὰς τιμωρίας τῶν ἀδικημάτων τάττοι,
[30]	ἄνδρες δικασταί. Τούτων δ' ἁπάντων	στήλας	ἀντιγράφους ἐστήσαθ' ὑμεῖς κἀκεῖνος, τὴν
[30]	οἴεσθ' ὑμῖν ἄλλο τι τὰς	στήλας	ἑστάναι ταύτας ἢ τούτων πάντων
[60]	ἅπαξ ἐπράχθη. Προσήκει τοίνυν τὰς	στήλας	ταύτας κυρίας ἐᾶν τὸν πάντα
[100]	μίαν δ' ἣ συλλαβοῦσα τὰς	ἄλλας	ἔχει, δίειμι. Ἐπειδάν τις εἰς
[70]	εἰσί μοι. Πρὸς δὲ τούτοις	ἄλλας	τριήρεις πλεῖν ἢ εἴκοσιν εἷλε,
[160]	ἐφ' αὑτὸν ἐκβαλεῖν τὸν τριήρεις	πολλὰς	καὶ ξένους καὶ πόλεις κεκτημένον.
[70]	δὲ τῶν νήσων τούτων τὰς	πολλὰς	καὶ παρέδωκεν ὑμῖν καὶ φιλίας
[50]	καὶ πολλοὺς ἄλλους, οἳ πόλεις	ὅλας,	τὰς ἑαυτῶν πατρίδας, συμμάχους ὑμῖν
[140]	εὖ ποιῶν δοκεῖ νικῆσαι· τοσαύτας	ὑπερβολὰς	τῶν δωρειῶν αἷς ἀντ' εὖ
[50]	ὅπλων ἁπάντων Πελοποννησίων ἀνέῳξαν τὰς	πύλας	ὑμῖν βίᾳ τῶν πολλῶν, καὶ
[140]	μάλισθ' οἱ δεινοὶ λέγειν ἄνδρες,	Λεωδάμας	Ἀχαρνεὺς καὶ Ἀριστοφῶν Ἁζηνιεὺς καὶ
[160]	μὲν τῷ δικαστηρίῳ Λεπτίνης πρὸς	ἡμᾶς	ἀγωνίζεται, ἐν δὲ τῇ τῶν
[60]	πεῖσαι τοὺς ἐπὶ τοῖς πρὸς	ἡμᾶς	ἀδικήμασι γιγνομένους ἐκείνων εὐεργέτας μὴ
[150]	τοῦθ' ὅτι τῶν τὰ δεινόταθ'	ἡμᾶς	ἀδικούντων ἓν ἑκάστῳ τίμημ' ὑπάρχει
[20]	ἡμῖν, τοὺς ἅπαντας ἀπίστως πρὸς	ἡμᾶς	αὐτοὺς διαθῶμεν; Ἀλλ' ἴσμεν ἐκεῖνο
[50]	δέῃ, τὸν βουλόμενον εὖ ποιεῖν	ἡμᾶς	ἐάσομεν, ἐπειδὰν δὲ πάθωμεν, τότε
[0]	οὐχ ὃς ἀφαιρήσεται τὸ κυρίους	ἡμᾶς	εἶναι, ἀλλὰ δι' οὗ τὸν
[30]	δέ, ἂν σκοπῆτε, φανήσεται συνεχῶς	ἡμᾶς	εὖ ποιῶν, καὶ ταῦθ' ὧν
[60]	τῷ Φιλίππῳ τῷ ποτ' ἐπαρθέντες	ἡμᾶς	ἠδίκουν; Ἢ πᾶσι πρόδηλον τοῦτο,
[80]	ἐκ τούτου πρόνοιάν τιν' ἔχοντας	ἡμᾶς	καὶ ὅπως ὑμεῖς μηδὲν αἰσχρὸν
[30]	ἐὰν δὲ δὴ πέμψας ὡς	ἡμᾶς	ὁ Λεύκων ἐρωτᾷ, τί ἔχοντες
[20]	οὐκ ἐπιλείψουσιν, εὖ δὲ ποιεῖν	ἡμᾶς	οὐδεὶς ἐθελήσει, τοὺς πρότερον ποιήσαντας
[160]	αὑτοὺς ἄρχοντες καὶ ναυμαχίᾳ νενικηκότες	ἡμᾶς,	ὑφ' ἑνὸς γραμματέως, ὃς ὑπηρέτης
[20]	οὐκ ἔχομεν, μηδὲ δόξαν ἔχειν	ἡμᾶς	χρηστήν, οὐ καλῶς φρονεῖ. Ἐγὼ
[120]	δεινόν ἐστιν, ἀλλ' εἰ τὰς	τιμάς,	αἷς ἂν ἀντ' εὖ ποιήσωμέν
[150]	Ἀθηναῖοι, τοῦτ' ἀδικεῖ, ὅτι τὰς	τιμὰς	ἀναιρῶν τῶν εὐεργεσιῶν ἀχρεῖον τὴν
[120]	δοκεῖ καὶ χρῆναι διδόναι τὰς	τιμάς.	Δεῖ τοίνυν μεμερίσθαι καὶ τὰ
[140]	ἔχουσιν, οὐδ' ἐλάττους ἐνείματε τὰς	τιμὰς	διὰ ταῦτα. Πρὸς δὲ τούτοις
[150]	τοῖς ἀγαθόν τι ποιοῦσι τὰς	τιμὰς	διδόντες καὶ οἱ τοῖς τἀναντία
[80]	τὰς παρ' ὑμῶν ὑπαρχούσας αὐτῷ	τιμάς.	(Εἶθ' ὑπὲρ ὧν ἐκεῖνος ᾤετο
[120]	ὧν γε τοῖς εὑρημένοις τὰς	τιμὰς	καταλείπειν φήσει, οἱ μὲν ἁπλᾶ
[140]	οὕτως, ἄν τις ἀναιρῇ τὰς	τιμὰς	τῶν εὐεργεσιῶν, οὐδὲν αὐτὸς ποιεῖν
[60]	ἑστῶσι τοῖς βουλομένοις τι ποιεῖν	ὑμᾶς	ἀγαθόν, ὅσους εὖ ποιήσαντας ἡ
[20]	γάρ τις ἔχει πολλὰ μηδὲν	ὑμᾶς	ἀδικῶν, οὐχὶ δεῖ δήπου τούτῳ
[150]	ἂν παραινέσαιμ' αὑτῷ τινὰ τιμὴν	ὑμᾶς	ἀξιοῦν δοῦναι ἢ τὰς ἑτέροις
[10]	λέγειν ἂν ἐπιχειρήσειε Λεπτίνης, ἀπάγων	ὑμᾶς	ἀπὸ τούτων, ὡς αἱ λῃτουργίαι
[150]	ἀλλ' ἐάν τις ἀπαιτήσῃ χάριν	ὑμᾶς,	Ἄτιμος ἔστω φησὶ καὶ ἡ
[40]	ἐκείνῳ, ἀλλ' ὅτι τὴν δωρειὰν	ὑμᾶς	αὐτὸν ἀφῃρῆσθαι νομιεῖ. (Οὐ τοίνυν,
[60]	ἄν, ἐκείνως εἰ λογίσαισθε πρὸς	ὑμᾶς	αὐτούς· εἴ τινες νυνὶ τῶν
[160]	παρ' ἄλληλα καὶ λογίσασθε πρὸς	ὑμᾶς	αὐτοὺς τί συμβήσεται καταψηφισαμένοις ὑμῖν
[60]	δικασταί, ἐκείνῳ μὲν φιλοτιμία πρὸς	ὑμᾶς	αὐτούς, ὑμῖν δὲ πρὸς πάντας
[140]	τηνικαῦτ' ἀγανα κτεῖν καὶ πείθειν	ὑμᾶς	ἀφελέσθαι. (Καὶ μὴν καὶ Γελάρχῳ
[120]	εὑρηκέναι πρὸς τὸ τὰς ἀτελείας	ὑμᾶς	ἀφελέσθαι πεῖσαι, βέλτιόν ἐστι προειπεῖν,
[100]	εἶναι πρὸς τὸ τὰς ἀτελείας	ὑμᾶς	ἀφελέσθαι πεῖσαι, οὐ μέντοι δίκαιοί
[120]	ἄλλον ἔχουσι τρόπον δεῖξαι δίκαιον	ὑμᾶς	ἀφελέσθαι, ταῦτ' ἐπὶ τῷ τῶν
[30]	ἐὰν ἀκούσῃ νόμῳ τὴν ἀτέλειαν	ὑμᾶς	ἀφῃρημένους αὐτὸν καὶ μηδ' ἂν
[60]	τίς ἔστιν ὅστις εὖ ποιεῖν	ὑμᾶς	βουλήσεται, μέλλων, ἂν μὲν ἀποτύχῃ,
[30]	Ἀθηναῖοι, τοῦτον τὸν τοιοῦτον περὶ	ὑμᾶς	γεγενημένον, ἐὰν ἀκούσῃ νόμῳ τὴν
[80]	ὃν ἂν τιθῇ λύων ἐκεῖνον,	ὑμᾶς	δ' ἀκούσαντες ἑλέσθαι τὸν κρείττω.
[20]	χρήματα κοινὰ τῇ πόλει, ἐκεῖν'	ὑμᾶς	δεῖ σκοπεῖν, ὅτι οὐδὲν ἔσεσθ'
[20]	οὐδείς ἐστ' ἀτελής, οἶμαι μὲν	ὑμᾶς	εἰδέναι πάντας, ὅμως δὲ καὶ
[0]	ποτε λυσιτελέστερόν ἐστι κυρίους μὲν	ὑμᾶς	εἶναι τῆς δωρειᾶς, ἐξαπατηθέντας δέ
[50]	περὶ τῆς ἀξίας αὐτῆς πρὸς	ὑμᾶς	εἰπεῖν. Ἐγὼ γὰρ οὐ τὸν
[150]	(Ἐγὼ δ' ἔτι μικρὰ πρὸς	ὑμᾶς	εἰπὼν καταβήσομαι. Ἔστι γάρ, ὦ
[140]	ἐκείνῳ τι δοθέντων, καὶ πρὸς	ὑμᾶς	εἰσελθὼν ἡττήθη· (οἱ νόμοι δ'
[0]	τιμᾶν πολλοὺς εὖ ποιεῖν προκαλεῖσθ'	ὑμᾶς,	ἐκ δὲ τοῦ μηδενὶ μηδέν,
[60]	οἳ Βυζάντιον παραδόντες Θρασυβούλῳ κυρίους	ὑμᾶς	ἐποίησαν τοῦ Ἑλλησπόντου, ὥστε τὴν
[110]	δίκαιόν ἐστι λέγειν, ἐγὼ πρὸς	ὑμᾶς	ἐρῶ. Ἦσαν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[50]	ἂν ἐγχειρήσαιμ' ἐξετάζειν ὅσοι πεποιηκότες	ὑμᾶς	εὖ διὰ τὸν νόμον, εἰ
[40]	τις ἄλλος εὖ μὲν ἐποίησεν	ὑμᾶς	εὖ πράττων, εἰς δέον δὲ
[80]	ὧν ἔργῳ πεποίηκεν ἕκαστος αὐτῶν	ὑμᾶς	εὖ, τούτων ἐκ λόγου κρίσις
[30]	καὶ ποιεῖν ἀεί τι προθυμούμενος	ὑμᾶς	εὖ, ὑμεῖς δ' ἑστώσας ἀκύρους
[50]	ὧν ἔνιοι διὰ τὴν πρὸς	ὑμᾶς	εὔνοιαν στέρονται τῆς πατρίδος. (Ὧν
[60]	τὰς μὲν συμφοράς, αἷς δι'	ὑμᾶς	ἐχρήσανθ' οἱ ἄνδρες οὗτοι, πάντα
[70]	αὐτῷ. (Ὃν μὲν οὖν τρόπον	ὑμᾶς	ἔχων πρὸς ἅπαντας Πελοποννησίους παρετάξατ'
[90]	ἔλεγεν, ταῦτ' ἴσως λέγων παράγειν	ὑμᾶς	ζητήσει. Ἔφη γὰρ ἐξαπάτης εἵνεκα
[80]	λόγους πάντας οὓς λέγομεν πρὸς	ὑμᾶς,	καὶ οὐδὲν ἔσθ' ὅ τι
[50]	τοὺς ἰδίᾳ γνόντας εὖ ποιεῖν	ὑμᾶς	καὶ παρασχόντας χρησίμους αὑτοὺς ἐπὶ
[50]	στρά τευμα, καὶ διέσωσαν καὶ	ὑμᾶς	καὶ τοὺς συμμάχους. (Ἐπειδὴ δ'
[0]	τοῖς χρηστοῖς οὖσιν; (Ἔτι τοίνυν	ὑμᾶς	κἀκεῖν' ἐνθυμεῖσθαι δεῖ, ὅτι ἐκ
[130]	ἔκρινεν εἶναι πρότερον. (Ἔτι τοίνυν	ὑμᾶς	κἀκεῖν' εὐλαβεῖσθαι δεῖ, ὅπως μηδὲν
[0]	ἀφῃρῆσθαι καὶ ὅλως τὴν πολιτείαν	ὑμᾶς	κατὰ τοῦτον τὸν λόγον; Οὐ
[150]	χρῆσθαι ἐπὶ τὸ τοὺς ἀδικοῦντας	ὑμᾶς	κολάζειν ἢ τοὺς ἀγαθοῦ τινὸς
[50]	μὲν ἐψηφίσασθε τοῖς φεύγουσιν δι'	ὑμᾶς	Κορινθίων ταῦτ' ἐστίν, ὦ ἄνδρες
[130]	ἀτέλειαν εὑρῆσθαι. Μὴ δὴ παραγόντων	ὑμᾶς,	μηδ' ὅτι δοῦλος ὢν ὁ
[30]	δὴ πρὸς ὅσης κακίας ὑπερβολὴν	ὑμᾶς	ὁ νόμος προάγει, ὃς ἀπιστότερον
[30]	Οὐκοῦν πρὸς πολλοῖς οἷς βλάψειν	ὑμᾶς	ὁ νόμος φαίνεται, καὶ προσαφαιρεῖταί
[130]	καὶ τοὺς εὖ τι πεποιηκότας	ὑμᾶς,	οἷς οὐδεὶς ἂν ἐγκαλέσαι, νόμῳ
[160]	δεῖ πλείω λέγειν· οἶμαι γὰρ	ὑμᾶς	οὐδὲν ἀγνοεῖν τῶν εἰρημένων.
[30]	ἂν ἔχων εἰπεῖν, ὅσ' εὐεργέτηκεν	ὑμᾶς	οὗτος ἁνὴρ καὶ αὐτὸς καὶ
[50]	τοῦτο δ' οὐ δεῖ δοκεῖν	ὑμᾶς	πεπονθέναι. (Καὶ μὴν οὐδ' ἐκεῖν'
[30]	κηρύττειν πρώτους γεμίζεσθαι τοὺς ὡς	ὑμᾶς	πλέοντας. Ἔχων γὰρ ἐκεῖνος ἑαυτῷ
[60]	ἅπερ, οἶμαι, φεύγουσιν εὐεργέταις δι'	ὑμᾶς	προσῆκε, προξενίαν, εὐεργεσίαν, ἀτέλειαν ἁπάντων.
[160]	οὖν τούτων ἁπάντων οἶμαι δεῖν	ὑμᾶς	σπουδάζειν καὶ προσέχειν τὸν νοῦν,
[130]	κελεύετ' εἴπερ ἀληθῆ λέγουσι πρὸς	ὑμᾶς,	τὰ ψηφίσματ' ἐν οἷς ἀτελεῖς
[50]	φεύγοντας. Ἀναγκάζομαι δὲ λέγειν πρὸς	ὑμᾶς	ταῦθ' ἃ παρ' ὑμῶν τῶν
[0]	τοῖς μηδ' ὁτιοῦν ἀγαθὸν πεποιηκόσιν	ὑμᾶς,	ταύτης τοὺς εὖ ποιήσαντας, ὃ
[110]	τι, τοῦτ' ἀφῃρημένους, συγχωρῶ καὶ	ὑμᾶς	ταὐτὸ τοῦτο ποιῆσαι, καίτοι τοῦτό
[0]	ἦσαν ἀνάξιοι, τῶν αὐτῶν ἠξίωσεν	ὑμᾶς	τε καὶ τούτους. Ἐν μὲν
[0]	Μηδὲ τὸ λοιπὸν ἐξεῖναι δοῦναι,	ὑμᾶς	τὸ δοῦναι ὑμῖν ἐξεῖναι. Οὐ
[130]	τοὺς ἐχθροὺς ἀφαιρούμενος ὀφθῆναι, ταῦθ'	ὑμᾶς	τοὺς εὐεργέτας ἀφῃρημένους φαίνεσθαι, καὶ
[10]	τοῦ λῦσαι τὸν νόμον ἢ	ὑμᾶς	τούτῳ περὶ τοῦ θέσθαι, καὶ
[10]	εἰ τότε μὲν τοῖς ἠδικηκόσιν	ὑμᾶς	ὑπὲρ τοῦ μὴ ψεύσασθαι τὰ
[60]	ἀτέλειαν ἁπάντων. Εἶτα τοὺς δι'	ὑμᾶς	φεύγοντας καὶ δικαίως τι παρ'
[80]	ὀρφανίᾳ τέθραπται διὰ τὴν πρὸς	ὑμᾶς	φιλοτιμίαν τοῦ πατρός. Οὕτω γὰρ
[150]	μηδενὶ τῶν εὖ τι ποιούντων	ὑμᾶς	χάριν ἐξέσται κομίσασθαι ἢ ὅπως
[60]	πεποίηκεν. (Καὶ μὴν μηδ' ἐκεῖν'	ὑμᾶς,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, λανθανέτω, ὅτι
[130]	τοίνυν μάλιστα πάντων οἶμαι δεῖν	ὑμᾶς,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, φυλάξασθαι, τοῦτ'
[10]	πόλεως τὸ ἦθος. (Νομίζω τοίνυν	ὑμᾶς,	ὦ ἄνδρες δικασταί, ἄμεινον ἂν
[150]	δὴ συνεροῦντας νόμῳ καὶ διδάξοντας	ὑμᾶς	ὡς ἐπιτήδειός ἐστιν, αὐτοὺς τοῖς
[130]	ἐρεῖ περὶ τοῦ νόμου διδάσκων	ὑμᾶς	ὡς καλῶς κεῖται, συγχωρήσειεν ἀληθῆ
[80]	ὅθ' εὑρίσκετο τὴν δωρειάν, ἠξίωσεν	ὑμᾶς,	ὥσπερ δι' Ἰφικράτην καὶ Τιμόθεον
[110]	ἑκατόν, καὶ τέτταρας τῆς ἡμέρας	δραχμάς.	Καὶ τούτων ψήφισμ' ἔστιν Ἀλκιβιάδου,
[20]	γὰρ τὰς ἐπὶ τῶν χορηγιῶν	δαπάνας	ἡμέρας μέρος μικρὸν ἡ χάρις
[60]	πάντα τὸν χρόνον κυρίας αὐτοῖς	γεγενημένας,	τὰς δὲ δωρειάς, ἃς ἀντὶ
[70]	ἃς ἁπάσας εἰς τοὺς ὑμετέρους	λιμένας	κατήγαγεν. (Ἑνὶ δὲ κεφαλαίῳ μόνος
[70]	τι τῶν πεπραγμένων αὐτῷ, ἀναγνώσεται	γεγραμμένας	ὑμῖν τάς τε ναῦς ὅσας
[40]	νόμοι καὶ τὰς ἀσφαλῶς οἰκεῖν	οἰομένας	πόλεις. Οὐ γὰρ ἂν μετέπιπτε
[20]	οὗτοι φήσουσιν, εἰς δέον ὑμῖν	γιγνομένας	δείξω. Ἴστε γὰρ δήπου τοῦθ'
[60]	ἔλαβον παρ' ὑμῶν, καὶ δὴ	λελυμένας.	(Πολὺ γὰρ μᾶλλον ἥρμοττεν τὰ
[60]	ὑμῖν δὲ πρὸς πάντας τοὺς	Ἕλληνας·	ὅτου γὰρ ἄν τις παρ'
[10]	τίνας ἡμῖν εἰσποιεῖ χορηγοὺς εἰς	ἐκείνας	τὰς λῃτουργίας, καὶ πόσους, ἐὰν
[110]	καλῶς ποιοῦντες, καὶ κατὰ τὰς	κοινὰς	πράξεις καὶ κατὰ τὴν ὁμόνοιαν
[80]	τὰς δωρειάς, ἂν δίκαιον ᾖ,	κρίνας	παρ' ὑμῖν ἀφαιρήσεται, καὶ ὅπως,
[0]	περὶ αὐτοῦ, φήσει δ' ἀναξίους	τινὰς	ἀνθρώπους εὑρομένους ἀτέλειαν ἐκδεδυκέναι τὰς
[120]	αἷς ἂν ἀντ' εὖ ποιήσωμέν	τινας,	ἀπίστους καταστήσομεν· οὐδ' ὁ πλεῖστος
[130]	Λυκίδας καὶ Διονύσιος, καὶ τοιούτους	τινὰς	ἐξειλεγμένοι. Ὑπὲρ δὴ τούτων ὡδὶ
[0]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, σκοπουμένῳ φαίνεται, καταμεμφόμενόν	τινας	ἐπὶ ταῖς ὑπαρχούσαις δωρειαῖς τοὺς
[30]	διὰ τοὺς εὐεργέτας καὶ ἄλλους	τινὰς	εὖ ποιεῖν τῶν μὴ χρηστῶν
[20]	καὶ τὰς εὐπορίας, ἃς ἀναπαυομένους	τινὰς	εὐπορήσειν οὗτοι φήσουσιν, εἰς δέον
[10]	Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονος. (Σκεψώμεθα δὴ	τίνας	ἡμῖν εἰσποιεῖ χορηγοὺς εἰς ἐκείνας
[0]	ἐξαπατηθέντες κεχειροτονήκατε, καὶ συμμάχους ἤδη	τινὰς	ἥττους ἀντὶ κρειττόνων ἐπείσθηθ' ἑλέσθαι,
[120]	ἀφεθήσεται. Ἐγὼ δὲ τὸ μέν	τινας,	οἷς ὁ δῆμος ἔδωκεν, ἀτελεῖς
[80]	δι' Ἰφικράτην καὶ Τιμόθεον εὖ	τινὰς	πεποιήκατε, οὕτω καὶ δι' αὑτὸν
[80]	δι' αὑτὸν εὖ ποιῆσαι τούτων	τινὰς	τῶν εὑρημένων τὴν ἀτέλειαν, οὓς
[150]	τἄλλα διελθὼν οἷς μάλιστ' ἄν	τινας	ᾤετ' ἐπισχεῖν τοῦ τοιοῦτόν τι
[40]	Σκοπεῖτε δὲ μὴ τοῦτο, εἰ	μνᾶς	ἑκατὸν καὶ πάλιν τάλαντον ἔδωκεν
[110]	δὲ ψιλῆς, ἔτι δ' ἀργυρίου	μνᾶς	ἑκατόν, καὶ τέτταρας τῆς ἡμέρας
[40]	ἐν τοιαύτῃ συμφορᾷ καθεστηκόσιν, ἔδωκε	μνᾶς	ἑκατὸν καὶ τοῦ μὴ τῷ
[0]	τί; Ὅτι ἐκ μὲν τοῦ	πλείονας	ἢ προσήκει τιμᾶν πολλοὺς εὖ
[20]	τοῦτο, ἀλλὰ καὶ τῶν μετοίκων	πλείονας	ἢ τοσούτους, ἐὰν ὁ νόμος
[120]	λόγον Λεπτίνην ἐρεῖν, ὡς τὰς	εἰκόνας	καὶ τὴν σίτησιν οὐκ ἀφαιρεῖται
[70]	εἰ ἀπώλεσεν ἢ ναῦς δέκα	μόνας,	περὶ προδοσίας ἂν αὐτὸν εἰσήγγελλον
[140]	τῶν αὐτῶν οὔτε δίκας οὔτ'	εὐθύνας	οὔτε διαδικασίαν οὔτ' ἄλλο τοιοῦτ'
[140]	δωρειὰς τοῖς τοὺς γυμνικοὺς νικῶσιν	ἀγῶνας	τοὺς στεφανίτας, καὶ οὐχ, ὅτι
[70]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τότ' ἐτιμήθη	πράξας	ἃ διεξῆλθον ἐγώ, ἀλλὰ καὶ
[80]	ζῶν πάνθ' ὑπὲρ ὑμῶν φανήσεται	πράξας	Χαβρίας, καὶ τὴν τελευτὴν αὐτὴν
[90]	Σόλων, ὁ τοῦτον τὸν τρόπον	προστάξας	νομοθετεῖν, τοὺς μὲν θεσμοθέτας τοὺς
[50]	ἀφαιρεθήσονται· ἓν δ' ἢ δύο	δείξας	ἔτι ψηφίσματ' ἀπαλλάττομαι τοῦ περὶ
[120]	ἄξια τῆς ἀτελείας εὖ πεποιηκέναι	δόξας	καὶ ταύτην παρ' ὑμῶν λαβὼν
[20]	ᾖ, πόλλ' εἰς ταῦτα συντελεῖ;	Πᾶσ'	ἀνάγκη. Καὶ μὴν ὅτι δεῖ
[140]	νυνὶ περὶ αὐτοῦ τοῦ νόμου	πᾶς	ἐσθ' ὁ λόγος, τούτῳ δ'
[130]	ἐν τῷ νόμῳ καὶ μαρτυρεῖ	πᾶς	ὁ πρὸ τοῦ χρόνος γεγονώς,
[100]	εἰσὶ τιμαί, ἃς ἀπεύξαιτ' ἂν	ἅπας	ὁ δῆμος ἐνταυθοῖ γενέσθαι. (Τίνες
[110]	δ' ἀργυρίου μνᾶς ἑκατόν, καὶ	τέτταρας	τῆς ἡμέρας δραχμάς. Καὶ τούτων
[60]	παρ' ἡμῖν εἶναι πλεῖστα, καὶ	ἄνδρας	ἀρίστους καὶ πλείστους εὐεργέτας τῆς
[110]	μνᾶς ἑκατόν, καὶ τέτταρας τῆς	ἡμέρας	δραχμάς. Καὶ τούτων ψήφισμ' ἔστιν
[20]	τὰς ἐπὶ τῶν χορηγιῶν δαπάνας	ἡμέρας	μέρος μικρὸν ἡ χάρις τοῖς
[90]	τὸ πρᾶγμ' οὐδὲν μᾶλλον δύναται	πέρας	ἔχειν· ψηφισμάτων δ' οὐδ' ὁτιοῦν
[50]	τε πράττουσαν τὴν πόλιν ἡμῶν	πονηρᾶς	δόξης ἀναπλήσει, ἐάν τέ τι
[20]	αὐτῶν ἀναλώσει· τότε δ' ἄν,	μικρᾶς	συντελείας ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων ἑκάστῳ
[150]	τὸν ἀνδροφόνον, σπονδῶν, κρατήρων, ἱερῶν,	ἀγορᾶς,	πάντα τἄλλα διελθὼν οἷς μάλιστ'
[60]	ἰδεῖν καὶ ἀκοῦσαι τὰς μὲν	συμφοράς,	αἷς δι' ὑμᾶς ἐχρήσανθ' οἱ
[160]	φαύλους ἀδικήσονται, οἱ δ' ἀνάξιοι	συμφορᾶς	ἑτέροις αἴτιοι γενήσονται, δίκην δ'
[0]	ἐξαπατῶντα τιμωρησόμεθα. (Εἰ τοίνυν τις	ἐάσας	ταῦτ' αὐτὸ καθ' αὕτ' ἐξετάσειεν,
[120]	καὶ τὰς ὑπολοίπους ἀπίστους ποιήσετε	πάσας	δωρειάς. Τί γὰρ ἔσται πιστότερον
[70]	μίαν καὶ δύο λαμβάνων, ἃς	ἁπάσας	εἰς τοὺς ὑμετέρους λιμένας κατήγαγεν.
[30]	τὴν δωρειὰν τὴν πόλιν, ὥστε	προσκατασκευάσας	ἐμπόριον Θευδοσίαν, ὅ φασιν οἱ
[20]	ἀνθ' ἑνὸς ἄλλου τοῦθ' ἅπαξ	ποιήσας	ἀπηλλάξεται; Ἐγὼ μὲν οὐχ ὁρῶ.
[70]	καὶ τριήρεις τῶν πολεμίων ναυμαχίᾳ	νικήσας,	καὶ τοσούτων καλῶν αἴτιος ὤν,
[70]	μὲν γὰρ λαθών, ὁ δὲ	νικήσας	τοὺς κωλύσοντας αὔτ' ἐποίησεν. Οὐ
[50]	νόμου τούτου τὰς τότε δωρειὰς	δοθείσας	ἀφαιρουμένου, ὅσην ἂν κακίαν τῶν
[150]	δοῦναι ἢ τὰς ἑτέροις πρότερον	δοθείσας	ἀφελέσθαι κελεύειν· πολὺ γὰρ βελτίονος
[70]	μὴ λύειν τὰς ἐπὶ τούτοις	δοθείσας	δωρειάς, κάλλιστον δὲ πάντων ἡ
[130]	τε στήλη δηλοῖ καὶ σὺ	προσδιώρισας	ἐν τῷ νόμῳ καὶ μαρτυρεῖ
[70]	γεγραμμένας ὑμῖν τάς τε ναῦς	ὅσας	ἔλαβεν καὶ οὗ ἑκάστην, καὶ
[90]	Ἀθηναῖοι, καὶ σαφές, Τὰς δωρειὰς	ὅσας	ὁ δῆμος ἔδωκε κυρίας εἶναι·
[90]	τῷ Κυρίας εἶναι τὰς δωρειάς,	ὅσας	ὁ δῆμος ἔδωκε, τὸ Μηδέν'
[70]	ἀφικνῆταί τις ἐκ Λακεδαίμονος, κατέχειν	κελεύσας,	οἴχεσθαι πρεσβεύων αὐτὸς ὡς τοὺς
[10]	παρὰ τῶν δήμων δωρειὰς εὑρήσετ'	οὔσας	βελτίους. (Τό τε γὰρ μὴ
[70]	Λακεδαιμονίους ναυμαχίᾳ καὶ πεντήκοντα μιᾶς	δεούσας	ἔλαβ' αἰχμαλώτους τριήρεις, εἷλε δὲ
[50]	παρὼν ἤ τινος εἰδότος διεξιόντος	ἀκούσας,	ἀκούσαι τοῦ νόμου τούτου τὰς
[90]	ἐκκλησίαις ἀναγιγνώσκειν, ἵν' ἕκαστος ὑμῶν	ἀκούσας	πολλάκις καὶ κατὰ σχολὴν σκεψάμενος,
[70]	ὑμῖν καὶ φιλίας ἐποίησεν ἐχθρῶς	ἐχούσας	πρότερον, τρισχίλια δ' αἰχμάλωτα σώματα
[80]	ἢ καταισχῦναι τὰς παρ' ὑμῶν	ὑπαρχούσας	αὐτῷ τιμάς. (Εἶθ' ὑπὲρ ὧν
[30]	προθυμούμενος ὑμᾶς εὖ, ὑμεῖς δ'	ἑστώσας	ἀκύρους πεποιηκότες, ὃ πολὺ δεινότερον
[100]	ἐάσω, μίαν δ' ἣ συλλαβοῦσα	τὰς	ἄλλας ἔχει, δίειμι. Ἐπειδάν τις
[40]	βλάπτουσιν οἱ πονηροὶ νόμοι καὶ	τὰς	ἀσφαλῶς οἰκεῖν οἰομένας πόλεις. Οὐ
[20]	σκοπεῖν, ὅτι οὐδὲν ἔσεσθ' εὐπορώτεροι,	τὰς	ἀτελείας ἐὰν ἀφέλησθε· οὐ γὰρ
[110]	προγόνων, ἀλλὰ καθ' οὓς ἔλαβον	τὰς	ἀτελείας οὓς ἀφαιρεῖται νῦν οὗτος
[120]	οἴονται λόγον εὑρηκέναι πρὸς τὸ	τὰς	ἀτελείας ὑμᾶς ἀφελέσθαι πεῖσαι, βέλτιόν
[100]	παροξυντικοὶ μὲν εἶναι πρὸς τὸ	τὰς	ἀτελείας ὑμᾶς ἀφελέσθαι πεῖσαι, οὐ
[150]	ἀμύνων τι πάθῃ τῇ δημοκρατίᾳ,	τὰς	αὐτὰς δώσειν δωρειὰς ἅσπερ Ἁρμοδίῳ
[60]	παραδώσειν ταῦτ' ἐπαγγείλαιντο, ἂν αὐτοῖς	τὰς	αὐτὰς δῶτε δωρειὰς ὥσπερ Ἐκφάντῳ
[60]	τὸν χρόνον κυρίας αὐτοῖς γεγενημένας,	τὰς	δὲ δωρειάς, ἃς ἀντὶ τούτων
[30]	δίδωσι μεδίμνους ἡμῖν, παρὰ δὲ	τὰς	δέκα ὡσπερανεὶ τρισχιλίους. (Τοσούτου τοίνυν
[80]	τινά τις καταμέμφεται τῶν εὑρημένων	τὰς	δωρειάς, ἂν δίκαιον ᾖ, κρίνας
[60]	ἀτυχημάτων ἀφαιρεῖν ἢ τούτων μενόντων	τὰς	δωρειὰς ἀφαιρεῖσθαι. Φέρε γὰρ πρὸς
[10]	γὰρ χρείᾳ τῇ τῶν εὑρισκομένων	τὰς	δωρειὰς οἱ τύραννοι καὶ οἱ
[90]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῷ Κυρίας εἶναι	τὰς	δωρειάς, ὅσας ὁ δῆμος ἔδωκε,
[90]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ σαφές,	Τὰς	δωρειὰς ὅσας ὁ δῆμος ἔδωκε
[50]	πολλοὺς ἄλλους, οἳ πόλεις ὅλας,	τὰς	ἑαυτῶν πατρίδας, συμμάχους ὑμῖν ἐπὶ
[20]	ποτ' εἰσὶν οἱ κατ' ἐνιαυτὸν	τὰς	ἐγκυκλίους λῃτουργίας λῃτουργοῦντες, χορηγοὶ καὶ
[120]	τὸν λόγον Λεπτίνην ἐρεῖν, ὡς	τὰς	εἰκόνας καὶ τὴν σίτησιν οὐκ
[150]	Εἰ γὰρ ἅπαντες ὡς ἀληθῶς	τὰς	ἐν τοῖς νόμοις ζημίας φοβούμενοι
[150]	τι ποιεῖν ἀποσταῖεν, καὶ πάντες	τὰς	ἐπὶ ταῖς εὐεργεσίαις δωρειὰς ζηλώσαντες
[70]	ἃ πάντα προσήκει μὴ λύειν	τὰς	ἐπὶ τούτοις δοθείσας δωρειάς, κάλλιστον
[20]	ἂν ὁμολογήσειαν· παρὰ μὲν γὰρ	τὰς	ἐπὶ τῶν χορηγιῶν δαπάνας ἡμέρας
[150]	τιμὴν ὑμᾶς ἀξιοῦν δοῦναι ἢ	τὰς	ἑτέροις πρότερον δοθείσας ἀφελέσθαι κελεύειν·
[80]	ὑμῖν ἁρμόττει δοκεῖν παρὰ μὲν	τὰς	εὐεργεσίας οὕτω προχείρως ἔχειν ὥστε
[20]	δοκεῖν διαμεῖναι. (Φέρε δὴ καὶ	τὰς	εὐπορίας, ἃς ἀναπαυομένους τινὰς εὐπορήσειν
[10]	πώποτε κίνδυνον ἐξέστησαν, ἀλλὰ καὶ	τὰς	ἰδίας οὐσίας προσαναλίσκοντες διετέλουν. ῦν
[110]	ὑμεῖς, καλῶς ποιοῦντες, καὶ κατὰ	τὰς	κοινὰς πράξεις καὶ κατὰ τὴν
[10]	ἡμῖν εἰσποιεῖ χορηγοὺς εἰς ἐκείνας	τὰς	λῃτουργίας, καὶ πόσους, ἐὰν μὴ
[0]	τινὰς ἀνθρώπους εὑρομένους ἀτέλειαν ἐκδεδυκέναι	τὰς	λῃτουργίας, καὶ τούτῳ πλείστῳ χρήσεται
[120]	φήσεις ἢ ἐκείνους τότε δοῦναι,	τὰς	λῃτουργίας ὅταν εἶναι φῇς ἱερῶν;
[100]	παρ' ἡμῖν. Διὰ τί; Ὅτι	τὰς	μὲν διὰ τῶν ὀλίγων πολιτείας
[40]	ἥκιστα προσῆκεν, ἀδικοῦντα. Λέγε. ΨΗΦΙΣΜΑ.	(Τὰς	μὲν εὐεργεσίας ἀνθ' ὧν εὕρετο
[100]	γενέσθαι. (Τίνες οὖν εἰσιν αὗται;	Τὰς	μὲν καθ' ἕκαστον ἐάσω, μίαν
[60]	πάντας ἀνθρώπους ἰδεῖν καὶ ἀκοῦσαι	τὰς	μὲν συμφοράς, αἷς δι' ὑμᾶς
[10]	δωρειὰς οἱ τύραννοι καὶ οἱ	τὰς	ὀλιγαρχίας ἔχοντες μάλιστα δύνανται τιμᾶν·
[80]	ἔδοσαν πρότερον νῦν ἀφῄρηνται, ἀλλὰ	τὰς	πάλαι χάριτας μείζους τῶν καινῶν
[30]	ὑμῶν δωρειάς, ὑμῖν δὲ μένειν	τὰς	παρ' ἑαυτοῦ. Οὐκοῦν πρὸς πολλοῖς
[30]	ὑπομενεῖ ἑαυτῷ μὲν ἀκύρους εἶναι	τὰς	παρ' ὑμῶν δωρειάς, ὑμῖν δὲ
[80]	εἵλετο μὴ ζῆν ἢ καταισχῦναι	τὰς	παρ' ὑμῶν ὑπαρχούσας αὐτῷ τιμάς.
[10]	δὲ τιμῇ καὶ τῇ βεβαιότητι	τὰς	παρὰ τῶν δήμων δωρειὰς εὑρήσετ'
[70]	εἷλε δὲ τῶν νήσων τούτων	τὰς	πολλὰς καὶ παρέδωκεν ὑμῖν καὶ
[50]	μεθ' ὅπλων ἁπάντων Πελοποννησίων ἀνέῳξαν	τὰς	πύλας ὑμῖν βίᾳ τῶν πολλῶν,
[30]	γὰρ οἴεσθ' ὑμῖν ἄλλο τι	τὰς	στήλας ἑστάναι ταύτας ἢ τούτων
[60]	ἐπειδήπερ ἅπαξ ἐπράχθη. Προσήκει τοίνυν	τὰς	στήλας ταύτας κυρίας ἐᾶν τὸν
[70]	πεπραγμένων αὐτῷ, ἀναγνώσεται γεγραμμένας ὑμῖν	τάς	τε ναῦς ὅσας ἔλαβεν καὶ
[120]	ἐλάττονα, δεινόν ἐστιν, ἀλλ' εἰ	τὰς	τιμάς, αἷς ἂν ἀντ' εὖ
[150]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοῦτ' ἀδικεῖ, ὅτι	τὰς	τιμὰς ἀναιρῶν τῶν εὐεργεσιῶν ἀχρεῖον
[120]	ἔμοιγε δοκεῖ καὶ χρῆναι διδόναι	τὰς	τιμάς. Δεῖ τοίνυν μεμερίσθαι καὶ
[140]	τοῖς ἔχουσιν, οὐδ' ἐλάττους ἐνείματε	τὰς	τιμὰς διὰ ταῦτα. Πρὸς δὲ
[150]	τε τοῖς ἀγαθόν τι ποιοῦσι	τὰς	τιμὰς διδόντες καὶ οἱ τοῖς
[120]	ὑπὲρ ὧν γε τοῖς εὑρημένοις	τὰς	τιμὰς καταλείπειν φήσει, οἱ μὲν
[140]	δόξαι, οὕτως, ἄν τις ἀναιρῇ	τὰς	τιμὰς τῶν εὐεργεσιῶν, οὐδὲν αὐτὸς
[150]	καὶ οἱ τοῖς τἀναντία πράττουσι	τὰς	τιμωρίας. Εἰ γὰρ ἅπαντες ὡς
[140]	ὥσπερ ἂν εἴ τις μεγάλας	τὰς	τιμωρίας τῶν ἀδικημάτων τάττοι, οὐκ
[50]	ἀκούσας, ἀκούσαι τοῦ νόμου τούτου	τὰς	τότε δωρειὰς δοθείσας ἀφαιρουμένου, ὅσην
[30]	τις ἴδοι. Οὐκοῦν παρὰ μὲν	τὰς	τριάκοντα μυριάδας μυρίους δίδωσι μεδίμνους
[20]	συντέλειαν ἀγαγεῖν τὰς χορηγίας ὥσπερ	τὰς	τριηραρχίας, ἢ τοὺς εὐεργέτας ἀφελέσθαι
[20]	τοῖς θεωμένοις ἡμῶν, παρὰ δὲ	τὰς	τῶν εἰς τὸν πόλεμον παρασκευῶν
[20]	χορηγός. ~Ἀλλὰ νὴ Δί' εἰς	τὰς	τῶν μετοίκων λῃτουργίας εἰσποιεῖ πολλούς.
[60]	ἡγοῖσθε, ἐπὶ τῷ δ' ἀφελέσθαι	τὰς	τῶν προτέρων εὐεργετῶν δωρειὰς ταῦτα
[120]	πρότερόν τι, τοῦτ' ἀφέλησθε, καὶ	τὰς	ὑπολοίπους ἀπίστους ποιήσετε πάσας δωρειάς.
[60]	τοῖς ἐχθροῖς, ἂν δὲ κατορθώσῃ,	τὰς	χάριτας παρ' ὑμῶν ἀπίστους ἕξειν;
[20]	κρεῖττον ἦν εἰς συντέλειαν ἀγαγεῖν	τὰς	χορηγίας ὥσπερ τὰς τριηραρχίας, ἢ
[50]	νόμον καταγνοίη, οἳ παρὰ μὲν	τὰς	χρείας οὕτω φιλάνθρωποι καὶ πάντα
[40]	εὖ, μάλιστα δ' οἱ παρὰ	τὰς	χρείας, ὧν εἷς οὗτος ἁνὴρ
[60]	τοῦ νόμου, ὅτι πολλοὺς ξένους	εὐεργέτας	ἀφαιρεῖται τὴν ἀτέλειαν, τῶν δὲ
[20]	ὥσπερ τὰς τριηραρχίας, ἢ τοὺς	εὐεργέτας	ἀφελέσθαι τὰ δοθέντα; Ἐγὼ μὲν
[130]	ἀφαιρούμενος ὀφθῆναι, ταῦθ' ὑμᾶς τοὺς	εὐεργέτας	ἀφῃρημένους φαίνεσθαι, καὶ τοὺς εὖ
[80]	φανούμεθα φαυλότεροι Χίων περὶ τοὺς	εὐεργέτας	γεγενημένοι. Εἰ γὰρ ἐκεῖνοι μέν,
[50]	Ἀθηναῖοι σκοποῦσιν εἰ χρὴ τοὺς	εὐεργέτας	ἐᾶν τὰ δοθέντ' ἔχειν· πάλαι
[30]	μᾶλλόν ἐστιν ἔθος διὰ τοὺς	εὐεργέτας	καὶ ἄλλους τινὰς εὖ ποιεῖν
[60]	πρὸς ἡμᾶς ἀδικήμασι γιγνομένους ἐκείνων	εὐεργέτας	μὴ τιμᾶν, ἢ θεῖναι νόμον
[60]	καὶ ἄνδρας ἀρίστους καὶ πλείστους	εὐεργέτας	τῆς πόλεως πολίτας εἶναι. (Πρῶτον
[80]	ὥστε μὴ μόνους αὐτοὺς τοὺς	εὐεργέτας	τιμᾶν, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐκείνων
[110]	δίκαιον, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοὺς	εὐεργέτας	τιμᾶν; Δίκαιον. Τί δέ; Ὃσ'
[100]	ὑμεῖς τἀναντία τούτοις τοὺς μὲν	εὐεργέτας	τιμῶντες, παρὰ δὲ τῶν πολιτῶν
[90]	τρόπον προστάξας νομοθετεῖν, τοὺς μὲν	θεσμοθέτας	τοὺς ἐπὶ τοὺς νόμους κληρουμένους
[10]	αἱ λῃτουργίαι νῦν μὲν εἰς	πένητας	ἀνθρώπους ἔρχονται, ἐκ δὲ τοῦ
[60]	καὶ πλείστους εὐεργέτας τῆς πόλεως	πολίτας	εἶναι. (Πρῶτον μὲν τοίνυν Κόνωνα
[140]	τοὺς γυμνικοὺς νικῶσιν ἀγῶνας τοὺς	στεφανίτας,	καὶ οὐχ, ὅτι τῇ φύσει
[80]	νῦν ἀφῄρηνται, ἀλλὰ τὰς πάλαι	χάριτας	μείζους τῶν καινῶν ἐγκλημάτων πεποίηνται,
[60]	ἐχθροῖς, ἂν δὲ κατορθώσῃ, τὰς	χάριτας	παρ' ὑμῶν ἀπίστους ἕξειν; (Πάνυ
[130]	ἕν τι τῶν αἰσχρῶν ἐστιν	πάντας	ἂν ἡγοῦμαι φῆσαι, ὅσῳ δ'
[60]	λανθανέτω, ὅτι τῶν αἰσχίστων ἐστὶν	πάντας	ἀνθρώπους ἰδεῖν καὶ ἀκοῦσαι τὰς
[0]	μηδ' ἂν ἄξιος ᾖ, διδόναι,	πάντας	ἀπείρξετε τοῦ φιλοτιμεῖσθαι. (Πρὸς δὲ
[40]	καὶ τοῦ μὴ τῷ λιμῷ	πάντας	αὐτοὺς ἀποθανεῖν αἰτιώτατος ἐγένετο. Καὶ
[80]	ἀτέλειαν, οὓς νῦν οὗτοι μεμφόμενοι	πάντας	ἀφαιρεῖσθαι κελεύουσιν ὁμοίως, οὐκ ἂν
[0]	δ' ὅτι μὲν τινῶν κατηγοροῦντα	πάντας	ἀφαιρεῖσθαι τὴν δωρειὰν τῶν ἀδίκων
[40]	ὁ δῆμος χρησίμους αὑτοὺς παρασχόντων·	πάντας	γὰρ αὐτοὺς ἡγοῦμαι δεινότατ' ἂν
[30]	ἀλλὰ τὸν δῆμον νομίζων χρηστὸν	πάντας	ἔχειν ἐῶ, οὐ δικαιότερ' ἡμῶν
[100]	διὰ τῶν ὀλίγων πολιτείας τὸ	πάντας	ἔχειν ἴσον ἀλλήλοις τοὺς τῶν
[50]	Πολλοῦ γε καὶ δέω. Ἀλλὰ	πάντας	μὲν οὐδ' ἂν ἐγχειρήσαιμ' ἐξετάζειν
[150]	Ἔστι γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	πάντας	μὲν τοὺς νόμους ὑμῖν, ὡς
[20]	ἀτελής, οἶμαι μὲν ὑμᾶς εἰδέναι	πάντας,	ὅμως δὲ καὶ τὸν νόμον
[80]	πᾶσι δικαίοις ποιούμεθα τοὺς λόγους	πάντας	οὓς λέγομεν πρὸς ὑμᾶς, καὶ
[20]	καὶ ἐν μὲν τῷ Μηδένα	πάντας	περιλαμβάνειν τοὺς ἄλλους, ἐν δὲ
[60]	ὑμᾶς αὐτούς, ὑμῖν δὲ πρὸς	πάντας	τοὺς Ἕλληνας· ὅτου γὰρ ἄν
[150]	μεγίστην εἶναι τὴν πόλιν καὶ	πάντας	χρηστοὺς καὶ μηδέν' εἶναι πονηρόν;
[20]	τὸν χρόνον λῃτουργήσωσιν ἡμῖν, τοὺς	ἅπαντας	ἀπίστως πρὸς ἡμᾶς αὐτοὺς διαθῶμεν;
[160]	δὲ πόλις πιστή, δικαία, πρὸς	ἅπαντας	ἀψευδὴς φανήσεται. Ἐὰν δ' ἀποψηφίσησθε,
[90]	τοῦτο ταράττῃ καὶ ποιῇ τῶν	ἅπαντας	εἰδότων τοὺς νόμους ἔλαττον ἔχειν,
[120]	ἀνάγκην τὴν πόλιν δι' ἧς	ἅπαντας	ἐξ ἴσου τῶν αὐτῶν ἀξιώσει
[70]	οὖν τρόπον ὑμᾶς ἔχων πρὸς	ἅπαντας	Πελοποννησίους παρετάξατ' ἐν Θήβαις, καὶ
[20]	ὄντοιν, πλούτου καὶ τοῦ πρὸς	ἅπαντας	πιστεύεσθαι, ἐστὶ τὸ τῆς πίστεως
[20]	ἡμᾶς οὐδεὶς ἐθελήσει, τοὺς πρότερον	ποιήσαντας	ἐὰν ἠδικημένους ἴδῃ. (Εἶεν. Εἰ
[60]	ποιεῖν ὑμᾶς ἀγαθόν, ὅσους εὖ	ποιήσαντας	ἡ πόλις ἀντ' εὖ πεποίηκεν.
