Livre, par. |
[1, 109] |
δὲ
οὐχ
εὕρισκε,
παρεγένετο
εἰς
|
τὸν |
ἀγρόν,
καὶ
μετεσκευασμένα
πάντα
καταλαβὼν |
[1, 68] |
εἶναι
ἀνδρὸς
ἀρετήν.
Πρός
τε
|
τὸν |
ἀδελφὸν
δυσφοροῦντα
ὅτι
μὴ
ἔφορος |
[1, 48] |
τὸν
κατάλογον
τοῦ
Ὁμήρου
μετὰ
|
τὸν
|
Αἴας
δ'
ἐκ
Σαλαμῖνος
ἄγεν |
[1, 116] |
περὶ
αὐτοῦ.
Καὶ
γὰρ
παρὰ
|
τὸν |
αἰγιαλὸν
τῆς
Σάμου
περιπατοῦντα
καὶ |
[1, 81] |
δὲ
καὶ
μὴ
ὀρεὶς
πέπεισμαι
|
τὸν |
Ἀλυάττεω
παῖδα
τῶν
βασιλήων
πολυχρυσότατον |
[1, 38] |
γεγονότα
κατὰ
Κροῖσον,
ᾧ
καὶ
|
τὸν |
Ἅλυν
ὑποσχέσθαι
ἄνευ
γεφύρας
περᾶσαι, |
[1, 65] |
εἴ
τι
βούλονται.
Ἴσθι
γὰρ
|
τὸν |
ἄνδρα,
ὦ
ἑταῖρε,
δεινότατα
ἁψάμενον |
[1, 30] |
Πυθίου
τίς
αὑτοῦ
σοφώτερος·
καὶ
|
τὸν |
ἀνειπεῖν
Μύσωνα,
περὶ
οὗ
λέξομεν. |
[1, 96] |
τινὰ
ὁδόν,
ἐξελθεῖν
νύκτωρ
καὶ
|
τὸν |
ἀπαντήσαντα
ἀνελεῖν
καὶ
θάψαι·
ἔπειτα |
[1, 82] |
καὶ
ὁ
Βίας
ἰδὼν
ἔφη
|
τὸν |
Ἀπόλλω
σοφὸν
εἶναι,
οὐδὲ
προσήκατο. |
[1, 110] |
τε
καὶ
λευκὰ
ἤγαγε
πρὸς
|
τὸν |
Ἄρειον
πάγον.
Κἀκεῖθεν
εἴασεν
ἰέναι |
[1, 85] |
καὶ
ἡμεῖς·
Τῇδε
Βίαντα
κέκευθα,
|
τὸν |
ἀτρέμας
ἤγαγεν
Ἑρμῆς
εἰς
Ἀίδην, |
[1, 86] |
περιγίνεσθαι.
Ἔλεγε
δὲ
ἀτυχῆ
εἶναι
|
τὸν |
ἀτυχίαν
μὴ
φέροντα·
καὶ
νόσον |
[1, 83] |
Θᾶττον
δ'
αὐτῷ
πέμψαντι
πρὸς
|
τὸν |
Βίαντα
ἵνα
ἥκοι
παρ'
αὐτόν, |
[1, 83] |
δὲ
καὶ
Ἀλυάττου
πολιορκοῦντος
Πριήνην
|
τὸν |
Βίαντα
πιήναντα
δύο
ἡμιόνους
ἐξελάσαι |
[1, 82] |
εἰς
τὴν
ἐκκλησίαν,
καὶ
εἰπεῖν
|
τὸν |
Βίαντα
σοφόν,
διηγησαμένας
τὰ
καθ' |
[1, 105] |
ὕδωρ
οἴσεις.
Εὗρε
δ'
εἰς
|
τὸν |
βίον
ἄγκυράν
τε
καὶ
κεραμικὸν |
[1, 87] |
τέρπεται,
ἔφη,
Κερδαίνων.
Ἔλεγέ
τε
|
τὸν |
βίον
οὕτω
μετρεῖν
ὡς
καὶ |
[1, 118] |
ἐν
Δήλῳ.
