Alphabétiquement     [«   »]
Τόν 1
τόν 1
Τὸν 5
τὸν 114
Τόνδε 1
τόνδε 2
τόξα 1
Fréquences     [«    »]
84 δ
95 τὴν
108 τῶν
114 τὸν
115 ἐν
279 δὲ
422 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Diogène Laërce, Vies, doctrines et sentences des Philosophes illustres, livre I

τὸν


Livre, par.
[1, 109]   δὲ οὐχ εὕρισκε, παρεγένετο εἰς  τὸν   ἀγρόν, καὶ μετεσκευασμένα πάντα καταλαβὼν
[1, 68]   εἶναι ἀνδρὸς ἀρετήν. Πρός τε  τὸν   ἀδελφὸν δυσφοροῦντα ὅτι μὴ ἔφορος
[1, 48]   τὸν κατάλογον τοῦ Ὁμήρου μετὰ  τὸν   Αἴας δ' ἐκ Σαλαμῖνος ἄγεν
[1, 116]   περὶ αὐτοῦ. Καὶ γὰρ παρὰ  τὸν   αἰγιαλὸν τῆς Σάμου περιπατοῦντα καὶ
[1, 81]   δὲ καὶ μὴ ὀρεὶς πέπεισμαι  τὸν   Ἀλυάττεω παῖδα τῶν βασιλήων πολυχρυσότατον
[1, 38]   γεγονότα κατὰ Κροῖσον, καὶ  τὸν   Ἅλυν ὑποσχέσθαι ἄνευ γεφύρας περᾶσαι,
[1, 65]   εἴ τι βούλονται. Ἴσθι γὰρ  τὸν   ἄνδρα, ἑταῖρε, δεινότατα ἁψάμενον
[1, 30]   Πυθίου τίς αὑτοῦ σοφώτερος· καὶ  τὸν   ἀνειπεῖν Μύσωνα, περὶ οὗ λέξομεν.
[1, 96]   τινὰ ὁδόν, ἐξελθεῖν νύκτωρ καὶ  τὸν   ἀπαντήσαντα ἀνελεῖν καὶ θάψαι· ἔπειτα
[1, 82]   καὶ Βίας ἰδὼν ἔφη  τὸν   Ἀπόλλω σοφὸν εἶναι, οὐδὲ προσήκατο.
[1, 110]   τε καὶ λευκὰ ἤγαγε πρὸς  τὸν   Ἄρειον πάγον. Κἀκεῖθεν εἴασεν ἰέναι
[1, 85]   καὶ ἡμεῖς· Τῇδε Βίαντα κέκευθα,  τὸν   ἀτρέμας ἤγαγεν Ἑρμῆς εἰς Ἀίδην,
[1, 86]   περιγίνεσθαι. Ἔλεγε δὲ ἀτυχῆ εἶναι  τὸν   ἀτυχίαν μὴ φέροντα· καὶ νόσον
[1, 83]   Θᾶττον δ' αὐτῷ πέμψαντι πρὸς  τὸν   Βίαντα ἵνα ἥκοι παρ' αὐτόν,
[1, 83]   δὲ καὶ Ἀλυάττου πολιορκοῦντος Πριήνην  τὸν   Βίαντα πιήναντα δύο ἡμιόνους ἐξελάσαι
[1, 82]   εἰς τὴν ἐκκλησίαν, καὶ εἰπεῖν  τὸν   Βίαντα σοφόν, διηγησαμένας τὰ καθ'
[1, 105]   ὕδωρ οἴσεις. Εὗρε δ' εἰς  τὸν   βίον ἄγκυράν τε καὶ κεραμικὸν
[1, 87]   τέρπεται, ἔφη, Κερδαίνων. Ἔλεγέ τε  τὸν   βίον οὕτω μετρεῖν ὡς καὶ
[1, 118]   ἐν Δήλῳ. Οἱ δὲ φθειριάσαντα  τὸν   βίον τελευτῆσαι· ὅτε καὶ Πυθαγόρου
[1, 118]   πῶς διακέοιτο, διαβαλόντα τῆς θύρας  τὸν   δάκτυλον εἰπεῖν, Χροῒ δῆλα· καὶ
