Chapitre |
[10] |
ὁ
λόγος
περὶ
τῆς
ψυχῆς
|
ὡς |
ἀληθὴς
ὑπό
τινων.
Ἡμεῖς
δὴ
|
[11] |
λυτρωθέντα
δοῦλον,
ἀλλ´
ἐκεῖνός
ἐστιν
|
ὡς |
ἀληθῶς
δοῦλος,
οὗ
κύριός
ἐστιν |
[8] |
φρόνησιν
εἴτε
ἐγκατορωρυγμένῃ
τῇ
ψυχῇ,
|
ὡς |
ἂν
θᾶττον
καθαρθῆναι
δύναιτο
τῇ |
[12] |
τὰ
θηρία,
πράγματα
δὲ
ἔχειν
|
ὡς |
ἂν
καὶ
λάθοιμεν
ὑπὸ
τῷ |
[1] |
σφριγῶν
καὶ
τὴν
ἡλικίαν
ἀκμάζων,
|
ὡς
|
ἂν
μή
τι
κακὸν
λάβῃ, |
[11] |
Τετρακτύν.
Καὶ
οὐ
τοῦτό
φημι
|
ὡς |
ἀπερυθριᾶσαι
χρὴ
πρὸς
πάντας
καὶ |
[8] |
θᾶττον
καθαρθῆναι
δύναιτο
τῇ
γε
|
ὡς |
ἀρχῇ
{καὶ}
ἀκινήτῳ
τοῦ
φρονεῖν |
[6] |
ὁ
κυνισμὸς
δέ
ἐστιν
ἕτερον,
|
ὡς
|
αὐτίκα
μάλα
δεῖξαι
πειράσομαι·
δεῦρο |
[14] |
νῷ
κυβερνάσθω.
Κεφάλαιον
γὰρ
ἦν,
|
ὡς |
ἐγὼ
οἶμαι,
τοῦτο
τῆς
Διογένους |
[9] |
ἐξελέγχειν
ᾤετο
δεῖν.
Διενοήθη
γοῦν
|
ὡς, |
εἰ
μὲν
ἀπραγματεύτως
ἐσθίων
τις |
[15] |
οὐκ
ἔστι
σοι
τούτων
οὐθέν,
|
ὡς |
ἐμοὶ
δοκεῖ,
σπουδαῖον.
Πόθεν;
Πολλοῦ |
[12] |
θρέψαντες
σὺν
ἐπιμελείᾳ
καὶ
παιδεύσαντες
|
ὡς |
ἐνεδέχετο
σπουδαίως,
ὁ
δὲ
οὕτω |
[5] |
μία
τέ
ἐστι
καὶ
πάντες,
|
ὡς |
ἔπος
εἰπεῖν,
ἑνός
τινος
ἐφιέμενοι |
[15] |
πᾶσι
κατὰ
φύσιν,
τὰ
δέ,
|
ὡς |
ἔπος
εἰπεῖν,
οὐθενί,
πάντα
δὲ
|
[3] |
Καὶ
τοῦτο
οὐκ
ἀρκέσει
μόνον
|
ὡς |
ἔστιν
ἄνθρωπος
ψυχὴ
χρωμένη
σώματι |
[6] |
Μητρῴου.
Ἐπεὶ
δὲ
οὐθέν
ἐστιν,
|
ὡς
|
ἔφην,
τοιοῦτον·
αἵ
τε
γὰρ |
[15] |
ἔστι
γὰρ
πάρεργον
ἡμέραιν
δυοῖν,
|
ὡς |
ἴσασιν
αἱ
Μοῦσαι,
μᾶλλον
δὲ |
[9] |
παμφάγων,
οἷς
πάντα
ἐσθίειν
νόμος
|
ὡς |
λάχανα
χόρτου»
Γνωρίζεις,
οἶμαι,
τῶν |
[14] |
τῆς
ἀγέλης
ἀμφισβητεῖν
τοῖς
προκατέχουσιν,
|
ὡς |
μᾶλλον
ἀξιώτερον
προΐστασθαι.
Ὅστις
οὖν |
[15] |
δικαιοσύνην,
σωφροσύνην,
εὐλάβειαν,
χάριν,
προσοχὴν
|
ὡς |
μηθὲν
εἰκῇ
μηδὲ
μάτην
μηδὲ |
[9] |
ὑπὸ
ταύτης
τῆς
δόξης
ἐνοχλούμενον,
|
ὡς
|
νομίζειν
ὅτι
κρέας
μέν
ἐστιν |
[15] |
ἐκεῖνον,
ὅτι
κατειργάσω
τὸν
Ξέρξην,
|
ὡς |
ὁ
Θεμιστοκλῆς,
ἢ
τὸν
Δαρεῖον, |
[15] |
ὁ
Θεμιστοκλῆς,
ἢ
τὸν
Δαρεῖον,
|
ὡς |
ὁ
Μακεδὼν
Ἀλέξανδρος.
Εἰ
σμικρὰ |
[8] |
ὑπολαμβάνομεν,
οὕτως
ὑπεριδόντας
τοῦ
σώματος,
|
ὡς |
ὁ
Σωκράτης
ἔφη
λέγων
ὀρθῶς |
[9] |
εἶ
μνήμων;
Οὕτως
εἶ
σπουδαῖος,
|
ὡς
|
{ὁ}
τοῦτο
ὀνειδίζων
τῷ
κενοδόξῳ, |
[11] |
ἔλαττον,
εἰ
μὴ
καὶ
πλέον,
|
ὡς |
οἱ
τότε
εἰώθεσαν
λέγειν
Ἕλληνες, |
[8] |
τοῦτο
συνέντες
δηλονότι
καὶ
νοήσαντες,
|
ὡς |
οἰκεῖόν
ἐστιν
ἄνθρωπος
φύσει
πράξει |
[11] |
μὲν
ἔσχεν
ἀνδρεῖον
τὸ
σῶμα
|
ὡς |
οὐδεὶς
οἶμαι
τῶν
τοὺς
στεφανίτας |
[9] |
ἡγῇ
Διογένη,
καὶ
οὐκ
ἐννοεῖς
|
ὡς
|
οὐθὲν
μᾶλλον
ταῦτα
ἐκείνων
ἐστὶ |
[2] |
εἰ
μὲν
πεισθεῖεν,
εὖ
οἶδα
|
ὡς |
οὐθὲν
οἵ
γε
νῦν
ἐπιχειροῦντες |
[11] |
ἀλλ´
ἵνα
ὦσιν
ἐλεύθεροι.
Ὁρᾷς
|
ὡς |
οὐχ
ἱκανόν
ἐστιν
ἀργύριον
καταβαλεῖν |
[1] |
πρός
τινας
τῶν
ἑταίρων
εἰπεῖν
|
ὡς
|
τούτοις
ἄμεινον
ἦν
οἰκέταις
γενέσθαι |