Οἱ
δὲ
φθειριάσαντα
|
τὸν |
βίον
τελευτῆσαι·
ὅτε
καὶ
Πυθαγόρου |
[1, 118] |
πῶς
διακέοιτο,
διαβαλόντα
τῆς
θύρας
|
τὸν |
δάκτυλον
εἰπεῖν,
Χροῒ
δῆλα·
καὶ |
[1, 29] |
δῷ
τῷ
σοφωτάτῳ
τῶν
Ἑλλήνων·
|
τὸν |
δὲ
δοῦναι
Θαλῇ.
~Καὶ
περιελθεῖν |
[1, 91] |
εὐεργετεῖν,
ὅπως
μᾶλλον
ᾖ
φίλος·
|
τὸν |
δὲ
ἐχθρὸν
φίλον
ποιεῖν.
~Φυλάσσεσθαι |
[1, 119] |
Φερεκύδας
Συρίους,
τὸν
μὲν
ἀστρολόγον,
|
τὸν |
δὲ
θεολόγον
υἱὸν
Βάβυος,
ᾧ |
[1, 94] |
Λυκόφρονα·
τὸν
μὲν
νεώτερον
συνετόν,
|
τὸν |
δὲ
πρεσβύτερον
ἄφρονα.
Χρόνῳ
δὴ |
[1, 98] |
Περιάνδρους
γεγονέναι,
τὸν
μὲν
τύραννον,
|
τὸν |
δὲ
σοφὸν
καὶ
Ἀμβρακιώτην.
~Τοῦτο |
[1, 83] |
ἡμιόνους
ἐξελάσαι
εἰς
τὸ
στρατόπεδον·
|
τὸν |
δὲ
συνιδόντα
καταπλαγῆναι
τὸ>
μέχρι |
[1, 69] |
ὁ
Ζεὺς
τί
εἴη
ποιῶν·
|
τὸν |
δὲ
φάναι,
Τὰ
μὲν
ὑψηλὰ |
[1, 71] |
αὐτὸς
μὲν
κατὰ
τὸν
νόμον,
|
τὸν |
δὲ
φίλον
πείσειεν
ἀποδικάσαι
αὐτοῦ, |
[1, 103] |
φέρειν
βότρυς·
τὸν
πρῶτον
ἡδονῆς·
|
τὸν |
δεύτερον
μέθης·
τὸν
τρίτον
ἀηδίας. |
[1, 66] |
ἦσαν
κορυνηφόροι.
καὶ
μετὰ
τοῦτο
|
τὸν |
δῆμον
κατέλυσεν.
Ἦ
μάτην
ἔσπευδον |
[1, 63] |
ὃν
ἡμεῖς
οὐ
παρειλήφαμεν,
πρὸς
|
τὸν |
εἰπόντα,
Ἀλλ'
οὐδὲν
ἀνύτεις,
εἰπεῖν, |
[1, 110] |
τὸν
Νικηράτου
εἰς
Κρήτην,
καλοῦντες
|
τὸν |
Ἐπιμενίδην.
Καὶ
ὃς
ἐλθὼν
Ὀλυμπιάδι |
[1, 56] |
αὐτοὺς
ἀπεδέξατο.
Κάλλιστον
δὲ
κἀκεῖνο·
|
τὸν |
ἐπίτροπον
τῇ
τῶν
ὀρφανῶν
μητρὶ |
[1, 87] |
γὰρ
φίλων
πάντως
ἐχθρὸν
ἔσεσθαι
|
τὸν |
ἕτερον,
τῶν
δὲ
ἐχθρῶν
τὸν |
[1, 87] |
τὸν
ἕτερον,
τῶν
δὲ
ἐχθρῶν
|
τὸν |
ἕτερον
φίλον.
Ἐρωτηθεὶς
τί
ποιῶν |
[1, 30] |
οὗ
λέξομεν.
Τοῦτον
οἱ
περὶ
|
τὸν |
Εὔδοξον
ἀντὶ
Κλεοβούλου
τιθέασι,
Πλάτων |
[1, 27] |
δὲ
περὶ
τὸν
τρίποδα
φανερὰ
|
τὸν |
εὑρεθέντα
ὑπὸ
τῶν
ἁλιέων
καὶ |
[1, 56] |
ἀνταγωνιστῶν·
γέροντές
τε
γενόμενοι
κατὰ
|
τὸν |
Εὐριπίδην
Τρίβωνες
ἐκλιπόντες
οἴχονται
κρόκας. |
[1, 57] |
ὁ
πρῶτος
ἔληξεν,
ἐκεῖθεν
ἄρχεσθαι
|
τὸν |
ἐχόμενον.