[1, 29]   δῷ τῷ σοφωτάτῳ τῶν Ἑλλήνων·  τὸν   δὲ δοῦναι Θαλῇ. ~Καὶ περιελθεῖν
[1, 91]   εὐεργετεῖν, ὅπως μᾶλλον φίλος·  τὸν   δὲ ἐχθρὸν φίλον ποιεῖν. ~Φυλάσσεσθαι
[1, 119]   Φερεκύδας Συρίους, τὸν μὲν ἀστρολόγον,  τὸν   δὲ θεολόγον υἱὸν Βάβυος,
[1, 94]   Λυκόφρονα· τὸν μὲν νεώτερον συνετόν,  τὸν   δὲ πρεσβύτερον ἄφρονα. Χρόνῳ δὴ
[1, 98]   Περιάνδρους γεγονέναι, τὸν μὲν τύραννον,  τὸν   δὲ σοφὸν καὶ Ἀμβρακιώτην. ~Τοῦτο
[1, 83]   ἡμιόνους ἐξελάσαι εἰς τὸ στρατόπεδον·  τὸν   δὲ συνιδόντα καταπλαγῆναι τὸ> μέχρι
[1, 69]   Ζεὺς τί εἴη ποιῶν·  τὸν   δὲ φάναι, Τὰ μὲν ὑψηλὰ
[1, 71]   αὐτὸς μὲν κατὰ τὸν νόμον,  τὸν   δὲ φίλον πείσειεν ἀποδικάσαι αὐτοῦ,
[1, 103]   φέρειν βότρυς· τὸν πρῶτον ἡδονῆς·  τὸν   δεύτερον μέθης· τὸν τρίτον ἀηδίας.
[1, 66]   ἦσαν κορυνηφόροι. καὶ μετὰ τοῦτο  τὸν   δῆμον κατέλυσεν. μάτην ἔσπευδον
[1, 63]   ὃν ἡμεῖς οὐ παρειλήφαμεν, πρὸς  τὸν   εἰπόντα, Ἀλλ' οὐδὲν ἀνύτεις, εἰπεῖν,
[1, 110]   τὸν Νικηράτου εἰς Κρήτην, καλοῦντες  τὸν   Ἐπιμενίδην. Καὶ ὃς ἐλθὼν Ὀλυμπιάδι
[1, 56]   αὐτοὺς ἀπεδέξατο. Κάλλιστον δὲ κἀκεῖνο·  τὸν   ἐπίτροπον τῇ τῶν ὀρφανῶν μητρὶ
[1, 87]   γὰρ φίλων πάντως ἐχθρὸν ἔσεσθαι  τὸν   ἕτερον, τῶν δὲ ἐχθρῶν τὸν
[1, 87]   τὸν ἕτερον, τῶν δὲ ἐχθρῶν  τὸν   ἕτερον φίλον. Ἐρωτηθεὶς τί ποιῶν
[1, 30]   οὗ λέξομεν. Τοῦτον οἱ περὶ  τὸν   Εὔδοξον ἀντὶ Κλεοβούλου τιθέασι, Πλάτων
[1, 27]   δὲ περὶ τὸν τρίποδα φανερὰ  τὸν   εὑρεθέντα ὑπὸ τῶν ἁλιέων καὶ
[1, 56]   ἀνταγωνιστῶν· γέροντές τε γενόμενοι κατὰ  τὸν   Εὐριπίδην Τρίβωνες ἐκλιπόντες οἴχονται κρόκας.
[1, 57]   πρῶτος ἔληξεν, ἐκεῖθεν ἄρχεσθαι  τὸν   ἐχόμενον. Μᾶλλον οὖν Σόλων Ὅμηρον
[1, 117]   προστάξαι δὲ αὐτῷ ὄναρ τοῦτο  τὸν   Ἡρακλέα, ὃν καὶ τῆς αὐτῆς
[1, 55]   τὸν νόμον, Σόλωνα δὲ τεθηκέναι  τὸν   ἡταιρηκότα εἴργειν τοῦ βήματος. Συνέστειλε
[1, 35]   ἀνευρίσκει γὰρ πάντα. Οὐδὲν ἔφη  τὸν   θάνατον διαφέρειν τοῦ ζῆν. Σὺ
[1, 28]   δὲ ἔφη σοφίᾳ πρῶτον εἶναι  τὸν   θεὸν καὶ ἀπέστειλεν εἰς Δελφούς.
