Alphabétiquement     [«   »]
δαμάσωμεν 1
δαπάναις 1
Δαρεῖον 1
δὲ 112
δέ 14
δεδουλωμένοι 1
δεδουλωμένου 1
Fréquences     [«    »]
70 τὸ
66 τοῦ
93 τῶν
112 δὲ
305 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Julien l'Apostat, Contre les chiens ignorants

δὲ


Chapitre
[1]   ὅτι κακὸν θάνατος. Τοῦτο  δὲ   ἀγνοεῖν ὑπελάμβανεν σοφὸς Σωκράτης,
[10]   πλῆκτρα καὶ κέντρα σιδηρᾶ, μᾶλλον  δὲ   ἀδαμάντινα, ἀλλ´ οἷς αὐτὰ ἐξ
[3]   καθ´ ἕκαστον θνητόν, τῷ παντὶ  δὲ   ἀθάνατον, καὶ μέντοι καὶ τὸν
[7]   πάντωνμὲν ἀγαθῶν θεοῖς, πάντων  δὲ   ἀνθρώποις ἡγεῖται» ὅλῃ, φασίν, ἐπιδράξασθαι
[3]   τὰ ζῷα δὲ ψυχῆς,  δὲ   ἄνθρωπος καὶ λογικῆς ψυχῆς. Εἰσὶ
[10]   φιλοτίμως καὶ μεγαλοδώρως προσηνέχθη, ἡμῖν  δὲ   ἀντὶ πάντων ἐκ Διὸς
[11]   καὶ ἔλεγε ζῆν εὐδαιμονέστερον· εἰ  δὲ   ἀπιστεῖς, ἔργῳ πειραθεὶς ἐκείνου τοῦ
[6]   εὐδαίμονι, πολλῶν μὲν ἱερῶν, πολλῶν  δὲ   ἀπορρήτων τελετῶν πλήρει, καὶ μυρίων
[7]   τῶν λόγων αὐτὰ ἐργάζεσθαι, Διογένει  δὲ   ἀπόχρη τὰ ἔργα, διὰ τοῦτο
[3]   πάντες οὐρανῷ κοινῶς ὑπολαμβάνομεν. Ἐπιὼν  δὲ   αὖθις τὰς ἀρχὰς τοῦ σώματος
[14]   ὅπως αὐτοὶ μὲν εὐδαιμονήσωσιν, ἔμελε  δὲ   αὐτοῖς τῶν ἄλλων τοσοῦτον ὅσον
[11]   τοῦ δοκοῦντος εὐτυχηκέναι, τοῦ κτησαμένου  δὲ   αὐτόν ἐστιν ἀγαθά; Τίνα οὖν
[7]   Διογένους ἐπιτηδειότης ἔλαθε. Προύτρεψε  δὲ   αὐτὸν οὐχ ὥσπερ τοὺς ἄλλους
[8]   ταῦτα ὑπὲρ αὐτῶν διανοούμεθα, παίζειν  δὲ   αὐτοὺς καὶ κυβεύειν περὶ τοῖς
[9]   μὲν ἑψηθῆναι βδελυρὰ πέφυκεν, ἑψηθέντα  δὲ   γέγονεν αὑτῶν ἁγνότερα. Τί δῆτα
[11]   ἀποκωλῦσαι κύριοι, καὶ εἰ τούτων  δὲ   γένοιο κρείττων, ἕως ἂν δουλεύῃς
[11]   τῶν τοὺς στεφανίτας ἀγωνισαμένων, οὕτω  δὲ   διετέθη τὴν ψυχήν, ὥστε εὐδαιμονεῖν,
[7]   ἄλλο μὲν ἐπιτηδεύσας Πλάτων ἕτερον  δὲ   Διογένης, ἓν δέ τι καὶ
[6]   σύριγγας αὐλοὺς ἔχοντας· οἳ  δὲ   διοιχθέντες ἔνδον φαίνονται ἀγάλματα ἔχοντες
[14]   Διογένης ἔπαιζεν, Κράτης  δὲ   ἐδημοσίευε τὴν οὐσίαν, εἶτα {εἰς}
