Chapitre |
[1] |
ὅτι
κακὸν
ὁ
θάνατος.
Τοῦτο
|
δὲ
|
ἀγνοεῖν
ὑπελάμβανεν
ὁ
σοφὸς
Σωκράτης, |
[10] |
πλῆκτρα
καὶ
κέντρα
σιδηρᾶ,
μᾶλλον
|
δὲ
|
ἀδαμάντινα,
ἀλλ´
οἷς
αὐτὰ
ἐξ |
[3] |
καθ´
ἕκαστον
θνητόν,
τῷ
παντὶ
|
δὲ |
ἀθάνατον,
καὶ
μέντοι
καὶ
τὸν |
[7] |
ἣ
πάντωνμὲν
ἀγαθῶν
θεοῖς,
πάντων
|
δὲ |
ἀνθρώποις
ἡγεῖται»
ὅλῃ,
φασίν,
ἐπιδράξασθαι
|
[3] |
τὰ
ζῷα
δὲ
ψυχῆς,
ὁ
|
δὲ |
ἄνθρωπος
καὶ
λογικῆς
ψυχῆς.
Εἰσὶ |
[10] |
φιλοτίμως
καὶ
μεγαλοδώρως
προσηνέχθη,
ἡμῖν
|
δὲ |
ἀντὶ
πάντων
ἐκ
Διὸς
ὁ |
[11] |
καὶ
ἔλεγε
ζῆν
εὐδαιμονέστερον·
εἰ
|
δὲ
|
ἀπιστεῖς,
ἔργῳ
πειραθεὶς
ἐκείνου
τοῦ |
[6] |
εὐδαίμονι,
πολλῶν
μὲν
ἱερῶν,
πολλῶν
|
δὲ |
ἀπορρήτων
τελετῶν
πλήρει,
καὶ
μυρίων
|
[7] |
τῶν
λόγων
αὐτὰ
ἐργάζεσθαι,
Διογένει
|
δὲ
|
ἀπόχρη
τὰ
ἔργα,
διὰ
τοῦτο |
[3] |
πάντες
οὐρανῷ
κοινῶς
ὑπολαμβάνομεν.
Ἐπιὼν
|
δὲ |
αὖθις
τὰς
ἀρχὰς
τοῦ
σώματος |
[14] |
ὅπως
αὐτοὶ
μὲν
εὐδαιμονήσωσιν,
ἔμελε
|
δὲ |
αὐτοῖς
τῶν
ἄλλων
τοσοῦτον
ὅσον |
[11] |
τοῦ
δοκοῦντος
εὐτυχηκέναι,
τοῦ
κτησαμένου
|
δὲ |
αὐτόν
ἐστιν
ἀγαθά;
Τίνα
οὖν
|
[7] |
ἡ
Διογένους
ἐπιτηδειότης
ἔλαθε.
Προύτρεψε
|
δὲ |
αὐτὸν
οὐχ
ὥσπερ
τοὺς
ἄλλους |
[8] |
ταῦτα
ὑπὲρ
αὐτῶν
διανοούμεθα,
παίζειν
|
δὲ |
αὐτοὺς
καὶ
κυβεύειν
περὶ
τοῖς |
[9] |
μὲν
ἑψηθῆναι
βδελυρὰ
πέφυκεν,
ἑψηθέντα
|
δὲ |
γέγονεν
αὑτῶν
ἁγνότερα.
