Livre, par. |
[1, 46] |
προσποιησάμενος
καὶ
στεφανωσάμενος
εἰσέπαισεν
εἰς
|
τὴν |
ἀγοράν·
ἔνθα
τοῖς
Ἀθηναίοις
ἀνέγνω |
[1, 108] |
καὶ
ταῦτα
ἀφανοῦς.
Ὅθεν
διὰ
|
τὴν |
ἀδοξίαν
αὐτοῦ
καὶ
τὰ
αὐτοῦ |
[1, 31] |
τὸν
τρίποδα.
Φανόδικος
δὲ
περὶ
|
τὴν |
Ἀθηναίων
θάλασσαν
εὑρεθῆναι
καὶ
ἀνενεχθέντα |
[1, 67] |
περὶ
ἡμᾶς
φιλοφροσύνης·
καὶ
νὴ
|
τὴν |
Ἀθηνᾶν,
εἰ
μὴ
περὶ
παντός |
[1, 100] |
οὕτως,
ἤν
γ'
ἐθέλῃς
καρτύνασθαι
|
τὴν |
αἰσυμνητίην·
τοὺς
ἐξόχους
τῶν
πολιτέων |
[1, 110] |
τότε
γενομένης
ἐξιλάσεως.
Οἱ
δὲ
|
τὴν |
αἰτίαν
εἰπεῖν
τοῦ
λοιμοῦ
τὸ |
[1, 86] |
ἐστιν
εὐσέβεια,
ἐσίγα.
Τοῦ
δὲ
|
τὴν |
αἰτίαν
τῆς
σιγῆς
πυθομένου,
Σιωπῶ, |
[1, 109] |
ὄντα,
πᾶσαν
ἔμαθε
παρ'
ἐκείνου
|
τὴν |
ἀλήθειαν.
~Γνωσθεὶς
δὲ
παρὰ
τοῖς |
[1, 64] |
δὲ
πάντως
τυραννητέον,
φροντίζειν
ὅπως
|
τὴν |
ἀλλοδαπὴν
δύναμιν
πλείονα
ἕξεις
τῶν |
[1, 103] |
ἀθανάτους
ἥρπασεν
ὦκα
δόναξ.
Οὗτος
|
τὴν |
ἄμπελον
εἶπε
τρεῖς
φέρειν
βότρυς· |
[1, 32] |
δὲ
πρὸς
τοὺς
ἁλιέας
γενέσθαι
|
τὴν |
ἄνοδον
ἕως
τῆς
Κῶ·
καὶ |
[1, 110] |
τὸ
Κυλώνειον
ἄγος
σημαίνειν
τε
|
τὴν |
ἀπαλλαγήν·
καὶ
διὰ
τοῦτο
ἀποθανεῖν |
[1, 49] |
ἀνδρειότερός
εἰμι·
σοφώτερος
μὲν
τῶν
|
τὴν |
ἀπάτην
Πεισιστράτου
μὴ
συνιέντων,
ἀνδρειότερος |
[1, 101] |
παροιμίας
διὰ
τὸ
παρρησιαστὴς
εἶναι,
|
τὴν |
ἀπὸ
Σκυθῶν
ῥῆσιν.
Λέγει
δὲ |
[1, 24] |
ὁ
ποιητής.
Πρῶτος
δὲ
καὶ
|
τὴν |
ἀπὸ
τροπῆς
ἐπὶ
τροπὴν
πάροδον |
[1, 98] |
Οὗτος
πρῶτος
δορυφόρους
ἔσχε,
καὶ
|
τὴν |
ἀρχὴν
εἰς
τυραννίδα
μετέστησε·
καὶ |
[1, 75] |
ἰσχυρῶς
ἐτίμησαν
οἱ
Μυτιληναῖοι,
καὶ
|
τὴν |
ἀρχὴν
ἐνεχείρισαν
αὐτῷ.
Ὁ
δὲ |
[1, 75] |
τάξιν
ἀγαγὼν
τὸ
πολίτευμα,
κατέθετο
|
τὴν |
ἀρχήν,
καὶ
δέκα
ἐπεβίω
ἄλλα. |
[1, 74] |
αὐτόν·
καὶ
δίκτυον
ἔχων
ὑπὸ
|
τὴν |
ἀσπίδα
λαθραίως
περιέβαλε
τὸν
Φρύνωνα, |
[1, 34] |
ἐμπεσεῖν
καὶ
αὐτῷ
ἀνοιμώξαντι
φάναι
|
τὴν |
γραῦν·
σὺ
γάρ,
ὦ
Θαλῆ, |
[1, 122] |
ἐπήν
με
καταθάψωσιν,
ἐς
σὲ
|
τὴν |
γραφὴν
ἐνέγκαι.
