Chapitre |
[9] |
μόνον
ζῴων,
ἀλλὰ
καὶ
ἐπὶ
|
τῶν |
αἷμα
ἐχόντων.
Καὶ
τούτῳ
δὲ |
[4] |
τοὺς
πρωτεύσαντας
δὲ
ἐν
ἑκάστῃ
|
τῶν |
αἱρέσεων
σκοπείτω.
καὶ
πάντα
εὑρήσει
|
[8] |
ἀντίληψιν,
οὐδὲν
δυνατὸν
οἶμαι
γενέσθαι
|
τῶν |
αἰσθητῶν
ἀντίληψιν.
Ἀλλ´
οὗτος
μὲν |
[11] |
μεντἂν
εἶεν
οἰκέται
καὶ
ὁπόσους
|
τῶν |
αἰχμαλώτων
λυτρούμεθα·
καίτοι
καὶ
οἱ
|
[12] |
γε
ἴσθι
καὶ
ταῦτα
ὑπὲρ
|
τῶν |
ἀληθῶς
κυνῶν
τοὺς
πολλοὺς
διανοουμένους. |
[7] |
ὁ
μέγας
Ἡρακλῆς,
ὥσπερ
οὖν
|
τῶν
|
ἄλλων
ἀγαθῶν
ἡμῖν
αἴτιος
κατέστη, |
[7] |
καὶ
οἷα
πάσχουσιν
οἱ
διὰ
|
τῶν |
ἄλλων
αἱρέσεων
ἰόντες,
ἀλλὰ
ἀπόχρη |
[5] |
εἰδέναι·
κομιδῇ
γὰρ
οὐθὲν
εἴσεται
|
τῶν |
ἄλλων,
εἴπερ
ἑαυτὸν
ἀγνοοίη·
πάντα |
[9] |
ἐσθίων
τις
σάρκας,
ὥσπερ
οἶμαι
|
τῶν |
ἄλλων
ἕκαστον
θηρίων,
οἷς
τοῦτο |
[8] |
ἕνεκα·
καὶ
γὰρ
πῶς
ὑπὸ
|
τῶν |
ἄλλων
ἐπῃνοῦντο
ὠμὰ
προσφερόμενοι
σαρκία; |
[14] |
μὲν
εὐδαιμονήσωσιν,
ἔμελε
δὲ
αὐτοῖς
|
τῶν |
ἄλλων
τοσοῦτον
ὅσον
ξυνίεσαν
οἶμαι |
[9] |
τὰ
παραπλήσια
δρῶντες
οὐκ
ἐπὶ
|
τῶν |
ἀναίμων
μόνον
ζῴων,
ἀλλὰ
καὶ |
[8] |
τὴν
κόμην,
ὥσπερ
αἱ
γραφαὶ
|
τῶν
|
ἀνδρῶν,
ἀπομιμούμενος
εἶθ´
ὃ
μηδὲ |
[3] |
ἑτέρων
τοιούτων.
Οὐ
μὴν
οὐδὲ
|
τῶν |
ἀχρήστων
καὶ
περιττῶν
τι
παντάπασιν |
[4] |
οὐσίαν,
τοσούτῳ
γνόντες
ἑαυτοὺς
ἴσχουσι
|
τῶν |
βελτιόνων
ἐπιστήμην.
Μηδεὶς
οὖν
ἡμῖν |
[9] |
ὡς
λάχανα
χόρτου»
Γνωρίζεις,
οἶμαι,
|
τῶν |
Γαλιλαίων
τὰ
ῥήματα.
Μικρόν
με |
[13] |
ἡμῖν
οὐκ
ἄλλως
ἢ
διὰ
|
τῶν |
γυμνασιῶν
προσγίνεται.