Τί
δῆτα |
[11] |
ἀποκωλῦσαι
κύριοι,
καὶ
εἰ
τούτων
|
δὲ |
γένοιο
κρείττων,
ἕως
ἂν
δουλεύῃς |
[11] |
τῶν
τοὺς
στεφανίτας
ἀγωνισαμένων,
οὕτω
|
δὲ |
διετέθη
τὴν
ψυχήν,
ὥστε
εὐδαιμονεῖν, |
[7] |
ἄλλο
μὲν
ἐπιτηδεύσας
Πλάτων
ἕτερον
|
δὲ |
Διογένης,
ἓν
δέ
τι
καὶ |
[6] |
σύριγγας
ἢ
αὐλοὺς
ἔχοντας·
οἳ
|
δὲ |
διοιχθέντες
ἔνδον
φαίνονται
ἀγάλματα
ἔχοντες |
[14] |
ὁ
Διογένης
ἔπαιζεν,
ὁ
Κράτης
|
δὲ |
ἐδημοσίευε
τὴν
οὐσίαν,
εἶτα
{εἰς} |
[5] |
τὸ
Γνῶθι
σαυτὸν»
προαγορεύει,
Ἡράκλειτος
|
δὲ |
ἐδιζησάμην
ἐμεωυτόν»
ἀλλὰ
καὶ
Πυθαγόρας |
[14] |
συκοφαντεῖν
δοκῇ
τοὺς
σωφρονισθέντας,
ὠφελεῖν
|
δὲ |
ἐθέλων
αὐτούς
τε
ἐκείνους
καὶ |
[2] |
ἐπιχειροῦντες
κυνίζειν
ἔσονται
χείρους·
ἀπειθοῦντες
|
δὲ |
εἰ
μέν
τι
λαμπρὸν
καὶ |
[6] |
λέγονται
εἶναι,
καὶ
εἰ
Διογένους
|
δὲ |
εἶεν,
οὐθὲν
ἄτοπόν
ἐστι
τὸν |
[11] |
γελάσονται
μὲν
οἱ
πολλοί,
ἐμοὶ
|
δὲ |
εἶναι
δοκεῖ
σεμνότατον.
~Ἐπειδὴ
γάρ |
[15] |
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν,
οὐθενί,
πάντα
|
δὲ
|
ἐκ
διαστροφῆς
ἐπιτηδεύεται.
Ἀλλ´
οἱ |
[11] |
φανῇ
τῷ
λόγῳ
πρακτέα,
τοὺς
|
δὲ |
ἐκ
τοῦ
σώματος
ἐμπίπτοντας
τῇ |
[3] |
ἅπασι
μετέδωκεν
ἀσωμάτου
λόγου·
μετέσχε
|
δὲ
|
ἕκαστον
οὗπερ
ἡδύνατο,
τὰ
μὲν |
[7] |
τοῦ
παντὸς»
φήσειε,
καὶ
λέγει
|
δὲ |
ἐν
Ἀλκιβιάδῃ·
δεῦρο
δὴ
τὸ |
[4] |
ἐφικνεῖσθαι
τοῦ
τέλους,
τοὺς
πρωτεύσαντας
|
δὲ |
ἐν
ἑκάστῃ
τῶν
αἱρέσεων
σκοπείτω. |
[13] |
ἀργύριον,
ὅθεν
αὐτὰ
πρίαιτο.
Εἰ
|
δὲ |
ἐνόει
περὶ
θεῶν
ὀρθῶς,
ἤρκει |
[14] |
τὸ
κυρτὸν
τῶν
ὤμων·
ἐπορεύετο
|
δὲ
|
ἐπὶ
τὰς
τῶν
φίλων
ἑστίας, |
[14] |
ἐκ
πάσης
τὰ
πάθη,
ὀρθῷ
|
δὲ |
ἐπιτρέψας
τὰ
καθ´
ἑαυτὸν
λόγῳ |
[15] |
τοῦτο
τῆς
Διογένους
φιλοσοφίας.
~Εἰ
|
δὲ |
ἑταίρᾳ
ποτὲ
προσῆλθεν
ὁ
ἀνήρ, |
[10] |
πάσης
φιλοσοφίας,
τὸ
εὐδαιμονεῖν.
