HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ξυνετωτέροις 1
ξυνίεσαν 1
Ὁ 1
ὁ 45
ὅ 1
ὃ 5
ὀβολόν 1

Fréquences [« »]
44 γὰρ
41 ἐν
44 τοῦτο
45 ὁ
48 τὸν
50 τὴν
52 τὰ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Julien l'Apostat, Contre les chiens ignorants

ὁ

Chapitre

[15]   ~Εἰ δὲ ἑταίρᾳ ποτὲ προσῆλθεν ὁ ἀνήρ, καίτοι καὶ τοῦτο τυχὸν

[11]   Ὑπὸ δὲ ταύτης τῆς ἀσκήσεως ὁ ἀνὴρ οὕτω μὲν ἔσχεν ἀνδρεῖον

[8]   διμερῆ τὴν φιλοσοφίαν νομίσαντες, ὥσπερ ὁ Ἀριστοτέλης καὶ Πλάτων, θεωρηματικήν τε

[5]   ἀγνοοῦντα τίς καὶ ὁποῖος πέφυκεν· ὁ γὰρ ἀγνοῶν ὅστις ἐστίν, οὐκ

[3]   τοῦ λόγου καὶ νοῦ διανομήν· ὁ γάρ τοι Προμηθεύς, ἡ πάντα

[9]   οὐδὲ παράνομον οὐδὲ ἀσύνηθες ὑμῖν ὁ γενναῖος εἰργάσατο Διογένης, εἰ μὴ

[3]   ἐστι τοῦτο τὸ παρακέλευσμα. Οὐκοῦν ὁ γιγνώσκων αὑτὸν εἴσεται μὲν περὶ

[7]   τῆς φιλοσοφίας, ὥς που καὶ ὁ δαιμόνιός φησιν Ἰάμβλιχος, ἀλλὰ καὶ

[3]   σώματος, τὰ ζῷα δὲ ψυχῆς, ὁ δὲ ἄνθρωπος καὶ λογικῆς ψυχῆς.

[12]   καὶ παιδεύσαντες ὡς ἐνεδέχετο σπουδαίως, ὁ δὲ οὕτω νῦν περιέρχεται, πάντα

[11]   τὸν σιγώμενον, οὗ κήρυξ ἐστὶν ὁ διὰ τῆς φωνῆς οὑτοσὶ λόγος

[1]   καὶ δυσανάληπτον ἀρρωστίαν ξιφίδιον ἐπέδωκεν ὁ Διογένης εἰπών· Εἰ φίλου χρῄζεις

