HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τις 17
τίς 1
Τὸ 3
τὸ 70
τοι 4
τοιαῦτά 1
τοιαῦτα 8

Fréquences [« »]
65 μὲν
60 τῆς
66 τοῦ
70 τὸ
93 τῶν
112 δὲ
305 καὶ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Julien l'Apostat, Contre les chiens ignorants

τὸ

Chapitre

[11]   ἱκανόν ἐστιν ἀργύριον καταβαλεῖν ἐς τὸ ἀποφῆναι τὸν λυτρωθέντα δοῦλον, ἀλλ´

[11]   Ἆρα δι´ αὐτὸ τοῦτο ὅτι τὸ ἀργύριον ὑπὲρ αὐτοῦ τῷ πωλοῦντι

[4]   ἴσως καὶ αὐτοῖς τῶν καλῶν τὸ αὑτοὺς γινώσκειν· ὅσῳ δὴ κρείττονες

[5]   ἀπὸ τοῦ τῆς φιλοσοφίας τέλους· τὸ γὰρ ὁμολογουμένως ζῆν τῇ φύσει

[7]   ταῦτα τοῦ Πυθίου παραινοῦντος ἀκοῦσαι, τὸ Γνῶθι σαυτὸν» καὶ Παραχάραξον τὸ

[5]   ἐγγύθεν ἐπιστήσωσι φύλακα· ὅτι δὲ τὸ Γνῶθι σαυτὸν» κεφάλαιον τίθενται φιλοσοφίας,

[7]   ἔροιτό τις τὸν σοφὸν Πλάτωνα τὸ Γνῶθι σαυτὸν ὁπόσου νενόμικας ἄξιον;

[5]   ὁ μὲν ἐν Δελφοῖς θεὸς τὸ Γνῶθι σαυτὸν» προαγορεύει, Ἡράκλειτος δὲ

[3]   εἴθ´, ὅπερ ὁ Πύθιος ἔφη, τὸ Γνῶθι σαυτὸν» ὑπολάβοι τις, οὐδὲν

[9]   δειλία γάρ ἐστιν, εὖ ἴσθι, τὸ γοῦν τοιοῦτο. Ἐπεὶ πρὸ τῆς

[3]   δοκοῦν ἐργῶδες ἐν αὐτοῖς φεύγων· τὸ δ´ ὅλον ὁποῖα ἄττα δοκεῖ

[15]   περὶ τῶν τοιούτων ἂν ἀπνευστί, τὸ δὴ λεγόμενον, συνείραντες, ἔστι γὰρ

[3]   ἀποκνήσει αἰσχρὸν οἰόμενος τὸ τοιοῦτον, τὸ δοκοῦν ἐργῶδες ἐν αὐτοῖς φεύγων·

[5]   ὅτου δεῖ τῷ σιδήρῳ πρὸς τὸ δύνασθαι τὸ ἑαυτοῦ πράττειν· ἀλλ´

[3]   ἐπιστημῶν, εἴτε ὁμοίωσιν θεῶν κατὰ τὸ δυνατόν» εἴθ´, ὅπερ ὁ Πύθιος

[3]   ἀγνοήσει. Σκόπει δὴ εἰ μὴ τὸ ἑαυτὸν γνῶναι» πάσης μὲν ἐπιστήμης,

[8]   ἀλλὰ τῆς πράξεως· ἐπεὶ καὶ τὸ ἑαυτὸν γνῶναι» τοῦτο ἐνόμισαν, τὸ

[5]   τῷ σιδήρῳ πρὸς τὸ δύνασθαι τὸ ἑαυτοῦ πράττειν· ἀλλ´ ὅτι μὲν

[6]   διανοούμεθα περὶ τοῦ πράγματος ἐξετάζειν· τὸ ἐναντίον δέ, εἰ μὲν ἐφαίνετο

[9]   γένοιτο βλάβη, οὐχὶ τοῦτο ἀνθρώπου τὸ ἔργον ἴσως ἐνόμισεν, ἀλλ´ ἀφεκτέον

[10]   σωματικοῖς ἀρκεῖσθαι πλεονεκτήμασιν, ἐνταῦθά που τὸ εὐδαιμονεῖν πολυπραγμονοῦσιν. Ἐπεὶ δὲ ἡμῖν