Ἵνα
δὲ
μή |
[12] |
Διογένης,
οἱ
τύραννοι,
ἀλλ´
ἐκ
|
τῶν |
δειπνούντων
πολυτελῶς»
καὶ
ὁ
Κράτης |
[11] |
γε
τοιοῦτον
οὐδὲ
οἱ
τραχύτατοι
|
τῶν
|
δεσποτῶν
ἐπὶ
πάντων
ποιοῦσι
τῶν |
[2] |
ἡμεῖς
ὑπὲρ
τῶν
Κυνικῶν
ὁπόσα
|
τῶν |
διδασκάλων
ἠκούσαμεν
ἐν
κοινῷ
καταθῶμεν |
[2] |
ὥσπερ
ἐνίοτε
τῶν
παιδευτηρίων
καὶ
|
τῶν |
δικαστηρίων
οἱ
κύνες
τοῖς
προπυλαίοις |
[13] |
ψυχῇ,
διδοὺς
οἶμαι
τὰ
τιμιώτατα
|
τῶν |
ἑαυτοῦ,
τὸ
καθοσιῶσαι
τὴν
ἑαυτοῦ |
[7] |
δὲ
ὑπὲρ
τῶν
θεῶν
καὶ
|
τῶν |
εἰς
θείαν
λῆξιν
πορευθέντων
εὐφημεῖν |
[8] |
ἄλλων
πολλῶν
καὶ
ποικίλων,
ὃ
|
τῶν |
ἐκτὸς
ποιεῖται
τὴν
ἀντίληψιν,
οὐδὲν |
[15] |
τἀνδρός.
Τίνα
γὰρ
οὐκ
ἐξέπληξε
|
τῶν |
Ἑλλήνων
ἡ
Διογένους
καρτερία,
βασιλικῆς
|
[9] |
ἥδεται
οὖν
καὶ
λυπεῖται,
ὃ
|
τῶν |
ἐμψύχων
μάλιστά
ἐστιν
ἴδιον·
ἐνοχλείτω |
[10] |
ἐν
τῷ
κρατίστῳ
καὶ
σπουδαιοτάτῳ
|
τῶν |
ἐν
ἡμῖν.
~Σκόπει
δὴ
ταύτης |
[13] |
καθοσιῶσαι
τὴν
ἑαυτοῦ
ψυχὴν
διὰ
|
τῶν |
ἐννοιῶν.
Ἀπερυθριάτω
δὲ
μηδαμῶς,
ἀλλ´ |
[8] |
~Τί
οὖν
ἡμεῖς
οὐκ
ἐκ
|
τῶν |
ἔργων
τοῦ
Διογένους
σκοποῦμεν
αὐτὸν |
[6] |
πειράσομαι·
δεῦρο
ἴωμεν
ἐφεξῆς
ἀπὸ
|
τῶν |
ἔργων,
ὥσπερ
αἱ
ἐξιχνεύουσαι
κύνες |
[1] |
μοι
καὶ
παρέστη
πρός
τινας
|
τῶν |
ἑταίρων
εἰπεῖν
ὡς
τούτοις
ἄμεινον |
[10] |
οὖν
ἐπειδὴ
σύνισμεν
αὑτοῖς
οὖσι
|
τῶν |
ζῴων
ξυνετωτέροις·
κατὰ
γὰρ
τὸν |
[13] |
αὐτὸ
καὶ
μηδὲ
ὅτι
κρατεῖ
|
τῶν
|
ἡδονῶν
εἰδέναι·
εἰς
τοῦτο
γὰρ |
[3] |
ἡμῖν
ἐστι
τῆς
φιλοσοφίας.
Ἡ
|
τῶν |
θεῶν
εἰς
ἀνθρώπους
δόσις
ἅμα |
[7] |
κατέλιπεν
ἀνθρώποις.
Ἐγὼ
δὲ
ὑπὲρ
|
τῶν |
θεῶν
καὶ
τῶν
εἰς
θείαν |
[11] |
μάζαν,
ἧς
Ἐπίκουρος
εὐπορῶν
οὐδὲ
|
τῶν |
θεῶν
φησιν
εἰς
εὐδαιμονίας
λόγον |
[11] |
ἐγένοντο
παντοραίσται
καὶ
μιαροὶ
καὶ
|
τῶν |
θηρίων
οὐδὲ
ἑνὸς
κρείττους,
ὅτι |
[9] |
ἵκοιτο»
Αἰγύπτιός
γε
ὤν,
οὐ
|
τῶν |
ἱερέων,
ἀλλὰ
τῶν
παμφάγων,
οἷς
|
[7] |
ὅσπερ,
οἶμαι,
τοῖς
Ἕλλησι
κατέστη
|
τῶν |
καλῶν
ἁπάντων
αἴτιος,
ὁ
τῆς |
[13] |
ἄνδρα.
