Chapitre |
[14] |
κουρείων
καὶ
διδασκαλείων
ἐνδεεῖ
ἄκαρτος
|
καὶ
|
ἀγράμματος,
ἀλλὰ
τὸν
λόγον
ἀντὶ |
[11] |
δόξας
τῶν
πολλῶν
ἀτενῶς
ὁρᾶν
|
καὶ |
ἀδιατρέπτως,
πρὶν
ἂν
τοῦτο
δαμάσωμεν
|
[9] |
καὶ
μαλακωτέρῳ,
ἡδονῇ
τε
λαιμοῦ
|
καὶ |
ἀηδίᾳ
τὰ
τοιαῦτά
τις
ἐξετάζοι, |
[3] |
καθ´
ἕκαστον
συγκεῖσθαι
ἐκ
θνητῆς
|
καὶ |
ἀθανάτου
μερίδος.
~Ὅτι
μέν
τοι |
[8] |
δύναιτο
τῇ
γε
ὡς
ἀρχῇ
|
{καὶ} |
ἀκινήτῳ
τοῦ
φρονεῖν
δυνάμει,
εἴτε, |
[9] |
ἐξελεῖν
τὸ
νόμισμα»
λόγῳ
δὲ
|
καὶ |
ἀληθείᾳ
κρῖναι
τὰ
πράγματα;
Περιιδεῖν |
[4] |
δὲ
οὐδέν.
εἰ
κατ´
ἄλλας
|
καὶ |
ἄλλας
ὁδοὺς
ἐπ´
αὐτὴν
πορευόμεθα. |
[4] |
αὐτὰς
ἰόντων
τὰς
ὁδοὺς
ἀπεπλανήθησαν,
|
καὶ |
ἀλλαχοῦ
που
γενόμενοι,
καθάπερ
ὑπὸ |
[4] |
ὁδοὺς
ἐπ´
αὐτὴν
πορευόμεθα.
Ἐπεὶ
|
καὶ
|
ἄν
τις
θέλῃ
τῶν
ξένων |
[9] |
ἔνειμεν
ἡ
φύσις,
ἀβλαβῶς
αὐτὸ
|
καὶ |
ἀνεπαχθῶς,
μᾶλλον
δὲ
καὶ
μετὰ |
[13] |
ὑπερόπτης
πάντων
ὁμοῦ
θείων
τε
|
καὶ |
ἀνθρωπίνων,
ἀλλὰ
εὐλαβὴς
μὲν
τὰ |
[11] |
ἀλλὰ
καὶ
λόγος
ἀρκεῖ
πολλάκις
|
καὶ |
ἀπειλή.
Μήποτε
οὖν,
ὦ
φίλε, |
[11] |
ἢ
φαῦλα,
διὰ
τοῦτο
πράττωμεν
|
καὶ |
ἀπεχώμεθα,
ἀλλ´
ὅτι
τῷ
λόγῳ |
[9] |
ἑψημένων
ἁπτόμεθα,
τοῦ
χάριν
οὐχὶ
|
καὶ |
ἁπλῶς
αὐτὰς
προσφερόμεθα,
φράσον
ἡμῖν. |
[8] |
καὶ
βδελυρίας
διεστράφησαν
τὸν
στόμαχον
|
καὶ |
ἀπόσιτοι
γεγόνασιν,
ἄχρις
αὐτοὺς
οἱ |
[7] |
τούτων
ὑπεριδόντες,
ἀποτειχίζειν
ἁπλῶς
οὑτωσὶ
|
καὶ |
ἀποσπᾶν
ἄνδρας
ἀλλήλων
ἐθέλομεν
οὓς |
[5] |
ὁμοιοῦσθαι
θεῷ
φασι,
καὶ
γὰρ
|
καὶ |
Ἀριστοτέλης·
ὃ
γὰρ
ἡμεῖς
ποτέ, |
[15] |
Σωκράτη
καὶ
Πυθαγόραν
ἐπὶ
Πλάτωνος
|
καὶ |
Ἀριστοτέλους,
οὗ
γέγονεν
ἀκροατὴς
ὁ |
[12] |
θρυλλοῦντες;
Οἱ
Πυθαγόρου
καὶ
Πλάτωνος
|
καὶ |
Ἀριστοτέλους
χορευταὶ
γνήσιοι
γόητες
εἶναι |
[3] |
Ἐπιβλέψει
δὲ
τὸ
μετὰ
τοῦτο
|
καὶ |
ἀρχαῖς
τεχνῶν
ἐνίων,
ὑφ´
ὧν |
[3] |
περιττῶν
τι
παντάπασιν
ἀγνοήσει,
ἐπεὶ
|
καὶ |
αὐτὰ
πρὸς
κολακείαν
τοῦ
παθητικοῦ |
[3] |
ψυχὴ
χρωμένη
σώματι
μαθεῖν,
ἀλλὰ
|
καὶ
|
αὐτῆς
τῆς
ψυχῆς
ἐπελεύσεται
τὴν |
[4] |
θεοὶ
διαφέρουσιν.
Ἡγεῖται
γὰρ
ἴσως
|
καὶ |
αὐτοῖς
τῶν
καλῶν
τὸ
αὑτοὺς |
[1] |
κἂν
ᾖ
πλούσιος.
Ἐθεασάμην
τοι
|
καὶ |
αὐτὸς
νὴ
Δία
τρυφῶντάς
τινας |
[15] |
ἴσασιν
αἱ
Μοῦσαι,
μᾶλλον
δὲ
|
καὶ |
αὐτὸς
ὁπόσα
πρόσθεν
ἐγνώκεις,
ἡμῖν |
[4] |
Ἀθήνας,
δύναιτο
μὲν
καὶ
πλεῖν
|
καὶ |
βαδίζειν,
ὁδεύων
δὲ
οἶμαι
διὰ |
[7] |
οὐκ
ἐν
Ἕλλησι
μόνον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
Βαρβάροιςοὕτω
φιλοσοφῆσαι·
αὕτη
γὰρ
ἡ |
[7] |
Ἑλλάδος
κοινὸς
ἡγεμὼν
καὶ
νομοθέτης
|
καὶ |
βασιλεύς,
ὁ
ἐν
Δελφοῖς
θεός, |
[6] |
τὰ
εἴσω,
πάντα
τὰ
περιττὰ
|
καὶ |
βδελυρὰ
καὶ
φαῦλα
τῆς
πόλεως |
[8] |
δέκα
μυριάδες
ὑπὸ
τῆς
ναυτίας
|
καὶ |
βδελυρίας
διεστράφησαν
τὸν
στόμαχον
καὶ |
[9] |
μὲν
ὑπολαμβάνεις
ζηλωτούς,
ἄθλιον
δὲ
|
καὶ |
βδελυρὸν
ἡγῇ
Διογένη,
καὶ
οὐκ |
[9] |
ὑπὸ
τοῦ
πυρὸς
μυσαρὸν
ἴσως
|
καὶ
|
βδελυρόν;
Οὕτως
εἶ
μνήμων;
Οὕτως |
[5] |
κατὰ
δύναμιν
ὁμοιοῦσθαι
θεῷ
φασι,
|
καὶ |
γὰρ
καὶ
Ἀριστοτέλης·
ὃ
γὰρ |
[2] |
προπυλαίοις
προσουροῦσιν,
οὐ
φροντὶς
Ἱπποκλείδῃ»
|
καὶ |
γὰρ
οὐδὲ
τῶν
κυνιδίων
ἡμῖν |
[8] |
Ὡς
αὐτὸς
εἶπας,
κενοδοξίας
ἕνεκα·
|
καὶ |
γὰρ
πῶς
ὑπὸ
τῶν
ἄλλων |
[12] |
πεσεῖν
εἰς
τοιοῦτον
βίον
αἰδοίοις
|
καὶ |
γαστρὶ
δουλεύοντα,
καὶ
οὐδὲ
τούτοις |
[11] |
καὶ
τὰ
χρήματα
καὶ
πλοῦτος
|
καὶ
|
γένος
καὶ
σώματος
ἰσχὺς
καὶ |
[10] |
που
τὴν
εὐδαιμονίαν
περιεργάσοιτο,
πλοῦτον
|
καὶ |
γένος
καὶ
φίλων
δύναμιν
καὶ |
[15] |
δοκεῖ,
σπουδαῖον.
