Chapitre |
[10] |
κατ´
οὐσίαν
διαφέρουσα
εἴτε
οὐσίᾳ
|
μὲν |
ἀδιάφορος,
ἐνεργείᾳ
δὲ
μόνῃ
κρείττων, |
[8] |
καὶ
μὴ
δόξαις
ἄλλων,
τυχὸν
|
μὲν |
ἀληθέσι,
τυχὸν
δὲ
ψευδέσι,
προσπεπονθέναι. |
[15] |
πατείτω
τῦφον,
καταπαιζέτω
τῶν
τὰ
|
μὲν |
ἀναγκαῖα
τῆς
φύσεως
ἔργα
κρυπτόντων |
[8] |
κλεινὸς
ἥρως
ἔργῳ
κατεπλήξατο
γελοίῳ
|
μὲν |
ἀνθρώποις
τοιούτοις,
Οἷοι
νῦν
βροτοί |
[9] |
σοι
φράσω.
~Τὴν
σαρκοφαγίαν
οἱ
|
μὲν |
ἀνθρώποις
ὑπολαμβάνουσι
κατὰ
φύσιν,
οἱ |
[14] |
Κράτης
καὶ
Διογένης,
οἳ
πᾶσαν
|
μὲν |
ἀπειλὴν
τύχης
καὶ
εἴτε
παιδιὰν
|
[9] |
διαφέρεσθε
πρὸς
ἐκεῖνον
ὅτι
ὁ
|
μὲν |
ἁπλῶς
ταῦτα
καὶ
κατὰ
φύσιν
|
[8] |
ἐνόμισαν,
τὸ
μαθεῖν
ἀκριβῶς,
τί
|
μὲν |
ἀποδοτέον
ψυχῇ,
τί
δὲ
σώματι· |
[6] |
οἰηθεὶς
εἶναι
τὴν
πόλιν
ἄθλιος
|
μὲν |
ἀποφυγών,
ἀθλιώτερος
δὲ
κάτω
μείνας, |
[9] |
δεῖν.
Διενοήθη
γοῦν
ὡς,
εἰ
|
μὲν |
ἀπραγματεύτως
ἐσθίων
τις
σάρκας,
ὥσπερ |
[13] |
ἀλλ´
ἑπόμενος
τῷ
λόγῳ
πρότερον
|
μὲν |
αὑτῷ
χειρόηθες
καταστησάτω
τὸ
παθηματικὸν |
[3] |
δὲ
ἕκαστον
οὗπερ
ἡδύνατο,
τὰ
|
μὲν |
ἄψυχα
σώματα
τῆς
ἕξεως
μόνον, |
[15] |
καὶ
χαλεπώτερα
τούτων
ἐπιτηδεύουσι,
τὰ
|
μὲν |
γάρ
ἐστιν
ἡμῖν
πᾶσι
κατὰ |
[1] |
χαλεπώτερον
καὶ
τοῦ
νοσεῖν·
ὁ
|
μὲν |
γὰρ
νοσῶν
μαλακῶς
ἔσθ´
ὅτε |
[7] |
ἀντισθενισμός
ἐστιν
οὔτε
διογενισμός»
Λέγουσι
|
μὲν |
γὰρ
οἱ
γενναιότεροι
τῶν
κυνῶν |
[6] |
ταῦτα
αὐτὸν
ἐσπουδακέναι
νομίσαντες·
ἔστι
|
μὲν |
γάρ
τι
καὶ
ἐν
ἐκείνοις |
[6] |
εἴσω
δὲ
μὴ
παριᾶσιν.
Ὁ
|
μὲν |
γὰρ
τοῖς
τοιούτοις
ἐντυχών,
εἶτα |
[3] |
τῆς
ψυχῆς
ἡμῶν
ἐπινενόηται.
Προσλιπαρῆσαι
|
μὲν |
γὰρ
τούτοις
ἀποκνήσει
αἰσχρὸν
οἰόμενος |
[8] |
τῆς
φιλοσοφίας
τῆς
κυνικῆς.
Φαίνονται
|
μὲν |
δὴ
καὶ
οὗτοι
διμερῆ
τὴν |
[1] |
νοσοῦντες
ἅμα
καὶ
τρυφῶντες.
Τὸ
|
μὲν |
δὴ
νοσοτροφεῖν
καὶ
νοσηλεύεσθαι
τρυφηλῶς |
[7] |
ἀρετῆς
ξύμπνοια·
εἰ
δὲ
Πλάτωνι
|
μὲν |
ἔδοξε
καὶ
διὰ
τῶν
λόγων |
[9] |
ταῦτα
ἐκείνων
διαφέρειν
τῷ
τὰ
|
μὲν |
εἶναι
μαλθακά,
τὰ
δὲ
σκληρότερα. |
[12] |
τὴν
συμφοράν,
ὑφ´
ἧς
αὐτὸς
|
μὲν |
ἐλεεινός,
ἐλεεινότεροι
δὲ
οἱ
πατέρες |
[5] |
πάντα
εὑρήσει
σύμφωνα.
