Paragraphes
[60]	μὲν τοίνυν Κόνωνα σκοπεῖτε, εἰ	ἄρ'	ἄξιον, καταμεμψαμένους ἢ τὸν ἄνδρα
[110]	τὰ τοιαῦτα λέγοντας παραδείγματα, ὡς	ἄρ'	ἐκεῖνοι μεγάλ' εὖ παθόντες οὐδέν'
[160]	κράτιστ' ἔσεσθ' ἐψηφισμένοι, κἄν τις	ἄρ'	ἔλθῃ ποτὲ καιρός, οὐκ ἀπορήσετε
[130]	ὑμῶν ἁθρόους, παρόν, εἴ τις	ἄρ'	ἐστὶν ἀνάξιος, εἷς ἢ δύ'
[100]	οὖν ἐκεῖνοί ποτε παύσαιντο, εἰ	ἄρ'	εὔξασθαι δεῖ, τοὺς μὲν ἑαυτοὺς
[100]	τι λέγειν αὐτοὺς παρεσκευάσθαι, ὡς	ἄρ'	οἱ Λακεδαιμόνιοι καλῶς πολιτευόμενοι καὶ
[50]	ἀξίαν τοῦ ποιήσαντος σκεψόμεθα; Οὐκ	ἄρ'	ὀρθῶς βουλευσόμεθα. (Ἀλλὰ νὴ Δί'
[30]	μεταδόξῃ ποτὲ ψηφισαμένους ἐξεῖναι δοῦναι;	Ἆρ'	ἀγνοεῖθ' ὅτι ὁ αὐτὸς νόμος
[100]	φάσκων, ὧν οὐδὲν ἐκείνοις προσῆκεν.	Ἆρ'	οὐ πολὺ τοῦ Σόλωνος ἀποστατεῖς
[110]	πρὸς ἅπαντ' ἀνενέγκατε τὸν νόμον.	(Ἆρ'	οὖν δίκαιον, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[0]	καὶ τοιοῦτόν τι συμβαίνειν ἀνάγκη.	(Ἆρ'	οὖν θησόμεθα νόμον διὰ ταῦτα
[120]	τοῦτ' εἶναι δεινὸν νομίζω. (Εἰ	γὰρ	ἃ κατὰ μηδέν' ἄλλον ἔχουσι
[160]	δόξης τῶν κοινῇ γνωσθέντων. Οὐ	γὰρ	ἀγνοεῖ τοῦτ' οὐδεὶς οὔτε τῶν
[100]	μέντοι δίκαιοί γ' οὐδαμῇ. Οὐ	γὰρ	ἀγνοῶ τοῦθ' ὅτι Θηβαῖοι καὶ
[30]	εἴπῃ πρὸς ταῦτ' ἐκεῖνος Καὶ	γὰρ	Ἀθηναίων τινὲς ἴσως φαῦλοι, καὶ
[0]	αὐτοῖς, τοῦτ' ἀφελώμεθα; Μηδαμῶς· οὔτε	γὰρ	ἄλλως καλὸν οὔθ' ὑμῖν πρέπον.
[130]	χαλεπῶς τις ἔχων ὁρᾶται· οὐδὲ	γὰρ	ἀμφισβήτησις καταλείπεται τὸ μὴ ταῦτα
[60]	πρὸς πάντας τοὺς Ἕλληνας· ὅτου	γὰρ	ἄν τις παρ' ὑμῶν ἀγαθοῦ
[70]	Ἐγὼ μὲν οὐκ οἴομαι. Καὶ	γὰρ	ἂν ἄλογον εἴη· μίαν μὲν
[140]	μὲν τοίνυν ἠγνόησε ταῦτα γένοιτο	γὰρ	ἂν καὶ τοῦτο, αὐτίκα δηλώσει·
[160]	πάντα δ' ἀνθρώπιν' ἡγεῖσθαι. Οὐδὲ	γὰρ	ἂν Λακεδαιμόνιοί ποτ' ἤλπισαν εἰς
[40]	ἀσφαλῶς οἰκεῖν οἰομένας πόλεις. Οὐ	γὰρ	ἂν μετέπιπτε τὰ πράγματ' ἐπ'
[90]	οὐδ' ὁτιοῦν ἐποίησε Λεπτίνης· οὐδὲ	γὰρ	ἂν ὑμεῖς ποτ' ἐπείσθητε, ὡς
[110]	καὶ οὐδὲ δίκαιον. (Εἰ μὲν	γὰρ	ἀναξίους εἶναί τις φήσει κἀκείνους
[40]	τινα ὧν εὐεργέτητο μεμνῆσθαι. (Οὗτος	γὰρ	ἁνήρ, ὡς τὸ ψήφισμα τοῦτο
[30]	Ἐμοὶ γοῦν δοκεῖ. Παρὰ πᾶσι	γὰρ	ἀνθρώποις μᾶλλόν ἐστιν ἔθος διὰ
[50]	λούμεν' ὑπέρρει κατὰ μικρόν. ~Τῶν	γὰρ	ἀνθρώπων οἱ πλεῖστοι κτῶνται μὲν
[120]	καταλείπεται λέγοντά τι αὐτοῖς. Ὁ	γὰρ	ἄξια τῆς ἀτελείας εὖ πεποιηκέναι
[160]	(Ὃ μὴ πάθητε νῦν· οὐ	γὰρ	ἄξιον. Ἀλλ' ἃ δίκαι' ἐγνώκατε,
[150]	τἀναντία πράττουσι τὰς τιμωρίας. Εἰ	γὰρ	ἅπαντες ὡς ἀληθῶς τὰς ἐν