Πόθεν;
Πολλοῦ
γε
|
καὶ |
δεῖ·
γυναικῶν
ἀθλίων
τεθαύμακας
φιλῶν |
[7] |
πως
ἔοικεν
εἶναι
καὶ
φυσικωτάτη
|
καὶ |
δεῖσθαι
οὐθ´
ἡστινοσοῦν
πραγματείας·
ἀλλὰ |
[4] |
μέντοι
δυνατὸν
παρὰ
τοὺς
αἰγιαλοὺς
|
καὶ |
δὴκαὶ
κατὰ
τὸν
Πύλιον
γέροντα |
[6] |
φιλοσόφων
ποιήσαντες·
ἐγέλα
τοι,
φασί,
|
καὶ |
Δημόκριτος
ὁρῶν
σπουδάζοντας
τοὺς
ἀνθρώπους· |
[7] |
εἰ
δὲ
Πλάτωνι
μὲν
ἔδοξε
|
καὶ |
διὰ
τῶν
λόγων
αὐτὰ
ἐργάζεσθαι, |
[14] |
ὥσπερ
ἐν
κώμῃ
βαδίζῃ
κουρείων
|
καὶ |
διδασκαλείων
ἐνδεεῖ
ἄκαρτος
καὶ
ἀγράμματος, |
[7] |
καί
τινες
ὑπολαμβάνουσιν
Ἀντισθένει
τοῦτο
|
καὶ |
Διογένει
προσήκειν.
Τοῦτο
γοῦν
ἔοικεν |
[7] |
τοὺς
κορυφαίους
ἐν
αὐτῇ,
Ἀντισθένη
|
καὶ |
Διογένη
καὶ
Κράτητα,
οἷς
τοῦ |
[1] |
ἀλλὰ
καὶ
μετ´
ἐκεῖνον
{Ἀντισθένη
|
καὶ} |
Διογένης.
Ἀρρωστοῦντι
γοῦν,
φασίν,
Ἀντισθένει |
[15] |
ἄλλων
τοιούτων
συρφετῶν
πραγμάτων.
Ἐπεὶ
|
καὶ |
Διογένης
εἴτε
ἀπέπαρδεν
εἴτε
ἀπεπάτησεν |
[14] |
ἄξιος
ἐπιδειξαμένῳ,
ὥσπερ
οἶμαι
Κράτης
|
καὶ |
Διογένης,
οἳ
πᾶσαν
μὲν
ἀπειλὴν |
[8] |
τὸν
ἐλεγκτικὸν
ἠσπάσατο
βίον,
τοῦτο
|
καὶ |
Διογένης,
οἶμαι,
συνειδὼς
ἑαυτῷ
πυθόχρηστον |
[9] |
ἐδωδῆς
μόνον
θραττομένου
καὶ
ναυτιῶντος
|
καὶ
|
δόξῃ
κενῇ
μᾶλλον
ἢ
λόγῳ |
[3] |
τε
ἁρμονίας
αὐτοῦ
καὶ
παθῶν
|
καὶ
|
δυνάμεων
καὶ
πάντων
ἁπλῶς
ὧν |
[1] |
Ἀρρωστοῦντι
γοῦν,
φασίν,
Ἀντισθένει
μακρὰν
|
καὶ |
δυσανάληπτον
ἀρρωστίαν
ξιφίδιον
ἐπέδωκεν
ὁ |
[10] |
τὸ
ἔχειν
αὐτοὺς
ὥσπερ
πεφύκασι
|
καὶ |
ἑαυτῶν
εἶναι.
Οὐκοῦν
καὶ
τοῖς |
[9] |
κρέας
μέν
ἐστιν
ἑψηθὲν
ἁγνὸν
|
καὶ |
ἐδώδιμον,
μὴ
κατεργασθὲν
δὲ
ὑπὸ |
[6] |
Φιλίσκου
τινὸς
Αἰγινήτου
λέγονται
εἶναι,
|
καὶ |
εἰ
Διογένους
δὲ
εἶεν,
οὐθὲν |
[13] |
γὰρ
ἄμεινον
ἐλθεῖν
εἰς
τὸ
|
καὶ |
εἰ
πάσχει
τις
τὰ
τοιαῦτα |
[11] |
ἡδονὴν
καὶ
ταῦτα
ἀποκωλῦσαι
κύριοι,
|
καὶ |
εἰ
τούτων
δὲ
γένοιο
κρείττων, |
[3] |
τοῦτο
μόνον
ἀρκέσει
αὐτῷ,
ἀλλὰ
|
καὶ |
εἴ
τι
τῆς
ψυχῆς
ἐν |
[14] |
οἳ
πᾶσαν
μὲν
ἀπειλὴν
τύχης
|
καὶ |
εἴτε
παιδιὰν
εἴτε
παροινίαν
χρὴ |
[11] |
δὲ
τοῖς
ἀνθρώποις
εὐδαιμονεστάτου
ζῶν
|
καὶ |
ἔλεγε
ζῆν
εὐδαιμονέστερον·
εἰ
δὲ
|
[6] |
νομίσαντες·
ἔστι
μὲν
γάρ
τι
|
καὶ |
ἐν
ἐκείνοις
οὐκ
ἄχρηστον,
ὁ |
[10] |
ἕκαστον
ἀνεμποδίστως
τυγχάνῃ
τέλους·
ἀλλὰ
|
καὶ
|
ἐν
τοῖς
θεοῖς
τοῦτό
ἐστιν |
[14] |
κυνίζειν
αὑτῷ
πρότερον
ἐπιτιμᾶν
πικρῶς
|
καὶ
|
ἐξελέγχειν
καὶ
μὴ
κολακεύειν,
ἀλλὰ |
[9] |
τῶν
ἀναίμων
μόνον
ζῴων,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἐπὶ
τῶν
αἷμα
ἐχόντων.
Καὶ |
[11] |
συνέζευκται
ποικίλον
καὶ
παντοδαπόν,
ὀργῇ
|
καὶ |
ἐπιθυμίᾳ
ξυμμιγές
τι
καὶ
πολυκέφαλον |
[8] |
οἰκεῖόν
ἐστιν
ἄνθρωπος
φύσει
πράξει
|
καὶ
|
ἐπιστήμῃ.
Εἰ
δὲ
τῆς
φυσικῆς |
[3] |
ὥσπερ
τινὲς
ὑπολαμβάνουσι,
τέχνην
τεχνῶν
|
καὶ |
ἐπιστήμην
ἐπιστημῶν,
εἴτε
ὁμοίωσιν
θεῶν
|
[7] |
διακεῖσθαι
δόξας,
ταὐτά
τε
ἐρεῖ
|
καὶ
|
ἔτι
πρὸς
τούτοις
ὅλον
ἡμῖν |
[10] |
μάλιστα
ἂν
εὖ
πράττειν
νομίζοι
|
καὶ |
εὐθηνεῖσθαι.