[1, 51]   Κροῖσος παντοδαπῶς καὶ καθίσας εἰς  τὸν   θρόνον ἤρετο αὐτὸν εἴ τι
[1, 99]   τὸ πᾶν. Ἤθελε δὲ καὶ  τὸν   Ἰσθμὸν διορύξαι. Φέρεται δὲ αὐτοῦ
[1, 58]   εἶναι τῶν ἔργων· βασιλέα δὲ  τὸν   ἰσχυρότατον τῇ δυνάμει. Τοὺς δὲ
[1, 29]   Ἀπόλλωνι ἀπέστειλεν, εἰπὼν οὕτω κατὰ  τὸν   Καλλίμαχον Θαλῆς με τῷ μεδεῦντι
[1, 48]   φασι καὶ ἐγγράψαι αὐτὸν εἰς  τὸν   κατάλογον τοῦ Ὁμήρου μετὰ τὸν
[1, 99]   εἶναι ἀλλήλοις. Καὶ Ἀριστοτέλης μὲν  τὸν   Κορίνθιόν φησιν εἶναι τὸν σοφόν·
[1, 99]   ὀκνεῖτε καὶ παρ' ἐμὲ φοιτῆν  τὸν   Κορίνθου τύραννον. Ὑμᾶς γὰρ καὶ
[1, 27]   τῶν πάντων ὕδωρ ὑπεστήσατο, καὶ  τὸν   κόσμον ἔμψυχον καὶ δαιμόνων πλήρη.
[1, 96]   ἰδὼν τὰς γυναῖκας πάντα ἀφείλετο  τὸν   κόσμον, καὶ ἔπεμψε τὸ ἀνάθημα.
[1, 41]   Ἐφέσιον, ἐγκρίνει καὶ Ἐπιμενίδην  τὸν   Κρῆτα· Πλάτων δὲ ἐν Πρωταγόρᾳ
[1, 84]   ὑπέργηρως ὑπάρχων, μετὰ τὸ καταπαῦσαι  τὸν   λόγον ἀπέκλινε τὴν κεφαλὴν εἰς
[1, 102]   τἀδελφοῦ τελευτᾷ, εἰπὼν διὰ μὲν  τὸν   λόγον ἐκ τῆς Ἑλλάδος σωθῆναι,
[1, 110]   αὐτῶν τὴν πόλιν καὶ ἔπαυσε  τὸν   λοιμὸν τοῦτον τὸν τρόπον. Λαβὼν
[1, 99]   πέρυτι ἐγένετο ὑμῶν ἁλία παρὰ  τὸν   Λυδὸν ἐς Σάρδεις. Ἤδη ὦν
[1, 119]   φησι δύο γεγονέναι Φερεκύδας Συρίους,  τὸν   μὲν ἀστρολόγον, τὸν δὲ θεολόγον
[1, 104]   ἑωρακέναι παρὰ τοῖς Ἕλλησιν, ὅτι  τὸν   μὲν καπνὸν ἐν τοῖς ὄρεσι
[1, 59]   ἀδικουμένοις οἱ μὴ ἀδικούμενοι. Καὶ  τὸν   μὲν κόρον ὑπὸ τοῦ πλούτου
[1, 58]   τῶν παράλων ἐτάχθη. Ἔλεγε δὲ  τὸν   μὲν λόγον εἴδωλον εἶναι τῶν
[1, 58]   διακόψαν οἴχεσθαι. Ἔφασκέ τε σφραγίζεσθαι  τὸν   μὲν λόγον σιγῇ, τὴν δὲ
[1, 94]   ἐποίησε δύο, Κύψελον καὶ Λυκόφρονα·  τὸν   μὲν νεώτερον συνετόν, τὸν δὲ
[1, 98]   Ὑπομνημάτων δύο φασὶ Περιάνδρους γεγονέναι,  τὸν   μὲν τύραννον, τὸν δὲ σοφὸν
[1, 116]   ἐξοικῆσαι μετὰ τῶν οἰκείων· καὶ  τὸν   μὴ πεισθῆναι, Μεσσήνην δὲ ἑαλωκέναι.