[150]	ἀγαθοῦ τινὸς αἰτίους ἀδικεῖν. Εἰ	γὰρ	ἀπεχθάνεσθαί τισι δεῖ, τοῖς ἀδικοῦσι
[120]	ἐγὼ παρα σχήσομαι μάρτυρα. (Γράφων	γὰρ	ἀρχὴν τοῦ νόμου Λεπτίνης εἶπεν
[80]	Ὅρα δὴ καὶ σκόπει· δεῖ	γὰρ	αὔτ' ἐνταῦθ' εἶναί που. Ἐγὼ
[50]	ἔργον ἀνθρώπων καλῶν κἀγαθῶν· ἐψηφίσασθε	γὰρ	αὐτοῖς ἅπανθ' ὧν ἐδέοντο. Εἶτα
[40]	δῆμος χρησίμους αὑτοὺς παρασχόντων· πάντας	γὰρ	αὐτοὺς ἡγοῦμαι δεινότατ' ἂν παθεῖν,
[150]	πρότερον δοθείσας ἀφελέσθαι κελεύειν· πολὺ	γὰρ	βελτίονος ἀνδρός ἐστιν ἐφ' οἷς
[30]	ἣν ὑμεῖς ἔδοτ' αὐτοῖς. ~Ἔστι	γὰρ	γένει μὲν δήπου ὁ Λεύκων
[10]	ἐξετάσειε, ψεῦδος ἂν φανείη. Εἰσὶ	γὰρ	δήπου παρ' ἡμῖν αἵ τε
[30]	ἡμῶν ἡ πόλις δεῖται. (Ἴστε	γὰρ	δήπου τοῦθ' ὅτι πλείστῳ τῶν
[150]	αἰσχίστην τῇ πόλει καταλείπει. Ἴστε	γὰρ	δήπου τοῦθ' ὅτι τῶν τὰ
[20]	δέον ὑμῖν γιγνομένας δείξω. Ἴστε	γὰρ	δήπου τοῦθ' ὅτι τῶν τριηραρχιῶν
[30]	τοὺς παρ' ἐκείνου σιτηγοῦντας; (Οὐ	γὰρ	δήπου τοῦτό γ' ὑπείληφεν οὐδείς,
[40]	δωρειάν, μηδὲν ἔχοντες ἐγκαλέσαι; (Οὐ	γὰρ	εἰ ἕτεροι μὲν ἦσαν οἱ
[10]	μικρὰν ζημίαν ὀφλήσειν μέλλουσαν; ~Οὐ	γὰρ	εἰ μὴ χρήματ' ἀπόλλυτε μόνον
[10]	πεπεῖσθαι ὁμοίαν εἶναι τούτῳ· οὐδὲ	γὰρ	εἰ πάνυ χρηστός ἐσθ' ὡς
[140]	εἰρηκέναι, λίαν εὔηθες ποιεῖς. Τί	γὰρ	εἵνεκα τούτου βελτίων ἔσθ' ὁ
[0]	τῶν ἀδίκων ἐστίν, ἐάσω· καὶ	γὰρ	εἴρηται τρόπον τινὰ καὶ ὑφ'
[10]	ἀτέλεια ἣν οὗτος ἀφαιρεῖται. Τῶν	γὰρ	εἰς τὸν πόλεμον καὶ τὴν
[120]	εἶναι φῇς ἱερῶν; Τῶν μὲν	γὰρ	εἰς τὸν πόλεμον πασῶν εἰσφορῶν
[40]	καιροὺς ἐν οἷς. (Πάντες μὲν	γάρ	εἰσιν ἴσως ἄξιοι χάριν ἀνταπολαμβάνειν
[80]	οὐκ ἐπιτήδειον εἶναί φαμεν. Γνώσεσθε	γὰρ	ἐκ τούτου πρόνοιάν τιν' ἔχοντας
[50]	αὐτῶν ἡ σκέψις. Ἰδίᾳ μὲν	γὰρ	ἕκαστος ἡμῶν σκοπεῖ τίς ἄξιός
[160]	προσηκόντων ὑμῖν ἀγαθῶν ἑλέσθαι. Καὶ	γὰρ	ἕκαστος ὑμῶν ἰδίᾳ μεθέξει τῆς
[0]	τὸ δοῦναι ὑμῖν ἐξεῖναι. Οὐ	γὰρ	ἐκεῖνό γ' ἔνεστιν εἰπεῖν, ὡς
[80]	περὶ τοὺς εὐεργέτας γεγενημένοι. Εἰ	γὰρ	ἐκεῖνοι μέν, ἐφ' οὓς μεθ'
[10]	κρεῖττον εἶναι δοκεῖ. Παρὰ μὲν	γὰρ	ἐκείνοις μείζων ἐστὶν ὁ τοῦ
[30]	τοὺς ὡς ὑμᾶς πλέοντας. Ἔχων	γὰρ	ἐκεῖνος ἑαυτῷ καὶ τοῖς παισὶ
[150]	Ἀριστογείτονι, καταψηφίσασθε τοῦ νόμου. Οὐ	γὰρ	ἔνεστ' εὐορκεῖν, εἰ μὴ τοῦτο
[50]	ὕστερον χρόνῳ παμπληθεῖ; Τὸ μὲν	γὰρ	ἐξ ἀρχῆς τι μὴ δοῦναι
[90]	λέγων παράγειν ὑμᾶς ζητήσει. Ἔφη	γὰρ	ἐξαπάτης εἵνεκα παραγεγράφθαι τοῦτον τὸν
[50]	ἐᾶν τὰ δοθέντ' ἔχειν· πάλαι	γὰρ	ἐσκέφθαι ταῦτα καὶ ἐγνῶσθαι προσῆκεν.