Πῶς
οὖν
οὐ
γελοῖον |
[4] |
δελεασθέντες,
ἀπελείφθησαν
τοῦ
πρόσω
βαδίζειν
|
καὶ |
ἐφικνεῖσθαι
τοῦ
τέλους,
τοὺς
πρωτεύσαντας
|
[13] |
Κράτητος
ὀλίγα
σοι
παραγράψω·
Μνημοσύνης
|
καὶ |
Ζηνὸς
Ὀλυμπίου
ἀγλαὰ
τέκνα,
Μοῦσαι |
[7] |
οἵ
τε
ἐκ
τοῦ
Περιπάτου
|
καὶ |
Ζήνων
ἕνεκα
πάντα
ὑπέμειναν
πόνον, |
[10] |
εὖ
πράττειν
συμβαίνει
καὶ
μέντοι
|
καὶ |
ζῴοις
πᾶσιν,
ὅταν
τοῦ
κατὰ
|
[7] |
ἥ
τε
τῆς
δόξης
ὑπεροψία
|
καὶ |
ἡ
πρὸς
τὸν
ζῆλον
τῆς |
[11] |
τὴν
ἐλευθερίαν
σωθεῖσι
καὶ
οἴκαδε,
|
καὶ |
ἡμεῖς
αὐτοὺς
ἀπολυτρούμεθα,
οὐχ
ἵνα |
[1] |
ἀνὴρ
δὲ
τοῦ
κρύους
ἀνεχόμενος
|
καὶ |
θάλπος
καρτερῶν
οὐχὶ
καὶ
τῶν |
[3] |
ἀπὸ
τοῦ
Γνῶθι
σαυτόν»
ἐπειδὴ
|
καὶ |
θεῖόν
ἐστι
τοῦτο
τὸ
παρακέλευσμα. |
[3] |
ψυχῆς
ἐν
ἡμῖν
ἐστι
κρεῖττον
|
καὶ
|
θειότερον,
ὅπερ
δὴ
πάντες
ἀδιδάκτως |
[7] |
φράσον
ἡμῖν,
ὦ
δαιμόνιε
Πλάτων
|
καὶ |
θεῶν
ἔκγονε,
τίνα
τρόπον
χρὴ
|
[12] |
Οὕτως
ᾤετο
χρῆναι
πρότερον
ἡδονῆς
|
καὶ |
θυμοῦ
κρείττονα
γενέσθαι
καὶ
τρίτον |
[14] |
τοὺς
ἀσθενεστέρους
ἐξίστασθαι
τῆς
ἀγέλης
|
καὶ |
καθ´
ἑαυτοὺς
νεμομένους
ἀγείρειν
τὴν |
[5] |
ἰδόντες
ἀποδιδρασκούσας
τὸ
λίαν
ἀκραιφνὲς
|
καὶ |
καθαρὸν
τῆς
ἐλευθερίας
τοῦ
κυνός, |
[11] |
καὶ
γένος
καὶ
σώματος
ἰσχὺς
|
καὶ |
κάλλος
καὶ
πάντα
ἁπλῶς
τὰ
|
[6] |
ἀπεληλάκασι,
λουτρὰ
δημόσια
καὶ
χαμαιτυπεῖα
|
καὶ |
καπηλεῖα
καὶ
πάντα
ἁπλῶς
τὰ |
[3] |
ἥκειν
φύσιν,
εἰσὶ
δὲ
οἳ
|
καὶ |
κατ´
εἶδος
ταῦτα
διαφέρειν.
Ἀλλὰ |
[14] |
ἀγείρειν
τὴν
ἰσχὺν
ἐν
μέρει
|
καὶ |
κατ´
ὀλίγον,
εἶθ´
οὕτως
ἐπιέναι |
[9] |
ὅτι
ὁ
μὲν
ἁπλῶς
ταῦτα
|
καὶ |
κατὰ
φύσιν
ᾠήθη
χρῆναι
προσφέρεσθαι, |
[9] |
καρυκεύσῃ·
καὶ
ταύτης
αὐτὸν
ἀφελέσθαι
|
καὶ |
καταστῇσαι
παντάπασιν
ἐξάντη
τῆς
δειλίας
|
[12] |
Ἰφικλέα
αὐχμηρὰν
ἔχοντα
τὴν
κόμην
|
καὶ |
κατερρωγότα
τὰ
στέρνα
ἱμάτιόν
τε |
[14] |
τὰς
τῶν
φίλων
ἑστίας,
ἄκλητος
|
καὶ |
κεκλημένος,
διαλλάσσων
τοὺς
οἰκειοτάτους
ἀλλήλοις, |
[1] |
φησι
τὸν
Διογένη
τῆς
ἀνοίας
|
καὶ
|
κενοδοξίας
ἐκτετικέναι
δίκας
ὥσπερ
ὑπὸ |
[10] |
τοὺς
βλαστοὺς
ἢ
τὰ
πλῆκτρα
|
καὶ |
κέντρα
σιδηρᾶ,
μᾶλλον
δὲ
ἀδαμάντινα, |
[15] |
τοῦ
Διογένους
ζηλωταὶ
τὸ
ῥᾷστον
|
καὶ |
κουφότατον
ἑλόμενοι
τὸ
κρεῖττον
οὐκ |
[14] |
αὑτοῦ
πρότερον
ἐπιμεληθείς,
ὥσπερ
Διογένης
|
καὶ |
Κράτης
ἐξελαυνέτω
μὲν
τῆς
ψυχῆς |
[7] |
ἐν
αὐτῇ,
Ἀντισθένη
καὶ
Διογένη
|
καὶ |
Κράτητα,
οἷς
τοῦ
βίου
σκοπὸς
|
[12] |
μὴ
ῥᾴδιον,
οἱ
Διογένους
νόμοι
|
καὶ |
Κράτητος
ὑπὲρ
τούτων
οὐκ
ἀτιμαστέοι· |
[11] |
τοὺς
ὀρθοὺς
εὑρεῖν
τε
δυναμένῳ
|
καὶ |
κρῖναι
λόγους
προσήκει
τὸ
παράπαν |
[8] |
αὐτῶν
διανοούμεθα,
παίζειν
δὲ
αὐτοὺς
|
καὶ |
κυβεύειν
περὶ
τοῖς
φιλτάτοις»
ὑπολαμβάνομεν, |
[12] |
πράγματα
δὲ
ἔχειν
ὡς
ἂν
|
καὶ |
λάθοιμεν
ὑπὸ
τῷ
σκότῳ
ταῦτα |
[7] |
οἶδα
ὅτι
τοῦ
παντὸς»
φήσειε,
|
καὶ
|
λέγει
δὲ
ἐν
Ἀλκιβιάδῃ·
δεῦρο |
[7] |
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
ἔφη
|
καὶ
|
λέγει,
πρόκειται
γὰρ
οἶμαι
τοῦ |
[3] |
δὲ
ψυχῆς,
ὁ
δὲ
ἄνθρωπος
|
καὶ |
λογικῆς
ψυχῆς.
Εἰσὶ
μὲν
οὖν |
[11] |
δὴ
νοῦν
καὶ
φρόνησίν
φαμεν
|
καὶ |
λόγον
τὸν
σιγώμενον,
οὗ
κήρυξ |
[11] |
πάντων
ποιοῦσι
τῶν
οἰκετῶν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
λόγος
ἀρκεῖ
πολλάκις
καὶ
ἀπειλή. |
[9] |
καθάπερ
καὶ
τοῦτο·
ἥδεται
οὖν
|
καὶ |
λυπεῖται,
ὃ
τῶν
ἐμψύχων
μάλιστά
|
[3] |
ἅπαντα
γὰρ
ταῦτα
φαίνεται
προσάλληλα
|
καὶ |
μάλα
οἰκείως
ἔχοντα.
