Chapitre |
[8] |
ποιεῖται
τὴν
ἀντίληψιν,
οὐδὲν
δυνατὸν
|
οἶμαι |
γενέσθαι
τῶν
αἰσθητῶν
ἀντίληψιν.
Ἀλλ´ |
[7] |
σκοπὸς
ἦν
καὶ
τέλος
αὑτοὺς
|
οἶμαι |
γνῶναι
καὶ
τῶν
κενῶν
ὑπεριδεῖν
|
[4] |
πλεῖν
καὶ
βαδίζειν,
ὁδεύων
δὲ
|
οἶμαι |
διὰ
γῆς
ἢ
ταῖς
πλατείαις |
[7] |
φασίν,
ἐπιδράξασθαι
τῇ
διανοίᾳ,
ἧς
|
οἶμαι |
καὶ
Πλάτων
καὶ
Πυθαγόρας
καὶ
|
[14] |
ὁπόσου
πέφυκεν
ἄξιος
ἐπιδειξαμένῳ,
ὥσπερ
|
οἶμαι |
Κράτης
καὶ
Διογένης,
οἳ
πᾶσαν |
[5] |
τοῦ
κυνός,
ἐσκέπασαν
αὐτόν,
ὥσπερ
|
οἶμαι, |
παραπετάσμασιν
οἰκονομίᾳ
καὶ
τῇ
χρηματιστικῇ |
[8] |
ἠσπάσατο
βίον,
τοῦτο
καὶ
Διογένης,
|
οἶμαι, |
συνειδὼς
ἑαυτῷ
πυθόχρηστον
οὖσαν
τὴν
|
[13] |
αὐτοὺς
ἐθεράπευε
τῇ
ψυχῇ,
διδοὺς
|
οἶμαι |
τὰ
τιμιώτατα
τῶν
ἑαυτοῦ,
τὸ |
[5] |
γυναῖκα
συνόδῳ
καὶ
παιδοτροφίᾳ,
ἵν´
|
οἶμαι |
ταῖς
πόλεσιν
αὐτὸν
ἐγγύθεν
ἐπιστήσωσι |
[10] |
ἐνεργείᾳ
δὲ
μόνῃ
κρείττων,
ὥσπερ
|
οἶμαι |
τὸ
καθαρὸν
ἤδη
χρυσίον
τοῦ |
[7] |
ἡμῖν
ἀρχηγὸς
τῆς
φιλοσοφίας
ὅσπερ,
|
οἶμαι, |
τοῖς
Ἕλλησι
κατέστη
τῶν
καλῶν |
[9] |
τὰ
τοιαῦτά
τις
ἐξετάζοι,
πρόδηλον
|
οἶμαι |
τοῖς
ὁπωσοῦν
ἕπεσθαι
λόγῳ
δυναμένοις. |
[7] |
ἔφη
καὶ
λέγει,
πρόκειται
γὰρ
|
οἶμαι |
τοῦ
τεμένους.
Εὑρήκαμεν
δὴ
τὸν |
[14] |
Κεφάλαιον
γὰρ
ἦν,
ὡς
ἐγὼ
|
οἶμαι, |
τοῦτο
τῆς
Διογένους
φιλοσοφίας.
~Εἰ |
[9] |
ἀπραγματεύτως
ἐσθίων
τις
σάρκας,
ὥσπερ
|
οἶμαι |
τῶν
ἄλλων
ἕκαστον
θηρίων,
οἷς |
[9] |
νόμος
ὡς
λάχανα
χόρτου»
Γνωρίζεις,
|
οἶμαι, |
τῶν
Γαλιλαίων
τὰ
ῥήματα.
Μικρόν |
[11] |
ἀνδρεῖον
τὸ
σῶμα
ὡς
οὐδεὶς
|
οἶμαι |
τῶν
τοὺς
στεφανίτας
ἀγωνισαμένων,
οὕτω |
[14] |
τῶν
ἄλλων
τοσοῦτον
ὅσον
ξυνίεσαν
|
οἶμαι |
φύσει
κοινωνικὸν
καὶ
πολιτικὸν
ζῷον |