Οὗτος
ἡγεμὼν
ἐγένετο
Ζήνωνι
|
τῶν
|
καλῶν
δογμάτων·
ἐπὶ
τούτου
φασὶ |
[4] |
Ἡγεῖται
γὰρ
ἴσως
καὶ
αὐτοῖς
|
τῶν |
καλῶν
τὸ
αὑτοὺς
γινώσκειν·
ὅσῳ |
[4] |
τις
ἡμῖν
προφερέτω
εἴ
τινες
|
τῶν |
κατ´
αὐτὰς
ἰόντων
τὰς
ὁδοὺς |
[14] |
ἐνεγκεῖν,
ὥστε
ἁλοὺς
μὲν
ὑπὸ
|
τῶν |
καταποντιστῶν
ὁ
Διογένης
ἔπαιζεν,
ὁ |
[7] |
τέλος
αὑτοὺς
οἶμαι
γνῶναι
καὶ
|
τῶν |
κενῶν
ὑπεριδεῖν
δοξῶν,
ἀληθείας
δέ, |
[2] |
φροντὶς
Ἱπποκλείδῃ»
καὶ
γὰρ
οὐδὲ
|
τῶν |
κυνιδίων
ἡμῖν
μέλει
τὰ
τοιαῦτα |
[12] |
σοφισταὶ
καὶ
τετυφωμένοι
καὶ
φαρμακεῖς·
|
τῶν |
Κυνικῶν
εἴ
πού
τις
γέγονε |
[2] |
ἀπαραμύθητα.
~Δεῦρο
οὖν
ἡμεῖς
ὑπὲρ
|
τῶν |
Κυνικῶν
ὁπόσα
τῶν
διδασκάλων
ἠκούσαμεν |
[7] |
Λέγουσι
μὲν
γὰρ
οἱ
γενναιότεροι
|
τῶν |
κυνῶν
ὅτι
καὶ
ὁ
μέγας |
[7] |
Πλάτωνι
μὲν
ἔδοξε
καὶ
διὰ
|
τῶν |
λόγων
αὐτὰ
ἐργάζεσθαι,
Διογένει
δὲ
|
[11] |
Φέρε
δὴ
πρῶτον
αὐτὸν
διὰ
|
τῶν |
λόγων
ἐλέγξωμεν.
Ἆρά
σοι
δοκεῖ |
[2] |
βραχεῖ,
τῆς
σωματικῆς
ἡδονῆς
δεδουλωμένοι
|
τῶν |
λόγων
ὀλιγωρήσειαν
προκαταγελάσαντες,
ὥσπερ
ἐνίοτε |
[4] |
καθάπερ
ὑπὸ
τῆς
Κίρκης
ἢ
|
τῶν |
Λωτοφάγων
ἡδονῆς
ἢ
δόξης
ἤ |
[12] |
ὁδὸν
εὐτελείας;
Οὐ
γὰρ
ἐκ
|
τῶν |
μαζοφάγων»
φησὶν
ὁ
Διογένης,
οἱ |
[12] |
δοκεῖ
σεμνότατον.