[0]	Ἐγὼ μὲν οὐκ οἶμαι· οὐ	γάρ	ἐσμεν ἀφαιρεθῆναι δίκαιοι περὶ ὧν
[150]	τῷ δημοσίῳ. Θάνατον λέγει· τοῦτο	γάρ	ἐστ' ἐπ' ἐκείνῳ τοὐπιτίμιον. Οὐκοῦν
[130]	ἀτελεῖς εἰσιν οὗτοι δεῖξαι. Οὐ	γάρ	ἐστ' οὐδεὶς ἀτελὴς παρ' ὑμῖν
[0]	κατὰ τοῦτον τὸν λόγον; Οὐ	γὰρ	ἔστ' ἐφ' ὅτου τοῦτ' οὐ
[120]	ἀπίστους ποιήσετε πάσας δωρειάς. Τί	γὰρ	ἔσται πιστότερον τὸ τῆς εἰκόνος
[100]	ἐστὶ τῶν πολλῶν. Ἐκεῖ μὲν	γάρ	ἐστι τῆς ἀρετῆς ἆθλον τῆς
[40]	δύναμαι σκοπούμενος εὑρεῖν. Χρήματα μὲν	γάρ	ἐστιν ἀεὶ παρ' ὑμῖν αὐτοῦ,
[130]	ταῦτ' αἰτίαν λέγοντες ψευδῆ; Οὐ	γάρ	ἐστιν οὔθ' οὗτος οὔτ' ἄλλος
[70]	τῶν δοθέντων τότε. Πολλὰ μὲν	γάρ	ἐστιν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν
[20]	οὐ καλῶς φρονεῖ. Ἐγὼ μὲν	γὰρ	εὔχομαι τοῖς θεοῖς, μάλιστα μὲν
[140]	Καὶ οὐ τοῦτ' ἐπιτιμῶ· δεῖ	γὰρ	ἐφ' ὑμῖν εἶναι διδόναι τὰ
[110]	ᾧ ταῦτα γέγραπται. Τότε μὲν	γὰρ	ἡ πόλις ἡμῶν καὶ γῆς
[110]	ἐθῶν ὀλιγωροῦντες ἐκεῖνα διώκοιτε; Εἰ	γὰρ	καὶ κατὰ τὸν λογισμὸν ἐκεῖνα
[20]	τὰς ἀτελείας ἐὰν ἀφέλησθε· οὐ	γὰρ	κοινωνεῖ ταῖς δημοσίαις προσόδοις καὶ
[70]	τείχη στῆσαι Θεμιστοκλέους· ὁ μὲν	γὰρ	λαθών, ὁ δὲ νικήσας τοὺς
[130]	Τίνος; Ἢ τοῦ μετοικίου; Τοῦτο	γὰρ	λοιπόν. Οὐ δήπου, ἀλλὰ τῶν
[60]	ὑμῶν, καὶ δὴ λελυμένας. (Πολὺ	γὰρ	μᾶλλον ἥρμοττεν τὰ δοθέντ' ἐῶντας
[10]	εὑρήσετ' οὔσας βελτίους. (Τό τε	γὰρ	μὴ μετ' αἰσχύνης ὡς κολακεύοντα
[30]	σῖτος εἰσπλέων ἐστίν. Εἰκότως· οὐ	γὰρ	μόνον διὰ τὸ τὸν τόπον
[100]	νόμους ἢ οὐ συνιέναι. Εἰ	γὰρ	ὁ μὲν Σόλων ἔθηκεν νόμον
[40]	καὶ τὸ δεινόν ἐστιν. Εἰ	γὰρ	οἱ μὲν εἰδότες καὶ παθόντες
[110]	δικαίως ἂν ἀφαιρε θεῖεν; (Οὐ	γὰρ	οἱ μὴ δόντες ἃ μὴ
[30]	δῆμον καθίστησ' ἑνὸς ἀνδρός. (Μὴ	γὰρ	οἴεσθ' ὑμῖν ἄλλο τι τὰς
[10]	ἔχοντες μάλιστα δύνανται τιμᾶν· πλούσιον	γὰρ	ὃν ἂν βούλωνται παραχρῆμ' ἐποίησαν·
[100]	θαυμάζοντες, τοὺς δὲ συγγενεῖς ἴστε	γὰρ	ὃν τρόπον Ὀρχομενὸν διέθηκαν οὕτω
[70]	καὶ Ἀριστογείτονος, ἔστησαν πρώτου· ἡγοῦντο	γὰρ	οὐ μικρὰν τυραννίδα καὶ τοῦτον
[50]	αὐτῆς πρὸς ὑμᾶς εἰπεῖν. Ἐγὼ	γὰρ	οὐ τὸν αὐτὸν τρόπον νομίζω
[20]	ἐὰν ἅπαντες οὗτοι λῃτουργῶσιν· φανήσεται	γὰρ	οὐδὲ πολλοῦ δεῖ τῆς γενησομένης
[0]	καλὸν οὔθ' ὑμῖν πρέπον. (Πῶς	γὰρ	οὐκ αἰσχρόν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[130]	οὗτοι τοῦτο φήσουσι δεῖξαι μὲν	γὰρ	οὐκ ἔχουσιν, δεῖ κεκολασμένους αὐτοὺς
[40]	οὐχὶ τὴν ἀτέλειαν ἀφαιρήσεσθε οὐδὲ	γὰρ	οὔσῃ χρώμενος φαίνεται, ἀλλὰ τὸ
[110]	χρημάτων, νῦν δ' εὐπορήσει· δεῖ	γὰρ	οὕτω λέγειν καὶ μὴ βλασφημεῖν.