[10]   ὥσπερ δὴ καὶ πάσης φιλοσοφίας, τὸ εὐδαιμονεῖν. Τὸ δὲ εὐδαιμονεῖν ἐν

[10]   θεοῖς τοῦτό ἐστιν εὐδαιμονίας ὅρος τὸ ἔχειν αὐτοὺς ὥσπερ πεφύκασι καὶ

[4]   Οὐ γὰρ ἐπὶ πλούτῳ χρημάτων τὸ θεῖον μακαρίζομεν οὐδὲ ἐπ´ ἄλλῳ

[13]   ἀλλὰ εὐλαβὴς μὲν τὰ πρὸς τὸ θεῖον, ὥσπερ Διογένης. Ἐπείσθη γοῦν

[11]   ἀδιατρέπτως, πρὶν ἂν τοῦτο δαμάσωμεν τὸ θηρίον καὶ πείσωμεν ὑπακοῦσαι τῷ

[10]   δὲ μόνῃ κρείττων, ὥσπερ οἶμαι τὸ καθαρὸν ἤδη χρυσίον τοῦ συμπεφυρμένου

[13]   οἶμαι τὰ τιμιώτατα τῶν ἑαυτοῦ, τὸ καθοσιῶσαι τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν διὰ

[13]   τοῦτο γὰρ ἄμεινον ἐλθεῖν εἰς τὸ καὶ εἰ πάσχει τις τὰ

[5]   τε ἀπ´ ἐκείνου μέχρι Θεοφράστου τὸ κατὰ δύναμιν ὁμοιοῦσθαι θεῷ φασι,

[2]   ὑπὸ λιχνείας ἢ μαλακίας ἤ, τὸ κεφάλαιον ἵν´ εἴπω ξυνελὼν ἐν

[15]   τὸ ῥᾷστον καὶ κουφότατον ἑλόμενοι τὸ κρεῖττον οὐκ εἶδον· σύ τε

[14]   τὴν χωλότητα τοῦ σκέλους καὶ τὸ κυρτὸν τῶν ὤμων· ἐπορεύετο δὲ

[11]   καὶ μὴ βουλόμενον κόλασαι καί, τὸ λεγόμενον ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ, κακαῖς

[5]   οἵ, τὰς πόλεις ἰδόντες ἀποδιδρασκούσας τὸ λίαν ἀκραιφνὲς καὶ καθαρὸν τῆς

[8]   τὸ ἑαυτὸν γνῶναι» τοῦτο ἐνόμισαν, τὸ μαθεῖν ἀκριβῶς, τί μὲν ἀποδοτέον

[7]   καὶ τούτου τοῦ βίου παράδειγμα τὸ μέγιστον κατέλιπεν ἀνθρώποις. Ἐγὼ δὲ

[11]   καὶ χεῖρον πράττεσθαι. Οὐκοῦν ἐπειδὴ τὸ μέν ἐστι τῆς ψυχῆς ἡμῶν

[11]   τῆς προαιρέσεως ἦν Διογένης, ὃς τὸ μὲν σῶμα τοῖς πόνοις ἀνέδην

[11]   κακαῖς ὀδύνῃσι πελάζειν» Ὅρα δὴ τὸ μετὰ τοῦτο εἰ μὴ κύριοι

[3]   δεῖται πρὸς διαμονήν. Ἐπιβλέψει δὲ τὸ μετὰ τοῦτο καὶ ἀρχαῖς τεχνῶν

[7]   δὲ ἐν Ἀλκιβιάδῃ· δεῦρο δὴ τὸ μετὰ τοῦτο φράσον ἡμῖν, ὦ

[9]   καθάπερ στρατηγοῦ πᾶν μὲν ἐξελεῖν τὸ νόμισμα» λόγῳ δὲ καὶ ἀληθείᾳ

[7]   τὸ Γνῶθι σαυτὸν» καὶ Παραχάραξον τὸ νόμισμα» πέφηνε γοῦν ἡμῖν ἀρχηγὸς

[7]   διὰ δυοῖν ὀνομάτοιν, Παραχάραξον» εἰπών, τὸ νόμισμα» Τὸ γὰρ Γνῶθι σαυτὸν»

[1]   ὅτι χαλεπὸν ὁ θάνατος, καὶ τὸ νοσεῖν δεινότερον αὐτοῦ φαμεν τοῦ

[13]   πρότερον μὲν αὑτῷ χειρόηθες καταστησάτω τὸ παθηματικὸν τῆς ψυχῆς μόριον, ὥστε

