Chapitre |
[13] |
ἱλάσομ´
ἁγνάς,
Οὐ
δαπάναις
τρυφεραῖς,
|
ἀλλ´ |
ἀρεταῖς
ὁσίαις.
Εἰ
χρή
σοι |
[9] |
ἀνθρώπου
τὸ
ἔργον
ἴσως
ἐνόμισεν,
|
ἀλλ´ |
ἀφεκτέον
εἶναι
κατὰ
κράτος
αὐτοῦ. |
[10] |
ψυχὴ
τοῖς
ἄλλοις
ἐνέσπαρται
ζῴοις,
|
ἀλλ´ |
εἴτε
κατ´
οὐσίαν
διαφέρουσα
εἴτε |
[12] |
φησὶν
ὁ
Διογένης,
οἱ
τύραννοι,
|
ἀλλ´ |
ἐκ
τῶν
δειπνούντων
πολυτελῶς»
καὶ |
[11] |
τὸ
ἀποφῆναι
τὸν
λυτρωθέντα
δοῦλον,
|
ἀλλ´ |
ἐκεῖνός
ἐστιν
ὡς
ἀληθῶς
δοῦλος, |
[13] |
τῶν
ἐννοιῶν.
Ἀπερυθριάτω
δὲ
μηδαμῶς,
|
ἀλλ´ |
ἑπόμενος
τῷ
λόγῳ
πρότερον
μὲν |
[7] |
ἄλλους
ἔπεισεν
ἐντείνων
τὴν
παραίνεσιν,
|
ἀλλ´ |
ἔργῳ
διδάσκων
ὅτι
βούλεται
συμβολικῶς |
[11] |
αὐτοὺς
ἀπολυτρούμεθα,
οὐχ
ἵνα
δουλεύσωσιν,
|
ἀλλ´ |
ἵνα
ὦσιν
ἐλεύθεροι.
Ὁρᾷς
ὡς |
[10] |
κέντρα
σιδηρᾶ,
μᾶλλον
δὲ
ἀδαμάντινα,
|
ἀλλ´ |
οἷς
αὐτὰ
ἐξ
ἀρχῆς
ἡ |
[14] |
ἦν
τὸ
προηγούμενον
αὐτοῖς
τέλος·
|
ἀλλ´, |
ὅπερ
ἔφην,
ἐσκόπουν
ὅπως
αὐτοὶ |
[4] |
ἄλλῳ
τινὶ
τῶν
νομιζομένων
ἀγαθῶν,
|
ἀλλ´ |
ὅπερ
Ὅμηρός
φησι
θεοὶ
δέ |
[12] |
Καὶ
οὐ
τοῦτο
δεινόν
ἐστιν,
|
ἀλλ´ |
ὁρᾷς
ὅτι
καὶ
πλοῦτον
ἀγαπᾶν |
[5] |
τὸ
δύνασθαι
τὸ
ἑαυτοῦ
πράττειν·
|
ἀλλ´ |
ὅτι
μὲν
ἡ
φιλοσοφία
μία |
[11] |
διὰ
τοῦτο
πράττωμεν
καὶ
ἀπεχώμεθα,
|
ἀλλ´ |
ὅτι
τῷ
λόγῳ
καὶ
τῷ |
[8] |
καὶ
τὰ
δυσώδη
τῶν
περιττωμάτων,
|
ἀλλ´ |
οὐ
τὰ
τιμιώτατα
καὶ
σπουδαῖα, |
[11] |
οὐ
δραχμήν,
οὐκ
οἰκέτην
ἔχων»
|
ἀλλ´ |
οὐδὲ
μάζαν,
ἧς
Ἐπίκουρος
εὐπορῶν |
[15] |
ἀγασθῆναι
λέγεται
τὴν
Διογένους
μεγαλοψυχίαν·
|
ἀλλ´ |
οὐκ
ἔστι
σοι
τούτων
οὐθέν, |
[11] |
πάντας
καὶ
πράττειν
τὰμὴ
πρακτέα·
|
ἀλλ´ |
ὧν
ἀπεχόμεθα
καὶ
ὅσα
πράττομεν, |