[5]   τὸ Γνῶθι σαυτὸν» προαγορεύει, Ἡράκλειτος  δὲ   ἐδιζησάμην ἐμεωυτόν» ἀλλὰ καὶ Πυθαγόρας
[14]   συκοφαντεῖν δοκῇ τοὺς σωφρονισθέντας, ὠφελεῖν  δὲ   ἐθέλων αὐτούς τε ἐκείνους καὶ
[2]   ἐπιχειροῦντες κυνίζειν ἔσονται χείρους· ἀπειθοῦντες  δὲ   εἰ μέν τι λαμπρὸν καὶ
[6]   λέγονται εἶναι, καὶ εἰ Διογένους  δὲ   εἶεν, οὐθὲν ἄτοπόν ἐστι τὸν
[11]   γελάσονται μὲν οἱ πολλοί, ἐμοὶ  δὲ   εἶναι δοκεῖ σεμνότατον. ~Ἐπειδὴ γάρ
[15]   ὡς ἔπος εἰπεῖν, οὐθενί, πάντα  δὲ   ἐκ διαστροφῆς ἐπιτηδεύεται. Ἀλλ´ οἱ
[11]   φανῇ τῷ λόγῳ πρακτέα, τοὺς  δὲ   ἐκ τοῦ σώματος ἐμπίπτοντας τῇ
[3]   ἅπασι μετέδωκεν ἀσωμάτου λόγου· μετέσχε  δὲ   ἕκαστον οὗπερ ἡδύνατο, τὰ μὲν
[7]   τοῦ παντὸς» φήσειε, καὶ λέγει  δὲ   ἐν Ἀλκιβιάδῃ· δεῦρο δὴ τὸ
[4]   ἐφικνεῖσθαι τοῦ τέλους, τοὺς πρωτεύσαντας  δὲ   ἐν ἑκάστῃ τῶν αἱρέσεων σκοπείτω.
[13]   ἀργύριον, ὅθεν αὐτὰ πρίαιτο. Εἰ  δὲ   ἐνόει περὶ θεῶν ὀρθῶς, ἤρκει
[14]   τὸ κυρτὸν τῶν ὤμων· ἐπορεύετο  δὲ   ἐπὶ τὰς τῶν φίλων ἑστίας,
[14]   ἐκ πάσης τὰ πάθη, ὀρθῷ  δὲ   ἐπιτρέψας τὰ καθ´ ἑαυτὸν λόγῳ
[15]   τοῦτο τῆς Διογένους φιλοσοφίας. ~Εἰ  δὲ   ἑταίρᾳ ποτὲ προσῆλθεν ἀνήρ,
[10]   πάσης φιλοσοφίας, τὸ εὐδαιμονεῖν. Τὸ  δὲ   εὐδαιμονεῖν ἐν τῷ ζῆν κατὰ
[12]   ἁπλῶς ὥσπερ τὰ θηρία, πράγματα  δὲ   ἔχειν ὡς ἂν καὶ λάθοιμεν
[3]   τῆς ἕξεως μόνον, τὰ φυτὰ  δὲ   ἤδη καὶ τοῦ σώματος, τὰ
[11]   φύσει πρὸς ἀλήθειαν οἰκείως· ἀνδρὶ  δὲ   ἤδη κατὰ νοῦν ζῶντι καὶ
[9]   ἀνθρώποις ὑπολαμβάνουσι κατὰ φύσιν, οἱ  δὲ   ἥκιστα τοῦτο ἐργάζεσθαι προσήκειν ἀνθρώπῳ
[10]   που τὸ εὐδαιμονεῖν πολυπραγμονοῦσιν. Ἐπεὶ  δὲ   ἡμῖν οὐδέν τι παραπλησία ψυχὴ
[13]   τὰ τοιαῦτα ὅλως ἀγνοῆσαι, τοῦτο  δὲ   ἡμῖν οὐκ ἄλλως διὰ
[11]   τῆς φύσεως ῥωμαλεώτερον καταστήσῃ, πράττειν  δὲ   ἠξίου μόνον ὁπόσα ἂν φανῇ
[11]   τῷ παρ´ ἡμῖν θεῷ, μᾶλλον  δὲ   θείῳ; Τοῦτο γὰρ πολλοὶ τοῦ
[9]   γὰρ ποιοῦνται τὸ τέλος· τοῦτο  δὲ   ἴσον ἐστὶ τῷ θεὸν γενέσθαι.
