HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
εἰμί 1
εἰμι 1
εἶναί 1
εἶναι 43
εἵνεκα 1
εἶπε 5
Εἶπε 1

Fréquences [« »]
40 αὐτὸν
36 ἔφη
40 τὰ
43 εἶναι
43 οἱ
43 περὶ
47 ὡς

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Diogène Laërce, Vies, doctrines et sentences des Philosophes illustres, livre I

εἶναι

Livre, par.

[1, 75]   τὸ ἥμισυ τοῦ παντὸς πλεῖον εἶναι. Ἀλλὰ καὶ Κροίσου διδόντος χρήματα

[1, 99]   φησὶν ὁ Κυζικηνός, ἀνεψιούς τε εἶναι ἀλλήλοις. Καὶ Ἀριστοτέλης μὲν τὸν

[1, 68]   περὶ τοῦ μέλλοντος λογισμῷ καταληπτὴν εἶναι ἀνδρὸς ἀρετήν. Πρός τε τὸν

[1, 107]   Διαδοχαῖς, ἀπὸ μὲν πατρὸς Ἠτεῖον εἶναι, ἀπὸ δὲ μητρὸς Χηνέα. Εὐθύφρων

[1, 32]   Βίαντος λέξομεν. Ἄλλοι φασὶν ἡφαιστότευκτον εἶναι αὐτὸν καὶ δοθῆναι πρὸς τοῦ

[1, 67]   ~Καὶ σὲ φημὶ πάντων τυράννων εἶναι βέλτιστον. Ἐπανήκειν δέ μοι Ἀθήναζε

[1, 42]   τοὺς ἑπτὰ ἄλλους ἄλλως αἱρεῖσθαι· εἶναι δὲ Σόλωνα, Θαλῆν, Πιττακόν, Βίαντα,

[1, 23]   καὶ ἰσημερίας, τὰ ἄλλ' ἀκατάληπτα εἶναι δοκιμάσας. Δοκεῖ δὲ κατά τινας

[1, 86]   ἐρᾶν, ἀλλοτρίων δὲ κακῶν ἀμνημόνευτον εἶναι. Ἐρωτηθεὶς τί δυσχερές, Τὴν ἐπὶ

[1, 54]   ἀξιώσῃς τῶν ἐμῶν φίλων εἷς εἶναι, ἔσῃ ἀνὰ πρώτους· οὐ γάρ

[1, 107]   Ἡρακλείδου τοῦ Ποντικοῦ, Κρῆτά φησιν εἶναι· Ἠτείαν γὰρ πόλιν εἶναι Κρήτης.

[1, 95]   ἐν τῇ πρώτῃ ξένον φησὶν εἶναι Θρασυβούλῳ τῷ Μιλησίων τυράννῳ. ~Φησὶ

[1, 81]   σάραπον ἀποκαλεῖ διὰ τὸ πλατύπουν εἶναι καὶ ἐπισύρειν τὼ πόδε· χειροπόδην

[1, 102]   νῦν αὐτὸν ἐν τῇ πατρίδι εἶναι καὶ προσήκειν αὐτῷ ξένους ποιεῖσθαι.

[1, 92]   γλῶσσαν εὔφημον ἴσχειν· ἀρετῆς οἰκεῖον εἶναι, κακίας ἀλλότριον· ἀδικίαν φεύγειν· πόλει

[1, 87]   ὡς μισήσοντας· τοὺς γὰρ πλείστους εἶναι κακούς. Συνεβούλευέ τε ὧδε· Βραδέως

[1, 37]   ὄψιν καλλωπίζεσθαι, ἀλλὰ τοῖς ἐπιτηδεύμασιν εἶναι καλόν. Μὴ πλούτει, φησί, κακῶς,

[1, 107]   φησιν εἶναι· Ἠτείαν γὰρ πόλιν εἶναι Κρήτης. Ἀναξίλαος δ' Ἀρκάδα. Μέμνηται

[1, 107]   Ἠτεῖος. Παρμενίδης μὲν οὖν δῆμον εἶναι Λακωνικῆς, ὅθεν εἶναι τὸν Μύσωνα.