[0]	πεποιηκόσιν ὑμᾶς, ταύτης τοὺς εὖ	ποιήσαντας,	ὃ προστεθείκαμεν αὐτοῖς, τοῦτ' ἀφελώμεθα;
[130]	δοκεῖν ἐξηπατηκέναι τοὺς ἀγαθόν τι	ποιήσαντας.	Ὅτι μὲν τοίνυν τοῦθ' ἕν
[60]	τὴν δεκάτην ἀποδόσθαι καὶ χρημάτων	εὐπορήσαντας	Λακεδαιμο νίους ἀναγκάσαι τοιαύτην, οἵαν
[130]	ἐγγυώμεθα καὶ φαμὲν θήσειν, ἢ	θέντας	αὐτούς, ὅταν πρῶτον γένωνται νομοθέται.
[90]	ἄλλοις πολιτεύεσθαι προσήκει, ἐπὶ καιροῦ	τεθέντας,	ὅπως ἔτυχον, μὴ δοκιμασθέντας κυρίους
[0]	μὲν ὑμᾶς εἶναι τῆς δωρειᾶς,	ἐξαπατηθέντας	δέ τι καὶ φαύλῳ τινὶ
[90]	δοθέντα καὶ τοὺς μὴ τοιούτους	κριθέντας,	ἐὰν ἀδίκως τι λάβωσιν, ἀφαιρεθῆναι,
[130]	ταὐτὸ τοῦτο παθεῖν κατ' ἄνδρα	κριθέντας.	Ἐγὼ μὲν γὰρ οὐχ ὑπολαμβάνω
[90]	ἐπὶ τοὺς νόμους κληρουμένους δὶς	δοκιμασθέντας	ἄρχειν, ἔν τε τῇ βουλῇ
[90]	καιροῦ τεθέντας, ὅπως ἔτυχον, μὴ	δοκιμασθέντας	κυρίους εἶναι. (Καὶ γάρ τοι
[120]	τῆς πόλεως τὸ τιμᾶν τοὺς	ὄντας	ἀξίους, ἀλλ' ἔσται χαλκοῦς ἱστάναι
[160]	Ἀθηναῖοι· ἀλλὰ χρή γ' ἀνθρώπους	ὄντας	τοιαῦτα καὶ λέγειν καὶ νομοθετεῖν
[0]	ταῖς ὑπαρχούσαις δωρειαῖς τοὺς χρησίμους	ὄντας	τῶν τιμῶν ἀποστερεῖν. Εἰ γὰρ
[40]	τάλαντον ἔδωκεν οὐδὲ γὰρ τοὺς	λαβόντας	ἔγωγ' ἡγοῦμαι τὸ πλῆθος τῶν
[30]	πράττεται τοὺς παρ' αὑτοῦ σῖτον	ἐξάγοντας	τριακοστήν. Αἱ τοίνυν παρ' ἐκείνου
[60]	ἂν ἔχοιτε πρὸς τοὺς ταῦτα	λέγοντας;	Ἢ δῆλον ὅτι φωνὴν οὐκ
[110]	ποιεῖν, καὶ τοὺς τὰ τοιαῦτα	λέγοντας	παραδείγματα, ὡς ἄρ' ἐκεῖνοι μεγάλ'
[50]	πρώτους ἐξετάσαι τοὺς ἐκ Κορίνθου	φεύγοντας.	Ἀναγκάζομαι δὲ λέγειν πρὸς ὑμᾶς
[60]	ἁπάντων. Εἶτα τοὺς δι' ὑμᾶς	φεύγοντας	καὶ δικαίως τι παρ' ὑμῶν
[30]	πρώτους γεμίζεσθαι τοὺς ὡς ὑμᾶς	πλέοντας.	Ἔχων γὰρ ἐκεῖνος ἑαυτῷ καὶ
[50]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοὺς ἰδίᾳ	γνόντας	εὖ ποιεῖν ὑμᾶς καὶ παρασχόντας
[150]	(Τοὺς δὴ συνεροῦντας νόμῳ καὶ	διδάξοντας	ὑμᾶς ὡς ἐπιτήδειός ἐστιν, αὐτοὺς
[90]	νόμοι, ὥστε χειροτονεῖθ' ὑμεῖς τοὺς	διαλέξοντας	τοὺς ἐναν τίους ἐπὶ πάμπολυν
[70]	λαθών, ὁ δὲ νικήσας τοὺς	κωλύσοντας	αὔτ' ἐποίησεν. Οὐ τοίνυν ἄξιον
[110]	ὅταν ᾖ δεῖξαι βέλτιον ἐκείνους	πράττοντας	ὑμῶν. Ὅτε δ' ὑμεῖς, καλῶς
[60]	Λακεδαιμονίους, καὶ πρότερον τοῖς ἄλλοις	ἐπιτάττοντας	εἴθισ' ἀκούειν ὑμῶν, καὶ τοὺς
[130]	διὰ τοὺς μισθοῦ τὰ τοιαῦτα	γράφοντας	ἑτοίμως πρόξενοι γεγόνασι, διὰ τοῦθ'
[50]	ἀνθρώπων ἐστί· τὸ δὲ τοὺς	ἔχοντας	ἀφαιρεῖσθαι φθονούντων, τοῦτο δ' οὐ
[0]	γράψαι Μηδέν' εἶναι ἀτελῆ, τοὺς	ἔχοντας	ἀφείλετο τὴν ἀτέλειαν, ἐν δὲ
[0]	τὸν αὐτὸν τρόπον, ὅνπερ τοὺς	ἔχοντας	ἀφείλετο τὴν δωρειὰν ἀναξίους ἐνόμιζεν,
[50]	καὶ κακοί, ὥστε τούς τ'	ἔχοντας	ἀφῃρήμεθα καὶ τὸ λοιπὸν μηδενὶ
[80]	γὰρ ἐκ τούτου πρόνοιάν τιν'	ἔχοντας	ἡμᾶς καὶ ὅπως ὑμεῖς μηδὲν
[40]	ἐν ὁποίοις καιροῖς χρησίμους ὑμῖν	παρασχόντας	ἑαυτούς· εὑρήσετε γὰρ τούτους, οὓς
[50]	γνόντας εὖ ποιεῖν ὑμᾶς καὶ	παρασχόντας	χρησίμους αὑτοὺς ἐπὶ τηλικούτων καὶ
[30]	καὶ ὑμῶν τοὺς παρ' ἐκείνου	σιτηγοῦντας;	(Οὐ γὰρ δήπου τοῦτό γ'
[20]	ἐὰν ὁ νόμος τεθῇ, τοὺς	λῃτουργοῦντας	ἔσεσθαι, καὶ τῶν πολιτῶν μηδέν'
[0]	οἱ δὲ τοὺς ἀγαθόν τι	ποιοῦντας	ἑαυτοὺς μὴ τοῖς ὁμοίοις ἀμειβόμενοι,
[100]	τοὺς μὲν ἑαυτοὺς ἀγαθόν τι	ποιοῦντας	μήτε τιμῶντες μήτε θαυμάζοντες, τοὺς
[150]	ταύτῃ χρῆσθαι ἐπὶ τὸ τοὺς	ἀδικοῦντας	ὑμᾶς κολάζειν ἢ τοὺς ἀγαθοῦ
[40]	τοὺς δ' ἐν ἁπάσῃ καθεστάναι	δοκοῦντας	εὐδαιμονίᾳ πάντα ταῦτ' ἀμε λούμεν'
[150]	τοιαῦτα μιμεῖσθαι, οὐδ' ἀνάξια φαίνεσθαι	φρονοῦντας	ὑμῶν αὐτῶν. Φέρε γὰρ πρὸς
[130]	ποιήσητε, ἀλλὰ κελεύετε τούτους τοὺς	ἐροῦντας	ὑπὲρ τοῦ νόμου, (εἴ τινα
[150]	ἢ ἅπαξ συνδικῆσαι. (Τοὺς δὴ	συνεροῦντας	νόμῳ καὶ διδάξοντας ὑμᾶς ὡς
[50]	τὴν πόλιν καὶ τῆς παρόδου	κρατοῦντας	Λακεδαιμονίους, οὐχὶ προὔδωκαν οὐδ' ἐβουλεύσαντ'
[40]	πόλεως ἀτυχήματι μᾶλλον ἕλοιτο τοὺς	ἀτυχοῦντας	καὶ τὴν παρὰ τούτων χάριν,
[60]	γὰρ μᾶλλον ἥρμοττεν τὰ δοθέντ'	ἐῶντας	τῶν ἀτυχημάτων ἀφαιρεῖν ἢ τούτων
[70]	τοῦ λάθρᾳ κρεῖττον, καὶ τὸ	νικῶντας	τοῦ παρακρουσαμένους πράττειν ὁτιοῦν ἐντιμότερον,
[110]	τρόπους καὶ ἔθη τοῖς ὑμετέροις	ἐπιτιμῶντας,	ὅταν ᾖ δεῖξαι βέλτιον ἐκείνους
[0]	ἰδιώταις, ἀλλὰ τοὺς ἀγαθόν τι	πεποιηκότας	ἐξαπατῆσαι, καὶ ταῦτ' οὐ μικρὰν
[130]	φαίνεσθαι, καὶ τοὺς εὖ τι	πεποιηκότας	ὑμᾶς, οἷς οὐδεὶς ἂν ἐγκαλέσαι,
[40]	τοὺς ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ	κεκρατηκότας	καὶ παρ' οἷς ἦν, δεύτερον
[40]	μὴ τοὺς μὲν ἐν κινδύνῳ	καθεστηκότας	καὶ πράξεις χρησταὶ καὶ νόμοι
[100]	ποιεῖς, οὐ λέγεις κακῶς τοὺς	τετελευτηκότας	τῶν εὐεργετῶν, τῷ δεῖνι μεμφόμενος
[110]	ὁμολογῶν ἐκείνους εἶναι σπουδαίους μὴ	τετυχηκότας	δείξει μηδενός, τῆς πόλεως ὡς
[140]	ἐπὶ ταύτῃ τιμωμένοις φθονούντων. Εἶτα	μεγίστας	δίδοτ' ἐκ παντὸς τοῦ χρόνου
[60]	εἴθισ' ἀκούειν ὑμῶν, καὶ τοὺς	ἁρμοστὰς	ἐξήλασεν ἐκ τῶν νήσων, καὶ
[150]	τι πάθῃ τῇ δημοκρατίᾳ, τὰς	αὐτὰς	δώσειν δωρειὰς ἅσπερ Ἁρμοδίῳ καὶ
[60]	ταῦτ' ἐπαγγείλαιντο, ἂν αὐτοῖς τὰς	αὐτὰς	δῶτε δωρειὰς ὥσπερ Ἐκφάντῳ τῷ
[70]	ὦ ἄνδρες δικασταί, οὗτος ὃ	τοσαύτας	πόλεις λαβὼν καὶ τριήρεις τῶν
[140]	ἡμῶν εὖ ποιῶν δοκεῖ νικῆσαι·	τοσαύτας	ὑπερβολὰς τῶν δωρειῶν αἷς ἀντ'
[30]	ἄλλο τι τὰς στήλας ἑστάναι	ταύτας	ἢ τούτων πάντων ὧν ἔχετ'
[60]	ἐπράχθη. Προσήκει τοίνυν τὰς στήλας	ταύτας	κυρίας ἐᾶν τὸν πάντα χρόνον,
[90]	ἑκάστου νόμος, καὶ μὴ τοὺς	ἰδιώτας	αὐτὸ τοῦτο ταράττῃ καὶ ποιῇ
[50]	μὴ δέχεσθαι τῷ τείχει τοὺς	στρατιώτας,	ἀλλὰ πρὸς Λακεδαιμονίους ἐπικηρυκεύεσθαι, (ὁρῶντες
[100]	λους εὖ, (σὺ δὲ τοὐναντίον	εἰσενήνοχας	μὴ ἐξεῖναι τῷ δήμῳ τῶν
[120]	τοῦ Λεπτίνου. ΝΟΜΟΣ. Καλῶς· κατάθες.	Γράψας	Ὅπως ἂν οἱ πλουσιώτατοι λῃτουργῶσι,
[140]	μαρτυρίας ἔστησεν ἐν τοῖς ἱεροῖς	ἀναγράψας	καὶ πάντες συνίσασιν, ταῦτ' ἀφελέσθαι
[30]	ἑστήξουσιν. (Φέρ' ἐὰν δὲ δὴ	πέμψας	ὡς ἡμᾶς ὁ Λεύκων ἐρωτᾷ,
[30]	παρ' ἐκείνου δεῦρ' ἀφικνούμεναι σίτου	μυριάδες	περὶ τετταράκοντ' εἰσί· καὶ τοῦτ'
[100]	ἄν τις βούληται, ἐὰν μὴ	παῖδες	ὦσι γνήσιοι, οὐχ ἵν' ἀποστερήσῃ
[10]	εἶπον ἴδοι τις ἂν τοιοῦτον,	ἀψευδὲς	καὶ χρηστόν, οὐ τὸ λυσιτελέστατον
[120]	νόμου τοῦ Λεπτίνου. ΝΟΜΟΣ. Καλῶς·	κατάθες.	Γράψας Ὅπως ἂν οἱ πλουσιώτατοι
[70]	τὸ μέλλον ἀκούσῃ, ἀλλ' ἂν	ἀληθὲς	ᾖ σκοπείτω, ὅσῳ τὸ φανερῶς
[100]	τιμᾶν, ἐκεῖν' ἂν ἔχειν εἰπεῖν	ἀληθὲς	οἴομαι. Μεῖζον, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[110]	δυσχερεῖς ἀνάγκη φαίνεσθαι. (Ὡς δὲ	τἀληθές	τ' ἔχει καὶ δίκαιόν ἐστι
[140]	τοῦ τὰ δίκαι' εἰρηκέναι, λίαν	εὔηθες	ποιεῖς. Τί γὰρ εἵνεκα τούτου
[0]	εἵνεκα, εἰ τὰ μάλιστα μὴ	τινὲς	ἀλλὰ πάντες ἦσαν ἀνάξιοι, τῶν
[130]	εἰσιν, ἁθρόοι παμπληθεῖς ἄνθρωποι, καί	τινες	ἄλλοι δοῦλοι καὶ μαστιγίαι, Λυκίδας
[160]	ἐξεῖναι δοῦναι. Μηδ' ἂν τοιοῦτοί	τινες	γένωνται, Λεπτίνη; Εἰ τὰ πρὸ
[140]	λέγειν, ὡς ἄρα τρεῖς σέ	τινες	γραψάμενοι πρότεροι τοῦδε οὐκ ἐπεξῆλθον.
[90]	ἐτίθεσαν· ἐπειδὴ δὲ τῶν πολιτευομένων	τινὲς	δυνηθέντες, ὡς ἐγὼ πυνθάνομαι, κατεσκεύασαν
[130]	ἐροῦσιν ὡς Μεγαρεῖς καὶ Μεσσήνιοί	τινες	εἶναι φάσκοντες, ἔπειτ' ἀτελεῖς εἰσιν,
[100]	τιμήν· καίτοι καὶ παρ' ἐκείνοις	τινές	εἰσιν ἴσως ἀγαθοί. Ἐμοὶ δὲ
[60]	χρόνον, ἵν' ἕως μὲν ἄν	τινες	ζῶσι, μηδὲν ὑφ' ὑμῶν ἀδικῶνται,
[30]	ταῦτ' ἐκεῖνος Καὶ γὰρ Ἀθηναίων	τινὲς	ἴσως φαῦλοι, καὶ οὐ διὰ
[0]	ὑπαρχουσῶν τούτων φαῦλοι καὶ ἀνάξιοί	τινες	κατὰ τὸν τούτων λόγον εἰσίν,
[60]	ταῦτα λέγοντες, (ὡς δεινὸν εἴ	τινες	μόνοι τῶν ἄλλων μετοίκων μὴ
[60]	λογίσαισθε πρὸς ὑμᾶς αὐτούς· εἴ	τινες	νυνὶ τῶν ἐχόντων Πύδναν ἢ
[70]	πολεμίων. Καὶ τούτων πάντων ὑμῶν	τινὲς	οἱ πρεσβύτατοι μάρτυρές εἰσί μοι.
[150]	τὴν πόλιν. Εἰσὶ δ' οὗτοι	τίνες;	Οἵ τε τοῖς ἀγαθόν τι
[110]	τῶν προγόνων πόλλ' ἀγάθ' εἰργασμένοι	τινὲς	οὐδενὸς ἠξιοῦντο τοιούτου, ἀλλ' ἀγαπητῶς
[100]	ἅπας ὁ δῆμος ἐνταυθοῖ γενέσθαι.	(Τίνες	οὖν εἰσιν αὗται; Τὰς μὲν
[100]	μὲν τοιούτων ἀφεστᾶσιν, ἄλλαι δέ	τινες	παρ' ἐκείνοις εἰσὶ τιμαί, ἃς
[20]	ὑπάρχει τῇ πόλει, ἰδίᾳ δέ	τινες	πλουτήσους ἀτελείας ἐπειλημμένοι. Ἔστι δὲ
[60]	καὶ Ἀρχεβίῳ τῷ Βυζαντίῳ, καί	τινες	τούτων ἀντιλέγοιεν αὐτοῖς ταῦτα λέγοντες,
[80]	λογίσασθ' ἐν ὑμῖν αὐτοῖς, εἴ	τινες	τούτων τῶν τετελευτηκότων λάβοιεν τρόπῳ
[30]	γράφων; (Ὅτι νὴ Δί' ἦσάν	τινες	τῶν εὑρημένων ἀνάξιοι. Ἐὰν οὖν
[50]	τεθήκαμεν. (Νὴ Δί' ἀνάξιοι γάρ	τινες	τῶν εὑρημένων ταῦτ' ἦσαν· τουτὶ
[20]	μικρὰ κεκτημένος ἦν. (Οὕτω τοίνυν	τινές,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, σφόδρ' ἔχουσ'
[160]	ἐσμέν. Καὶ εἴημέν γ' ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι· ἀλλὰ χρή γ' ἀνθρώπους
[120]	τῶν ἀντιγράφων τῆς στήλης, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, ἀτελεῖς αὐτοὺς εἶναι κελευόντων
[140]	τοῦτο δὲ πάντων μάλιστ' ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι. Διὰ τί; Ὅτι παντάπασι
[140]	(Ἔστι τοίνυν πάντα ταῦτ' ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, δικαιοσύνης, ἀρετῆς, μεγαλοψυχίας ἐπιδείγματα.
[100]	αὑτοῦ τίθησιν. (Ἐμοὶ δ' ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, δοκεῖ Λεπτίνης καί μοι
[70]	δεῖν ἀποδιδόναι. Οὔκουν αἰσχρόν, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, εἰ αἱ μὲν παρὰ
[130]	ζημιοῦν. Εἶτ' οὐκ αἰσχύνεσθ' ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, εἰ ἐφ' ᾧ τοῖς
[130]	μὴ θελήσουσι ποιεῖν, σκοπεῖτ' ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, εἰ καλῶς ὑμῖν ἔχει,
[10]	Πῶς οὖν οὐ δεινόν, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, εἰ τότε μὲν τοῖς
[150]	οὐ σχέτλιον καὶ δεινόν, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, εἰ χαλεπώτερον εἶναι παρ'
[100]	εἰπεῖν ἀληθὲς οἴομαι. Μεῖζον, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, Θηβαῖοι φρονοῦσιν ἐπ' ὠμότητι
[10]	τοίνυν τῆς πόλεως ἦθος, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, καὶ ἐπ' ἄλλων πολλῶν
[80]	ἐπὶ τούτοις; Καὶ μήν, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, καὶ ζῶν πάνθ' ὑπὲρ
[150]	δεινότατ' ἐργαζόμενον ληφθῆναι; (Αἰσχρός, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, καὶ κακῶς ἔχων ὁ
[90]	τὸν νόμον. ΝΟΜΟΣ. (Ἀκούετ' ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, καὶ καταμανθάνετε, ὅτι ἐνταῦθ'
[80]	τι φαίνηται; Οὐ σκέψεσθ' ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, καὶ λογιεῖσθε, ὅτι νῦν
[150]	ὃν λέγω. ΝΟΜΟΣ. Οὗτος, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, καὶ παλαιός ἐσθ' ὁ
[90]	νόμοις κυρίοις ὑπάρχον καλόν, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, καὶ σαφές, Τὰς δωρειὰς
[110]	ΨΗΦΙΣΜΑ. (Ὅτι μὲν τοίνυν, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, καὶ τοῖς προγόνοις ὑμῶν
[110]	τοιοῦτον ἔργον; (Χρὴ τοίνυν, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, κἀκεῖν' ἐνθυμεῖσθαι καὶ ὁρᾶν,
[80]	διὰ ταύτην. (Ἄξιον τοίνυν, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, κἀκεῖνο σκοπεῖν, ὅπως μὴ
[0]	(Πῶς γὰρ οὐκ αἰσχρόν, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, κατὰ μὲν τὴν ἀγορὰν
[110]	ἡγοῦμαι τοῦτον τὸν λόγον, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, κατὰ πόλλ' ἀσύμφορον εἶναι
[60]	μὴν μηδ' ἐκεῖν' ὑμᾶς, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, λανθανέτω, ὅτι τῶν αἰσχίστων
[60]	ποιήσασθαι τὴν εἰρήνην; Ὧν, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, μετὰ ταῦτ' ἐκπεσόντων ἐψηφίσασθ'
[150]	τὸν τούτου νόμον; (Μηδαμῶς, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι· μὴ βούλεσθε δοκεῖν πλείω
[40]	ἀφῃρῆσθαι νομιεῖ. (Οὐ τοίνυν, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, μὴ Λεύκων ἀδικηθῇ μόνον
[70]	τοίνυν ἐγώ καὶ πρὸς Διός,	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, μηδεὶς φθόνῳ τὸ μέλλον
[20]	ἀρχόντων. (Ὁρᾶθ' ὡς σαφῶς, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, μηδέν' εἶναι τριηραρχίας ἀτελῆ
[90]	ΝΟΜΟΣ. (Συνίεθ' ὃν τρόπον, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, ὁ Σόλων τοὺς νόμους
[40]	τῷ ἀνδρί. Καὶ θεωρεῖτ' ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, ὅσα ψηφίσματ' ἄκυρα ποιεῖ
[80]	αὐτοῦ; Καὶ τί φήσομεν, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, ὅταν τὰ μὲν τρόπαι'
[80]	πάσχουσιν; (Ἵνα τοίνυν εἰδῆτ' ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, ὅτι ὡς ἀληθῶς ἐπὶ
[90]	τὸν νόμον· ἡμεῖς δ' ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, πάντα, καὶ παρεισφέρομεν πολλῷ
[150]	εἰπὼν καταβήσομαι. Ἔστι γάρ, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, πάντας μὲν τοὺς νόμους
[100]	ἀγαθοί. Ἐμοὶ δὲ δοκοῦσιν, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, πάντες οἱ τοιοῦτοι λόγοι
[160]	ἁμαρτάνειν. Πολλὰ γὰρ ὑμεῖς, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, πολλάκις οὐκ ἐδιδάχθηθ' ὡς
[110]	πρὸς ὑμᾶς ἐρῶ. Ἦσαν, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, πολλοὶ τῶν πρότερον σπουδαῖοι,
[40]	δὴ πρὸς Διὸς καὶ θεῶν,	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, πῶς ἂν ἄνθρωπος μᾶλλον
[0]	ἔμοιγ' οὐδ' ἐκεῖν' εὔλογον, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, σκοπουμένῳ φαίνεται, καταμεμφόμενόν τινας
[20]	ἦν. (Οὕτω τοίνυν τινές, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, σφόδρ' ἔχουσ' ἀλογίστως ὥστ'
[80]	ὑπὲρ Χαβρίου βούλομαι. Ὑμεῖς, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, τιμῶντές ποτ' Ἰφικράτην, οὐ
[160]	πᾶσιν εἶναι. (Οὔκουν ἄξιον, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, τοσαύτην βλασφημίαν ἀντὶ καλῶν
[70]	ὑμῶν μόνον ὁ Κόνων, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, τότ' ἐτιμήθη πράξας ἃ
[10]	τοίνυν οὐδ' ἐστὶν ὅλως, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, τοῦ ἤθους τοῦ ὑμετέρου
[0]	Ἔστι δ' οὐκ ἄδηλον, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, τοῦθ' ὅτι Λεπτίνης, κἄν
[110]	νόμον. (Ἆρ' οὖν δίκαιον, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, τοὺς εὐεργέτας τιμᾶν; Δίκαιον.
[50]	καταστήσει. (Οὐ τοίνυν μόνον, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, τοὺς ἰδίᾳ γνόντας εὖ
[110]	εἴποιμι. Οὐκ ἔστι δίκαιον, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, τοὺς Λακεδαιμονίων νόμους οὐδὲ
[40]	φαίνεται. Εἶτ' οὐκ αἰσχυνόμεθ' ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, τοὺς τοῦ τοιούτου παῖδας
[150]	ὁ Λεπτίνου, οὐ μόνον, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, τοῦτ' ἀδικεῖ, ὅτι τὰς
[30]	προσπεριγενέσθαι. (Τί οὖν οἴεσθ' ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, τοῦτον τὸν τοιοῦτον περὶ
[90]	νόμον. ΝΟΜΟΣ. (Οὔκουν ἐναντίον, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, τῷ Κυρίας εἶναι τὰς
[150]	Οὗτός ἐστιν οὐδενὸς ἧττον, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, τῶν λεγόντων δεινὸς εἰπεῖν.
[70]	Πολλὰ μὲν γάρ ἐστιν, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, τῶν ὑπ' ἐκείνου πραχθέντων
[130]	πάντων οἶμαι δεῖν ὑμᾶς, ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι, φυλάξασθαι, τοῦτ' εἰπεῖν ἔτι
[10]	ἦθος. (Νομίζω τοίνυν ὑμᾶς, ὦ	ἄνδρες	δικασταί, ἄμεινον ἂν περὶ τοῦ
[20]	ἂν φαίην. (Ἔτι δ' ὦ	ἄνδρες	δικασταί, διὰ τὸ γεγράφθαι ἐν
[60]	(Πάνυ τοίνυν ἀχθοίμην ἄν, ὦ	ἄνδρες	δικασταί, εἰ τοῦτο μόνον δόξαιμι
[60]	δὲ τοῦτο τὸ γράμμ' ὦ	ἄνδρες	δικασταί, ἐκείνῳ μὲν φιλοτιμία πρὸς
[0]	ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΤΕΛΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΛΕΠΤΙΝΗΝ.	(Ἄνδρες	δικασταί, μάλιστα μὲν εἵνεκα τοῦ
[50]	ὑμᾶς Κορινθίων ταῦτ' ἐστίν, ὦ	ἄνδρες	δικασταί. Ὅρα δέ, εἴ τις
[70]	ΙΟΥ. (Δοκεῖ τισὶν ὑμῶν, ὦ	ἄνδρες	δικασταί, οὗτος ὃ τοσαύτας πόλεις
[40]	ἀκηκόατ' ἐκ τῶν ψηφισμάτων, ὦ	ἄνδρες	δικασταί. Σκοπεῖτε δὲ μὴ τοῦτο,
[80]	ἄλλοις, οὓς ἀκηκόατε, εἰσίν, ὦ	ἄνδρες	δικασταί. Σκοπεῖτε δὴ καὶ λογίσασθ'
[90]	τούτων εἶναι βελτίω φαμέν. Προσέχετ'	ἄνδρες	δικασταί, τούτοις ἀναγιγνωσκομένοις τὸν νοῦν.
[30]	ἀκηκόατ' ἐκ τῶν ψηφισμάτων, ὦ	ἄνδρες	δικασταί. Τούτων δ' ἁπάντων στήλας
[60]	(Ἠκούσατε μὲν τῶν ψηφισμάτων, ὦ	ἄνδρες	δικασταί. Τούτων δ' ἴσως ἔνιοι
[140]	καὶ μάλισθ' οἱ δεινοὶ λέγειν	ἄνδρες,	Λεωδάμας Ἀχαρνεὺς καὶ Ἀριστοφῶν Ἁζηνιεὺς
[60]	αἷς δι' ὑμᾶς ἐχρήσανθ' οἱ	ἄνδρες	οὗτοι, πάντα τὸν χρόνον κυρίας
[40]	πράξεις χρησταὶ καὶ νόμοι καὶ	ἄνδρες	χρηστοὶ καὶ πάντ' ἐξητασμέν' ἐπὶ
[120]	εἰ μηδὲν ἔμελλε τοῦτ' ἔσεσθαι	δυσχερές,	οὐδ' ἐκεῖνο καλῶς ἔχειν ἡγοῦμαι,
[20]	λῃτουργοῦντες, χορηγοὶ καὶ γυμνασίαρχοι καὶ	ἑστιάτορες;	Ἑξήκοντ' ἴσως ἢ μικρῷ πλείους
[70]	πάντων ὑμῶν τινὲς οἱ πρεσβύτατοι	μάρτυρές	εἰσί μοι. Πρὸς δὲ τούτοις
[20]	ταῦθ' ὑπάρχειν πλείστην τῇ πόλει,	πάντες	ἂν ὁμολογήσειαν· παρὰ μὲν γὰρ
[0]	τὰ μάλιστα μὴ τινὲς ἀλλὰ	πάντες	ἦσαν ἀνάξιοι, τῶν αὐτῶν ἠξίωσεν
[70]	οὗτοι, πέμπειν ἑτέρους παραινεῖν. Καὶ	πάντες	ἴσως ἀκηκόαθ' ὃν τρόπον ἐξαπατῆσαι
[150]	Διός, τί μάλιστ' ἂν ἀπευξαίμεθα	πάντες,	καὶ τί μάλιστ' ἐν ἅπασι
[40]	καὶ τοὺς καιροὺς ἐν οἷς.	(Πάντες	μὲν γάρ εἰσιν ἴσως ἄξιοι
[100]	δὲ δοκοῦσιν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	πάντες	οἱ τοιοῦτοι λόγοι παροξυντικοὶ μὲν
[140]	ἐν τοῖς ἱεροῖς ἀναγράψας καὶ	πάντες	συνίσασιν, ταῦτ' ἀφελέσθαι παραίνει· μηδ'
[150]	κακόν τι ποιεῖν ἀποσταῖεν, καὶ	πάντες	τὰς ἐπὶ ταῖς εὐεργεσίαις δωρειὰς
[20]	τί τοῦτο τῇ πόλει, ἐὰν	ἅπαντες	οὗτοι λῃτουργῶσιν· φανήσεται γὰρ οὐδὲ
[150]	πράττουσι τὰς τιμωρίας. Εἰ γὰρ	ἅπαντες	ὡς ἀληθῶς τὰς ἐν τοῖς
[20]	Ἑξήκοντ' ἴσως ἢ μικρῷ πλείους	σύμπαντες	οὗτοι. (Ἵν' οὖν τριάκοντ' ἄνθρωποι
[150]	τιμᾶσθαι ἢ ἐφ' οἷς ἕτεροι	ποιήσαντες	ἐτιμήθησαν φθονεῖν. (Ὃ δὲ δὴ
[0]	ὅτι οἱ μὲν ἀνάξιόν τινα	τιμήσαντες	εὐηθείας τινὰ δόξαν ἔχοιεν ἄν,
[130]	τὸν νόμον ποιήσετε κύριον, δόξετε	φθονήσαντες,	οὐχὶ πονηροὺς λαβόντες ἀφῃρῆσθαι. ~Ἔστι
[80]	τιθῇ λύων ἐκεῖνον, ὑμᾶς δ'	ἀκούσαντες	ἑλέσθαι τὸν κρείττω. ~Οὐ γὰρ
[150]	τὰς ἐπὶ ταῖς εὐεργεσίαις δωρειὰς	ζηλώσαντες	ἃ χρὴ πράττειν προέλοιντο, τί
[80]	τὸν νόμον ὑμῖν ὃν παρεισφέρομεν	γράψαντες	ἀντὶ τοῦδε, ὃν οὐκ ἐπιτήδειον
[10]	τὰ πράγματ' ἐκεῖνα κατέστη, πρέσβεις	πέμψαντες	οἱ Λακεδαιμόνιοι τὰ χρήματα ταῦτ'
[90]	ἐπειδὴ δὲ τῶν πολιτευομένων τινὲς	δυνηθέντες,	ὡς ἐγὼ πυνθάνομαι, κατεσκεύασαν αὑτοῖς
[120]	ἐστι προειπεῖν, ἵνα μὴ λάθητ'	ἐξαπατηθέντες.	Ἐροῦσ' ὅτι ταῦθ' ἱερῶν ἐστιν
[0]	ἀλλὰ καὶ ψηφίσματα πολλὰ πολλάκις	ἐξαπατηθέντες	κεχειροτονήκατε, καὶ συμμάχους ἤδη τινὰς
[60]	χωρία τῷ Φιλίππῳ τῷ ποτ'	ἐπαρθέντες	ἡμᾶς ἠδίκουν; Ἢ πᾶσι πρόδηλον
[150]	ἐν τῇ πόλει γενήσεται· ἀλλ'	ἀναμνησθέντες	τῶν καιρῶν, παρ' οὓς εὖ
[140]	δόξεις βελτίων εἶναι μήθ' οἱ	πεισθέντες	σοι, ἄλλως τε καὶ γεγενημένου
[40]	ἕτεροι μὲν ἦσαν οἱ τότε	σωθέντες	ὑπ' αὐτοῦ καὶ δόντες τὴν
[130]	κύριον, δόξετε φθονήσαντες, οὐχὶ πονηροὺς	λαβόντες	ἀφῃρῆσθαι. ~Ἔστι δὲ πάντα μὲν
[120]	ἐκείνοις φήσεις, τούσδ' ὃ μόνον	λαβόντες	ἔχουσι, τοῦτ' ἀφέλῃ. (Ὡς δ'
[50]	μεθ' ὅπλων ἐκβαλόντες καὶ Θρασύβουλον	εἰσαγαγόντες	καὶ παρασχόντες φίλην ὑμῖν τὴν
[50]	πρὸς Λακεδαιμονίους πολέμου παρέσχον, καὶ	λέγοντες	ἃ συμφέρει τῇ πόλει τῇ
[130]	δοθέντων ἀφέλοιντο, καὶ ταῦτ' αἰτίαν	λέγοντες	ψευδῆ; Οὐ γάρ ἐστιν οὔθ'
[60]	τινες τούτων ἀντιλέγοιεν αὐτοῖς ταῦτα	λέγοντες,	(ὡς δεινὸν εἴ τινες μόνοι
[110]	θεῖεν; (Οὐ γὰρ οἱ μὴ	δόντες	ἃ μὴ δόκει δεινόν εἰσιν
[120]	τῆς ἀτελείας, ἣν πρότερόν τισι	δόντες	ἀφῃρημένοι φανεῖσθε; (Ἔτι δ' εἰ
[110]	εἰσιν οὐδὲν εἰργασμένοι, ἀλλ' οἱ	δόντες	μέν, πάλιν δ' ὕστερον μηδὲν
[40]	τότε σωθέντες ὑπ' αὐτοῦ καὶ	δόντες	τὴν ἀτέλειαν, ἕτεροι δ' ὑμεῖς
[60]	Ἀρχέβιον καὶ Ἡρακλείδην, οἳ Βυζάντιον	παραδόντες	Θρασυβούλῳ κυρίους ὑμᾶς ἐποίησαν τοῦ
[50]	ἐὰν ἀφαιρῆσθε τὴν ἀτέλειαν, οἳ	παραδόντες	ὑμῖν Θάσον καὶ τὴν Λακεδαιμονίων
[150]	ἀγαθόν τι ποιοῦσι τὰς τιμὰς	διδόντες	καὶ οἱ τοῖς τἀναντία πράττουσι
[80]	καὶ Πολύστρατον· καὶ πάλιν, Τιμοθέῳ	διδόντες	τὴν δωρειάν, δι' ἐκεῖνον ἐδώκατε
[60]	(Φέρε δὴ κἀκεῖν' ἐξετάσωμεν. Οἱ	προδόντες	τὴν Πύδναν καὶ τἄλλα χωρία
[30]	ἐμπόριον Θευδοσίαν, ὅ φασιν οἱ	πλέοντες	οὐδ' ὁτιοῦν χεῖρον εἶναι τοῦ
[100]	τι ποιοῦντας μήτε τιμῶντες μήτε	θαυμάζοντες,	τοὺς δὲ συγγενεῖς ἴστε γὰρ
[40]	γὰρ οἱ μὲν εἰδότες καὶ	παθόντες	ἄξια τούτων ἐνόμιζον εὖ πάσχειν,
[110]	ὡς ἄρ' ἐκεῖνοι μεγάλ' εὖ	παθόντες	οὐδέν' ἐτίμησαν, καὶ πονηροὺς καὶ
[130]	Μεγαρεῖς καὶ Μεσσήνιοί τινες εἶναι	φάσκοντες,	ἔπειτ' ἀτελεῖς εἰσιν, ἁθρόοι παμπληθεῖς
[10]	ἀλλὰ καὶ τὰς ἰδίας οὐσίας	προσαναλίσκοντες	διετέλουν. ῦν τοίνυν οὗτος ὁ
[50]	τὴν Λακεδαιμονίων φρουρὰν μεθ' ὅπλων	ἐκβαλόντες	καὶ Θρασύβουλον εἰσαγαγόντες καὶ παρασχόντες
[60]	ὡς συκοφαντούντων; Οὔκουν αἰσχρὸν εἰ	μέλλοντες	μὲν εὖ πάσχειν συκοφάντην ἂν
[100]	μετὰ τῶν νόμων τὰ δίκαια	λαμβάνοντες.	~Ὅλως δ' οἶμαι τότε δεῖν
[120]	ὄνομ' ἐπὶ τὸ τῶν ἱερῶν	μεταφέροντες	ἐξαπατᾶν ζητοῦσι, Λεπτίνην ὑμῖν αὐτὸν
[130]	τολμᾷ λέγειν. (Ἔτι τοίνυν ἴσως	ἐπισύροντες	ἐροῦσιν ὡς Μεγαρεῖς καὶ Μεσσήνιοί
[50]	τῇ πόλει τῇ ὑμετέρᾳ καὶ	πράττοντες·	ὧν ἔνιοι διὰ τὴν πρὸς
[90]	τοῦ τούτου νόμον. (Γνώσεσθε δ'	ἀκούοντες.	Λαβὲ καὶ λέγε πρῶτον μὲν
[40]	ἡμεῖς δ' οἱ λόγῳ ταῦτ'	ἀκούοντες	ὡς ἀναξίων ἀφαιρησόμεθα, πῶς οὐχ
[60]	εὑρομένους ἐάσωμεν ἀφαιρεθῆναι ταῦτα, μηδὲν	ἔχοντες	ἐγκαλέσαι; Ἀλλ' αἰσχρὸν ἂν εἴη.