[14]   ἁλοὺς μὲν ὑπὸ τῶν καταποντιστῶν ὁ Διογένης ἔπαιζεν, ὁ Κράτης δὲ

[12]   γὰρ ἐκ τῶν μαζοφάγων» φησὶν ὁ Διογένης, οἱ τύραννοι, ἀλλ´ ἐκ

[7]   ἡγεμὼν καὶ νομοθέτης καὶ βασιλεύς, ὁ ἐν Δελφοῖς θεός, ὃν ἐπειδὴ

[1]   μείζονος σοφίας ἴσμεν ὅτι χαλεπὸν ὁ θάνατος, καὶ τὸ νοσεῖν δεινότερον

[1]   ὥστε ἐπίσταται σαφῶς ὅτι κακὸν ὁ θάνατος. Τοῦτο δὲ ἀγνοεῖν ὑπελάμβανεν

[15]   ὅτι κατειργάσω τὸν Ξέρξην, ὡς ὁ Θεμιστοκλῆς, ἢ τὸν Δαρεῖον, ὡς

[5]   ὃ γὰρ ἡμεῖς ποτέ, τοῦτο ὁ θεὸς ἀεί· γελοῖον εἰ τὸν

[8]   καὶ μύροις καὶ πέμμασιν· οὕτως ὁ κλεινὸς ἥρως ἔργῳ κατεπλήξατο γελοίῳ

[14]   τῶν καταποντιστῶν ὁ Διογένης ἔπαιζεν, ὁ Κράτης δὲ ἐδημοσίευε τὴν οὐσίαν,

[12]   ἐκ τῶν δειπνούντων πολυτελῶς» καὶ ὁ Κράτης μέντοι πεποίηκεν ὕμνον Εἰς

[6]   καὶ ἐν ἐκείνοις οὐκ ἄχρηστον, ὁ κυνισμὸς δέ ἐστιν ἕτερον, ὡς

[7]   ἔοικεν Οἰνόμαος οὐκ ἀτόπως λέγειν ὁ κυνισμὸς οὔτε ἀντισθενισμός ἐστιν οὔτε

[13]   δὴ μὴ κατὰ τὸν Οἰνόμαον ὁ κύων ἀναιδὴς μηδὲ ἀναίσχυντος μηδὲ

[5]   τῆς ἀειγενεσίας. Ἀλλ´ οὗτος μὲν ὁ λόγος ἐστὶ μείζων. Ὅτι δὲ

[11]   κρείττους, ὅτι δὲ οὐκ ἐμὸς ὁ λόγος ἐστί, πρῶτον ἔργον ἐρῶ

[8]   αἰσθητῶν ἀντίληψιν. Ἀλλ´ οὗτος μὲν ὁ λόγος οὐ τοῖς νῦν προσήκει,

[10]   ψάμμῳ· λέγεται γὰρ καὶ οὗτος ὁ λόγος περὶ τῆς ψυχῆς ὡς

[15]   νεκρὸν βίον. Εἰ μὲν οὖν ὁ λόγος τι πλέον ἐποίησεν, οὐκ

[15]   Θεμιστοκλῆς, ἢ τὸν Δαρεῖον, ὡς ὁ Μακεδὼν Ἀλέξανδρος. Εἰ σμικρὰ τὰς

[7]   γενναιότεροι τῶν κυνῶν ὅτι καὶ ὁ μέγας Ἡρακλῆς, ὥσπερ οὖν τῶν

[9]   ἴσως διαφέρεσθε πρὸς ἐκεῖνον ὅτι ὁ μὲν ἁπλῶς ταῦτα καὶ κατὰ

[1]   δὲ χαλεπώτερον καὶ τοῦ νοσεῖν· ὁ μὲν γὰρ νοσῶν μαλακῶς ἔσθ´

[5]   καὶ πάντα εὑρήσει σύμφωνα. ~Οὐκοῦν ὁ μὲν ἐν Δελφοῖς θεὸς τὸ

[10]   δὲ ἀντὶ πάντων ἐκ Διὸς ὁ νοῦς ἐδόθη· τὴν εὐδαιμονίαν ἐνταῦθα

[9]   προσήκειν ἀνθρώπῳ διανοοῦνται, καὶ πολὺς ὁ περὶ τούτου διήνυσται λόγος· ἐθέλοντι

[3]   κατὰ τὸ δυνατόν» εἴθ´, ὅπερ ὁ Πύθιος ἔφη, τὸ Γνῶθι σαυτὸν»

[1]   θάνατος. Τοῦτο δὲ ἀγνοεῖν ὑπελάμβανεν ὁ σοφὸς Σωκράτης, ἀλλὰ καὶ μετ´

[8]   οὕτως ὑπεριδόντας τοῦ σώματος, ὡς ὁ Σωκράτης ἔφη λέγων ὀρθῶς μελέτην

[8]   Διογένους ἐξηγήσατο σύνεσιν. Ὅπερ γὰρ ὁ Σωκράτης ὑπὲρ αὑτοῦ φησιν ὅτι

[7]   ἀποσπᾶν ἄνδρας ἀλλήλων ἐθέλομεν οὓς ὁ τῆς ἀληθείας συνήγαγεν ἔρως ἥ

[7]   κατέστη τῶν καλῶν ἁπάντων αἴτιος, ὁ τῆς Ἑλλάδος κοινὸς ἡγεμὼν καὶ

[15]   καὶ Ἀριστοτέλους, οὗ γέγονεν ἀκροατὴς ὁ τοῦ σωφρονεστάτου καὶ συνετωτάτου Ζήνωνος

