Chapitre |
[10] |
αὑτοῖς
οὖσι
τῶν
ζῴων
ξυνετωτέροις·
|
κατὰ |
γὰρ
τὸν
Πρωταγόρου
μῦθον
ἐκείνοις |
[12] |
τὸν
Κωκυτὸν
καὶ
μυρίας
ὀργυιὰς
|
κατὰ |
γῆς
δῦναι,
ἢ
πεσεῖν
εἰς |
[5] |
ἀπ´
ἐκείνου
μέχρι
Θεοφράστου
τὸ
|
κατὰ |
δύναμιν
ὁμοιοῦσθαι
θεῷ
φασι,
καὶ |
[4] |
τοι
καὶ
τὸ
τῷ
θεῷ
|
κατὰ |
δύναμιν
ὁμοιοῦσθαι
οὐκ
ἄλλο
τί |
[9] |
ἴσως
ἐνόμισεν,
ἀλλ´
ἀφεκτέον
εἶναι
|
κατὰ |
κράτος
αὐτοῦ.
Εἷς
μὲν
οὖν |
[8] |
ψυχῆς.
Συλλέγουσα
γάρ,
φασί,
τὰ
|
κατὰ |
μέρος
αἰσθήματα
καὶ
συνέχουσα
τῇ |
[11] |
ἀλήθειαν
οἰκείως·
ἀνδρὶ
δὲ
ἤδη
|
κατὰ |
νοῦν
ζῶντι
καὶ
τοὺς
ὀρθοὺς |
[8] |
τὸν
δοθέντα
χρησμὸν
ὑπὲρ
αὐτοῦ
|
κατὰ |
πάντα
σκοπὸν
ἐξετάζειν
τὸν
ἐλεγκτικὸν |
[9] |
{ὁ}
τοῦτο
ὀνειδίζων
τῷ
κενοδόξῳ,
|
κατὰ |
σὲ
φάναι,
Διογένει,
κατ´
ἐμὲ |
[8] |
τοὺς
θεούς,
εἴ
τις
αὐτὸ
|
κατὰ |
τὴν
Διογένους
ἐξηγήσατο
σύνεσιν.
Ὅπερ |
[3] |
ἐπιστήμην
ἐπιστημῶν,
εἴτε
ὁμοίωσιν
θεῶν
|
κατὰ |
τὸ
δυνατόν»
εἴθ´,
ὅπερ
ὁ |
[15] |
ἐγένετο,
ὅταν
ἡμῖν
τὰ
ἄλλα
|
κατὰ |
τὸν
Διογένη
γένηταίτις
σπουδαῖος,
ἂν |
[13] |
ἔγγονε
Σωφροσύνης.
~Ἔστω
δὴ
μὴ
|
κατὰ |
τὸν
Οἰνόμαον
ὁ
κύων
ἀναιδὴς
|
[4] |
παρὰ
τοὺς
αἰγιαλοὺς
καὶ
δὴκαὶ
|
κατὰ |
τὸν
Πύλιον
γέροντα
τέμνοντα
πέλαγος |
[10] |
δὲ
εὐδαιμονεῖν
ἐν
τῷ
ζῆν
|
κατὰ |
φύσιν,
ἀλλὰ
μὴ
πρὸς
τὰς |
[9] |
τῆς
τοῦ
σώματος
ὠφελείας
ἐργάζοιτο,
|
κατὰ |
φύσιν
εἶναι
πάντως
τὴν
σαρκοφαγίαν |
[10] |
καὶ
ζῴοις
πᾶσιν,
ὅταν
τοῦ
|
κατὰ
|
φύσιν
ἕκαστον
ἀνεμποδίστως
τυγχάνῃ
τέλους· |
[9] |
σαρκοφαγίαν
οἱ
μὲν
ἀνθρώποις
ὑπολαμβάνουσι
|
κατὰ |
φύσιν,
οἱ
δὲ
ἥκιστα
τοῦτο |
[15] |
μὲν
γάρ
ἐστιν
ἡμῖν
πᾶσι
|
κατὰ |
φύσιν,
τὰ
δέ,
ὡς
ἔπος |
[9] |
ὁ
μὲν
ἁπλῶς
ταῦτα
καὶ
|
κατὰ |
φύσιν
ᾠήθη
χρῆναι
προσφέρεσθαι,
ἁλσὶ |