Chapitre |
[14] |
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς
λόγοις.
Ὅστις
|
οὖν |
ἂν
ἐθέλῃ
κυνικὸς
εἶναι
καὶ |
[9] |
κατὰ
κράτος
αὐτοῦ.
Εἷς
μὲν
|
οὖν |
ἂν
εἴη
τοιοῦτος
ὑπὲρ
τοῦ |
[3] |
μέλει
τὰ
τοιαῦτα
πλημμελούντων.
~Δεῦρο
|
οὖν |
ἄνωθεν
ἐν
κεφαλαίοις
διεξέλθωμεν
ἐφεξῆς |
[8] |
δὲ
τῷ
σώματι.
Φαίνονται
δὴ
|
οὖν |
ἀρετὴν
ἐπιτηδεύσαντες,
ἐγκράτειαν,
ἀτυφίαν,
ἐλευθερίαν, |
[12] |
τῶν
προσαιτούντων
κρείττων;
Ἐκείνου
μὲν
|
οὖν
|
ἐγὼ
οὐκ
οἶδ´
ὅπως
τότε |
[7] |
τοῖς
οὖσιν
ἀλήθειαν
ἀνιχνεῦσαι.
Φέρε
|
οὖν, |
ἐπειδὴ
πέφηνεν
οὐκ
ἄλλο
μὲν |
[10] |
ἀληθὴς
ὑπό
τινων.
Ἡμεῖς
δὴ
|
οὖν |
ἐπειδὴ
σύνισμεν
αὑτοῖς
οὖσι
τῶν |
[6] |
κυνισμοῦ
σκεπτέον
ἐστίν.
~Εἰ
μὲν
|
οὖν |
ἐπεποίητο
τοῖς
ἀνδράσι
μετά
τινος |
[8] |
ἀνδρὸς
καλοῦ
καὶ
νέου.
~Τί
|
οὖν |
ἡμεῖς
οὐκ
ἐκ
τῶν
ἔργων |
[2] |
πράττει;
ἀλγεῖ
γοῦν
ἀπαραμύθητα.
~Δεῦρο
|
οὖν |
ἡμεῖς
ὑπὲρ
τῶν
Κυνικῶν
ὁπόσα |
[10] |
παντὸς
ἄξια
νομίζων;
Εἰ
μὲν
|
οὖν |
ἡμῖν
ἡ
φύσις,
ὥσπερ
τοῖς |
[4] |
ἴσχουσι
τῶν
βελτιόνων
ἐπιστήμην.
Μηδεὶς
|
οὖν |
ἡμῖν
τὴν
φιλοσοφίαν
εἰς
πολλὰ |
[9] |
ἐστὶ
τῷ
θεὸν
γενέσθαι.
Αἰσθανόμενος
|
οὖν |
ἴσως
αὑτοῦ
Διογένης
ἐν
μὲν |
[9] |
ὀστρακόδερμα
καθάπερ
καὶ
τοῦτο·
ἥδεται
|
οὖν |
καὶ
λυπεῖται,
ὃ
τῶν
ἐμψύχων |
[14] |
ὡς
μᾶλλον
ἀξιώτερον
προΐστασθαι.
Ὅστις
|
οὖν |
κυνίζειν
ἐθέλει
μήτε
τὸν
τρίβωνα |
[15] |
ἄλλο
τι
τοιοῦτον
ἔπραξεν,
ὥσπερ
|
οὖν |
λέγουσινοἱ
πολλοί,
ἐν
ἀγορᾷ
{οἱ |
[6] |
ἀγάλματα
ἔχοντες
θεῶν»
Ὡς
ἂν
|
οὖν |
μὴ
τοιοῦτόν
τι
πάθωμεν,
ὅσα |
[15] |
φιλῶν
νεκρὸν
βίον.
Εἰ
μὲν
|
οὖν |
ὁ
λόγος
τι
πλέον
ἐποίησεν, |
[3] |
καὶ
λογικῆς
ψυχῆς.
Εἰσὶ
μὲν
|
οὖν |
οἳ
μίαν
οἴονται
διὰ
τούτων |
[10] |
πράττειν
νομίζοι
καὶ
εὐθηνεῖσθαι.
Πῶς
|
οὖν |
οὐ
γελοῖον
εἴ
τις
ἄνθρωπος
|
[11] |
ταῦτά
ἐστιν
ἀπόρρητα.
Τοὺς
μὲν
|
οὖν |
πολλοὺς
οὐθὲν
κωλύει
ταῖς
κοιναῖς |
[9] |
περὶ
τούτου
διήνυσται
λόγος·
ἐθέλοντι
|
οὖν |
σοι
μὴ
ῥᾳθυμεῖν
ἑσμοὶ
περὶ |
[7] |
καὶ
ὁ
μέγας
Ἡρακλῆς,
ὥσπερ
|
οὖν |
τῶν
ἄλλων
ἀγαθῶν
ἡμῖν
αἴτιος |
[11] |
δὲ
αὐτόν
ἐστιν
ἀγαθά;
Τίνα
|
οὖν
|
ὑπολαμβάνομεν
τὸν
δοῦλον;
Ἆρα
μή |
[11] |
ἀρκεῖ
πολλάκις
καὶ
ἀπειλή.
Μήποτε
|
οὖν, |
ὦ
φίλε,
νομίσῃς
εἶναι
ἐλεύθερος, |