Τὸ
|
δὲ |
εὐδαιμονεῖν
ἐν
τῷ
ζῆν
κατὰ |
[12] |
ἁπλῶς
ὥσπερ
τὰ
θηρία,
πράγματα
|
δὲ |
ἔχειν
ὡς
ἂν
καὶ
λάθοιμεν
|
[3] |
τῆς
ἕξεως
μόνον,
τὰ
φυτὰ
|
δὲ |
ἤδη
καὶ
τοῦ
σώματος,
τὰ |
[11] |
φύσει
πρὸς
ἀλήθειαν
οἰκείως·
ἀνδρὶ
|
δὲ |
ἤδη
κατὰ
νοῦν
ζῶντι
καὶ
|
[9] |
ἀνθρώποις
ὑπολαμβάνουσι
κατὰ
φύσιν,
οἱ
|
δὲ |
ἥκιστα
τοῦτο
ἐργάζεσθαι
προσήκειν
ἀνθρώπῳ |
[10] |
που
τὸ
εὐδαιμονεῖν
πολυπραγμονοῦσιν.
Ἐπεὶ
|
δὲ |
ἡμῖν
οὐδέν
τι
παραπλησία
ψυχὴ |
[13] |
τὰ
τοιαῦτα
ὅλως
ἀγνοῆσαι,
τοῦτο
|
δὲ |
ἡμῖν
οὐκ
ἄλλως
ἢ
διὰ |
[11] |
τῆς
φύσεως
ῥωμαλεώτερον
καταστήσῃ,
πράττειν
|
δὲ |
ἠξίου
μόνον
ὁπόσα
ἂν
φανῇ |
[11] |
τῷ
παρ´
ἡμῖν
θεῷ,
μᾶλλον
|
δὲ |
θείῳ;
Τοῦτο
γὰρ
πολλοὶ
τοῦ |
[9] |
γὰρ
ποιοῦνται
τὸ
τέλος·
τοῦτο
|
δὲ |
ἴσον
ἐστὶ
τῷ
θεὸν
γενέσθαι. |
[9] |
τῶν
αἷμα
ἐχόντων.
Καὶ
τούτῳ
|
δὲ |
ἴσως
διαφέρεσθε
πρὸς
ἐκεῖνον
ὅτι |
[9] |
μὲν
ἐξελεῖν
τὸ
νόμισμα»
λόγῳ
|
δὲ |
καὶ
ἀληθείᾳ
κρῖναι
τὰ
πράγματα; |
[15] |
ὡς
ἴσασιν
αἱ
Μοῦσαι,
μᾶλλον
|
δὲ |
καὶ
αὐτὸς
ὁπόσα
πρόσθεν
ἐγνώκεις, |
[9] |
ἐκείνους
μὲν
ὑπολαμβάνεις
ζηλωτούς,
ἄθλιον
|
δὲ |
καὶ
βδελυρὸν
ἡγῇ
Διογένη,
καὶ |
[5] |
οὐ
θνητὰς
οὐδὲ
ἐπικήρους,
ἀϊδίους
|
δὲ |
καὶ
μενούσας
ἀεὶ
καὶαἳ
τούτοις |
[9] |
ἀβλαβῶς
αὐτὸ
καὶ
ἀνεπαχθῶς,
μᾶλλον
|
δὲ |
καὶ
μετὰ
τῆς
τοῦ
σώματος |
[3] |
εἴσεται
μὲν
περὶ
ψυχῆς,
εἴσεται
|
δὲ |
καὶ
περὶ
σώματος.
Καὶ
τοῦτο |
[7] |
ἀγαθῶν
ἡμῖν
αἴτιος
κατέστη,
οὕτω
|
δὲ |
καὶ
τούτου
τοῦ
βίου
παράδειγμα |
[4] |
Ὥσπερ
γὰρ
ἀλήθεια
μία.
οὕτω
|
δὲ |
καὶ
φιλοσοφία·
θαυμαστὸν
δὲ
οὐδέν. |
[6] |
πόλιν
ἄθλιος
μὲν
ἀποφυγών,
ἀθλιώτερος
|
δὲ |
κάτω
μείνας,
ἐξὸν
ὑπερβάντα
μικρὸν
|
[7] |
ὑφ´
ὑμῶν
ἀκούειν
κακῶς;
Ὅρα
|
δὲ |
μὴ
καὶ
τοῦτο
αὐτὸ
τῷ |
[6] |
εἶτα
ἄχρι
τούτου
γενόμενοι
εἴσω
|
δὲ |
μὴ
παριᾶσιν.