Ἀρξώμεθα
δὲ |
[9] |
Διογένης,
εἰ
μὴ
τῷ
σκληροτέρῳ
|
καὶ |
μαλακωτέρῳ,
ἡδονῇ
τε
λαιμοῦ
καὶ |
[10] |
φύσις
ὥσπερ
μήτηρ
ἄγαν
φιλοτίμως
|
καὶ |
μεγαλοδώρως
προσηνέχθη,
ἡμῖν
δὲ
ἀντὶ |
[5] |
θνητὰς
οὐδὲ
ἐπικήρους,
ἀϊδίους
δὲ
|
καὶ
|
μενούσας
ἀεὶ
καὶαἳ
τούτοις
εἰσὶν |
[10] |
τοῖς
φυτοῖς
εὖ
πράττειν
συμβαίνει
|
καὶ |
μέντοι
καὶ
ζῴοις
πᾶσιν,
ὅταν |
[4] |
θεοὶ
δέ
τε
πάντα
ἴσασι»
|
καὶ |
μέντοι
καὶ
περὶ
τοῦ
Διὸς
|
[3] |
θνητόν,
τῷ
παντὶ
δὲ
ἀθάνατον,
|
καὶ |
μέντοι
καὶ
τὸν
ἕνα
καὶ |
[1] |
ὑπελάμβανεν
ὁ
σοφὸς
Σωκράτης,
ἀλλὰ
|
καὶ |
μετ´
ἐκεῖνον
{Ἀντισθένη
καὶ}
Διογένης. |
[9] |
αὐτὸ
καὶ
ἀνεπαχθῶς,
μᾶλλον
δὲ
|
καὶ |
μετὰ
τῆς
τοῦ
σώματος
ὠφελείας |
[11] |
προσαναγκάσαι
πράττειν
ὅτι
ἂν
κελεύῃ,
|
καὶ |
μὴ
βουλόμενον
κόλασαι
καί,
τὸ |
[8] |
ἔργοις
ᾤετο
δεῖν
ἐξελέγχειν
πάντα
|
καὶ |
μὴ
δόξαις
ἄλλων,
τυχὸν
μὲν |
[7] |
πόνον,
αὑτούς
τε
ἐθέλοντες
γνῶναι
|
καὶ |
μὴ
κεναῖς
ἕπεσθαι
δόξαις,
ἀλλὰ |
[14] |
πρότερον
ἐπιτιμᾶν
πικρῶς
καὶ
ἐξελέγχειν
|
καὶ |
μὴ
κολακεύειν,
ἀλλὰ
ἐξετάζειν
ὅτι |
[13] |
μόριον,
ὥστε
παντάπασιν
ἐξελεῖν
αὐτὸ
|
καὶ |
μηδὲ
ὅτι
κρατεῖ
τῶν
ἡδονῶν |
[15] |
ταῖς
πόλεσιν
ἐπιτηδευόντων
τὰ
βιαιότατα
|
καὶ |
μηδὲν
ἡμῶν
οἰκεῖα
τῇ
φύσει, |
[12] |
δεσμὸν
καὶ
τράπεζαν
παρατίθεσθαι
πολυτελῆ
|
καὶ |
μηδέποτε
νύκτωρ
καθεύδειν
μόνον,
ἀλλὰ |
[11] |
τοῦ
Διογένους
ζηλώσαντες
ἐγένοντο
παντοραίσται
|
καὶ |
μιαροὶ
καὶ
τῶν
θηρίων
οὐδὲ |
[13] |
ἀρετήν.
Τῶν
δὲ
τυχὼν
Ἑρμῆν
|
καὶ |
Μούσας
ἱλάσομ´
ἁγνάς,
Οὐ
δαπάναις |
[12] |
τὴν
Χάρυβδιν
καὶ
τὸν
Κωκυτὸν
|
καὶ
|
μυρίας
ὀργυιὰς
κατὰ
γῆς
δῦναι, |
[6] |
πολλῶν
δὲ
ἀπορρήτων
τελετῶν
πλήρει,
|
καὶ |
μυρίων
ἔνδον
ἱερῶν
ἁγνῶν
ἐν |
[8] |
αὐτοὺς
οἱ
θεράποντες
ἀνέλαβον
ὀσμαῖς
|
καὶ |
μύροις
καὶ
πέμμασιν·
οὕτως
ὁ |
[9] |
τῆς
τοιαύτης
ἐδωδῆς
μόνον
θραττομένου
|
καὶ |
ναυτιῶντος
καὶ
δόξῃ
κενῇ
μᾶλλον |
[7] |
φερόμενά
ἐστι
Σωκράτους,
ἀνδρὸς
καλοῦ
|
καὶ |
νέου.
~Τί
οὖν
ἡμεῖς
οὐκ |
[8] |
πρακτικήν,
αὐτὸ
τοῦτο
συνέντες
δηλονότι
|
καὶ
|
νοήσαντες,
ὡς
οἰκεῖόν
ἐστιν
ἄνθρωπος |
[7] |
ὁ
τῆς
Ἑλλάδος
κοινὸς
ἡγεμὼν
|
καὶ |
νομοθέτης
καὶ
βασιλεύς,
ὁ
ἐν |
[1] |
τρυφῶντες.
Τὸ
μὲν
δὴ
νοσοτροφεῖν
|
καὶ |
νοσηλεύεσθαι
τρυφηλῶς
οὑτωσί
τινες
ἐν |
[3] |
ἐστι
παρὰ
τὴν
τοῦ
λόγου
|
καὶ |
νοῦ
διανομήν·
ὁ
γάρ
τοι |
[14] |
ἐπιτρέψας
τὰ
καθ´
ἑαυτὸν
λόγῳ
|
καὶ |
νῷ
κυβερνάσθω.
Κεφάλαιον
γὰρ
ἦν, |
[7] |
ἀρχηγέτην
τῆς
φιλοσοφίας,
ὥς
που
|
καὶ |
ὁ
δαιμόνιός
φησιν
Ἰάμβλιχος,
ἀλλὰ |
[12] |
ἀλλ´
ἐκ
τῶν
δειπνούντων
πολυτελῶς»
|
καὶ |
ὁ
Κράτης
μέντοι
πεποίηκεν
ὕμνον |
[7] |
οἱ
γενναιότεροι
τῶν
κυνῶν
ὅτι
|
καὶ |
ὁ
μέγας
Ἡρακλῆς,
ὥσπερ
οὖν |
[11] |
ὁπόσους
τῶν
αἰχμαλώτων
λυτρούμεθα·
καίτοι
|
καὶ |
οἱ
νόμοι
τούτοις
ἀποδεδώκασι
τὴν |
[7] |
τι
τῶν
τοιούτων
παθεῖν,
ὅσα
|
καὶ |
οἷα
πάσχουσιν
οἱ
διὰ
τῶν |
[11] |
τούτοις
ἀποδεδώκασι
τὴν
ἐλευθερίαν
σωθεῖσι
|
καὶ
|
οἴκαδε,
καὶ
ἡμεῖς
αὐτοὺς
ἀπολυτρούμεθα, |
[3] |
δ´
ὅλον
ὁποῖα
ἄττα
δοκεῖ
|
καὶ |
οἷστισιν
ἁρμόττει
τῆς
ψυχῆς
μέρεσιν |
[5] |
τε
τυχεῖν
τὸν
ἀγνοοῦντα
τίς
|
καὶ |
ὁποῖος
πέφυκεν·
ὁ
γὰρ
ἀγνοῶν |
[11] |
καταβεβλήκαμεν;
Οὕτω
μεντἂν
εἶεν
οἰκέται
|
καὶ |
ὁπόσους
τῶν
αἰχμαλώτων
λυτρούμεθα·
καίτοι |
[11] |
τὰμὴ
πρακτέα·
ἀλλ´
ὧν
ἀπεχόμεθα
|
καὶ
|
ὅσα
πράττομεν,
μὴ
διὰ
τὸ |
[5] |
αὐτῷ
τέμνειν
εἴτε
μὴ
προσήκει,
|
καὶ |
ὅτου
δεῖ
τῷ
σιδήρῳ
πρὸς |
[13] |
Ἐπείσθη
γοῦν
ἐκεῖνος
τῷ
Πυθίῳ,
|
καὶ |
οὐ
μετεμέλησεν
αὐτῷ
πεισθέντι·
εἰ |
[11] |
ἔργῳ
πειραθεὶς
ἐκείνου
τοῦ
βίου
|
καὶ |
οὐ
τῷ
λόγῳ
αἰσθήσῃ.
Φέρε |
[3] |
οὐσίαν,
ἔπειτα
ἀνιχνεύσει
τὰς
δυνάμεις·
|
καὶ |
οὐδὲ
τοῦτο
μόνον
ἀρκέσει
αὐτῷ, |
[12] |
βίον
αἰδοίοις
καὶ
γαστρὶ
δουλεύοντα,
|
καὶ |
οὐδὲ
τούτοις
ἁπλῶς
ὥσπερ
τὰ |
[9] |
δὲ
καὶ
βδελυρὸν
ἡγῇ
Διογένη,
|
καὶ |
οὐκ
ἐννοεῖς
ὡς
οὐθὲν
μᾶλλον |
[7] |
ἀρετῆς
ἐπιθυμίᾳ
καὶ
φυγῇ
κακίας,
|
καὶ |
οὔτε
βίβλους
ἀνελίξαι
δεῖ
μυρίας· |
[8] |
τῆς
κυνικῆς.
