Pages |
[386] |
περ
καὶ
ὢ
πόποι,
ἦ
|
ῥά |
τις
ἔστι
καὶ
εἰν
Ἀΐδαο |
[390] |
ἐγρηγορὼς
ἃ
ἐβουλεύσατο,
τούτων
πάντων
|
ῥᾳδίως |
(ἐπιλανθανόμενον
διὰ
τὴν
τῶν
ἀφροδισίων |
[395] |
δύνανται
οἱ
αὐτοί.
Οὐδὲ
μὴν
|
ῥαψῳδοί |
γε
καὶ
ὑποκριταὶ
ἅμα.
Ἀληθῆ. |
[386] |
ἀΐσσουσι
καὶ
ψυχὴ
δ’
ἐκ
|
ῥεθέων |
πταμένη
Αϊδόσδε
βεβήκει,
ὃν
πότμον |
[405] |
τε
καὶ
δίαιταν
οἵαν
διήλθομεν,
|
ῥευμάτων |
τε
καὶ
πνευμάτων
ὥσπερ
λίμνας |
[393] |
μέν
ἐστιν
καὶ
ὅταν
τὰς
|
ῥήσεις |
ἑκάστοτε
λέγῃ
καὶ
ὅταν
τὰ |
[394] |
τοῦ
ποιητοῦ
τὰ
μεταξὺ
τῶν
|
ῥήσεων |
ἐξαιρῶν
τὰ
ἀμοιβαῖα
καταλείπῃ.
Καὶ |
[393] |
καὶ
ὅταν
τὰ
μεταξὺ
τῶν
|
ῥήσεων; |
Πῶς
γὰρ
οὔ;
(Ἀλλ’
ὅταν |
[393] |
(Ἀλλ’
ὅταν
γέ
τινα
λέγῃ
|
ῥῆσιν |
ὥς
τις
ἄλλος
ὤν,
ἆρ’ |
[396] |
τὸν
τύπον
εἶναι
τοῦ
τοιούτου
|
ῥήτορος. |
~(Οὐκοῦν,
ἦν
δ’
ἐγώ,
ὁ |
[400] |
δ’
ἂν
εἶεν
οὗτοι
οἱ
|
ῥυθμοί, |
σὸν
ἔργον,
ὥσπερ
τὰς
ἁρμονίας, |
[404] |
τῷ
παναρμονίῳ
καὶ
ἐν
πᾶσι
|
(ῥυθμοῖς |
πεποιημένῃ
ἀπεικάζοντες
ὀρθῶς
ἂν
ἀπεικάζοιμεν. |
[398] |
μὴν
τήν
γε
ἁρμονίαν
καὶ
|
ῥυθμὸν |
ἀκολουθεῖν
δεῖ
τῷ
λόγῳ.
Πῶς |
[397] |
τις
ἀποδιδῷ
πρέπουσαν
ἁρμονίαν
καὶ
|
ῥυθμὸν |
τῇ
λέξει,
ὀλίγου
πρὸς
τὴν |
[400] |
εὐάρμοστον
καὶ
ἀνάρμοστον
ὡσαύτως,
εἴπερ
|
ῥυθμός |
γε
καὶ
ἁρμονία
λόγῳ,
ὥσπερ |
[401] |
ἐντὸς
τῆς
ψυχῆς
ὅ
τε
|
ῥυθμὸς |
καὶ
ἁρμονία,
καὶ
ἐρρωμενέστατα
ἅπτεται |
[398] |
λόγου
τε
καὶ
ἁρμονίας
καὶ
|
ῥυθμοῦ. |
Ναί,
ἔφη,
τοῦτό
γε.
Οὐκοῦν |
[400] |
τε
καὶ
ἐπαινεῖν
ἢ
τοὺς
|
ῥυθμοὺς |
αὐτούς
ἤτοι
συναμφότερόν
τι·
οὐ |
[399] |
μηδὲ
παντοδαπὰς
βάσεις,
ἀλλὰ
βίου
|
ῥυθμοὺς |
ἰδεῖν
κοσμίου
τε
καὶ
ἀνδρείου |
[399] |
ἂν
ἡμῖν
εἴη
τὸ
περὶ
|
ῥυθμούς, |
μὴ
ποικίλους
αὐτοὺς
διώκειν
μηδὲ |
[400] |
καὶ
τίνας
τοῖς
ἐναντίοις
λειπτέον
|
ῥυθμούς· |
οἶμαι
δέ
με
ἀκηκοέναι
οὐ |
[397] |
μεταβολαί
καὶ
δὴ
καὶ
ἐν
|
(ῥυθμῷ |
ὡσαύτως
παραπλησίῳ
τινί;
Κομιδῇ
μὲν |
[397] |
πασῶν
μὲν
ἁρμονιῶν,
πάντων
δὲ
|
ῥυθμῶν, |
εἰ
μέλλει
αὖ
οἰκείως
λέγεσθαι, |
[410] |
οὐχ
ὥσπερ
οἱ
ἄλλοι
ἀθληταὶ
|
ῥώμης |
ἕνεκα
σιτία
καὶ
πόνους
μεταχειριεῖται. |