Alphabétiquement     [«   »]
τοσούτῳ 1
τόσων 1
τότε 7
τοῦ 66
τού 1
τοῦθ´ 1
τοὔνομα 1
Fréquences     [«    »]
65 μὲν
52 τὰ
60 τῆς
66 τοῦ
70 τὸ
93 τῶν
112 δὲ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Julien l'Apostat, Contre les chiens ignorants

τοῦ


Chapitre
[13]   περὶ τούτων γράφειν, ἔχω πλείονα  τοῦ   ἀνδρός. Ἐντυχὼν δὲ τῷ Χαιρωνικῷ
[11]   δὲ ἀπιστεῖς, ἔργῳ πειραθεὶς ἐκείνου  τοῦ   βίου καὶ οὐ τῷ λόγῳ
[7]   κατέστη, οὕτω δὲ καὶ τούτου  τοῦ   βίου παράδειγμα τὸ μέγιστον κατέλιπεν
[7]   καὶ Διογένη καὶ Κράτητα, οἷς  τοῦ   βίου σκοπὸς ἦν καὶ τέλος
[3]   ἔχοντα. Ἀρξώμεθα δὲ πρῶτον ἀπὸ  τοῦ   Γνῶθι σαυτόν» ἐπειδὴ καὶ θεῖόν
[12]   Εἶτα, κάθαρμα, μηθὲν ἄξιον  τοῦ   δημοσίᾳ τὰ τοιαῦτα θαρσεῖν πράξας,
[12]   νέων ἐν ὄχλῳ, παρόντος καὶ  τοῦ   Διογένους, ἀπέπαρδεν, ἐπάταξεν ἐκεῖνος τῇ
[11]   δὲ θείῳ; Τοῦτο γὰρ πολλοὶ  τοῦ   Διογένους ζηλώσαντες ἐγένοντο παντοραίσται καὶ
[15]   διαστροφῆς ἐπιτηδεύεται. Ἀλλ´ οἱ νῦν  τοῦ   Διογένους ζηλωταὶ τὸ ῥᾷστον καὶ
[8]   ἡμεῖς οὐκ ἐκ τῶν ἔργων  τοῦ   Διογένους σκοποῦμεν αὐτὸν τὸν κυνισμὸν
[4]   ἴσασι» καὶ μέντοι καὶ περὶ  τοῦ   Διὸς Ἀλλὰ Ζεὺς πρότερος γεγόνει
[11]   μὲν τοὺς θεοὺς οὐκ ἐρίζων,  τοῦ   δοκοῦντος δὲ τοῖς ἀνθρώποις εὐδαιμονεστάτου
[11]   τοιαῦτα δίχα τῆς ἐλευθερίας, οὐ  τοῦ   δοκοῦντος εὐτυχηκέναι, τοῦ κτησαμένου δὲ
[14]   παροινίαν χρὴ φάναι τοσοῦτον ἀπέσχον  τοῦ   δυσκόλως ἐνεγκεῖν, ὥστε ἁλοὺς μὲν
[1]   τὸ νοσεῖν δεινότερον αὐτοῦ φαμεν  τοῦ   θανάτου, τὸ ῥιγοῦν δὲ χαλεπώτερον
[1]   τι κακὸν λάβῃ, καὶ ταῦτα  τοῦ   θεοῦ ταῖς θεριναῖς τροπαῖς ἤδη
[6]   ἕνεκα πολλάκις τούτου, λέγω δὲ  τοῦ   καθαρεύειν τὰ εἴσω, πάντα τὰ
[10]   μέντοι καὶ ζῴοις πᾶσιν, ὅταν  τοῦ   κατὰ φύσιν ἕκαστον ἀνεμποδίστως τυγχάνῃ
[5]   νῦν εἴποιμι ἂν τοὔνομα, τοὺς  τοῦ   Κιτιέως ὁμιλητὰς λέγω, οἵ, τὰς
[1]   μᾶλλον δεσπόταις, καὶ πένεσθαι  τοῦ   κρίνου γυμνοτέροις οὖσιν πλουτεῖν
[1]   ἐν καλῷ ποιοῦνται· ἀνὴρ δὲ  τοῦ   κρύους ἀνεχόμενος καὶ θάλπος καρτερῶν
[11]   ἐλευθερίας, οὐ τοῦ δοκοῦντος εὐτυχηκέναι,  τοῦ   κτησαμένου δὲ αὐτόν ἐστιν ἀγαθά;
[5]   τοσαῦτα νῦν εἰπεῖν. Ὑπὲρ δὲ  τοῦ   κυνισμοῦ σκεπτέον ἐστίν. ~Εἰ μὲν
[5]   ἀκραιφνὲς καὶ καθαρὸν τῆς ἐλευθερίας  τοῦ   κυνός, ἐσκέπασαν αὐτόν, ὥσπερ οἶμαι,
[3]   οὐχ ἕτερόν ἐστι παρὰ τὴν  τοῦ   λόγου καὶ νοῦ διανομήν·
[13]   ἀναγράψαντι βίον οὐθὲν ἐκ παρέργου  {τοῦ}   μανθάνειν δεήσει τὸν ἄνδρα. Οὗτος
[11]   οἱ τότε εἰώθεσαν λέγειν Ἕλληνες,  τοῦ   Μεγάλου Βασιλέως, τὸν Πέρσην λέγοντες.