Φαίνονται
μὲν
δὴ
|
καὶ |
οὗτοι
διμερῆ
τὴν
φιλοσοφίαν
νομίσαντες, |
[10] |
συμπεφυρμένου
τῇ
ψάμμῳ·
λέγεται
γὰρ
|
καὶ |
οὗτος
ὁ
λόγος
περὶ
τῆς |
[9] |
εἰπεῖν
ἢ
ὅτι
οὕτω
νενόμισται
|
καὶ |
οὕτω
συνειθίσμεθα·
οὐ
γὰρ
δὴ
|
[3] |
προβαίνων
ὑπέρ
τε
ἁρμονίας
αὐτοῦ
|
καὶ |
παθῶν
καὶ
δυνάμεων
καὶ
πάντων |
[12] |
πατέρες
αὐτοῦ,
θρέψαντες
σὺν
ἐπιμελείᾳ
|
καὶ |
παιδεύσαντες
ὡς
ἐνεδέχετο
σπουδαίως,
ὁ |
[5] |
τῇ
πρὸς
τὴν
γυναῖκα
συνόδῳ
|
καὶ |
παιδοτροφίᾳ,
ἵν´
οἶμαι
ταῖς
πόλεσιν
|
[11] |
καὶ
σώματος
ἰσχὺς
καὶ
κάλλος
|
καὶ |
πάντα
ἁπλῶς
τὰ
τοιαῦτα
δίχα |
[9] |
οὐδὲ
θερμήναντες
καταρροφοῦσιν
ἐχίνους,
ὄστρεα
|
καὶ |
πάντα
ἁπλῶς
τὰ
τοιαῦτα·
εἶτα |
[6] |
δημόσια
καὶ
χαμαιτυπεῖα
καὶ
καπηλεῖα
|
καὶ |
πάντα
ἁπλῶς
τὰ
τοιαῦτα·
εἶτα |
[10] |
καὶ
γένος
καὶ
φίλων
δύναμιν
|
καὶ |
πάντα
ἁπλῶς
τὰ
τοιαῦτα
τοῦ |
[4] |
ἐν
ἑκάστῃ
τῶν
αἱρέσεων
σκοπείτω.
|
καὶ |
πάντα
εὑρήσει
σύμφωνα.
~Οὐκοῦν
ὁ |
[8] |
μᾶλλον
ἡμῖν
ἄθλιοι
δέ
τινες
|
καὶ
|
παντελῶς
ἀνόητοι
δοκοῦσιν·
ἀνθ´
ὅτου |
[9] |
Μικρόν
με
παρῆλθεν
εἰπεῖν
ὅτι
|
καὶ |
πάντες
ἄνθρωποι
πλησίον
οἰκοῦντες
θαλάττης, |
[5] |
ἡ
φιλοσοφία
μία
τέ
ἐστι
|
καὶ |
πάντες,
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν,
ἑνός |
[11] |
δέ
τι
τούτῳ
συνέζευκται
ποικίλον
|
καὶ
|
παντοδαπόν,
ὀργῇ
καὶ
ἐπιθυμίᾳ
ξυμμιγές |
[3] |
αὐτοῦ
καὶ
παθῶν
καὶ
δυνάμεων
|
καὶ |
πάντων
ἁπλῶς
ὧν
δεῖται
πρὸς |
[5] |
αὐτός
ἐστιν,
εἴπερ
ἐν
ἑαυτῷ
|
καὶ |
παρ´
ἑαυτῷ
ἔχοι
τῶν
ὁπωσοῦν
|
[7] |
παραινοῦντος
ἀκοῦσαι,
τὸ
Γνῶθι
σαυτὸν»
|
καὶ |
Παραχάραξον
τὸ
νόμισμα»
πέφηνε
γοῦν |
[1] |
τότε
λαμπρῶς
ἐτρύφων.
Ὅθεν
μοι
|
καὶ |
παρέστη
πρός
τινας
τῶν
ἑταίρων |
[10] |
ἐστι
καὶ
τέλος,
ὥσπερ
δὴ
|
καὶ |
πάσης
φιλοσοφίας,
τὸ
εὐδαιμονεῖν.
Τὸ |
[11] |
ἂν
τοῦτο
δαμάσωμεν
τὸ
θηρίον
|
καὶ |
πείσωμεν
ὑπακοῦσαι
τῷ
παρ´
ἡμῖν |
[8] |
θεράποντες
ἀνέλαβον
ὀσμαῖς
καὶ
μύροις
|
καὶ |
πέμμασιν·
οὕτως
ὁ
κλεινὸς
ἥρως |
[1] |
οἰκέταις
γενέσθαι
μᾶλλον
ἢ
δεσπόταις,
|
καὶ |
πένεσθαι
τοῦ
κρίνου
γυμνοτέροις
οὖσιν |
[12] |
ὅτι
καὶ
πλοῦτον
ἀγαπᾶν
πείθουσι
|
καὶ |
πενίαν
μισεῖν
καὶ
τὴν
γαστέρα |
[3] |
μὲν
περὶ
ψυχῆς,
εἴσεται
δὲ
|
καὶ
|
περὶ
σώματος.
Καὶ
τοῦτο
οὐκ |
[4] |
τε
πάντα
ἴσασι»
καὶ
μέντοι
|
καὶ |
περὶ
τοῦ
Διὸς
Ἀλλὰ
Ζεὺς |
[3] |
Οὐ
μὴν
οὐδὲ
τῶν
ἀχρήστων
|
καὶ |
περιττῶν
τι
παντάπασιν
ἀγνοήσει,
ἐπεὶ |
[12] |
σώματος
ἕνεκα
πάντα
ὑπομένειν
πόνον
|
καὶ |
πιαίνειν
τὸν
τῆς
ψυχῆς
δεσμὸν |
[7] |
τῷ
παντὶ
κρεῖττόν
ἐστιν,
ἐπεὶ
|
καὶ |
Πλάτων
ἐξομνύμενος
φαίνεται
τὰ
ξυγγράμματα. |
[8] |
φιλοσοφίαν
νομίσαντες,
ὥσπερ
ὁ
Ἀριστοτέλης
|
καὶ |
Πλάτων,
θεωρηματικήν
τε
καὶ
πρακτικήν, |
[7] |
ἐπιδράξασθαι
τῇ
διανοίᾳ,
ἧς
οἶμαι
|
καὶ |
Πλάτων
καὶ
Πυθαγόρας
καὶ
Σωκράτης |
[12] |
τῶν
φιλοσόφων
θρυλλοῦντες;
Οἱ
Πυθαγόρου
|
καὶ |
Πλάτωνος
καὶ
Ἀριστοτέλους
χορευταὶ
γνήσιοι |
[4] |
ἐπανελθεῖν
εἰς
Ἀθήνας,
δύναιτο
μὲν
|
καὶ |
πλεῖν
καὶ
βαδίζειν,
ὁδεύων
δὲ |
[4] |
ταῖς
ἀτραποῖς
καὶ
συντόμοις
ὁδοῖς·
|
καὶ |
πλεῖν
μέντοι
δυνατὸν
παρὰ
τοὺς |
[4] |
Διὸς
Ἀλλὰ
Ζεὺς
πρότερος
γεγόνει
|
καὶ |
πλείονα
ᾔδει»
ἐπιστήμῃ
γὰρ
ἡμῶν |
[8] |
τὸν
λόγον.