[1, 36]   Ἀλλ' οὐδὲ διανοούμενος, ἔφη. Πρὸς  τὸν   μοιχὸν ἐρόμενον εἰ ὀμόσαι μὴ
[1, 107]   δῆμον εἶναι Λακωνικῆς, ὅθεν εἶναι  τὸν   Μύσωνα. Σωσικράτης δ' ἐν Διαδοχαῖς,
[1, 80]   Ἀταρνείτης τις ἀνήρετο Πιττακὸν οὕτω  τὸν   Μυτιληναῖον, παῖδα τὸν Ὑρράδιον· ἄττα
[1, 109]   τοῖς πυνθανομένοις τίς εἴη, ἕως  τὸν   νεώτερον ἀδελφὸν εὑρὼν τότε ἤδη
[1, 110]   πέμπουσι ναῦν τε καὶ Νικίαν  τὸν   Νικηράτου εἰς Κρήτην, καλοῦντες τὸν
[1, 112]   αὐτοῦ καὶ ἐπιστολὴ πρὸς Σόλωνα  τὸν   νομοθέτην, περιέχουσα πολιτείαν ἣν διέταξε
[1, 77]   τοῦ ποικίλου, ἔφη, ξύλου, σημαίνων  τὸν   νόμον. Ἔλεγε δὲ καὶ τὰς
[1, 71]   ἀποδικάσαι αὐτοῦ, ἵνα ἀμφότερα καὶ  τὸν   νόμον καὶ τὸν φίλον τηρήσαι.
[1, 55]   κατὰ Νικίδου Δράκοντά φησι γεγραφέναι  τὸν   νόμον, Σόλωνα δὲ τεθηκέναι τὸν
[1, 71]   φίλῳ δίκην αὐτὸς μὲν κατὰ  τὸν   νόμον, τὸν δὲ φίλον πείσειεν
[1, 105]   ἔφη, Μειράκιον, ἐὰν νέος ὢν  τὸν   οἶνον οὐ φέρῃς, γέρων γενόμενος
[1, 81]   ἱκνέεσθαι ἐς Λυδίην, ὅπως σοι  τὸν   ὄλβον ἴδοιμι· ἐγὼ δὲ καὶ
[1, 63]   ἐν τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν, ἐπειδὴ δακρύει  τὸν   παῖδα τελευτήσαντα, ὃν ἡμεῖς οὐ
[1, 74]   Ὑρραδίου Μυτιληναῖος. Φησὶ δὲ Δοῦρις  τὸν   πατέρα αὐτοῦ Θρᾷκα εἶναι. Οὗτος
[1, 82]   παρελθεῖν τὰς κόρας οἱ δὲ  τὸν   πατέρα αὐτῶν, ὡς καὶ Φανόδικος
[1, 51]   ἀπὸ Κύπρου Σόλιοι. Ὅτε δὲ  τὸν   Πεισίστρατον ἔμαθεν ἤδη τυραννεῖν, τάδε
[1, 99]   ὄψονται Κορίνθιοι φοιτεῦντας ἐς οἶκον  τὸν   Περιάνδρου. ~Περίανδρος Προκλεῖ. Ἐμὶν μὲν
[1, 75]   Ἀθηναίοις προσκρῖναι. ~Τότε δ' οὖν  τὸν   Πιττακὸν ἰσχυρῶς ἐτίμησαν οἱ Μυτιληναῖοι,
[1, 103]   ἄμπελον εἶπε τρεῖς φέρειν βότρυς·  τὸν   πρῶτον ἡδονῆς· τὸν δεύτερον μέθης·
[1, 36]   Ὅτι, ἔφη, οὐδὲν διαφέρει. ~Πρὸς  τὸν   πυθόμενον τί πρότερον γεγόνοι, νὺξ
[1, 39]   ποτ' ἀγῶνα θεώμενον, ἠέλιε Ζεῦ,  τὸν   σοφὸν ἄνδρα Θαλῆν ἥρπασας ἐκ
[1, 99]   μὲν τὸν Κορίνθιόν φησιν εἶναι  τὸν   σοφόν· Πλάτων δὲ οὔ φησιν.