Μᾶλλον
οὖν
Σόλων
Ὅμηρον |
[1, 117] |
προστάξαι
δὲ
αὐτῷ
ὄναρ
τοῦτο
|
τὸν |
Ἡρακλέα,
ὃν
καὶ
τῆς
αὐτῆς |
[1, 55] |
τὸν
νόμον,
Σόλωνα
δὲ
τεθηκέναι
|
τὸν |
ἡταιρηκότα
εἴργειν
τοῦ
βήματος.
Συνέστειλε |
[1, 35] |
ἀνευρίσκει
γὰρ
πάντα.
Οὐδὲν
ἔφη
|
τὸν |
θάνατον
διαφέρειν
τοῦ
ζῆν.
Σὺ |
[1, 28] |
δὲ
ἔφη
σοφίᾳ
πρῶτον
εἶναι
|
τὸν |
θεὸν
καὶ
ἀπέστειλεν
εἰς
Δελφούς. |
[1, 51] |
Κροῖσος
παντοδαπῶς
καὶ
καθίσας
εἰς
|
τὸν |
θρόνον
ἤρετο
αὐτὸν
εἴ
τι |
[1, 99] |
τὸ
πᾶν.
Ἤθελε
δὲ
καὶ
|
τὸν |
Ἰσθμὸν
διορύξαι.
Φέρεται
δὲ
αὐτοῦ |
[1, 58] |
εἶναι
τῶν
ἔργων·
βασιλέα
δὲ
|
τὸν |
ἰσχυρότατον
τῇ
δυνάμει.
Τοὺς
δὲ |
[1, 29] |
Ἀπόλλωνι
ἀπέστειλεν,
εἰπὼν
οὕτω
κατὰ
|
τὸν |
Καλλίμαχον
Θαλῆς
με
τῷ
μεδεῦντι |
[1, 48] |
φασι
καὶ
ἐγγράψαι
αὐτὸν
εἰς
|
τὸν |
κατάλογον
τοῦ
Ὁμήρου
μετὰ
τὸν
|
[1, 99] |
εἶναι
ἀλλήλοις.
Καὶ
Ἀριστοτέλης
μὲν
|
τὸν |
Κορίνθιόν
φησιν
εἶναι
τὸν
σοφόν· |
[1, 99] |
ὀκνεῖτε
καὶ
παρ'
ἐμὲ
φοιτῆν
|
τὸν |
Κορίνθου
τύραννον.
Ὑμᾶς
γὰρ
καὶ |
[1, 27] |
τῶν
πάντων
ὕδωρ
ὑπεστήσατο,
καὶ
|
τὸν |
κόσμον
ἔμψυχον
καὶ
δαιμόνων
πλήρη. |
[1, 96] |
ἰδὼν
τὰς
γυναῖκας
πάντα
ἀφείλετο
|
τὸν |
κόσμον,
καὶ
ἔπεμψε
τὸ
ἀνάθημα. |
[1, 41] |
ἢ
Ἐφέσιον,
ἐγκρίνει
καὶ
Ἐπιμενίδην
|
τὸν |
Κρῆτα·
Πλάτων
δὲ
ἐν
Πρωταγόρᾳ |
[1, 84] |
ὑπέργηρως
ὑπάρχων,
μετὰ
τὸ
καταπαῦσαι
|
τὸν |
λόγον
ἀπέκλινε
τὴν
κεφαλὴν
εἰς |
[1, 102] |
τἀδελφοῦ
τελευτᾷ,
εἰπὼν
διὰ
μὲν
|
τὸν |
λόγον
ἐκ
τῆς
Ἑλλάδος
σωθῆναι, |
[1, 110] |
αὐτῶν
τὴν
πόλιν
καὶ
ἔπαυσε
|
τὸν |
λοιμὸν
τοῦτον
τὸν
τρόπον.
Λαβὼν |
[1, 99] |
πέρυτι
ἐγένετο
ὑμῶν
ἁλία
παρὰ
|
τὸν |
Λυδὸν
ἐς
Σάρδεις.