[9]   τῶν αἷμα ἐχόντων. Καὶ τούτῳ  δὲ   ἴσως διαφέρεσθε πρὸς ἐκεῖνον ὅτι
[9]   μὲν ἐξελεῖν τὸ νόμισμα» λόγῳ  δὲ   καὶ ἀληθείᾳ κρῖναι τὰ πράγματα;
[15]   ὡς ἴσασιν αἱ Μοῦσαι, μᾶλλον  δὲ   καὶ αὐτὸς ὁπόσα πρόσθεν ἐγνώκεις,
[9]   ἐκείνους μὲν ὑπολαμβάνεις ζηλωτούς, ἄθλιον  δὲ   καὶ βδελυρὸν ἡγῇ Διογένη, καὶ
[5]   οὐ θνητὰς οὐδὲ ἐπικήρους, ἀϊδίους  δὲ   καὶ μενούσας ἀεὶ καὶαἳ τούτοις
[9]   ἀβλαβῶς αὐτὸ καὶ ἀνεπαχθῶς, μᾶλλον  δὲ   καὶ μετὰ τῆς τοῦ σώματος
[3]   εἴσεται μὲν περὶ ψυχῆς, εἴσεται  δὲ   καὶ περὶ σώματος. Καὶ τοῦτο
[7]   ἀγαθῶν ἡμῖν αἴτιος κατέστη, οὕτω  δὲ   καὶ τούτου τοῦ βίου παράδειγμα
[4]   Ὥσπερ γὰρ ἀλήθεια μία. οὕτω  δὲ   καὶ φιλοσοφία· θαυμαστὸν δὲ οὐδέν.
[6]   πόλιν ἄθλιος μὲν ἀποφυγών, ἀθλιώτερος  δὲ   κάτω μείνας, ἐξὸν ὑπερβάντα μικρὸν
[7]   ὑφ´ ὑμῶν ἀκούειν κακῶς; Ὅρα  δὲ   μὴ καὶ τοῦτο αὐτὸ τῷ
[6]   εἶτα ἄχρι τούτου γενόμενοι εἴσω  δὲ   μὴ παριᾶσιν. μὲν γὰρ
[4]   μηδὲ εἰς πολλὰ τεμνέτω, μᾶλλον  δὲ   μὴ πολλὰς ἐκ μιᾶς ποιείτω.
[12]   κρεῖττον ἀπέχεσθαι παντάπασιν αὐτῶν; Εἰ  δὲ   μὴ ῥᾴδιον, οἱ Διογένους νόμοι
[13]   διὰ τῶν γυμνασιῶν προσγίνεται. Ἵνα  δὲ   μή τις ὑπολάβῃ με ταῦτα
[6]   μήτοι ψευδομαρτυριῶν ἡμῖν ἐπισκήπτειν, εἰ  δὲ   μὴ, τότε ἐξορίζειν αὐτὰ τῆς
[13]   ψυχὴν διὰ τῶν ἐννοιῶν. Ἀπερυθριάτω  δὲ   μηδαμῶς, ἀλλ´ ἑπόμενος τῷ λόγῳ
[3]   διαφέρειν. Ἀλλὰ μήπω τοῦτο, μᾶλλον  δὲ   μηδὲ ἐν τῷ νῦν λόγῳ
[15]   σόν ἐστι κέρδος· εἰ  δὲ   μηδὲν περαίνομεν ἐκ τοῦ παραχρῆμα
[9]   ἐμψύχων μάλιστά ἐστιν ἴδιον· ἐνοχλείτω  δὲ   μηθὲν ἡμᾶς πλατωνικὴ τανῦν
[5]   λόγος ἐστὶ μείζων. Ὅτι  δὲ   μία τέ ἐστιν ἀλήθεια καὶ
[10]   εἴτε οὐσίᾳ μὲν ἀδιάφορος, ἐνεργείᾳ  δὲ   μόνῃ κρείττων, ὥσπερ οἶμαι τὸ
[7]   ξύγγραμμα οὐθὲν οὔτ´ ἔσται, τὰ  δὲ   νῦν φερόμενά ἐστι Σωκράτους, ἀνδρὸς
[12]   ἧς αὐτὸς μὲν ἐλεεινός, ἐλεεινότεροι  δὲ   οἱ πατέρες αὐτοῦ, θρέψαντες σὺν
[3]   τούτων πάντων ἥκειν φύσιν, εἰσὶ  δὲ   οἳ καὶ κατ´ εἶδος ταῦτα
[9]   πράγματος ἴσως βιαιότερος λόγος, ἕτερος  δὲ   οἰκειότερος τῷ κυνισμῷ, εἰ περὶ