[120]	ἱερῶν τέλος ἐστὶ λῃτουργεῖν; Αὐτὸς	γὰρ	οὑτωσὶ τἀναντία τῇ στήλῃ γεγραφώς,
[30]	πολὺ δεινότερον τοῦ καθελεῖν· αὗται	γὰρ	οὑτωσὶ τοῖς βουλομένοις κατὰ τῆς
[130]	κατ' ἄνδρα κριθέντας. Ἐγὼ μὲν	γὰρ	οὐχ ὑπολαμβάνω ταῦτα καλῶς ἔχειν
[130]	ὑμῶν δωρειὰς ἀφελέσθαι ζητούντων. (Πῶς	γὰρ	οὐχὶ καὶ κατὰ τοῦτο δεινότατ'
[50]	τῶν εὑρημένων ταῦτ' ἦσαν· τουτὶ	γὰρ	παρὰ πάντ' ἔσται τὸν λόγον
[50]	ἐξεταστέον εἶναι καὶ ἰδιώτῃ· οὐδὲ	γὰρ	περὶ τῶν αὐτῶν ἡ σκέψις.
[10]	πρόγονοι. Τεκμήριον δέ· χρήματα μὲν	γὰρ	πλεῖστά ποτε κτησάμενοι πάνθ' ὑπὲρ
[150]	φαίνεσθαι φρονοῦντας ὑμῶν αὐτῶν. Φέρε	γὰρ	πρὸς Διός, τί μάλιστ' ἂν
[60]	μενόντων τὰς δωρειὰς ἀφαιρεῖσθαι. Φέρε	γὰρ	πρὸς Διός, τίς ἔστιν ὅστις
[10]	προγόνων οὔθ' ὑμῶν ἀξίαν. ρία	γὰρ	τὰ μέγιστ' ὀνείδη κτᾶται, φθονεροὺς
[60]	εὑρημένων ταύτην τὴν τιμήν. Καὶ	γὰρ	τἄλλ' ἀγάθ' εὐξαίμην ἂν ἔγωγε
[20]	πάντες ἂν ὁμολογήσειαν· παρὰ μὲν	γὰρ	τὰς ἐπὶ τῶν χορηγιῶν δαπάνας
[50]	νόμον τεθήκαμεν. (Νὴ Δί' ἀνάξιοι	γάρ	τινες τῶν εὑρημένων ταῦτ' ἦσαν·
[110]	μηδὲν ἐγκαλοῦντες ἀφαιρούμενοι. Εἰ μὲν	γάρ	τις ἔχει δεῖξαι κἀκείνους ὧν
[20]	οὐχὶ δίκαιον λέγειν. Εἰ μὲν	γάρ	τις ἔχει πολλὰ μηδὲν ὑμᾶς
[130]	τοῦτ' εἰπεῖν ἔτι βούλομαι. Εἰ	γάρ	τις πάνθ' ὅσα Λεπτίνης ἐρεῖ
[140]	σοι τοῦ ἀγῶνος ἀκινδύνου. Διὰ	γὰρ	τὸ τελευτῆσαι Βάθιππον τὸν τουτουὶ
[60]	λόγον πρὸς Λακεδαιμονίους εἶναι. (Καὶ	γάρ	τοι μόνῳ τῶν πάντων αὐτῷ
[90]	μὴ δοκιμασθέντας κυρίους εἶναι. (Καὶ	γάρ	τοι τότε μέν, τέως τὸν
[40]	καὶ πάλιν τάλαντον ἔδωκεν οὐδὲ	γὰρ	τοὺς λαβόντας ἔγωγ' ἡγοῦμαι τὸ
[100]	τοῖς αὐτοῖς οὔτε πολιτείᾳ. (Αὐτὸ	γὰρ	τοῦτο πρῶτον, ὃ νῦν οὗτοι
[120]	τί τοῦτο μαθὼν προσέγραψεν; Οὐδὲ	γὰρ	τούτοις ἀτέλεια τῶν γ' ἱερῶν
[40]	χρησίμους ὑμῖν παρασχόντας ἑαυτούς· εὑρήσετε	γὰρ	τούτους, οὓς ἥκιστα προσῆκεν, ἀδικοῦντα.
[0]	τε καὶ τούτους. Ἐν μὲν	γὰρ	τῷ γράψαι Μηδέν' εἶναι ἀτελῆ,
[160]	τι δεῖ πλείω λέγειν· οἶμαι	γὰρ	ὑμᾶς οὐδὲν ἀγνοεῖν τῶν εἰρημένων.