[1, 106]   δὲ αὐτὸν καὶ τυράννου πατρὸς εἶναι. Λέγεται δὴ πρός τινος Ἀναχάρσιδος

[1, 49]   μόνον, ἀλλὰ καὶ βοηθεῖν ἕτοιμος εἶναι, λέγων ταῦτα· ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν

[1, 92]   εὖ τὸ σῶμα ἀσκεῖν· φιλήκοον εἶναι μᾶλλον ἢ φιλόλαλον· φιλομαθῆ μᾶλλον

[1, 65]   μὲν μὴ αἰσθανομένων Πεισίστρατον τυραννησείοντα εἶναι ξυνετώτερος, τῶν δὲ ὀκνούντων ἀμύνεσθαι

[1, 90]   φωτὸς ἅδε βουλά. Οὐ γὰρ εἶναι Ὁμήρου τὸ ἐπίγραμμα, πολλοῖς ἔτεσι

[1, 70]   μὴ ἐπιγελᾶν. Ἰσχυρὸν ὄντα πρᾷον εἶναι, ὅπως οἱ πλησίον αἰδῶνται μᾶλλον

[1, 72]   τρόπον Χιλώνειον καλεῖ. Βράγχου δὲ εἶναι, ὃς τὸ ἱερὸν ἔκτισε τὸ

[1, 82]   ἰδὼν ἔφη τὸν Ἀπόλλω σοφὸν εἶναι, οὐδὲ προσήκατο. ~Οἱ δὲ λέγουσιν

[1, 74]   Δοῦρις τὸν πατέρα αὐτοῦ Θρᾷκα εἶναι. Οὗτος μετὰ τῶν Ἀλκαίου γενόμενος

[1, 26]   ὑπομνημάτων ὅτι βουλόμενος δεῖξαι ῥᾷον εἶναι πλουτεῖν, φορᾶς μελλούσης ἐλαιῶν ἔσεσθαι,

[1, 35]   σοφίῃ. ~Τῶν τε ᾀδομένων αὐτοῦ εἶναι τάδε· Οὔ τι τὰ πολλὰ

[1, 59]   παρὰ τοῖς τυράννοις δυναμένους παραπλησίους εἶναι ταῖς ψήφοις ταῖς ἐπὶ τῶν

[1, 101]   ἀφορμὴν παροιμίας διὰ τὸ παρρησιαστὴς εἶναι, τὴν ἀπὸ Σκυθῶν ῥῆσιν. Λέγει

[1, 76]   τῷ μεθύοντι, ἐὰν ἁμάρτῃ, διπλῆν εἶναι τὴν ζημίαν· ἵνα μὴ μεθύωσι,

[1, 57]   ἄρχοντι, ἐὰν μεθύων ληφθῇ, θάνατον εἶναι τὴν ζημίαν. Τά τε Ὁμήρου

[1, 103]   τύπτειν ἀλλήλους. Μαθὼν τέτταρας δακτύλους εἶναι τὸ πάχος τῆς νεώς, τοσοῦτον

[1, 86]   τύχην περιγίνεσθαι. Ἔλεγε δὲ ἀτυχῆ εἶναι τὸν ἀτυχίαν μὴ φέροντα· καὶ

[1, 28]   Ὁ δὲ ἔφη σοφίᾳ πρῶτον εἶναι τὸν θεὸν καὶ ἀπέστειλεν εἰς

[1, 107]   οὖν δῆμον εἶναι Λακωνικῆς, ὅθεν εἶναι τὸν Μύσωνα. Σωσικράτης δ' ἐν

[1, 99]   Ἀριστοτέλης μὲν τὸν Κορίνθιόν φησιν εἶναι τὸν σοφόν· Πλάτων δὲ οὔ

[1, 23]   ἀναφερομένη ναυτικὴ ἀστρολογία Φώκου λέγεται εἶναι τοῦ Σαμίου. Καλλίμαχος δ' αὐτὸν

[1, 58]   δὲ τὸν μὲν λόγον εἴδωλον εἶναι τῶν ἔργων· βασιλέα δὲ τὸν

[1, 110]   δὲ παρὰ τοῖς Ἕλλησι θεοφιλέστατος εἶναι ὑπελήφθη. Ὅθεν καὶ Ἀθηναίοις τότε

