Chapitre |
[12] |
οἶσθα
ὅτι
ταῦτα
ἔπραξαν
ἐκεῖνοι
|
τῷ |
βίῳ
διδόντες
ὁδὸν
εὐτελείας;
Οὐ |
[14] |
δὲ
τρυφῆς
μηδὲ
ἄκρῳ,
φασί,
|
τῷ |
δακτύλῳ,
ἕως
αὐτὴν
παντελῶς
πατήσει· |
[8] |
τῷ
Πυθαγόρᾳ
παραπλήσιος,
ἀξιόπιστος
ἐδόκει
|
τῷ |
Διογένει·
τὸν
γὰρ
θεόν,
ἄνθρωπον |
[11] |
ἀλλ´
ὅτι
τῷ
λόγῳ
καὶ
|
τῷ |
ἐν
ἡμῖν
θεῷ,
τοῦτ´
ἐστὶ |
[10] |
εὐδαιμονεῖν.
Τὸ
δὲ
εὐδαιμονεῖν
ἐν
|
τῷ |
ζῆν
κατὰ
φύσιν,
ἀλλὰ
μὴ |
[9] |
τέλος·
τοῦτο
δὲ
ἴσον
ἐστὶ
|
τῷ |
θεὸν
γενέσθαι.
Αἰσθανόμενος
οὖν
ἴσως |
[4] |
~Ὅτι
μέν
τοι
καὶ
τὸ
|
τῷ |
θεῷ
κατὰ
δύναμιν
ὁμοιοῦσθαι
οὐκ |
[8] |
Σωκράτης
ὑπὲρ
αὑτοῦ
φησιν
ὅτι
|
τῷ |
θεῷ
νομίζων
λατρείαν
ἐκτελεῖν
ἐν |
[9] |
σπουδαῖος,
ὡς
{ὁ}
τοῦτο
ὀνειδίζων
|
τῷ |
κενοδόξῳ,
κατὰ
σὲ
φάναι,
Διογένει, |
[10] |
τὴν
εὐδαιμονίαν
ἐνταῦθα
θετέον
ἐν
|
τῷ |
κρατίστῳ
καὶ
σπουδαιοτάτῳ
τῶν
ἐν |
[9] |
βιαιότερος
λόγος,
ἕτερος
δὲ
οἰκειότερος
|
τῷ |
κυνισμῷ,
εἰ
περὶ
τοῦ
τέλους |
[11] |
ἐκείνου
τοῦ
βίου
καὶ
οὐ
|
τῷ |
λόγῳ
αἰσθήσῃ.
Φέρε
δὴ
πρῶτον |
[11] |
πράττωμεν
καὶ
ἀπεχώμεθα,
ἀλλ´
ὅτι
|
τῷ |
λόγῳ
καὶ
τῷ
ἐν
ἡμῖν |
[11] |
ἠξίου
μόνον
ὁπόσα
ἂν
φανῇ
|
τῷ |
λόγῳ
πρακτέα,
τοὺς
δὲ
ἐκ |
[13] |
Ἀπερυθριάτω
δὲ
μηδαμῶς,
ἀλλ´
ἑπόμενος
|
τῷ |
λόγῳ
πρότερον
μὲν
αὑτῷ
χειρόηθες |
[3] |
των
ζῷον
εἶναι
τὸν
ἄνθρωπον,
|
τῷ |
μὲν
καθ´
ἕκαστον
θνητόν,
τῷ |
[3] |
τοῦτο,
μᾶλλον
δὲ
μηδὲ
ἐν
|
τῷ |
νῦν
λόγῳ
τοῦτο
ἐξεταζέσθω
πλὴν |
[11] |
ἐν
ἡμῖν
θεῷ,
τοῦτ´
ἐστὶ
|
τῷ |
νῷ,
ταῦτά
ἐστιν
ἀπόρρητα.
Τοὺς |
[3] |
τῷ
μὲν
καθ´
ἕκαστον
θνητόν,
|
τῷ |
παντὶ
δὲ
ἀθάνατον,
καὶ
μέντοι |
[7] |
δὲ
μὴ
καὶ
τοῦτο
αὐτὸ
|
τῷ |
παντὶ
κρεῖττόν
ἐστιν,
ἐπεὶ
καὶ |
[11] |
τὸ
θηρίον
καὶ
πείσωμεν
ὑπακοῦσαι
|
τῷ |
παρ´
ἡμῖν
θεῷ,
μᾶλλον
δὲ |
[15] |
Ἐκάθευδεν
ἁνὴρ
ἐπὶ
στιβάδος
ἐν
|
τῷ |
πίθῳ
βέλτιον
ἢ
Μέγας
Βασιλεὺς |
[8] |
ὑπολαμβάνεις,
τοῦτο
εὐδοκιμεῖν
οἴει
παρὰ
|
τῷ |
πλήθει;
Καὶ
εἷς
μὲν
ἢ |
[8] |
ἔφη,
οὐδὲ
εἴ
τις
ἄλλος
|
τῷ |
Πυθαγόρᾳ
παραπλήσιος,
ἀξιόπιστος
ἐδόκει
τῷ |
[13] |
ὥσπερ
Διογένης.
Ἐπείσθη
γοῦν
ἐκεῖνος
|
τῷ |
Πυθίῳ,
καὶ
οὐ
μετεμέλησεν
αὐτῷ |
[11] |
ὅτι
τὸ
ἀργύριον
ὑπὲρ
αὐτοῦ
|
τῷ |
πωλοῦντι
καταβεβλήκαμεν;
Οὕτω
μεντἂν
εἶεν |
[5] |
μὴ
προσήκει,
καὶ
ὅτου
δεῖ
|
τῷ |
σιδήρῳ
πρὸς
τὸ
δύνασθαι
τὸ |
[9] |
γενναῖος
εἰργάσατο
Διογένης,
εἰ
μὴ
|
τῷ |
σκληροτέρῳ
καὶ
μαλακωτέρῳ,
ἡδονῇ
τε |
[12] |
τὰ
τοιαῦτα
πάντα
δρᾶν
ἐν
|
τῷ
|
σκότῳ
λανθάνοντα.
Τοῦτο
οὐκ
ἔστι |
[12] |
ὡς
ἂν
καὶ
λάθοιμεν
ὑπὸ
|
τῷ |
σκότῳ
ταῦτα
ἐξεργαζόμενοι;
καίτοι
πόσῳ |
[9] |
φάναι,
Διογένει,
κατ´
ἐμὲ
δὲ
|
τῷ |
σπουδαιοτάτῳ
θεράποντι
καὶ
ὑπηρέτῃ
τοῦ |
[8] |
μὲν
τῇ
ψυχῇ,
ὑπηρεσίαν
δὲ
|
τῷ |
σώματι.
Φαίνονται
δὴ
οὖν
ἀρετὴν |
[9] |
πλὴν
ἴσως
ταῦτα
ἐκείνων
διαφέρειν
|
τῷ |
τὰ
μὲν
εἶναι
μαλθακά,
τὰ |
[8] |
θεῷ
νομίζων
λατρείαν
ἐκτελεῖν
ἐν
|
τῷ
|
τὸν
δοθέντα
χρησμὸν
ὑπὲρ
αὐτοῦ |
[13] |
πλείονα
τοῦ
ἀνδρός.
Ἐντυχὼν
δὲ
|
τῷ |
Χαιρωνικῷ
Πλουτάρχῳ
τὸν
Κράτητος
ἀναγράψαντι |