~Οὐκοῦν
ὁ
|
μὲν |
ἐν
Δελφοῖς
θεὸς
τὸ
Γνῶθι |
[9] |
θεοῦ
ταχθέντα
καθάπερ
στρατηγοῦ
πᾶν
|
μὲν |
ἐξελεῖν
τὸ
νόμισμα»
λόγῳ
δὲ |
[9] |
ὅπως
βιάσησθε.
Καὶ
δὴ
τοῦτο
|
μὲν |
ἐπὶ
τοσοῦτον
ἀπόχρη.
~Τῆς
κυνικῆς |
[3] |
μὴ
τὸ
ἑαυτὸν
γνῶναι»
πάσης
|
μὲν |
ἐπιστήμης,
πάσης
δὲ
τέχνης
ἡγεῖται
|
[7] |
οὖν,
ἐπειδὴ
πέφηνεν
οὐκ
ἄλλο
|
μὲν |
ἐπιτηδεύσας
Πλάτων
ἕτερον
δὲ
Διογένης, |
[11] |
τῆς
ἀσκήσεως
ὁ
ἀνὴρ
οὕτω
|
μὲν |
ἔσχεν
ἀνδρεῖον
τὸ
σῶμα
ὡς |
[14] |
ὅπερ
ἔφην,
ἐσκόπουν
ὅπως
αὐτοὶ
|
μὲν |
εὐδαιμονήσωσιν,
ἔμελε
δὲ
αὐτοῖς
τῶν |
[6] |
ἐξετάζειν·
τὸ
ἐναντίον
δέ,
εἰ
|
μὲν |
ἐφαίνετο
τοῖς
παλαιοῖς
ὁμολογοῦντα,
μήτοι |
[9] |
συνειθίσμεθα·
οὐ
γὰρ
δὴ
πρὶν
|
μὲν |
ἑψηθῆναι
βδελυρὰ
πέφυκεν,
ἑψηθέντα
δὲ |
[8] |
παρὰ
τῷ
πλήθει;
Καὶ
εἷς
|
μὲν |
ἢ
δύο
ἐπῄνει
τότε,
πλὴν |
[5] |
τὸ
ἑαυτοῦ
πράττειν·
ἀλλ´
ὅτι
|
μὲν |
ἡ
φιλοσοφία
μία
τέ
ἐστι |
[10] |
γὰρ
τὸν
Πρωταγόρου
μῦθον
ἐκείνοις
|
μὲν |
ἡ
φύσις
ὥσπερ
μήτηρ
ἄγαν |
[15] |
ἐλεεινὸν
ἐνόμισας.
Εἰ
δὲ
τούτοις
|
μὲν |
ἠπίστεις
ὑπὲρ
ἀνδρὸς
λεγομένοις,
ὃν |
[6] |
ἐρῶντες,
πόλει
παραβάλλοντες
εὐδαίμονι,
πολλῶν
|
μὲν
|
ἱερῶν,
πολλῶν
δὲ
ἀπορρήτων
τελετῶν |
[3] |
ζῷον
εἶναι
τὸν
ἄνθρωπον,
τῷ
|
μὲν |
καθ´
ἕκαστον
θνητόν,
τῷ
παντὶ |
[4] |
πολιτῶν
ἐπανελθεῖν
εἰς
Ἀθήνας,
δύναιτο
|
μὲν |
καὶ
πλεῖν
καὶ
βαδίζειν,
ὁδεύων |
[7] |
λῆξιν
πορευθέντων
εὐφημεῖν
ἐθέλων
πείθομαι
|
μὲν |
καὶ
πρὸ
τούτου
τινὰς
οὐκ |
[12] |
πολλοῖς.
Οὐκ
οἶσθα
ὅπως
τοὺς
|
μὲν |
νέους
τῆς
φιλοσοφίας
ἀπάγουσιν
ἄλλα |
[5] |
αἰτίαι
τῆς
ἀειγενεσίας.
Ἀλλ´
οὗτος
|
μὲν |
ὁ
λόγος
ἐστὶ
μείζων.
Ὅτι |
[8] |
τῶν
αἰσθητῶν
ἀντίληψιν.