[3]   ἐπειδὴ καὶ θεῖόν ἐστι τοῦτο τὸ παρακέλευσμα. Οὐκοῦν ὁ γιγνώσκων αὑτὸν

[11]   δυναμένῳ καὶ κρῖναι λόγους προσήκει τὸ παράπαν οὐθὲν ἕπεσθαι τοῖς νομιζομένοις

[14]   ἐστὶν ἥττων, εἰ τοῦτο ζηλοῖ τὸ περιβλέπεσθαι καί, εἰκαὶ κενὸν εἴη,

[11]   οἷα πολλάκις ἡμᾶς ἀναγκάζει τουτὶ τὸ περικείμενον αὐτοῦ χάριν πολυπραγμονεῖν, οὐδὲ

[14]   ἀκούοντας. Καὶ οὐ τοῦτο ἦν τὸ προηγούμενον αὐτοῖς τέλος· ἀλλ´, ὅπερ

[3]   τὸν λόγον, ἵνα ὑπὲρ ἑκάστου τὸ προσῆκον ἀποδιδόντες αὐτοί τε εὐκολώτερον

[15]   οἱ νῦν τοῦ Διογένους ζηλωταὶ τὸ ῥᾷστον καὶ κουφότατον ἑλόμενοι τὸ

[1]   δεινότερον αὐτοῦ φαμεν τοῦ θανάτου, τὸ ῥιγοῦν δὲ χαλεπώτερον καὶ τοῦ

[1]   τὸν θάνατον. Ἀλλ´ ἡμεῖς οἱ τὸ σκῆπτρον ἐκεῖθεν παραλαβόντες ὑπὸ μείζονος

[14]   ἐδημοσίευε τὴν οὐσίαν, εἶτα {εἰς} τὸ σῶμα βλαβεὶς ἔσκωπτεν ἑαυτὸνεἰς τὴν

[1]   ψυχρολουτεῖν οὐ βούλεται, σφόδρα ἐρρωμένος τὸ σῶμα καὶ σφριγῶν καὶ τὴν

[3]   ὑφ´ ὧν βοηθεῖται πρὸς διαμονὴν τὸ σῶμα, οἷον ἰατρικῆς, γεωργίας, ἑτέρων

[15]   σικελικὰς ἐσθίεις τραπέζας, ἐλούετο θερμῷ τὸ σῶμα πρὸς ἀέρα ξηραίνων ἀντὶ

[11]   ἀνὴρ οὕτω μὲν ἔσχεν ἀνδρεῖον τὸ σῶμα ὡς οὐδεὶς οἶμαι τῶν

[10]   ζῴοις, αὐτὸ τοῦτο ἀπέδωκε μόνον τὸ σώματα καὶ ψυχὰςἔχειν ἐκείνοις παραπλησίας,

[12]   κρείττονα γενέσθαι καὶ τρίτον ἐπὶ τὸ τελειότατον ἐλθεῖν τῶν παλαισμάτων, ἀποδυσάμενον

[9]   σαφέστερον διέλθοιμι. Ἀπάθειαν γὰρ ποιοῦνται τὸ τέλος· τοῦτο δὲ ἴσον ἐστὶ

[4]   οὐκ ἄλλο τί ἐστιν ἢ τὸ τὴν ἐφικτὴν ἀνθρώποις γνῶσιν τῶν

[1]   ~Ἄνω ποταμῶν» τοῦτο δὴ τὸ τῆς παροιμίας· ἀνὴρ κυνικὸς Διογένη

[11]   πόνοις ἀνέδην παρεῖχεν, ἵνα αὐτὸ {τὸ} τῆς φύσεως ῥωμαλεώτερον καταστήσῃ, πράττειν