[1, 41]   αὐτῶν καὶ ἄλλου ἄλλο φασὶν εἶναι, ὡς ἐκεῖνο· Ἦν Λακεδαιμόνιος Χίλων

Livre, par.
[1, 75]	τὸ ἥμισυ τοῦ παντὸς πλεῖον	εἶναι.	Ἀλλὰ καὶ Κροίσου διδόντος χρήματα
[1, 99]	φησὶν ὁ Κυζικηνός, ἀνεψιούς τε	εἶναι	ἀλλήλοις. Καὶ Ἀριστοτέλης μὲν τὸν
[1, 68]	περὶ τοῦ μέλλοντος λογισμῷ καταληπτὴν	εἶναι	ἀνδρὸς ἀρετήν. Πρός τε τὸν
[1, 107]	Διαδοχαῖς, ἀπὸ μὲν πατρὸς Ἠτεῖον	εἶναι,	ἀπὸ δὲ μητρὸς Χηνέα. Εὐθύφρων
[1, 32]	Βίαντος λέξομεν. Ἄλλοι φασὶν ἡφαιστότευκτον	εἶναι	αὐτὸν καὶ δοθῆναι πρὸς τοῦ
[1, 67]	~Καὶ σὲ φημὶ πάντων τυράννων	εἶναι	βέλτιστον. Ἐπανήκειν δέ μοι Ἀθήναζε
[1, 42]	τοὺς ἑπτὰ ἄλλους ἄλλως αἱρεῖσθαι·	εἶναι	δὲ Σόλωνα, Θαλῆν, Πιττακόν, Βίαντα,
[1, 23]	καὶ ἰσημερίας, τὰ ἄλλ' ἀκατάληπτα	εἶναι	δοκιμάσας. Δοκεῖ δὲ κατά τινας
[1, 86]	ἐρᾶν, ἀλλοτρίων δὲ κακῶν ἀμνημόνευτον	εἶναι.	Ἐρωτηθεὶς τί δυσχερές, Τὴν ἐπὶ
[1, 54]	ἀξιώσῃς τῶν ἐμῶν φίλων εἷς	εἶναι,	ἔσῃ ἀνὰ πρώτους· οὐ γάρ
[1, 107]	Ἡρακλείδου τοῦ Ποντικοῦ, Κρῆτά φησιν	εἶναι·	Ἠτείαν γὰρ πόλιν εἶναι Κρήτης.
[1, 95]	ἐν τῇ πρώτῃ ξένον φησὶν	εἶναι	Θρασυβούλῳ τῷ Μιλησίων τυράννῳ. ~Φησὶ
[1, 81]	σάραπον ἀποκαλεῖ διὰ τὸ πλατύπουν	εἶναι	καὶ ἐπισύρειν τὼ πόδε· χειροπόδην
[1, 102]	νῦν αὐτὸν ἐν τῇ πατρίδι	εἶναι	καὶ προσήκειν αὐτῷ ξένους ποιεῖσθαι.
[1, 92]	γλῶσσαν εὔφημον ἴσχειν· ἀρετῆς οἰκεῖον	εἶναι,	κακίας ἀλλότριον· ἀδικίαν φεύγειν· πόλει
[1, 87]	ὡς μισήσοντας· τοὺς γὰρ πλείστους	εἶναι	κακούς. Συνεβούλευέ τε ὧδε· Βραδέως
[1, 37]	ὄψιν καλλωπίζεσθαι, ἀλλὰ τοῖς ἐπιτηδεύμασιν	εἶναι	καλόν. Μὴ πλούτει, φησί, κακῶς,
[1, 107]	φησιν εἶναι· Ἠτείαν γὰρ πόλιν	εἶναι	Κρήτης. Ἀναξίλαος δ' Ἀρκάδα. Μέμνηται
[1, 107]	Ἠτεῖος. Παρμενίδης μὲν οὖν δῆμον	εἶναι	Λακωνικῆς, ὅθεν εἶναι τὸν Μύσωνα.
[1, 106]	δὲ αὐτὸν καὶ τυράννου πατρὸς	εἶναι.	Λέγεται δὴ πρός τινος Ἀναχάρσιδος
[1, 49]	μόνον, ἀλλὰ καὶ βοηθεῖν ἕτοιμος	εἶναι,	λέγων ταῦτα· ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν
[1, 92]	εὖ τὸ σῶμα ἀσκεῖν· φιλήκοον	εἶναι	μᾶλλον ἢ φιλόλαλον· φιλομαθῆ μᾶλλον
[1, 65]	μὲν μὴ αἰσθανομένων Πεισίστρατον τυραννησείοντα	εἶναι	ξυνετώτερος, τῶν δὲ ὀκνούντων ἀμύνεσθαι
[1, 90]	φωτὸς ἅδε βουλά. Οὐ γὰρ	εἶναι	Ὁμήρου τὸ ἐπίγραμμα, πολλοῖς ἔτεσι
[1, 70]	μὴ ἐπιγελᾶν. Ἰσχυρὸν ὄντα πρᾷον	εἶναι,	ὅπως οἱ πλησίον αἰδῶνται μᾶλλον
[1, 72]	τρόπον Χιλώνειον καλεῖ. Βράγχου δὲ	εἶναι,	ὃς τὸ ἱερὸν ἔκτισε τὸ
[1, 82]	ἰδὼν ἔφη τὸν Ἀπόλλω σοφὸν	εἶναι,	οὐδὲ προσήκατο. ~Οἱ δὲ λέγουσιν
[1, 74]	Δοῦρις τὸν πατέρα αὐτοῦ Θρᾷκα	εἶναι.	Οὗτος μετὰ τῶν Ἀλκαίου γενόμενος
[1, 26]	ὑπομνημάτων ὅτι βουλόμενος δεῖξαι ῥᾷον	εἶναι	πλουτεῖν, φορᾶς μελλούσης ἐλαιῶν ἔσεσθαι,
[1, 35]	σοφίῃ. ~Τῶν τε ᾀδομένων αὐτοῦ	εἶναι	τάδε· Οὔ τι τὰ πολλὰ
[1, 59]	παρὰ τοῖς τυράννοις δυναμένους παραπλησίους	εἶναι	ταῖς ψήφοις ταῖς ἐπὶ τῶν
[1, 101]	ἀφορμὴν παροιμίας διὰ τὸ παρρησιαστὴς	εἶναι,	τὴν ἀπὸ Σκυθῶν ῥῆσιν. Λέγει
[1, 76]	τῷ μεθύοντι, ἐὰν ἁμάρτῃ, διπλῆν	εἶναι	τὴν ζημίαν· ἵνα μὴ μεθύωσι,
[1, 57]	ἄρχοντι, ἐὰν μεθύων ληφθῇ, θάνατον	εἶναι	τὴν ζημίαν. Τά τε Ὁμήρου
[1, 103]	τύπτειν ἀλλήλους. Μαθὼν τέτταρας δακτύλους	εἶναι	τὸ πάχος τῆς νεώς, τοσοῦτον
[1, 86]	τύχην περιγίνεσθαι. Ἔλεγε δὲ ἀτυχῆ	εἶναι	τὸν ἀτυχίαν μὴ φέροντα· καὶ
[1, 28]	Ὁ δὲ ἔφη σοφίᾳ πρῶτον	εἶναι	τὸν θεὸν καὶ ἀπέστειλεν εἰς
[1, 107]	οὖν δῆμον εἶναι Λακωνικῆς, ὅθεν	εἶναι	τὸν Μύσωνα. Σωσικράτης δ' ἐν
[1, 99]	Ἀριστοτέλης μὲν τὸν Κορίνθιόν φησιν	εἶναι	τὸν σοφόν· Πλάτων δὲ οὔ
[1, 23]	ἀναφερομένη ναυτικὴ ἀστρολογία Φώκου λέγεται	εἶναι	τοῦ Σαμίου. Καλλίμαχος δ' αὐτὸν
[1, 58]	δὲ τὸν μὲν λόγον εἴδωλον	εἶναι	τῶν ἔργων· βασιλέα δὲ τὸν
[1, 110]	δὲ παρὰ τοῖς Ἕλλησι θεοφιλέστατος	εἶναι	ὑπελήφθη. Ὅθεν καὶ Ἀθηναίοις τότε
[1, 41]	αὐτῶν καὶ ἄλλου ἄλλο φασὶν	εἶναι,	ὡς ἐκεῖνο· Ἦν Λακεδαιμόνιος Χίλων

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 19/07/2007