[30]	ἡμᾶς ὁ Λεύκων ἐρωτᾷ, τί	ἔχοντες	ἐγκαλέσαι καὶ τί μεμφόμενοι τὴν
[40]	ἀφῃρημένοι φανούμεθα τὴν δωρειάν, μηδὲν	ἔχοντες	ἐγκαλέσαι; (Οὐ γὰρ εἰ ἕτεροι
[10]	ἱκανῶν κεκτημένοι, τὴν ἀναγκαίαν ἀτέλειαν	ἔχοντες,	ἔξω τοῦ τέλους εἰσὶ τούτου·
[10]	τύραννοι καὶ οἱ τὰς ὀλιγαρχίας	ἔχοντες	μάλιστα δύνανται τιμᾶν· πλούσιον γὰρ
[160]	καὶ πάντων τῶν περὶ αὑτοὺς	ἄρχοντες	καὶ ναυμαχίᾳ νενικηκότες ἡμᾶς, ὑφ'
[40]	ἴσως ἄξιοι χάριν ἀνταπολαμβάνειν οἱ	προϋπάρχοντες	τῷ ποιεῖν εὖ, μάλιστα δ'
[50]	ἐκβαλόντες καὶ Θρασύβουλον εἰσαγαγόντες καὶ	παρασχόντες	φίλην ὑμῖν τὴν αὑτῶν πατρίδα
[20]	κατ' ἐνιαυτὸν τὰς ἐγκυκλίους λῃτουργίας	λῃτουργοῦντες,	χορηγοὶ καὶ γυμνασίαρχοι καὶ ἑστιάτορες;
[120]	αὐτῶν ἕνεκ' αὐτοῖς ἔδοτ' εὐεργεσιῶν	ἀξιοῦντες	ἔχειν, οἱ δὲ φενακίζειν τὸν
[50]	χρείας οὕτω φιλάνθρωποι καὶ πάντα	ποιοῦντες,	ἐπειδὴ δ' ἐπράξαμεν πάνθ' ὅσ'
[110]	ὑμῶν. Ὅτε δ' ὑμεῖς, καλῶς	ποιοῦντες,	καὶ κατὰ τὰς κοινὰς πράξεις
[130]	θάνατον ζημίαν ἐτάξατε, τοῦτ' αὐτοὶ	ποιοῦντες	φανήσεσθε; Καὶ μὴν πάντα μὲν
[130]	ἰδίᾳ φυλάξαισθ' ἄν, τοῦτο δημοσίᾳ	ποιοῦντες	φανήσεσθε. Ὑμῶν τοίνυν οὐδ' ἂν
[110]	μέν, πάλιν δ' ὕστερον μηδὲν	ἐγκαλοῦντες	ἀφαιρούμενοι. Εἰ μὲν γάρ τις
[110]	ἂν τῶν ὑμετέρων αὐτῶν ἐθῶν	ὀλιγωροῦντες	ἐκεῖνα διώκοιτε; Εἰ γὰρ καὶ
[10]	ἀφήσει. Οἱ μὲν τοίνυν πλουσιώτατοι	τριηραρχοῦντες	ἀεὶ τῶν χορηγιῶν ἀτελεῖς ὑπάρχουσιν,
[100]	ἑαυτοὺς ἀγαθόν τι ποιοῦντας μήτε	τιμῶντες	μήτε θαυμάζοντες, τοὺς δὲ συγγενεῖς
[100]	τἀναντία τούτοις τοὺς μὲν εὐεργέτας	τιμῶντες,	παρὰ δὲ τῶν πολιτῶν λόγῳ
[80]	βούλομαι. Ὑμεῖς, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	τιμῶντές	ποτ' Ἰφικράτην, οὐ μόνον αὐτὸν
[50]	στρατιώτας, ἀλλὰ πρὸς Λακεδαιμονίους ἐπικηρυκεύεσθαι,	(ὁρῶντες	ἠτυχηκυῖαν τὴν πόλιν καὶ τῆς
[40]	ἐστιν. Εἰ γὰρ οἱ μὲν	εἰδότες	καὶ παθόντες ἄξια τούτων ἐνόμιζον
[150]	τῶν καιρῶν, παρ' οὓς εὖ	πεπονθότες	εὖ πεποιήκατε τοὺς εὑρομένους, καὶ
[30]	εὖ, ὑμεῖς δ' ἑστώσας ἀκύρους	πεποιηκότες,	ὃ πολὺ δεινότερον τοῦ καθελεῖν·
[50]	οὐδ' ἂν ἐγχειρήσαιμ' ἐξετάζειν ὅσοι	πεποιηκότες	ὑμᾶς εὖ διὰ τὸν νόμον,
[160]	περὶ αὑτοὺς ἄρχοντες καὶ ναυμαχίᾳ	νενικηκότες	ἡμᾶς, ὑφ' ἑνὸς γραμματέως, ὃς
[110]	ἐνθυμεῖσθαι καὶ ὁρᾶν, ὅτι νῦν	ὀμωμοκότες	κατὰ τοὺς νόμους δικάσειν ἥκετε,
[90]	καλόν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ	σαφές,	Τὰς δωρειὰς ὅσας ὁ δῆμος
[90]	ἀναγιγνωσκομένοις τὸν νοῦν. Λέγε. ΝΟΜΟΣ.	(Ἐπίσχες.	Τοῦτο μέν ἐστιν ἐν τοῖς
[10]	τοῦτ' ἀφαιρεῖται. Καίτοι τῶν ἁπασῶν	ἧς	ἄν τινος πολιτείας τὸ κομίζεσθαι
[120]	καὶ τὰ τῶν δωρειῶν, ἵν'	ἧς	ἂν ἄξιος ὢν ἕκαστος φαίνηται,
[120]	ἄγειν ἀνάγκην τὴν πόλιν δι'	ἧς	ἅπαντας ἐξ ἴσου τῶν αὐτῶν
[150]	καὶ τῆς Δημοφάντου στήλης περὶ	ἧς	εἶπε Φορμίων, ἐν ᾗ γέγραπται
[10]	εἰ καὶ δόξαν χρηστήν, περὶ	ἧς	μᾶλλον σπουδάζετ' ἢ περὶ χρημάτων,
[0]	ἐστ' ἀτελὴς τοῦ χρόνου. Εἶθ'	ἧς	πᾶσι μέτεστι τὸ ἥμισυ καὶ
[110]	γὰρ ἡ πόλις ἡμῶν καὶ	γῆς	ηὐπόρει καὶ χρημάτων, νῦν δ'
[110]	ἑκατὸν μὲν ἐν Εὐβοίᾳ πλέθρα	γῆς	πεφυτευμένης ἔδοσαν, ἑκατὸν δὲ ψιλῆς,
[160]	ἀφῃρέθηθ' ὑπὸ τῆς τῶν λεγόντων	κραυγῆς	καὶ βίας καὶ ἀναισχυντίας. (Ὃ
[40]	ὧν εὕρετο τὴν ἀτέλειαν ὁ	Ἐπικέρδης	ἀκηκόατ' ἐκ τῶν ψηφισμάτων, ὦ
[40]	ἀτέλειαν. Τίς οὖν οὗτός ἐστιν;	Ἐπικέρδης	ὁ Κυρηναῖος, ὅς, εἴπερ τις
[160]	πόλις πιστή, δικαία, πρὸς ἅπαντας	ἀψευδὴς	φανήσεται. Ἐὰν δ' ἀποψηφίσησθε, ὃ
[100]	δοκεῖ Λεπτίνης καί μοι μηδὲν	ὀργισθῇς·	οὐδὲν γὰρ φλαῦρον ἐρῶ σε
[10]	οὗτος ὁ νόμος ταύτην ἀντὶ	καλῆς	αἰσχρὰν τῇ πόλει περιάπτει, καὶ
[10]	τοὺς εὔνους τοῖς καθεστῶσιν χάριν	ἐξέλῃς,	οὐ μικρὰν φυλακὴν αὐτῶν ταύτην
[10]	ὀρθῶς καὶ δικαίως οὐδείς ἐστ'	ἀτελὴς	ἐκ τῶν παλαιῶν νόμων, οὐδ'
[20]	ὅτι τῶν τριηραρχιῶν οὐδείς ἐστ'	ἀτελής,	οἶμαι μὲν ὑμᾶς εἰδέναι πάντας,
[130]	οὔτ' ἄλλος οὐδεὶς πρόξενος ὢν	ἀτελής,	ὅτῳ μὴ διαρρήδην ἀτέλειαν ἔδωκεν
[20]	ὅτι τῶν τριηραρχιῶν οὐδείς ἐστ'	ἀτελὴς	οὐδὲ τῶν εἰσφορῶν τῶν εἰς
[130]	δεῖξαι. Οὐ γάρ ἐστ' οὐδεὶς	ἀτελὴς	παρ' ὑμῖν ὅτῳ μὴ ψήφισμ'
[120]	δεινὸν οὖν, εἰ τῶν ἱερῶν	ἀτελής	τις ἀφεθήσεται. Ἐγὼ δὲ τὸ
[0]	λῃτουργεῖ, ὥστε τὸν ἥμισύν ἐστ'	ἀτελὴς	τοῦ χρόνου. Εἶθ' ἧς πᾶσι
[120]	τοῦ Λεπτίνου. Λέγε. ΑΝΤΙΓP ΑΦΑ	ΣΤΗΛΗΣ.	(Ἀκούετε τῶν ἀντιγράφων τῆς στήλης,
[150]	τοὺς εὑρομένους, καὶ τῆς Δημοφάντου	στήλης	περὶ ἧς εἶπε Φορμίων, ἐν
[120]	λαβέ μοι πρῶτον μὲν τῆς	στήλης	τἀντίγραφα, εἶτα τὴν ἀρχὴν τοῦ
[120]	ΣΤΗΛΗΣ. (Ἀκούετε τῶν ἀντιγράφων τῆς	στήλης,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀτελεῖς αὐτοὺς
[110]	γῆς πεφυτευμένης ἔδοσαν, ἑκατὸν δὲ	ψιλῆς,	ἔτι δ' ἀργυρίου μνᾶς ἑκατόν,
[70]	ἄν τις εἰ παραθείη πῶς	Θεμιστοκλῆς,	ὁ τῶν καθ' ἑαυτὸν ἁπάντων
[20]	ἐκεῖ κομίζεσθε, καὶ δίδοτ' ἐν	τιμῆς	μέρει ταῦθ' ἃ καὶ μὴ
[40]	εἰληφότων, δικαίως ἠξιώθη ταύτης τῆς	τιμῆς,	οὐ τῷ μεγάλ' ἢ θαυμάσι'
[110]	κρινεῖν. Καλῶς. Τὸ τοίνυν τῆς	γνώμης	πρὸς ἅπαντ' ἀνενέγκατε τὸν νόμον.
[140]	πρόφασιν δι' ἣν ἂν τύχοι	συγγνώμης	ὁ τοῦτο πεπονθώς. Εἶτα καὶ
[40]	Ἔστι δ' οὐ τὸ τῆς	δαπάνης	μέγιστον ἐκείνῳ, ἀλλ' ὅτι τὴν
[10]	νῦν δ' ἐξὸν ὑμῖν ἄνευ	δαπάνης	τὰ δίκαια ποιῆσαι τοῖς εὐεργέταις,
[10]	συνεισενεγκεῖν αὐτὸν καὶ μετασχεῖν τῆς	δαπάνης,	ὥστε μὴ λῦσαι τῶν ὡμολογημένων
[30]	ὥστε πεντεκαίδεκ' ἀργυρίου τάλαντα, ἃ	Καλλισθένης	διῴκησε, προσπεριγενέσθαι. (Τί οὖν οἴεσθ'
[60]	πόλεως οὔσης καὶ ναῦν οὐδεμίαν	κεκτημένης,	στρατηγῶν βασιλεῖ, παρ' ὑμῶν οὐδ'
[20]	συντελείας ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων ἑκάστῳ	γιγνομένης,	οὐδὲν ἔπασχε δεινὸν οὐδείς, οὐδ'
[30]	πρωπέρυσιν σιτοδείας παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις	γενομένης	οὐ μόνον ὑμῖν ἱκανὸν σῖτον
[20]	γὰρ οὐδὲ πολλοῦ δεῖ τῆς	γενησομένης	ἄξιον αἰσχύνης. (Ὅρα δ' οὑτωσί.
[110]	μὲν ἐν Εὐβοίᾳ πλέθρα γῆς	πεφυτευμένης	ἔδοσαν, ἑκατὸν δὲ ψιλῆς, ἔτι
[10]	ἴσως ἐκεῖνο λέγειν ἂν ἐπιχειρήσειε	Λεπτίνης,	ἀπάγων ὑμᾶς ἀπὸ τούτων, ὡς
[120]	(Γράφων γὰρ ἀρχὴν τοῦ νόμου	Λεπτίνης	εἶπεν φησίν, ὅπως ἂν οἱ
[130]	Εἰ γάρ τις πάνθ' ὅσα	Λεπτίνης	ἐρεῖ περὶ τοῦ νόμου διδάσκων
[140]	ταῦτ' ἀνέλητε νῦν· μηδ' ἵνα	Λεπτίνης	ἰδίᾳ τισίν, οἷς ἀηδῶς ἔχει,
[100]	δ' ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, δοκεῖ	Λεπτίνης	καί μοι μηδὲν ὀργισθῇς· οὐδὲν
[0]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοῦθ' ὅτι	Λεπτίνης,	κἄν τις ἄλλος ὑπὲρ τοῦ
[90]	οὑτοσὶ μὲν οὐδ' ὁτιοῦν ἐποίησε	Λεπτίνης·	οὐδὲ γὰρ ἂν ὑμεῖς ποτ'
[160]	ὅτι ἐν μὲν τῷ δικαστηρίῳ	Λεπτίνης	πρὸς ἡμᾶς ἀγωνίζεται, ἐν δὲ
[70]	αὐτῷ, τῆς δὲ παρ' ὑμῶν	μόνης	τοῦτ' ἀφαιρήσεται; (Καὶ μὴν οὐδ'
[140]	πάντα ταῦτ' ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	δικαιοσύνης,	ἀρετῆς, μεγαλοψυχίας ἐπιδείγματα. Μὴ τοίνυν
[120]	καὶ πολιτείᾳ δύναιτ' ἐφικέσθαι, εὐνοίας,	δικαιοσύνης,	ἐπιμελείας, τῶν τοιούτων, καὶ συμφέρειν
[20]	οὐχ ὁρῶ. Τῆς δέ γ'	αἰσχύνης	ὅλην ἀναπίμπλησι τὴν πόλιν καὶ
[20]	πολλοῦ δεῖ τῆς γενησομένης ἄξιον	αἰσχύνης.	(Ὅρα δ' οὑτωσί. Εἰσὶ τῶν
[10]	(Τό τε γὰρ μὴ μετ'	αἰσχύνης	ὡς κολακεύοντα λαμβάνειν, ἀλλ' ἐν
[90]	ὡς οὐκ ἐπιτήδεια. Τὰ δ'	ἑξῆς	λέγε, ἃ τούτων εἶναι βελτίω
[50]	πράττουσαν τὴν πόλιν ἡμῶν πονηρᾶς	δόξης	ἀναπλήσει, ἐάν τέ τι συμβῇ
[10]	ὑπὲρ φιλοτιμίας ἀνήλωσαν, ὑπὲρ δὲ	δόξης	οὐδένα πώποτε κίνδυνον ἐξέστησαν, ἀλλὰ
[160]	ἕκαστος ὑμῶν ἰδίᾳ μεθέξει τῆς	δόξης	τῶν κοινῇ γνωσθέντων. Οὐ γὰρ
[70]	ἐν ἑκάστῳ νῦν περὶ αὐτοῦ	δόξης	ὑπαρχούσης· ἃ δ' οὐδαμῶς ἂν
[40]	αἰτιώτατος ἐγένετο. Καὶ μετὰ ταῦτα,	δοθείσης	ἀτελείας αὐτῷ διὰ ταῦτα παρ'
[30]	ἐφ' Ἱερῷ. Σκοπεῖτε δὴ πρὸς	ὅσης	κακίας ὑπερβολὴν ὑμᾶς ὁ νόμος
[60]	Πειραιῶς ἀσθενοῦς ἡμῶν τῆς πόλεως	οὔσης	καὶ ναῦν οὐδεμίαν κεκτημένης, στρατηγῶν
[10]	ὁ τοῦ μέλλοντος φόβος τῆς	παρούσης	χάριτος, παρὰ δ' ὑμῖν ἀδεῶς
[70]	ἑκάστῳ νῦν περὶ αὐτοῦ δόξης	ὑπαρχούσης·	ἃ δ' οὐδαμῶς ἂν εἰπὼν
[100]	ἵν' ἀποστερήσῃ τοὺς ἐγγυτάτω γένει	τῆς	ἀγχιστείας, ἀλλ' ἵν' εἰς τὸ
[50]	μὴν οὐδ' ἐκεῖν' ὀκνήσω περὶ	τῆς	ἀξίας αὐτῆς πρὸς ὑμᾶς εἰπεῖν.
[20]	ὅλην ἀναπίμπλησι τὴν πόλιν καὶ	τῆς	ἀπιστίας. Οὔκουν ὅτε πολλῷ μείζονα
[100]	πολλῶν. Ἐκεῖ μὲν γάρ ἐστι	τῆς	ἀρετῆς ἆθλον τῆς πολιτείας κυρίῳ
[0]	~ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ ΠΕΡΙ	ΤΗΣ	ΑΤΕΛΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΛΕΠΤΙΝΗΝ. (Ἄνδρες δικασταί,
[110]	τὸ τρίτον μέρος τούτων ἀντὶ	τῆς	ἀτελείας ἑλέσθαι; Ὅτι τοίνυν ἀληθῆ
[120]	ὁ πλεῖστος ἔμοιγε λόγος περὶ	τῆς	ἀτελείας ἐστίν, ἀλλ' ὑπὲρ τοῦ
[120]	τι αὐτοῖς. Ὁ γὰρ ἄξια	τῆς	ἀτελείας εὖ πεποιηκέναι δόξας καὶ
[120]	ἢ τῆς σιτήσεως ἢ τὸ	τῆς	ἀτελείας, ἣν πρότερόν τισι δόντες
[30]	μὲν εἰκότως καὶ δικαίως τετύχηκεν	τῆς	ἀτελείας παρ' ὑμῶν ὁ Λεύκων,
[140]	ἐν ᾗ τοῦτ' ἔνεστιν τὸ	τῆς	ἀτελείας τῶν ἐκείνῳ τι δοθέντων,
[50]	προὔδωκαν οὐδ' ἐβουλεύσαντ' ἰδίᾳ περὶ	τῆς	αὑτῶν σωτηρίας, ἀλλὰ πλησίον ὄντων
[110]	τὸν λογισμὸν ἐκεῖνα φανείη βελτίω,	τῆς	γε τύχης ἕνεχ' ᾗ παρὰ
[20]	φανήσεται γὰρ οὐδὲ πολλοῦ δεῖ	τῆς	γενησομένης ἄξιον αἰσχύνης. (Ὅρα δ'
[110]	δικαιοτάτῃ κρινεῖν. Καλῶς. Τὸ τοίνυν	τῆς	γνώμης πρὸς ἅπαντ' ἀνενέγκατε τὸν
[40]	ἀναγκασθήσεται. Ἔστι δ' οὐ τὸ	τῆς	δαπάνης μέγιστον ἐκείνῳ, ἀλλ' ὅτι
[10]	ἑλέσθαι συνεισενεγκεῖν αὐτὸν καὶ μετασχεῖν	τῆς	δαπάνης, ὥστε μὴ λῦσαι τῶν
[20]	ἀπηλλάξεται; Ἐγὼ μὲν οὐχ ὁρῶ.	Τῆς	δέ γ' αἰσχύνης ὅλην ἀναπίμπλησι
[70]	ἄλλοις δωρειαὶ βέβαιοι μένουσιν αὐτῷ,	τῆς	δὲ παρ' ὑμῶν μόνης τοῦτ'
[150]	εὖ πεποιήκατε τοὺς εὑρομένους, καὶ	τῆς	Δημοφάντου στήλης περὶ ἧς εἶπε
[160]	γὰρ ἕκαστος ὑμῶν ἰδίᾳ μεθέξει	τῆς	δόξης τῶν κοινῇ γνωσθέντων. Οὐ
[80]	πεπονθὼς ὁ παῖς εἴ τι	τῆς	δωρειᾶς ἀφαιρεθείη, καθ' ὃ πολλάκις
[0]	ἐστι κυρίους μὲν ὑμᾶς εἶναι	τῆς	δωρειᾶς, ἐξαπατηθέντας δέ τι καὶ
[40]	ᾧ φιλοτιμίας ἕνεχ' ἡ περὶ	τῆς	δωρειᾶς σπουδὴ γένοιτ' ἄν, οὐ
[120]	Τί γὰρ ἔσται πιστότερον τὸ	τῆς	εἰκόνος ἢ τῆς σιτήσεως ἢ
[70]	λέγοντος ἐμοῦ ταῦτ' ἐλάττω φανῆναι	τῆς	ἐν ἑκάστῳ νῦν περὶ αὐτοῦ
[60]	τείχη, καὶ πρῶτος πάλιν περὶ	τῆς	ἡγεμονίας ἐποίησε τῇ πόλει τὸν
[110]	ἀργυρίου μνᾶς ἑκατόν, καὶ τέτταρας	τῆς	ἡμέρας δραχμάς. Καὶ τούτων ψήφισμ'
[130]	γ' ἀποστατέον τοῦ λόγου, ὅτι	τῆς	μὲν ἀξίας, ὅτ' ἐδώκαμεν, ἦν
[110]	δι' ὧν μὲν ἐκεῖνοι μεγάλοι	τῆς	ὀλιγαρχίας καὶ δεσποτείας εἰσί, κἂν
[10]	τῶν δὲ τοῦτο πρῶτον ὑπάρξαι	τῆς	ὁμονοίας σημεῖον ἀξιούντων, κοινῇ διαλῦσαι
[30]	τετταράκοντ' εἰσί· καὶ τοῦτ' ἐκ	τῆς	παρὰ τοῖς σιτοφύλαξιν ἀπογραφῆς ἄν
[50]	(ὁρῶντες ἠτυχηκυῖαν τὴν πόλιν καὶ	τῆς	παρόδου κρατοῦντας Λακεδαιμονίους, οὐχὶ προὔδωκαν
[10]	ἐστὶν ὁ τοῦ μέλλοντος φόβος	τῆς	παρούσης χάριτος, παρὰ δ' ὑμῖν
[50]	τὴν πρὸς ὑμᾶς εὔνοιαν στέρονται	τῆς	πατρίδος. (Ὧν ἐπέρχεταί μοι πρώτους
[20]	πρὸς ἅπαντας πιστεύεσθαι, ἐστὶ τὸ	τῆς	πίστεως ὑπάρχον. Εἰ δέ τις
[140]	ὑπὲρ ἄλλου τινὸς ἢ τοῦ	τῆς	πόλεως ἀξιώματος, πότερον αὐτὸ δεῖ
[40]	πρῶτον μὲν εἰ παρὼν τῷ	τῆς	πόλεως ἀτυχήματι μᾶλλον ἕλοιτο τοὺς
[140]	τισίν, οἷς ἀηδῶς ἔχει, ἐπηρεάσῃ,	τῆς	πόλεως ἀφέλησθε καὶ ὑμῶν αὐτῶν
[30]	γὰρ οὑτωσὶ τοῖς βουλομένοις κατὰ	τῆς	πόλεως βλασφημεῖν τεκμήριον ὡς ἀληθῆ
[10]	τὸν πόλεμον καὶ τὴν σωτηρίαν	τῆς	πόλεως εἰσφορῶν καὶ τριηραρχιῶν ὀρθῶς
[10]	οὐκ ἀξιῶ. (Τὸ μὲν τοίνυν	τῆς	πόλεως ἦθος, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[60]	ἐπειδὰν δὲ τελευτήσωσιν, ἐκεῖναι τοῦ	τῆς	πόλεως ἤθους μνημεῖον ὦσι, καὶ
[70]	δέω λέγειν χώραν οὐδαμοῦ τὸ	τῆς	πόλεως ὄνομ' οὐδ' αὑτὸν κατῄσχυνεν,
[60]	γένηται, τούτου τὴν δόξαν τὸ	τῆς	πόλεως ὄνομα καρποῦται. ~Διόπερ οὐ
[110]	ἐκείνους οὐκ ἔσθ' ὅτου παρὰ	τῆς	πόλεως οὐ τυχεῖν ὧν ἐβουλήθησαν.
[60]	τὴν ἐκ Πειραιῶς ἀσθενοῦς ἡμῶν	τῆς	πόλεως οὔσης καὶ ναῦν οὐδεμίαν
[60]	ἄνδρας ἀρίστους καὶ πλείστους εὐεργέτας	τῆς	πόλεως πολίτας εἶναι. (Πρῶτον μὲν
[10]	γ' ἕνεκ' ἔστω, βελτίων ἐστὶ	τῆς	πόλεως τὸ ἦθος. (Νομίζω τοίνυν
[120]	τῶν εἰληφότων ὁ νόμος, οὐδὲ	τῆς	πόλεως τὸ τιμᾶν τοὺς ὄντας
[110]	σπουδαίους μὴ τετυχηκότας δείξει μηδενός,	τῆς	πόλεως ὡς ἀχαρίστου δήπου κατηγορεῖ.
[100]	γάρ ἐστι τῆς ἀρετῆς ἆθλον	τῆς	πολιτείας κυρίῳ γενέσθαι μετὰ τῶν
[120]	πιστότερον τὸ τῆς εἰκόνος ἢ	τῆς	σιτήσεως ἢ τὸ τῆς ἀτελείας,
[120]	τρόπον, λαβέ μοι πρῶτον μὲν	τῆς	στήλης τἀντίγραφα, εἶτα τὴν ἀρχὴν
[120]	ΑΦΑ ΣΤΗΛΗΣ. (Ἀκούετε τῶν ἀντιγράφων	τῆς	στήλης, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀτελεῖς
[40]	τῶν εἰληφότων, δικαίως ἠξιώθη ταύτης	τῆς	τιμῆς, οὐ τῷ μεγάλ' ἢ
[160]	ἔστι δίκαια, ἀλλ' ἀφῃρέθηθ' ὑπὸ	τῆς	τῶν λεγόντων κραυγῆς καὶ βίας
[90]	παράγειν ὑμᾶς ζητήσει. Ἔφη γὰρ	ἐξαπάτης	εἵνεκα παραγεγράφθαι τοῦτον τὸν νόμον,
[100]	Ἐκεῖ μὲν γάρ ἐστι τῆς	ἀρετῆς	ἆθλον τῆς πολιτείας κυρίῳ γενέσθαι
[140]	ταῦτ' ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, δικαιοσύνης,	ἀρετῆς,	μεγαλοψυχίας ἐπιδείγματα. Μὴ τοίνυν δι'
[160]	ἡμᾶς, ὑφ' ἑνὸς γραμματέως, ὃς	ὑπηρέτης	ἦν, ὥς φασι, τυραννήσεσθαι. (Οὐδέ
[120]	ἢ ξένος ἢ καί τις	πολίτης,	ἐπειδὰν ἀφαιρεθῇ ταύτην, τίν' ἔχει
[30]	τῇ δὲ παρ' ὑμῶν ποιήσει	πολίτης·	κατ' οὐδέτερον δ' αὐτῷ τὴν
[100]	ἐγκριθῇ παρασχὼν αὑτὸν οἷον χρή,	δεσπότης	ἐστὶ τῶν πολλῶν. Ἐκεῖ μὲν
[50]	σκοπεῖ τίς ἄξιός ἐστιν ἑκάστου	κηδεστὴς	ἢ τῶν τοιούτων τι γίγνεσθαι,
[30]	προάγει, ὃς ἀπιστότερον τὸν δῆμον	καθίστησ'	ἑνὸς ἀνδρός. (Μὴ γὰρ οἴεσθ'
[50]	ἐκεῖν' ὀκνήσω περὶ τῆς ἀξίας	αὐτῆς	πρὸς ὑμᾶς εἰπεῖν. Ἐγὼ γὰρ
[100]	τῶν ὁμοίων, παρὰ δ' ἡμῖν	ταύτης	μὲν ὁ δῆμος κύριος, καὶ
[40]	ἄλλος τῶν εἰληφότων, δικαίως ἠξιώθη	ταύτης	τῆς τιμῆς, οὐ τῷ μεγάλ'
[0]	μηδ' ὁτιοῦν ἀγαθὸν πεποιηκόσιν ὑμᾶς,	ταύτης	τοὺς εὖ ποιήσαντας, ὃ προστεθείκαμεν
[120]	δοῦναι, τὰς λῃτουργίας ὅταν εἶναι	φῇς	ἱερῶν; Τῶν μὲν γὰρ εἰς
[30]	ἐκ τῆς παρὰ τοῖς σιτοφύλαξιν	ἀπογραφῆς	ἄν τις ἴδοι. Οὐκοῦν παρὰ
[50]	παμπληθεῖ; Τὸ μὲν γὰρ ἐξ	ἀρχῆς	τι μὴ δοῦναι γνώμῃ χρησαμένων
[110]	ἐκεῖνα φανείη βελτίω, τῆς γε	τύχης	ἕνεχ' ᾗ παρὰ ταῦτ' ἀγαθῇ
[120]	ἐστιν, ἀλλ' εἰ τὰς τιμάς,	αἷς	ἂν ἀντ' εὖ ποιήσωμέν τινας,
[140]	νικῆσαι· τοσαύτας ὑπερβολὰς τῶν δωρειῶν	αἷς	ἀντ' εὖ ποιεῖ, παρέσχηται. (Ἔστι
[60]	καὶ ἀκοῦσαι τὰς μὲν συμφοράς,	αἷς	δι' ὑμᾶς ἐχρήσανθ' οἱ ἄνδρες
[30]	ὧν ἔχετ' ἢ δεδώκατε συνθήκας,	αἷς	ὁ μὲν Λεύκων ἐμμένων φανεῖται
[70]	πρὸς ἅπαντας Πελοποννησίους παρετάξατ' ἐν	Θήβαις,	καὶ ὡς Γοργώπαν ἀπέκτεινεν ἐν
[60]	τοῦτο, ὅτι ταῖς παρ' ἐκείνου	δωρειαῖς,	ἃς διὰ ταῦτ' ἔσεσθαι σφίσιν
[100]	ἐπὶ ταῖς παρὰ τοῦ δήμου	δωρειαῖς	πρὸς αὑτοὺς ποιοῦνται, φυλάττει. (Καὶ
[0]	καταμεμφόμενόν τινας ἐπὶ ταῖς ὑπαρχούσαις	δωρειαῖς	τοὺς χρησίμους ὄντας τῶν τιμῶν
[160]	Διὸ δεῖ μετριάζειν ἐν ταῖς	εὐπραξίαις	καὶ προορωμένους τὸ μέλλον φαίνεσθαι.
[150]	καὶ πάντες τὰς ἐπὶ ταῖς	εὐεργεσίαις	δωρειὰς ζηλώσαντες ἃ χρὴ πράττειν
[80]	καὶ τῶν ἐπὶ ταῖς πρότερον	εὐεργεσίαις	τι δοθέντων ἀφῃρημένοι φανήσεσθε, πῶς
[90]	παραδοῦναι, τοῦτον δ' ἐν ταῖς	ἐκκλησίαις	ἀναγιγνώσκειν, ἵν' ἕκαστος ὑμῶν ἀκούσας
[140]	δημοσίᾳ καὶ ταῖς ταφαῖς ταῖς	δημοσίαις	ποιεῖτε λόγους ἐπιταφίους, ἐν οἷς
[20]	ἀφέλησθε· οὐ γὰρ κοινωνεῖ ταῖς	δημοσίαις	προσόδοις καὶ περιουσίαις ταῦτα τἀναλώματ'
[20]	κοινωνεῖ ταῖς δημοσίαις προσόδοις καὶ	περιουσίαις	ταῦτα τἀναλώματ' οὐδέν. Χωρὶς δὲ
[110]	ἀλλ' ἀγαπητῶς ἐπιγράμματος ἐν τοῖς	Ἑρμαῖς	ἔτυχον· καὶ ἴσως τοῦθ' ὑμῖν
[50]	δὲ καὶ νόμοις τισὶ καὶ	δόξαις	διώρισται· κοινῇ δ' ἡ πόλις
[80]	ἀνάξι' ἂν εἴη πεπονθὼς ὁ	παῖς	εἴ τι τῆς δωρειᾶς ἀφαιρεθείη,
[20]	τριηραρχίας ἄξι' ἔχειν ἐν ταῖς	εἰσφοραῖς	συντελοῦσιν εἰς τὸν πόλεμον, οἱ
[0]	φαίνεται, καταμεμφόμενόν τινας ἐπὶ ταῖς	ὑπαρχούσαις	δωρειαῖς τοὺς χρησίμους ὄντας τῶν
[140]	τελευτήσασι δημοσίᾳ καὶ ταῖς ταφαῖς	ταῖς	δημοσίαις ποιεῖτε λόγους ἐπιταφίους, ἐν
[20]	ἐὰν ἀφέλησθε· οὐ γὰρ κοινωνεῖ	ταῖς	δημοσίαις προσόδοις καὶ περιουσίαις ταῦτα
[20]	τοῦ τριηραρχίας ἄξι' ἔχειν ἐν	ταῖς	εἰσφοραῖς συντελοῦσιν εἰς τὸν πόλεμον,
[90]	γραμματεῖ παραδοῦναι, τοῦτον δ' ἐν	ταῖς	ἐκκλησίαις ἀναγιγνώσκειν, ἵν' ἕκαστος ὑμῶν
[150]	ἀποσταῖεν, καὶ πάντες τὰς ἐπὶ	ταῖς	εὐεργεσίαις δωρειὰς ζηλώσαντες ἃ χρὴ
[160]	γίγνονται. Διὸ δεῖ μετριάζειν ἐν	ταῖς	εὐπραξίαις καὶ προορωμένους τὸ μέλλον
[60]	Ἢ πᾶσι πρόδηλον τοῦτο, ὅτι	ταῖς	παρ' ἐκείνου δωρειαῖς, ἃς διὰ
[100]	ἀγαθῶν ἀνδρῶν ἅμιλλα, ἣν ἐπὶ	ταῖς	παρὰ τοῦ δήμου δωρειαῖς πρὸς
[80]	αὐτὸν τιμᾶν καὶ τῶν ἐπὶ	ταῖς	πρότερον εὐεργεσίαις τι δοθέντων ἀφῃρημένοι
[140]	ἐπὶ τοῖς τελευτήσασι δημοσίᾳ καὶ	ταῖς	ταφαῖς ταῖς δημοσίαις ποιεῖτε λόγους
[0]	σκοπουμένῳ φαίνεται, καταμεμφόμενόν τινας ἐπὶ	ταῖς	ὑπαρχούσαις δωρειαῖς τοὺς χρησίμους ὄντας
[60]	ἐκπεσόντων ἐψηφίσασθ' ἅπερ, οἶμαι, φεύγουσιν	εὐεργέταις	δι' ὑμᾶς προσῆκε, προξενίαν, εὐεργεσίαν,
[10]	δαπάνης τὰ δίκαια ποιῆσαι τοῖς	εὐεργέταις,	λύσασι τὸν νόμον, ψεύδεσθαι μᾶλλον
[60]	ἡμῖν ὃς τῶν τοῖς ἡμετέροις	εὐεργέταις	ὑπαρχουσῶν δωρειῶν ἀφαιρεῖταί τι; Ἐγὼ
[90]	δυνήσεσθαι· ἃ δὲ πρὸς τοῖς	θεσμοθέταις	ἔλεγεν, ταῦτ' ἴσως λέγων παράγειν
[70]	τοίνυν ἐκεῖνος, τειχίζειν εἰπὼν τοῖς	πολίταις,	κἂν ἀφικνῆταί τις ἐκ Λακεδαίμονος,
[0]	πόλιν τὴν αὐτὴν ἐπιτάξασαν τοῖς	ἰδιώταις,	ἀλλὰ τοὺς ἀγαθόν τι πεποιηκότας
[160]	ποτ' ἴσως πλοίῳ στρογγύλῳ καὶ	στρατιώταις	ὀλίγοις Δίων' ἐλθόντ' ἐφ' αὑτὸν
[140]	τοῖς τελευτήσασι δημοσίᾳ καὶ ταῖς	ταφαῖς	ταῖς δημοσίαις ποιεῖτε λόγους ἐπιταφίους,
[90]	τοὺς ἐπὶ τοὺς νόμους κληρουμένους	δὶς	δοκιμασθέντας ἄρχειν, ἔν τε τῇ
[140]	(οἱ νόμοι δ' οὐκ ἐῶσι	δὶς	πρὸς τὸν αὐτὸν περὶ τῶν
[20]	οἱ δ' ἐφικνούμενοι τοῦ τριηραρχεῖν	εἰς	ἀμφότερ' ὑμῖν ὑπάρξουσι χρήσιμοι, καὶ
[40]	μὲν ἐποίησεν ὑμᾶς εὖ πράττων,	εἰς	δέον δὲ νῦν γέγον' αὐτῷ
[20]	ἀναπαυομένους τινὰς εὐπορήσειν οὗτοι φήσουσιν,	εἰς	δέον ὑμῖν γιγνομένας δείξω. Ἴστε
[10]	δὴ τίνας ἡμῖν εἰσποιεῖ χορηγοὺς	εἰς	ἐκείνας τὰς λῃτουργίας, καὶ πόσους,
[10]	Πειραιεῖ. Ἐπειδὴ δ' ἡ πόλις	εἰς	ἓν ἦλθεν καὶ τὰ πράγματ'
[140]	λέγεις ὅτι σ' οὐ κατέστησαν	εἰς	κίνδυνον, φιλοκινδυνότατος πάντων ἀνθρώπων εἶ·
[10]	ὡς αἱ λῃτουργίαι νῦν μὲν	εἰς	πένητας ἀνθρώπους ἔρχονται, ἐκ δὲ
[20]	πρὸς Διὸς πότερον κρεῖττον ἦν	εἰς	συντέλειαν ἀγαγεῖν τὰς χορηγίας ὥσπερ
[20]	προσέσται χορηγός. ~Ἀλλὰ νὴ Δί'	εἰς	τὰς τῶν μετοίκων λῃτουργίας εἰσποιεῖ
[20]	μὴν ὅτι δεῖ τὴν εὐπορίαν	εἰς	ταῦθ' ὑπάρχειν πλείστην τῇ πόλει,
[20]	οὗτος, ὅστις ἂν ᾖ, πόλλ'	εἰς	ταῦτα συντελεῖ; Πᾶσ' ἀνάγκη. Καὶ
[100]	ἄλλας ἔχει, δίειμι. Ἐπειδάν τις	εἰς	τὴν καλουμένην γερουσίαν ἐγκριθῇ παρασχὼν
[100]	γένει τῆς ἀγχιστείας, ἀλλ' ἵν'	εἰς	τὸ μέσον καταθεὶς τὴν ὠφέλειαν
[160]	γὰρ ἂν Λακεδαιμόνιοί ποτ' ἤλπισαν	εἰς	τοιαῦτα πράγματ' ἀφίξεσθαι, οὐδέ γ'
[120]	οὐδ' ἐκεῖνο καλῶς ἔχειν ἡγοῦμαι,	εἰς	τοιαύτην ἄγειν ἀνάγκην τὴν πόλιν
[10]	ἣν οὗτος ἀφαιρεῖται. Τῶν γὰρ	εἰς	τὸν πόλεμον καὶ τὴν σωτηρίαν
[20]	ἔχειν ἐν ταῖς εἰσφοραῖς συντελοῦσιν	εἰς	τὸν πόλεμον, οἱ δ' ἐφικνούμενοι
[20]	ἀτελὴς οὐδὲ τῶν εἰσφορῶν τῶν	εἰς	τὸν πόλεμον. Οὔκουν ὁ πολλὰ
[20]	ἡμῶν, παρὰ δὲ τὰς τῶν	εἰς	τὸν πόλεμον παρασκευῶν ἀφθονίας πάντα
[120]	φῇς ἱερῶν; Τῶν μὲν γὰρ	εἰς	τὸν πόλεμον πασῶν εἰσφορῶν καὶ
[70]	καὶ δύο λαμβάνων, ἃς ἁπάσας	εἰς	τοὺς ὑμετέρους λιμένας κατήγαγεν. (Ἑνὶ
[120]	ἐκ τῶν παλαιῶν νόμων οὐκ	εἴσ'	ἀτελεῖς· τῶν δὲ λῃτουργιῶν, εἴπερ
[120]	ἀτελεῖς· τῶν δὲ λῃτουργιῶν, εἴπερ	εἴσ'	ἱερῶν, οὐδ' ἔχουσιν. ~Ἀλλὰ μὴν
[150]	πάντων τῶν συνδίκων· τούτων πολλάκις	εἷς	ἕκαστος πρότερόν τισι πράγμασι σύνδικος
[110]	ὁμοίως· εἰ δὲ μηδ' ἂν	εἷς	ἐν ἅπαντι τῷ χρόνῳ τοῦτ'
[130]	γεγόνασι παρ' ὑμῖν τοιοῦτοι, ὧν	εἷς	ἐστιν ὁ Λυκίδας. Ἀλλ' ἕτερον
[130]	εἴ τις ἄρ' ἐστὶν ἀνάξιος,	εἷς	ἢ δύ' ἢ πλείους, γραφῇ
[90]	ἔπειτα λύοντα τοὺς ἐναντίους, ἵν'	εἷς	ᾖ περὶ τῶν ὄντων ἑκάστου
[130]	φανήσεσθε. Ὑμῶν τοίνυν οὐδ' ἂν	εἷς	οὐδὲν ὧν ἰδίᾳ τινὶ δοίη,
[40]	οἱ παρὰ τὰς χρείας, ὧν	εἷς	οὗτος ἁνὴρ ὢν φαίνεται. Εἶτ'
[70]	ὡς Ἀθηναῖοι τειχίζουσιν, ἀρνεῖσθαι καὶ	πρέσβεις	πέμπειν σκεψομένους κελεύειν, ἐπειδὴ δ'
[10]	καὶ τὰ πράγματ' ἐκεῖνα κατέστη,	πρέσβεις	πέμψαντες οἱ Λακεδαιμόνιοι τὰ χρήματα
[100]	αὐτός· σὺ δὲ ποιεῖς, οὐ	λέγεις	κακῶς τοὺς τετελευτηκότας τῶν εὐεργετῶν,
[140]	Εἰ μὲν τοίνυν ἐγκαλῶν αὐτοῖς	λέγεις	ὅτι σ' οὐ κατέστησαν εἰς
[60]	σφίσιν ἡγοῦντο; Πότερον οὖν μᾶλλον	ἔδεισ'	ὦ Λεπτίνη, τοὺς ἐχθρούς, εἰ
[160]	τί; Μὴ καὶ τὰ μέλλοντ'	ᾔδεις;	(Ὅτι νὴ Δία πόρρω τοῦ
[100]	καὶ νόμοι καὶ φυλακαὶ ὅπως	μηδεὶς	ἄλλος κύριος γενήσεται, στέφανοι δὲ
[160]	καὶ λέγειν καὶ νομοθετεῖν οἷς	μηδεὶς	ἂν νεμεσήσαι, καὶ τἀγαθὰ μὲν
[110]	ἂν ἔγωγε τῇ πόλει, εἰ	μηδεὶς	ἐν ἅπαντι τῷ χρόνῳ γέγον'
[110]	εἰπάτω, εἰ μήτε τῶν προτέρων	μηδεὶς	μήτε τῶν ὑστέρων· εἰ δὲ
[70]	καὶ πρὸς Διός, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	μηδεὶς	φθόνῳ τὸ μέλλον ἀκούσῃ, ἀλλ'
[150]	χάριν ἐξέσται κομίσασθαι ἢ ὅπως	μηδεὶς	φόνος ἐν τῇ πόλει γενήσεται·
[80]	ὑμῖν ἀφαιρήσεται, καὶ ὅπως, οὓς	οὐδεὶς	ἂν ἀντείποι μὴ οὐ δεῖν
[130]	εὖ τι πεποιηκότας ὑμᾶς, οἷς	οὐδεὶς	ἂν ἐγκαλέσαι, νόμῳ τὰ δοθέντ'
[130]	τὴν ἐξέτασιν λαμβάνειν, ὅτε τούτων	οὐδεὶς	ἀντεῖπεν, μετὰ ταῦτα δ' ἐᾶν,
[130]	χορηγόν, οὔτ' ἐνεχθεὶς αὐτοῖς ἄλλος	οὐδεὶς	ἀντιδοῦναι. Οἷς οὐκ ἀκουστέον ἂν
[130]	οὗτοι δεῖξαι. Οὐ γάρ ἐστ'	οὐδεὶς	ἀτελὴς παρ' ὑμῖν ὅτῳ μὴ
[10]	τούτου· οὐκοῦν τούτων μὲν οὐδετέρων	οὐδεὶς	διὰ τὸν νόμον ἡμῖν προσέσται
[20]	ἐπιλείψουσιν, εὖ δὲ ποιεῖν ἡμᾶς	οὐδεὶς	ἐθελήσει, τοὺς πρότερον ποιήσαντας ἐὰν
[10]	καὶ τριηραρχιῶν ὀρθῶς καὶ δικαίως	οὐδείς	ἐστ' ἀτελὴς ἐκ τῶν παλαιῶν
[20]	Ἀλλὰ μὴν ὅτι τῶν τριηραρχιῶν	οὐδείς	ἐστ' ἀτελής, οἶμαι μὲν ὑμᾶς
[20]	δήπου τοῦθ' ὅτι τῶν τριηραρχιῶν	οὐδείς	ἐστ' ἀτελὴς οὐδὲ τῶν εἰσφορῶν
[140]	ἐσθ' ὁ λόγος, τούτῳ δ'	οὐδείς	ἐστι κίνδυνος. (Καίτοι καὶ τοῦτ'
[20]	ἑκάστῳ γιγνομένης, οὐδὲν ἔπασχε δεινὸν	οὐδείς,	οὐδ' εἰ πάνυ μικρὰ κεκτημένος
[160]	γνωσθέντων. Οὐ γὰρ ἀγνοεῖ τοῦτ'	οὐδεὶς	οὔτε τῶν περιεστηκότων οὔτε τῶν
[130]	ἐστιν οὔθ' οὗτος οὔτ' ἄλλος	οὐδεὶς	πρόξενος ὢν ἀτελής, ὅτῳ μὴ
[140]	Πρὸς δὲ τούτοις τοιούτοις οὖσιν	οὐδεὶς	πώποτε τὴν πόλιν ἡμῶν εὖ
[30]	γὰρ δήπου τοῦτό γ' ὑπείληφεν	οὐδείς,	ὡς ἐκεῖνος ὑπομενεῖ ἑαυτῷ μὲν
[110]	τῶν προγόνων ὑμῶν ὡς ἀχαρίστων,	ἀμαθεῖς	δὲ διότι ἐκεῖν' ἀγνοοῦσιν, ὅτι
[100]	ἀλλ' ἵν' εἰς τὸ μέσον	καταθεὶς	τὴν ὠφέλειαν ἐφάμιλλον ποιήσῃ τὸ
[150]	ὑμῖν καλῶς, οὐκ ἐπὶ τούτοις	τεθείς,	ἀλλ' ἵνα μὴ τὸ πρᾶγμ'
[130]	φάσκοντες, ἔπειτ' ἀτελεῖς εἰσιν, ἁθρόοι	παμπληθεῖς	ἄνθρωποι, καί τινες ἄλλοι δοῦλοι
[140]	τῶν γραψαμένων πρὶν εἰσελθεῖν, ἢ	πεισθεὶς	ὑπὸ σοῦ διεγράψατο, ἢ καὶ
[130]	τῶν ἀπ' ἐκείνων χορηγόν, οὔτ'	ἐνεχθεὶς	αὐτοῖς ἄλλος οὐδεὶς ἀντιδοῦναι. Οἷς
[100]	ἀκούῃ παίδων αὐτός· σὺ δὲ	ποιεῖς,	οὐ λέγεις κακῶς τοὺς τετελευτηκότας
[140]	τὰ δίκαι' εἰρηκέναι, λίαν εὔηθες	ποιεῖς.	Τί γὰρ εἵνεκα τούτου βελτίων
[100]	νόμους ἢ συνιέναι; Ὃς ἔρημον	ποιεῖς	τὸν δῆμον τῶν φιλοτιμησομένων, προλέγων
[120]	τῆς στήλης, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	ἀτελεῖς	αὐτοὺς εἶναι κελευόντων πλὴν ἱερῶν.