Ἐπεὶ
καὶ
Σωκράτης
|
καὶ
|
πλείονες
ἄλλοι
θεωρίᾳ
μὲν
φαίνονται |
[11] |
βασιλεύειν
οὐθὲν
ἔλαττον,
εἰ
μὴ
|
καὶ |
πλέον,
ὡς
οἱ
τότε
εἰώθεσαν
|
[12] |
δεινόν
ἐστιν,
ἀλλ´
ὁρᾷς
ὅτι
|
καὶ |
πλοῦτον
ἀγαπᾶν
πείθουσι
καὶ
πενίαν |
[13] |
χρήματα
μαιόμενος,
Ἀλλὰ
δικαιοσύνης
μετέχειν
|
καὶ |
πλοῦτον
ἀγινεῖν
Εὔφορον,
εὔκτητον,
τίμιον |
[11] |
φήσεις,
ἐπεὶ
καὶ
τὰ
χρήματα
|
καὶ |
πλοῦτος
καὶ
γένος
καὶ
σώματος |
[8] |
τέλειον
ἐμποδιζόμενονδ´
ὑπ´
ἄλλων
πολλῶν
|
καὶ |
ποικίλων,
ὃ
τῶν
ἐκτὸς
ποιεῖται |
[14] |
ὅσον
ξυνίεσαν
οἶμαι
φύσει
κοινωνικὸν
|
καὶ |
πολιτικὸν
ζῷον
τὸν
ἄνθρωπον
εἶναι. |
[9] |
χρῆναι
προσφέρεσθαι,
ἁλσὶ
δὲ
ὑμεῖς
|
καὶ |
πολλοῖς
ἄλλοις
ἀρτύσαντες
ἡδονῆς
ἕνεκα, |
[11] |
ὀργῇ
καὶ
ἐπιθυμίᾳ
ξυμμιγές
τι
|
καὶ |
πολυκέφαλον
θηρίον,
πότερον
χρὴ
πρὸς |
[9] |
δὲ
σκληρότερα.
Ἄναιμος
γοῦν
ἐστι
|
καὶ |
πολύπους
ὥσπερ
ἐκεῖνα,
ἔμψυχα
δέ |
[15] |
ἐμελέτας,
ὥσπερ
ἡμεῖς
οἱ
πολιτικοὶ
|
καὶ |
πολυπράγμονες,
ἔγνως
ἂν
ὅπως
Ἀλέξανδρος |
[9] |
τοῦτο
ἐργάζεσθαι
προσήκειν
ἀνθρώπῳ
διανοοῦνται,
|
καὶ |
πολὺς
ὁ
περὶ
τούτου
διήνυσται
|
[15] |
τι
πλέον
ἐσκόπησας
περὶ
αὐτοῦ
|
καὶ
|
πορρωτέρω
προῆλθες
τῆς
ἐμπειρίας
τἀνδρός. |
[8] |
Ἀριστοτέλης
καὶ
Πλάτων,
θεωρηματικήν
τε
|
καὶ |
πρακτικήν,
αὐτὸ
τοῦτο
συνέντες
δηλονότι |
[11] |
ὡς
ἀπερυθριᾶσαι
χρὴ
πρὸς
πάντας
|
καὶ |
πράττειν
τὰμὴ
πρακτέα·
ἀλλ´
ὧν |
[7] |
πορευθέντων
εὐφημεῖν
ἐθέλων
πείθομαι
μὲν
|
καὶ |
πρὸ
τούτου
τινὰς
οὐκ
ἐν |
[14] |
κατ´
ὀλίγον,
εἶθ´
οὕτως
ἐπιέναι
|
καὶ |
προκαλεῖσθαι
καὶ
τῆς
ἀγέλης
ἀμφισβητεῖν |
[10] |
φύσις
ἐκόσμησε,
ταῦτα
εἰ
ῥωμαλέα
|
καὶ |
πρὸς
τάχος
αὐτοῖς
ἢ
πρὸς |
[15] |
Ἕλληνες
τότε
ἐθαύμασαν
μετὰ
Σωκράτη
|
καὶ |
Πυθαγόραν
ἐπὶ
Πλάτωνος
καὶ
Ἀριστοτέλους, |
[7] |
διανοίᾳ,
ἧς
οἶμαι
καὶ
Πλάτων
|
καὶ |
Πυθαγόρας
καὶ
Σωκράτης
οἵ
τε |
[5] |
Ἡράκλειτος
δὲ
ἐδιζησάμην
ἐμεωυτόν»
ἀλλὰ
|
καὶ |
Πυθαγόρας
οἵ
τε
ἀπ´
ἐκείνου |
[11] |
οὑτοσὶ
λόγος
προϊὼν
ἐξ
ὀνομάτων
|
καὶ
|
ῥημάτων,
ἕτερον
δέ
τι
τούτῳ |
[2] |
δὲ
εἰ
μέν
τι
λαμπρὸν
|
καὶ |
σεμνὸν
ἐπιτηδεύσειαν,
ὑπερφωνοῦντες
τὸν
λόγον |
[3] |
εὐκολώτερον
ἀπεργασώμεθα
τοῦθ´
ὅπερ
διενοήθημεν
|
καὶ |
σοὶ
ποιήσωμεν
εὐπαρακολούθητον.
Οὐκοῦν
ἐπειδὴ |
[12] |
χορευταὶ
γνήσιοι
γόητες
εἶναι
λέγονται
|
καὶ |
σοφισταὶ
καὶ
τετυφωμένοι
καὶ
φαρμακεῖς· |
[8] |
περιττωμάτων,
ἀλλ´
οὐ
τὰ
τιμιώτατα
|
καὶ |
σπουδαῖα,
πρῶτον
μὲν
τὰ
αἰσθητήρια |
[14] |
οὖν
ἂν
ἐθέλῃ
κυνικὸς
εἶναι
|
καὶ |
σπουδαῖος
ἀνήρ,
αὑτοῦ
πρότερον
ἐπιμεληθείς, |
[10] |
ἐνταῦθα
θετέον
ἐν
τῷ
κρατίστῳ
|
καὶ |
σπουδαιοτάτῳ
τῶν
ἐν
ἡμῖν.
~Σκόπει |
[15] |
γέγονεν
ἀκροατὴς
ὁ
τοῦ
σωφρονεστάτου
|
καὶ |
συνετωτάτου
Ζήνωνος
καθηγεμών,
οὓς
οὐκ |
[8] |
φασί,
τὰ
κατὰ
μέρος
αἰσθήματα
|
καὶ |
συνέχουσα
τῇ
μνήμῃ
γεννᾷ
τὰς |
[4] |
χρῆσθαι
λεωφόροις
ἢ
ταῖς
ἀτραποῖς
|
καὶ |
συντόμοις
ὁδοῖς·
καὶ
πλεῖν
μέντοι |
[1] |
βούλεται,
σφόδρα
ἐρρωμένος
τὸ
σῶμα
|
καὶ |
σφριγῶν
καὶ
τὴν
ἡλικίαν
ἀκμάζων, |
[8] |
τοῦτο
πρὸς
τὸν
λόγον.
Ἐπεὶ
|
καὶ |
Σωκράτης
καὶ
πλείονες
ἄλλοι
θεωρίᾳ |
[7] |
οἶμαι
καὶ
Πλάτων
καὶ
Πυθαγόρας
|
καὶ
|
Σωκράτης
οἵ
τε
ἐκ
τοῦ |
[11] |
χρήματα
καὶ
πλοῦτος
καὶ
γένος
|
καὶ |
σώματος
ἰσχὺς
καὶ
κάλλος
καὶ |
[8] |
ὄνυχας
ἢ
τρίχας
ἢ
ῥύπον
|
καὶ |
τὰ
δυσώδη
τῶν
περιττωμάτων,
ἀλλ´ |
[11] |
ἄχρις
οὗ
γαστὴρ
ἄρχει
σου
|
καὶ |
τὰ
ἔνερθεν
γαστρὸς
οἵ
τε |
[9] |
ὥσπερ
ἐκεῖνα,
ἔμψυχα
δέ
ἐστι
|
καὶ |
τὰ
ὀστρακόδερμα
καθάπερ
καὶ
τοῦτο· |
[9] |
πλατωνικὴ
τανῦν
δόξα
ἔμψυχα
ὑπολαμβάνουσα
|
καὶ |
τὰ
φυτά.