Ὁ
μὲν
γὰρ |
[4] |
μηδὲ
εἰς
πολλὰ
τεμνέτω,
μᾶλλον
|
δὲ |
μὴ
πολλὰς
ἐκ
μιᾶς
ποιείτω. |
[12] |
κρεῖττον
ἀπέχεσθαι
παντάπασιν
αὐτῶν;
Εἰ
|
δὲ |
μὴ
ῥᾴδιον,
οἱ
Διογένους
νόμοι |
[13] |
διὰ
τῶν
γυμνασιῶν
προσγίνεται.
Ἵνα
|
δὲ |
μή
τις
ὑπολάβῃ
με
ταῦτα |
[6] |
μήτοι
ψευδομαρτυριῶν
ἡμῖν
ἐπισκήπτειν,
εἰ
|
δὲ |
μὴ,
τότε
ἐξορίζειν
αὐτὰ
τῆς |
[13] |
ψυχὴν
διὰ
τῶν
ἐννοιῶν.
Ἀπερυθριάτω
|
δὲ |
μηδαμῶς,
ἀλλ´
ἑπόμενος
τῷ
λόγῳ |
[3] |
διαφέρειν.
Ἀλλὰ
μήπω
τοῦτο,
μᾶλλον
|
δὲ |
μηδὲ
ἐν
τῷ
νῦν
λόγῳ |
[15] |
ἢ
σόν
ἐστι
κέρδος·
εἰ
|
δὲ |
μηδὲν
περαίνομεν
ἐκ
τοῦ
παραχρῆμα |
[9] |
ἐμψύχων
μάλιστά
ἐστιν
ἴδιον·
ἐνοχλείτω
|
δὲ |
μηθὲν
ἡμᾶς
ἡ
πλατωνικὴ
τανῦν |
[5] |
ὁ
λόγος
ἐστὶ
μείζων.
Ὅτι
|
δὲ |
μία
τέ
ἐστιν
ἀλήθεια
καὶ |
[10] |
εἴτε
οὐσίᾳ
μὲν
ἀδιάφορος,
ἐνεργείᾳ
|
δὲ |
μόνῃ
κρείττων,
ὥσπερ
οἶμαι
τὸ |
[7] |
ξύγγραμμα
οὐθὲν
οὔτ´
ἔσται,
τὰ
|
δὲ |
νῦν
φερόμενά
ἐστι
Σωκράτους,
ἀνδρὸς |
[12] |
ἧς
αὐτὸς
μὲν
ἐλεεινός,
ἐλεεινότεροι
|
δὲ |
οἱ
πατέρες
αὐτοῦ,
θρέψαντες
σὺν |
[3] |
τούτων
πάντων
ἥκειν
φύσιν,
εἰσὶ
|
δὲ |
οἳ
καὶ
κατ´
εἶδος
ταῦτα |
[9] |
πράγματος
ἴσως
βιαιότερος
λόγος,
ἕτερος
|
δὲ |
οἰκειότερος
τῷ
κυνισμῷ,
εἰ
περὶ |
[4] |
καὶ
πλεῖν
καὶ
βαδίζειν,
ὁδεύων
|
δὲ |
οἶμαι
διὰ
γῆς
ἢ
ταῖς |
[14] |
ἀλλήλοις,
εἴποτε
στασιάζοντας
αἴσθοιτο,
ἐπετίμα
|
δὲ |
οὐ
μετὰ
πικρίας,
ἀλλὰ
μετὰ
|
[15] |
αὐτὸς
ὁπόσα
πρόσθεν
ἐγνώκεις,
ἡμῖν
|
δὲ |
οὐ
μεταμελήσει
τῆς
εἰς
τὸν |
[4] |
οὕτω
δὲ
καὶ
φιλοσοφία·
θαυμαστὸν
|
δὲ |
οὐδέν.
εἰ
κατ´
ἄλλας
καὶ |
[6] |
ψευδῆ
γράμματα
τοῦ
Μητρῴου.