[130]	ἔχουσιν. ~Ἀλλὰ μὴν γέγραπταί γ'	ἀτελεῖς	αὐτοὺς εἶναι. Τίνος; Ἢ τοῦ
[20]	δ' οὑτωσί. Εἰσὶ τῶν ξένων	ἀτελεῖς	δέκα θήσω· καὶ μὰ τοὺς
[120]	τινας, οἷς ὁ δῆμος ἔδωκεν,	ἀτελεῖς	εἶναι τούτων δίκαιον ἡγοῦμαι, ὃ
[130]	Μεσσήνιοί τινες εἶναι φάσκοντες, ἔπειτ'	ἀτελεῖς	εἰσιν, ἁθρόοι παμπληθεῖς ἄνθρωποι, καί
[130]	ὑμᾶς, τὰ ψηφίσματ' ἐν οἷς	ἀτελεῖς	εἰσιν οὗτοι δεῖξαι. Οὐ γάρ
[120]	τῶν παλαιῶν νόμων οὐκ εἴσ'	ἀτελεῖς·	τῶν δὲ λῃτουργιῶν, εἴπερ εἴσ'
[10]	πλουσιώτατοι τριηραρχοῦντες ἀεὶ τῶν χορηγιῶν	ἀτελεῖς	ὑπάρχουσιν, οἱ δ' ἐλάττω τῶν
[80]	~Ἐπειδὴ δὲ τοὐναντίον ἑπτακαίδεκα μὲν	πόλεις	εἷλεν, ἑβδομήκοντα δὲ ναῦς ἔλαβεν,
[160]	τριήρεις πολλὰς καὶ ξένους καὶ	πόλεις	κεκτημένον. Ἀλλ' οἶμαι, τὸ μέλλον
[70]	ἄνδρες δικασταί, οὗτος ὃ τοσαύτας	πόλεις	λαβὼν καὶ τριήρεις τῶν πολεμίων
[50]	ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ἄλλους, οἳ	πόλεις	ὅλας, τὰς ἑαυτῶν πατρίδας, συμμάχους
[40]	καὶ τὰς ἀσφαλῶς οἰκεῖν οἰομένας	πόλεις.	Οὐ γὰρ ἂν μετέπιπτε τὰ
[80]	δεῖν ἀποθνῄσκειν ἢ νικᾶν, ταῦθ'	ἡμεῖς	ἀφελώμεθα τὸν υἱὸν αὐτοῦ; Καὶ
[40]	ἄξια τούτων ἐνόμιζον εὖ πάσχειν,	ἡμεῖς	δ' οἱ λόγῳ ταῦτ' ἀκούοντες
[90]	ἐγὼ νομίζω, θέσθαι τὸν νόμον·	ἡμεῖς	δ' ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πάντα,
[110]	τί μᾶλλον, οἷς ἔδομεν νῦν	ἡμεῖς,	διὰ τοῦτο δικαίως ἂν ἀφαιρε
[100]	νόμον αὐτὸν ἀναγκάσει. Ἔπειτ' ἐγγυώμεθ'	ἡμεῖς,	ἐγώ, Φορμίων, ἄλλον εἴ τινα
[30]	ὅτι πλείστῳ τῶν πάντων ἀνθρώπων	ἡμεῖς	ἐπεισάκτῳ σίτῳ χρώμεθα. Πρὸς τοίνυν
[130]	τὸν νόμον ὃν παρεισφέρομεν νῦν	ἡμεῖς,	ἢ θέντων ἡμῶν, ὥσπερ ἐγγυώμεθα
[100]	λεγέτω τοῦθ' ὡς οὐ θήσομεν	ἡμεῖς.	Κάλλιον δὲ δήπου τὸν ὑφ'
[160]	(Ἂν μὲν τοίνυν καταψηφίσησθε, ὥσπερ	ἡμεῖς	κελεύομεν, οἱ μὲν ἄξιοι παρ'
[110]	δὲ μὴ τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ	ἡμεῖς	νῦν, ἕτερόν τι τοῦτ' ἂν
[100]	ὅτι Θηβαῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι καὶ	ἡμεῖς	οὔτε νόμοις οὔτ' ἔθεσιν χρώμεθα
[10]	περὶ χρημάτων, καὶ οὐ μόνον	ὑμεῖς,	ἀλλὰ καὶ οἱ πρόγονοι. Τεκμήριον
[50]	ὑπὸ Λακεδαιμονίων ἐξέπεσον. Ὑποδεξάμενοι δ'	ὑμεῖς	αὐτοὺς ἐποιήσατ' ἔργον ἀνθρώπων καλῶν
[30]	ἀεί τι προθυμούμενος ὑμᾶς εὖ,	ὑμεῖς	δ' ἑστώσας ἀκύρους πεποιηκότες, ὃ
[80]	μείζους τῶν καινῶν ἐγκλημάτων πεποίηνται,	ὑμεῖς	δέ, ὑπὲρ ὧν ἐπ' ἐκείνους
[80]	ἔστ' ἐπιτήδειος ἢ οὔ, ἀλλ'	ὑμεῖς	δοκιμάζεσθ' εἴτ' ἐπιτήδειοι πάσχειν ἔστ'
[20]	παῖδας αὐτοῦ τὴν δωρειὰν ἣν	ὑμεῖς	ἔδοτ' αὐτοῖς. ~Ἔστι γὰρ γένει
[100]	ἐπ' ὠμότητι καὶ πονηρίᾳ ἢ	ὑμεῖς	ἐπὶ φιλανθρωπίᾳ καὶ τῷ τὰ
[30]	τι τῶν ὑπαρχόντων ἤδη. Εἶθ'	ὑμεῖς	ἔτι σκοπεῖτ' εἰ χρὴ τοῦτον
[30]	δ' ἁπάντων στήλας ἀντιγράφους ἐστήσαθ'	ὑμεῖς	κἀκεῖνος, τὴν μὲν ἐν Βοσπόρῳ,
[110]	ἐκείνους πράττοντας ὑμῶν. Ὅτε δ'	ὑμεῖς,	καλῶς ποιοῦντες, καὶ κατὰ τὰς
[50]	τούτοις. Ὃ μὴ πάθητε νῦν	ὑμεῖς,	μηδ' οἴεσθε νόμον τοιοῦτον θέσθαι
[80]	τιν' ἔχοντας ἡμᾶς καὶ ὅπως	ὑμεῖς	μηδὲν αἰσχρὸν ποιῆσαι δόξετε, καὶ
[40]	δόντες τὴν ἀτέλειαν, ἕτεροι δ'	ὑμεῖς	οἱ νῦν ἀφαιρούμενοι, ἀπολύει τοῦτο
[100]	τούτοις τὸ πρᾶγμα γιγνέσθω. (Μήθ'	ὑμεῖς	ποιήσητε μηδὲν ἀνάξιον ὑμῶν αὐτῶν,
[90]	ἐποίησε Λεπτίνης· οὐδὲ γὰρ ἂν	ὑμεῖς	ποτ' ἐπείσθητε, ὡς ἐγὼ νομίζω,
[100]	Ὀρχομενὸν διέθηκαν οὕτω μεταχειριζόμενοι, μήθ'	ὑμεῖς	τἀναντία τούτοις τοὺς μὲν εὐεργέτας
[90]	αὑτοῖς εἰσὶ νόμοι, ὥστε χειροτονεῖθ'	ὑμεῖς	τοὺς διαλέξοντας τοὺς ἐναν τίους
[160]	μὴ βιασθῆθ' ἁμαρτάνειν. Πολλὰ γὰρ	ὑμεῖς,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πολλάκις οὐκ
[80]	τοῦτ' εἰπεῖν ὑπὲρ Χαβρίου βούλομαι.	Ὑμεῖς,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τιμῶντές ποτ'
[100]	τιμῶντες μήτε θαυμάζοντες, τοὺς δὲ	συγγενεῖς	ἴστε γὰρ ὃν τρόπον Ὀρχομενὸν
[70]	τροπαίων οὗ ἕκαστον. Λέγε. ΠP	ΑΞΕΙΣ	ΧΑΒP ΙΟΥ. (Δοκεῖ τισὶν ὑμῶν,
[110]	ποιοῦντες, καὶ κατὰ τὰς κοινὰς	πράξεις	καὶ κατὰ τὴν ὁμόνοιαν καὶ
[40]	μὲν ἐν κινδύνῳ καθεστηκότας καὶ	πράξεις	χρησταὶ καὶ νόμοι καὶ ἄνδρες
[150]	τιμήματα ταῦτα. Εἶναι δὲ καὶ	ἐνδείξεις	καὶ ἀπαγωγάς· ἐὰν δ' ἁλῷ,
[140]	τοιοῦτον δι' οὗ μήτ' αὐτὸς	δόξεις	βελτίων εἶναι μήθ' οἱ πεισθέντες
[130]	τοίνυν ἴσως ἐπισύροντες ἐροῦσιν ὡς	Μεγαρεῖς	καὶ Μεσσήνιοί τινες εἶναι φάσκοντες,
[110]	πράγματα τοὺς λόγους μετα φέρῃ,	δυσχερεῖς	ἀνάγκη φαίνεσθαι. (Ὡς δὲ τἀληθές
[70]	πεντήκοντα μιᾶς δεούσας ἔλαβ' αἰχμαλώτους	τριήρεις,	εἷλε δὲ τῶν νήσων τούτων
[70]	μοι. Πρὸς δὲ τούτοις ἄλλας	τριήρεις	πλεῖν ἢ εἴκοσιν εἷλε, κατὰ
[160]	ἐλθόντ' ἐφ' αὑτὸν ἐκβαλεῖν τὸν	τριήρεις	πολλὰς καὶ ξένους καὶ πόλεις
[70]	ὃ τοσαύτας πόλεις λαβὼν καὶ	τριήρεις	τῶν πολεμίων ναυμαχίᾳ νικήσας, καὶ
[140]	ἀκούω σε λέγειν, ὡς ἄρα	τρεῖς	σέ τινες γραψάμενοι πρότεροι τοῦδε
[100]	στέφανοι δὲ καὶ ἀτέλειαι καὶ	σιτήσεις	καὶ τοιαῦτ' ἐστίν, ὧν ἄν
[120]	ἀτέλειαν ἢ σὺ νῦν καταλείπειν	φήσεις	ἢ ἐκείνους τότε δοῦναι, τὰς
[120]	ἃ δ' αὖ καταλείπειν ἐκείνοις	φήσεις,	τούσδ' ὃ μόνον λαβόντες ἔχουσι,
[100]	Ἆρ' οὐ πολὺ τοῦ Σόλωνος	ἀποστατεῖς	τῇ γνώμῃ; (Πάνυ τοίνυν σπουδῇ
[60]	καὶ πρότερον τοῖς ἄλλοις ἐπιτάττοντας	εἴθισ'	ἀκούειν ὑμῶν, καὶ τοὺς ἁρμοστὰς
[150]	κατὰ πάντων τῶν συνδίκων· τούτων	πολλάκις	εἷς ἕκαστος πρότερόν τισι πράγμασι
[0]	πάντων, ἀλλὰ καὶ ψηφίσματα πολλὰ	πολλάκις	ἐξαπατηθέντες κεχειροτονήκατε, καὶ συμμάχους ἤδη
[90]	ἀναγιγνώσκειν, ἵν' ἕκαστος ὑμῶν ἀκούσας	πολλάκις	καὶ κατὰ σχολὴν σκεψάμενος, ἃν
[120]	εὐεργεσιῶν οὔθ' ὑμῖν συμφέρει συμβαίνειν	πολλάκις	καιρόν, οὔτ' ἴσως ῥᾴδιον αἰτίῳ
[160]	γὰρ ὑμεῖς, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	πολλάκις	οὐκ ἐδιδάχθηθ' ὡς ἔστι δίκαια,
[80]	τῆς δωρειᾶς ἀφαιρεθείη, καθ' ὃ	πολλάκις	ὑμῶν στρατηγήσαντος Χαβρίου οὐδενὸς πώποθ'
[60]	ἀγαθόν, ὅσους εὖ ποιήσαντας ἡ	πόλις	ἀντ' εὖ πεποίηκεν. (Καὶ μὴν
[30]	ταῦθ' ὧν μάλισθ' ἡμῶν ἡ	πόλις	δεῖται. (Ἴστε γὰρ δήπου τοῦθ'
[10]	ἐν Πειραιεῖ. Ἐπειδὴ δ' ἡ	πόλις	εἰς ἓν ἦλθεν καὶ τὰ
[140]	παρὰ πάντα τὸν χρόνον ἡ	πόλις	εὐδοξεῖ, ταῦτ' ἀνέλητε νῦν· μηδ'
[140]	ὅτου πορρώτερόν ἐσθ' ἡμῶν ἡ	πόλις	ἢ τοῦ φθονερὰ δοκεῖν εἶναι,
[20]	ὅτι λῃτουργήσουσιν μέν, ἄνπερ ἡ	πόλις	ᾖ, πολλοὶ καὶ οὐκ ἐπιλείψουσιν,
[110]	τῶν πρότερον σπουδαῖοι, καὶ ἡ	πόλις	ἡμῶν ἐτίμα καὶ τότε τοὺς
[110]	γέγραπται. Τότε μὲν γὰρ ἡ	πόλις	ἡμῶν καὶ γῆς ηὐπόρει καὶ
[50]	δόξαις διώρισται· κοινῇ δ' ἡ	πόλις	καὶ ὁ δῆμος, ὅστις ἂν
[160]	τὸν παρεισενηνεγμένον νόμον· ἡ δὲ	πόλις	πιστή, δικαία, πρὸς ἅπαντας ἀψευδὴς
[160]	ἡντινοῦν αὐτοὶ δώσουσιν, ἡ δὲ	πόλις	τἀναντί' ὧν εἶπον ἀρτίως, δόξει
[80]	ἔμοιγε φαίνεται βεβαίως πως ἐκεῖνος	φιλόπολις,	ὥστε δοκῶν καὶ ὢν ἀσφαλέστατος
[140]	μηδ' ἵνα Λεπτίνης ἰδίᾳ τισίν,	οἷς	ἀηδῶς ἔχει, ἐπηρεάσῃ, τῆς πόλεως
[140]	εἶναι διδόναι τὰ ὑμέτερ' αὐτῶν	οἷς	ἂν βούλησθε. Ἀλλ' ἐκεῖνό γ'
[130]	πρὸς ὑμᾶς, τὰ ψηφίσματ' ἐν	οἷς	ἀτελεῖς εἰσιν οὗτοι δεῖξαι. Οὐ
[150]	γὰρ βελτίονος ἀνδρός ἐστιν ἐφ'	οἷς	αὐτὸς εὖ πεποίηκεν ἀξιοῦν τιμᾶσθαι
[30]	παρ' ἑαυτοῦ. Οὐκοῦν πρὸς πολλοῖς	οἷς	βλάψειν ὑμᾶς ὁ νόμος φαίνεται,
[80]	τὴν χάριν; Ἔγωγ' ἡγοῦμαι. (Εἶθ'	οἷς	δι' ἐκεῖνον ἂν τότ' ἐδώκατε
[110]	προγόνων ἡμῶν συγχωρήσαιμεν, τί μᾶλλον,	οἷς	ἔδομεν νῦν ἡμεῖς, διὰ τοῦτο
[150]	δικαίου τάξιν, ἀλλ' ἔθηκεν ἐφ'	οἷς	ἐξεῖναι ἀποκτιννύναι, κἂν οὕτω τις
[150]	πεποίηκεν ἀξιοῦν τιμᾶσθαι ἢ ἐφ'	οἷς	ἕτεροι ποιήσαντες ἐτιμήθησαν φθονεῖν. (Ὃ
[130]	φασιν ἢ μὴ πεποιηκότ' ἐφ'	οἷς	εὕρετ' ἔχειν, ἢ ἄλλ' ὁτιοῦν
[40]	τῷ χρόνῳ κεκρατηκότας καὶ παρ'	οἷς	ἦν, δεύτερον δέ, ἑτέραν χρείαν
[140]	δημοσίαις ποιεῖτε λόγους ἐπιταφίους, ἐν	οἷς	κοσμεῖτε τὰ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν
[70]	καταλύσαντα πεπαυκέναι. Ἵν' οὖν μᾶλλον	οἷς	λέγω προσέχητε, τὰ ψηφίσμαθ' ὑμῖν
[150]	ἱερῶν, ἀγορᾶς, πάντα τἄλλα διελθὼν	οἷς	μάλιστ' ἄν τινας ᾤετ' ἐπισχεῖν
[160]	τοιαῦτα καὶ λέγειν καὶ νομοθετεῖν	οἷς	μηδεὶς ἂν νεμεσήσαι, καὶ τἀγαθὰ
[120]	Ἐγὼ δὲ τὸ μέν τινας,	οἷς	ὁ δῆμος ἔδωκεν, ἀτελεῖς εἶναι
[90]	τὸ Μηδέν' εἶναι ἀτελῆ τούτων	οἷς	ὁ δῆμος ἔδωκεν; Σαφῶς γ'
[130]	τοὺς εὖ τι πεποιηκότας ὑμᾶς,	οἷς	οὐδεὶς ἂν ἐγκαλέσαι, νόμῳ τὰ
[0]	ἀγορὰν ἀψευδεῖν νόμον γεγράφθαι, ἐφ'	οἷς	οὐδέν ἐστι δημοσίᾳ βλάβος εἴ
[130]	ἐνεχθεὶς αὐτοῖς ἄλλος οὐδεὶς ἀντιδοῦναι.	Οἷς	οὐκ ἀκουστέον ἂν ἐναντία τολμᾷ
[40]	ποιεῖν καὶ τοὺς καιροὺς ἐν	οἷς.	(Πάντες μὲν γάρ εἰσιν ἴσως
[110]	τοὺς Λακεδαιμονίων οὐδὲ Θηβαίων, οὐδ'	οἷς	ποτ' ἐχρήσανθ' οἱ πρῶτοι τῶν
[0]	καὶ ὅλως ἐν οἶμαι πολλοῖς	οἷς	πράττετε καὶ τοιοῦτόν τι συμβαίνειν
[130]	αἰσχρά, μάλιστα δὲ ταῦτ' ἐφ'	οἷς	τοῖς ἄλλοις χαλεπῶς τις ἔχων
[160]	ἴσως πλοίῳ στρογγύλῳ καὶ στρατιώταις	ὀλίγοις	Δίων' ἐλθόντ' ἐφ' αὑτὸν ἐκβαλεῖν
[140]	οὐχ, ὅτι τῇ φύσει τούτων	ὀλίγοις	μέτεστιν, ἐφθονήσατε τοῖς ἔχουσιν, οὐδ'
[20]	οὐ γὰρ κοινωνεῖ ταῖς δημοσίαις	προσόδοις	καὶ περιουσίαις ταῦτα τἀναλώματ' οὐδέν.
[160]	τἀγαθὰ μὲν προσδοκᾶν καὶ τοῖς	θεοῖς	εὔχεσθαι διδόναι, πάντα δ' ἀνθρώπιν'
[40]	πόλιν, ταῦτα μὲν εὐχέσθω τοῖς	θεοῖς,	κἀγὼ συνεύχομαι, λογιζέσθω δὲ πρῶτον
[20]	Ἐγὼ μὲν γὰρ εὔχομαι τοῖς	θεοῖς,	μάλιστα μὲν ἡμῖν καὶ χρήματα
[20]	τό γε πιστοῖς εἶναι καὶ	βεβαίοις	δοκεῖν διαμεῖναι. (Φέρε δὴ καὶ
[80]	ὅτι ὡς ἀληθῶς ἐπὶ πᾶσι	δικαίοις	ποιούμεθα τοὺς λόγους πάντας οὓς
[60]	ἦν τότε καὶ τὸ Βυζάντιον	Λακεδαιμονίοις	μὲν οἰκεῖα, ὑμῖν δ' ἀλλότρια,
[100]	οὐκ ἔξεστι ποιεῖν παρὰ τοῖς	Λακεδαιμονίοις,	τὰ τῶν Ἀθηναίων ἐπαινεῖν νόμιμα
[0]	τι ποιοῦντας ἑαυτοὺς μὴ τοῖς	ὁμοίοις	ἀμειβόμενοι, κακίας. Ὅσῳ δὴ κρεῖττον
[40]	οἵους ἀνθρώπους ἀδικεῖ, καὶ ἐν	ὁποίοις	καιροῖς χρησίμους ὑμῖν παρασχόντας ἑαυτούς·
[90]	ἐστιν ἐν τοῖς οὖσι νόμοις	κυρίοις	ὑπάρχον καλόν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[60]	λαβὲ τὰ ψηφίσμαθ' ἃ τοῖς	Θασίοις	καὶ Βυζαντίοις ἐγράφη. Λέγε. ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ.
[60]	ψηφίσμαθ' ἃ τοῖς Θασίοις καὶ	Βυζαντίοις	ἐγράφη. Λέγε. ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ. (Ἠκούσατε μὲν
[100]	πολιτείας τὸ πάντας ἔχειν ἴσον	ἀλλήλοις	τοὺς τῶν κοινῶν κυρίους ὁμονοεῖν
[60]	τις παρ' ὑμῶν ἀγαθοῦ τοῖς	ἄλλοις	αἴτιος γένηται, τούτου τὴν δόξαν
[70]	εἰ αἱ μὲν παρὰ τοῖς	ἄλλοις	δωρειαὶ βέβαιοι μένουσιν αὐτῷ, τῆς
[60]	κατεναυμάχησεν Λακεδαιμονίους, καὶ πρότερον τοῖς	ἄλλοις	ἐπιτάττοντας εἴθισ' ἀκούειν ὑμῶν, καὶ
[130]	Ἀθηναῖοι, εἰ ἐφ' ᾧ τοῖς	ἄλλοις	θάνατον ζημίαν ἐτάξατε, τοῦτ' αὐτοὶ
[80]	λύσετε τὸν νόμον, πρὸς πολλοῖς	ἄλλοις,	οὓς ἀκηκόατε, εἰσίν, ὦ ἄνδρες
[80]	ἐδώκατε καὶ Κλεάρχῳ καί τισιν	ἄλλοις	πολιτείαν· Χαβρίας δ' αὐτὸς ἐτιμήθη
[90]	τούτοις ἄρχειν καὶ πᾶσι τοῖς	ἄλλοις	πολιτεύεσθαι προσήκει, ἐπὶ καιροῦ τεθέντας,
[130]	δὲ ταῦτ' ἐφ' οἷς τοῖς	ἄλλοις	χαλεπῶς τις ἔχων ὁρᾶται· οὐδὲ
[80]	μὴ λύσετε τὸν νόμον, πρὸς	πολλοῖς	ἄλλοις, οὓς ἀκηκόατε, εἰσίν, ὦ
[20]	εἰσφέρειν. Τίν' οὖν ῥᾳστώνην τοῖς	πολλοῖς	ὁ σός, ὦ Λεπτίνη, ποιεῖ
[30]	τὰς παρ' ἑαυτοῦ. Οὐκοῦν πρὸς	πολλοῖς	οἷς βλάψειν ὑμᾶς ὁ νόμος
[0]	ἑλέσθαι, καὶ ὅλως ἐν οἶμαι	πολλοῖς	οἷς πράττετε καὶ τοιοῦτόν τι
[150]	ἐπιτήδειός ἐστιν, αὐτοὺς τοῖς ὑπάρχουσι	νόμοις	δεῖ πειθομένους φαίνεσθαι· εἰ δὲ
[150]	ἔν γε τοῖς παρ' ὑμῖν	νόμοις	ἐξέσται, χάριν δ' ἀπαιτεῖν οὔτε
[90]	τοῦτον ἐνομοθέτουν, τοῖς μὲν ὑπάρχουσι	νόμοις	ἐχρῶντο, καινοὺς δ' οὐκ ἐτίθεσαν·
[150]	ὡς ἀληθῶς τὰς ἐν τοῖς	νόμοις	ζημίας φοβούμενοι τοῦ κακόν τι
[90]	μέν ἐστιν ἐν τοῖς οὖσι	νόμοις	κυρίοις ὑπάρχον καλόν, ὦ ἄνδρες
[90]	ἐναντίος ᾖ τοῖς πρότερον κειμένοις	νόμοις.	Λαβὲ δ' αὐτὸν τὸν νόμον.
[150]	(Ἐν τοίνυν τοῖς περὶ τούτων	νόμοις	ὁ Δράκων φοβερὸν κατασκευάζων καὶ
[150]	μάλιστ' ἐν ἅπασι διεσπούδασται τοῖς	νόμοις;	Ὅπως μὴ γενήσονται οἱ περὶ
[100]	καὶ Λακεδαιμόνιοι καὶ ἡμεῖς οὔτε	νόμοις	οὔτ' ἔθεσιν χρώμεθα τοῖς αὐτοῖς
[50]	τι γίγνεσθαι, ταῦτα δὲ καὶ	νόμοις	τισὶ καὶ δόξαις διώρισται· κοινῇ
[160]	πρὸς ὑμᾶς αὐτοὺς τί συμβήσεται	καταψηφισαμένοις	ὑμῖν τοῦ νόμου καὶ τί
[10]	πολιτικαί, ὧν ἑκατέρων ἐστὶ τοῖς	εὑρημένοις	ἡ ἀτέλεια ἣν οὗτος ἀφαιρεῖται.
[120]	μὴν ὑπὲρ ὧν γε τοῖς	εὑρημένοις	τὰς τιμὰς καταλείπειν φήσει, οἱ
[20]	ἔχειν τοῖς τοῦ τριηραρχεῖν ἄξια	κεκτημένοις.	Ἀλλὰ μὴν ὅτι τῶν τριηραρχιῶν
[90]	ἐὰν ἐναντίος ᾖ τοῖς πρότερον	κειμένοις	νόμοις. Λαβὲ δ' αὐτὸν τὸν
[90]	φαμέν. Προσέχετ' ἄνδρες δικασταί, τούτοις	ἀναγιγνωσκομένοις	τὸν νοῦν. Λέγε. ΝΟΜΟΣ. (Ἐπίσχες.
[150]	ἀχρεῖον τὴν ἐπιείκειαν τοῖς φιλοτιμεῖσθαι	βουλομένοις	καθίστησιν, ἀλλ' ὅτι καὶ παρανομίας
[30]	καθελεῖν· αὗται γὰρ οὑτωσὶ τοῖς	βουλομένοις	κατὰ τῆς πόλεως βλασφημεῖν τεκμήριον
[60]	ὦσι, καὶ παραδείγμαθ' ἑστῶσι τοῖς	βουλομένοις	τι ποιεῖν ὑμᾶς ἀγαθόν, ὅσους
[130]	μόνον ἐξαρκέσει τοῖς τὰ τοιαῦτα	πολιτευομένοις	τὸν ἐκείνου δοῦλον Λυκίδαν πρόξενον
[50]	ὁ λόγος πρῶτον αἰσχρὸς τοῖς	σκοπουμένοις,	εἴ τις ἀκούσειεν ὡς Ἀθηναῖοι
[20]	μέρος μικρὸν ἡ χάρις τοῖς	θεωμένοις	ἡμῶν, παρὰ δὲ τὰς τῶν
[140]	ἀρετήν, οὐ τοῖς ἐπὶ ταύτῃ	τιμωμένοις	φθονούντων. Εἶτα μεγίστας δίδοτ' ἐκ
[100]	ἀφεστᾶσιν, ἄλλαι δέ τινες παρ'	ἐκείνοις	εἰσὶ τιμαί, ἃς ἀπεύξαιτ' ἂν
[10]	εἶναι δοκεῖ. Παρὰ μὲν γὰρ	ἐκείνοις	μείζων ἐστὶν ὁ τοῦ μέλλοντος
[100]	δεῖ, ἀλλ' ἃ τῇ παρ'	ἐκείνοις	πολιτείᾳ συμφέρει, ταῦτ' ἐπαινεῖν ἀνάγκη
[100]	ἀνάξιον εἶναι φάσκων, ὧν οὐδὲν	ἐκείνοις	προσῆκεν. Ἆρ' οὐ πολὺ τοῦ
[100]	οὐδεμίαν τιμήν· καίτοι καὶ παρ'	ἐκείνοις	τινές εἰσιν ἴσως ἀγαθοί. Ἐμοὶ
[120]	δι' ἃ δ' αὖ καταλείπειν	ἐκείνοις	φήσεις, τούσδ' ὃ μόνον λαβόντες
[110]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ τοῖς	προγόνοις	ὑμῶν ἔθος ἦν τοὺς χρηστοὺς
[80]	μὲν τρόπαι' ἑστήκῃ δῆλα πᾶσιν	ἀνθρώποις,	ἃ ὑπὲρ ὑμῶν στρατηγῶν ἐκεῖνος
[30]	ἀλλὰ πρωπέρυσιν σιτοδείας παρὰ πᾶσιν	ἀνθρώποις	γενομένης οὐ μόνον ὑμῖν ἱκανὸν
[160]	οἶμαι, τὸ μέλλον ἄδηλον πᾶσιν	ἀνθρώποις,	καὶ μικροὶ καιροὶ μεγάλων πραγμάτων
[30]	γοῦν δοκεῖ. Παρὰ πᾶσι γὰρ	ἀνθρώποις	μᾶλλόν ἐστιν ἔθος διὰ τοὺς
[140]	δῆμος μαρτυρίας ἔστησεν ἐν τοῖς	ἱεροῖς	ἀναγράψας καὶ πάντες συνίσασιν, ταῦτ'
[160]	ἀδικήσονται, οἱ δ' ἀνάξιοι συμφορᾶς	ἑτέροις	αἴτιοι γενήσονται, δίκην δ' οὐδ'
[140]	μηδὲν ἡγεῖσθαι δεινόν, ἐπειδὴ δ'	ἑτέροις	δέδοται, τηνικαῦτ' ἀγανα κτεῖν καὶ
[150]	ὑμᾶς ἀξιοῦν δοῦναι ἢ τὰς	ἑτέροις	πρότερον δοθείσας ἀφελέσθαι κελεύειν· πολὺ
[60]	νόμον ἡμῖν ὃς τῶν τοῖς	ἡμετέροις	εὐεργέταις ὑπαρχουσῶν δωρειῶν ἀφαιρεῖταί τι;
[110]	ἐπαινεῖν τρόπους καὶ ἔθη τοῖς	ὑμετέροις	ἐπιτιμῶντας, ὅταν ᾖ δεῖξαι βέλτιον
[60]	ἀποτύχῃ, παραχρῆμα δίκην δώσειν τοῖς	ἐχθροῖς,	ἂν δὲ κατορθώσῃ, τὰς χάριτας
[40]	ἀνθρώπους ἀδικεῖ, καὶ ἐν ὁποίοις	καιροῖς	χρησίμους ὑμῖν παρασχόντας ἑαυτούς· εὑρήσετε
[150]	δ' οὗτοι τίνες; Οἵ τε	τοῖς	ἀγαθόν τι ποιοῦσι τὰς τιμὰς
[150]	τοῖς ἀδικοῦσι τὸν δῆμον, οὐ	τοῖς	ἀγαθόν τι ποιοῦσιν ἔγωγε νομίζω
[100]	φιλοτιμησομένων, προλέγων καὶ δεικνὺς ὅτι	τοῖς	ἀγαθόν τι ποιοῦσιν οὐδ' ὁτιοῦν
[30]	κύριον ὄντα τὸν Λεύκων' αὐτοῦ	τοῖς	ἄγουσιν Ἀθήναζε ἀτέλειαν δεδωκέναι, καὶ
[150]	Εἰ γὰρ ἀπεχθάνεσθαί τισι δεῖ,	τοῖς	ἀδικοῦσι τὸν δῆμον, οὐ τοῖς
[60]	ἄν τις παρ' ὑμῶν ἀγαθοῦ	τοῖς	ἄλλοις αἴτιος γένηται, τούτου τὴν
[70]	Ἀθηναῖοι, εἰ αἱ μὲν παρὰ	τοῖς	ἄλλοις δωρειαὶ βέβαιοι μένουσιν αὐτῷ,
[60]	λαβών, κατεναυμάχησεν Λακεδαιμονίους, καὶ πρότερον	τοῖς	ἄλλοις ἐπιτάττοντας εἴθισ' ἀκούειν ὑμῶν,
[130]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εἰ ἐφ' ᾧ	τοῖς	ἄλλοις θάνατον ζημίαν ἐτάξατε, τοῦτ'
[90]	καὶ τούτοις ἄρχειν καὶ πᾶσι	τοῖς	ἄλλοις πολιτεύεσθαι προσήκει, ἐπὶ καιροῦ
[130]	μάλιστα δὲ ταῦτ' ἐφ' οἷς	τοῖς	ἄλλοις χαλεπῶς τις ἔχων ὁρᾶται·
[40]	δηλοῖ τὸ τότ' αὐτῷ γραφέν,	τοῖς	ἁλοῦσι τότ' ἐν Σικελίᾳ τῶν
[110]	ψήφισμα τουτί· εἰ δὲ μὴ	τοῖς	αὐτοῖς οἷσπερ ἡμεῖς νῦν, ἕτερόν
[100]	οὔτε νόμοις οὔτ' ἔθεσιν χρώμεθα	τοῖς	αὐτοῖς οὔτε πολιτείᾳ. (Αὐτὸ γὰρ
[50]	καταφρονεῖν, φυλάττειν δ' οὐκ ἐθέλουσι	τοῖς	αὐτοῖς τούτοις. Ὃ μὴ πάθητε
[160]	πρὸς τὰ πονηρότατ' ἀντιτάττεται. (Ὧν	τοῖς	βελτίοσι πειθόμενοι καὶ κατὰ ταὔθ'
[30]	τοῦ καθελεῖν· αὗται γὰρ οὑτωσὶ	τοῖς	βουλομένοις κατὰ τῆς πόλεως βλασφημεῖν
[60]	μνημεῖον ὦσι, καὶ παραδείγμαθ' ἑστῶσι	τοῖς	βουλομένοις τι ποιεῖν ὑμᾶς ἀγαθόν,
[140]	παντὸς τοῦ χρόνου δωρειὰς τοῖς	τοὺς	γυμνικοὺς νικῶσιν ἀγῶνας τοὺς στεφανίτας,
[160]	παρ' ὑμῖν ἐστιν ἡ ζημία,	τοῖς	δ' ὅλην τὴν πόλιν κίβδηλον
[140]	ἀποδοῦναι γέγραφ' οὗτος ὡς παρασχόντι	τοῖς	ἐν Πειραιεῖ τοῦ δήμου, καὶ
[140]	ἔστι τοὐπιτήδευμα ζηλούντων ἀρετήν, οὐ	τοῖς	ἐπὶ ταύτῃ τιμωμένοις φθονούντων. Εἶτα
[110]	τοιούτου, ἀλλ' ἀγαπητῶς ἐπιγράμματος ἐν	τοῖς	Ἑρμαῖς ἔτυχον· καὶ ἴσως τοῦθ'
[10]	ἄνευ δαπάνης τὰ δίκαια ποιῆσαι	τοῖς	εὐεργέταις, λύσασι τὸν νόμον, ψεύδεσθαι
[10]	αἱ πολιτικαί, ὧν ἑκατέρων ἐστὶ	τοῖς	εὑρημένοις ἡ ἀτέλεια ἣν οὗτος
[120]	(Ἀλλὰ μὴν ὑπὲρ ὧν γε	τοῖς	εὑρημένοις τὰς τιμὰς καταλείπειν φήσει,
[60]	μὲν ἀποτύχῃ, παραχρῆμα δίκην δώσειν	τοῖς	ἐχθροῖς, ἂν δὲ κατορθώσῃ, τὰς
[140]	φύσει τούτων ὀλίγοις μέτεστιν, ἐφθονήσατε	τοῖς	ἔχουσιν, οὐδ' ἐλάττους ἐνείματε τὰς
[10]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εἰ τότε μὲν	τοῖς	ἠδικηκόσιν ὑμᾶς ὑπὲρ τοῦ μὴ
[60]	θεῖναι νόμον ἡμῖν ὃς τῶν	τοῖς	ἡμετέροις εὐεργέταις ὑπαρχουσῶν δωρειῶν ἀφαιρεῖταί
[60]	γένωμαι, λαβὲ τὰ ψηφίσμαθ' ἃ	τοῖς	Θασίοις καὶ Βυζαντίοις ἐγράφη. Λέγε.
[160]	καὶ τἀγαθὰ μὲν προσδοκᾶν καὶ	τοῖς	θεοῖς εὔχεσθαι διδόναι, πάντα δ'
[40]	τὴν πόλιν, ταῦτα μὲν εὐχέσθω	τοῖς	θεοῖς, κἀγὼ συνεύχομαι, λογιζέσθω δὲ
[20]	φρονεῖ. Ἐγὼ μὲν γὰρ εὔχομαι	τοῖς	θεοῖς, μάλιστα μὲν ἡμῖν καὶ
[90]	δεῖξαι δυνήσεσθαι· ἃ δὲ πρὸς	τοῖς	θεσμοθέταις ἔλεγεν, ταῦτ' ἴσως λέγων
[20]	ἡμέρας μέρος μικρὸν ἡ χάρις	τοῖς	θεωμένοις ἡμῶν, παρὰ δὲ τὰς
[0]	τὴν πόλιν τὴν αὐτὴν ἐπιτάξασαν	τοῖς	ἰδιώταις, ἀλλὰ τοὺς ἀγαθόν τι
[140]	ὁ δῆμος μαρτυρίας ἔστησεν ἐν	τοῖς	ἱεροῖς ἀναγράψας καὶ πάντες συνίσασιν,
[10]	πολιτείας τὸ κομίζεσθαι τοὺς εὔνους	τοῖς	καθεστῶσιν χάριν ἐξέλῃς, οὐ μικρὰν
[100]	λέγωσιν, οὐκ ἔξεστι ποιεῖν παρὰ	τοῖς	Λακεδαιμονίοις, τὰ τῶν Ἀθηναίων ἐπαινεῖν
[160]	συμβουλευόντων. Θαυμάζω δ' ἔγωγε, εἰ	τοῖς	μὲν τὸ νόμισμα διαφθείρουσιν θάνατος
[90]	τέως τὸν τρόπον τοῦτον ἐνομοθέτουν,	τοῖς	μὲν ὑπάρχουσι νόμοις ἐχρῶντο, καινοὺς
[0]	πᾶσι μέτεστι τὸ ἥμισυ καὶ	τοῖς	μηδ' ὁτιοῦν ἀγαθὸν πεποιηκόσιν ὑμᾶς,
[150]	ἅπαντες ὡς ἀληθῶς τὰς ἐν	τοῖς	νόμοις ζημίας φοβούμενοι τοῦ κακόν
[150]	τί μάλιστ' ἐν ἅπασι διεσπούδασται	τοῖς	νόμοις; Ὅπως μὴ γενήσονται οἱ
[110]	ἔθεσιν, τὰ δὲ νῦν ἐπὶ	τοῖς	νῦν. Πρὸς οὖν τί τοῦτο
[0]	ἀγαθόν τι ποιοῦντας ἑαυτοὺς μὴ	τοῖς	ὁμοίοις ἀμειβόμενοι, κακίας. Ὅσῳ δὴ
[90]	πρῶτον μὲν παρ' ὑμῖν, ἐν	τοῖς	ὀμωμοκόσιν, παρ' οἷσπερ καὶ τἄλλα
[90]	(Ἐπίσχες. Τοῦτο μέν ἐστιν ἐν	τοῖς	οὖσι νόμοις κυρίοις ὑπάρχον καλόν,
[30]	Ἔχων γὰρ ἐκεῖνος ἑαυτῷ καὶ	τοῖς	παισὶ τὴν ἀτέλειαν ἅπασι δέδωκεν
[150]	ἀποκτεῖναι μὲν δικαίως ἔν γε	τοῖς	παρ' ὑμῖν νόμοις ἐξέσται, χάριν
[150]	Ἀρείῳ πάγῳ τέτακται. (Ἐν τοίνυν	τοῖς	περὶ τούτων νόμοις ὁ Δράκων
[70]	Λέγεται τοίνυν ἐκεῖνος, τειχίζειν εἰπὼν	τοῖς	πολίταις, κἂν ἀφικνῆταί τις ἐκ
[20]	καὶ εἰσφέρειν. Τίν' οὖν ῥᾳστώνην	τοῖς	πολλοῖς ὁ σός, ὦ Λεπτίνη,
[80]	καλῶς ῥηθῇ τῷ λόγῳ, μάτην	τοῖς	πονήσασιν εἴργασται, πῶς οὐ δεινὰ
[110]	τοίνυν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ	τοῖς	προγόνοις ὑμῶν ἔθος ἦν τοὺς
[60]	εἰ δύνασαι, πεῖσαι τοὺς ἐπὶ	τοῖς	πρὸς ἡμᾶς ἀδικήμασι γιγνομένους ἐκείνων
[90]	τῇ γραφῇ, ἐὰν ἐναντίος ᾖ	τοῖς	πρότερον κειμένοις νόμοις. Λαβὲ δ'
[30]	καὶ τοῦτ' ἐκ τῆς παρὰ	τοῖς	σιτοφύλαξιν ἀπογραφῆς ἄν τις ἴδοι.
[50]	Ἀλλ' ὁ λόγος πρῶτον αἰσχρὸς	τοῖς	σκοπουμένοις, εἴ τις ἀκούσειεν ὡς
[120]	ἐξ ἴσου τῶν αὐτῶν ἀξιώσει	τοῖς	τὰ μέγιστ' εὐεργετοῦσιν, ἢ μὴ
[130]	φανείη, εἰ μὴ μόνον ἐξαρκέσει	τοῖς	τὰ τοιαῦτα πολιτευομένοις τὸν ἐκείνου
[150]	τὰς τιμὰς διδόντες καὶ οἱ	τοῖς	τἀναντία πράττουσι τὰς τιμωρίας. Εἰ
[140]	μόνοι τῶν πάντων ἀνθρώπων ἐπὶ	τοῖς	τελευτήσασι δημοσίᾳ καὶ ταῖς ταφαῖς
[110]	τὰ μὲν τότ' ἦν ἐπὶ	τοῖς	τότ' ἔθεσιν, τὰ δὲ νῦν
[20]	καὶ μὴ λαβοῦσιν ἔστιν ἔχειν	τοῖς	τοῦ τριηραρχεῖν ἄξια κεκτημένοις. Ἀλλὰ
[140]	ἐκ παντὸς τοῦ χρόνου δωρειὰς	τοῖς	τοὺς γυμνικοὺς νικῶσιν ἀγῶνας τοὺς
[110]	ἑτέρων ἐπαινεῖν τρόπους καὶ ἔθη	τοῖς	ὑμετέροις ἐπιτιμῶντας, ὅταν ᾖ δεῖξαι
[150]	ὑμᾶς ὡς ἐπιτήδειός ἐστιν, αὐτοὺς	τοῖς	ὑπάρχουσι νόμοις δεῖ πειθομένους φαίνεσθαι·
[50]	αὐτοῖς. ΨΗΦΙΣΜΑ. (Ἃ μὲν ἐψηφίσασθε	τοῖς	φεύγουσιν δι' ὑμᾶς Κορινθίων ταῦτ'
[150]	τῶν εὐεργεσιῶν ἀχρεῖον τὴν ἐπιείκειαν	τοῖς	φιλοτιμεῖσθαι βουλομένοις καθίστησιν, ἀλλ' ὅτι
[0]	μηδὲ πλέον μέλλῃ μηδὲν εἶναι	τοῖς	χρηστοῖς οὖσιν; (Ἔτι τοίνυν ὑμᾶς
[0]	πλέον μέλλῃ μηδὲν εἶναι τοῖς	χρηστοῖς	οὖσιν; (Ἔτι τοίνυν ὑμᾶς κἀκεῖν'
[20]	εἰ δὲ μή, τό γε	πιστοῖς	εἶναι καὶ βεβαίοις δοκεῖν διαμεῖναι.
[130]	ἀπ' ἐκείνων χορηγόν, οὔτ' ἐνεχθεὶς	αὐτοῖς	ἄλλος οὐδεὶς ἀντιδοῦναι. Οἷς οὐκ
[50]	ἀνθρώπων καλῶν κἀγαθῶν· ἐψηφίσασθε γὰρ	αὐτοῖς	ἅπανθ' ὧν ἐδέοντο. Εἶτα ταῦτα
[60]	οὗτοι, πάντα τὸν χρόνον κυρίας	αὐτοῖς	γεγενημένας, τὰς δὲ δωρειάς, ἃς
[80]	χρόνος διέλθῃ βραχύς, καὶ ὅσ'	αὐτοῖς	δεδώκατε, ταῦτ' ἀφαιρεῖσθαι. ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΤΩΝ
[120]	πάνθ' ὅσα τῶν αὐτῶν ἕνεκ'	αὐτοῖς	ἔδοτ' εὐεργεσιῶν ἀξιοῦντες ἔχειν, οἱ
[80]	δὴ καὶ λογίσασθ' ἐν ὑμῖν	αὐτοῖς,	εἴ τινες τούτων τῶν τετελευτηκότων
[50]	παρὰ πάντ' ἔσται τὸν λόγον	αὐτοῖς.	Ἔπειτ' ἐκεῖν' ἀγνοεῖν φήσομεν, ὅτι
[20]	τὴν δωρειὰν ἣν ὑμεῖς ἔδοτ'	αὐτοῖς.	~Ἔστι γὰρ γένει μὲν δήπου
[140]	ἐπεξῆλθον. Εἰ μὲν τοίνυν ἐγκαλῶν	αὐτοῖς	λέγεις ὅτι σ' οὐ κατέστησαν
[40]	εἴ τι τῶν τότε ψηφισθέντων	αὐτοῖς	λυθείη. (Εἰ τοίνυν τις ὑμῶν
[20]	ἕκαστος λῃτουργῇ, δίδωσι τὴν ἀνάπαυσιν	αὐτοῖς	μόνον, μετὰ ταῦτα δ' οὐδὲν
[120]	τὸν ὡς καταλείπεται λέγοντά τι	αὐτοῖς.	Ὁ γὰρ ἄξια τῆς ἀτελείας
[110]	τουτί· εἰ δὲ μὴ τοῖς	αὐτοῖς	οἷσπερ ἡμεῖς νῦν, ἕτερόν τι
[150]	ἕτερον. Ἀνάγνωθι λαβὼν τὸν νόμον	αὐτοῖς	ὃν λέγω. ΝΟΜΟΣ. Οὗτος, ὦ
[100]	νόμοις οὔτ' ἔθεσιν χρώμεθα τοῖς	αὐτοῖς	οὔτε πολιτείᾳ. (Αὐτὸ γὰρ τοῦτο
[110]	εἶχεν, ἀρνεῖσθαι μᾶλλον ἢ λέγειν	αὐτοῖς	προσῆκεν. ~Οἴομαι τοίνυν καὶ τοῦτον
[30]	οὐ πάλαι βεβούλευσθε; Ἀνάγνωθι λαβὼν	αὐτοῖς	τὰ ψηφίσματα τὰ περὶ τοῦ
[60]	ἀλλότρια, παραδώσειν ταῦτ' ἐπαγγείλαιντο, ἂν	αὐτοῖς	τὰς αὐτὰς δῶτε δωρειὰς ὥσπερ
[60]	Βυζαντίῳ, καί τινες τούτων ἀντιλέγοιεν	αὐτοῖς	ταῦτα λέγοντες, (ὡς δεινὸν εἴ
[120]	ἂν ἔγωγ' ἐροίμην Λεπτίνην· τίνος	αὐτοῖς	τὴν ἀτέλειαν ἢ σὺ νῦν
[0]	τοὺς εὖ ποιήσαντας, ὃ προστεθείκαμεν	αὐτοῖς,	τοῦτ' ἀφελώμεθα; Μηδαμῶς· οὔτε γὰρ
[50]	φυλάττειν δ' οὐκ ἐθέλουσι τοῖς	αὐτοῖς	τούτοις. Ὃ μὴ πάθητε νῦν
[20]	μὴ ποιοῦσιν, οὐδὲ τὸν λόγον	αὐτοῖς	τοῦτον λεκτέον. (Καὶ μὴν περὶ
[50]	Ἀνάγνωθι καὶ τοῦτο τὸ ψήφισμ'	αὐτοῖς.	ΨΗΦΙΣΜΑ. (Ἃ μὲν ἐψηφίσασθε τοῖς
[90]	τοσοῦτοι μὲν οἱ ἐναντίοι σφίσιν	αὑτοῖς	εἰσὶ νόμοι, ὥστε χειροτονεῖθ' ὑμεῖς
[90]	δυνηθέντες, ὡς ἐγὼ πυνθάνομαι, κατεσκεύασαν	αὑτοῖς	ἐξεῖναι νομοθετεῖν, ὅταν τις βούληται
[100]	καὶ Θηβαῖοι οὐδενὶ τῶν παρ'	ἑαυτοῖς	διδόασι τοιαύτην οὐδεμίαν τιμήν· καίτοι
[150]	φιλονικίᾳ καὶ τὸ λοιπὸν ἐῶ·	τοιούτοις	δέ τισιν προσέοιχ' ὁ γράφων
[140]	διὰ ταῦτα. Πρὸς δὲ τούτοις	τοιούτοις	οὖσιν οὐδεὶς πώποτε τὴν πόλιν
[70]	μάρτυρές εἰσί μοι. Πρὸς δὲ	τούτοις	ἄλλας τριήρεις πλεῖν ἢ εἴκοσιν
[90]	βελτίω φαμέν. Προσέχετ' ἄνδρες δικασταί,	τούτοις	ἀναγιγνωσκομένοις τὸν νοῦν. Λέγε. ΝΟΜΟΣ.