~Ἐπειδὴ
γάρ
τις
|
τῶν |
νέων
ἐν
ὄχλῳ,
παρόντος
καὶ |
[4] |
μακαρίζομεν
οὐδὲ
ἐπ´
ἄλλῳ
τινὶ
|
τῶν |
νομιζομένων
ἀγαθῶν,
ἀλλ´
ὅπερ
Ὅμηρός |
[1] |
καὶ
θάλπος
καρτερῶν
οὐχὶ
καὶ
|
τῶν |
νοσούντων
ἀθλιώτερον
πράττει;
ἀλγεῖ
γοῦν |
[4] |
Ἐπεὶ
καὶ
ἄν
τις
θέλῃ
|
τῶν |
ξένων
ἢ,
ναὶ
μὰ
Δία, |
[15] |
σῶμα
πρὸς
ἀέρα
ξηραίνων
ἀντὶ
|
τῶν |
ὀθονίων,
οἷς
ἀπομάττῃ,
φιλοσοφώτατε.
Πάνυ |
[11] |
τῶν
δεσποτῶν
ἐπὶ
πάντων
ποιοῦσι
|
τῶν |
οἰκετῶν,
ἀλλὰ
καὶ
λόγος
ἀρκεῖ |
[10] |
οὐδὲ
πλάτανος
οὐδὲ
ἄλλο
τι
|
τῶν |
ὄντων
ζῴων
ἢ
φυτῶν
χρυσᾶ
|
[4] |
τὸ
τὴν
ἐφικτὴν
ἀνθρώποις
γνῶσιν
|
τῶν
|
ὄντων
περιποιήσασθαι,
πρόδηλον
ἐντεῦθεν.
Οὐ |
[5] |
ἑαυτῷ
καὶ
παρ´
ἑαυτῷ
ἔχοι
|
τῶν |
ὁπωσοῦν
ὄντων
τὰς
αἰτίας,
εἴτε |
[13] |
με
ταῦτα
ἄλλως
λέγειν,
ἐκ
|
τῶν |
παιγνίων
Κράτητος
ὀλίγα
σοι
παραγράψω· |
[2] |
λόγων
ὀλιγωρήσειαν
προκαταγελάσαντες,
ὥσπερ
ἐνίοτε
|
τῶν |
παιδευτηρίων
καὶ
τῶν
δικαστηρίων
οἱ
|
[4] |
ξένων
ἢ,
ναὶ
μὰ
Δία,
|
τῶν |
πάλαι
πολιτῶν
ἐπανελθεῖν
εἰς
Ἀθήνας, |
[12] |
τρίτον
ἐπὶ
τὸ
τελειότατον
ἐλθεῖν
|
τῶν |
παλαισμάτων,
ἀποδυσάμενον
πρὸς
τὰς
τῶν |
[9] |
ὤν,
οὐ
τῶν
ἱερέων,
ἀλλὰ
|
τῶν |
παμφάγων,
οἷς
πάντα
ἐσθίειν
νόμος |
[11] |
λόγων
ἐλέγξωμεν.
Ἆρά
σοι
δοκεῖ
|
τῶν |
πάντων
ἀγαθῶν
ἀνθρώποις
ἡγεῖσθαι,
τούτων |
[8] |
ἢ
ῥύπον
καὶ
τὰ
δυσώδη
|
τῶν |
περιττωμάτων,
ἀλλ´
οὐ
τὰ
τιμιώτατα |
[15] |
κρυπτόντων
ἐν
σκότῳ,
φημὶ
δὲ
|
τῶν |
περιττωμάτων
τὰς
ἐκκρίσεις,
ἐν
μέσαις |
[11] |
πότερον
χρὴ
πρὸς
τὰς
δόξας
|
τῶν |
πολλῶν
ἀτενῶς
ὁρᾶν
καὶ
ἀδιατρέπτως, |
[7] |
τίνα
τρόπον
χρὴ
πρὸς
τὰς
|
τῶν |
πολλῶν
διακεῖσθαι
δόξας,
ταὐτά
τε |
[11] |
κρείττων,
ἕως
ἂν
δουλεύῃς
ταῖς
|
τῶν |
πολλῶν
δόξαις,
οὔπω
τῆς
ἐλευθερίας
|
[12] |
τῶν
παλαισμάτων,
ἀποδυσάμενον