Ἐπεὶ
|
δὲ |
οὐθέν
ἐστιν,
ὡς
ἔφην,
τοιοῦτον· |
[8] |
μὲν
φαίνονται
χρησάμενοι
πολλῇ,
ταύτῃ
|
δὲ |
οὐκ
ἄλλου
χάριν
ἀλλὰ
τῆς |
[11] |
θηρίων
οὐδὲ
ἑνὸς
κρείττους,
ὅτι
|
δὲ |
οὐκ
ἐμὸς
ὁ
λόγος
ἐστί, |
[12] |
παιδεύσαντες
ὡς
ἐνεδέχετο
σπουδαίως,
ὁ
|
δὲ |
οὕτω
νῦν
περιέρχεται,
πάντα
ἀφείς, |
[7] |
ζῆλον
τῆς
ἀρετῆς
ξύμπνοια·
εἰ
|
δὲ |
Πλάτωνι
μὲν
ἔδοξε
καὶ
διὰ |
[3] |
καὶ
μάλα
οἰκείως
ἔχοντα.
Ἀρξώμεθα
|
δὲ |
πρῶτον
ἀπὸ
τοῦ
Γνῶθι
σαυτόν» |
[9] |
τὰ
μὲν
εἶναι
μαλθακά,
τὰ
|
δὲ |
σκληρότερα.
Ἄναιμος
γοῦν
ἐστι
καὶ |
[8] |
τί
μὲν
ἀποδοτέον
ψυχῇ,
τί
|
δὲ |
σώματι·
ἀπέδοσάν
τε
εἰκότως
ἡγεμονίαν |
[15] |
περιττωμάτων
τὰς
ἐκκρίσεις,
ἐν
μέσαις
|
δὲ |
ταῖς
ἀγοραῖς
καὶ
ταῖς
πόλεσιν
|
[11] |
οὐδὲ
ἐν
μέρει
προσίετο.
Ὑπὸ
|
δὲ
|
ταύτης
τῆς
ἀσκήσεως
ὁ
ἀνὴρ |
[3] |
γνῶναι»
πάσης
μὲν
ἐπιστήμης,
πάσης
|
δὲ |
τέχνης
ἡγεῖται
τε
ἅμα
καὶ |
[9] |
τοῖς
ἄλλοις
ἅπασιν
ἀπαθοῦς,
ὑπὸ
|
δὲ |
τῆς
τοιαύτης
ἐδωδῆς
μόνον
θραττομένου |
[8] |
φύσει
πράξει
καὶ
ἐπιστήμῃ.
Εἰ
|
δὲ |
τῆς
φυσικῆς
πρὸς
τὴν
θεωρίαν |
[5] |
αὐτὸν
ἐγγύθεν
ἐπιστήσωσι
φύλακα·
ὅτι
|
δὲ |
τὸ
Γνῶθι
σαυτὸν»
κεφάλαιον
τίθενται |
[3] |
ὧν
δεῖται
πρὸς
διαμονήν.
Ἐπιβλέψει
|
δὲ |
τὸ
μετὰ
τοῦτο
καὶ
ἀρχαῖς |
[11] |
θεοὺς
οὐκ
ἐρίζων,
τοῦ
δοκοῦντος
|
δὲ |
τοῖς
ἀνθρώποις
εὐδαιμονεστάτου
ζῶν
καὶ |
[6] |
τε
ἕνεκα
πολλάκις
τούτου,
λέγω
|
δὲ |
τοῦ
καθαρεύειν
τὰ
εἴσω,
πάντα |
[1] |
τινες
ἐν
καλῷ
ποιοῦνται·
ἀνὴρ
|
δὲ |
τοῦ
κρύους
ἀνεχόμενος
καὶ
θάλπος |
[5] |
ἀπόχρη
τοσαῦτα
νῦν
εἰπεῖν.
Ὑπὲρ
|
δὲ |
τοῦ
κυνισμοῦ
σκεπτέον
ἐστίν.
~Εἰ |
[4] |
γέροντα
τέμνοντα
πέλαγος
μέσον»
Μὴ
|
δὲ |
τοῦτό
τις
ἡμῖν
προφερέτω
εἴ |
[15] |
ὥστε
αὐτὸν
ἐλεεινὸν
ἐνόμισας.