[3]   γὰρ τούτοις ἀποκνήσει αἰσχρὸν οἰόμενος τὸ τοιοῦτον, τὸ δοκοῦν ἐργῶδες ἐν

[11]   καὶ ὅσα πράττομεν, μὴ διὰ τὸ τοῖς πολλοῖς δοκεῖν σπουδαῖα πάντως

[4]   μερίδος. ~Ὅτι μέν τοι καὶ τὸ τῷ θεῷ κατὰ δύναμιν ὁμοιοῦσθαι

Chapitre
[11]	ἱκανόν ἐστιν ἀργύριον καταβαλεῖν ἐς	τὸ	ἀποφῆναι τὸν λυτρωθέντα δοῦλον, ἀλλ´
[11]	Ἆρα δι´ αὐτὸ τοῦτο ὅτι	τὸ	ἀργύριον ὑπὲρ αὐτοῦ τῷ πωλοῦντι
[4]	ἴσως καὶ αὐτοῖς τῶν καλῶν	τὸ	αὑτοὺς γινώσκειν· ὅσῳ δὴ κρείττονες
[5]	ἀπὸ τοῦ τῆς φιλοσοφίας τέλους·	τὸ	γὰρ ὁμολογουμένως ζῆν τῇ φύσει
[7]	ταῦτα τοῦ Πυθίου παραινοῦντος ἀκοῦσαι,	τὸ	Γνῶθι σαυτὸν» καὶ Παραχάραξον τὸ
[5]	ἐγγύθεν ἐπιστήσωσι φύλακα· ὅτι δὲ	τὸ	Γνῶθι σαυτὸν» κεφάλαιον τίθενται φιλοσοφίας,
[7]	ἔροιτό τις τὸν σοφὸν Πλάτωνα	τὸ	Γνῶθι σαυτὸν ὁπόσου νενόμικας ἄξιον;
[5]	ὁ μὲν ἐν Δελφοῖς θεὸς	τὸ	Γνῶθι σαυτὸν» προαγορεύει, Ἡράκλειτος δὲ
[3]	εἴθ´, ὅπερ ὁ Πύθιος ἔφη,	τὸ	Γνῶθι σαυτὸν» ὑπολάβοι τις, οὐδὲν
[9]	δειλία γάρ ἐστιν, εὖ ἴσθι,	τὸ	γοῦν τοιοῦτο. Ἐπεὶ πρὸ τῆς
[3]	δοκοῦν ἐργῶδες ἐν αὐτοῖς φεύγων·	τὸ	δ´ ὅλον ὁποῖα ἄττα δοκεῖ
[15]	περὶ τῶν τοιούτων ἂν ἀπνευστί,	τὸ	δὴ λεγόμενον, συνείραντες, ἔστι γὰρ
[3]	ἀποκνήσει αἰσχρὸν οἰόμενος τὸ τοιοῦτον,	τὸ	δοκοῦν ἐργῶδες ἐν αὐτοῖς φεύγων·
[5]	ὅτου δεῖ τῷ σιδήρῳ πρὸς	τὸ	δύνασθαι τὸ ἑαυτοῦ πράττειν· ἀλλ´
[3]	ἐπιστημῶν, εἴτε ὁμοίωσιν θεῶν κατὰ	τὸ	δυνατόν» εἴθ´, ὅπερ ὁ Πύθιος
[3]	ἀγνοήσει. Σκόπει δὴ εἰ μὴ	τὸ	ἑαυτὸν γνῶναι» πάσης μὲν ἐπιστήμης,
[8]	ἀλλὰ τῆς πράξεως· ἐπεὶ καὶ	τὸ	ἑαυτὸν γνῶναι» τοῦτο ἐνόμισαν, τὸ
[5]	τῷ σιδήρῳ πρὸς τὸ δύνασθαι	τὸ	ἑαυτοῦ πράττειν· ἀλλ´ ὅτι μὲν
[6]	διανοούμεθα περὶ τοῦ πράγματος ἐξετάζειν·	τὸ	ἐναντίον δέ, εἰ μὲν ἐφαίνετο
[9]	γένοιτο βλάβη, οὐχὶ τοῦτο ἀνθρώπου	τὸ	ἔργον ἴσως ἐνόμισεν, ἀλλ´ ἀφεκτέον
[10]	σωματικοῖς ἀρκεῖσθαι πλεονεκτήμασιν, ἐνταῦθά που	τὸ	εὐδαιμονεῖν πολυπραγμονοῦσιν. Ἐπεὶ δὲ ἡμῖν
[10]	ὥσπερ δὴ καὶ πάσης φιλοσοφίας,	τὸ	εὐδαιμονεῖν. Τὸ δὲ εὐδαιμονεῖν ἐν
