Chapitre |
[12] |
ἐν
ὄχλῳ,
παρόντος
καὶ
τοῦ
|
Διογένους, |
ἀπέπαρδεν,
ἐπάταξεν
ἐκεῖνος
τῇ
βακτηρίᾳ |
[6] |
Αἰγινήτου
λέγονται
εἶναι,
καὶ
εἰ
|
Διογένους |
δὲ
εἶεν,
οὐθὲν
ἄτοπόν
ἐστι |
[15] |
ποιεῖν,
ἐπεὶ
καὶ
ταῦτα
τῆς
|
Διογένους |
εἰσὶ
φιλοσοφίας
οἰκεῖα,
πατείτω
τῦφον, |
[8] |
εἴ
τις
αὐτὸ
κατὰ
τὴν
|
Διογένους |
ἐξηγήσατο
σύνεσιν.
Ὅπερ
γὰρ
ὁ |
[7] |
ἦν
τι
διαλαθεῖν,
οὐδὲ
ἡ
|
Διογένους
|
ἐπιτηδειότης
ἔλαθε.
Προύτρεψε
δὲ
αὐτὸν |
[11] |
ἐστί,
πρῶτον
ἔργον
ἐρῶ
σοι
|
Διογένους, |
ἐφ´
ᾧ
γελάσονται
μὲν
οἱ |
[11] |
θείῳ;
Τοῦτο
γὰρ
πολλοὶ
τοῦ
|
Διογένους |
ζηλώσαντες
ἐγένοντο
παντοραίσται
καὶ
μιαροὶ |
[15] |
ἐπιτηδεύεται.
Ἀλλ´
οἱ
νῦν
τοῦ
|
Διογένους
|
ζηλωταὶ
τὸ
ῥᾷστον
καὶ
κουφότατον |
[15] |
οὐδὲ
αἰτιασόμεθα.
Πρότερον
μέντοι
τὴν
|
Διογένους |
ἡμῖν
ἐπιδειξάμενος
εὐμάθειαν
καὶ
τὴν |
[15] |
οὐκ
ἐξέπληξε
τῶν
Ἑλλήνων
ἡ
|
Διογένους |
καρτερία,
βασιλικῆς
οὐκ
ἔξω
μεγαλοψυχίας |
[15] |
ὅπως
Ἀλέξανδρος
ἀγασθῆναι
λέγεται
τὴν
|
Διογένους |
μεγαλοψυχίαν·
ἀλλ´
οὐκ
ἔστι
σοι |
[12] |
Εἰ
δὲ
μὴ
ῥᾴδιον,
οἱ
|
Διογένους |
νόμοι
καὶ
Κράτητος
ὑπὲρ
τούτων |
[15] |
σεμνότερος
ἐθέλων
ἀπεπλανήθης
τοσοῦτον
τῆς
|
Διογένους |
προαιρέσεως,
ὥστε
αὐτὸν
ἐλεεινὸν
ἐνόμισας. |
[8] |
οὐκ
ἐκ
τῶν
ἔργων
τοῦ
|
Διογένους |
σκοποῦμεν
αὐτὸν
τὸν
κυνισμὸν
ὅστις |
[6] |
τοιοῦτον·
αἵ
τε
γὰρ
θρυλλούμεναι
|
Διογένους |
τραγῳδίαι
Φιλίσκου
τινὸς
Αἰγινήτου
λέγονται |
[14] |
ὡς
ἐγὼ
οἶμαι,
τοῦτο
τῆς
|
Διογένους |
φιλοσοφίας.
~Εἰ
δὲ
ἑταίρᾳ
ποτὲ |