Ἤδη
ὦν |
[1, 119] |
φησι
δύο
γεγονέναι
Φερεκύδας
Συρίους,
|
τὸν |
μὲν
ἀστρολόγον,
τὸν
δὲ
θεολόγον |
[1, 104] |
ἑωρακέναι
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησιν,
ὅτι
|
τὸν |
μὲν
καπνὸν
ἐν
τοῖς
ὄρεσι |
[1, 59] |
ἀδικουμένοις
οἱ
μὴ
ἀδικούμενοι.
Καὶ
|
τὸν |
μὲν
κόρον
ὑπὸ
τοῦ
πλούτου |
[1, 58] |
τῶν
παράλων
ἐτάχθη.
Ἔλεγε
δὲ
|
τὸν |
μὲν
λόγον
εἴδωλον
εἶναι
τῶν |
[1, 58] |
διακόψαν
οἴχεσθαι.
Ἔφασκέ
τε
σφραγίζεσθαι
|
τὸν |
μὲν
λόγον
σιγῇ,
τὴν
δὲ |
[1, 94] |
ἐποίησε
δύο,
Κύψελον
καὶ
Λυκόφρονα·
|
τὸν |
μὲν
νεώτερον
συνετόν,
τὸν
δὲ |
[1, 98] |
Ὑπομνημάτων
δύο
φασὶ
Περιάνδρους
γεγονέναι,
|
τὸν |
μὲν
τύραννον,
τὸν
δὲ
σοφὸν |
[1, 116] |
ἐξοικῆσαι
μετὰ
τῶν
οἰκείων·
καὶ
|
τὸν |
μὴ
πεισθῆναι,
Μεσσήνην
δὲ
ἑαλωκέναι. |
[1, 36] |
Ἀλλ'
οὐδὲ
διανοούμενος,
ἔφη.
Πρὸς
|
τὸν |
μοιχὸν
ἐρόμενον
εἰ
ὀμόσαι
μὴ |
[1, 107] |
δῆμον
εἶναι
Λακωνικῆς,
ὅθεν
εἶναι
|
τὸν |
Μύσωνα.
Σωσικράτης
δ'
ἐν
Διαδοχαῖς, |
[1, 80] |
Ἀταρνείτης
τις
ἀνήρετο
Πιττακὸν
οὕτω
|
τὸν |
Μυτιληναῖον,
παῖδα
τὸν
Ὑρράδιον·
ἄττα |
[1, 109] |
τοῖς
πυνθανομένοις
τίς
εἴη,
ἕως
|
τὸν |
νεώτερον
ἀδελφὸν
εὑρὼν
τότε
ἤδη |
[1, 110] |
πέμπουσι
ναῦν
τε
καὶ
Νικίαν
|
τὸν |
Νικηράτου
εἰς
Κρήτην,
καλοῦντες
τὸν |
[1, 112] |
αὐτοῦ
καὶ
ἐπιστολὴ
πρὸς
Σόλωνα
|
τὸν |
νομοθέτην,
περιέχουσα
πολιτείαν
ἣν
διέταξε |
[1, 77] |
τοῦ
ποικίλου,
ἔφη,
ξύλου,
σημαίνων
|
τὸν |
νόμον.
Ἔλεγε
δὲ
καὶ
τὰς |
[1, 71] |
ἀποδικάσαι
αὐτοῦ,
ἵνα
ἀμφότερα
καὶ
|
τὸν |
νόμον
καὶ
τὸν
φίλον
τηρήσαι. |
[1, 55] |
κατὰ
Νικίδου
Δράκοντά
φησι
γεγραφέναι
|
τὸν |
νόμον,
Σόλωνα
δὲ
τεθηκέναι
τὸν |
[1, 71] |
φίλῳ
δίκην
αὐτὸς
μὲν
κατὰ
|
τὸν |
νόμον,
τὸν
δὲ
φίλον
πείσειεν |
[1, 105] |
ἔφη,
Μειράκιον,
ἐὰν
νέος
ὢν
|
τὸν |
οἶνον
οὐ
φέρῃς,
γέρων
γενόμενος |
[1, 81] |
ἱκνέεσθαι
ἐς
Λυδίην,
ὅπως
σοι
|
τὸν |
ὄλβον
ἴδοιμι·
ἐγὼ
δὲ
καὶ |
[1, 63] |
ἐν
τοῖς
Ἀπομνημονεύμασιν,
ἐπειδὴ
δακρύει
|
τὸν |
παῖδα
τελευτήσαντα,
ὃν
ἡμεῖς
οὐ |
[1, 74] |
Ὑρραδίου
Μυτιληναῖος.