Εἰ
|
δὲ |
τούτοις
μὲν
ἠπίστεις
ὑπὲρ
ἀνδρὸς |
[12] |
ἀτιμαστέοι·
ἔρωτα
λύει
λιμός,
εἰ
|
δὲ |
τούτῳ
χρῆσθαι
μὴ
δύνασαι,
βρόχος. |
[14] |
εἰς
συμπεριφορὰν
ὄχλων
καθέσθω,
γευέσθω
|
δὲ |
τρυφῆς
μηδὲ
ἄκρῳ,
φασί,
τῷ |
[13] |
εὔκτητον,
τίμιον
εἰς
ἀρετήν.
Τῶν
|
δὲ |
τυχὼν
Ἑρμῆν
καὶ
Μούσας
ἱλάσομ´ |
[9] |
σὲ
φάναι,
Διογένει,
κατ´
ἐμὲ
|
δὲ |
τῷ
σπουδαιοτάτῳ
θεράποντι
καὶ
ὑπηρέτῃ
|
[8] |
ἡγεμονίαν
μὲν
τῇ
ψυχῇ,
ὑπηρεσίαν
|
δὲ |
τῷ
σώματι.
Φαίνονται
δὴ
οὖν |
[13] |
ἔχω
πλείονα
τοῦ
ἀνδρός.
Ἐντυχὼν
|
δὲ |
τῷ
Χαιρωνικῷ
Πλουτάρχῳ
τὸν
Κράτητος
|
[15] |
ἔργα
κρυπτόντων
ἐν
σκότῳ,
φημὶ
|
δὲ |
τῶν
περιττωμάτων
τὰς
ἐκκρίσεις,
ἐν |
[9] |
φύσιν
ᾠήθη
χρῆναι
προσφέρεσθαι,
ἁλσὶ
|
δὲ |
ὑμεῖς
καὶ
πολλοῖς
ἄλλοις
ἀρτύσαντες |
[7] |
τὸ
μέγιστον
κατέλιπεν
ἀνθρώποις.
Ἐγὼ
|
δὲ |
ὑπὲρ
τῶν
θεῶν
καὶ
τῶν |
[2] |
γε
ἡμέτερος
οἴσει
λόγος·
εἰ
|
δὲ |
ὑπὸ
λιχνείας
ἢ
μαλακίας
ἤ, |
[9] |
ἁγνὸν
καὶ
ἐδώδιμον,
μὴ
κατεργασθὲν
|
δὲ |
ὑπὸ
τοῦ
πυρὸς
μυσαρὸν
ἴσως |
[13] |
δουλοσύνης
λιτὸν
ἔθηκε
βίον.
Ὠφέλιμον
|
δὲ |
φίλοις,
μὴ
γλυκερὸν
τίθετε.
Χρήματα |
[10] |
ἐπὶ
τοσοῦτον
ἀπόχρη.
~Τῆς
κυνικῆς
|
δὲ |
φιλοσοφίας
σκοπὸς
μέν
ἐστι
καὶ
|
[1] |
φαμεν
τοῦ
θανάτου,
τὸ
ῥιγοῦν
|
δὲ |
χαλεπώτερον
καὶ
τοῦ
νοσεῖν·
ὁ |
[14] |
κυνικῆς
ὑπολαμβανέτω
φιλοσοφίας
γνωρίσματα.
Παρρησίᾳ
|
δὲ |
χρηστέον
αὐτῷ
πρῶτον
ὁπόσου
πέφυκεν |
[8] |
ἄλλων,
τυχὸν
μὲν
ἀληθέσι,
τυχὸν
|
δὲ |
ψευδέσι,
προσπεπονθέναι.
Οὐκοῦν
οὐδὲ
εἴ |
[3] |
καὶ
τοῦ
σώματος,
τὰ
ζῷα
|
δὲ |
ψυχῆς,
ὁ
δὲ
ἄνθρωπος
καὶ |