[9]   μνήμων; Οὕτως εἶ σπουδαῖος, ὡς {ὁ} τοῦτο ὀνειδίζων τῷ κενοδόξῳ, κατὰ

Chapitre
[15]	~Εἰ δὲ ἑταίρᾳ ποτὲ προσῆλθεν	ὁ	ἀνήρ, καίτοι καὶ τοῦτο τυχὸν
[11]	Ὑπὸ δὲ ταύτης τῆς ἀσκήσεως	ὁ	ἀνὴρ οὕτω μὲν ἔσχεν ἀνδρεῖον
[8]	διμερῆ τὴν φιλοσοφίαν νομίσαντες, ὥσπερ	ὁ	Ἀριστοτέλης καὶ Πλάτων, θεωρηματικήν τε
[5]	ἀγνοοῦντα τίς καὶ ὁποῖος πέφυκεν·	ὁ	γὰρ ἀγνοῶν ὅστις ἐστίν, οὐκ
[3]	τοῦ λόγου καὶ νοῦ διανομήν·	ὁ	γάρ τοι Προμηθεύς, ἡ πάντα
[9]	οὐδὲ παράνομον οὐδὲ ἀσύνηθες ὑμῖν	ὁ	γενναῖος εἰργάσατο Διογένης, εἰ μὴ
[3]	ἐστι τοῦτο τὸ παρακέλευσμα. Οὐκοῦν	ὁ	γιγνώσκων αὑτὸν εἴσεται μὲν περὶ
[7]	τῆς φιλοσοφίας, ὥς που καὶ	ὁ	δαιμόνιός φησιν Ἰάμβλιχος, ἀλλὰ καὶ
[3]	σώματος, τὰ ζῷα δὲ ψυχῆς,	ὁ	δὲ ἄνθρωπος καὶ λογικῆς ψυχῆς.
[12]	καὶ παιδεύσαντες ὡς ἐνεδέχετο σπουδαίως,	ὁ	δὲ οὕτω νῦν περιέρχεται, πάντα
[11]	τὸν σιγώμενον, οὗ κήρυξ ἐστὶν	ὁ	διὰ τῆς φωνῆς οὑτοσὶ λόγος
[1]	καὶ δυσανάληπτον ἀρρωστίαν ξιφίδιον ἐπέδωκεν	ὁ	Διογένης εἰπών· Εἰ φίλου χρῄζεις
[14]	ἁλοὺς μὲν ὑπὸ τῶν καταποντιστῶν	ὁ	Διογένης ἔπαιζεν, ὁ Κράτης δὲ
[12]	γὰρ ἐκ τῶν μαζοφάγων» φησὶν	ὁ	Διογένης, οἱ τύραννοι, ἀλλ´ ἐκ
[7]	ἡγεμὼν καὶ νομοθέτης καὶ βασιλεύς,	ὁ	ἐν Δελφοῖς θεός, ὃν ἐπειδὴ
[1]	μείζονος σοφίας ἴσμεν ὅτι χαλεπὸν	ὁ	θάνατος, καὶ τὸ νοσεῖν δεινότερον
[1]	ὥστε ἐπίσταται σαφῶς ὅτι κακὸν	ὁ	θάνατος. Τοῦτο δὲ ἀγνοεῖν ὑπελάμβανεν
[15]	ὅτι κατειργάσω τὸν Ξέρξην, ὡς	ὁ	Θεμιστοκλῆς, ἢ τὸν Δαρεῖον, ὡς
[5]	ὃ γὰρ ἡμεῖς ποτέ, τοῦτο	ὁ	θεὸς ἀεί· γελοῖον εἰ τὸν
[8]	καὶ μύροις καὶ πέμμασιν· οὕτως	ὁ	κλεινὸς ἥρως ἔργῳ κατεπλήξατο γελοίῳ
[14]	τῶν καταποντιστῶν ὁ Διογένης ἔπαιζεν,	ὁ	Κράτης δὲ ἐδημοσίευε τὴν οὐσίαν,
[12]	ἐκ τῶν δειπνούντων πολυτελῶς» καὶ	ὁ	Κράτης μέντοι πεποίηκεν ὕμνον Εἰς