Φησὶ
δὲ
Δοῦρις
|
τὸν |
πατέρα
αὐτοῦ
Θρᾷκα
εἶναι.
Οὗτος |
[1, 82] |
παρελθεῖν
τὰς
κόρας
οἱ
δὲ
|
τὸν |
πατέρα
αὐτῶν,
ὡς
καὶ
Φανόδικος |
[1, 51] |
ἀπὸ
Κύπρου
Σόλιοι.
Ὅτε
δὲ
|
τὸν |
Πεισίστρατον
ἔμαθεν
ἤδη
τυραννεῖν,
τάδε |
[1, 99] |
ὄψονται
Κορίνθιοι
φοιτεῦντας
ἐς
οἶκον
|
τὸν |
Περιάνδρου.
~Περίανδρος
Προκλεῖ.
Ἐμὶν
μὲν |
[1, 75] |
Ἀθηναίοις
προσκρῖναι.
~Τότε
δ'
οὖν
|
τὸν |
Πιττακὸν
ἰσχυρῶς
ἐτίμησαν
οἱ
Μυτιληναῖοι, |
[1, 103] |
ἄμπελον
εἶπε
τρεῖς
φέρειν
βότρυς·
|
τὸν |
πρῶτον
ἡδονῆς·
τὸν
δεύτερον
μέθης· |
[1, 36] |
Ὅτι,
ἔφη,
οὐδὲν
διαφέρει.
~Πρὸς
|
τὸν |
πυθόμενον
τί
πρότερον
γεγόνοι,
νὺξ |
[1, 39] |
ποτ'
ἀγῶνα
θεώμενον,
ἠέλιε
Ζεῦ,
|
τὸν |
σοφὸν
ἄνδρα
Θαλῆν
ἥρπασας
ἐκ |
[1, 99] |
μὲν
τὸν
Κορίνθιόν
φησιν
εἶναι
|
τὸν |
σοφόν·
Πλάτων
δὲ
οὔ
φησιν. |
[1, 49] |
οὐχ
εἵλετο,
ἀλλὰ
καὶ
Πεισίστρατον
|
τὸν |
συγγενῆ,
καθά
φησι
Σωσικράτης,
προαισθόμενος |
[1, 96] |
δέ
τινες
ὡς
θελήσας
αὐτοῦ
|
τὸν |
τάφον
μὴ
γνωσθῆναι,
τοιοῦτόν
τι |
[1, 74] |
Ἀλκαίου
γενόμενος
ἀδελφῶν
Μέλαγχρον
καθεῖλε
|
τὸν |
τῆς
Λέσβου
τύραννον·
καὶ
περὶ |
[1, 32] |
αὐτόθι
γρῖπον
ὠνησαμένων
καταληφθῆναι
καὶ
|
τὸν |
τρίποδα,
μαχομένων
δὲ
πρὸς
τοὺς |
[1, 27] |
φησι
Μινύης.
Τὰ
δὲ
περὶ
|
τὸν |
τρίποδα
φανερὰ
τὸν
εὑρεθέντα
ὑπὸ |
[1, 31] |
ὕστερον
εὑρεθῆναι
πρός
τινων
ἁλιένω
|
τὸν |
τρίποδα.
Φανόδικος
δὲ
περὶ
τὴν |
[1, 103] |
πρῶτον
ἡδονῆς·
τὸν
δεύτερον
μέθης·
|
τὸν |
τρίτον
ἀηδίας.
Θαυμάζειν
δὲ
ἔφη |
[1, 62] |
ὀγδοήκοντα,
τοῦτον
ἐπισκήψας
τοῖς
ἰδίοις
|
τὸν |
τρόπον,
ἀποκομίσαι
αὐτοῦ
τὰ
ὀστᾶ |
[1, 84] |
κρεῖσσον.