Ἀλλ´
οὗτος
|
μὲν |
ὁ
λόγος
οὐ
τοῖς
νῦν |
[11] |
σοι
Διογένους,
ἐφ´
ᾧ
γελάσονται
|
μὲν |
οἱ
πολλοί,
ἐμοὶ
δὲ
εἶναι |
[7] |
κύνες
μεταθέουσι
τὰ
θηρία.
~Ἡγεμόνα
|
μὲν |
οὐ
ῥᾴδιον
εὑρεῖν,
ἐφ´
ὃν |
[9] |
καὶ
τὰ
φυτά.
Ἀλλ´
ὅτι
|
μὲν |
οὐ
χαλεπὸν
οὐδὲ
παράνομον
οὐδὲ |
[9] |
εἶναι
κατὰ
κράτος
αὐτοῦ.
Εἷς
|
μὲν |
οὖν
ἂν
εἴη
τοιοῦτος
ὑπὲρ |
[12] |
οὐθὲν
τῶν
προσαιτούντων
κρείττων;
Ἐκείνου
|
μὲν |
οὖν
ἐγὼ
οὐκ
οἶδ´
ὅπως |
[6] |
τοῦ
κυνισμοῦ
σκεπτέον
ἐστίν.
~Εἰ
|
μὲν |
οὖν
ἐπεποίητο
τοῖς
ἀνδράσι
μετά |
[10] |
τοῦ
παντὸς
ἄξια
νομίζων;
Εἰ
|
μὲν |
οὖν
ἡμῖν
ἡ
φύσις,
ὥσπερ |
[15] |
τεθαύμακας
φιλῶν
νεκρὸν
βίον.
Εἰ
|
μὲν |
οὖν
ὁ
λόγος
τι
πλέον
|
[3] |
ἄνθρωπος
καὶ
λογικῆς
ψυχῆς.
Εἰσὶ
|
μὲν |
οὖν
οἳ
μίαν
οἴονται
διὰ |
[11] |
νῷ,
ταῦτά
ἐστιν
ἀπόρρητα.
Τοὺς
|
μὲν |
οὖν
πολλοὺς
οὐθὲν
κωλύει
ταῖς |
[2] |
βίον
ἰοῦσι
τοῦτον·
οἷς
εἰ
|
μὲν |
πεισθεῖεν,
εὖ
οἶδα
ὡς
οὐθὲν |
[3] |
Οὐκοῦν
ὁ
γιγνώσκων
αὑτὸν
εἴσεται
|
μὲν |
περὶ
ψυχῆς,
εἴσεται
δὲ
καὶ
|
[11] |
προαιρέσεως
ἦν
Διογένης,
ὃς
τὸ
|
μὲν |
σῶμα
τοῖς
πόνοις
ἀνέδην
παρεῖχεν, |
[8] |
τὰ
τιμιώτατα
καὶ
σπουδαῖα,
πρῶτον
|
μὲν |
τὰ
αἰσθητήρια
καὶ
τούτων
αὐτῶν |
[13] |
τε
καὶ
ἀνθρωπίνων,
ἀλλὰ
εὐλαβὴς
|
μὲν |
τὰ
πρὸς
τὸ
θεῖον,
ὥσπερ |
[8] |
σώματι·
ἀπέδοσάν
τε
εἰκότως
ἡγεμονίαν
|
μὲν |
τῇ
ψυχῇ,
ὑπηρεσίαν
δὲ
τῷ |
[14] |
ὥσπερ
Διογένης
καὶ
Κράτης
ἐξελαυνέτω
|
μὲν |
τῆς
ψυχῆς
ἅπαντα
ἐκ
πάσης |
[9] |
οὖν
ἴσως
αὑτοῦ
Διογένης
ἐν
|
μὲν |
τοῖς
ἄλλοις
ἅπασιν
ἀπαθοῦς,
ὑπὸ |
[11] |
εἰς
εὐδαιμονίας
λόγον
ἐλαττοῦσθαι,
πρὸς
|
μὲν |
τοὺς
θεοὺς
οὐκ
ἐρίζων,
τοῦ |
[14] |
τοῦ
δυσκόλως
ἐνεγκεῖν,
ὥστε
ἁλοὺς
|
μὲν |
ὑπὸ
τῶν
καταποντιστῶν
ὁ
Διογένης |
[9] |
ἁπλῶς
τὰ
τοιαῦτα·
εἶτα
ἐκείνους
|
μὲν |
ὑπολαμβάνεις
ζηλωτούς,
ἄθλιον
δὲ
καὶ |
[8] |
Σωκράτης
καὶ
πλείονες
ἄλλοι
θεωρίᾳ
|
μὲν |
φαίνονται
χρησάμενοι
πολλῇ,
ταύτῃ
δὲ |