[1, 49]   οὐχ εἵλετο, ἀλλὰ καὶ Πεισίστρατον  τὸν   συγγενῆ, καθά φησι Σωσικράτης, προαισθόμενος
[1, 96]   δέ τινες ὡς θελήσας αὐτοῦ  τὸν   τάφον μὴ γνωσθῆναι, τοιοῦτόν τι
[1, 74]   Ἀλκαίου γενόμενος ἀδελφῶν Μέλαγχρον καθεῖλε  τὸν   τῆς Λέσβου τύραννον· καὶ περὶ
[1, 32]   αὐτόθι γρῖπον ὠνησαμένων καταληφθῆναι καὶ  τὸν   τρίποδα, μαχομένων δὲ πρὸς τοὺς
[1, 27]   φησι Μινύης. Τὰ δὲ περὶ  τὸν   τρίποδα φανερὰ τὸν εὑρεθέντα ὑπὸ
[1, 31]   ὕστερον εὑρεθῆναι πρός τινων ἁλιένω  τὸν   τρίποδα. Φανόδικος δὲ περὶ τὴν
[1, 103]   πρῶτον ἡδονῆς· τὸν δεύτερον μέθης·  τὸν   τρίτον ἀηδίας. Θαυμάζειν δὲ ἔφη
[1, 62]   ὀγδοήκοντα, τοῦτον ἐπισκήψας τοῖς ἰδίοις  τὸν   τρόπον, ἀποκομίσαι αὐτοῦ τὰ ὀστᾶ
[1, 84]   κρεῖσσον. Τοῦτον οὖν καὶ ἐτελεύτα  τὸν   τρόπον. Δίκην γὰρ ὑπέρ τινος
[1, 110]   καὶ ἔπαυσε τὸν λοιμὸν τοῦτον  τὸν   τρόπον. Λαβὼν πρόβατα μελανά τε
[1, 33]   ~Κῴοις μὲν οὖν τοῦτον ἐχρήσθη  τὸν   τρόπον· Οὐ πρότερον λήξει νεῖκος
[1, 52]   δ' αὐτῷ φεύγοντι τοῦτον ἐπέστειλε  τὸν   τρόπον. ~Πεισίστρατος Σόλωνι. Οὔτε μόνος
[1, 72]   καὶ Ἀρισταγόρας Μιλήσιος τοῦτον  τὸν   τρόπον Χιλώνειον καλεῖ. Βράγχου δὲ
[1, 122]   σοφοί, οἷς τινες καὶ Πεισίστρατον  τὸν   τύραννον προσκαταλέγουσι. Λεκτέον δὲ περὶ
[1, 76]   τῷ δευτέρῳ τῶν Ὑπομνημάτων, ὡς  τὸν   υἱὸν αὐτοῦ Τυρραῖον καθήμενον ἐπὶ
[1, 26]   ἄγαμον μεῖναι, τῆς δὲ ἀδελφῆς  τὸν   υἱὸν θέσθαι. Ὅτε καὶ ἐρωτηθέντα
[1, 72]   ὥς φησιν Ἕρμιππος, ἐν Πίσῃ,  τὸν   υἱὸν Ὀλυμπιονίκην ἀσπασάμενος πυγμῆς. Ἔπαθε
[1, 80]   Πιττακὸν οὕτω τὸν Μυτιληναῖον, παῖδα  τὸν   Ὑρράδιον· ἄττα γέρον, δοιός με
[1, 102]   τῆς Ἑλλάδος σωθῆναι, διὰ δὲ  τὸν   φθόνον ἐν τῇ οἰκείᾳ ἀπολέσθαι.
[1, 91]   καὶ τὰς παρθένους. Ἔλεγέ τε  τὸν   φίλον δεῖν εὐεργετεῖν, ὅπως μᾶλλον
[1, 71]   ἀμφότερα καὶ τὸν νόμον καὶ  τὸν   φίλον τηρήσαι. Ἐνδοξότατος δὲ μάλιστα
[1, 76]   ἀνέλοι. Τῶν δὲ Κυμαίων πεμψάντων  τὸν   φονέα τῷ Πιττακῷ, μαθόντα καὶ
[1, 25]   ἐν τοῖς Ἰάμβοις Εὔφορβον εὑρεῖν  τὸν   Φρύγα, οἷον σκαληνὰ καὶ τρίγωνα
[1, 74]   ὑπὸ τὴν ἀσπίδα λαθραίως περιέβαλε  τὸν   Φρύνωνα, καὶ κτείνας ἀνεσώσατο τὸ
[1, 77]   ποιεῖσθαι. Ἐφη δὲ καὶ πρὸς  τὸν   Φωκαϊκὸν φάσκοντα δεῖν ζητεῖν σπουδαῖον
[1, 107]   εἶπεν, ὥστε ἐπισκευάζειν. ~Ἄλλοι δὲ  τὸν   χρησμὸν οὕτως ἔχειν φασί, Ἠτεῖόν
[1, 92]   ~Φυλάσσεσθαι γὰρ τῶν μὲν φίλων  τὸν   ψόγον, τῶν δὲ ἐχθρῶν τὴν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 19/07/2007