Σὺ
δὲ
ἢν |
[1, 94] |
ὀργῆς
βαλὼν
ὑποβάθρῳ
ἢ
λακτίσας
|
τὴν |
γυναῖκα
ἔγκυον
οὖσαν
ἀπέκτεινε,
πεισθεὶς |
[1, 58] |
σφραγίζεσθαι
τὸν
μὲν
λόγον
σιγῇ,
|
τὴν |
δὲ
σιγὴν
καιρῷ.
~Ἔλεγε
δὲ |
[1, 59] |
κόρον
ὑπὸ
τοῦ
πλούτου
γεννᾶσθαι,
|
τὴν |
δὲ
ὕβριν
ὑπὸ
τοῦ
κόρου. |
[1, 37] |
ὑγιής,
τὴν
δὲ
ψυχὴν
εὔπορος,
|
τὴν |
δὲ
φύσιν
εὐπαίδευτος.
Φίλων
παρόντων |
[1, 37] |
Ὁ
τὸ
μὲν
σῶμα
ὑγιής,
|
τὴν |
δὲ
ψυχὴν
εὔπορος,
τὴν
δὲ |
[1, 67] |
ἐν
δημοκρατίᾳ,
ἐδεξάμην
ἂν
μᾶλλον
|
τὴν |
δίαιταν
ἔχειν
ἐν
τῇ
παρὰ |
[1, 109] |
ἄστυ
διαπορούμενος.
Κἀκεῖ
δὲ
εἰς
|
τὴν |
ἑαυτοῦ
εἰσιὼν
οἰκίαν
περιέτυχε
τοῖς |
[1, 82] |
αὐτῶν,
ὡς
καὶ
Φανόδικος
εἰς
|
τὴν |
ἐκκλησίαν,
καὶ
εἰπεῖν
τὸν
Βίαντα |
[1, 49] |
ἑαυτῷ
διεκώλυσεν.
Ἄξας
γὰρ
εἰς
|
τὴν |
ἐκκλησίαν
μετὰ
δόρατος
καὶ
ἀσπίδος |
[1, 68] |
Ὀλυμπιάδα.
Παμφίλη
δέ
φησι
κατὰ
|
τὴν |
ἕκτην,
καὶ
πρῶτον
ἔφορον
γενέσθαι- |
[1, 54] |
δ'
ἐγὼ
οὔτι
μέμφομαι
μηνύσαντι
|
τὴν |
ἐμὴν
διάνοιαν.
Εὐνοίᾳ
γὰρ
τῆς |
[1, 47] |
ἀπωσόμενοι.
Ἔπεισε
δὲ
αὐτοὺς
καὶ
|
τὴν |
ἐν
Θρᾴκῃ
χερρόνησον
προσκτήσασθαι.
~Ἵνα |
[1, 92] |
τὸν
ψόγον,
τῶν
δὲ
ἐχθρῶν
|
τὴν |
ἐπιβουλήν.
Καὶ
ὅταν
τις
ἐξίῃ |
[1, 49] |
δόρατος
καὶ
ἀσπίδος
προεῖπεν
αὐτοῖς
|
τὴν |
ἐπίθεσιν
τοῦ
Πεισιστράτου·
καὶ
οὐ |
[1, 112] |
τε
καὶ
συγγραφέων
διελέγχειν
πειρᾶται
|
τὴν |
ἐπιστολὴν
ὡς
νεαρὰν
καὶ
μὴ |
[1, 111] |
ἐψηφίσαντο
δοῦναι
αὐτῷ
καὶ
ναῦν
|
τὴν |
ἐς
Κρήτην
ἀπάξουσαν
αὐτόν.
Ὁ |
[1, 102] |
ξένους
ποιεῖσθαι.
Ὁ
δὲ
καταπλαγεὶς
|
τὴν |
ἑτοιμότητα
εἰσέφρησεν
αὐτὸν
καὶ
μέγιστον |
[1, 83] |
μέχρι
καὶ
ἀλόγων
διατείνειν
αὐτῶν
|
τὴν |
εὐθένιαν.
Καὶ
ἐβουλήθη
σπείσασθαι,
καὶ |
[1, 76] |
μεθύοντι,
ἐὰν
ἁμάρτῃ,
διπλῆν
εἶναι
|
τὴν |
ζημίαν·
ἵνα
μὴ
μεθύωσι,
πολλοῦ |
[1, 57] |
ἐὰν
μεθύων
ληφθῇ,
θάνατον
εἶναι
|
τὴν |
ζημίαν.
Τά
τε
Ὁμήρου
ἐξ |
[1, 91] |
συνοικίζειν
τὰς
θυγατέρας,
παρθένους
μὲν
|
τὴν |
ἡλικίαν
τὸ
δὲ
φρονεῖν
γυναῖκας· |
[1, 95] |
δὲ
τῆς
νεὼς
Σάμῳ,
ἱκετεύσαντες
|
τὴν |
Ἥραν
ὑπὸ
τῶν
Σαμίων
διεσώθησαν. |
[1, 80] |
νύμφην,
οὕτω
καὶ
σύ,
Δίων,
|
τὴν |
κατὰ
σαυτὸν
ἔλα.
