Chapitre |
[11] |
στατήρων
δέκα;
Ἐρεῖς
δήπουθεν
τοῦτον
|
εἶναι |
ἀληθῶς
δοῦλον.
Ἆρα
δι´
αὐτὸ |
[11] |
μὲν
οἱ
πολλοί,
ἐμοὶ
δὲ
|
εἶναι |
δοκεῖ
σεμνότατον.
~Ἐπειδὴ
γάρ
τις |
[11] |
Μήποτε
οὖν,
ὦ
φίλε,
νομίσῃς
|
εἶναι |
ἐλεύθερος,
ἄχρις
οὗ
γαστὴρ
ἄρχει |
[8] |
Σωκράτης
ἔφη
λέγων
ὀρθῶς
μελέτην
|
εἶναι |
θανάτου
τὴν
φιλοσοφίαν»
Τοῦτο
ἐκεῖνοι |
[6] |
τραγῳδίαι
Φιλίσκου
τινὸς
Αἰγινήτου
λέγονται
|
εἶναι, |
καὶ
εἰ
Διογένους
δὲ
εἶεν, |
[14] |
Ὅστις
οὖν
ἂν
ἐθέλῃ
κυνικὸς
|
εἶναι |
καὶ
σπουδαῖος
ἀνήρ,
αὑτοῦ
πρότερον |
[14] |
καὶ
πολιτικὸν
ζῷον
τὸν
ἄνθρωπον
|
εἶναι. |
καὶ
τοὺς
συμπολιτευομένους
ὠφέλησαν
οὐ |
[7] |
ἡ
φιλοσοφία
κοινή
πως
ἔοικεν
|
εἶναι |
καὶ
φυσικωτάτη
καὶ
δεῖσθαι
οὐθ´ |
[9] |
ἔργον
ἴσως
ἐνόμισεν,
ἀλλ´
ἀφεκτέον
|
εἶναι |
κατὰ
κράτος
αὐτοῦ.
Εἷς
μὲν |
[12] |
καὶ
Ἀριστοτέλους
χορευταὶ
γνήσιοι
γόητες
|
εἶναι |
λέγονται
καὶ
σοφισταὶ
καὶ
τετυφωμένοι |
[9] |
ἐκείνων
διαφέρειν
τῷ
τὰ
μὲν
|
εἶναι |
μαλθακά,
τὰ
δὲ
σκληρότερα.
Ἄναιμος |
[3] |
πάντες
ἀδιδάκτως
πειθόμενοι
θεῖόν
τι
|
εἶναι |
νομίζομεν,
καὶ
τοῦτο
ἐνιδρῦσθαι
πάντες |
[10] |
αὐτοὺς
ὥσπερ
πεφύκασι
καὶ
ἑαυτῶν
|
εἶναι. |
Οὐκοῦν
καὶ
τοῖς
ἀνθρώποις
οὐχ |
[9] |
σώματος
ὠφελείας
ἐργάζοιτο,
κατὰ
φύσιν
|
εἶναι |
πάντως
τὴν
σαρκοφαγίαν
ὑπέλαβεν·
εἰ
|
[8] |
ὧν
ἄνευ
σῶμα
ἀνθρώπινον
ἀμήχανον
|
εἶναι, |
πότερον
οὐ
γελοῖός
ἐστινὁ
μέρη |
[15] |
οὐκ
εἶδον·
σύ
τε
ἐκείνων
|
εἶναι |
σεμνότερος
ἐθέλων
ἀπεπλανήθης
τοσοῦτον
τῆς |
[13] |
τοὺς
βωμούς,
οἴεταί
τις
ἀθεότητος
|
εἶναι |
σημεῖον,
οὐκ
ὀρθῶς
νομίζει·
ἦν |
[3] |
τὸν
κυνισμὸν
εἶδός
τι
φιλοσοφίας
|
εἶναι |
συμβέβηκεν,
οὔτι
φαυλότατον
οὐδὲ
ἀτιμότατον, |
[6] |
τοιούτοις
ἐντυχών,
εἶτα
τοῦτο
οἰηθεὶς
|
εἶναι |
τὴν
πόλιν
ἄθλιος
μὲν
ἀποφυγών, |
[6] |
δὴ
τὴν
κυνικὴν
φιλοσοφίαν
ὁμοιοτάτην
|
εἶναι |
τοῖς
Σειληνοῖς
τούτοις
τοῖς
ἐν |
[3] |
τὰ
μεταξὺ
τού〈
των
ζῷον
|
εἶναι |
τὸν
ἄνθρωπον,
τῷ
μὲν
καθ´ |