[10]	θεοῖς τοῦτό ἐστιν εὐδαιμονίας ὅρος	τὸ	ἔχειν αὐτοὺς ὥσπερ πεφύκασι καὶ
[4]	Οὐ γὰρ ἐπὶ πλούτῳ χρημάτων	τὸ	θεῖον μακαρίζομεν οὐδὲ ἐπ´ ἄλλῳ
[13]	ἀλλὰ εὐλαβὴς μὲν τὰ πρὸς	τὸ	θεῖον, ὥσπερ Διογένης. Ἐπείσθη γοῦν
[11]	ἀδιατρέπτως, πρὶν ἂν τοῦτο δαμάσωμεν	τὸ	θηρίον καὶ πείσωμεν ὑπακοῦσαι τῷ
[10]	δὲ μόνῃ κρείττων, ὥσπερ οἶμαι	τὸ	καθαρὸν ἤδη χρυσίον τοῦ συμπεφυρμένου
[13]	οἶμαι τὰ τιμιώτατα τῶν ἑαυτοῦ,	τὸ	καθοσιῶσαι τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν διὰ
[13]	τοῦτο γὰρ ἄμεινον ἐλθεῖν εἰς	τὸ	καὶ εἰ πάσχει τις τὰ
[5]	τε ἀπ´ ἐκείνου μέχρι Θεοφράστου	τὸ	κατὰ δύναμιν ὁμοιοῦσθαι θεῷ φασι,
[2]	ὑπὸ λιχνείας ἢ μαλακίας ἤ,	τὸ	κεφάλαιον ἵν´ εἴπω ξυνελὼν ἐν
[15]	τὸ ῥᾷστον καὶ κουφότατον ἑλόμενοι	τὸ	κρεῖττον οὐκ εἶδον· σύ τε
[14]	τὴν χωλότητα τοῦ σκέλους καὶ	τὸ	κυρτὸν τῶν ὤμων· ἐπορεύετο δὲ
[11]	καὶ μὴ βουλόμενον κόλασαι καί,	τὸ	λεγόμενον ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ, κακαῖς
[5]	οἵ, τὰς πόλεις ἰδόντες ἀποδιδρασκούσας	τὸ	λίαν ἀκραιφνὲς καὶ καθαρὸν τῆς
[8]	τὸ ἑαυτὸν γνῶναι» τοῦτο ἐνόμισαν,	τὸ	μαθεῖν ἀκριβῶς, τί μὲν ἀποδοτέον
[7]	καὶ τούτου τοῦ βίου παράδειγμα	τὸ	μέγιστον κατέλιπεν ἀνθρώποις. Ἐγὼ δὲ
[11]	καὶ χεῖρον πράττεσθαι. Οὐκοῦν ἐπειδὴ	τὸ	μέν ἐστι τῆς ψυχῆς ἡμῶν
[11]	τῆς προαιρέσεως ἦν Διογένης, ὃς	τὸ	μὲν σῶμα τοῖς πόνοις ἀνέδην
[11]	κακαῖς ὀδύνῃσι πελάζειν» Ὅρα δὴ	τὸ	μετὰ τοῦτο εἰ μὴ κύριοι
[3]	δεῖται πρὸς διαμονήν. Ἐπιβλέψει δὲ	τὸ	μετὰ τοῦτο καὶ ἀρχαῖς τεχνῶν
[7]	δὲ ἐν Ἀλκιβιάδῃ· δεῦρο δὴ	τὸ	μετὰ τοῦτο φράσον ἡμῖν, ὦ
[9]	καθάπερ στρατηγοῦ πᾶν μὲν ἐξελεῖν	τὸ	νόμισμα» λόγῳ δὲ καὶ ἀληθείᾳ
[7]	τὸ Γνῶθι σαυτὸν» καὶ Παραχάραξον	τὸ	νόμισμα» πέφηνε γοῦν ἡμῖν ἀρχηγὸς
[7]	διὰ δυοῖν ὀνομάτοιν, Παραχάραξον» εἰπών,	τὸ	νόμισμα» Τὸ γὰρ Γνῶθι σαυτὸν»
[1]	ὅτι χαλεπὸν ὁ θάνατος, καὶ	τὸ	νοσεῖν δεινότερον αὐτοῦ φαμεν τοῦ
[13]	πρότερον μὲν αὑτῷ χειρόηθες καταστησάτω	τὸ	παθηματικὸν τῆς ψυχῆς μόριον, ὥστε