[90]	νόμους αὐτούς, καθ' οὓς καὶ	τούτοις	ἄρχειν καὶ πᾶσι τοῖς ἄλλοις
[120]	τοῦτο μαθὼν προσέγραψεν; Οὐδὲ γὰρ	τούτοις	ἀτέλεια τῶν γ' ἱερῶν ἐστιν
[130]	διαρρήδην ἀτέλειαν ἔδωκεν ὁ δῆμος.	Τούτοις	δ' οὐ δέδωκεν, οὐδ' ἕξουσιν
[70]	προσήκει μὴ λύειν τὰς ἐπὶ	τούτοις	δοθείσας δωρειάς, κάλλιστον δὲ πάντων
[80]	ἐκεῖνος ἔστησε, τῶν δ' ἐπὶ	τούτοις	δωρειῶν ἀφῃρημένον τι φαίνηται; Οὐ
[80]	κύρι' αὐτῷ τὰ δοθέντ' ἐπὶ	τούτοις;	Καὶ μήν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[50]	δ' οὐκ ἐθέλουσι τοῖς αὐτοῖς	τούτοις.	Ὃ μὴ πάθητε νῦν ὑμεῖς,
[150]	νόμος ὑμῖν καλῶς, οὐκ ἐπὶ	τούτοις	τεθείς, ἀλλ' ἵνα μὴ τὸ
[100]	οἱ θεσμοθέται ταῦτα γραφόντων, ἐπὶ	τούτοις	τὸ πρᾶγμα γιγνέσθω. (Μήθ' ὑμεῖς
[140]	τιμὰς διὰ ταῦτα. Πρὸς δὲ	τούτοις	τοιούτοις οὖσιν οὐδεὶς πώποτε τὴν
[100]	οὕτω μεταχειριζόμενοι, μήθ' ὑμεῖς τἀναντία	τούτοις	τοὺς μὲν εὐεργέτας τιμῶντες, παρὰ
[0]	παιδὸς εἵνεκα τοῦ Χαβρίου ὡμολόγησα	τούτοις,	ὡς ἂν οἷός τ' ὦ,
[20]	δαπάνας ἡμέρας μέρος μικρὸν ἡ	χάρις	τοῖς θεωμένοις ἡμῶν, παρὰ δὲ
[140]	οὔτ' ἄλλο τοιοῦτ' οὐδὲν εἶναι.	Χωρὶς	δὲ τούτων ἀτοπώτατον ἂν πάντων
[20]	καὶ περιουσίαις ταῦτα τἀναλώματ' οὐδέν.	Χωρὶς	δὲ τούτων νυνὶ τῇ πόλει,
[50]	εἴ τι δέοι, πάσχειν ἢ	χωρὶς	ὑμῶν ἀκινδύνως σεσῶσθαι, καὶ εἰσέφρουν
[70]	δὲ πάντων ἡ τῶν τειχῶν	ἀνάστασις.	(Γνοίη δ' ἄν τις εἰ
[90]	ἅ τ' ἐδώκατε, κύρια, καὶ	πρόφασις	δικαία κατὰ τῶν ἢ παρακρουσαμένων
[130]	τις ἔχων ὁρᾶται· οὐδὲ γὰρ	ἀμφισβήτησις	καταλείπεται τὸ μὴ ταῦτα ποιεῖν
[80]	ὑμᾶς εὖ, τούτων ἐκ λόγου	κρίσις	γίγνεται, καὶ τὰ καλῶς πραχθένθ'
[100]	μηδ' ἂν ὑπὸ τῶν ἐκείνου	τις	ἀκούῃ παίδων αὐτός· σὺ δὲ
[50]	πρῶτον αἰσχρὸς τοῖς σκοπουμένοις, εἴ	τις	ἀκούσειεν ὡς Ἀθηναῖοι σκοποῦσιν εἰ
[40]	οὐ χρείας, ἀλλὰ καὶ εἴ	τις	ἄλλος εὖ μὲν ἐποίησεν ὑμᾶς
[40]	Ἐπικέρδης ὁ Κυρηναῖος, ὅς, εἴπερ	τις	ἄλλος τῶν εἰληφότων, δικαίως ἠξιώθη
[0]	Ἀθηναῖοι, τοῦθ' ὅτι Λεπτίνης, κἄν	τις	ἄλλος ὑπὲρ τοῦ νόμου λέγῃ,
[150]	ᾗ γέγραπται καὶ ὀμώμοται, ἄν	τις	ἀμύνων τι πάθῃ τῇ δημοκρατίᾳ,
[50]	γένει καὶ δόξῃ κρινόμενον ἴδοι	τις	ἄν, ἀλλ' ἔργῳ. Ὅταν μὲν
[40]	ὅπως οὐκ ἀντιδώσει τῷ Λεύκωνί	τις,	ἂν βούληται, δύναμαι σκοπούμενος εὑρεῖν.
[10]	καὶ ἐφ' ὧν εἶπον ἴδοι	τις	ἂν τοιοῦτον, ἀψευδὲς καὶ χρηστόν,
[140]	ἀδικεῖν παρεσκευάσθαι δόξαι, οὕτως, ἄν	τις	ἀναιρῇ τὰς τιμὰς τῶν εὐεργεσιῶν,
[100]	καὶ τοιαῦτ' ἐστίν, ὧν ἄν	τις	ἀνὴρ ἀγαθὸς ὢν τύχοι. (Καὶ
[90]	ἐάσω, ἵνα μὴ περὶ τούτου	τις	ἀντιλέγῃ μοι, ἀλλ' ἐπ' ἐκεῖν'
[110]	εἶναί τις φήσει κἀκείνους τιμᾶσθαι,	τίς	ἄξιος, εἰπάτω, εἰ μήτε τῶν
[50]	μὲν γὰρ ἕκαστος ἡμῶν σκοπεῖ	τίς	ἄξιός ἐστιν ἑκάστου κηδεστὴς ἢ
[150]	τούτῳ τῷ μέτρῳ, ἀλλ' ἐάν	τις	ἀπαιτήσῃ χάριν ὑμᾶς, Ἄτιμος ἔστω
[110]	Τί δέ; Ὃσ' ἂν δῷ	τις	ἅπαξ, δίκαιον ἔχειν ἐᾶν; Δίκαιον.
[100]	τῇ γνώμῃ; (Πάνυ τοίνυν σπουδῇ	τις	ἀπήγγελλέ μοι περὶ τοῦ μηδενὶ
[160]	τὰ κράτιστ' ἔσεσθ' ἐψηφισμένοι, κἄν	τις	ἄρ' ἔλθῃ ποτὲ καιρός, οὐκ
[130]	δι' ὑμῶν ἁθρόους, παρόν, εἴ	τις	ἄρ' ἐστὶν ἀνάξιος, εἷς ἢ
[10]	λόγον τιν' ἔχον· εἰ δέ	τις	αὔτ' ἀκριβῶς ἐξετάσειε, ψεῦδος ἂν
[130]	γένωνται νομοθέται. Ἔστι δ' ἑκάστῳ	τις	αὐτῶν, ὡς ἔοικεν, ἐχθρός, τῷ
[120]	οὖν, εἰ τῶν ἱερῶν ἀτελής	τις	ἀφεθήσεται. Ἐγὼ δὲ τὸ μέν
[100]	δοῦναι τὰ ἑαυτοῦ ᾧ ἄν	τις	βούληται, ἐὰν μὴ παῖδες ὦσι
[90]	κατεσκεύασαν αὑτοῖς ἐξεῖναι νομοθετεῖν, ὅταν	τις	βούληται καὶ ὃν ἂν τύχῃ
[150]	οἷς ἐξεῖναι ἀποκτιννύναι, κἂν οὕτω	τις	δράσῃ, καθαρὸν διώρισεν εἶναι. Εἶτ'
[0]	τὸν ἐξαπατῶντα τιμωρησόμεθα. (Εἰ τοίνυν	τις	ἐάσας ταῦτ' αὐτὸ καθ' αὕτ'
[130]	Εὔβουλος, τῷ δ' ἴσως ἄλλος	τις.	(Εἰ δὲ τοῦτο φεύξονται καὶ
[70]	τειχῶν ἀνάστασις. (Γνοίη δ' ἄν	τις	εἰ παραθείη πῶς Θεμιστοκλῆς, ὁ
[100]	τὰς ἄλλας ἔχει, δίειμι. Ἐπειδάν	τις	εἰς τὴν καλουμένην γερουσίαν ἐγκριθῇ
[70]	εἰπὼν τοῖς πολίταις, κἂν ἀφικνῆταί	τις	ἐκ Λακεδαίμονος, κατέχειν κελεύσας, οἴχεσθαι
[50]	ἄνδρες δικασταί. Ὅρα δέ, εἴ	τις	ἐκείνους τοὺς καιροὺς εἰδὼς ἢ
[40]	δὲ τὸν νόμον τοῦτον, ἐάν	τις	ἐπ' αὔτ' ἔλθῃ, ἢ στερήσεται
[160]	τὰ δίκαι' ἕξουσιν, εἰ δέ	τις	ἔστ' ἀνάξιος, ὡς ἔστω, πρὸς
[60]	ἀφαιρεῖσθαι. Φέρε γὰρ πρὸς Διός,	τίς	ἔστιν ὅστις εὖ ποιεῖν ὑμᾶς
[110]	ἐγκαλοῦντες ἀφαιρούμενοι. Εἰ μὲν γάρ	τις	ἔχει δεῖξαι κἀκείνους ὧν ἔδοσάν
[20]	δίκαιον λέγειν. Εἰ μὲν γάρ	τις	ἔχει πολλὰ μηδὲν ὑμᾶς ἀδικῶν,
[10]	δ' ὑμῖν ἀδεῶς ἃν λάβῃ	τις	ἔχειν ὑπῆρχε τὸν γοῦν ἄλλον
[160]	μέλλον φαίνεσθαι. (Πολλὰ δ' ἄν	τις	ἔχοι λέγειν ἔτι καὶ διεξιέναι
[130]	ἐφ' οἷς τοῖς ἄλλοις χαλεπῶς	τις	ἔχων ὁρᾶται· οὐδὲ γὰρ ἀμφισβήτησις
[140]	βελτίων ἔσθ' ὁ νόμος, εἴ	τις	ἢ τετελεύτηκε τῶν γραψαμένων πρὶν
[30]	παρὰ τοῖς σιτοφύλαξιν ἀπογραφῆς ἄν	τις	ἴδοι. Οὐκοῦν παρὰ μὲν τὰς
[130]	ὁ Λυκίδας καὶ Διονύσιος καί	τις	ἴσως ἄλλος διὰ τοὺς μισθοῦ
[120]	καὶ ὧν ἂν ἐν εἰρήνῃ	τις	καὶ πολιτείᾳ δύναιτ' ἐφικέσθαι, εὐνοίας,
[80]	δόξετε, καὶ ὅπως, εἴ τινά	τις	καταμέμφεται τῶν εὑρημένων τὰς δωρειάς,
[140]	ἠγνόηκεν, ὅτι ὥσπερ ἂν εἴ	τις	μεγάλας τὰς τιμωρίας τῶν ἀδικημάτων
[20]	τῆς πίστεως ὑπάρχον. Εἰ δέ	τις	οἴεται δεῖν, ὅτι χρήματ' οὐκ
[110]	οὐδ' ὀλίγου δεῖ· ἀλλ' ἐπειδάν	τις	οἶμαι κακουργῶν ἐπὶ μὴ προσήκοντα
[40]	λαβεῖν παρ' ὑμῶν τὴν ἀτέλειαν.	Τίς	οὖν οὗτός ἐστιν; Ἐπικέρδης ὁ
[150]	τῷ νόμῳ ὃς κεῖται, ἐάν	τις	ὀφείλων ἄρχῃ τῷ δημοσίῳ. Θάνατον
[130]	εἰπεῖν ἔτι βούλομαι. Εἰ γάρ	τις	πάνθ' ὅσα Λεπτίνης ἐρεῖ περὶ
[60]	τοὺς Ἕλληνας· ὅτου γὰρ ἄν	τις	παρ' ὑμῶν ἀγαθοῦ τοῖς ἄλλοις
[140]	ἀποδοῦναι δεῖ γράφων, καὶ ἅ	τις	παρὰ τοῦ δήμου κεκόμισται, ταῦτ'
[120]	μόνην, ἢ ξένος ἢ καί	τις	πολίτης, ἐπειδὰν ἀφαιρεθῇ ταύτην, τίν'
[120]	ὡς γοῦν ἐμοὶ δοκεῖ, ὅσα	τις	πράττει τοὺς θεοὺς ἐπιφημίζων, τοιαῦτα
[110]	τινῶν ἐθέλειν ἀκούειν. (Ἔστι τοίνυν	τις	πρόχειρος λόγος, ὡς ἄρα καὶ
[80]	κελεύει νομοθετεῖν, γράφεσθαι μέν, ἄν	τίς	τινα τῶν ὑπαρχόντων νόμων μὴ
[40]	ψηφισθέντων αὐτοῖς λυθείη. (Εἰ τοίνυν	τις	ὑμῶν ἐκεῖνο πέπεισται, πολὺ τοῦ
[130]	τῶν καλῶς δοκούντων ἔχειν, ἄν	τις	ὑποσχόμενός τι τὸν δῆμον ἐξαπατήσῃ,
[100]	δὲ δήπου νόμος ὑμῖν, ἐάν	τις	ὑποσχόμενός τι τὸν δῆμον ἢ
[100]	ἀνάξιον ὑμῶν αὐτῶν, μήτε, εἴ	τις	φαῦλός ἐστι τῶν εὑρημένων τὴν
[110]	τοὺς προγόνους ὀργίζεσθ' ἂν μή	τις	φῇ ποιεῖν, καὶ τοὺς τὰ
[110]	(Εἰ μὲν γὰρ ἀναξίους εἶναί	τις	φήσει κἀκείνους τιμᾶσθαι, τίς ἄξιος,
[100]	δοῦναι μηδενὶ μηδέν, πῶς σέ	τις	φήσει τοὺς Σόλωνος ἀνεγνωκέναι νόμους
[0]	οὐδέν ἐστι δημοσίᾳ βλάβος εἴ	τις	ψεύδεται, ἐν δὲ τῷ κοινῷ
[40]	καὶ τὴν παρὰ τούτων χάριν,	ἥτις	ποτ' ἔμελλεν ἔσεσθαι, ἢ τοὺς
[50]	ἡ πόλις καὶ ὁ δῆμος,	ὅστις	ἂν αὐτὸν εὖ ποιῇ καὶ
[20]	Οὔκουν ὁ πολλὰ κεκτημένος, οὗτος,	ὅστις	ἂν ᾖ, πόλλ' εἰς ταῦτα
[60]	γὰρ πρὸς Διός, τίς ἔστιν	ὅστις	εὖ ποιεῖν ὑμᾶς βουλήσεται, μέλλων,
[50]	γὰρ περὶ τῶν αὐτῶν ἡ	σκέψις.	Ἰδίᾳ μὲν γὰρ ἕκαστος ἡμῶν
[50]	ποιοῦντες, ἐπειδὴ δ' ἐπράξαμεν πάνθ'	ὅσ'	ἂν εὐξαίμεθα, οὕτως ἀχάριστοι καὶ
[80]	δὲ χρόνος διέλθῃ βραχύς, καὶ	ὅσ'	αὐτοῖς δεδώκατε, ταῦτ' ἀφαιρεῖσθαι. ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ
[40]	οὗτός ἐστιν; Ἐπικέρδης ὁ Κυρηναῖος,	ὅς,	εἴπερ τις ἄλλος τῶν εἰληφότων,
[70]	Γοργώπαν ἀπέκτεινεν ἐν Αἰγίνῃ, καὶ	ὅσ'	ἐν Κύπρῳ τρόπαι' ἔστησεν καὶ
[30]	σιωπῶ, πόλλ' ἂν ἔχων εἰπεῖν,	ὅσ'	εὐεργέτηκεν ὑμᾶς οὗτος ἁνὴρ καὶ
[120]	τοιοῦτον δι' οὗ πάντ' ἄπισθ'	ὅσ'	ὁ δῆμος δίδωσιν ἔσται. (Ὃν
[110]	εὐεργέτας τιμᾶν; Δίκαιον. Τί δέ;	Ὃσ'	ἂν δῷ τις ἅπαξ, δίκαιον
[20]	δυοῖν φυλαῖν ἕνα χορηγὸν καθίστησιν,	ὃς	ἀνθ' ἑνὸς ἄλλου τοῦθ' ἅπαξ
[30]	ὑπερβολὴν ὑμᾶς ὁ νόμος προάγει,	ὃς	ἀπιστότερον τὸν δῆμον καθίστησ' ἑνὸς
[140]	Βάθιππον τὸν τουτουὶ πατέρ' Ἀψεφίωνος,	ὃς	αὐτὸν ἔτ' ὄνθ' ὑπεύθυνον ἐγράψατο,
[0]	πεισόμεθα, καὶ θέσθαι νόμον οὐχ	ὃς	ἀφαιρήσεται τὸ κυρίους ἡμᾶς εἶναι,
[150]	τίμημ' ὑπάρχει διὰ τὸν νόμον,	ὃς	διαρρήδην λέγει Μηδὲ ὡς χρὴ
[100]	Σόλωνος ἀνεγνωκέναι νόμους ἢ συνιέναι;	Ὃς	ἔρημον ποιεῖς τὸν δῆμον τῶν
[50]	οἴεσθε νόμον τοιοῦτον θέσθαι δεῖν,	ὃς	καλῶς τε πράττουσαν τὴν πόλιν
[150]	ἁλῷ, ἔνοχος ἔστω τῷ νόμῳ	ὃς	κεῖται, ἐάν τις ὀφείλων ἄρχῃ
[160]	τοῦτον ἔχειν καλῶς τὸν νόμον,	ὃς	περὶ τῶν παρεληλυθότων καὶ τῶν
[60]	τιμᾶν, ἢ θεῖναι νόμον ἡμῖν	ὃς	τῶν τοῖς ἡμετέροις εὐεργέταις ὑπαρχουσῶν
[160]	νενικηκότες ἡμᾶς, ὑφ' ἑνὸς γραμματέως,	ὃς	ὑπηρέτης ἦν, ὥς φασι, τυραννήσεσθαι.
[0]	ἐφ' οἷς οὐδέν ἐστι δημοσίᾳ	βλάβος	εἴ τις ψεύδεται, ἐν δὲ
[150]	ἄλλον ἄλλου γίγνεσθαι, καὶ γράφων	χέρνιβος	εἴργεσθαι τὸν ἀνδροφόνον, σπονδῶν, κρατήρων,
[10]	μείζων ἐστὶν ὁ τοῦ μέλλοντος	φόβος	τῆς παρούσης χάριτος, παρὰ δ'
[10]	διὰ τὸν νόμον ἡμῖν προσέσται	χορηγός.	~Ἀλλὰ νὴ Δί' εἰς τὰς
[80]	ὥστε δοκῶν καὶ ὢν ἀσφαλέστατος	στρατηγὸς	ἁπάντων, ὑπὲρ μὲν ὑμῶν, ὁπόθ'
[100]	εἶναι φήσει, ἐκεῖνό γ' οὐ	λόγος·	αὐτὸς θέτω, καὶ μὴ λεγέτω
[40]	(Ὁ αὐτὸς τοίνυν ἐστί μοι	λόγος	οὗτος καὶ περὶ τῶν τοὺς
[120]	καταστήσομεν· οὐδ' ὁ πλεῖστος ἔμοιγε	λόγος	περὶ τῆς ἀτελείας ἐστίν, ἀλλ'
[50]	κύρι' εἶναι σκοποῦμεν; Ἀλλ' ὁ	λόγος	πρῶτον αἰσχρὸς τοῖς σκοπουμένοις, εἴ
[140]	τοῦ νόμου πᾶς ἐσθ' ὁ	λόγος,	τούτῳ δ' οὐδείς ἐστι κίνδυνος.
[110]	ἀκούειν. (Ἔστι τοίνυν τις πρόχειρος	λόγος,	ὡς ἄρα καὶ παρ' ἡμῖν
[0]	τὸν νόμον, εἶτα καὶ τοῦ	παιδὸς	εἵνεκα τοῦ Χαβρίου ὡμολόγησα τούτοις,
[140]	πεπονθώς. Εἶτα καὶ οὐδ' ἔστιν	ὄνειδος	ὅτου πορρώτερόν ἐσθ' ἡμῶν ἡ
[50]	πρὸς ὑμᾶς εὔνοιαν στέρονται τῆς	πατρίδος.	(Ὧν ἐπέρχεταί μοι πρώτους ἐξετάσαι
[10]	δέ τις αὔτ' ἀκριβῶς ἐξετάσειε,	ψεῦδος	ἂν φανείη. Εἰσὶ γὰρ δήπου
[100]	ἐστίν, ὧν ἄν τις ἀνὴρ	ἀγαθὸς	ὢν τύχοι. (Καὶ ταῦτ' ἀμφότερ'
[30]	πᾶσι γὰρ ἀνθρώποις μᾶλλόν ἐστιν	ἔθος	διὰ τοὺς εὐεργέτας καὶ ἄλλους
[110]	Ἀθηναῖοι, καὶ τοῖς προγόνοις ὑμῶν	ἔθος	ἦν τοὺς χρηστοὺς τιμᾶν, δηλοῖ
[120]	ἐστίν, ἀλλ' ὑπὲρ τοῦ πονηρὸν	ἔθος	τὸν νόμον εἰσάγειν καὶ τοιοῦτον
[10]	βελτίων ἐστὶ τῆς πόλεως τὸ	ἦθος.	(Νομίζω τοίνυν ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες
[10]	(Τὸ μὲν τοίνυν τῆς πόλεως	ἦθος,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ ἐπ'
[70]	ἀριθμὸν καὶ τῶν χρημάτων τὸ	πλῆθος,	καὶ τῶν τροπαίων οὗ ἕκαστον.
[130]	γεγονώς, ἐν ᾧ τοσούτῳ τὸ	πλῆθος	ὄντι οὔτε φυλὴ πώποτ' ἐνεγκεῖν
[90]	τοίνυν τοσούτων ὄντων δικαίων τὸ	πλῆθος,	οὑτοσὶ μὲν οὐδ' ὁτιοῦν ἐποίησε
[40]	τοὺς λαβόντας ἔγωγ' ἡγοῦμαι τὸ	πλῆθος	τῶν χρημάτων θαυμάσαι, ἀλλὰ τὴν
[70]	τοῦ παρ' ἐμοῦ λόγου, ὅτι	σπουδαῖος	Χαβρίας ἦν ἀνήρ, οὐ μὴν
[150]	Οὗτος, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ	παλαιός	ἐσθ' ὁ νόμος καὶ καλῶς
[90]	παρεισενεχθέντα κύριον εἶναι σαφῶς ὁ	παλαιὸς	κελεύει νόμος, καθ' ὃν οἱ
[80]	οὐδὲ καινὸν εὕρημα, ἀλλ' ὁ	παλαιός,	ὃν οὗτος παρέβη, νόμος οὕτω
[40]	οὖν οὗτός ἐστιν; Ἐπικέρδης ὁ	Κυρηναῖος,	ὅς, εἴπερ τις ἄλλος τῶν
[130]	ἀκούσατέ μου. Ἔστιν ὑμῖν νόμος	ἀρχαῖος,	τῶν καλῶς δοκούντων ἔχειν, ἄν
[70]	(Φημὶ τοίνυν ἐγώ καὶ πρὸς	Διός,	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μηδεὶς φθόνῳ τὸ
[40]	αὐτὸς ἐπαγγειλάμενος. (Σκέψασθε δὴ πρὸς	Διὸς	καὶ θεῶν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πῶς
[20]	οἱ χορηγεῖν οἷοί τε, πρὸς	Διὸς	πότερον κρεῖττον ἦν εἰς συντέλειαν
[150]	ὑμῶν αὐτῶν. Φέρε γὰρ πρὸς	Διός,	τί μάλιστ' ἂν ἀπευξαίμεθα πάντες,
[60]	δωρειὰς ἀφαιρεῖσθαι. Φέρε γὰρ πρὸς	Διός,	τίς ἔστιν ὅστις εὖ ποιεῖν
[150]	νόμῳ καὶ διδάξοντας ὑμᾶς ὡς	ἐπιτήδειός	ἐστιν, αὐτοὺς τοῖς ὑπάρχουσι νόμοις
[80]	ὁ νόμος κρίνεται πότερον ἔστ'	ἐπιτήδειος	ἢ οὔ, ἀλλ' ὑμεῖς δοκιμάζεσθ'
[40]	ὢν ὑμῖν, ἢ πῶς ἧττον	ἄξιος	ἀδικηθῆναι, ἢ πρῶτον μὲν εἰ
[70]	αἰσχροῦ δ' οὐδενὸς τῇ πόλει,	ἄξιος	εἶναι ἀποστερηθῆναι τὴν ἀτέλειαν ἣν
[110]	τις φήσει κἀκείνους τιμᾶσθαι, τίς	ἄξιος,	εἰπάτω, εἰ μήτε τῶν προτέρων
[50]	γὰρ ἕκαστος ἡμῶν σκοπεῖ τίς	ἄξιός	ἐστιν ἑκάστου κηδεστὴς ἢ τῶν
[110]	ἐν ἅπαντι τῷ χρόνῳ γέγον'	ἄξιος	εὖ παθεῖν. Καὶ μὴν εἴ
[0]	τοῦ μηδενὶ μηδέν, μηδ' ἂν	ἄξιος	ᾖ, διδόναι, πάντας ἀπείρξετε τοῦ
[120]	τῶν δωρειῶν, ἵν' ἧς ἂν	ἄξιος	ὢν ἕκαστος φαίνηται, ταύτην παρὰ
[130]	παρόν, εἴ τις ἄρ' ἐστὶν	ἀνάξιος,	εἷς ἢ δύ' ἢ πλείους,
[160]	ἕξουσιν, εἰ δέ τις ἔστ'	ἀνάξιος,	ὡς ἔστω, πρὸς τῷ τὴν
[0]	Χαβρίου ὡμολόγησα τούτοις, ὡς ἂν	οἷός	τ' ὦ, συνερεῖν. Ἔστι δ'
[150]	κακῶς ἔχων ὁ νόμος, καὶ	ὅμοιος	φθόνῳ τινὶ καὶ φιλονικίᾳ καὶ
[30]	ἐκεῖνόν τ' ἀφαιρήσεται τὴν ἀτέλειαν,	κύριος	ἂν γένηται, καὶ ὑμῶν τοὺς
[100]	καὶ φυλακαὶ ὅπως μηδεὶς ἄλλος	κύριος	γενήσεται, στέφανοι δὲ καὶ ἀτέλειαι
[100]	ἡμῖν ταύτης μὲν ὁ δῆμος	κύριος,	καὶ ἀραὶ καὶ νόμοι καὶ
[160]	(Οὐδέ γ' ὁ νῦν ὢν	Διονύσιος	ἤλπισεν ἄν ποτ' ἴσως πλοίῳ
[130]	δοῦλος ὢν ὁ Λυκίδας καὶ	Διονύσιος	καί τις ἴσως ἄλλος διὰ
[130]	δοῦλοι καὶ μαστιγίαι, Λυκίδας καὶ	Διονύσιος,	καὶ τοιούτους τινὰς ἐξειλεγμένοι. Ὑπὲρ
[60]	παρ' ὑμῶν ἀγαθοῦ τοῖς ἄλλοις	αἴτιος	γένηται, τούτου τὴν δόξαν τὸ
[70]	ναυμαχίᾳ νικήσας, καὶ τοσούτων καλῶν	αἴτιος	ὤν, αἰσχροῦ δ' οὐδενὸς τῇ
[90]	ἔνοχον εἶναι τῇ γραφῇ, ἐὰν	ἐναντίος	ᾖ τοῖς πρότερον κειμένοις νόμοις.
[80]	ὑμῶν στρατηγήσαντος Χαβρίου οὐδενὸς πώποθ'	υἱὸς	ὀρφανὸς δι' ἐκεῖνον ἐγένετο, αὐτὸς
[150]	εἷς ἕκαστος πρότερόν τισι πράγμασι	σύνδικος	γέγονεν. Ἐστι δὲ καὶ μάλ'
[120]	εἴ γε τὸ τῶν ἱερῶν	τέλος	ἐστὶ λῃτουργεῖν; Αὐτὸς γὰρ οὑτωσὶ
[130]	καὶ Διονύσιος καί τις ἴσως	ἄλλος	διὰ τοὺς μισθοῦ τὰ τοιαῦτα
[40]	χρείας, ἀλλὰ καὶ εἴ τις	ἄλλος	εὖ μὲν ἐποίησεν ὑμᾶς εὖ
[100]	νόμοι καὶ φυλακαὶ ὅπως μηδεὶς	ἄλλος	κύριος γενήσεται, στέφανοι δὲ καὶ
[130]	ἐκείνων χορηγόν, οὔτ' ἐνεχθεὶς αὐτοῖς	ἄλλος	οὐδεὶς ἀντιδοῦναι. Οἷς οὐκ ἀκουστέον
[130]	γάρ ἐστιν οὔθ' οὗτος οὔτ'	ἄλλος	οὐδεὶς πρόξενος ὢν ἀτελής, ὅτῳ
[130]	δ' Εὔβουλος, τῷ δ' ἴσως	ἄλλος	τις. (Εἰ δὲ τοῦτο φεύξονται
[40]	ὁ Κυρηναῖος, ὅς, εἴπερ τις	ἄλλος	τῶν εἰληφότων, δικαίως ἠξιώθη ταύτης
[0]	τοῦθ' ὅτι Λεπτίνης, κἄν τις	ἄλλος	ὑπὲρ τοῦ νόμου λέγῃ, δίκαιον
[100]	ὑμῶν αὐτῶν, μήτε, εἴ τις	φαῦλός	ἐστι τῶν εὑρημένων τὴν δωρειάν,
[130]	μὲν Διό φαντος, τῷ δ'	Εὔβουλος,	τῷ δ' ἴσως ἄλλος τις.
[130]	δὴ παραγόντων ὑμᾶς, μηδ' ὅτι	δοῦλος	ὢν ὁ Λυκίδας καὶ Διονύσιος
[120]	οὗ πάντ' ἄπισθ' ὅσ' ὁ	δῆμος	δίδωσιν ἔσται. (Ὃν τοίνυν κακουργότατον
[90]	σαφές, Τὰς δωρειὰς ὅσας ὁ	δῆμος	ἔδωκε κυρίας εἶναι· δίκαιον, ὦ
[90]	εἶναι τὰς δωρειάς, ὅσας ὁ	δῆμος	ἔδωκε, τὸ Μηδέν' εἶναι ἀτελῆ
[120]	τὸ μέν τινας, οἷς ὁ	δῆμος	ἔδωκεν, ἀτελεῖς εἶναι τούτων δίκαιον
[90]	εἶναι ἀτελῆ τούτων οἷς ὁ	δῆμος	ἔδωκεν; Σαφῶς γ' οὑτωσί. Ἀλλ'
[100]	ἃς ἀπεύξαιτ' ἂν ἅπας ὁ	δῆμος	ἐνταυθοῖ γενέσθαι. (Τίνες οὖν εἰσιν
[110]	δ' ὧν ὁ παρ' ἡμῖν	δῆμος	εὐδαίμων, ταῦθ' ὡς ἀνελεῖν δεῖ
[100]	δ' ἡμῖν ταύτης μὲν ὁ	δῆμος	κύριος, καὶ ἀραὶ καὶ νόμοι
[140]	δεδόσθω, ὧν δ' αὐτὸς ὁ	δῆμος	μαρτυρίας ἔστησεν ἐν τοῖς ἱεροῖς
[50]	δ' ἡ πόλις καὶ ὁ	δῆμος,	ὅστις ἂν αὐτὸν εὖ ποιῇ
[130]	μὴ διαρρήδην ἀτέλειαν ἔδωκεν ὁ	δῆμος.	Τούτοις δ' οὐ δέδωκεν, οὐδ'
[40]	περὶ τῶν ὅτ' ἔφευγεν ὁ	δῆμος	χρησίμους αὑτοὺς παρασχόντων· πάντας γὰρ
[150]	ἐάν τις ἀπαιτήσῃ χάριν ὑμᾶς,	Ἄτιμος	ἔστω φησὶ καὶ ἡ οὐσία
[90]	τὴν δωρειάν. Λέγε τὸν νόμον.	ΝΟΜΟΣ.	(Ἀκούετ' ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ
[130]	ἄλλων, ἀκούσατέ μου. Ἔστιν ὑμῖν	νόμος	ἀρχαῖος, τῶν καλῶς δοκούντων ἔχειν,
[20]	νόμον καὶ λέγε τοῦτ' αὐτό.	ΝΟΜΟΣ.	Ἀτελῆ δὲ μηδένα εἶναι τριηραρχίας
[130]	ὑμῖν ὅτῳ μὴ ψήφισμ' ἢ	νόμος	δέδωκε τὴν ἀτέλειαν. (Πρόξενοι μέντοι
[20]	ὁ σός, ὦ Λεπτίνη, ποιεῖ	νόμος,	εἰ μιᾶς ἢ δυοῖν φυλαῖν
[140]	εἵνεκα τούτου βελτίων ἔσθ' ὁ	νόμος,	εἴ τις ἢ τετελεύτηκε τῶν
[90]	τούτοις ἀναγιγνωσκομένοις τὸν νοῦν. Λέγε.	ΝΟΜΟΣ.	(Ἐπίσχες. Τοῦτο μέν ἐστιν ἐν
[90]	εἶναι σαφῶς ὁ παλαιὸς κελεύει	νόμος,	καθ' ὃν οἱ θεσμοθέται τοῦτον
[150]	Ἀθηναῖοι, καὶ παλαιός ἐσθ' ὁ	νόμος	καὶ καλῶς ἔχων, ὃν ἐὰν
[90]	ᾖ περὶ τῶν ὄντων ἑκάστου	νόμος,	καὶ μὴ τοὺς ἰδιώτας αὐτὸ
[40]	ὅσα ψηφίσματ' ἄκυρα ποιεῖ ὁ	νόμος,	καὶ οἵους ἀνθρώπους ἀδικεῖ, καὶ
[150]	Ἀθηναῖοι, καὶ κακῶς ἔχων ὁ	νόμος,	καὶ ὅμοιος φθόνῳ τινὶ καὶ
[120]	ἀρχὴν τοῦ νόμου τοῦ Λεπτίνου.	ΝΟΜΟΣ.	Καλῶς· κατάθες. Γράψας Ὅπως ἂν
[80]	λογιεῖσθε, ὅτι νῦν οὐχ ὁ	νόμος	κρίνεται πότερον ἔστ' ἐπιτήδειος ἢ
[120]	οὐκ ἀφαιρεῖται τῶν εἰληφότων ὁ	νόμος,	οὐδὲ τῆς πόλεως τὸ τιμᾶν
[90]	Λαβὲ δ' αὐτὸν τὸν νόμον.	ΝΟΜΟΣ.	(Οὔκουν ἐναντίον, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[90]	οὗτος ἔχει καὶ δικαίως ὁ	νόμος,	οὔτ' ἐρεῖν οἴομαι Λεπτίνην οὔτ'
[30]	Ἆρ' ἀγνοεῖθ' ὅτι ὁ αὐτὸς	νόμος	οὗτος ἐκεῖνόν τ' ἀφαιρήσεται τὴν
[150]	μηδέν' εἶναι πονηρόν; (Ὁ τοίνυν	νόμος	οὗτος ὁ Λεπτίνου, οὐ μόνον,
[150]	τὸν νόμον αὐτοῖς ὃν λέγω.	ΝΟΜΟΣ.	Οὗτος, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ
[10]	τὴν πίστιν ἀφαιρῶν τῶν δωρειῶν	νόμος,	οὗτος, ᾧ μόνῳ κρείττους εἰσὶν
[80]	ὁ παλαιός, ὃν οὗτος παρέβη,	νόμος	οὕτω κελεύει νομοθετεῖν, γράφεσθαι μέν,
[20]	εἶναι τριηραρχίας ἀτελῆ διείρηκεν ὁ	νόμος	πλὴν τῶν ἐννέ' ἀρχόντων. Οὐκοῦν
[30]	ὅσης κακίας ὑπερβολὴν ὑμᾶς ὁ	νόμος	προάγει, ὃς ἀπιστότερον τὸν δῆμον
[90]	ἦσαν οἱ πρότερον νομοθέται. Λέγε.	ΝΟΜΟΣ.	(Συνίεθ' ὃν τρόπον, ὦ ἄνδρες
[90]	δεῖν ἀντὶ τούτων τεθῆναι. Λέγε.	ΝΟΜΟΣ.	Ταῦτα μέν ἐσθ' ἃ τοῦ
[10]	διετέλουν. ῦν τοίνυν οὗτος ὁ	νόμος	ταύτην ἀντὶ καλῆς αἰσχρὰν τῇ
[20]	πλείονας ἢ τοσούτους, ἐὰν ὁ	νόμος	τεθῇ, τοὺς λῃτουργοῦντας ἔσεσθαι, καὶ
[100]	τὸν νόμον. Ἔστι δὲ δήπου	νόμος	ὑμῖν, ἐάν τις ὑποσχόμενός τι
[150]	Ἐστι δὲ καὶ μάλ' ἔχων	νόμος	ὑμῖν καλῶς, οὐκ ἐπὶ τούτοις
[30]	πολλοῖς οἷς βλάψειν ὑμᾶς ὁ	νόμος	φαίνεται, καὶ προσαφαιρεῖταί τι τῶν
[80]	στρατηγήσαντος Χαβρίου οὐδενὸς πώποθ' υἱὸς	ὀρφανὸς	δι' ἐκεῖνον ἐγένετο, αὐτὸς δ'
[20]	ἕνα χορηγὸν καθίστησιν, ὃς ἀνθ'	ἑνὸς	ἄλλου τοῦθ' ἅπαξ ποιήσας ἀπηλλάξεται;
[30]	ὃς ἀπιστότερον τὸν δῆμον καθίστησ'	ἑνὸς	ἀνδρός. (Μὴ γὰρ οἴεσθ' ὑμῖν
[160]	καὶ ναυμαχίᾳ νενικηκότες ἡμᾶς, ὑφ'	ἑνὸς	γραμματέως, ὃς ὑπηρέτης ἦν, ὥς
[160]	δὲ τῇ τῶν καθημένων ὑμῶν	ἑνὸς	ἑκάστου γνώμῃ φιλανθρωπία πρὸς φθόνον
[50]	τἀγαθὰ τῷ καλῶς βουλεύεσθαι καὶ	μηδενὸς	καταφρονεῖν, φυλάττειν δ' οὐκ ἐθέλουσι
[40]	παῖδας εἰ μηδεμίαν ποιησάμενοι τούτων	μηδενὸς	μνείαν ἀφῃρημένοι φανούμεθα τὴν δωρειάν,
[130]	αὐτὰ τἀδικήματα φαίνεσθαι. ἰ δὲ	μηδενὸς	ὄντος τοιούτου τὸν νόμον ποιήσετε
[110]	εἶναι σπουδαίους μὴ τετυχηκότας δείξει	μηδενός,	τῆς πόλεως ὡς ἀχαρίστου δήπου
[110]	προγόνων πόλλ' ἀγάθ' εἰργασμένοι τινὲς	οὐδενὸς	ἠξιοῦντο τοιούτου, ἀλλ' ἀγαπητῶς ἐπιγράμματος
[150]	τοσοῦτ' ἂν εἴποιμι. Οὗτός ἐστιν	οὐδενὸς	ἧττον, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν
[80]	ὃ πολλάκις ὑμῶν στρατηγήσαντος Χαβρίου	οὐδενὸς	πώποθ' υἱὸς ὀρφανὸς δι' ἐκεῖνον
[70]	καλῶν αἴτιος ὤν, αἰσχροῦ δ'	οὐδενὸς	τῇ πόλει, ἄξιος εἶναι ἀποστερηθῆναι
[40]	δῆμον χρημάτων, τάλαντον ἔδωκεν αὐτὸς	ἐπαγγειλάμενος.	(Σκέψασθε δὴ πρὸς Διὸς καὶ
[90]	ἑαυτοῦ νόμον πρὶν τοῦτον ἔλυσε	γραψάμενος.	Νῦν δὲ μαρτυρίαν καθ' ἑαυτοῦ
[90]	ἀκούσας πολλάκις καὶ κατὰ σχολὴν	σκεψάμενος,	ἃν ᾖ καὶ δίκαια καὶ
[80]	τὴν τελευτὴν αὐτὴν τοῦ βίου	πεποιημένος	οὐχ ὑπὲρ ἄλλου τινός, ὥστε
[20]	οὐδείς, οὐδ' εἰ πάνυ μικρὰ	κεκτημένος	ἦν. (Οὕτω τοίνυν τινές, ὦ
[20]	τὸν πόλεμον. Οὔκουν ὁ πολλὰ	κεκτημένος,	οὗτος, ὅστις ἂν ᾖ, πόλλ'
[140]	Εἰ δὲ φανήσεται σπουδάζων καὶ	διατεινόμενος	κύριον ποιεῖν τὸν νόμον, ἐγὼ
[100]	τετελευτηκότας τῶν εὐεργετῶν, τῷ δεῖνι	μεμφόμενος	καὶ τὸν δεῖν' ἀνάξιον εἶναι
[130]	καλῶς δοκούντων ἔχειν, ἄν τις	ὑποσχόμενός	τι τὸν δῆμον ἐξαπατήσῃ, κρίνειν,
[100]	δήπου νόμος ὑμῖν, ἐάν τις	ὑποσχόμενός	τι τὸν δῆμον ἢ τὴν
[70]	ναῦν, οὐ στρατιώτην ἀπώλεσεν οὐδέν'	ἡγούμενος	ὑμῶν, οὐδ' ἔστιν οὐδενὶ τῶν
[30]	φανεῖται καὶ ποιεῖν ἀεί τι	προθυμούμενος	ὑμᾶς εὖ, ὑμεῖς δ' ἑστώσας
[40]	πῶς ἰδίᾳ τὰ ὄντα σώσει	προνοούμενος,	ἀλλ' ὅπως τῶν ὑμετέρων μηδὲν
[40]	Λεύκωνί τις, ἂν βούληται, δύναμαι	σκοπούμενος	εὑρεῖν. Χρήματα μὲν γάρ ἐστιν
[130]	τούτων ἕκαστος ὀκνεῖ τοὺς ἐχθροὺς	ἀφαιρούμενος	ὀφθῆναι, ταῦθ' ὑμᾶς τοὺς εὐεργέτας
[110]	οὐ τυχεῖν ὧν ἐβουλήθησαν. (Τίνι	χρώμενος	τεκμηρίῳ; Ὅτι Λυσιμάχῳ δωρειάν, ἑνὶ
[40]	ἀτέλειαν ἀφαιρήσεσθε οὐδὲ γὰρ οὔσῃ	χρώμενος	φαίνεται, ἀλλὰ τὸ πιστεύειν ὑμῖν,
[120]	λαβὼν τὴν τιμὴν μόνην, ἢ	ξένος	ἢ καί τις πολίτης, ἐπειδὰν
[30]	γένει μὲν δήπου ὁ Λεύκων	ξένος,	τῇ δὲ παρ' ὑμῶν ποιήσει
[130]	οὔθ' οὗτος οὔτ' ἄλλος οὐδεὶς	πρόξενος	ὢν ἀτελής, ὅτῳ μὴ διαρρήδην
[150]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν λεγόντων	δεινὸς	εἰπεῖν. Πολὺ τοίνυν κάλλιον τῇ
[30]	ἁπάντων στήλας ἀντιγράφους ἐστήσαθ' ὑμεῖς	κἀκεῖνος,	τὴν μὲν ἐν Βοσπόρῳ, τὴν
[100]	ὁτιοῦν ἔσται πλέον. (Καὶ μὴν	κἀκεῖνος	τῶν καλῶς δοκούντων ἔχειν νόμων
[30]	ὡς ὑμᾶς πλέοντας. Ἔχων γὰρ	ἐκεῖνος	ἑαυτῷ καὶ τοῖς παισὶ τὴν
[80]	ἀνθρώποις, ἃ ὑπὲρ ὑμῶν στρατηγῶν	ἐκεῖνος	ἔστησε, τῶν δ' ἐπὶ τούτοις
[30]	Ἐὰν οὖν εἴπῃ πρὸς ταῦτ'	ἐκεῖνος	Καὶ γὰρ Ἀθηναίων τινὲς ἴσως
[30]	(Τοῦτο δ' ἡλίκον ἐστὶ θεωρήσατε.	Ἐκεῖνος	πράττεται τοὺς παρ' αὑτοῦ σῖτον
[70]	ταὐτὸ τοῦτ' ἐποίησεν. Λέγεται τοίνυν	ἐκεῖνος,	τειχίζειν εἰπὼν τοῖς πολίταις, κἂν
[30]	τοῦτό γ' ὑπείληφεν οὐδείς, ὡς	ἐκεῖνος	ὑπομενεῖ ἑαυτῷ μὲν ἀκύρους εἶναι
[80]	ἀληθῶς ἔμοιγε φαίνεται βεβαίως πως	ἐκεῖνος	φιλόπολις, ὥστε δοκῶν καὶ ὢν
[80]	αὐτῷ τιμάς. (Εἶθ' ὑπὲρ ὧν	ἐκεῖνος	ᾤετο δεῖν ἀποθνῄσκειν ἢ νικᾶν,
[150]	ὑμᾶς κολάζειν ἢ τοὺς ἀγαθοῦ	τινὸς	αἰτίους ἀδικεῖν. Εἰ γὰρ ἀπεχθάνεσθαί
[20]	δ' ὅτου ἀτελῆ, χορηγίας ἤ	τινος	ἄλλου τέλους, ἀλλ' ἁπλῶς Ἀτελῆ
[120]	δ' ἂν ἔγωγ' ἐροίμην Λεπτίνην·	τίνος	αὐτοῖς τὴν ἀτέλειαν ἢ σὺ
[50]	καιροὺς εἰδὼς ἢ παρὼν ἤ	τινος	εἰδότος διεξιόντος ἀκούσας, ἀκούσαι τοῦ
[10]	ἀλλ' ἐν ἰσηγορίᾳ δοκοῦντ' ἄξιόν	τινος	εἶναι τιμᾶσθαι τῶν καλῶν ἐστι,
[110]	χρόνῳ τοῦτ' ἔχοι δεῖξαι γεγονός,	τίνος	εἵνεκ' ἐφ' ἡμῶν πρώτων καταδειχθῇ
[0]	ἐκεῖν' ἂν ἐροίμην ἡδέως αὐτόν,	τίνος	εἵνεκα, εἰ τὰ μάλιστα μὴ
[120]	τῶν ἀφ' Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονος.	Τίνος	ἕνεκα, εἴ γε τὸ τῶν
[130]	γέγραπταί γ' ἀτελεῖς αὐτοὺς εἶναι.	Τίνος;	Ἢ τοῦ μετοικίου; Τοῦτο γὰρ
[140]	τὸν ἀγῶνα τόνδ' ὑπὲρ ἄλλου	τινὸς	ἢ τοῦ τῆς πόλεως ἀξιώματος,
[10]	Καίτοι τῶν ἁπασῶν ἧς ἄν	τινος	πολιτείας τὸ κομίζεσθαι τοὺς εὔνους
[40]	ἐκεῖνο πέπεισται, πολὺ τοῦ δεηθῆναί	τινος	τοιούτου νῦν ἀπέχειν τὴν πόλιν,
[80]	βίου πεποιημένος οὐχ ὑπὲρ ἄλλου	τινός,	ὥστε δικαίως ἂν οὐ μόνον
[110]	τῷ χρόνῳ τοῦτ' ἔχοι δεῖξαι	γεγονός,	τίνος εἵνεκ' ἐφ' ἡμῶν πρώτων
[140]	φύσεως κακίας σημεῖόν ἐστιν ὁ	φθόνος,	καὶ οὐκ ἔχει πρόφασιν δι'
[150]	δοθείσας ἀφελέσθαι κελεύειν· πολὺ γὰρ	βελτίονος	ἀνδρός ἐστιν ἐφ' οἷς αὐτὸς
[120]	γὰρ ἔσται πιστότερον τὸ τῆς	εἰκόνος	ἢ τῆς σιτήσεως ἢ τὸ
[80]	δ' αὐτὸς ἐτιμήθη παρ' ὑμῖν	μόνος.	(Εἰ δὴ τόθ' ὅθ' εὑρίσκετο
[70]	λιμένας κατήγαγεν. (Ἑνὶ δὲ κεφαλαίῳ	μόνος	τῶν πάντων στρατηγῶν οὐ πόλιν,
[70]	πολίταις, κἂν ἀφικνῆταί τις ἐκ	Λακεδαίμονος,	κατέχειν κελεύσας, οἴχεσθαι πρεσβεύων αὐτὸς
[130]	μαρτυρεῖ πᾶς ὁ πρὸ τοῦ	χρόνος	γεγονώς, ἐν ᾧ τοσούτῳ τὸ
[80]	τοὺς ἐκείνων φίλους, ἐπειδὰν δὲ	χρόνος	διέλθῃ βραχύς, καὶ ὅσ' αὐτοῖς
[70]	χαλκῆν εἰκόνα, ὥσπερ Ἁρμοδίου καὶ	Ἀριστογείτονος,	ἔστησαν πρώτου· ἡγοῦντο γὰρ οὐ
[20]	πλὴν τῶν ἀφ' Ἁρμοδίου καὶ	Ἀριστογείτονος,	καὶ ἐν μὲν τῷ Μηδένα
[120]	πλὴν τῶν ἀφ' Ἁρμοδίου καὶ	Ἀριστογείτονος.	Καίτοι εἰ ἦν ἱερῶν ἀτέλειαν
[160]	πλὴν τῶν ἀφ' Ἁρμοδίου καὶ	Ἀριστογείτονος.	Καλῶς. Μηδὲ τὸ λοιπὸν ἐξεῖναι
[10]	ἔγραψε, τοὺς ἀφ' Ἁρμοδίου καὶ	Ἀριστογείτονος.	(Σκεψώμεθα δὴ τίνας ἡμῖν εἰσποιεῖ
[120]	πλὴν τῶν ἀφ' Ἁρμοδίου καὶ	Ἀριστογείτονος.	Τίνος ἕνεκα, εἴ γε τὸ
[150]	ἐξέσται κομίσασθαι ἢ ὅπως μηδεὶς	φόνος	ἐν τῇ πόλει γενήσεται· ἀλλ'
[140]	λόγος, τούτῳ δ' οὐδείς ἐστι	κίνδυνος.	(Καίτοι καὶ τοῦτ' ἀκούω σε
[140]	τε καὶ γεγενημένου σοι τοῦ	ἀγῶνος	ἀκινδύνου. Διὰ γὰρ τὸ τελευτῆσαι
[140]	τελευτῆσαι Βάθιππον τὸν τουτουὶ πατέρ'	Ἀψεφίωνος,	ὃς αὐτὸν ἔτ' ὄνθ' ὑπεύθυνον
[30]	τὰ ψηφίσματα τὰ περὶ τοῦ	Λεύκωνος.	ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ. (Ὡς μὲν εἰκότως καὶ
[100]	πῶς σέ τις φήσει τοὺς	Σόλωνος	ἀνεγνωκέναι νόμους ἢ συνιέναι; Ὃς
[100]	προσῆκεν. Ἆρ' οὐ πολὺ τοῦ	Σόλωνος	ἀποστατεῖς τῇ γνώμῃ; (Πάνυ τοίνυν
[100]	τῶν καλῶς δοκούντων ἔχειν νόμων	Σόλωνός	ἐστι, μὴ λέγειν κακῶς τὸν
[100]	σε ἢ οὐκ ἀνεγνωκέναι τοὺς	Σόλωνος	νόμους ἢ οὐ συνιέναι. Εἰ
[140]	~Ἔστι δὲ πάντα μὲν ὡς	ἔπος	εἰπεῖν ὀνείδη φευκτέον, τοῦτο δὲ
[40]	θεῶν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πῶς ἂν	ἄνθρωπος	μᾶλλον φανερὸς γένοιτ' εὔνους ὢν
[150]	ἀφελέσθαι κελεύειν· πολὺ γὰρ βελτίονος	ἀνδρός	ἐστιν ἐφ' οἷς αὐτὸς εὖ
[30]	ἀπιστότερον τὸν δῆμον καθίστησ' ἑνὸς	ἀνδρός.	(Μὴ γὰρ οἴεσθ' ὑμῖν ἄλλο
[20]	ἐπὶ τῶν χορηγιῶν δαπάνας ἡμέρας	μέρος	μικρὸν ἡ χάρις τοῖς θεωμένοις
[110]	ἂν οἴεσθε νῦν τὸ τρίτον	μέρος	τούτων ἀντὶ τῆς ἀτελείας ἑλέσθαι;
[40]	Ἀθηναῖοι, πῶς ἂν ἄνθρωπος μᾶλλον	φανερὸς	γένοιτ' εὔνους ὢν ὑμῖν, ἢ
[130]	ἑκάστῳ τις αὐτῶν, ὡς ἔοικεν,	ἐχθρός,	τῷ μὲν Διό φαντος, τῷ
[160]	κἄν τις ἄρ' ἔλθῃ ποτὲ	καιρός,	οὐκ ἀπορήσετε τῶν ἐθελησόντων ὑπὲρ
[110]	ἐθέλειν ἀκούειν. (Ἔστι τοίνυν τις	πρόχειρος	λόγος, ὡς ἄρα καὶ παρ'
[110]	Καλῶς. Τὸ τοίνυν τῆς γνώμης	πρὸς	ἅπαντ' ἀνενέγκατε τὸν νόμον. (Ἆρ'
[160]	ἡ δὲ πόλις πιστή, δικαία,	πρὸς	ἅπαντας ἀψευδὴς φανήσεται. Ἐὰν δ'
[70]	μὲν οὖν τρόπον ὑμᾶς ἔχων	πρὸς	ἅπαντας Πελοποννησίους παρετάξατ' ἐν Θήβαις,
[20]	ἀγαθοῖν ὄντοιν, πλούτου καὶ τοῦ	πρὸς	ἅπαντας πιστεύεσθαι, ἐστὶ τὸ τῆς
[10]	καὶ χρηστόν, οὐ τὸ λυσιτελέστατον	πρὸς	ἀργύριον σκοποῦν, ἀλλὰ τί καὶ
[100]	ταῖς παρὰ τοῦ δήμου δωρειαῖς	πρὸς	αὑτοὺς ποιοῦνται, φυλάττει. (Καὶ μὴν
[140]	τούτου λόγων γένοιτο. (Καὶ μὴν	πρός	γ' Ἀριστοφῶντα πολλὰ καὶ δίκαι'
[150]	ἀφελέσθαι παρ αινῶν. ~Καὶ μὴν	πρός	γε Κηφισόδοτον τοσοῦτ' ἂν εἴποιμι.