[160]	ὅπως μὴ βιασθῆθ' ἁμαρτάνειν. Πολλὰ	γὰρ	ὑμεῖς, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πολλάκις
[80]	τὴν ἀτέλειαν; Ἀλλ' ἄλογον. Οὐδὲ	γὰρ	ὑμῖν ἁρμόττει δοκεῖν παρὰ μὲν
[140]	καὶ τοῦτο, αὐτίκα δηλώσει· συγχωρήσεται	γὰρ	ὑμῖν λῦσαι περὶ ὧν αὐτὸς
[0]	ὄντας τῶν τιμῶν ἀποστερεῖν. Εἰ	γὰρ	ὑπαρχουσῶν τούτων φαῦλοι καὶ ἀνάξιοί
[100]	καί μοι μηδὲν ὀργισθῇς· οὐδὲν	γὰρ	φλαῦρον ἐρῶ σε ἢ οὐκ
[10]	νῦν τῷ νόμῳ. Τῇ μὲν	γὰρ	χρείᾳ τῇ τῶν εὑρισκομένων τὰς
[150]	πρὸς ὑμᾶς εἰπὼν καταβήσομαι. Ἔστι	γάρ,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πάντας μὲν
[90]	ἀκούσαντες ἑλέσθαι τὸν κρείττω. ~Οὐ	γὰρ	ᾤετο δεῖν ὁ Σόλων, ὁ
[80]	ὡς ἂν εἰκότως ἀγανακτήσειαν. Εἰ	γὰρ	ὧν ἔργῳ πεποίηκεν ἕκαστος αὐτῶν
[80]	ὑμᾶς φιλοτιμίαν τοῦ πατρός. Οὕτω	γὰρ	ὡς ἀληθῶς ἔμοιγε φαίνεται βεβαίως
[120]	ἔργον καὶ δεινότατον πράξουσιν; Χρὴ	γάρ,	ὡς γοῦν ἐμοὶ δοκεῖ, ὅσα
[60]	ποιῆσαι τῶν ἐκείνῳ δοθέντων. Οὗτος	γάρ,	ὡς ὑμῶν τινῶν ἔστιν ἀκοῦσαι
[140]	τοῦ δήμου κεκόμισται, ταῦτ' ἀφελέσθαι	παρ	αινῶν. ~Καὶ μὴν πρός γε
[160]	παύσωμαι λέγων, τάδε ποιήσατε· σκέψασθε	παρ'	ἄλληλα καὶ λογίσασθε πρὸς ὑμᾶς
[130]	οὐκ ἔχουσιν, δεῖ κεκολασμένους αὐτοὺς	παρ'	αὐτὰ τἀδικήματα φαίνεσθαι. ἰ δὲ
[30]	ἐστὶ θεωρήσατε. Ἐκεῖνος πράττεται τοὺς	παρ'	αὑτοῦ σῖτον ἐξάγοντας τριακοστήν. Αἱ
[100]	πολιτευόμενοι καὶ Θηβαῖοι οὐδενὶ τῶν	παρ'	ἑαυτοῖς διδόασι τοιαύτην οὐδεμίαν τιμήν·
[30]	δωρειάς, ὑμῖν δὲ μένειν τὰς	παρ'	ἑαυτοῦ. Οὐκοῦν πρὸς πολλοῖς οἷς
[100]	τοιούτων ἀφεστᾶσιν, ἄλλαι δέ τινες	παρ'	ἐκείνοις εἰσὶ τιμαί, ἃς ἀπεύξαιτ'
[100]	καὶ δεῖ, ἀλλ' ἃ τῇ	παρ'	ἐκείνοις πολιτείᾳ συμφέρει, ταῦτ' ἐπαινεῖν
[100]	τοιαύτην οὐδεμίαν τιμήν· καίτοι καὶ	παρ'	ἐκείνοις τινές εἰσιν ἴσως ἀγαθοί.
[30]	σῖτον ἐξάγοντας τριακοστήν. Αἱ τοίνυν	παρ'	ἐκείνου δεῦρ' ἀφικνούμεναι σίτου μυριάδες
[60]	πᾶσι πρόδηλον τοῦτο, ὅτι ταῖς	παρ'	ἐκείνου δωρειαῖς, ἃς διὰ ταῦτ'
[30]	ἂν γένηται, καὶ ὑμῶν τοὺς	παρ'	ἐκείνου σιτηγοῦντας; (Οὐ γὰρ δήπου
[70]	οὖν ἴσως, καὶ ἄνευ τοῦ	παρ'	ἐμοῦ λόγου, ὅτι σπουδαῖος Χαβρίας
[10]	ἂν φανείη. Εἰσὶ γὰρ δήπου	παρ'	ἡμῖν αἵ τε τῶν μετοίκων
[110]	κατασκευάσαντα, διὰ δ' ὧν ὁ	παρ'	ἡμῖν δῆμος εὐδαίμων, ταῦθ' ὡς
[100]	ἔχει, καὶ τἀκεῖ καὶ τὰ	παρ'	ἡμῖν. Διὰ τί; Ὅτι τὰς
[60]	τἄλλ' ἀγάθ' εὐξαίμην ἂν ἔγωγε	παρ'	ἡμῖν εἶναι πλεῖστα, καὶ ἄνδρας
[110]	πρόχειρος λόγος, ὡς ἄρα καὶ	παρ'	ἡμῖν ἐπὶ τῶν προγόνων πόλλ'
[110]	εἰσί, κἂν ἀποκτεῖναι βούλεσθαι τὸν	παρ'	ἡμῖν τούτων τι κατασκευάσαντα, διὰ
[80]	τοῦ παρακρούσασθαι καὶ φενακίσαι λέγεται	παρ'	ἡμῶν ἕνεκα, ἀναγνώσεται τὸν νόμον
[40]	ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ κεκρατηκότας καὶ	παρ'	οἷς ἦν, δεύτερον δέ, ἑτέραν
[90]	παρ' ὑμῖν, ἐν τοῖς ὀμωμοκόσιν,	παρ'	οἷσπερ καὶ τἄλλα κυροῦται, ἔπειτα
[150]	γενήσεται· ἀλλ' ἀναμνησθέντες τῶν καιρῶν,	παρ'	οὓς εὖ πεπονθότες εὖ πεποιήκατε
[40]	Χρήματα μὲν γάρ ἐστιν ἀεὶ	παρ'	ὑμῖν αὐτοῦ, κατὰ δὲ τὸν
[80]	δωρειάς, ἂν δίκαιον ᾖ, κρίνας	παρ'	ὑμῖν ἀφαιρήσεται, καὶ ὅπως, οὓς
[150]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εἰ χαλεπώτερον εἶναι	παρ'	ὑμῖν δόξει χάριν εὖ ποιήσαντ'
[140]	οἶμαι. Οὗτος εὕρετο τὴν δωρειὰν	παρ'	ὑμῖν, ἐν ᾗ τοῦτ' ἐνῆν.
