Chapitre
[9]	ᾠήθη χρῆναι· δειλία γάρ ἐστιν,	εὖ	ἴσθι, τὸ γοῦν τοιοῦτο. Ἐπεὶ
[12]	οὐκ οἶδ´ ὅπως τότε κατειρωνευσάμην·	εὖ	μέντοι γε ἴσθι καὶ ταῦτα
[7]	Γνῶθι σαυτὸν ὁπόσου νενόμικας ἄξιον;	εὖ	οἶδα ὅτι τοῦ παντὸς» φήσειε,
[2]	τοῦτον· οἷς εἰ μὲν πεισθεῖεν,	εὖ	οἶδα ὡς οὐθὲν οἵ γε
[10]	ἀλκὴν ὑπουργοῦντα προσγένοιτο, μάλιστα ἂν	εὖ	πράττειν νομίζοι καὶ εὐθηνεῖσθαι. Πῶς
[10]	δόξας· ἐπεὶ καὶ τοῖς φυτοῖς	εὖ	πράττειν συμβαίνει καὶ μέντοι καὶ
[11]	τοῖς νομιζομένοις ὑπὸ τῶν πολλῶν	εὖ	τε καὶ χεῖρον πράττεσθαι. Οὐκοῦν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/03/2006