[110]	ἀσύμφορον εἶναι τῇ πόλει λέγεσθαι,	πρὸς	δὲ καὶ οὐδὲ δίκαιον. (Εἰ
[70]	οἱ πρεσβύτατοι μάρτυρές εἰσί μοι.	Πρὸς	δὲ τούτοις ἄλλας τριήρεις πλεῖν
[140]	ἐνείματε τὰς τιμὰς διὰ ταῦτα.	Πρὸς	δὲ τούτοις τοιούτοις οὖσιν οὐδεὶς
[0]	διδόναι, πάντας ἀπείρξετε τοῦ φιλοτιμεῖσθαι.	(Πρὸς	δὲ τούτῳ καὶ δι' ἐκεῖνο,
[70]	λέγεται. (Φημὶ τοίνυν ἐγώ καὶ	πρὸς	Διός, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μηδεὶς φθόνῳ
[40]	ἔδωκεν αὐτὸς ἐπαγγειλάμενος. (Σκέψασθε δὴ	πρὸς	Διὸς καὶ θεῶν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[20]	ἐπέλειπον οἱ χορηγεῖν οἷοί τε,	πρὸς	Διὸς πότερον κρεῖττον ἦν εἰς
[150]	φρονοῦντας ὑμῶν αὐτῶν. Φέρε γὰρ	πρὸς	Διός, τί μάλιστ' ἂν ἀπευξαίμεθα
[60]	τὰς δωρειὰς ἀφαιρεῖσθαι. Φέρε γὰρ	πρὸς	Διός, τίς ἔστιν ὅστις εὖ
[160]	ἐν μὲν τῷ δικαστηρίῳ Λεπτίνης	πρὸς	ἡμᾶς ἀγωνίζεται, ἐν δὲ τῇ
[60]	δύνασαι, πεῖσαι τοὺς ἐπὶ τοῖς	πρὸς	ἡμᾶς ἀδικήμασι γιγνομένους ἐκείνων εὐεργέτας
[20]	λῃτουργήσωσιν ἡμῖν, τοὺς ἅπαντας ἀπίστως	πρὸς	ἡμᾶς αὐτοὺς διαθῶμεν; Ἀλλ' ἴσμεν
[30]	τὴν ἀτέλειαν αὐτὸν ἀφῄρησθε, τί	πρὸς	θεῶν ἐροῦμεν ἢ τί γράψει
[160]	φιλανθρωπία πρὸς φθόνον καὶ δικαιοσύνη	πρὸς	κακίαν καὶ πάντα τὰ χρηστὰ
[50]	ἀλλ' ὅθ' ἡ μεγάλη μάχη	πρὸς	Λακεδαιμονίους ἐγένεθ' ἡ ἐν Κορίνθῳ,
[60]	ἐποίησε τῇ πόλει τὸν λόγον	πρὸς	Λακεδαιμονίους εἶναι. (Καὶ γάρ τοι
[50]	τοὺς συμμάχους. (Ἐπειδὴ δ' ἡ	πρὸς	Λακεδαιμονίους εἰρήνη μετὰ ταῦτ' ἐγένετο,
[50]	τῷ τείχει τοὺς στρατιώτας, ἀλλὰ	πρὸς	Λακεδαιμονίους ἐπικηρυκεύεσθαι, (ὁρῶντες ἠτυχηκυῖαν τὴν
[50]	πατρίδας, συμμάχους ὑμῖν ἐπὶ τοῦ	πρὸς	Λακεδαιμονίους πολέμου παρέσχον, καὶ λέγοντες
[0]	~ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΤΕΛΕΙΑΣ	ΠΡΟΣ	ΛΕΠΤΙΝΗΝ. (Ἄνδρες δικασταί, μάλιστα μὲν
[140]	ὑμῖν δίκαια φαίνηται. Πρῶτον μὲν	πρὸς	Λεωδάμαντα. Οὗτος ἐγράψατο τὴν Χαβρίου
[20]	ἔχουσ' ἀλογίστως ὥστ' ἐπιχειροῦσι λέγειν	πρὸς	μὲν ταῦτ' οὐδέν, ἄλλα δὲ
[30]	δ' ἐφ' Ἱερῷ. Σκοπεῖτε δὴ	πρὸς	ὅσης κακίας ὑπερβολὴν ὑμᾶς ὁ
[110]	δὲ νῦν ἐπὶ τοῖς νῦν.	Πρὸς	οὖν τί τοῦτο λέγω; Ὅτι
[60]	πρὸς ὑμᾶς αὐτούς, ὑμῖν δὲ	πρὸς	πάντας τοὺς Ἕλληνας· ὅτου γὰρ
[80]	εἰ μὴ λύσετε τὸν νόμον,	πρὸς	πολλοῖς ἄλλοις, οὓς ἀκηκόατε, εἰσίν,
[30]	μένειν τὰς παρ' ἑαυτοῦ. Οὐκοῦν	πρὸς	πολλοῖς οἷς βλάψειν ὑμᾶς ὁ
[160]	κακίαν καὶ πάντα τὰ χρηστὰ	πρὸς	τὰ πονηρότατ' ἀντιτάττεται. (Ὧν τοῖς
[30]	εὑρημένων ἀνάξιοι. Ἐὰν οὖν εἴπῃ	πρὸς	ταῦτ' ἐκεῖνος Καὶ γὰρ Ἀθηναίων
[0]	Δι' ἐκεῖν' ἂν ἴσως εἴποι	πρὸς	ταῦτα, ὅτι διὰ τὸ ῥᾳδίως
[100]	τοιοῦτοι λόγοι παροξυντικοὶ μὲν εἶναι	πρὸς	τὸ τὰς ἀτελείας ὑμᾶς ἀφελέσθαι
[120]	τοίνυν κακουργότατον οἴονται λόγον εὑρηκέναι	πρὸς	τὸ τὰς ἀτελείας ὑμᾶς ἀφελέσθαι
[30]	ἀνθρώπων ἡμεῖς ἐπεισάκτῳ σίτῳ χρώμεθα.	Πρὸς	τοίνυν ἅπαντα τὸν ἐκ τῶν
[150]	τι ποιοῦσιν ἔγωγε νομίζω δεῖν.	(Πρὸς	τοίνυν Δεινίαν· οὗτος ἴσως ἐρεῖ
[90]	λέγῃ, δεῖξαι δυνήσεσθαι· ἃ δὲ	πρὸς	τοῖς θεσμοθέταις ἔλεγεν, ταῦτ' ἴσως
[140]	νόμοι δ' οὐκ ἐῶσι δὶς	πρὸς	τὸν αὐτὸν περὶ τῶν αὐτῶν
[80]	ζῶντι πεπραγμένα φαίνοισθ' εὐνοϊκῶς διακείμενοι	πρὸς	τὸν υἱὸν αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ
[60]	χορηγοῖεν, πῶς ποτ' ἂν ἔχοιτε	πρὸς	τοὺς ταῦτα λέγοντας; Ἢ δῆλον
[140]	καὶ Δεινίας Ἑρχιεύς. Ἃ δὴ	πρὸς	τούτους ὑπολαμβάνοιτ' ἂν εἰκότως, ἀκούσατε,
[160]	τις ἔστ' ἀνάξιος, ὡς ἔστω,	πρὸς	τῷ τὴν δωρειὰν ἀφαιρεθῆναι δίκην
[60]	μάλιστ' ἄν, ἐκείνως εἰ λογίσαισθε	πρὸς	ὑμᾶς αὐτούς· εἴ τινες νυνὶ
[160]	σκέψασθε παρ' ἄλληλα καὶ λογίσασθε	πρὸς	ὑμᾶς αὐτοὺς τί συμβήσεται καταψηφισαμένοις
[60]	ἄνδρες δικασταί, ἐκείνῳ μὲν φιλοτιμία	πρὸς	ὑμᾶς αὐτούς, ὑμῖν δὲ πρὸς
[50]	ὀκνήσω περὶ τῆς ἀξίας αὐτῆς	πρὸς	ὑμᾶς εἰπεῖν. Ἐγὼ γὰρ οὐ
[150]	οὗτοι. (Ἐγὼ δ' ἔτι μικρὰ	πρὸς	ὑμᾶς εἰπὼν καταβήσομαι. Ἔστι γάρ,
[140]	τῶν ἐκείνῳ τι δοθέντων, καὶ	πρὸς	ὑμᾶς εἰσελθὼν ἡττήθη· (οἱ νόμοι
[110]	καὶ δίκαιόν ἐστι λέγειν, ἐγὼ	πρὸς	ὑμᾶς ἐρῶ. Ἦσαν, ὦ ἄνδρες
[50]	πράττοντες· ὧν ἔνιοι διὰ τὴν	πρὸς	ὑμᾶς εὔνοιαν στέρονται τῆς πατρίδος.
[80]	τοὺς λόγους πάντας οὓς λέγομεν	πρὸς	ὑμᾶς, καὶ οὐδὲν ἔσθ' ὅ
[130]	λέγωσι· κελεύετ' εἴπερ ἀληθῆ λέγουσι	πρὸς	ὑμᾶς, τὰ ψηφίσματ' ἐν οἷς
[50]	Κορίνθου φεύγοντας. Ἀναγκάζομαι δὲ λέγειν	πρὸς	ὑμᾶς ταῦθ' ἃ παρ' ὑμῶν
[80]	ἐν ὀρφανίᾳ τέθραπται διὰ τὴν	πρὸς	ὑμᾶς φιλοτιμίαν τοῦ πατρός. Οὕτω
[160]	ὑμῶν ἑνὸς ἑκάστου γνώμῃ φιλανθρωπία	πρὸς	φθόνον καὶ δικαιοσύνη πρὸς κακίαν
[80]	τὴν πρὸς ὑμᾶς φιλοτιμίαν τοῦ	πατρός.	Οὕτω γὰρ ὡς ἀληθῶς ἔμοιγε
[50]	σκοποῦμεν; Ἀλλ' ὁ λόγος πρῶτον	αἰσχρὸς	τοῖς σκοπουμένοις, εἴ τις ἀκούσειεν
[150]	ἢ τὰ δεινότατ' ἐργαζόμενον ληφθῆναι;	(Αἰσχρός,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ κακῶς
[20]	οὖν ῥᾳστώνην τοῖς πολλοῖς ὁ	σός,	ὦ Λεπτίνη, ποιεῖ νόμος, εἰ
[60]	τὸν αὐτὸν τρόπον ὅνπερ ἡ	Θάσος	ἦν τότε καὶ τὸ Βυζάντιον
[80]	τρόπῳ τινὶ τοῦ νυνὶ γιγνομένου	πράγματος	αἴσθησιν, ὡς ἂν εἰκότως ἀγανακτήσειαν.
[110]	οὐδενὸς ἠξιοῦντο τοιούτου, ἀλλ' ἀγαπητῶς	ἐπιγράμματος	ἐν τοῖς Ἑρμαῖς ἔτυχον· καὶ
[140]	τινὸς ἢ τοῦ τῆς πόλεως	ἀξιώματος,	πότερον αὐτὸ δεῖ σῶν εἶναι
[160]	τοῖς μὲν τὸ νόμισμα διαφθείρουσιν	θάνατος	παρ' ὑμῖν ἐστιν ἡ ζημία,
[140]	σ' οὐ κατέστησαν εἰς κίνδυνον,	φιλοκινδυνότατος	πάντων ἀνθρώπων εἶ· εἰ δὲ
[70]	τῶν καθ' ἑαυτὸν ἁπάντων ἀνδρῶν	ἐνδοξότατος,	ταὐτὸ τοῦτ' ἐποίησεν. Λέγεται τοίνυν
[80]	φιλόπολις, ὥστε δοκῶν καὶ ὢν	ἀσφαλέστατος	στρατηγὸς ἁπάντων, ὑπὲρ μὲν ὑμῶν,
[40]	τῷ λιμῷ πάντας αὐτοὺς ἀποθανεῖν	αἰτιώτατος	ἐγένετο. Καὶ μετὰ ταῦτα, δοθείσης
[150]	περὶ ἀλλήλους φόνοι, περὶ ὧν	ἐξαίρετος	ἡ βουλὴ φύλαξ ἡ ἐν
[10]	τοῦ μέλλοντος φόβος τῆς παρούσης	χάριτος,	παρὰ δ' ὑμῖν ἀδεῶς ἃν
[30]	φαύλους τοὺς ὁμολογου μένως ἀξίους	χάριτος	τὰ δοθέντ' ἀφαιρεῖσθαι. ~Καὶ μὴν
[30]	ἀφικνούμενον ὁ ἐκ τοῦ Πόντου	σῖτος	εἰσπλέων ἐστίν. Εἰκότως· οὐ γὰρ
[140]	ὑμῖν ἔργα μεῖζον ἴσχυε τῶν	Λεωδάμαντος	λόγων, ἐπειδὴ δὲ ταῦτά θ'
[140]	καὶ ὑμῶν αὐτῶν ἣν διὰ	παντὸς	ἀεὶ τοῦ χρόνου δόξαν κέκτησθε
[140]	φθονούντων. Εἶτα μεγίστας δίδοτ' ἐκ	παντὸς	τοῦ χρόνου δωρειὰς τοῖς τοὺς
[80]	ἀφαιρεθείη, καθ' ὃ πολλάκις ὑμῶν	στρατηγήσαντος	Χαβρίου οὐδενὸς πώποθ' υἱὸς ὀρφανὸς
[50]	πάθωμεν, τότε τὴν ἀξίαν τοῦ	ποιήσαντος	σκεψόμεθα; Οὐκ ἄρ' ὀρθῶς βουλευσόμεθα.
[130]	ἔοικεν, ἐχθρός, τῷ μὲν Διό	φαντος,	τῷ δ' Εὔβουλος, τῷ δ'
[10]	καλὸν πρᾶξαι. Τὸ δὲ τοῦ	θέντος	τὸν νόμον, τὰ μὲν ἄλλ'
[90]	ὑμετέρᾳ ψήφῳ τοῦ τούτου νόμου	λυθέντος	τὸν παρεισενεχθέντα κύριον εἶναι σαφῶς
[130]	τἀδικήματα φαίνεσθαι. ἰ δὲ μηδενὸς	ὄντος	τοιούτου τὸν νόμον ποιήσετε κύριον,
[70]	ἀξίαν εἰπεῖν, πολλή τ' αἰσχύνη	λέγοντος	ἐμοῦ ταῦτ' ἐλάττω φανῆναι τῆς
[50]	ἢ παρὼν ἤ τινος εἰδότος	διεξιόντος	ἀκούσας, ἀκούσαι τοῦ νόμου τούτου
[10]	ἐκείνοις μείζων ἐστὶν ὁ τοῦ	μέλλοντος	φόβος τῆς παρούσης χάριτος, παρὰ
[10]	δικασταί, ἄμεινον ἂν περὶ τοῦ	παρόντος	βουλεύσασθαι, εἰ κἀκεῖνο μάθοιτε, ὅτι
[60]	Ἀλλ' ἵνα μὴ πόρρω τοῦ	παρόντος	γένωμαι, λαβὲ τὰ ψηφίσμαθ' ἃ
[100]	τοίνυν εἰσὶν αὐτῷ κατὰ τοῦ	παρεισφέροντος	πολλοὶ τρόποι, δι' ὧν, ἂν
[90]	ὅμως ἐνομοθέτει, καὶ ταῦθ' ἑτέρου	κελεύοντος	νόμου καὶ κατ' αὐτὸ τοῦτ'
[70]	δ' ἀπὸ πολλῶν πόλλ' ἐκείνου	στρατηγοῦντος.	Ἵνα δὲ μὴ λέγων παραλίπω
[50]	εἰδὼς ἢ παρὼν ἤ τινος	εἰδότος	διεξιόντος ἀκούσας, ἀκούσαι τοῦ νόμου
[140]	Ἀχαρνεὺς καὶ Ἀριστοφῶν Ἁζηνιεὺς καὶ	Κηφισόδοτος	ἐκ Κεραμέων καὶ Δεινίας Ἑρχιεύς.
[20]	μετὰ ταῦτα δ' οὐδὲν ἔλαττον	ἕκαστος	αὐτῶν ἀναλώσει· τότε δ' ἄν,
[80]	Εἰ γὰρ ὧν ἔργῳ πεποίηκεν	ἕκαστος	αὐτῶν ὑμᾶς εὖ, τούτων ἐκ
[30]	μὲν ἄλλων εὐεργετῶν χρόνον τιν'	ἕκαστος	ἡμῖν χρήσιμον αὑτὸν παρέσχεν, οὗτος
[50]	ἡ σκέψις. Ἰδίᾳ μὲν γὰρ	ἕκαστος	ἡμῶν σκοπεῖ τίς ἄξιός ἐστιν
[0]	οὐχὶ καλῶς ἔχειν, ἐνιαυτὸν διαλιπὼν	ἕκαστος	λῃτουργεῖ, ὥστε τὸν ἥμισύν ἐστ'
[20]	τὸν χρόνον, ὃν ἂν τούτων	ἕκαστος	λῃτουργῇ, δίδωσι τὴν ἀνάπαυσιν αὐτοῖς
[130]	καλῶς ὑμῖν ἔχει, ἃ τούτων	ἕκαστος	ὀκνεῖ τοὺς ἐχθροὺς ἀφαιρούμενος ὀφθῆναι,
[150]	τῶν συνδίκων· τούτων πολλάκις εἷς	ἕκαστος	πρότερόν τισι πράγμασι σύνδικος γέγονεν.
[90]	ἐν ταῖς ἐκκλησίαις ἀναγιγνώσκειν, ἵν'	ἕκαστος	ὑμῶν ἀκούσας πολλάκις καὶ κατὰ
[160]	ὑμῖν ἀγαθῶν ἑλέσθαι. Καὶ γὰρ	ἕκαστος	ὑμῶν ἰδίᾳ μεθέξει τῆς δόξης
[120]	ἵν' ἧς ἂν ἄξιος ὢν	ἕκαστος	φαίνηται, ταύτην παρὰ τοῦ δήμου
[10]	τούτῳ· οὐδὲ γὰρ εἰ πάνυ	χρηστός	ἐσθ' ὡς ἐμοῦ γ' ἕνεκ'
[120]	τινας, ἀπίστους καταστήσομεν· οὐδ' ὁ	πλεῖστος	ἔμοιγε λόγος περὶ τῆς ἀτελείας
[160]	τἀναντί' ὧν εἶπον ἀρτίως, δόξει	ἄπιστος,	φθονερά, φαύλη παρὰ πᾶσιν εἶναι.
[50]	ἃ παρ' ὑμῶν τῶν πρεσβυτέρων	αὐτὸς	ἀκήκοα. Τὰ μὲν οὖν ἄλλ'
[140]	τῶν ἀδικημάτων τάττοι, οὐκ ἂν	αὐτός	γ' ἀδικεῖν παρεσκευάσθαι δόξαι, οὕτως,
[120]	τῶν ἱερῶν τέλος ἐστὶ λῃτουργεῖν;	Αὐτὸς	γὰρ οὑτωσὶ τἀναντία τῇ στήλῃ
[80]	υἱὸς ὀρφανὸς δι' ἐκεῖνον ἐγένετο,	αὐτὸς	δ' ἐν ὀρφανίᾳ τέθραπται διὰ
[140]	βιάζου τοιοῦτον δι' οὗ μήτ'	αὐτὸς	δόξεις βελτίων εἶναι μήθ' οἱ
[90]	τὸν νόμον, ἐὰν δ' ὃν	αὐτὸς	ἔθηκεν λυθῇ, τοῦτον οὐ τεθήσεσθαι.
[130]	μὴ ταῦτα ποιεῖν ἃ πονήρ'	αὐτὸς	ἔκρινεν εἶναι πρότερον. (Ἔτι τοίνυν
[40]	τὸν δῆμον χρημάτων, τάλαντον ἔδωκεν	αὐτὸς	ἐπαγγειλάμενος. (Σκέψασθε δὴ πρὸς Διὸς
[80]	τισιν ἄλλοις πολιτείαν· Χαβρίας δ'	αὐτὸς	ἐτιμήθη παρ' ὑμῖν μόνος. (Εἰ
[150]	βελτίονος ἀνδρός ἐστιν ἐφ' οἷς	αὐτὸς	εὖ πεποίηκεν ἀξιοῦν τιμᾶσθαι ἢ
[140]	γὰρ ὑμῖν λῦσαι περὶ ὧν	αὐτὸς	ἥμαρτεν. Εἰ δὲ φανήσεται σπουδάζων
[100]	φήσει, ἐκεῖνό γ' οὐ λόγος·	αὐτὸς	θέτω, καὶ μὴ λεγέτω τοῦθ'
[30]	εὐεργέτηκεν ὑμᾶς οὗτος ἁνὴρ καὶ	αὐτὸς	καὶ οἱ πρόγονοι· ἀλλὰ πρωπέρυσιν
[30]	δοῦναι; Ἆρ' ἀγνοεῖθ' ὅτι ὁ	αὐτὸς	νόμος οὗτος ἐκεῖνόν τ' ἀφαιρήσεται
[140]	διὰ σοῦ δεδόσθω, ὧν δ'	αὐτὸς	ὁ δῆμος μαρτυρίας ἔστησεν ἐν
[0]	πάλαι κυρίων, οὓς οὐδ' ἂν	αὐτὸς	οὗτος ἀντείποι μὴ οὐχὶ καλῶς
[140]	τὰς τιμὰς τῶν εὐεργεσιῶν, οὐδὲν	αὐτὸς	ποιεῖν ἀγαθὸν παρεσκευάσθαι δόξει. Εἰ
[100]	τῶν ἐκείνου τις ἀκούῃ παίδων	αὐτός·	σὺ δὲ ποιεῖς, οὐ λέγεις
[40]	πῶς οὐχ ὑπέρδεινον ποιήσομεν; (Ὁ	αὐτὸς	τοίνυν ἐστί μοι λόγος οὗτος
[90]	τόνδε τὸν νόμον οὗ τέθεικεν	αὐτός,	ὑπὲρ δὲ τοῦ πῶς τεθήσεται
[70]	Λακεδαίμονος, κατέχειν κελεύσας, οἴχεσθαι πρεσβεύων	αὐτὸς	ὡς τοὺς Λακεδαιμονίους, λόγων δὲ
[140]	συνίσασιν, ταῦτ' ἀφελέσθαι παραίνει· μηδ'	αὑτὸς	φαίνου τά τ' ὀφειλόμεν' ὡς
[30]	ἔχων εἰπεῖν, ὅσ' εὐεργέτηκεν ὑμᾶς	οὗτος	ἁνὴρ καὶ αὐτὸς καὶ οἱ
[40]	παρὰ τὰς χρείας, ὧν εἷς	οὗτος	ἁνὴρ ὢν φαίνεται. Εἶτ' οὐκ
[0]	κυρίων, οὓς οὐδ' ἂν αὐτὸς	οὗτος	ἀντείποι μὴ οὐχὶ καλῶς ἔχειν,
[10]	τοῖς εὑρημένοις ἡ ἀτέλεια ἣν	οὗτος	ἀφαιρεῖται. Τῶν γὰρ εἰς τὸν
[40]	ἐθέλοντά τινα ὧν εὐεργέτητο μεμνῆσθαι.	(Οὗτος	γὰρ ἁνήρ, ὡς τὸ ψήφισμα
[60]	τι ποιῆσαι τῶν ἐκείνῳ δοθέντων.	Οὗτος	γάρ, ὡς ὑμῶν τινῶν ἔστιν
[30]	ἕκαστος ἡμῖν χρήσιμον αὑτὸν παρέσχεν,	οὗτος	δέ, ἂν σκοπῆτε, φανήσεται συνεχῶς
[140]	φαίνηται. Πρῶτον μὲν πρὸς Λεωδάμαντα.	Οὗτος	ἐγράψατο τὴν Χαβρίου δωρειάν, ἐν
[10]	τῶν παλαιῶν νόμων, οὐδ' οὓς	οὗτος	ἔγραψε, τοὺς ἀφ' Ἁρμοδίου καὶ
[30]	ἀγνοεῖθ' ὅτι ὁ αὐτὸς νόμος	οὗτος	ἐκεῖνόν τ' ἀφαιρήσεται τὴν ἀτέλειαν,
[40]	ὑμῶν τὴν ἀτέλειαν. Τίς οὖν	οὗτός	ἐστιν; Ἐπικέρδης ὁ Κυρηναῖος, ὅς,
[150]	γε Κηφισόδοτον τοσοῦτ' ἂν εἴποιμι.	Οὗτός	ἐστιν οὐδενὸς ἧττον, ὦ ἄνδρες
[140]	δίκαι' ἂν ἔχειν εἰπεῖν οἶμαι.	Οὗτος	εὕρετο τὴν δωρειὰν παρ' ὑμῖν,
[90]	Ὡς μὲν τοίνυν οὐχὶ καλῶς	οὗτος	ἔχει καὶ δικαίως ὁ νόμος,
[150]	δὲ μὴ ἐξέστω. (Ἀλλ' οὐχ	οὗτος	ἐχρήσατο τούτῳ τῷ μέτρῳ, ἀλλ'
[150]	νομίζω δεῖν. (Πρὸς τοίνυν Δεινίαν·	οὗτος	ἴσως ἐρεῖ τριηραρχίας αὑτοῦ καὶ
[40]	αὐτὸς τοίνυν ἐστί μοι λόγος	οὗτος	καὶ περὶ τῶν τοὺς τετρακοσίους
[150]	εἶναι πονηρόν; (Ὁ τοίνυν νόμος	οὗτος	ὁ Λεπτίνου, οὐ μόνον, ὦ
[10]	οὐσίας προσαναλίσκοντες διετέλουν. ῦν τοίνυν	οὗτος	ὁ νόμος ταύτην ἀντὶ καλῆς
[70]	τισὶν ὑμῶν, ὦ ἄνδρες δικασταί,	οὗτος	ὃ τοσαύτας πόλεις λαβὼν καὶ
[20]	πόλεμον. Οὔκουν ὁ πολλὰ κεκτημένος,	οὗτος,	ὅστις ἂν ᾖ, πόλλ' εἰς
[130]	ψευδῆ; Οὐ γάρ ἐστιν οὔθ'	οὗτος	οὔτ' ἄλλος οὐδεὶς πρόξενος ὢν
[80]	εὕρημα, ἀλλ' ὁ παλαιός, ὃν	οὗτος	παρέβη, νόμος οὕτω κελεύει νομοθετεῖν,
[110]	τὰς ἀτελείας οὓς ἀφαιρεῖται νῦν	οὗτος	τῷ νόμῳ, καὶ περὶ ὧν
[150]	νόμον αὐτοῖς ὃν λέγω. ΝΟΜΟΣ.	Οὗτος,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ παλαιός
[10]	πίστιν ἀφαιρῶν τῶν δωρειῶν νόμος,	οὗτος,	ᾧ μόνῳ κρείττους εἰσὶν αἱ
[140]	Γελάρχῳ πέντε τάλαντ' ἀποδοῦναι γέγραφ'	οὗτος	ὡς παρασχόντι τοῖς ἐν Πειραιεῖ
[60]	ἐλθὼν ἀνέστησε τὰ τείχη, καὶ	πρῶτος	πάλιν περὶ τῆς ἡγεμονίας ἐποίησε
[150]	καὶ ἀπαγωγάς· ἐὰν δ' ἁλῷ,	ἔνοχος	ἔστω τῷ νόμῳ ὃς κεῖται,
[70]	μὲν πόλιν εἰ ἀπώλεσεν ἢ	ναῦς	δέκα μόνας, περὶ προδοσίας ἂν
[80]	μὲν πόλεις εἷλεν, ἑβδομήκοντα δὲ	ναῦς	ἔλαβεν, τρισχιλίους δ' αἰχμαλώτους, δέκα
[70]	ἀναγνώσεται γεγραμμένας ὑμῖν τάς τε	ναῦς	ὅσας ἔλαβεν καὶ οὗ ἑκάστην,
[140]	ἄνδρες, Λεωδάμας Ἀχαρνεὺς καὶ Ἀριστοφῶν	Ἁζηνιεὺς	καὶ Κηφισόδοτος ἐκ Κεραμέων καὶ
[140]	Κηφισόδοτος ἐκ Κεραμέων καὶ Δεινίας	Ἑρχιεύς.	Ἃ δὴ πρὸς τούτους ὑπολαμβάνοιτ'
[140]	οἱ δεινοὶ λέγειν ἄνδρες, Λεωδάμας	Ἀχαρνεὺς	καὶ Ἀριστοφῶν Ἁζηνιεὺς καὶ Κηφισόδοτος
[100]	δῆμον τῶν φιλοτιμησομένων, προλέγων καὶ	δεικνὺς	ὅτι τοῖς ἀγαθόν τι ποιοῦσιν
[80]	τὸν νόμον, πρὸς πολλοῖς ἄλλοις,	οὓς	ἀκηκόατε, εἰσίν, ὦ ἄνδρες δικασταί.
[110]	καθ' οὓς ἔλαβον τὰς ἀτελείας	οὓς	ἀφαιρεῖται νῦν οὗτος τῷ νόμῳ,
[110]	πρῶτοι τῶν προγόνων, ἀλλὰ καθ'	οὓς	ἔλαβον τὰς ἀτελείας οὓς ἀφαιρεῖται
[150]	ἀλλ' ἀναμνησθέντες τῶν καιρῶν, παρ'	οὓς	εὖ πεπονθότες εὖ πεποιήκατε τοὺς
[40]	παρασχόντας ἑαυτούς· εὑρήσετε γὰρ τούτους,	οὓς	ἥκιστα προσῆκεν, ἀδικοῦντα. Λέγε. ΨΗΦΙΣΜΑ.
[90]	τοὺς δὲ νόμους αὐτούς, καθ'	οὓς	καὶ τούτοις ἄρχειν καὶ πᾶσι
[80]	δικαίοις ποιούμεθα τοὺς λόγους πάντας	οὓς	λέγομεν πρὸς ὑμᾶς, καὶ οὐδὲν
[80]	Εἰ γὰρ ἐκεῖνοι μέν, ἐφ'	οὓς	μεθ' ὅπλων ἦλθεν ἐν ἐχθροῦ
[80]	ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΑΒP ΙΟΥ ΤΙΜΩΝ.	(Οὓς	μὲν τοίνυν ἀδικήσετε, εἰ μὴ
[80]	τινὰς τῶν εὑρημένων τὴν ἀτέλειαν,	οὓς	νῦν οὗτοι μεμφόμενοι πάντας ἀφαιρεῖσθαι
[0]	ὑπαρχόντων νόμων καὶ πάλαι κυρίων,	οὓς	οὐδ' ἂν αὐτὸς οὗτος ἀντείποι
[80]	παρ' ὑμῖν ἀφαιρήσεται, καὶ ὅπως,	οὓς	οὐδεὶς ἂν ἀντείποι μὴ οὐ
[10]	ἐκ τῶν παλαιῶν νόμων, οὐδ'	οὓς	οὗτος ἔγραψε, τοὺς ἀφ' Ἁρμοδίου
[20]	προσήκει τρόπον, εἰσὶ νόμοι καθ'	οὓς	προσήκει κολάζειν. Ὅτε δὲ τοῦτο
[90]	ἀλλὰ νεώτεροι οἱ νόμοι, καθ'	οὓς	τὰ ψηφίσματα δεῖ γράφεσθαι, τῶν
[10]	(Σκεψώμεθα δὴ τίνας ἡμῖν εἰσποιεῖ	χορηγοὺς	εἰς ἐκείνας τὰς λῃτουργίας, καὶ
[140]	ταῖς ταφαῖς ταῖς δημοσίαις ποιεῖτε	λόγους	ἐπιταφίους, ἐν οἷς κοσμεῖτε τὰ
[100]	τὸν νόμον. Εἰ δὲ ταῦτα	λόγους	καὶ φλυαρίας εἶναι φήσει, ἐκεῖνό
[110]	ἐπὶ μὴ προσήκοντα πράγματα τοὺς	λόγους	μετα φέρῃ, δυσχερεῖς ἀνάγκη φαίνεσθαι.