[6]	καὶ ἐν ἐκείνοις οὐκ ἄχρηστον,	ὁ	κυνισμὸς δέ ἐστιν ἕτερον, ὡς
[7]	ἔοικεν Οἰνόμαος οὐκ ἀτόπως λέγειν	ὁ	κυνισμὸς οὔτε ἀντισθενισμός ἐστιν οὔτε
[13]	δὴ μὴ κατὰ τὸν Οἰνόμαον	ὁ	κύων ἀναιδὴς μηδὲ ἀναίσχυντος μηδὲ
[5]	τῆς ἀειγενεσίας. Ἀλλ´ οὗτος μὲν	ὁ	λόγος ἐστὶ μείζων. Ὅτι δὲ
[11]	κρείττους, ὅτι δὲ οὐκ ἐμὸς	ὁ	λόγος ἐστί, πρῶτον ἔργον ἐρῶ
[8]	αἰσθητῶν ἀντίληψιν. Ἀλλ´ οὗτος μὲν	ὁ	λόγος οὐ τοῖς νῦν προσήκει,
[10]	ψάμμῳ· λέγεται γὰρ καὶ οὗτος	ὁ	λόγος περὶ τῆς ψυχῆς ὡς
[15]	νεκρὸν βίον. Εἰ μὲν οὖν	ὁ	λόγος τι πλέον ἐποίησεν, οὐκ
[15]	Θεμιστοκλῆς, ἢ τὸν Δαρεῖον, ὡς	ὁ	Μακεδὼν Ἀλέξανδρος. Εἰ σμικρὰ τὰς
[7]	γενναιότεροι τῶν κυνῶν ὅτι καὶ	ὁ	μέγας Ἡρακλῆς, ὥσπερ οὖν τῶν
[9]	ἴσως διαφέρεσθε πρὸς ἐκεῖνον ὅτι	ὁ	μὲν ἁπλῶς ταῦτα καὶ κατὰ
[1]	δὲ χαλεπώτερον καὶ τοῦ νοσεῖν·	ὁ	μὲν γὰρ νοσῶν μαλακῶς ἔσθ´
[5]	καὶ πάντα εὑρήσει σύμφωνα. ~Οὐκοῦν	ὁ	μὲν ἐν Δελφοῖς θεὸς τὸ
[10]	δὲ ἀντὶ πάντων ἐκ Διὸς	ὁ	νοῦς ἐδόθη· τὴν εὐδαιμονίαν ἐνταῦθα
[9]	προσήκειν ἀνθρώπῳ διανοοῦνται, καὶ πολὺς	ὁ	περὶ τούτου διήνυσται λόγος· ἐθέλοντι
[3]	κατὰ τὸ δυνατόν» εἴθ´, ὅπερ	ὁ	Πύθιος ἔφη, τὸ Γνῶθι σαυτὸν»
[1]	θάνατος. Τοῦτο δὲ ἀγνοεῖν ὑπελάμβανεν	ὁ	σοφὸς Σωκράτης, ἀλλὰ καὶ μετ´
[8]	οὕτως ὑπεριδόντας τοῦ σώματος, ὡς	ὁ	Σωκράτης ἔφη λέγων ὀρθῶς μελέτην
[8]	Διογένους ἐξηγήσατο σύνεσιν. Ὅπερ γὰρ	ὁ	Σωκράτης ὑπὲρ αὑτοῦ φησιν ὅτι
[7]	ἀποσπᾶν ἄνδρας ἀλλήλων ἐθέλομεν οὓς	ὁ	τῆς ἀληθείας συνήγαγεν ἔρως ἥ
[7]	κατέστη τῶν καλῶν ἁπάντων αἴτιος,	ὁ	τῆς Ἑλλάδος κοινὸς ἡγεμὼν καὶ
[15]	καὶ Ἀριστοτέλους, οὗ γέγονεν ἀκροατὴς	ὁ	τοῦ σωφρονεστάτου καὶ συνετωτάτου Ζήνωνος
[9]	μνήμων; Οὕτως εἶ σπουδαῖος, ὡς	{ὁ}	τοῦτο ὀνειδίζων τῷ κενοδόξῳ, κατὰ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 7/03/2006