Ἀλλ´
ὅτι
μὲν |
[11] |
Πῶς
γὰρ
οὐ
φήσεις,
ἐπεὶ
|
καὶ |
τὰ
χρήματα
καὶ
πλοῦτος
καὶ
|
[15] |
ἐν
μέσαις
δὲ
ταῖς
ἀγοραῖς
|
καὶ |
ταῖς
πόλεσιν
ἐπιτηδευόντων
τὰ
βιαιότατα |
[11] |
τοῦ
παρασχεῖν
τὰ
πρὸς
ἡδονὴν
|
καὶ |
ταῦτα
ἀποκωλῦσαι
κύριοι,
καὶ
εἰ |
[15] |
μάτην
μηδὲ
ἀλόγως
ποιεῖν,
ἐπεὶ
|
καὶ |
ταῦτα
τῆς
Διογένους
εἰσὶ
φιλοσοφίας |
[1] |
ἂν
μή
τι
κακὸν
λάβῃ,
|
καὶ |
ταῦτα
τοῦ
θεοῦ
ταῖς
θεριναῖς
|
[12] |
κατειρωνευσάμην·
εὖ
μέντοι
γε
ἴσθι
|
καὶ |
ταῦτα
ὑπὲρ
τῶν
ἀληθῶς
κυνῶν |
[9] |
ὑποτρίμμασι
μυρίοις
τις
αὐτὰς
καρυκεύσῃ·
|
καὶ |
ταύτης
αὐτὸν
ἀφελέσθαι
καὶ
καταστῇσαι |
[5] |
ἐστιν
ἀλήθεια
καὶ
φιλοσοφία
μία
|
καὶ
|
ταύτης
εἰσὶν
ἐρασταὶ
ξύμπαντες
ὧν |
[7] |
δὲ
Διογένης,
ἓν
δέ
τι
|
καὶ |
ταὐτόν,
εἰ
γοῦν
ἔροιτό
τις |
[7] |
οἷς
τοῦ
βίου
σκοπὸς
ἦν
|
καὶ |
τέλος
αὑτοὺς
οἶμαι
γνῶναι
καὶ |
[10] |
δὲ
φιλοσοφίας
σκοπὸς
μέν
ἐστι
|
καὶ
|
τέλος,
ὥσπερ
δὴ
καὶ
πάσης |
[12] |
γόητες
εἶναι
λέγονται
καὶ
σοφισταὶ
|
καὶ |
τετυφωμένοι
καὶ
φαρμακεῖς·
τῶν
Κυνικῶν |
[5] |
παραπετάσμασιν
οἰκονομίᾳ
καὶ
τῇ
χρηματιστικῇ
|
καὶ |
τῇ
πρὸς
τὴν
γυναῖκα
συνόδῳ |
[5] |
αὐτόν,
ὥσπερ
οἶμαι,
παραπετάσμασιν
οἰκονομίᾳ
|
καὶ |
τῇ
χρηματιστικῇ
καὶ
τῇ
πρὸς |
[15] |
τὴν
Διογένους
ἡμῖν
ἐπιδειξάμενος
εὐμάθειαν
|
καὶ |
τὴν
ἀγχίνοιαν
καὶ
τὴν
ἐν |
[12] |
ἀγαπᾶν
πείθουσι
καὶ
πενίαν
μισεῖν
|
καὶ |
τὴν
γαστέρα
θεραπεύειν
καὶ
τοῦ |
[1] |
θεριναῖς
τροπαῖς
ἤδη
προσιόντος.
Ἀλλὰ
|
καὶ |
τὴν
ἐδωδὴν
τοῦ
πολύποδος
κωμῳδεῖ |
[15] |
ἐπιδειξάμενος
εὐμάθειαν
καὶ
τὴν
ἀγχίνοιαν
|
καὶ |
τὴν
ἐν
τοῖς
ἄλλοις
ἅπασιν |
[14] |
τὸν
λόγον
ἀντὶ
τοῦ
σκήπτρου
|
καὶ |
τὴν
ἔνστασιν
ἀντὶ
τῆς
πήρας |
[1] |
ἐρρωμένος
τὸ
σῶμα
καὶ
σφριγῶν
|
καὶ |
τὴν
ἡλικίαν
ἀκμάζων,
ὡς
ἂν |
[14] |
τὴν
πήραν
μήτε
τὴν
βακτηρίαν
|
καὶ |
τὴν
κόμην
ἀγαπάτω
μόνον,
ἵν´ |
[8] |
εἶ.
Τὸν
γοῦν
τοιούτου
τρίβωνα
|
καὶ |
τὴν
κόμην,
ὥσπερ
αἱ
γραφαὶ |
[14] |
εἶθ´
οὕτως
ἐπιέναι
καὶ
προκαλεῖσθαι
|
καὶ |
τῆς
ἀγέλης
ἀμφισβητεῖν
τοῖς
προκατέχουσιν, |
[8] |
χάριν
ἀλλὰ
τῆς
πράξεως·
ἐπεὶ
|
καὶ
|
τὸ
ἑαυτὸν
γνῶναι»
τοῦτο
ἐνόμισαν, |
[14] |
ἑαυτὸνεἰς
τὴν
χωλότητα
τοῦ
σκέλους
|
καὶ |
τὸ
κυρτὸν
τῶν
ὤμων·
ἐπορεύετο |
[1] |
ἴσμεν
ὅτι
χαλεπὸν
ὁ
θάνατος,
|
καὶ |
τὸ
νοσεῖν
δεινότερον
αὐτοῦ
φαμεν |
[4] |
ἀθανάτου
μερίδος.
~Ὅτι
μέν
τοι
|
καὶ |
τὸ
τῷ
θεῷ
κατὰ
δύναμιν |
[15] |
γένηταίτις
σπουδαῖος,
ἂν
οὕτω
φανῇ
|
καὶ |
τοιοῦτόν
τι
φάναι
φανερῶς
ἐν |
[7] |
σαυτὸν»
οὐκ
ἐκείνῳ
πρῶτον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τοῖς
ἄλλοις
ἔφη
καὶ
λέγει, |
[10] |
πεφύκασι
καὶ
ἑαυτῶν
εἶναι.
Οὐκοῦν
|
καὶ
|
τοῖς
ἀνθρώποις
οὐχ
ἑτέρωθί
που |
[14] |
οὐ
τοῖς
παραδείγμασι
μόνον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τοῖς
λόγοις.
Ὅστις
οὖν
ἂν |
[10] |
τὰς
τῶν
πολλῶν
δόξας·
ἐπεὶ
|
καὶ |
τοῖς
φυτοῖς
εὖ
πράττειν
συμβαίνει |
[3] |
παντὶ
δὲ
ἀθάνατον,
καὶ
μέντοι
|
καὶ |
τὸν
ἕνα
καὶ
τὸν
καθ´ |
[3] |
καὶ
μέντοι
καὶ
τὸν
ἕνα
|
καὶ |
τὸν
καθ´
ἕκαστον
συγκεῖσθαι
ἐκ |
[12] |
βέλτιόν
ἐστιν
ὑπὸ
τὴν
Χάρυβδιν
|
καὶ |
τὸν
Κωκυτὸν
καὶ
μυρίας
ὀργυιὰς |
[1] |
τούτους
αὐτοὺς
ὑγιαίνοντας·
καίτοι
γε
|
καὶ |
τότε
λαμπρῶς
ἐτρύφων.
Ὅθεν
μοι |
[12] |
τῶν
νέων
ἐν
ὄχλῳ,
παρόντος
|
καὶ |
τοῦ
Διογένους,
ἀπέπαρδεν,
ἐπάταξεν
ἐκεῖνος |
[1] |
θανάτου,
τὸ
ῥιγοῦν
δὲ
χαλεπώτερον
|
καὶ |
τοῦ
νοσεῖν·
ὁ
μὲν
γὰρ |
[12] |
μισεῖν
καὶ
τὴν
γαστέρα
θεραπεύειν
|
καὶ |
τοῦ
σώματος
ἕνεκα
πάντα
ὑπομένειν |
[3] |
μόνον,
τὰ
φυτὰ
δὲ
ἤδη
|
καὶ |
τοῦ
σώματος,
τὰ
ζῷα
δὲ |
[14] |
δὲ
ἐθέλων
αὐτούς
τε
ἐκείνους
|
καὶ |
τοὺς
ἀκούοντας.
Καὶ
οὐ
τοῦτο |
[3] |
δὲ
τέχνης
ἡγεῖται
τε
ἅμα
|
καὶ |
τοὺς
καθόλου
λόγους
συνείληφε.