πρὸς
τὰς
|
τῶν |
πολλῶν
δόξας,
αἳ
μυρίων
κακῶν |
[10] |
φύσιν,
ἀλλὰ
μὴ
πρὸς
τὰς
|
τῶν |
πολλῶν
δόξας·
ἐπεὶ
καὶ
τοῖς |
[7] |
ὦ
μακάριε
Κρίτων,
οὕτω
τῆς
|
τῶν |
πολλῶν
δόξης
μέλει;
Εἶτα
ἡμεῖς, |
[11] |
οὐθὲν
ἕπεσθαι
τοῖς
νομιζομένοις
ὑπὸ
|
τῶν |
πολλῶν
εὖ
τε
καὶ
χεῖρον |
[11] |
ἀγαθῶν
ἀνθρώποις
ἡγεῖσθαι,
τούτων
δὴ
|
τῶν |
πολυθρυλλήτων,
ἐλευθερίαν;
Πῶς
γὰρ
οὐ |
[9] |
θαλάττης,
ἤδη
δέ
τινες
καὶ
|
τῶν |
πόρρω,
οὐδὲ
θερμήναντες
καταρροφοῦσιν
ἐχίνους, |
[13] |
ἐπιγράφειν
τοῖς
ἑαυτῶν
οἴκοις
ἐπὶ
|
τῶν |
προπυλαίων·
Εἴσοδος
Κράτητι,
Ἀγαθῷ
Δαίμονι» |
[12] |
νῦν
περιέρχεται,
πάντα
ἀφείς,
οὐθὲν
|
τῶν |
προσαιτούντων
κρείττων;
Ἐκείνου
μὲν
οὖν
|
[14] |
αὑτὸν
ἀκριβῶς
εἰ
τῇ
πολυτελείᾳ
|
τῶν |
σιτίων
χαίρει,
εἰ
στρωμνῆς
δεῖται |
[15] |
φιλοσοφίας
οἰκεῖα,
πατείτω
τῦφον,
καταπαιζέτω
|
τῶν |
τὰ
μὲν
ἀναγκαῖα
τῆς
φύσεως
|
[14] |
θιγεῖν
οὐδὲν
κωλύει.
Ἐπεὶ
καὶ
|
τῶν |
ταύρων
ἀκούω
τοὺς
ἀσθενεστέρους
ἐξίστασθαι |
[15] |
περαίνομεν
ἐκ
τοῦ
παραχρῆμα
περὶ
|
τῶν |
τοιούτων
ἂν
ἀπνευστί,
τὸ
δὴ |
[14] |
παντελῶς
πατήσει·
τότε
ἤδη
καὶ
|
τῶν
|
τοιούτων,
ἂν
προσπίπτῃ,
θιγεῖν
οὐδὲν |
[13] |
νομίζει·
ἦν
γὰρ
οὐθὲν
αὐτῷ
|
τῶν |
τοιούτων,
οὐ
λιβανωτός,
οὐ
σπονδή, |
[7] |
οὐ
διδάσκει»
οὔτε
ἄλλο
τι
|
τῶν |
τοιούτων
παθεῖν,
ὅσα
καὶ
οἷα |
[7] |
παραινῶν
Σωκράτης
μηδὲν
φροντίζειν
ἡμᾶς
|
τῶν |
τοιούτων·
φησὶ
γοῦν·
Ἀλλὰ
τί |
[11] |
τὸ
σῶμα
ὡς
οὐδεὶς
οἶμαι
|
τῶν |
τοὺς
στεφανίτας
ἀγωνισαμένων,
οὕτω
δὲ |
[12] |
φιλοσοφίας
ἀπάγουσιν
ἄλλα
ἐπ´
ἄλλοις
|
τῶν |
φιλοσόφων
θρυλλοῦντες;
Οἱ
Πυθαγόρου
καὶ |
[14] |
ὤμων·
ἐπορεύετο
δὲ
ἐπὶ
τὰς
|
τῶν |
φίλων
ἑστίας,
ἄκλητος
καὶ
κεκλημένος, |
[14] |
τοῦ
σκέλους
καὶ
τὸ
κυρτὸν
|
τῶν |
ὤμων·
ἐπορεύετο
δὲ
ἐπὶ
τὰς |