[4]   καὶ πλεῖν καὶ βαδίζειν, ὁδεύων  δὲ   οἶμαι διὰ γῆς ταῖς
[14]   ἀλλήλοις, εἴποτε στασιάζοντας αἴσθοιτο, ἐπετίμα  δὲ   οὐ μετὰ πικρίας, ἀλλὰ μετὰ
[15]   αὐτὸς ὁπόσα πρόσθεν ἐγνώκεις, ἡμῖν  δὲ   οὐ μεταμελήσει τῆς εἰς τὸν
[4]   οὕτω δὲ καὶ φιλοσοφία· θαυμαστὸν  δὲ   οὐδέν. εἰ κατ´ ἄλλας καὶ
[6]   ψευδῆ γράμματα τοῦ Μητρῴου. Ἐπεὶ  δὲ   οὐθέν ἐστιν, ὡς ἔφην, τοιοῦτον·
[8]   μὲν φαίνονται χρησάμενοι πολλῇ, ταύτῃ  δὲ   οὐκ ἄλλου χάριν ἀλλὰ τῆς
[11]   θηρίων οὐδὲ ἑνὸς κρείττους, ὅτι  δὲ   οὐκ ἐμὸς λόγος ἐστί,
[12]   παιδεύσαντες ὡς ἐνεδέχετο σπουδαίως,  δὲ   οὕτω νῦν περιέρχεται, πάντα ἀφείς,
[7]   ζῆλον τῆς ἀρετῆς ξύμπνοια· εἰ  δὲ   Πλάτωνι μὲν ἔδοξε καὶ διὰ
[3]   καὶ μάλα οἰκείως ἔχοντα. Ἀρξώμεθα  δὲ   πρῶτον ἀπὸ τοῦ Γνῶθι σαυτόν»
[9]   τὰ μὲν εἶναι μαλθακά, τὰ  δὲ   σκληρότερα. Ἄναιμος γοῦν ἐστι καὶ
[8]   τί μὲν ἀποδοτέον ψυχῇ, τί  δὲ   σώματι· ἀπέδοσάν τε εἰκότως ἡγεμονίαν
[15]   περιττωμάτων τὰς ἐκκρίσεις, ἐν μέσαις  δὲ   ταῖς ἀγοραῖς καὶ ταῖς πόλεσιν
[11]   οὐδὲ ἐν μέρει προσίετο. Ὑπὸ  δὲ   ταύτης τῆς ἀσκήσεως ἀνὴρ
[3]   γνῶναι» πάσης μὲν ἐπιστήμης, πάσης  δὲ   τέχνης ἡγεῖται τε ἅμα καὶ
[9]   τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ἀπαθοῦς, ὑπὸ  δὲ   τῆς τοιαύτης ἐδωδῆς μόνον θραττομένου
[8]   φύσει πράξει καὶ ἐπιστήμῃ. Εἰ  δὲ   τῆς φυσικῆς πρὸς τὴν θεωρίαν
[5]   αὐτὸν ἐγγύθεν ἐπιστήσωσι φύλακα· ὅτι  δὲ   τὸ Γνῶθι σαυτὸν» κεφάλαιον τίθενται
[3]   ὧν δεῖται πρὸς διαμονήν. Ἐπιβλέψει  δὲ   τὸ μετὰ τοῦτο καὶ ἀρχαῖς
[11]   θεοὺς οὐκ ἐρίζων, τοῦ δοκοῦντος  δὲ   τοῖς ἀνθρώποις εὐδαιμονεστάτου ζῶν καὶ
[6]   τε ἕνεκα πολλάκις τούτου, λέγω  δὲ   τοῦ καθαρεύειν τὰ εἴσω, πάντα
[1]   τινες ἐν καλῷ ποιοῦνται· ἀνὴρ  δὲ   τοῦ κρύους ἀνεχόμενος καὶ θάλπος
[5]   ἀπόχρη τοσαῦτα νῦν εἰπεῖν. Ὑπὲρ  δὲ   τοῦ κυνισμοῦ σκεπτέον ἐστίν. ~Εἰ
[4]   γέροντα τέμνοντα πέλαγος μέσον» Μὴ  δὲ   τοῦτό τις ἡμῖν προφερέτω εἴ
[15]   ὥστε αὐτὸν ἐλεεινὸν ἐνόμισας. Εἰ  δὲ   τούτοις μὲν ἠπίστεις ὑπὲρ ἀνδρὸς
[12]   ἀτιμαστέοι· ἔρωτα λύει λιμός, εἰ  δὲ   τούτῳ χρῆσθαι μὴ δύνασαι, βρόχος.