[6]   ὥσπερ Ἀθηναῖοι τὰ ψευδῆ γράμματα  τοῦ   Μητρῴου. Ἐπεὶ δὲ οὐθέν ἐστιν,
[11]   τῆς ἐλευθερίας ἔθιγες οὐδὲ ἐγεύσω  τοῦ   νέκταρος, Οὐ μὰ τὸν ἐν
[1]   τὸ ῥιγοῦν δὲ χαλεπώτερον καὶ  τοῦ   νοσεῖν· μὲν γὰρ νοσῶν
[11]   τις ἐπανατεινόμενος τὴν βακτηρίαν καθίκοιτο  τοῦ   οἰκέτου; Καίτοι γε τοιοῦτον οὐδὲ
[3]   ἐπεὶ καὶ αὐτὰ πρὸς κολακείαν  τοῦ   παθητικοῦ τῆς ψυχῆς ἡμῶν ἐπινενόηται.
[11]   ἕπεσθαι δόξαις· ἄμεινον γὰρ τοῦτο  τοῦ   παντάπασιν ἀπερυθριᾶν· ἔχουσι γὰρ ἄνθρωποι
[10]   καὶ πάντα ἁπλῶς τὰ τοιαῦτα  τοῦ   παντὸς ἄξια νομίζων; Εἰ μὲν
[7]   νενόμικας ἄξιον; εὖ οἶδα ὅτι  τοῦ   παντὸς» φήσειε, καὶ λέγει δὲ
[11]   τὰ ἔνερθεν γαστρὸς οἵ τε  τοῦ   παρασχεῖν τὰ πρὸς ἡδονὴν καὶ
[15]   εἰ δὲ μηδὲν περαίνομεν ἐκ  τοῦ   παραχρῆμα περὶ τῶν τοιούτων ἂν
[7]   καὶ Σωκράτης οἵ τε ἐκ  τοῦ   Περιπάτου καὶ Ζήνων ἕνεκα πάντα
[11]   κόλασαι καί, τὸ λεγόμενον ὑπὸ  τοῦ   ποιητοῦ, κακαῖς ὀδύνῃσι πελάζειν» Ὅρα
[8]   δῆτα τοῦτο, ἐρεῖς, πρὸς τὴν  τοῦ   πολύποδος ἐδωδήν; Ἐγώ σοι φράσω.