[90]	καλῶς κελεύει τιθέναι, πρῶτον μὲν	παρ'	ὑμῖν, ἐν τοῖς ὀμωμοκόσιν, παρ'
[90]	ἔν τε τῇ βουλῇ καὶ	παρ'	ὑμῖν ἐν τῷ δικαστηρίῳ, τοὺς
[140]	εἰ τότε μὲν τὰ Χαβρίου	παρ'	ὑμῖν ἔργα μεῖζον ἴσχυε τῶν
[160]	μὲν τὸ νόμισμα διαφθείρουσιν θάνατος	παρ'	ὑμῖν ἐστιν ἡ ζημία, τοῖς
[80]	πολιτείαν· Χαβρίας δ' αὐτὸς ἐτιμήθη	παρ'	ὑμῖν μόνος. (Εἰ δὴ τόθ'
[150]	μὲν δικαίως ἔν γε τοῖς	παρ'	ὑμῖν νόμοις ἐξέσται, χάριν δ'
[130]	Οὐ γάρ ἐστ' οὐδεὶς ἀτελὴς	παρ'	ὑμῖν ὅτῳ μὴ ψήφισμ' ἢ
[130]	πολλοὶ διὰ τῶν πολιτευομένων γεγόνασι	παρ'	ὑμῖν τοιοῦτοι, ὧν εἷς ἐστιν
[60]	Ἕλληνας· ὅτου γὰρ ἄν τις	παρ'	ὑμῶν ἀγαθοῦ τοῖς ἄλλοις αἴτιος
[60]	ἂν δὲ κατορθώσῃ, τὰς χάριτας	παρ'	ὑμῶν ἀπίστους ἕξειν; (Πάνυ τοίνυν
[10]	ᾧ μόνῳ κρείττους εἰσὶν αἱ	παρ'	ὑμῶν δωρειαί, τοῦτ' ἀφαιρεῖται. Καίτοι
[130]	ἀγαθῶν αἰτίους, ἃς ἔλαβον δικαίως	παρ'	ὑμῶν δωρειὰς ἀφελέσθαι ζητούντων. (Πῶς
[30]	ἑαυτῷ μὲν ἀκύρους εἶναι τὰς	παρ'	ὑμῶν δωρειάς, ὑμῖν δὲ μένειν
[60]	ὑμᾶς φεύγοντας καὶ δικαίως τι	παρ'	ὑμῶν εὑρομένους ἐάσωμεν ἀφαιρεθῆναι ταῦτα,
[60]	δωρειάς, ἃς ἀντὶ τούτων ἔλαβον	παρ'	ὑμῶν, καὶ δὴ λελυμένας. (Πολὺ
[70]	ἀποστερηθῆναι τὴν ἀτέλειαν ἣν εὕρετο	παρ'	ὑμῶν καὶ τῷ υἱεῖ κατέλιπεν;
[70]	ἣν ὁ πατὴρ αὐτῷ δικαίως	παρ'	ὑμῶν λαβὼν κατέλιπεν. Ἀλλ' οὐδέν'
[120]	εὖ πεποιηκέναι δόξας καὶ ταύτην	παρ'	ὑμῶν λαβὼν τὴν τιμὴν μόνην,
[70]	βέβαιοι μένουσιν αὐτῷ, τῆς δὲ	παρ'	ὑμῶν μόνης τοῦτ' ἀφαιρήσεται; (Καὶ
[30]	καὶ δικαίως τετύχηκεν τῆς ἀτελείας	παρ'	ὑμῶν ὁ Λεύκων, ἀκηκόατ' ἐκ
[40]	δοθείσης ἀτελείας αὐτῷ διὰ ταῦτα	παρ'	ὑμῶν, ὁρῶν ἐν τῷ πολέμῳ
[60]	ναῦν οὐδεμίαν κεκτημένης, στρατηγῶν βασιλεῖ,	παρ'	ὑμῶν οὐδ' ἡντινοῦν ἀφορμὴν λαβών,
[30]	ὁ Λεύκων ξένος, τῇ δὲ	παρ'	ὑμῶν ποιήσει πολίτης· κατ' οὐδέτερον
[160]	ἡμεῖς κελεύομεν, οἱ μὲν ἄξιοι	παρ'	ὑμῶν τὰ δίκαι' ἕξουσιν, εἰ
[40]	νῦν γέγον' αὐτῷ τὸ λαβεῖν	παρ'	ὑμῶν τὴν ἀτέλειαν. Τίς οὖν
[50]	λέγειν πρὸς ὑμᾶς ταῦθ' ἃ	παρ'	ὑμῶν τῶν πρεσβυτέρων αὐτὸς ἀκήκοα.