Τοῦτον
οὖν
καὶ
ἐτελεύτα
|
τὸν |
τρόπον.
Δίκην
γὰρ
ὑπέρ
τινος |
[1, 110] |
καὶ
ἔπαυσε
τὸν
λοιμὸν
τοῦτον
|
τὸν |
τρόπον.
Λαβὼν
πρόβατα
μελανά
τε |
[1, 33] |
~Κῴοις
μὲν
οὖν
τοῦτον
ἐχρήσθη
|
τὸν |
τρόπον·
Οὐ
πρότερον
λήξει
νεῖκος |
[1, 52] |
δ'
αὐτῷ
φεύγοντι
τοῦτον
ἐπέστειλε
|
τὸν |
τρόπον.
~Πεισίστρατος
Σόλωνι.
Οὔτε
μόνος |
[1, 72] |
καὶ
Ἀρισταγόρας
ὁ
Μιλήσιος
τοῦτον
|
τὸν |
τρόπον
Χιλώνειον
καλεῖ.
Βράγχου
δὲ |
[1, 122] |
σοφοί,
οἷς
τινες
καὶ
Πεισίστρατον
|
τὸν |
τύραννον
προσκαταλέγουσι.
Λεκτέον
δὲ
περὶ |
[1, 76] |
τῷ
δευτέρῳ
τῶν
Ὑπομνημάτων,
ὡς
|
τὸν |
υἱὸν
αὐτοῦ
Τυρραῖον
καθήμενον
ἐπὶ |
[1, 26] |
ἄγαμον
μεῖναι,
τῆς
δὲ
ἀδελφῆς
|
τὸν |
υἱὸν
θέσθαι.
Ὅτε
καὶ
ἐρωτηθέντα |
[1, 72] |
ὥς
φησιν
Ἕρμιππος,
ἐν
Πίσῃ,
|
τὸν |
υἱὸν
Ὀλυμπιονίκην
ἀσπασάμενος
πυγμῆς.
Ἔπαθε |
[1, 80] |
Πιττακὸν
οὕτω
τὸν
Μυτιληναῖον,
παῖδα
|
τὸν |
Ὑρράδιον·
ἄττα
γέρον,
δοιός
με |
[1, 102] |
τῆς
Ἑλλάδος
σωθῆναι,
διὰ
δὲ
|
τὸν |
φθόνον
ἐν
τῇ
οἰκείᾳ
ἀπολέσθαι. |
[1, 91] |
καὶ
τὰς
παρθένους.
Ἔλεγέ
τε
|
τὸν |
φίλον
δεῖν
εὐεργετεῖν,
ὅπως
μᾶλλον |
[1, 71] |
ἀμφότερα
καὶ
τὸν
νόμον
καὶ
|
τὸν |
φίλον
τηρήσαι.
Ἐνδοξότατος
δὲ
μάλιστα |
[1, 76] |
ἀνέλοι.
Τῶν
δὲ
Κυμαίων
πεμψάντων
|
τὸν |
φονέα
τῷ
Πιττακῷ,
μαθόντα
καὶ |
[1, 25] |
ἐν
τοῖς
Ἰάμβοις
Εὔφορβον
εὑρεῖν
|
τὸν |
Φρύγα,
οἷον
σκαληνὰ
καὶ
τρίγωνα |
[1, 74] |
ὑπὸ
τὴν
ἀσπίδα
λαθραίως
περιέβαλε
|
τὸν |
Φρύνωνα,
καὶ
κτείνας
ἀνεσώσατο
τὸ |
[1, 77] |
ποιεῖσθαι.
Ἐφη
δὲ
καὶ
πρὸς
|
τὸν |
Φωκαϊκὸν
φάσκοντα
δεῖν
ζητεῖν
σπουδαῖον |
[1, 107] |
εἶπεν,
ὥστε
ἐπισκευάζειν.
~Ἄλλοι
δὲ
|
τὸν |
χρησμὸν
οὕτως
ἔχειν
φασί,
Ἠτεῖόν |
[1, 92] |
~Φυλάσσεσθαι
γὰρ
τῶν
μὲν
φίλων
|
τὸν |
ψόγον,
τῶν
δὲ
ἐχθρῶν
τὴν |