[3]	ἐπειδὴ καὶ θεῖόν ἐστι τοῦτο	τὸ	παρακέλευσμα. Οὐκοῦν ὁ γιγνώσκων αὑτὸν
[11]	δυναμένῳ καὶ κρῖναι λόγους προσήκει	τὸ	παράπαν οὐθὲν ἕπεσθαι τοῖς νομιζομένοις
[14]	ἐστὶν ἥττων, εἰ τοῦτο ζηλοῖ	τὸ	περιβλέπεσθαι καί, εἰκαὶ κενὸν εἴη,
[11]	οἷα πολλάκις ἡμᾶς ἀναγκάζει τουτὶ	τὸ	περικείμενον αὐτοῦ χάριν πολυπραγμονεῖν, οὐδὲ
[14]	ἀκούοντας. Καὶ οὐ τοῦτο ἦν	τὸ	προηγούμενον αὐτοῖς τέλος· ἀλλ´, ὅπερ
[3]	τὸν λόγον, ἵνα ὑπὲρ ἑκάστου	τὸ	προσῆκον ἀποδιδόντες αὐτοί τε εὐκολώτερον
[15]	οἱ νῦν τοῦ Διογένους ζηλωταὶ	τὸ	ῥᾷστον καὶ κουφότατον ἑλόμενοι τὸ
[1]	δεινότερον αὐτοῦ φαμεν τοῦ θανάτου,	τὸ	ῥιγοῦν δὲ χαλεπώτερον καὶ τοῦ
[1]	τὸν θάνατον. Ἀλλ´ ἡμεῖς οἱ	τὸ	σκῆπτρον ἐκεῖθεν παραλαβόντες ὑπὸ μείζονος
[14]	ἐδημοσίευε τὴν οὐσίαν, εἶτα {εἰς}	τὸ	σῶμα βλαβεὶς ἔσκωπτεν ἑαυτὸνεἰς τὴν
[1]	ψυχρολουτεῖν οὐ βούλεται, σφόδρα ἐρρωμένος	τὸ	σῶμα καὶ σφριγῶν καὶ τὴν
[3]	ὑφ´ ὧν βοηθεῖται πρὸς διαμονὴν	τὸ	σῶμα, οἷον ἰατρικῆς, γεωργίας, ἑτέρων
[15]	σικελικὰς ἐσθίεις τραπέζας, ἐλούετο θερμῷ	τὸ	σῶμα πρὸς ἀέρα ξηραίνων ἀντὶ
[11]	ἀνὴρ οὕτω μὲν ἔσχεν ἀνδρεῖον	τὸ	σῶμα ὡς οὐδεὶς οἶμαι τῶν
[10]	ζῴοις, αὐτὸ τοῦτο ἀπέδωκε μόνον	τὸ	σώματα καὶ ψυχὰςἔχειν ἐκείνοις παραπλησίας,
[12]	κρείττονα γενέσθαι καὶ τρίτον ἐπὶ	τὸ	τελειότατον ἐλθεῖν τῶν παλαισμάτων, ἀποδυσάμενον
[9]	σαφέστερον διέλθοιμι. Ἀπάθειαν γὰρ ποιοῦνται	τὸ	τέλος· τοῦτο δὲ ἴσον ἐστὶ
[4]	οὐκ ἄλλο τί ἐστιν ἢ	τὸ	τὴν ἐφικτὴν ἀνθρώποις γνῶσιν τῶν
[1]	~Ἄνω ποταμῶν» τοῦτο δὴ	τὸ	τῆς παροιμίας· ἀνὴρ κυνικὸς Διογένη
[11]	πόνοις ἀνέδην παρεῖχεν, ἵνα αὐτὸ	{τὸ}	τῆς φύσεως ῥωμαλεώτερον καταστήσῃ, πράττειν
[3]	γὰρ τούτοις ἀποκνήσει αἰσχρὸν οἰόμενος	τὸ	τοιοῦτον, τὸ δοκοῦν ἐργῶδες ἐν
[11]	καὶ ὅσα πράττομεν, μὴ διὰ	τὸ	τοῖς πολλοῖς δοκεῖν σπουδαῖα πάντως
[4]	μερίδος. ~Ὅτι μέν τοι καὶ	τὸ	τῷ θεῷ κατὰ δύναμιν ὁμοιοῦσθαι

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 7/03/2006