[14]   εἰς συμπεριφορὰν ὄχλων καθέσθω, γευέσθω  δὲ   τρυφῆς μηδὲ ἄκρῳ, φασί, τῷ
[13]   εὔκτητον, τίμιον εἰς ἀρετήν. Τῶν  δὲ   τυχὼν Ἑρμῆν καὶ Μούσας ἱλάσομ´
[9]   σὲ φάναι, Διογένει, κατ´ ἐμὲ  δὲ   τῷ σπουδαιοτάτῳ θεράποντι καὶ ὑπηρέτῃ
[8]   ἡγεμονίαν μὲν τῇ ψυχῇ, ὑπηρεσίαν  δὲ   τῷ σώματι. Φαίνονται δὴ οὖν
[13]   ἔχω πλείονα τοῦ ἀνδρός. Ἐντυχὼν  δὲ   τῷ Χαιρωνικῷ Πλουτάρχῳ τὸν Κράτητος
[15]   ἔργα κρυπτόντων ἐν σκότῳ, φημὶ  δὲ   τῶν περιττωμάτων τὰς ἐκκρίσεις, ἐν
[9]   φύσιν ᾠήθη χρῆναι προσφέρεσθαι, ἁλσὶ  δὲ   ὑμεῖς καὶ πολλοῖς ἄλλοις ἀρτύσαντες
[7]   τὸ μέγιστον κατέλιπεν ἀνθρώποις. Ἐγὼ  δὲ   ὑπὲρ τῶν θεῶν καὶ τῶν
[2]   γε ἡμέτερος οἴσει λόγος· εἰ  δὲ   ὑπὸ λιχνείας μαλακίας ἤ,
[9]   ἁγνὸν καὶ ἐδώδιμον, μὴ κατεργασθὲν  δὲ   ὑπὸ τοῦ πυρὸς μυσαρὸν ἴσως
[13]   δουλοσύνης λιτὸν ἔθηκε βίον. Ὠφέλιμον  δὲ   φίλοις, μὴ γλυκερὸν τίθετε. Χρήματα
[10]   ἐπὶ τοσοῦτον ἀπόχρη. ~Τῆς κυνικῆς  δὲ   φιλοσοφίας σκοπὸς μέν ἐστι καὶ
[1]   φαμεν τοῦ θανάτου, τὸ ῥιγοῦν  δὲ   χαλεπώτερον καὶ τοῦ νοσεῖν·
[14]   κυνικῆς ὑπολαμβανέτω φιλοσοφίας γνωρίσματα. Παρρησίᾳ  δὲ   χρηστέον αὐτῷ πρῶτον ὁπόσου πέφυκεν
[8]   ἄλλων, τυχὸν μὲν ἀληθέσι, τυχὸν  δὲ   ψευδέσι, προσπεπονθέναι. Οὐκοῦν οὐδὲ εἴ
[3]   καὶ τοῦ σώματος, τὰ ζῷα  δὲ   ψυχῆς, δὲ ἄνθρωπος καὶ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 7/03/2006