[80]	μὴ ζῆν ἢ καταισχῦναι τὰς	παρ'	ὑμῶν ὑπαρχούσας αὐτῷ τιμάς. (Εἶθ'
[20]	τοίνυν τινές, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	σφόδρ'	ἔχουσ' ἀλογίστως ὥστ' ἐπιχειροῦσι λέγειν
[60]	Ἀθηναῖοι, μετὰ ταῦτ' ἐκπεσόντων ἐψηφίσασθ'	ἅπερ,	οἶμαι, φεύγουσιν εὐεργέταις δι' ὑμᾶς
[60]	τὰ ἔργα τὰ πραχθέντ' ἔστιν,	ἐπειδήπερ	ἅπαξ ἐπράχθη. Προσήκει τοίνυν τὰς
[130]	ποιήσαθ' ὅταν ταῦτα λέγωσι· κελεύετ'	εἴπερ	ἀληθῆ λέγουσι πρὸς ὑμᾶς, τὰ
[120]	εἴσ' ἀτελεῖς· τῶν δὲ λῃτουργιῶν,	εἴπερ	εἴσ' ἱερῶν, οὐδ' ἔχουσιν. ~Ἀλλὰ
[40]	ἐστιν; Ἐπικέρδης ὁ Κυρηναῖος, ὅς,	εἴπερ	τις ἄλλος τῶν εἰληφότων, δικαίως
[20]	ἐκεῖνο δήπου, ὅτι λῃτουργήσουσιν μέν,	ἄνπερ	ἡ πόλις ᾖ, πολλοὶ καὶ
[60]	δ' ἐχθρά, τὸν αὐτὸν τρόπον	ὅνπερ	ἡ Θάσος ἦν τότε καὶ
[0]	εἰπεῖν, ὡς τὸν αὐτὸν τρόπον,	ὅνπερ	τοὺς ἔχοντας ἀφείλετο τὴν δωρειὰν
[20]	θήσω· καὶ μὰ τοὺς θεούς,	ὅπερ	εἶπον ἀρτίως, οὐκ οἶμαι πέντ'
[70]	τὸ τῆς πόλεως ὄνομα καρποῦται.	~Διόπερ	οὐ μόνον αὐτῷ τὴν ἀτέλειαν
[150]	δημοκρατίᾳ, τὰς αὐτὰς δώσειν δωρειὰς	ἅσπερ	Ἁρμοδίῳ καὶ Ἀριστογείτονι, καταψηφίσασθε τοῦ
[110]	εἰ δὲ μὴ τοῖς αὐτοῖς	οἷσπερ	ἡμεῖς νῦν, ἕτερόν τι τοῦτ'
[90]	ὑμῖν, ἐν τοῖς ὀμωμοκόσιν, παρ'	οἷσπερ	καὶ τἄλλα κυροῦται, ἔπειτα λύοντα
[140]	πάντων, εἰ ἐκεῖν' ἠγνόηκεν, ὅτι	ὥσπερ	ἂν εἴ τις μεγάλας τὰς
[70]	τότε, ἀλλὰ καὶ χαλκῆν εἰκόνα,	ὥσπερ	Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονος, ἔστησαν πρώτου·
[80]	εὑρίσκετο τὴν δωρειάν, ἠξίωσεν ὑμᾶς,	ὥσπερ	δι' Ἰφικράτην καὶ Τιμόθεον εὖ
[130]	νῦν ἡμεῖς, ἢ θέντων ἡμῶν,	ὥσπερ	ἐγγυώμεθα καὶ φαμὲν θήσειν, ἢ
[60]	αὐτοῖς τὰς αὐτὰς δῶτε δωρειὰς	ὥσπερ	Ἐκφάντῳ τῷ Θασίῳ καὶ Ἀρχεβίῳ
[150]	ἀλλ' ἵνα μὴ τὸ πρᾶγμ'	ὥσπερ	ἐργασία τισὶν ᾖ καὶ συκοφαντία,
[90]	λοιπὸν ἐφ' ὑμῖν εἶναι πάνθ'	ὥσπερ	ἐστὶ δίκαιον, καὶ δοῦναι καὶ
[160]	κρείττω. (Ἂν μὲν τοίνυν καταψηφίσησθε,	ὥσπερ	ἡμεῖς κελεύομεν, οἱ μὲν ἄξιοι
[20]	εἰς συντέλειαν ἀγαγεῖν τὰς χορηγίας	ὥσπερ	τὰς τριηραρχίας, ἢ τοὺς εὐεργέτας
[140]	ὑπολαμβάνετ' εἶναι τὸν ἀγῶνα τόνδ'	ὑπὲρ	ἄλλου τινὸς ἢ τοῦ τῆς
[80]	αὐτὴν τοῦ βίου πεποιημένος οὐχ	ὑπὲρ	ἄλλου τινός, ὥστε δικαίως ἂν
[80]	ὑμῶν, ὁπόθ' ἡγοῖτο, ἐχρῆτο τούτῳ,	ὑπὲρ	αὑτοῦ δέ, ἐπειδὴ τὸ καθ'
[10]	κτησάμενοι πάνθ' ὑπὲρ φιλοτιμίας ἀνήλωσαν,	ὑπὲρ	δὲ δόξης οὐδένα πώποτε κίνδυνον
[90]	τὸν νόμον οὗ τέθεικεν αὐτός,	ὑπὲρ	δὲ τοῦ πῶς τεθήσεται ποιεῖται
[130]	Διονύσιος, καὶ τοιούτους τινὰς ἐξειλεγμένοι.	Ὑπὲρ	δὴ τούτων ὡδὶ ποιήσαθ' ὅταν
[30]	γράψει ποθ' ὁ τὸ ψήφισμ'	ὑπὲρ	ἡμῶν γράφων; (Ὅτι νὴ Δί'
[80]	καὶ ὢν ἀσφαλέστατος στρατηγὸς ἁπάντων,	ὑπὲρ	μὲν ὑμῶν, ὁπόθ' ἡγοῖτο, ἐχρῆτο