[9]   καὶ ὑπηρέτῃ τοῦ Πυθίου, τὴν  τοῦ   πολύποδος ἐδωδήν, κατεδήδοκας μυρίους ταρίχους,
[1]   προσιόντος. Ἀλλὰ καὶ τὴν ἐδωδὴν  τοῦ   πολύποδος κωμῳδεῖ καί φησι τὸν
[6]   ἐπιχειρεῖν ἕκαστα ὧν διανοούμεθα περὶ  τοῦ   πράγματος ἐξετάζειν· τὸ ἐναντίον δέ,
[9]   οὖν ἂν εἴη τοιοῦτος ὑπὲρ  τοῦ   πράγματος ἴσως βιαιότερος λόγος, ἕτερος
[4]   τινος ἄλλου δελεασθέντες, ἀπελείφθησαν  τοῦ   πρόσω βαδίζειν καὶ ἐφικνεῖσθαι τοῦ
[7]   ἀλλὰ ἀπόχρη μόνον δύο ταῦτα  τοῦ   Πυθίου παραινοῦντος ἀκοῦσαι, τὸ Γνῶθι
[9]   τῷ σπουδαιοτάτῳ θεράποντι καὶ ὑπηρέτῃ  τοῦ   Πυθίου, τὴν τοῦ πολύποδος ἐδωδήν,
[9]   ἐδώδιμον, μὴ κατεργασθὲν δὲ ὑπὸ  τοῦ   πυρὸς μυσαρὸν ἴσως καὶ βδελυρόν;
[14]   βλαβεὶς ἔσκωπτεν ἑαυτὸνεἰς τὴν χωλότητα  τοῦ   σκέλους καὶ τὸ κυρτὸν τῶν
[14]   ἀγράμματος, ἀλλὰ τὸν λόγον ἀντὶ  τοῦ   σκήπτρου καὶ τὴν ἔνστασιν ἀντὶ
[10]   οἶμαι τὸ καθαρὸν ἤδη χρυσίον  τοῦ   συμπεφυρμένου τῇ ψάμμῳ· λέγεται γὰρ
[11]   λόγῳ πρακτέα, τοὺς δὲ ἐκ  τοῦ   σώματος ἐμπίπτοντας τῇ ψυχῇ θορύβους,
[12]   καὶ τὴν γαστέρα θεραπεύειν καὶ  τοῦ   σώματος ἕνεκα πάντα ὑπομένειν πόνον
[3]   Ἐπιὼν δὲ αὖθις τὰς ἀρχὰς  τοῦ   σώματος σκέψαιτο, εἴτε σύνθετον εἴτε
[3]   τὰ φυτὰ δὲ ἤδη καὶ  τοῦ   σώματος, τὰ ζῷα δὲ ψυχῆς,
[8]   τοῖς φιλτάτοις» ὑπολαμβάνομεν, οὕτως ὑπεριδόντας  τοῦ   σώματος, ὡς Σωκράτης ἔφη
[9]   μᾶλλον δὲ καὶ μετὰ τῆς  τοῦ   σώματος ὠφελείας ἐργάζοιτο, κατὰ φύσιν
[15]   Ἀριστοτέλους, οὗ γέγονεν ἀκροατὴς  τοῦ   σωφρονεστάτου καὶ συνετωτάτου Ζήνωνος καθηγεμών,
[12]   σκότῳ λανθάνοντα. Τοῦτο οὐκ ἔστι  τοῦ   Ταρτάρου χεῖρον; Οὐ βέλτιόν ἐστιν
[9]   οἰκειότερος τῷ κυνισμῷ, εἰ περὶ  τοῦ   τέλους αὐτοῦ πρότερον ἔτι σαφέστερον
[4]   τοῦ πρόσω βαδίζειν καὶ ἐφικνεῖσθαι  τοῦ   τέλους, τοὺς πρωτεύσαντας δὲ ἐν
[7]   καὶ λέγει, πρόκειται γὰρ οἶμαι  τοῦ   τεμένους. Εὑρήκαμεν δὴ τὸν ἀρχηγέτην
[5]   ἐθέλοις, ἀλλὰ πολὺ πλέον ἀπὸ  τοῦ   τῆς φιλοσοφίας τέλους· τὸ γὰρ
[9]   σοι μὴ ῥᾳθυμεῖν ἑσμοὶ περὶ  τοῦ   τοιούτου βίβλων φανήσονται. Τούτους Διογένης
[8]   γε ὡς ἀρχῇ {καὶ} ἀκινήτῳ  τοῦ   φρονεῖν δυνάμει, εἴτε, ὥσπερ τινὲς
[9]   {Δήμητρος} εἰ σαρκῶν ἑψημένων ἁπτόμεθα,  τοῦ   χάριν οὐχὶ καὶ ἁπλῶς αὐτὰς




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 7/03/2006