[80]	ἐπὶ πᾶσι δικαίοις ποιούμεθα τοὺς	λόγους	πάντας οὓς λέγομεν πρὸς ὑμᾶς,
[40]	ἑτέραν χρείαν ἰδών, εἰ φαίνοιτο	διδοὺς	καὶ μὴ πῶς ἰδίᾳ τὰ
[120]	δοκεῖ, ὅσα τις πράττει τοὺς	θεοὺς	ἐπιφημίζων, τοιαῦτα φαίνεσθαι οἷα μηδ'
[150]	ὡς ἔμοιγε δοκεῖ νὴ τοὺς	θεούς,	μᾶλλον ἂν παραινέσαιμ' αὑτῷ τινὰ
[20]	δέκα θήσω· καὶ μὰ τοὺς	θεούς,	ὅπερ εἶπον ἀρτίως, οὐκ οἶμαι
[70]	κάλλιον Κόνωνα τὰ τείχη στῆσαι	Θεμιστοκλέους·	ὁ μὲν γὰρ λαθών, ὁ
[10]	κἀκεῖνο μάθοιτε, ὅτι ᾧ μόνῳ	μείζους	εἰσὶν αἱ παρὰ τῶν δήμων
[80]	ἀφῄρηνται, ἀλλὰ τὰς πάλαι χάριτας	μείζους	τῶν καινῶν ἐγκλημάτων πεποίηνται, ὑμεῖς
[110]	ἡμῶν ἐτίμα καὶ τότε τοὺς	ἀγαθούς·	αἱ μέντοι τιμαὶ καὶ τἄλλα
[60]	τελευτήσωσιν, ἐκεῖναι τοῦ τῆς πόλεως	ἤθους	μνημεῖον ὦσι, καὶ παραδείγμαθ' ἑστῶσι
[10]	ὅλως, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοῦ	ἤθους	τοῦ ὑμετέρου κύριον ποιῆσαι τοιοῦτον
[100]	μὴν περὶ τοῦ γε μηδὲ	Θηβαίους	μηδένα τιμᾶν, ἐκεῖν' ἂν ἔχειν
[110]	εἴ γ' ὁμολογῶν ἐκείνους εἶναι	σπουδαίους	μὴ τετυχηκότας δείξει μηδενός, τῆς
[130]	ἀνάξιος, εἷς ἢ δύ' ἢ	πλείους,	γραφῇ διὰ τούτων ταὐτὸ τοῦτο
[20]	τῶν γε πολιτῶν οὐκ εἰσὶ	πλείους	ἢ πέντ' ἢ ἕξ. Οὐκοῦν
[20]	οὗτοι. (Ἵν' οὖν τριάκοντ' ἄνθρωποι	πλείους	παρὰ πάντα τὸν χρόνον λῃτουργήσωσιν
[20]	ἑστιάτορες; Ἑξήκοντ' ἴσως ἢ μικρῷ	πλείους	σύμπαντες οὗτοι. (Ἵν' οὖν τριάκοντ'
[80]	εἷλεν, ἑβδομήκοντα δὲ ναῦς ἔλαβεν,	τρισχιλίους	δ' αἰχμαλώτους, δέκα δὲ καὶ
[30]	παρὰ δὲ τὰς δέκα ὡσπερανεὶ	τρισχιλίους.	(Τοσούτου τοίνυν δεῖ ταύτην ἀποστερῆσαι
[20]	εἰσὶν οἱ κατ' ἐνιαυτὸν τὰς	ἐγκυκλίους	λῃτουργίας λῃτουργοῦντες, χορηγοὶ καὶ γυμνασίαρχοι
[60]	ἀποδόσθαι καὶ χρημάτων εὐπορήσαντας Λακεδαιμο	νίους	ἀναγκάσαι τοιαύτην, οἵαν ὑμῖν ἐδόκει,
[160]	τὸ πάλαι δημοκρατούμενοι καὶ φόρους	Καρχηδονίους	πραττόμενοι καὶ πάντων τῶν περὶ
[50]	ὅθ' ἡ μεγάλη μάχη πρὸς	Λακεδαιμονίους	ἐγένεθ' ἡ ἐν Κορίνθῳ, τῶν
[60]	τῇ πόλει τὸν λόγον πρὸς	Λακεδαιμονίους	εἶναι. (Καὶ γάρ τοι μόνῳ
[50]	συμμάχους. (Ἐπειδὴ δ' ἡ πρὸς	Λακεδαιμονίους	εἰρήνη μετὰ ταῦτ' ἐγένετο, ἡ
[50]	τείχει τοὺς στρατιώτας, ἀλλὰ πρὸς	Λακεδαιμονίους	ἐπικηρυκεύεσθαι, (ὁρῶντες ἠτυχηκυῖαν τὴν πόλιν
[60]	οὐδ' ἡντινοῦν ἀφορμὴν λαβών, κατεναυμάχησεν	Λακεδαιμονίους,	καὶ πρότερον τοῖς ἄλλοις ἐπιτάττοντας
[70]	οἴχεσθαι πρεσβεύων αὐτὸς ὡς τοὺς	Λακεδαιμονίους,	λόγων δὲ γιγνομένων ἐκεῖ καί
[70]	ὑπομνῆσαι πειράσομαι. (Ἐνίκησεν μὲν τοίνυν	Λακεδαιμονίους	ναυμαχίᾳ καὶ πεντήκοντα μιᾶς δεούσας
[50]	πόλιν καὶ τῆς παρόδου κρατοῦντας	Λακεδαιμονίους,	οὐχὶ προὔδωκαν οὐδ' ἐβουλεύσαντ' ἰδίᾳ
[50]	συμμάχους ὑμῖν ἐπὶ τοῦ πρὸς	Λακεδαιμονίους	πολέμου παρέσχον, καὶ λέγοντες ἃ
[120]	πόλεως τὸ τιμᾶν τοὺς ὄντας	ἀξίους,	ἀλλ' ἔσται χαλκοῦς ἱστάναι καὶ
[90]	ὅτι ἐνταῦθ' ἔνι καὶ τοὺς	ἀξίους	ἔχειν τὰ δοθέντα καὶ τοὺς
[130]	πρόξενοι γεγόνασι, διὰ τοῦθ' ἑτέρους	ἀξίους	καὶ ἐλευθέρους καὶ πολλῶν ἀγαθῶν
[30]	τοὺς φαύλους τοὺς ὁμολογου μένως	ἀξίους	χάριτος τὰ δοθέντ' ἀφαιρεῖσθαι. ~Καὶ
[110]	οὐδὲ δίκαιον. (Εἰ μὲν γὰρ	ἀναξίους	εἶναί τις φήσει κἀκείνους τιμᾶσθαι,
[0]	τοὺς ἔχοντας ἀφείλετο τὴν δωρειὰν	ἀναξίους	ἐνόμιζεν, οὕτω καὶ τὸν δῆμον
[0]	ἐρεῖ περὶ αὐτοῦ, φήσει δ'	ἀναξίους	τινὰς ἀνθρώπους εὑρομένους ἀτέλειαν ἐκδεδυκέναι
[40]	ἄκυρα ποιεῖ ὁ νόμος, καὶ	οἵους	ἀνθρώπους ἀδικεῖ, καὶ ἐν ὁποίοις
[90]	τεθέντας, ὅπως ἔτυχον, μὴ δοκιμασθέντας	κυρίους	εἶναι. (Καὶ γάρ τοι τότε
[0]	νόμον οὐχ ὃς ἀφαιρήσεται τὸ	κυρίους	ἡμᾶς εἶναι, ἀλλὰ δι' οὗ
[0]	ἐξετάσειεν, πότερόν ποτε λυσιτελέστερόν ἐστι	κυρίους	μὲν ὑμᾶς εἶναι τῆς δωρειᾶς,
[100]	ἴσον ἀλλήλοις τοὺς τῶν κοινῶν	κυρίους	ὁμονοεῖν ποιεῖ, τὴν δὲ τῶν
[60]	Ἡρακλείδην, οἳ Βυζάντιον παραδόντες Θρασυβούλῳ	κυρίους	ὑμᾶς ἐποίησαν τοῦ Ἑλλησπόντου, ὥστε
[30]	παρὰ μὲν τὰς τριάκοντα μυριάδας	μυρίους	δίδωσι μεδίμνους ἡμῖν, παρὰ δὲ
[50]	τούτων λέγειν. (Τοῦτο μὲν τοίνυν	Θασίους	τοὺς μετ' Ἐκφάντου πῶς οὐκ
[70]	τρόπον ὑμᾶς ἔχων πρὸς ἅπαντας	Πελοποννησίους	παρετάξατ' ἐν Θήβαις, καὶ ὡς
[40]	οὗτος καὶ περὶ τῶν τοὺς	τετρακοσίους	καταλυσάντων, καὶ περὶ τῶν ὅτ'
[90]	ὑμεῖς τοὺς διαλέξοντας τοὺς ἐναν	τίους	ἐπὶ πάμπολυν ἤδη χρόνον, (καὶ
[150]	κολάζειν ἢ τοὺς ἀγαθοῦ τινὸς	αἰτίους	ἀδικεῖν. Εἰ γὰρ ἀπεχθάνεσθαί τισι
[130]	καὶ ἐλευθέρους καὶ πολλῶν ἀγαθῶν	αἰτίους,	ἃς ἔλαβον δικαίως παρ' ὑμῶν
[10]	τῶν δήμων δωρειὰς εὑρήσετ' οὔσας	βελτίους.	(Τό τε γὰρ μὴ μετ'
[90]	τἄλλα κυροῦται, ἔπειτα λύοντα τοὺς	ἐναντίους,	ἵν' εἷς ᾖ περὶ τῶν
[140]	ταφαῖς ταῖς δημοσίαις ποιεῖτε λόγους	ἐπιταφίους,	ἐν οἷς κοσμεῖτε τὰ τῶν
[140]	τοῦ χρόνου δωρειὰς τοῖς τοὺς	γυμνικοὺς	νικῶσιν ἀγῶνας τοὺς στεφανίτας, καὶ
[120]	τοὺς ὄντας ἀξίους, ἀλλ' ἔσται	χαλκοῦς	ἱστάναι καὶ σίτησιν διδόναι καὶ
[100]	ἐφάμιλλον ποιήσῃ τὸ ποιεῖν ἀλλή	λους	εὖ, (σὺ δὲ τοὐναντίον εἰσενήνοχας
[20]	ἀτελῆ, χορηγίας ἤ τινος ἄλλου	τέλους,	ἀλλ' ἁπλῶς Ἀτελῆ μηδένα πλὴν
[10]	ἀναγκαίαν ἀτέλειαν ἔχοντες, ἔξω τοῦ	τέλους	εἰσὶ τούτου· οὐκοῦν τούτων μὲν
[150]	Ὅπως μὴ γενήσονται οἱ περὶ	ἀλλήλους	φόνοι, περὶ ὧν ἐξαίρετος ἡ
[80]	τιμᾶν, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐκείνων	φίλους,	ἐπειδὰν δὲ χρόνος διέλθῃ βραχύς,
[20]	τῷ Μηδένα πάντας περιλαμβάνειν τοὺς	ἄλλους,	ἐν δὲ τῷ Τῶν ξένων
[50]	εὐλαβηθῆναι ἀδικῆσαι, ἀλλὰ καὶ πολλοὺς	ἄλλους,	οἳ πόλεις ὅλας, τὰς ἑαυτῶν
[30]	ἔθος διὰ τοὺς εὐεργέτας καὶ	ἄλλους	τινὰς εὖ ποιεῖν τῶν μὴ
[20]	τὰς τῶν μετοίκων λῃτουργίας εἰσποιεῖ	πολλούς.	Ἀλλ' ἐὰν δείξῃ πέντε, ἐγὼ
[50]	ἐστιν εὐλαβηθῆναι ἀδικῆσαι, ἀλλὰ καὶ	πολλοὺς	ἄλλους, οἳ πόλεις ὅλας, τὰς
[0]	τοῦ πλείονας ἢ προσήκει τιμᾶν	πολλοὺς	εὖ ποιεῖν προκαλεῖσθ' ὑμᾶς, ἐκ
[60]	δίκαιον κατηγορεῖν τοῦ νόμου, ὅτι	πολλοὺς	ξένους εὐεργέτας ἀφαιρεῖται τὴν ἀτέλειαν,
[160]	οἱ μὲν χρηστοὶ διὰ τοὺς	φαύλους	ἀδικήσονται, οἱ δ' ἀνάξιοι συμφορᾶς
[30]	μὴ χρηστῶν ἢ διὰ τοὺς	φαύλους	τοὺς ὁμολογου μένως ἀξίους χάριτος
[50]	εὖ ποιεῖν ὑμᾶς καὶ παρασχόντας	χρησίμους	αὑτοὺς ἐπὶ τηλικούτων καὶ τοιούτων
[40]	τῶν ὅτ' ἔφευγεν ὁ δῆμος	χρησίμους	αὑτοὺς παρασχόντων· πάντας γὰρ αὐτοὺς
[0]	ἐπὶ ταῖς ὑπαρχούσαις δωρειαῖς τοὺς	χρησίμους	ὄντας τῶν τιμῶν ἀποστερεῖν. Εἰ
[50]	Τὰ μὲν οὖν ἄλλ' ὅσα	χρησίμους	ὑμῖν ἑαυτοὺς ἐκεῖνοι παρέσχον, ἐάσω·
[40]	ἀδικεῖ, καὶ ἐν ὁποίοις καιροῖς	χρησίμους	ὑμῖν παρασχόντας ἑαυτούς· εὑρήσετε γὰρ
[90]	ἐν τῷ δικαστηρίῳ, τοὺς δὲ	νόμους	αὐτούς, καθ' οὓς καὶ τούτοις
[110]	ὅτι νῦν ὀμωμοκότες κατὰ τοὺς	νόμους	δικάσειν ἥκετε, οὐχὶ τοὺς Λακεδαιμονίων
[90]	ποιῇ τῶν ἅπαντας εἰδότων τοὺς	νόμους	ἔλαττον ἔχειν, ἀλλὰ πᾶσιν ᾖ
[100]	ἢ οὐκ ἀνεγνωκέναι τοὺς Σόλωνος	νόμους	ἢ οὐ συνιέναι. Εἰ γὰρ
[100]	τις φήσει τοὺς Σόλωνος ἀνεγνωκέναι	νόμους	ἢ συνιέναι; Ὃς ἔρημον ποιεῖς
[90]	μὲν θεσμοθέτας τοὺς ἐπὶ τοὺς	νόμους	κληρουμένους δὶς δοκιμασθέντας ἄρχειν, ἔν
[110]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοὺς Λακεδαιμονίων	νόμους	οὐδὲ τοὺς Θηβαίων λέγειν ἐπὶ
[150]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πάντας μὲν τοὺς	νόμους	ὑμῖν, ὡς ἐγὼ νομίζω, σπουδαστέον
[90]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὁ Σόλων τοὺς	νόμους	ὡς καλῶς κελεύει τιθέναι, πρῶτον
[60]	δήμου κάθοδον τὴν ἐκ Πειραιῶς	ἀσθενοῦς	ἡμῶν τῆς πόλεως οὔσης καὶ
[0]		~ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ	ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΤΕΛΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΛΕΠΤΙΝΗΝ.
[70]	ἀξιοῦν, ἐπειδὴ δὲ τετελεύτηκεν, μηδεμίαν	ποιησαμένους	τούτων μνείαν ἀφελέσθαι τι τῶν
[10]	γιγνομένων καὶ τῶν μὲν τοὺς	δανεισαμένους	ἀποδοῦναι κελευόντων, τοὺς ἐξ ἄστεως,
[30]	καὶ μηδ' ἂν μεταδόξῃ ποτὲ	ψηφισαμένους	ἐξεῖναι δοῦναι; Ἆρ' ἀγνοεῖθ' ὅτι
[70]	κρεῖττον, καὶ τὸ νικῶντας τοῦ	παρακρουσαμένους	πράττειν ὁτιοῦν ἐντιμότερον, τοσούτῳ κάλλιον
[60]	Κόνωνα σκοπεῖτε, εἰ ἄρ' ἄξιον,	καταμεμψαμένους	ἢ τὸν ἄνδρα ἢ τὰ
[20]	ἐθελήσει, τοὺς πρότερον ποιήσαντας ἐὰν	ἠδικημένους	ἴδῃ. (Εἶεν. Εἰ δὲ δὴ
[30]	ἀκούσῃ νόμῳ τὴν ἀτέλειαν ὑμᾶς	ἀφῃρημένους	αὐτὸν καὶ μηδ' ἂν μεταδόξῃ
[110]	ὧν ἔδοσάν τῴ τι, τοῦτ'	ἀφῃρημένους,	συγχωρῶ καὶ ὑμᾶς ταὐτὸ τοῦτο
[130]	ὀφθῆναι, ταῦθ' ὑμᾶς τοὺς εὐεργέτας	ἀφῃρημένους	φαίνεσθαι, καὶ τοὺς εὖ τι
[150]	αὐτοὺς τοῖς ὑπάρχουσι νόμοις δεῖ	πειθομένους	φαίνεσθαι· εἰ δὲ μή, γελοῖον
[60]	ἐπὶ τοῖς πρὸς ἡμᾶς ἀδικήμασι	γιγνομένους	ἐκείνων εὐεργέτας μὴ τιμᾶν, ἢ
[0]	φήσει δ' ἀναξίους τινὰς ἀνθρώπους	εὑρομένους	ἀτέλειαν ἐκδεδυκέναι τὰς λῃτουργίας, καὶ
[60]	καὶ δικαίως τι παρ' ὑμῶν	εὑρομένους	ἐάσωμεν ἀφαιρεθῆναι ταῦτα, μηδὲν ἔχοντες
[150]	εὖ πεπονθότες εὖ πεποιήκατε τοὺς	εὑρομένους,	καὶ τῆς Δημοφάντου στήλης περὶ
[20]	δὴ καὶ τὰς εὐπορίας, ἃς	ἀναπαυομένους	τινὰς εὐπορήσειν οὗτοι φήσουσιν, εἰς
[70]	τειχίζουσιν, ἀρνεῖσθαι καὶ πρέσβεις πέμπειν	σκεψομένους	κελεύειν, ἐπειδὴ δ' οὐχ ἧκον
[130]	μὲν γὰρ οὐκ ἔχουσιν, δεῖ	κεκολασμένους	αὐτοὺς παρ' αὐτὰ τἀδικήματα φαίνεσθαι.
[90]	θεσμοθέτας τοὺς ἐπὶ τοὺς νόμους	κληρουμένους	δὶς δοκιμασθέντας ἄρχειν, ἔν τε
[160]	μετριάζειν ἐν ταῖς εὐπραξίαις καὶ	προορωμένους	τὸ μέλλον φαίνεσθαι. (Πολλὰ δ'
[60]	κατηγορεῖν τοῦ νόμου, ὅτι πολλοὺς	ξένους	εὐεργέτας ἀφαιρεῖται τὴν ἀτέλειαν, τῶν
[160]	ἐκβαλεῖν τὸν τριήρεις πολλὰς καὶ	ξένους	καὶ πόλεις κεκτημένον. Ἀλλ' οἶμαι,
[90]	τοῖς μὲν ὑπάρχουσι νόμοις ἐχρῶντο,	καινοὺς	δ' οὐκ ἐτίθεσαν· ἐπειδὴ δὲ
[110]	γὰρ ἀναξίους εἶναί τις φήσει	κἀκείνους	τιμᾶσθαι, τίς ἄξιος, εἰπάτω, εἰ
[110]	μὲν γάρ τις ἔχει δεῖξαι	κἀκείνους	ὧν ἔδοσάν τῴ τι, τοῦτ'
[120]	τοῦ τῶνδε κατηγορεῖν ὡς φαύλων	ἐκείνους	ἀφαιροῦ, δι' ἃ δ' αὖ
[110]	Καὶ μὴν εἴ γ' ὁμολογῶν	ἐκείνους	εἶναι σπουδαίους μὴ τετυχηκότας δείξει
[80]	ὑμεῖς δέ, ὑπὲρ ὧν ἐπ'	ἐκείνους	ἐλθὼν ἐτελεύτησεν, ἀντὶ τοῦ διὰ
[110]	λέγω; Ὅτι φήσαιμ' ἂν ἔγωγ'	ἐκείνους	οὐκ ἔσθ' ὅτου παρὰ τῆς
[110]	ἐπιτιμῶντας, ὅταν ᾖ δεῖξαι βέλτιον	ἐκείνους	πράττοντας ὑμῶν. Ὅτε δ' ὑμεῖς,
[120]	σὺ νῦν καταλείπειν φήσεις ἢ	ἐκείνους	τότε δοῦναι, τὰς λῃτουργίας ὅταν
[50]	δικασταί. Ὅρα δέ, εἴ τις	ἐκείνους	τοὺς καιροὺς εἰδὼς ἢ παρὼν
[30]	τὰς τριάκοντα μυριάδας μυρίους δίδωσι	μεδίμνους	ἡμῖν, παρὰ δὲ τὰς δέκα
[110]	ποιεῖτε, ἵν' εὐορκῆτε, καὶ τοὺς	προγόνους	ὀργίζεσθ' ἂν μή τις φῇ
[80]	οὕτω προχείρως ἔχειν ὥστε μὴ	μόνους	αὐτοὺς τοὺς εὐεργέτας τιμᾶν, ἀλλὰ
[10]	τινος πολιτείας τὸ κομίζεσθαι τοὺς	εὔνους	τοῖς καθεστῶσιν χάριν ἐξέλῃς, οὐ
[40]	ἂν ἄνθρωπος μᾶλλον φανερὸς γένοιτ'	εὔνους	ὢν ὑμῖν, ἢ πῶς ἧττον
[130]	τὰ δοθέντ' ἀπολωλεκέναι δι' ὑμῶν	ἁθρόους,	παρόν, εἴ τις ἄρ' ἐστὶν
[120]	τι, τοῦτ' ἀφέλησθε, καὶ τὰς	ὑπολοίπους	ἀπίστους ποιήσετε πάσας δωρειάς. Τί
[110]	τότε δεῖν τοὺς ἑτέρων ἐπαινεῖν	τρόπους	καὶ ἔθη τοῖς ὑμετέροις ἐπιτιμῶντας,
[40]	ποιεῖ ὁ νόμος, καὶ οἵους	ἀνθρώπους	ἀδικεῖ, καὶ ἐν ὁποίοις καιροῖς
[10]	λῃτουργίαι νῦν μὲν εἰς πένητας	ἀνθρώπους	ἔρχονται, ἐκ δὲ τοῦ νόμου
[0]	αὐτοῦ, φήσει δ' ἀναξίους τινὰς	ἀνθρώπους	εὑρομένους ἀτέλειαν ἐκδεδυκέναι τὰς λῃτουργίας,
[60]	ὅτι τῶν αἰσχίστων ἐστὶν πάντας	ἀνθρώπους	ἰδεῖν καὶ ἀκοῦσαι τὰς μὲν
[160]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι· ἀλλὰ χρή γ'	ἀνθρώπους	ὄντας τοιαῦτα καὶ λέγειν καὶ
[120]	προειπεῖν, ἵνα μὴ λάθητ' ἐξαπατηθέντες.	Ἐροῦσ'	ὅτι ταῦθ' ἱερῶν ἐστιν ἅπαντα
[130]	διὰ τοῦθ' ἑτέρους ἀξίους καὶ	ἐλευθέρους	καὶ πολλῶν ἀγαθῶν αἰτίους, ἃς
[10]	γὰρ τὰ μέγιστ' ὀνείδη κτᾶται,	φθονεροὺς	ἀπίστους ἀχαρίστους εἶναι δοκεῖν. (Ὅτι
[130]	ἑτοίμως πρόξενοι γεγόνασι, διὰ τοῦθ'	ἑτέρους	ἀξίους καὶ ἐλευθέρους καὶ πολλῶν
[70]	δ' οὐχ ἧκον οὗτοι, πέμπειν	ἑτέρους	παραινεῖν. Καὶ πάντες ἴσως ἀκηκόαθ'
[70]	λαμβάνων, ἃς ἁπάσας εἰς τοὺς	ὑμετέρους	λιμένας κατήγαγεν. (Ἑνὶ δὲ κεφαλαίῳ
[110]	εὖ παθόντες οὐδέν' ἐτίμησαν, καὶ	πονηροὺς	καὶ ἀπαιδεύτους ἡγεῖσθ' εἶναι, πονηροὺς
[130]	ποιήσετε κύριον, δόξετε φθονήσαντες, οὐχὶ	πονηροὺς	λαβόντες ἀφῃρῆσθαι. ~Ἔστι δὲ πάντα
[110]	πονηροὺς καὶ ἀπαιδεύτους ἡγεῖσθ' εἶναι,	πονηροὺς	μὲν διότι καταψεύδονται τῶν προγόνων
[130]	ἃ τούτων ἕκαστος ὀκνεῖ τοὺς	ἐχθροὺς	ἀφαιρούμενος ὀφθῆναι, ταῦθ' ὑμᾶς τοὺς
[60]	μᾶλλον ἔδεισ' ὦ Λεπτίνη, τοὺς	ἐχθρούς,	εἰ δύνασαι, πεῖσαι τοὺς ἐπὶ
[50]	δέ, εἴ τις ἐκείνους τοὺς	καιροὺς	εἰδὼς ἢ παρὼν ἤ τινος
[40]	αὐτὸν ἐπαγγειλάμενον ποιεῖν καὶ τοὺς	καιροὺς	ἐν οἷς. (Πάντες μὲν γάρ
[40]	μὲν ἔργῳ παρὰ τοὺς μεγίστους	καιροὺς	οὑτωσὶ κοινὰ τὰ ὄντα τῷ
[160]	Συρακόσιοι, τὸ πάλαι δημοκρατούμενοι καὶ	φόρους	Καρχηδονίους πραττόμενοι καὶ πάντων τῶν
[0]	δοῦναι, ἢ διὰ τοῦ παντελῶς	ἀκύρους	γενέσθαι μηδ' ἂν ἄξιόν τιν'
[30]	ὡς ἐκεῖνος ὑπομενεῖ ἑαυτῷ μὲν	ἀκύρους	εἶναι τὰς παρ' ὑμῶν δωρειάς,
[30]	ὑμᾶς εὖ, ὑμεῖς δ' ἑστώσας	ἀκύρους	πεποιηκότες, ὃ πολὺ δεινότερον τοῦ
[20]	τῇ πόλει, ἰδίᾳ δέ τινες	πλουτήσους	ἀτελείας ἐπειλημμένοι. Ἔστι δὲ ταῦτ'
[60]	βουλομένοις τι ποιεῖν ὑμᾶς ἀγαθόν,	ὅσους	εὖ ποιήσαντας ἡ πόλις ἀντ'
[10]	εἰς ἐκείνας τὰς λῃτουργίας, καὶ	πόσους,	ἐὰν μὴ τούτῳ προσέχωμεν, ἀφήσει.
[0]	αὐτὴν ἐπιτάξασαν τοῖς ἰδιώταις, ἀλλὰ	τοὺς	ἀγαθόν τι πεποιηκότας ἐξαπατῆσαι, καὶ
[130]	τοῦτ' ἔστιν; (Τὸ δοκεῖν ἐξηπατηκέναι	τοὺς	ἀγαθόν τι ποιήσαντας. Ὅτι μὲν
[0]	δόξαν ἔχοιεν ἄν, οἱ δὲ	τοὺς	ἀγαθόν τι ποιοῦντας ἑαυτοὺς μὴ
[150]	τοὺς ἀδικοῦντας ὑμᾶς κολάζειν ἢ	τοὺς	ἀγαθοῦ τινὸς αἰτίους ἀδικεῖν. Εἰ
[110]	πόλις ἡμῶν ἐτίμα καὶ τότε	τοὺς	ἀγαθούς· αἱ μέντοι τιμαὶ καὶ
[150]	δεινότητι ταύτῃ χρῆσθαι ἐπὶ τὸ	τοὺς	ἀδικοῦντας ὑμᾶς κολάζειν ἢ τοὺς
[60]	γέγραπται· Ἐπειδὴ Κόνων φησὶν ἠλευθέρωσε	τοὺς	Ἀθηναίων συμ῎ μάχους. Ἔστιν δὲ
[20]	μὲν τῷ Μηδένα πάντας περιλαμβάνειν	τοὺς	ἄλλους, ἐν δὲ τῷ Τῶν
[90]	καταμανθάνετε, ὅτι ἐνταῦθ' ἔνι καὶ	τοὺς	ἀξίους ἔχειν τὰ δοθέντα καὶ
[20]	πάντα τὸν χρόνον λῃτουργήσωσιν ἡμῖν,	τοὺς	ἅπαντας ἀπίστως πρὸς ἡμᾶς αὐτοὺς
[60]	ἐπιτάττοντας εἴθισ' ἀκούειν ὑμῶν, καὶ	τοὺς	ἁρμοστὰς ἐξήλασεν ἐκ τῶν νήσων,
[40]	τῆς πόλεως ἀτυχήματι μᾶλλον ἕλοιτο	τοὺς	ἀτυχοῦντας καὶ τὴν παρὰ τούτων
[10]	νόμων, οὐδ' οὓς οὗτος ἔγραψε,	τοὺς	ἀφ' Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονος. (Σκεψώμεθα
[40]	ἐξητασμέν' ἐπὶ τὸ βέλτιον προῆγε,	τοὺς	δ' ἐν ἁπάσῃ καθεστάναι δοκοῦντας
[10]	δὲ γιγνομένων καὶ τῶν μὲν	τοὺς	δανεισαμένους ἀποδοῦναι κελευόντων, τοὺς ἐξ
[90]	παρ' ὑμῖν ἐν τῷ δικαστηρίῳ,	τοὺς	δὲ νόμους αὐτούς, καθ' οὓς
[100]	ποιοῦντας μήτε τιμῶντες μήτε θαυμάζοντες,	τοὺς	δὲ συγγενεῖς ἴστε γὰρ ὃν
[150]	χειροτονηθέντα πλεῖν ἢ ἅπαξ συνδικῆσαι.	(Τοὺς	δὴ συνεροῦντας νόμῳ καὶ διδάξοντας
[60]	προξενίαν, εὐεργεσίαν, ἀτέλειαν ἁπάντων. Εἶτα	τοὺς	δι' ὑμᾶς φεύγοντας καὶ δικαίως
[90]	εἰσὶ νόμοι, ὥστε χειροτονεῖθ' ὑμεῖς	τοὺς	διαλέξοντας τοὺς ἐναν τίους ἐπὶ
[100]	ὦσι γνήσιοι, οὐχ ἵν' ἀποστερήσῃ	τοὺς	ἐγγυτάτω γένει τῆς ἀγχιστείας, ἀλλ'
[50]	(Ὧν ἐπέρχεταί μοι πρώτους ἐξετάσαι	τοὺς	ἐκ Κορίνθου φεύγοντας. Ἀναγκάζομαι δὲ
[80]	τοὺς εὐεργέτας τιμᾶν, ἀλλὰ καὶ	τοὺς	ἐκείνων φίλους, ἐπειδὰν δὲ χρόνος
[60]	αὐτούς, ὑμῖν δὲ πρὸς πάντας	τοὺς	Ἕλληνας· ὅτου γὰρ ἄν τις
[40]	ἥτις ποτ' ἔμελλεν ἔσεσθαι, ἢ	τοὺς	ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ κεκρατηκότας
[10]	τριάκοντα δανείσασθαι παρὰ Λακεδαιμονίων ἐπὶ	τοὺς	ἐν Πειραιεῖ. Ἐπειδὴ δ' ἡ
[90]	ὥστε χειροτονεῖθ' ὑμεῖς τοὺς διαλέξοντας	τοὺς	ἐναν τίους ἐπὶ πάμπολυν ἤδη
[90]	καὶ τἄλλα κυροῦται, ἔπειτα λύοντα	τοὺς	ἐναντίους, ἵν' εἷς ᾖ περὶ
[110]	τοὺς Θηβαίων λέγειν ἐπὶ τῷ	τοὺς	ἐνθάδε λυμαίνεσθαι, οὐδὲ δι' ὧν
[10]	μὲν τοὺς δανεισαμένους ἀποδοῦναι κελευόντων,	τοὺς	ἐξ ἄστεως, τῶν δὲ τοῦτο
[60]	τοὺς ἐχθρούς, εἰ δύνασαι, πεῖσαι	τοὺς	ἐπὶ τοῖς πρὸς ἡμᾶς ἀδικήμασι
[90]	προστάξας νομοθετεῖν, τοὺς μὲν θεσμοθέτας	τοὺς	ἐπὶ τοὺς νόμους κληρουμένους δὶς
[130]	τοῦτο ποιήσητε, ἀλλὰ κελεύετε τούτους	τοὺς	ἐροῦντας ὑπὲρ τοῦ νόμου, (εἴ
[110]	~Ὅλως δ' οἶμαι τότε δεῖν	τοὺς	ἑτέρων ἐπαινεῖν τρόπους καὶ ἔθη
[0]	ὁτιοῦν ἀγαθὸν πεποιηκόσιν ὑμᾶς, ταύτης	τοὺς	εὖ ποιήσαντας, ὃ προστεθείκαμεν αὐτοῖς,
[130]	τοὺς εὐεργέτας ἀφῃρημένους φαίνεσθαι, καὶ	τοὺς	εὖ τι πεποιηκότας ὑμᾶς, οἷς
[20]	χορηγίας ὥσπερ τὰς τριηραρχίας, ἢ	τοὺς	εὐεργέτας ἀφελέσθαι τὰ δοθέντα; Ἐγὼ
[130]	ἐχθροὺς ἀφαιρούμενος ὀφθῆναι, ταῦθ' ὑμᾶς	τοὺς	εὐεργέτας ἀφῃρημένους φαίνεσθαι, καὶ τοὺς
[80]	μὴ φανούμεθα φαυλότεροι Χίων περὶ	τοὺς	εὐεργέτας γεγενημένοι. Εἰ γὰρ ἐκεῖνοι
[50]	ὡς Ἀθηναῖοι σκοποῦσιν εἰ χρὴ	τοὺς	εὐεργέτας ἐᾶν τὰ δοθέντ' ἔχειν·
[30]	ἀνθρώποις μᾶλλόν ἐστιν ἔθος διὰ	τοὺς	εὐεργέτας καὶ ἄλλους τινὰς εὖ
[80]	ἔχειν ὥστε μὴ μόνους αὐτοὺς	τοὺς	εὐεργέτας τιμᾶν, ἀλλὰ καὶ τοὺς
[110]	οὖν δίκαιον, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	τοὺς	εὐεργέτας τιμᾶν; Δίκαιον. Τί δέ;
[10]	ἄν τινος πολιτείας τὸ κομίζεσθαι	τοὺς	εὔνους τοῖς καθεστῶσιν χάριν ἐξέλῃς,
[150]	οὓς εὖ πεπονθότες εὖ πεποιήκατε	τοὺς	εὑρομένους, καὶ τῆς Δημοφάντου στήλης
[130]	ἔχει, ἃ τούτων ἕκαστος ὀκνεῖ	τοὺς	ἐχθροὺς ἀφαιρούμενος ὀφθῆναι, ταῦθ' ὑμᾶς
[60]	οὖν μᾶλλον ἔδεισ' ὦ Λεπτίνη,	τοὺς	ἐχθρούς, εἰ δύνασαι, πεῖσαι τοὺς
[50]	ἔργον ἀνθρώπων ἐστί· τὸ δὲ	τοὺς	ἔχοντας ἀφαιρεῖσθαι φθονούντων, τοῦτο δ'
[0]	τῷ γράψαι Μηδέν' εἶναι ἀτελῆ,	τοὺς	ἔχοντας ἀφείλετο τὴν ἀτέλειαν, ἐν
[0]	ὡς τὸν αὐτὸν τρόπον, ὅνπερ	τοὺς	ἔχοντας ἀφείλετο τὴν δωρειὰν ἀναξίους
[120]	ἐμοὶ δοκεῖ, ὅσα τις πράττει	τοὺς	θεοὺς ἐπιφημίζων, τοιαῦτα φαίνεσθαι οἷα
[150]	παρέσχηκεν, ὡς ἔμοιγε δοκεῖ νὴ	τοὺς	θεούς, μᾶλλον ἂν παραινέσαιμ' αὑτῷ
[20]	ἀτελεῖς δέκα θήσω· καὶ μὰ	τοὺς	θεούς, ὅπερ εἶπον ἀρτίως, οὐκ
[110]	Ἀθηναῖοι, τοὺς Λακεδαιμονίων νόμους οὐδὲ	τοὺς	Θηβαίων λέγειν ἐπὶ τῷ τοὺς
[50]	τοίνυν μόνον, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	τοὺς	ἰδίᾳ γνόντας εὖ ποιεῖν ὑμᾶς
[90]	ὄντων ἑκάστου νόμος, καὶ μὴ	τοὺς	ἰδιώτας αὐτὸ τοῦτο ταράττῃ καὶ
[50]	Ὅρα δέ, εἴ τις ἐκείνους	τοὺς	καιροὺς εἰδὼς ἢ παρὼν ἤ
[40]	τὸ αὐτὸν ἐπαγγειλάμενον ποιεῖν καὶ	τοὺς	καιροὺς ἐν οἷς. (Πάντες μὲν
[70]	γὰρ λαθών, ὁ δὲ νικήσας	τοὺς	κωλύσοντας αὔτ' ἐποίησεν. Οὐ τοίνυν
[40]	πάλιν τάλαντον ἔδωκεν οὐδὲ γὰρ	τοὺς	λαβόντας ἔγωγ' ἡγοῦμαι τὸ πλῆθος
[70]	κελεύσας, οἴχεσθαι πρεσβεύων αὐτὸς ὡς	τοὺς	Λακεδαιμονίους, λόγων δὲ γιγνομένων ἐκεῖ
[110]	ἔστι δίκαιον, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	τοὺς	Λακεδαιμονίων νόμους οὐδὲ τοὺς Θηβαίων
[110]	τοὺς νόμους δικάσειν ἥκετε, οὐχὶ	τοὺς	Λακεδαιμονίων οὐδὲ Θηβαίων, οὐδ' οἷς
[20]	τοσούτους, ἐὰν ὁ νόμος τεθῇ,	τοὺς	λῃτουργοῦντας ἔσεσθαι, καὶ τῶν πολιτῶν
[110]	κακουργῶν ἐπὶ μὴ προσήκοντα πράγματα	τοὺς	λόγους μετα φέρῃ, δυσχερεῖς ἀνάγκη
[80]	ἀληθῶς ἐπὶ πᾶσι δικαίοις ποιούμεθα	τοὺς	λόγους πάντας οὓς λέγομεν πρὸς
[40]	τὸν τῷ μὲν ἔργῳ παρὰ	τοὺς	μεγίστους καιροὺς οὑτωσὶ κοινὰ τὰ
[100]	παύσαιντο, εἰ ἄρ' εὔξασθαι δεῖ,	τοὺς	μὲν ἑαυτοὺς ἀγαθόν τι ποιοῦντας
[40]	πράγματ' ἐπ' ἀμφότερα, εἰ μὴ	τοὺς	μὲν ἐν κινδύνῳ καθεστηκότας καὶ
[100]	μεταχειριζόμενοι, μήθ' ὑμεῖς τἀναντία τούτοις	τοὺς	μὲν εὐεργέτας τιμῶντες, παρὰ δὲ
[90]	τοῦτον τὸν τρόπον προστάξας νομοθετεῖν,	τοὺς	μὲν θεσμοθέτας τοὺς ἐπὶ τοὺς
[50]	λέγειν. (Τοῦτο μὲν τοίνυν Θασίους	τοὺς	μετ' Ἐκφάντου πῶς οὐκ ἀδικήσετε,
[90]	ἀξίους ἔχειν τὰ δοθέντα καὶ	τοὺς	μὴ τοιούτους κριθέντας, ἐὰν ἀδίκως
[130]	καί τις ἴσως ἄλλος διὰ	τοὺς	μισθοῦ τὰ τοιαῦτα γράφοντας ἑτοίμως
[110]	ὁρᾶν, ὅτι νῦν ὀμωμοκότες κατὰ	τοὺς	νόμους δικάσειν ἥκετε, οὐχὶ τοὺς
[90]	καὶ ποιῇ τῶν ἅπαντας εἰδότων	τοὺς	νόμους ἔλαττον ἔχειν, ἀλλὰ πᾶσιν
[90]	τοὺς μὲν θεσμοθέτας τοὺς ἐπὶ	τοὺς	νόμους κληρουμένους δὶς δοκιμασθέντας ἄρχειν,
[150]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πάντας μὲν	τοὺς	νόμους ὑμῖν, ὡς ἐγὼ νομίζω,
[90]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὁ Σόλων	τοὺς	νόμους ὡς καλῶς κελεύει τιθέναι,
[30]	χρηστῶν ἢ διὰ τοὺς φαύλους	τοὺς	ὁμολογου μένως ἀξίους χάριτος τὰ
[120]	οὐδὲ τῆς πόλεως τὸ τιμᾶν	τοὺς	ὄντας ἀξίους, ἀλλ' ἔσται χαλκοῦς
[20]	Λεύκωνα τὸν ἄρχοντα Βοσπόρου καὶ	τοὺς	παῖδας αὐτοῦ τὴν δωρειὰν ἣν
[30]	ἡλίκον ἐστὶ θεωρήσατε. Ἐκεῖνος πράττεται	τοὺς	παρ' αὑτοῦ σῖτον ἐξάγοντας τριακοστήν.
[30]	κύριος ἂν γένηται, καὶ ὑμῶν	τοὺς	παρ' ἐκείνου σιτηγοῦντας; (Οὐ γὰρ
[110]	τε ποιεῖτε, ἵν' εὐορκῆτε, καὶ	τοὺς	προγόνους ὀργίζεσθ' ἂν μή τις
[20]	δὲ ποιεῖν ἡμᾶς οὐδεὶς ἐθελήσει,	τοὺς	πρότερον ποιήσαντας ἐὰν ἠδικημένους ἴδῃ.
[100]	μηδέν, πῶς σέ τις φήσει	τοὺς	Σόλωνος ἀνεγνωκέναι νόμους ἢ συνιέναι;
[100]	ἐρῶ σε ἢ οὐκ ἀνεγνωκέναι	τοὺς	Σόλωνος νόμους ἢ οὐ συνιέναι.
[140]	τοῖς τοὺς γυμνικοὺς νικῶσιν ἀγῶνας	τοὺς	στεφανίτας, καὶ οὐχ, ὅτι τῇ
[50]	μάχην μὴ δέχεσθαι τῷ τείχει	τοὺς	στρατιώτας, ἀλλὰ πρὸς Λακεδαιμονίους ἐπικηρυκεύεσθαι,
[50]	καὶ διέσωσαν καὶ ὑμᾶς καὶ	τοὺς	συμμάχους. (Ἐπειδὴ δ' ἡ πρὸς
[50]	οὕτως ἀχάριστοι καὶ κακοί, ὥστε	τούς	τ' ἔχοντας ἀφῃρήμεθα καὶ τὸ
[110]	μή τις φῇ ποιεῖν, καὶ	τοὺς	τὰ τοιαῦτα λέγοντας παραδείγματα, ὡς
[60]	πῶς ποτ' ἂν ἔχοιτε πρὸς	τοὺς	ταῦτα λέγοντας; Ἢ δῆλον ὅτι
[100]	δὲ ποιεῖς, οὐ λέγεις κακῶς	τοὺς	τετελευτηκότας τῶν εὐεργετῶν, τῷ δεῖνι
[40]	λόγος οὗτος καὶ περὶ τῶν	τοὺς	τετρακοσίους καταλυσάντων, καὶ περὶ τῶν
[40]	οὐκ αἰσχυνόμεθ' ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	τοὺς	τοῦ τοιούτου παῖδας εἰ μηδεμίαν
[100]	τὸ πάντας ἔχειν ἴσον ἀλλήλοις	τοὺς	τῶν κοινῶν κυρίους ὁμονοεῖν ποιεῖ,
[70]	δύο λαμβάνων, ἃς ἁπάσας εἰς	τοὺς	ὑμετέρους λιμένας κατήγαγεν. (Ἑνὶ δὲ
[160]	ποιήσαιτε, οἱ μὲν χρηστοὶ διὰ	τοὺς	φαύλους ἀδικήσονται, οἱ δ' ἀνάξιοι
[30]	τῶν μὴ χρηστῶν ἢ διὰ	τοὺς	φαύλους τοὺς ὁμολογου μένως ἀξίους
[0]	τινας ἐπὶ ταῖς ὑπαρχούσαις δωρειαῖς	τοὺς	χρησίμους ὄντας τῶν τιμῶν ἀποστερεῖν.
[30]	καὶ οὐ διὰ ταῦτ' ἐγὼ	τοὺς	χρηστοὺς ἀφειλόμην, ἀλλὰ τὸν δῆμον
[110]	τοῖς προγόνοις ὑμῶν ἔθος ἦν	τοὺς	χρηστοὺς τιμᾶν, δηλοῖ τὸ ψήφισμα
[30]	δεδωκέναι, καὶ κηρύττειν πρώτους γεμίζεσθαι	τοὺς	ὡς ὑμᾶς πλέοντας. Ἔχων γὰρ
[30]	οὐ διὰ ταῦτ' ἐγὼ τοὺς	χρηστοὺς	ἀφειλόμην, ἀλλὰ τὸν δῆμον νομίζων
[150]	εἶναι τὴν πόλιν καὶ πάντας	χρηστοὺς	καὶ μηδέν' εἶναι πονηρόν; (Ὁ
[110]	προγόνοις ὑμῶν ἔθος ἦν τοὺς	χρηστοὺς	τιμᾶν, δηλοῖ τὸ ψήφισμα τουτί·
[40]	τῷ μὲν ἔργῳ παρὰ τοὺς	μεγίστους	καιροὺς οὑτωσὶ κοινὰ τὰ ὄντα
[60]	πλεῖστα, καὶ ἄνδρας ἀρίστους καὶ	πλείστους	εὐεργέτας τῆς πόλεως πολίτας εἶναι.
[10]	τὰ μέγιστ' ὀνείδη κτᾶται, φθονεροὺς	ἀπίστους	ἀχαρίστους εἶναι δοκεῖν. (Ὅτι τοίνυν
[60]	κατορθώσῃ, τὰς χάριτας παρ' ὑμῶν	ἀπίστους	ἕξειν; (Πάνυ τοίνυν ἀχθοίμην ἄν,
[120]	ἂν ἀντ' εὖ ποιήσωμέν τινας,	ἀπίστους	καταστήσομεν· οὐδ' ὁ πλεῖστος ἔμοιγε
[120]	τοῦτ' ἀφέλησθε, καὶ τὰς ὑπολοίπους	ἀπίστους	ποιήσετε πάσας δωρειάς. Τί γὰρ
[60]	ἡμῖν εἶναι πλεῖστα, καὶ ἄνδρας	ἀρίστους	καὶ πλείστους εὐεργέτας τῆς πόλεως
[10]	μέγιστ' ὀνείδη κτᾶται, φθονεροὺς ἀπίστους	ἀχαρίστους	εἶναι δοκεῖν. (Ὅτι τοίνυν οὐδ'
[140]	μέτεστιν, ἐφθονήσατε τοῖς ἔχουσιν, οὐδ'	ἐλάττους	ἐνείματε τὰς τιμὰς διὰ ταῦτα.
[0]	κεχειροτονήκατε, καὶ συμμάχους ἤδη τινὰς	ἥττους	ἀντὶ κρειττόνων ἐπείσθηθ' ἑλέσθαι, καὶ
[10]	δωρειῶν νόμος, οὗτος, ᾧ μόνῳ	κρείττους	εἰσὶν αἱ παρ' ὑμῶν δωρειαί,
[40]	τοῦ μὴ τῷ λιμῷ πάντας	αὐτοὺς	ἀποθανεῖν αἰτιώτατος ἐγένετο. Καὶ μετὰ
[20]	τοὺς ἅπαντας ἀπίστως πρὸς ἡμᾶς	αὐτοὺς	διαθῶμεν; Ἀλλ' ἴσμεν ἐκεῖνο δήπου,
[60]	ἐκείνως εἰ λογίσαισθε πρὸς ὑμᾶς	αὐτούς·	εἴ τινες νυνὶ τῶν ἐχόντων
[20]	ἕξ. Οὐκοῦν ἀμφοτέρων ἑκκαίδεκα. Ποιήσωμεν	αὐτοὺς	εἴκοσιν, εἰ δὲ βούλεσθε, τριάκοντα.
[120]	στήλης, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀτελεῖς	αὐτοὺς	εἶναι κελευόντων πλὴν ἱερῶν. Λέγε
[130]	~Ἀλλὰ μὴν γέγραπταί γ' ἀτελεῖς	αὐτοὺς	εἶναι. Τίνος; Ἢ τοῦ μετοικίου;
[50]	Λακεδαιμονίων ἐξέπεσον. Ὑποδεξάμενοι δ' ὑμεῖς	αὐτοὺς	ἐποιήσατ' ἔργον ἀνθρώπων καλῶν κἀγαθῶν·
[40]	χρησίμους αὑτοὺς παρασχόντων· πάντας γὰρ	αὐτοὺς	ἡγοῦμαι δεινότατ' ἂν παθεῖν, εἴ
[90]	τῷ δικαστηρίῳ, τοὺς δὲ νόμους	αὐτούς,	καθ' οὓς καὶ τούτοις ἄρχειν
[130]	καὶ φαμὲν θήσειν, ἢ θέντας	αὐτούς,	ὅταν πρῶτον γένωνται νομοθέται. Ἔστι
[130]	γὰρ οὐκ ἔχουσιν, δεῖ κεκολασμένους	αὐτοὺς	παρ' αὐτὰ τἀδικήματα φαίνεσθαι. ἰ
[150]	νόμῳ μὲν συνδικεῖν, νόμον δ'	αὐτοὺς	παραβαίνειν ἕτερον. Ἀνάγνωθι λαβὼν τὸν
[100]	ὁτιοῦν πράξῃ, τοιοῦτόν τι λέγειν	αὐτοὺς	παρεσκευάσθαι, ὡς ἄρ' οἱ Λακεδαιμόνιοι
[160]	ἄλληλα καὶ λογίσασθε πρὸς ὑμᾶς	αὐτοὺς	τί συμβήσεται καταψηφισαμένοις ὑμῖν τοῦ
[150]	διδάξοντας ὑμᾶς ὡς ἐπιτήδειός ἐστιν,	αὐτοὺς	τοῖς ὑπάρχουσι νόμοις δεῖ πειθομένους
[80]	προχείρως ἔχειν ὥστε μὴ μόνους	αὐτοὺς	τοὺς εὐεργέτας τιμᾶν, ἀλλὰ καὶ
[60]	ἐκείνῳ μὲν φιλοτιμία πρὸς ὑμᾶς	αὐτούς,	ὑμῖν δὲ πρὸς πάντας τοὺς
[160]	πραττόμενοι καὶ πάντων τῶν περὶ	αὑτοὺς	ἄρχοντες καὶ ναυμαχίᾳ νενικηκότες ἡμᾶς,
[50]	ποιεῖν ὑμᾶς καὶ παρασχόντας χρησίμους	αὑτοὺς	ἐπὶ τηλικούτων καὶ τοιούτων καιρῶν,
[40]	ὅτ' ἔφευγεν ὁ δῆμος χρησίμους	αὑτοὺς	παρασχόντων· πάντας γὰρ αὐτοὺς ἡγοῦμαι
[100]	παρὰ τοῦ δήμου δωρειαῖς πρὸς	αὑτοὺς	ποιοῦνται, φυλάττει. (Καὶ μὴν περὶ
[100]	ἄρ' εὔξασθαι δεῖ, τοὺς μὲν	ἑαυτοὺς	ἀγαθόν τι ποιοῦντας μήτε τιμῶντες
[50]	οὖν ἄλλ' ὅσα χρησίμους ὑμῖν	ἑαυτοὺς	ἐκεῖνοι παρέσχον, ἐάσω· ἀλλ' ὅθ'
[40]	ὁποίοις καιροῖς χρησίμους ὑμῖν παρασχόντας	ἑαυτούς·	εὑρήσετε γὰρ τούτους, οὓς ἥκιστα
[0]	δὲ τοὺς ἀγαθόν τι ποιοῦντας	ἑαυτοὺς	μὴ τοῖς ὁμοίοις ἀμειβόμενοι, κακίας.
[110]	οὐδέν' ἐτίμησαν, καὶ πονηροὺς καὶ	ἀπαιδεύτους	ἡγεῖσθ' εἶναι, πονηροὺς μὲν διότι
[90]	τὰ δοθέντα καὶ τοὺς μὴ	τοιούτους	κριθέντας, ἐὰν ἀδίκως τι λάβωσιν,
[130]	μαστιγίαι, Λυκίδας καὶ Διονύσιος, καὶ	τοιούτους	τινὰς ἐξειλεγμένοι. Ὑπὲρ δὴ τούτων
[20]	καὶ τῶν μετοίκων πλείονας ἢ	τοσούτους,	ἐὰν ὁ νόμος τεθῇ, τοὺς
[150]	ὡς κάλλιστ' ἔχειν, μάλιστα δὲ	τούτους	δι' ὧν ἢ μικρὰν ἢ
[0]	αὐτῶν ἠξίωσεν ὑμᾶς τε καὶ	τούτους.	Ἐν μὲν γὰρ τῷ γράψαι
[80]	ἂν τότ' ἐδώκατε δωρειάν, διὰ	τούτους	νῦν αὐτὸν ἐκεῖνον ἀφαιρήσεσθε τὴν
[40]	ὑμῖν παρασχόντας ἑαυτούς· εὑρήσετε γὰρ	τούτους,	οὓς ἥκιστα προσῆκεν, ἀδικοῦντα. Λέγε.