[160]	τῶν ἐθελησόντων ὑπὲρ ὑμῶν κινδυνεύειν.	Ὑπὲρ	οὖν τούτων ἁπάντων οἶμαι δεῖν
[10]	τότε μὲν τοῖς ἠδικηκόσιν ὑμᾶς	ὑπὲρ	τοῦ μὴ ψεύσασθαι τὰ χρήματ'
[130]	ἀλλὰ κελεύετε τούτους τοὺς ἐροῦντας	ὑπὲρ	τοῦ νόμου, (εἴ τινα τῶν
[0]	ὅτι Λεπτίνης, κἄν τις ἄλλος	ὑπὲρ	τοῦ νόμου λέγῃ, δίκαιον μὲν
[120]	περὶ τῆς ἀτελείας ἐστίν, ἀλλ'	ὑπὲρ	τοῦ πονηρὸν ἔθος τὸν νόμον
[160]	καιρός, οὐκ ἀπορήσετε τῶν ἐθελησόντων	ὑπὲρ	ὑμῶν κινδυνεύειν. Ὑπὲρ οὖν τούτων
[80]	ἑστήκῃ δῆλα πᾶσιν ἀνθρώποις, ἃ	ὑπὲρ	ὑμῶν στρατηγῶν ἐκεῖνος ἔστησε, τῶν
[80]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ ζῶν πάνθ'	ὑπὲρ	ὑμῶν φανήσεται πράξας Χαβρίας, καὶ
[10]	γὰρ πλεῖστά ποτε κτησάμενοι πάνθ'	ὑπὲρ	φιλοτιμίας ἀνήλωσαν, ὑπὲρ δὲ δόξης
[80]	Ἐγὼ δ' ἔτι τοῦτ' εἰπεῖν	ὑπὲρ	Χαβρίου βούλομαι. Ὑμεῖς, ὦ ἄνδρες
[120]	λαμβάνῃ τὴν δωρειάν. (Ἀλλὰ μὴν	ὑπὲρ	ὧν γε τοῖς εὑρημένοις τὰς
[80]	ὑμῶν ὑπαρχούσας αὐτῷ τιμάς. (Εἶθ'	ὑπὲρ	ὧν ἐκεῖνος ᾤετο δεῖν ἀποθνῄσκειν
[80]	καινῶν ἐγκλημάτων πεποίηνται, ὑμεῖς δέ,	ὑπὲρ	ὧν ἐπ' ἐκείνους ἐλθὼν ἐτελεύτησεν,
[120]	βούλησθε, πλὴν τούτου. Ἐγὼ δ'	ὑπὲρ	ὧν μὲν τῇ πόλει καταλείπειν
[140]	τὸ τελευτῆσαι Βάθιππον τὸν τουτουὶ	πατέρ'	Ἀψεφίωνος, ὃς αὐτὸν ἔτ' ὄνθ'
[140]	ἐφ' ὑμῖν εἶναι διδόναι τὰ	ὑμέτερ'	αὐτῶν οἷς ἂν βούλησθε. Ἀλλ'
[30]	χρηστὸν πάντας ἔχειν ἐῶ, οὐ	δικαιότερ'	ἡμῶν ἐρεῖ; Ἐμοὶ γοῦν δοκεῖ.
[100]	ἀγαθὸς ὢν τύχοι. (Καὶ ταῦτ'	ἀμφότερ'	ὀρθῶς ἔχει, καὶ τἀκεῖ καὶ
[20]	ἀτελείας ἐπειλημμένοι. Ἔστι δὲ ταῦτ'	ἀμφότερ'	οὐχὶ δίκαιον λέγειν. Εἰ μὲν
[20]	δ' ἐφικνούμενοι τοῦ τριηραρχεῖν εἰς	ἀμφότερ'	ὑμῖν ὑπάρξουσι χρήσιμοι, καὶ τριηραρχεῖν
[30]	τεκμήριον ὡς ἀληθῆ λέγουσιν ἑστήξουσιν.	(Φέρ'	ἐὰν δὲ δὴ πέμψας ὡς
[100]	τοιαῦτ' ἐστίν, ὧν ἄν τις	ἀνὴρ	ἀγαθὸς ὢν τύχοι. (Καὶ ταῦτ'
[70]	λόγου, ὅτι σπουδαῖος Χαβρίας ἦν	ἀνήρ,	οὐ μὴν κωλύει γ' οὐδὲν
[30]	εἰπεῖν, ὅσ' εὐεργέτηκεν ὑμᾶς οὗτος	ἁνὴρ	καὶ αὐτὸς καὶ οἱ πρόγονοι·
[40]	τὰς χρείας, ὧν εἷς οὗτος	ἁνὴρ	ὢν φαίνεται. Εἶτ' οὐκ αἰσχυνόμεθ'
[40]	ὧν εὐεργέτητο μεμνῆσθαι. (Οὗτος γὰρ	ἁνήρ,	ὡς τὸ ψήφισμα τοῦτο δηλοῖ
[130]	τὸ μὴ ταῦτα ποιεῖν ἃ	πονήρ'	αὐτὸς ἔκρινεν εἶναι πρότερον. (Ἔτι
[70]	ἀφαιρεθέντα τὴν ἀτέλειαν, ἣν ὁ	πατὴρ	αὐτῷ δικαίως παρ' ὑμῶν λαβὼν
[150]	κατασκευάζων καὶ δεινὸν τό τιν'	αὐτόχειρ'	ἄλλον ἄλλου γίγνεσθαι, καὶ γράφων
[30]	τριακοστήν. Αἱ τοίνυν παρ' ἐκείνου	δεῦρ'	ἀφικνούμεναι σίτου μυριάδες περὶ τετταράκοντ'
[60]	τῶν νήσων, καὶ μετὰ ταῦτα	δεῦρ'	ἐλθὼν ἀνέστησε τὰ τείχη, καὶ
[70]	πρότερον, τρισχίλια δ' αἰχμάλωτα σώματα	δεῦρ'	ἤγαγεν, καὶ πλεῖν ἢ δέκα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/05/2007