Τά |
[7] |
ὁ
δαιμόνιός
φησιν
Ἰάμβλιχος,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τοὺς
κορυφαίους
ἐν
αὐτῇ,
Ἀντισθένη |
[11] |
δὲ
ἤδη
κατὰ
νοῦν
ζῶντι
|
καὶ
|
τοὺς
ὀρθοὺς
εὑρεῖν
τε
δυναμένῳ |
[14] |
πολιτικὸν
ζῷον
τὸν
ἄνθρωπον
εἶναι.
|
καὶ |
τοὺς
συμπολιτευομένους
ὠφέλησαν
οὐ
τοῖς |
[7] |
ἀκούειν
κακῶς;
Ὅρα
δὲ
μὴ
|
καὶ |
τοῦτο
αὐτὸ
τῷ
παντὶ
κρεῖττόν
|
[3] |
πειθόμενοι
θεῖόν
τι
εἶναι
νομίζομεν,
|
καὶ |
τοῦτο
ἐνιδρῦσθαι
πάντες
οὐρανῷ
κοινῶς |
[9] |
ἐστι
καὶ
τὰ
ὀστρακόδερμα
καθάπερ
|
καὶ |
τοῦτο·
ἥδεται
οὖν
καὶ
λυπεῖται, |
[6] |
ἐστι
τὸν
σοφὸν
παίζειν,
ἐπεὶ
|
καὶ |
τοῦτο
πολλοὶ
φαίνονταιτῶν
φιλοσόφων
ποιήσαντες· |
[15] |
ποτὲ
προσῆλθεν
ὁ
ἀνήρ,
καίτοι
|
καὶ
|
τοῦτο
τυχὸν
ἅπαξ
ἢ
οὐδὲ |
[7] |
ἡμῖν
αἴτιος
κατέστη,
οὕτω
δὲ
|
καὶ |
τούτου
τοῦ
βίου
παράδειγμα
τὸ |
[8] |
σπουδαῖα,
πρῶτον
μὲν
τὰ
αἰσθητήρια
|
καὶ |
τούτων
αὐτῶν
ἅττα
συνέσεως
ἡμῖν |
[12] |
πιαίνειν
τὸν
τῆς
ψυχῆς
δεσμὸν
|
καὶ |
τράπεζαν
παρατίθεσθαι
πολυτελῆ
καὶ
μηδέποτε |
[12] |
ἡδονῆς
καὶ
θυμοῦ
κρείττονα
γενέσθαι
|
καὶ |
τρίτον
ἐπὶ
τὸ
τελειότατον
ἐλθεῖν |
[1] |
γὰρ
ἂν
ἐπαύσαντο
νοσοῦντες
ἅμα
|
καὶ |
τρυφῶντες.
Τὸ
μὲν
δὴ
νοσοτροφεῖν |
[11] |
ἀπεχώμεθα,
ἀλλ´
ὅτι
τῷ
λόγῳ
|
καὶ |
τῷ
ἐν
ἡμῖν
θεῷ,
τοῦτ´ |
[2] |
προκαταγελάσαντες,
ὥσπερ
ἐνίοτε
τῶν
παιδευτηρίων
|
καὶ |
τῶν
δικαστηρίων
οἱ
κύνες
τοῖς |
[7] |
Ἐγὼ
δὲ
ὑπὲρ
τῶν
θεῶν
|
καὶ |
τῶν
εἰς
θείαν
λῆξιν
πορευθέντων |
[11] |
ζηλώσαντες
ἐγένοντο
παντοραίσται
καὶ
μιαροὶ
|
καὶ |
τῶν
θηρίων
οὐδὲ
ἑνὸς
κρείττους, |
[7] |
καὶ
τέλος
αὑτοὺς
οἶμαι
γνῶναι
|
καὶ |
τῶν
κενῶν
ὑπεριδεῖν
δοξῶν,
ἀληθείας |
[1] |
ἀνεχόμενος
καὶ
θάλπος
καρτερῶν
οὐχὶ
|
καὶ |
τῶν
νοσούντων
ἀθλιώτερον
πράττει;
ἀλγεῖ |
[9] |
οἰκοῦντες
θαλάττης,
ἤδη
δέ
τινες
|
καὶ |
τῶν
πόρρω,
οὐδὲ
θερμήναντες
καταρροφοῦσιν |
[14] |
προσπίπτῃ,
θιγεῖν
οὐδὲν
κωλύει.
Ἐπεὶ
|
καὶ
|
τῶν
ταύρων
ἀκούω
τοὺς
ἀσθενεστέρους |
[14] |
αὐτὴν
παντελῶς
πατήσει·
τότε
ἤδη
|
καὶ |
τῶν
τοιούτων,
ἂν
προσπίπτῃ,
θιγεῖν |
[9] |
ἐμὲ
δὲ
τῷ
σπουδαιοτάτῳ
θεράποντι
|
καὶ |
ὑπηρέτῃ
τοῦ
Πυθίου,
τὴν
τοῦ |
[12] |
λέγονται
καὶ
σοφισταὶ
καὶ
τετυφωμένοι
|
καὶ |
φαρμακεῖς·
τῶν
Κυνικῶν
εἴ
πού |
[6] |
πάντα
τὰ
περιττὰ
καὶ
βδελυρὰ
|
καὶ |
φαῦλα
τῆς
πόλεως
ἀπεληλάκασι,
λουτρὰ |
[15] |
βασιλικῆς
οὐκ
ἔξω
μεγαλοψυχίας
οὖσα,
|
καὶ |
φιλοπονία;
Ἐκάθευδεν
ἁνὴρ
ἐπὶ
στιβάδος |
[4] |
γὰρ
ἀλήθεια
μία.
οὕτω
δὲ
|
καὶ |
φιλοσοφία·
θαυμαστὸν
δὲ
οὐδέν.
εἰ |
[5] |
δὲ
μία
τέ
ἐστιν
ἀλήθεια
|
καὶ |
φιλοσοφία
μία
καὶ
ταύτης
εἰσὶν |
[10] |
εὐδαιμονίαν
περιεργάσοιτο,
πλοῦτον
καὶ
γένος
|
καὶ |
φίλων
δύναμιν
καὶ
πάντα
ἁπλῶς |
[11] |
ἡμῶν
θειότερον,
ὃ
δὴ
νοῦν
|
καὶ |
φρόνησίν
φαμεν
καὶ
λόγον
τὸν |
[7] |
ἑλέσθαι
τὰ
σπουδαῖα
ἀρετῆς
ἐπιθυμίᾳ
|
καὶ |
φυγῇ
κακίας,
καὶ
οὔτε
βίβλους |
[10] |
ἢ
φυτῶν
χρυσᾶ
περιεργάζεται
πτερὰ
|
καὶ |
φύλλα,
οὐδὲ
ὅπως
ἀργυροῦς
ἕξει
|
[7] |
φιλοσοφία
κοινή
πως
ἔοικεν
εἶναι
|
καὶ |
φυσικωτάτη
καὶ
δεῖσθαι
οὐθ´
ἡστινοσοῦν |
[15] |
διδάσκων
αὐτοὺς
ὅτι
πολλῷ
φαυλότερα
|
καὶ
|
χαλεπώτερα
τούτων
ἐπιτηδεύουσι,
τὰ
μὲν |
[6] |
τῆς
πόλεως
ἀπεληλάκασι,
λουτρὰ
δημόσια
|
καὶ |
χαμαιτυπεῖα
καὶ
καπηλεῖα
καὶ
πάντα |
[11] |
ὑπὸ
τῶν
πολλῶν
εὖ
τε
|
καὶ |
χεῖρον
πράττεσθαι.
Οὐκοῦν
ἐπειδὴ
τὸ
|
[10] |
τοῦτο
ἀπέδωκε
μόνον
τὸ
σώματα
|
καὶ |
ψυχὰςἔχειν
ἐκείνοις
παραπλησίας,
ὥστε
μηθὲν
|
[1] |
ἀνὴρ
κυνικὸς
Διογένη
φησὶ
κενόδοξον,
|
καὶ |
ψυχρολουτεῖν
οὐ
βούλεται,
σφόδρα
ἐρρωμένος |