[130]	δημοσίᾳ τοῦτο ποιήσητε, ἀλλὰ κελεύετε	τούτους	τοὺς ἐροῦντας ὑπὲρ τοῦ νόμου,
[140]	Δεινίας Ἑρχιεύς. Ἃ δὴ πρὸς	τούτους	ὑπολαμβάνοιτ' ἂν εἰκότως, ἀκούσατε, καὶ
[80]	δὲ ναῦς ἔλαβεν, τρισχιλίους δ'	αἰχμαλώτους,	δέκα δὲ καὶ ἑκατὸν τάλαντ'
[70]	καὶ πεντήκοντα μιᾶς δεούσας ἔλαβ'	αἰχμαλώτους	τριήρεις, εἷλε δὲ τῶν νήσων
[30]	Ἀθήναζε ἀτέλειαν δεδωκέναι, καὶ κηρύττειν	πρώτους	γεμίζεσθαι τοὺς ὡς ὑμᾶς πλέοντας.
[50]	τῆς πατρίδος. (Ὧν ἐπέρχεταί μοι	πρώτους	ἐξετάσαι τοὺς ἐκ Κορίνθου φεύγοντας.
[30]	δικασταί. Τούτων δ' ἁπάντων στήλας	ἀντιγράφους	ἐστήσαθ' ὑμεῖς κἀκεῖνος, τὴν μὲν
[60]	φησὶν ἠλευθέρωσε τοὺς Ἀθηναίων συμ῎	μάχους.	Ἔστιν δὲ τοῦτο τὸ γράμμ'
[50]	διέσωσαν καὶ ὑμᾶς καὶ τοὺς	συμμάχους.	(Ἐπειδὴ δ' ἡ πρὸς Λακεδαιμονίους
[0]	πολλὰ πολλάκις ἐξαπατηθέντες κεχειροτονήκατε, καὶ	συμμάχους	ἤδη τινὰς ἥττους ἀντὶ κρειττόνων
[50]	πόλεις ὅλας, τὰς ἑαυτῶν πατρίδας,	συμμάχους	ὑμῖν ἐπὶ τοῦ πρὸς Λακεδαιμονίους
[20]	τινές, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, σφόδρ'	ἔχουσ'	ἀλογίστως ὥστ' ἐπιχειροῦσι λέγειν πρὸς
[80]	φίλους, ἐπειδὰν δὲ χρόνος διέλθῃ	βραχύς,	καὶ ὅσ' αὐτοῖς δεδώκατε, ταῦτ'
[50]	τοῖς σκοπουμένοις, εἴ τις ἀκούσειεν	ὡς	Ἀθηναῖοι σκοποῦσιν εἰ χρὴ τοὺς
[70]	γιγνομένων ἐκεῖ καί τινων ἀπαγγελλόντων	ὡς	Ἀθηναῖοι τειχίζουσιν, ἀρνεῖσθαι καὶ πρέσβεις
[10]	Λεπτίνης, ἀπάγων ὑμᾶς ἀπὸ τούτων,	ὡς	αἱ λῃτουργίαι νῦν μὲν εἰς
[30]	κατὰ τῆς πόλεως βλασφημεῖν τεκμήριον	ὡς	ἀληθῆ λέγουσιν ἑστήξουσιν. (Φέρ' ἐὰν
[80]	φιλοτιμίαν τοῦ πατρός. Οὕτω γὰρ	ὡς	ἀληθῶς ἔμοιγε φαίνεται βεβαίως πως
[80]	εἰδῆτ' ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὅτι	ὡς	ἀληθῶς ἐπὶ πᾶσι δικαίοις ποιούμεθα
[150]	τὰς τιμωρίας. Εἰ γὰρ ἅπαντες	ὡς	ἀληθῶς τὰς ἐν τοῖς νόμοις
[80]	τοῦ νυνὶ γιγνομένου πράγματος αἴσθησιν,	ὡς	ἂν εἰκότως ἀγανακτήσειαν. Εἰ γὰρ
[0]	εἵνεκα τοῦ Χαβρίου ὡμολόγησα τούτοις,	ὡς	ἂν οἷός τ' ὦ, συνερεῖν.
[40]	δ' οἱ λόγῳ ταῦτ' ἀκούοντες	ὡς	ἀναξίων ἀφαιρησόμεθα, πῶς οὐχ ὑπέρδεινον
[110]	παρ' ἡμῖν δῆμος εὐδαίμων, ταῦθ'	ὡς	ἀνελεῖν δεῖ λεγόντων τινῶν ἐθέλειν
[140]	αὑτὸς φαίνου τά τ' ὀφειλόμεν'	ὡς	ἀποδοῦναι δεῖ γράφων, καὶ ἅ
[110]	τοὺς τὰ τοιαῦτα λέγοντας παραδείγματα,	ὡς	ἄρ' ἐκεῖνοι μεγάλ' εὖ παθόντες
[100]	τοιοῦτόν τι λέγειν αὐτοὺς παρεσκευάσθαι,	ὡς	ἄρ' οἱ Λακεδαιμόνιοι καλῶς πολιτευόμενοι
[20]	ταῦτ' οὐδέν, ἄλλα δὲ τοιαδί,	ὡς	ἄρα δεινόν, εἰ ἐν κοινῷ
[110]	(Ἔστι τοίνυν τις πρόχειρος λόγος,	ὡς	ἄρα καὶ παρ' ἡμῖν ἐπὶ
[140]	καὶ τοῦτ' ἀκούω σε λέγειν,	ὡς	ἄρα τρεῖς σέ τινες γραψάμενοι
[70]	σχεῖν τῶν ῥητόρων τῶν διδαξόντων	ὡς	ἀφελέσθαι τι χρὴ τῶν ἐκείνῳ
[110]	τετυχηκότας δείξει μηδενός, τῆς πόλεως	ὡς	ἀχαρίστου δήπου κατηγορεῖ. Ἔστι δ'
[110]	διότι καταψεύδονται τῶν προγόνων ὑμῶν	ὡς	ἀχαρίστων, ἀμαθεῖς δὲ διότι ἐκεῖν'
[70]	Πελοποννησίους παρετάξατ' ἐν Θήβαις, καὶ	ὡς	Γοργώπαν ἀπέκτεινεν ἐν Αἰγίνῃ, καὶ
[120]	καὶ δεινότατον πράξουσιν; Χρὴ γάρ,	ὡς	γοῦν ἐμοὶ δοκεῖ, ὅσα τις
[120]	μόνον λαβόντες ἔχουσι, τοῦτ' ἀφέλῃ.	(Ὡς	δ' ἁπλῶς εἰπεῖν, οὐκ, εἰ
[110]	μετα φέρῃ, δυσχερεῖς ἀνάγκη φαίνεσθαι.	(Ὡς	δὲ τἀληθές τ' ἔχει καὶ
[60]	τούτων ἀντιλέγοιεν αὐτοῖς ταῦτα λέγοντες,	(ὡς	δεινὸν εἴ τινες μόνοι τῶν
[90]	γὰρ ἂν ὑμεῖς ποτ' ἐπείσθητε,	ὡς	ἐγὼ νομίζω, θέσθαι τὸν νόμον·
[150]	πάντας μὲν τοὺς νόμους ὑμῖν,	ὡς	ἐγὼ νομίζω, σπουδαστέον ὡς κάλλιστ'
[90]	δὲ τῶν πολιτευομένων τινὲς δυνηθέντες,	ὡς	ἐγὼ πυνθάνομαι, κατεσκεύασαν αὑτοῖς ἐξεῖναι
[30]	δήπου τοῦτό γ' ὑπείληφεν οὐδείς,	ὡς	ἐκεῖνος ὑπομενεῖ ἑαυτῷ μὲν ἀκύρους
[150]	πόλει Δεινίας ἄξιον αὑτὸν παρέσχηκεν,	ὡς	ἔμοιγε δοκεῖ νὴ τοὺς θεούς,
[10]	γὰρ εἰ πάνυ χρηστός ἐσθ'	ὡς	ἐμοῦ γ' ἕνεκ' ἔστω, βελτίων
[130]	Ἔστι δ' ἑκάστῳ τις αὐτῶν,	ὡς	ἔοικεν, ἐχθρός, τῷ μὲν Διό
[150]	συνεροῦντας νόμῳ καὶ διδάξοντας ὑμᾶς	ὡς	ἐπιτήδειός ἐστιν, αὐτοὺς τοῖς ὑπάρχουσι
[140]	ἀφῃρῆσθαι. ~Ἔστι δὲ πάντα μὲν	ὡς	ἔπος εἰπεῖν ὀνείδη φευκτέον, τοῦτο
[160]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πολλάκις οὐκ ἐδιδάχθηθ'	ὡς	ἔστι δίκαια, ἀλλ' ἀφῃρέθηθ' ὑπὸ
[160]	εἰ δέ τις ἔστ' ἀνάξιος,	ὡς	ἔστω, πρὸς τῷ τὴν δωρειὰν
[130]	δήπου, ἀλλὰ τῶν ἐγκυκλίων λῃτουργιῶν,	ὡς	ἥ τε στήλη δηλοῖ καὶ
[30]	(Φέρ' ἐὰν δὲ δὴ πέμψας	ὡς	ἡμᾶς ὁ Λεύκων ἐρωτᾷ, τί
[150]	ὑμῖν, ὡς ἐγὼ νομίζω, σπουδαστέον	ὡς	κάλλιστ' ἔχειν, μάλιστα δὲ τούτους
[130]	περὶ τοῦ νόμου διδάσκων ὑμᾶς	ὡς	καλῶς κεῖται, συγχωρήσειεν ἀληθῆ λέγειν
[90]	Ἀθηναῖοι, ὁ Σόλων τοὺς νόμους	ὡς	καλῶς κελεύει τιθέναι, πρῶτον μὲν
[120]	ἔχειν, οἱ δὲ φενακίζειν τὸν	ὡς	καταλείπεται λέγοντά τι αὐτοῖς. Ὁ
[10]	τε γὰρ μὴ μετ' αἰσχύνης	ὡς	κολακεύοντα λαμβάνειν, ἀλλ' ἐν ἰσηγορίᾳ
[130]	(Ἔτι τοίνυν ἴσως ἐπισύροντες ἐροῦσιν	ὡς	Μεγαρεῖς καὶ Μεσσήνιοί τινες εἶναι
[30]	τὰ περὶ τοῦ Λεύκωνος. ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ.	(Ὡς	μὲν εἰκότως καὶ δικαίως τετύχηκεν
[90]	δίκαιον, καὶ δοῦναι καὶ μή.	Ὡς	μὲν τοίνυν οὐχὶ καλῶς οὗτος
[100]	θέτω, καὶ μὴ λεγέτω τοῦθ'	ὡς	οὐ θήσομεν ἡμεῖς. Κάλλιον δὲ
[90]	ἃ τοῦ τούτου νόμου διώκομεν	ὡς	οὐκ ἐπιτήδεια. Τὰ δ' ἑξῆς
[140]	πέντε τάλαντ' ἀποδοῦναι γέγραφ' οὗτος	ὡς	παρασχόντι τοῖς ἐν Πειραιεῖ τοῦ
[20]	πλὴν τῶν ἐννέα ἀρχόντων. (Ὁρᾶθ'	ὡς	σαφῶς, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μηδέν'
[60]	ὅτι φωνὴν οὐκ ἂν ἀνάσχοισθ'	ὡς	συκοφαντούντων; Οὔκουν αἰσχρὸν εἰ μέλλοντες
[120]	τοῦτον τὸν λόγον Λεπτίνην ἐρεῖν,	ὡς	τὰς εἰκόνας καὶ τὴν σίτησιν
[40]	εὐεργέτητο μεμνῆσθαι. (Οὗτος γὰρ ἁνήρ,	ὡς	τὸ ψήφισμα τοῦτο δηλοῖ τὸ
[0]	γὰρ ἐκεῖνό γ' ἔνεστιν εἰπεῖν,	ὡς	τὸν αὐτὸν τρόπον, ὅνπερ τοὺς
[70]	κατέχειν κελεύσας, οἴχεσθαι πρεσβεύων αὐτὸς	ὡς	τοὺς Λακεδαιμονίους, λόγων δὲ γιγνομένων
[30]	καὶ κηρύττειν πρώτους γεμίζεσθαι τοὺς	ὡς	ὑμᾶς πλέοντας. Ἔχων γὰρ ἐκεῖνος
[60]	τῶν ἐκείνῳ δοθέντων. Οὗτος γάρ,	ὡς	ὑμῶν τινῶν ἔστιν ἀκοῦσαι τῶν
[120]	διὰ μὲν τοῦ τῶνδε κατηγορεῖν	ὡς	φαύλων ἐκείνους ἀφαιροῦ, δι' ἃ
[150]	νόμον, ὃς διαρρήδην λέγει Μηδὲ	ὡς	χρὴ τίμημ' ὑπάρχειν ἐπὶ κρίσει
[160]	ἑνὸς γραμματέως, ὃς ὑπηρέτης ἦν,	ὥς	φασι, τυραννήσεσθαι. (Οὐδέ γ' ὁ
[10]	ἔχον· εἰ δέ τις αὔτ'	ἀκριβῶς	ἐξετάσειε, ψεῦδος ἂν φανείη. Εἰσὶ
[140]	ἵνα Λεπτίνης ἰδίᾳ τισίν, οἷς	ἀηδῶς	ἔχει, ἐπηρεάσῃ, τῆς πόλεως ἀφέλησθε
[50]	εἴ τις ἐκείνους τοὺς καιροὺς	εἰδὼς	ἢ παρὼν ἤ τινος εἰδότος
[160]	ἐγνώκατε, ταῦτα φυλάξατε καὶ μνημονεύετε,	ἕως	ἂν ψηφίσησθε, ἵν' εὔορκον θῆσθε
[60]	ἐᾶν τὸν πάντα χρόνον, ἵν'	ἕως	μὲν ἄν τινες ζῶσι, μηδὲν
[10]	παρούσης χάριτος, παρὰ δ' ὑμῖν	ἀδεῶς	ἃν λάβῃ τις ἔχειν ὑπῆρχε
[0]	γιγνώσκεται· ἀλλ' ἐκεῖν' ἂν ἐροίμην	ἡδέως	αὐτόν, τίνος εἵνεκα, εἰ τὰ
[120]	γεγραφώς, ἂν τοῦτο λέγῃ, φανήσεται.	(Ἡδέως	δ' ἂν ἔγωγ' ἐροίμην Λεπτίνην·
[40]	ἀλλ' ὅπως τῶν ὑμετέρων μηδὲν	ἐνδεῶς	ἕξει τὸ καθ' αὑτόν. (Τοῦτον
[140]	ἄλλου τινὸς ἢ τοῦ τῆς	πόλεως	ἀξιώματος, πότερον αὐτὸ δεῖ σῶν
[40]	μὲν εἰ παρὼν τῷ τῆς	πόλεως	ἀτυχήματι μᾶλλον ἕλοιτο τοὺς ἀτυχοῦντας
[140]	οἷς ἀηδῶς ἔχει, ἐπηρεάσῃ, τῆς	πόλεως	ἀφέλησθε καὶ ὑμῶν αὐτῶν ἣν
[30]	οὑτωσὶ τοῖς βουλομένοις κατὰ τῆς	πόλεως	βλασφημεῖν τεκμήριον ὡς ἀληθῆ λέγουσιν
[10]	πόλεμον καὶ τὴν σωτηρίαν τῆς	πόλεως	εἰσφορῶν καὶ τριηραρχιῶν ὀρθῶς καὶ
[10]	ἀξιῶ. (Τὸ μὲν τοίνυν τῆς	πόλεως	ἦθος, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ
[60]	δὲ τελευτήσωσιν, ἐκεῖναι τοῦ τῆς	πόλεως	ἤθους μνημεῖον ὦσι, καὶ παραδείγμαθ'
[70]	λέγειν χώραν οὐδαμοῦ τὸ τῆς	πόλεως	ὄνομ' οὐδ' αὑτὸν κατῄσχυνεν, οὔτε
[60]	τούτου τὴν δόξαν τὸ τῆς	πόλεως	ὄνομα καρποῦται. ~Διόπερ οὐ μόνον
[110]	οὐκ ἔσθ' ὅτου παρὰ τῆς	πόλεως	οὐ τυχεῖν ὧν ἐβουλήθησαν. (Τίνι
[60]	ἐκ Πειραιῶς ἀσθενοῦς ἡμῶν τῆς	πόλεως	οὔσης καὶ ναῦν οὐδεμίαν κεκτημένης,
[60]	ἀρίστους καὶ πλείστους εὐεργέτας τῆς	πόλεως	πολίτας εἶναι. (Πρῶτον μὲν τοίνυν
[10]	ἕνεκ' ἔστω, βελτίων ἐστὶ τῆς	πόλεως	τὸ ἦθος. (Νομίζω τοίνυν ὑμᾶς,
[120]	εἰληφότων ὁ νόμος, οὐδὲ τῆς	πόλεως	τὸ τιμᾶν τοὺς ὄντας ἀξίους,
[110]	μὴ τετυχηκότας δείξει μηδενός, τῆς	πόλεως	ὡς ἀχαρίστου δήπου κατηγορεῖ. Ἔστι
[120]	τὸ τῆς εἰκόνος ἢ τῆς	σιτήσεως	ἢ τὸ τῆς ἀτελείας, ἣν
[140]	Ἀθηναῖοι. Διὰ τί; Ὅτι παντάπασι	φύσεως	κακίας σημεῖόν ἐστιν ὁ φθόνος,
[90]	(Καὶ γάρ τοι τότε μέν,	τέως	τὸν τρόπον τοῦτον ἐνομοθέτουν, τοῖς
[160]	ναυμαχίᾳ νενικηκότες ἡμᾶς, ὑφ' ἑνὸς	γραμματέως,	ὃς ὑπηρέτης ἦν, ὥς φασι,
[10]	δανεισαμένους ἀποδοῦναι κελευόντων, τοὺς ἐξ	ἄστεως,	τῶν δὲ τοῦτο πρῶτον ὑπάρξαι
[20]	ἅπαντας πιστεύεσθαι, ἐστὶ τὸ τῆς	πίστεως	ὑπάρχον. Εἰ δέ τις οἴεται
[80]	τοῦ πατρός. Οὕτω γὰρ ὡς	ἀληθῶς	ἔμοιγε φαίνεται βεβαίως πως ἐκεῖνος
[80]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὅτι ὡς	ἀληθῶς	ἐπὶ πᾶσι δικαίοις ποιούμεθα τοὺς
[150]	τιμωρίας. Εἰ γὰρ ἅπαντες ὡς	ἀληθῶς	τὰς ἐν τοῖς νόμοις ζημίας
[140]	ἂν τύχοι συγγνώμης ὁ τοῦτο	πεπονθώς.	Εἶτα καὶ οὐδ' ἔστιν ὄνειδος
[80]	κατ' ἐκεῖν' ἀνάξι' ἂν εἴη	πεπονθὼς	ὁ παῖς εἴ τι τῆς
[130]	καὶ κατὰ τοῦτο δεινότατ' ἂν	πεπονθὼς	ὁ Χαβρίας φανείη, εἰ μὴ
[50]	τοῦ ποιήσαντος σκεψόμεθα; Οὐκ ἄρ'	ὀρθῶς	βουλευσόμεθα. (Ἀλλὰ νὴ Δί' οὗτοι
[100]	ὢν τύχοι. (Καὶ ταῦτ' ἀμφότερ'	ὀρθῶς	ἔχει, καὶ τἀκεῖ καὶ τὰ
[10]	τῆς πόλεως εἰσφορῶν καὶ τριηραρχιῶν	ὀρθῶς	καὶ δικαίως οὐδείς ἐστ' ἀτελὴς
[80]	γὰρ ὡς ἀληθῶς ἔμοιγε φαίνεται	βεβαίως	πως ἐκεῖνος φιλόπολις, ὥστε δοκῶν
[110]	ἔδομεν νῦν ἡμεῖς, διὰ τοῦτο	δικαίως	ἂν ἀφαιρε θεῖεν; (Οὐ γὰρ
[80]	οὐχ ὑπὲρ ἄλλου τινός, ὥστε	δικαίως	ἂν οὐ μόνον διὰ τὰ
[150]	διώρισεν εἶναι. Εἶτ' ἀποκτεῖναι μὲν	δικαίως	ἔν γε τοῖς παρ' ὑμῖν
[40]	εἴπερ τις ἄλλος τῶν εἰληφότων,	δικαίως	ἠξιώθη ταύτης τῆς τιμῆς, οὐ
[90]	οὐχὶ καλῶς οὗτος ἔχει καὶ	δικαίως	ὁ νόμος, οὔτ' ἐρεῖν οἴομαι
[10]	εἰσφορῶν καὶ τριηραρχιῶν ὀρθῶς καὶ	δικαίως	οὐδείς ἐστ' ἀτελὴς ἐκ τῶν
[150]	ἐξέσται, χάριν δ' ἀπαιτεῖν οὔτε	δικαίως	οὔθ' ὁπωσοῦν διὰ τὸν τούτου
[130]	πολλῶν ἀγαθῶν αἰτίους, ἃς ἔλαβον	δικαίως	παρ' ὑμῶν δωρειὰς ἀφελέσθαι ζητούντων.
[70]	ἀτέλειαν, ἣν ὁ πατὴρ αὐτῷ	δικαίως	παρ' ὑμῶν λαβὼν κατέλιπεν. Ἀλλ'
[30]	ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ. (Ὡς μὲν εἰκότως καὶ	δικαίως	τετύχηκεν τῆς ἀτελείας παρ' ὑμῶν
[60]	τοὺς δι' ὑμᾶς φεύγοντας καὶ	δικαίως	τι παρ' ὑμῶν εὑρομένους ἐάσωμεν
[70]	καὶ ὑπ' ἄλλων πολλῶν, οἳ	δικαίως	ὧν εὐεργέτηντο χάριν ᾤοντο δεῖν
[60]	τοῦ δήμου κάθοδον τὴν ἐκ	Πειραιῶς	ἀσθενοῦς ἡμῶν τῆς πόλεως οὔσης
[0]	πρὸς ταῦτα, ὅτι διὰ τὸ	ῥᾳδίως	ἐξαπατᾶσθαι τὸν δῆμον, διὰ τοῦθ'
[130]	ταῦτα καλῶς ἔχειν οὐδέ γ'	ἀξίως	ὑμῶν. (Σκοπῶ δὲ καὶ τοῦτο.
[110]	ποιῆσαι, καίτοι τοῦτό γ' αἰσχρὸν	ὁμοίως·	εἰ δὲ μηδ' ἂν εἷς
[80]	οὗτοι μεμφόμενοι πάντας ἀφαιρεῖσθαι κελεύουσιν	ὁμοίως,	οὐκ ἂν ἐδώκατε ταύτην αὐτῷ
[160]	δὲ πόλις τἀναντί' ὧν εἶπον	ἀρτίως,	δόξει ἄπιστος, φθονερά, φαύλη παρὰ
[20]	μὰ τοὺς θεούς, ὅπερ εἶπον	ἀρτίως,	οὐκ οἶμαι πέντ' εἶναι. Καὶ
[150]	(Αἰσχρός, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ	κακῶς	ἔχων ὁ νόμος, καὶ ὅμοιος
[100]	νόμων Σόλωνός ἐστι, μὴ λέγειν	κακῶς	τὸν τεθνεῶτα, μηδ' ἂν ὑπὸ
[100]	σὺ δὲ ποιεῖς, οὐ λέγεις	κακῶς	τοὺς τετελευτηκότας τῶν εὐεργετῶν, τῷ
[10]	οὐ μικρὰν φυλακὴν αὐτῶν ταύτην	ἀφῃρηκὼς	ἔσει. (Τάχα τοίνυν ἴσως ἐκεῖνο
[90]	τοὺς μὴ τοιούτους κριθέντας, ἐὰν	ἀδίκως	τι λάβωσιν, ἀφαιρεθῆναι, καὶ τὸ
[80]	διὰ τὰ ζῶντι πεπραγμένα φαίνοισθ'	εὐνοϊκῶς	διακείμενοι πρὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ,
[50]	πλεῖστοι κτῶνται μὲν τἀγαθὰ τῷ	καλῶς	βουλεύεσθαι καὶ μηδενὸς καταφρονεῖν, φυλάττειν
[130]	Ἔστιν ὑμῖν νόμος ἀρχαῖος, τῶν	καλῶς	δοκούντων ἔχειν, ἄν τις ὑποσχόμενός
[100]	πλέον. (Καὶ μὴν κἀκεῖνος τῶν	καλῶς	δοκούντων ἔχειν νόμων Σόλωνός ἐστι,
[140]	ἐν Πειραιεῖ τοῦ δήμου, καὶ	καλῶς	ἐποίει. Μὴ τοίνυν ἃ μὲν
[0]	αὐτὸς οὗτος ἀντείποι μὴ οὐχὶ	καλῶς	ἔχειν, ἐνιαυτὸν διαλιπὼν ἕκαστος λῃτουργεῖ,
[80]	τινα τῶν ὑπαρχόντων νόμων μὴ	καλῶς	ἔχειν ἡγῆται, παρεισφέρειν δ' αὐτὸν
[120]	τοῦτ' ἔσεσθαι δυσχερές, οὐδ' ἐκεῖνο	καλῶς	ἔχειν ἡγοῦμαι, εἰς τοιαύτην ἄγειν
[70]	φρονοῦντ' οἶμαι ταῦτ' ἂν φῆσαι	καλῶς	ἔχειν. Ἴστε μὲν οὖν ἴσως,
[100]	δήπου τὸν ὑφ' ὑμῶν κριθέντα	καλῶς	ἔχειν νόμον εἰσφέρειν ἢ ὃν
[130]	μὲν γὰρ οὐχ ὑπολαμβάνω ταῦτα	καλῶς	ἔχειν οὐδέ γ' ἀξίως ὑμῶν.
[150]	παλαιός ἐσθ' ὁ νόμος καὶ	καλῶς	ἔχων, ὃν ἐὰν σωφρονῶσι φυλάξονται
[120]	τοῦ νόμου τοῦ Λεπτίνου. ΝΟΜΟΣ.	Καλῶς·	κατάθες. Γράψας Ὅπως ἂν οἱ
[130]	τοῦ νόμου διδάσκων ὑμᾶς ὡς	καλῶς	κεῖται, συγχωρήσειεν ἀληθῆ λέγειν αὐτόν,
[90]	ὁ Σόλων τοὺς νόμους ὡς	καλῶς	κελεύει τιθέναι, πρῶτον μὲν παρ'
[160]	τῶν ἀφ' Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονος.	Καλῶς.	Μηδὲ τὸ λοιπὸν ἐξεῖναι δοῦναι.
[150]	καὶ μάλ' ἔχων νόμος ὑμῖν	καλῶς,	οὐκ ἐπὶ τούτοις τεθείς, ἀλλ'
[90]	μή. Ὡς μὲν τοίνυν οὐχὶ	καλῶς	οὗτος ἔχει καὶ δικαίως ὁ
[130]	λόγῳ δ' ἂν ἀναισχυντῶσιν, οὐχὶ	καλῶς	ποιήσουσιν. (Ὃ τοίνυν μάλιστα πάντων
[110]	πράττοντας ὑμῶν. Ὅτε δ' ὑμεῖς,	καλῶς	ποιοῦντες, καὶ κατὰ τὰς κοινὰς
[100]	παρεσκευάσθαι, ὡς ἄρ' οἱ Λακεδαιμόνιοι	καλῶς	πολιτευόμενοι καὶ Θηβαῖοι οὐδενὶ τῶν
[80]	λόγου κρίσις γίγνεται, καὶ τὰ	καλῶς	πραχθένθ' ὑπ' ἐκείνων, ἂν ὑφ'
[80]	ἐκείνων, ἂν ὑφ' ἡμῶν μὴ	καλῶς	ῥηθῇ τῷ λόγῳ, μάτην τοῖς
[50]	νόμον τοιοῦτον θέσθαι δεῖν, ὃς	καλῶς	τε πράττουσαν τὴν πόλιν ἡμῶν
[110]	ὦσι, γνώμῃ τῇ δικαιοτάτῃ κρινεῖν.	Καλῶς.	Τὸ τοίνυν τῆς γνώμης πρὸς
[160]	μηδὲ καθ' ἓν τοῦτον ἔχειν	καλῶς	τὸν νόμον μηδὲ συμφέρειν ὑμῖν·
[160]	μου. Οὐκ ἔνι τοῦτον ἔχειν	καλῶς	τὸν νόμον, ὃς περὶ τῶν
[130]	σκοπεῖτ' ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εἰ	καλῶς	ὑμῖν ἔχει, ἃ τούτων ἕκαστος
[20]	δόξαν ἔχειν ἡμᾶς χρηστήν, οὐ	καλῶς	φρονεῖ. Ἐγὼ μὲν γὰρ εὔχομαι
[40]	οἱ πονηροὶ νόμοι καὶ τὰς	ἀσφαλῶς	οἰκεῖν οἰομένας πόλεις. Οὐ γὰρ
[0]	τινὶ δοῦναι, ἢ διὰ τοῦ	παντελῶς	ἀκύρους γενέσθαι μηδ' ἂν ἄξιόν
[0]	χρὴ προσδοκᾶν ἔσεσθαι τότε, ὅταν	παντελῶς	μηδὲ πλέον μέλλῃ μηδὲν εἶναι
[0]	τοῦτ' ἀφελώμεθα; Μηδαμῶς· οὔτε γὰρ	ἄλλως	καλὸν οὔθ' ὑμῖν πρέπον. (Πῶς
[140]	εἶναι μήθ' οἱ πεισθέντες σοι,	ἄλλως	τε καὶ γεγενημένου σοι τοῦ
[90]	ἢ μετὰ ταῦτ' ἀδικούντων ἢ	ὅλως	ἀναξίων, δι' ἣν ὃν ἂν
[110]	τῶν νόμων τὰ δίκαια λαμβάνοντες.	~Ὅλως	δ' οἶμαι τότε δεῖν τοὺς
[0]	ἀντὶ κρειττόνων ἐπείσθηθ' ἑλέσθαι, καὶ	ὅλως	ἐν οἶμαι πολλοῖς οἷς πράττετε
[0]	οὖν κωλύει πάντ' ἀφῃρῆσθαι καὶ	ὅλως	τὴν πολιτείαν ὑμᾶς κατὰ τοῦτον
[140]	ὑπὸ σοῦ διεγράψατο, ἢ καὶ	ὅλως	ὑπὸ σοῦ παρεσκευάσθη; Ἀλλὰ ταῦτα
[10]	δοκεῖν. (Ὅτι τοίνυν οὐδ' ἐστὶν	ὅλως,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοῦ ἤθους
[20]	ἤ τινος ἄλλου τέλους, ἀλλ'	ἁπλῶς	Ἀτελῆ μηδένα πλὴν τῶν ἀφ'
[120]	ἔχουσι, τοῦτ' ἀφέλῃ. (Ὡς δ'	ἁπλῶς	εἰπεῖν, οὐκ, εἰ τῶν πάντων
[0]	ὃ προστεθείκαμεν αὐτοῖς, τοῦτ' ἀφελώμεθα;	Μηδαμῶς·	οὔτε γὰρ ἄλλως καλὸν οὔθ'
[150]	ὁπωσοῦν διὰ τὸν τούτου νόμον;	(Μηδαμῶς,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι· μὴ βούλεσθε
[70]	αὐτοῦ δόξης ὑπαρχούσης· ἃ δ'	οὐδαμῶς	ἂν εἰπὼν οἴομαι μικρὰ ποιῆσαι,
[130]	τοὺς μισθοῦ τὰ τοιαῦτα γράφοντας	ἑτοίμως	πρόξενοι γεγόνασι, διὰ τοῦθ' ἑτέρους
[20]	οἶμαι μὲν ὑμᾶς εἰδέναι πάντας,	ὅμως	δὲ καὶ τὸν νόμον ὑμῖν
[90]	ὅτι παρανομεῖ τουτονὶ τὸν νόμον,	ὅμως	ἐνομοθέτει, καὶ ταῦθ' ἑτέρου κελεύοντος
[150]	ἐπισχεῖν τοῦ τοιοῦτόν τι ποιεῖν,	ὅμως	οὐκ ἀφείλετο τὴν τοῦ δικαίου
[30]	διὰ τοὺς φαύλους τοὺς ὁμολογου	μένως	ἀξίους χάριτος τὰ δοθέντ' ἀφαιρεῖσθαι.
[60]	(Μάθοιτε δὲ τοῦτο μάλιστ' ἄν,	ἐκείνως	εἰ λογίσαισθε πρὸς ὑμᾶς αὐτούς·
[130]	πᾶς ὁ πρὸ τοῦ χρόνος	γεγονώς,	ἐν ᾧ τοσούτῳ τὸ πλῆθος
[50]	δέοι, πάσχειν ἢ χωρὶς ὑμῶν	ἀκινδύνως	σεσῶσθαι, καὶ εἰσέφρουν τὸ στρά
[40]	Διὸς καὶ θεῶν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	πῶς	ἂν ἄνθρωπος μᾶλλον φανερὸς γένοιτ'
[0]	ἄλλως καλὸν οὔθ' ὑμῖν πρέπον.	(Πῶς	γὰρ οὐκ αἰσχρόν, ὦ ἄνδρες
[130]	παρ' ὑμῶν δωρειὰς ἀφελέσθαι ζητούντων.	(Πῶς	γὰρ οὐχὶ καὶ κατὰ τοῦτο
[80]	ὡς ἀληθῶς ἔμοιγε φαίνεται βεβαίως	πως	ἐκεῖνος φιλόπολις, ὥστε δοκῶν καὶ
[140]	νόμον, ἐγὼ μὲν οὐκ ἔχω	πῶς	ἐπαινέσω, ψέγειν δ' οὐ βούλομαι.
[40]	γένοιτ' εὔνους ὢν ὑμῖν, ἢ	πῶς	ἧττον ἄξιος ἀδικηθῆναι, ἢ πρῶτον
[70]	δ' ἄν τις εἰ παραθείη	πῶς	Θεμιστοκλῆς, ὁ τῶν καθ' ἑαυτὸν
[40]	εἰ φαίνοιτο διδοὺς καὶ μὴ	πῶς	ἰδίᾳ τὰ ὄντα σώσει προνοούμενος,
[80]	λόγῳ, μάτην τοῖς πονήσασιν εἴργασται,	πῶς	οὐ δεινὰ πάσχουσιν; (Ἵνα τοίνυν
[50]	τοίνυν Θασίους τοὺς μετ' Ἐκφάντου	πῶς	οὐκ ἀδικήσετε, ἐὰν ἀφαιρῆσθε τὴν
[120]	τῶν θεῶν ὀνόματι ποιεῖν ζητήσουσιν,	πῶς	οὐκ ἀσεβέστατον ἔργον καὶ δεινότατον
[80]	εὐεργεσίαις τι δοθέντων ἀφῃρημένοι φανήσεσθε,	πῶς	οὐκ εἰκότως αἰσχύνην ἕξετε; (Καὶ
[10]	μὴ λῦσαι τῶν ὡμολογημένων μηδέν.	Πῶς	οὖν οὐ δεινόν, ὦ ἄνδρες
[150]	τοὐπιτίμιον. Οὐκοῦν τρία τιμήματα ταῦτα.	Πῶς	οὖν οὐ σχέτλιον καὶ δεινόν,
[40]	ταῦτ' ἀκούοντες ὡς ἀναξίων ἀφαιρησόμεθα,	πῶς	οὐχ ὑπέρδεινον ποιήσομεν; (Ὁ αὐτὸς
[60]	τῶν ἄλλων μετοίκων μὴ χορηγοῖεν,	πῶς	ποτ' ἂν ἔχοιτε πρὸς τοὺς
[100]	τῶν αὑτοῦ δοῦναι μηδενὶ μηδέν,	πῶς	σέ τις φήσει τοὺς Σόλωνος
[90]	τέθεικεν αὐτός, ὑπὲρ δὲ τοῦ	πῶς	τεθήσεται ποιεῖται τὸν λόγον. ~Πρῶτον
[0]	ὧν ἂν ἐξαπατηθῶμεν, ἀλλὰ διδαχθῆναι	πῶς	τοῦτο μὴ πεισόμεθα, καὶ θέσθαι
[130]	ταῦτ' ἐφ' οἷς τοῖς ἄλλοις	χαλεπῶς	τις ἔχων ὁρᾶται· οὐδὲ γὰρ
[120]	Λεπτίνου. ΝΟΜΟΣ. Καλῶς· κατάθες. Γράψας	Ὅπως	ἂν οἱ πλουσιώτατοι λῃτουργῶσι, Μηδέν'
[120]	τοῦ νόμου Λεπτίνης εἶπεν φησίν,	ὅπως	ἂν οἱ πλουσιώτατοι λῃτουργῶσιν, ἀτελῆ
[80]	μηδὲν αἰσχρὸν ποιῆσαι δόξετε, καὶ	ὅπως,	εἴ τινά τις καταμέμφεται τῶν
[90]	πολιτεύεσθαι προσήκει, ἐπὶ καιροῦ τεθέντας,	ὅπως	ἔτυχον, μὴ δοκιμασθέντας κυρίους εἶναι.
[160]	σπουδάζειν καὶ προσέχειν τὸν νοῦν,	ὅπως	μὴ βιασθῆθ' ἁμαρτάνειν. Πολλὰ γὰρ
[150]	ἐν ἅπασι διεσπούδασται τοῖς νόμοις;	Ὅπως	μὴ γενήσονται οἱ περὶ ἀλλήλους
[80]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, κἀκεῖνο σκοπεῖν,	ὅπως	μὴ φανούμεθα φαυλότεροι Χίων περὶ
[100]	ἀραὶ καὶ νόμοι καὶ φυλακαὶ	ὅπως	μηδεὶς ἄλλος κύριος γενήσεται, στέφανοι
[150]	ὑμᾶς χάριν ἐξέσται κομίσασθαι ἢ	ὅπως	μηδεὶς φόνος ἐν τῇ πόλει
[130]	τοίνυν ὑμᾶς κἀκεῖν' εὐλαβεῖσθαι δεῖ,	ὅπως	μηδὲν ὧν ἰδίᾳ φυλάξαισθ' ἄν,
[150]	βούλεσθε δοκεῖν πλείω πεποιῆσθαι σπουδὴν	ὅπως	μηδενὶ τῶν εὖ τι ποιούντων
[40]	δοθέντ' ἀφαιρεῖσθαι. ~Καὶ μὴν οὐδ'	ὅπως	οὐκ ἀντιδώσει τῷ Λεύκωνί τις,
[80]	κρίνας παρ' ὑμῖν ἀφαιρήσεται, καὶ	ὅπως,	οὓς οὐδεὶς ἂν ἀντείποι μὴ
[40]	τὰ ὄντα σώσει προνοούμενος, ἀλλ'	ὅπως	τῶν ὑμετέρων μηδὲν ἐνδεῶς ἕξει
[80]	πρόνοιάν τιν' ἔχοντας ἡμᾶς καὶ	ὅπως	ὑμεῖς μηδὲν αἰσχρὸν ποιῆσαι δόξετε,
[70]	ἀληθὲς ᾖ σκοπείτω, ὅσῳ τὸ	φανερῶς	τοῦ λάθρᾳ κρεῖττον, καὶ τὸ
[70]	παρέδωκεν ὑμῖν καὶ φιλίας ἐποίησεν	ἐχθρῶς	ἐχούσας πρότερον, τρισχίλια δ' αἰχμάλωτα
[80]	παρὰ μὲν τὰς εὐεργεσίας οὕτω	προχείρως	ἔχειν ὥστε μὴ μόνους αὐτοὺς
[100]	καὶ παρ' ἐκείνοις τινές εἰσιν	ἴσως	ἀγαθοί. Ἐμοὶ δὲ δοκοῦσιν, ὦ
[70]	πέμπειν ἑτέρους παραινεῖν. Καὶ πάντες	ἴσως	ἀκηκόαθ' ὃν τρόπον ἐξαπατῆσαι λέγεται.
[130]	Λυκίδας καὶ Διονύσιος καί τις	ἴσως	ἄλλος διὰ τοὺς μισθοῦ τὰ
[130]	τῷ δ' Εὔβουλος, τῷ δ'	ἴσως	ἄλλος τις. (Εἰ δὲ τοῦτο
[40]	οἷς. (Πάντες μὲν γάρ εἰσιν	ἴσως	ἄξιοι χάριν ἀνταπολαμβάνειν οἱ προϋπάρχοντες
[0]	τρόπον τινὰ καὶ ὑφ' ὑμῶν	ἴσως	γιγνώσκεται· ἀλλ' ἐκεῖν' ἂν ἐροίμην
[0]	(Ἀλλὰ νὴ Δι' ἐκεῖν' ἂν	ἴσως	εἴποι πρὸς ταῦτα, ὅτι διὰ
[10]	ταύτην ἀφῃρηκὼς ἔσει. (Τάχα τοίνυν	ἴσως	ἐκεῖνο λέγειν ἂν ἐπιχειρήσειε Λεπτίνης,
[60]	ὦ ἄνδρες δικασταί. Τούτων δ'	ἴσως	ἔνιοι τῶν ἀνδρῶν οὐκέτ' εἰσίν.
[130]	ἐναντία τολμᾷ λέγειν. (Ἔτι τοίνυν	ἴσως	ἐπισύροντες ἐροῦσιν ὡς Μεγαρεῖς καὶ
[150]	δεῖν. (Πρὸς τοίνυν Δεινίαν· οὗτος	ἴσως	ἐρεῖ τριηραρχίας αὑτοῦ καὶ λῃτουργίας.
[20]	καὶ γυμνασίαρχοι καὶ ἑστιάτορες; Ἑξήκοντ'	ἴσως	ἢ μικρῷ πλείους σύμπαντες οὗτοι.
[70]	καλῶς ἔχειν. Ἴστε μὲν οὖν	ἴσως,	καὶ ἄνευ τοῦ παρ' ἐμοῦ
[90]	πρὸς τοῖς θεσμοθέταις ἔλεγεν, ταῦτ'	ἴσως	λέγων παράγειν ὑμᾶς ζητήσει. Ἔφη
[160]	ὢν Διονύσιος ἤλπισεν ἄν ποτ'	ἴσως	πλοίῳ στρογγύλῳ καὶ στρατιώταις ὀλίγοις
[120]	συμφέρει συμβαίνειν πολλάκις καιρόν, οὔτ'	ἴσως	ῥᾴδιον αἰτίῳ γενέσθαι· (μετρίων δὲ
[160]	τοιαῦτα πράγματ' ἀφίξεσθαι, οὐδέ γ'	ἴσως	Συρακόσιοι, τὸ πάλαι δημοκρατούμενοι καὶ
[110]	ἐν τοῖς Ἑρμαῖς ἔτυχον· καὶ	ἴσως	τοῦθ' ὑμῖν ἀναγνώσεται τοὐπίγραμμα. Ἐγὼ
[30]	ἐκεῖνος Καὶ γὰρ Ἀθηναίων τινὲς	ἴσως	φαῦλοι, καὶ οὐ διὰ ταῦτ'
[110]	τινὲς οὐδενὸς ἠξιοῦντο τοιούτου, ἀλλ'	ἀγαπητῶς	ἐπιγράμματος ἐν τοῖς Ἑρμαῖς ἔτυχον·
[80]	γιγνομένου πράγματος αἴσθησιν, ὡς ἂν	εἰκότως	ἀγανακτήσειαν. Εἰ γὰρ ὧν ἔργῳ
[80]	δοθέντων ἀφῃρημένοι φανήσεσθε, πῶς οὐκ	εἰκότως	αἰσχύνην ἕξετε; (Καὶ μὴν καὶ
[140]	δὴ πρὸς τούτους ὑπολαμβάνοιτ' ἂν	εἰκότως,	ἀκούσατε, καὶ σκοπεῖτ' ἂν ὑμῖν
[30]	τοῦ Λεύκωνος. ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ. (Ὡς μὲν	εἰκότως	καὶ δικαίως τετύχηκεν τῆς ἀτελείας
[30]	τοῦ Πόντου σῖτος εἰσπλέων ἐστίν.	Εἰκότως·	οὐ γὰρ μόνον διὰ τὸ
[20]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, σφόδρ' ἔχουσ'	ἀλογίστως	ὥστ' ἐπιχειροῦσι λέγειν πρὸς μὲν
[20]	χρόνον λῃτουργήσωσιν ἡμῖν, τοὺς ἅπαντας	ἀπίστως	πρὸς ἡμᾶς αὐτοὺς διαθῶμεν; Ἀλλ'
[140]	αὐτός γ' ἀδικεῖν παρεσκευάσθαι δόξαι,	οὕτως,	ἄν τις ἀναιρῇ τὰς τιμὰς
[50]	ἐπράξαμεν πάνθ' ὅσ' ἂν εὐξαίμεθα,	οὕτως	ἀχάριστοι καὶ κακοί, ὥστε τούς
[0]	ἐξαπατᾶσθαι τὸν δῆμον, διὰ τοῦθ'	οὕτως	ἔθηκε τὸν νόμον. Τί οὖν
[110]	ὅτι εἰ τὰ μάλιστα ταῦθ'	οὕτως	εἶχεν, ἀρνεῖσθαι μᾶλλον ἢ λέγειν
[120]	γὰρ οὑτωσὶ τἀναντία τῇ στήλῃ	γεγραφώς,	ἂν τοῦτο λέγῃ, φανήσεται. (Ἡδέως
[90]	τούτων οἷς ὁ δῆμος ἔδωκεν;	Σαφῶς	γ' οὑτωσί. Ἀλλ' οὐκ ἐν
[90]	λυθέντος τὸν παρεισενεχθέντα κύριον εἶναι	σαφῶς	ὁ παλαιὸς κελεύει νόμος, καθ'
[20]	τῶν ἐννέα ἀρχόντων. (Ὁρᾶθ' ὡς	σαφῶς,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μηδέν' εἶναι
[30]	οὗτος δέ, ἂν σκοπῆτε, φανήσεται	συνεχῶς	ἡμᾶς εὖ ποιῶν, καὶ ταῦθ'