~Δοκεῖ
δ' |
[1, 80] |
ἐπέστη
πλησίον·
οἱ
δ'
ἔλεγον·
|
τὴν |
κατὰ
σαυτὸν
ἔλα.
Ταῦτ'
ἀΐων |
[1, 84] |
τὸ
καταπαῦσαι
τὸν
λόγον
ἀπέκλινε
|
τὴν |
κεφαλὴν
εἰς
τοὺς
τοῦ
τῆς |
[1, 109] |
πάντα
καταλαβὼν
καὶ
παρ'
ἑτέρῳ
|
τὴν |
κτῆσιν,
πάλιν
ἧκεν
εἰς
ἄστυ |
[1, 31] |
ἔμφορτον
ἀποσταλῆναι·
τοῦ
δὲ
περὶ
|
τὴν |
Κῴαν
θάλασσαν
ναυαγήσαντος,
ὕστερον
εὑρεθῆναι |
[1, 32] |
ἁρπασθέντα
ὑπ'
Ἀλεξάνδρου
ῥιφῆναι
εἰς
|
τὴν |
Κῴαν
θάλασσαν
πρὸς
τῆς
Λακαίνης, |
[1, 106] |
πευκαλίμῃσι.
Πολυπραγμονήσαντα
δὲ
ἐλθεῖν
εἰς
|
τὴν |
κώμην
καὶ
εὑρεῖν
αὐτὸν
θέρους |
[1, 115] |
ἀλλὰ
Διός·
Κρησί
τε
προειπεῖν
|
τὴν |
Λακεδαιμονίων
ἧτταν
ὑπ'
Ἀρκάδων,
καθάπερ |
[1, 82] |
καὶ
προῖκας
ἐπιδοῦναι
καὶ
εἰς
|
τὴν |
Μεσσήνην
ἀποστεῖλαι
τοῖς
πατράσιν
αὐτῶν. |
[1, 114] |
προ>
γνωστικώτατον
γεγονέναι.
Ἰδόντα
γοῦν
|
τὴν |
Μουνιχίαν
παρ'
Ἀθηναίοις
ἀγνοεῖν
φάναι |
[1, 76] |
ἵνα
μὴ
μεθύωσι,
πολλοῦ
κατὰ
|
τὴν |
νῆσον
οἴνου
γινομένου.
Εἶπέ
τε |
[1, 72] |
Νικίας
ἐπὶ
τῶν
Πελοποννησιακῶν
καταστρεψάμενος
|
τὴν |
νῆσον,
φρουρὸν
ἐγκατέστησεν
Ἀθηναίων,
καὶ |
[1, 37] |
καὶ
ἀπόντων
μεμνῆσθαί
φησι·
μὴ
|
τὴν |
ὄψιν
καλλωπίζεσθαι,
ἀλλὰ
τοῖς
ἐπιτηδεύμασιν |
[1, 72] |
Καὶ
αὐτὸν
πάντες
οἱ
κατὰ
|
τὴν |
πανήγυριν
ἐντιμότατα
παρέπεμψαν.
Ἔστι
δὲ |
[1, 72] |
Βραγχίδαις.
Ἦν
δὲ
γέρων
περὶ
|
τὴν |
πεντηκοστὴν
δευτέραν
Ὀλυμπιάδα,
ὅτε
Αἴσωπος |
[1, 68] |
οὔ.
Γέγονε
δὲ
ἔφορος
κατὰ
|
τὴν |
πεντηκοστὴν
ἕκτην
Ὀλυμπιάδα.
Παμφίλη
δέ |
[1, 121] |
μηκέθ'
ὑπάρχῃ.
Γέγονε
δὲ
κατὰ
|
τὴν |
πεντηκοστὴν
καὶ
ἐνάτην
Ὀλυμπιάδα.
Καὶ |
[1, 32] |
συνῄνεσαν
Θαλῇ.
Ὁ
δὲ
μετὰ
|
τὴν |
περίοδον
τῷ
Διδυμεῖ
τίθησιν
Ἀπόλλωνι. |
[1, 25] |
ἐκώλυσεν·
ὅπερ
Κύρου
κρατήσαντος
ἔσωσε
|
τὴν |
πόλιν.
Καὶ
αὐτὸς
δέ
φησιν, |
[1, 110] |
Ὀλυμπιάδι
τεσσαρακοστῇ
ἕκτῃ
ἐκάθηρεν
αὐτῶν
|
τὴν |
πόλιν
καὶ
ἔπαυσε
τὸν
λοιμὸν |
[1, 104] |
καταλείπουσι,
τὰ
δὲ
ξύλα
εἰς
|
τὴν |
πόλιν
κομίζουσι.
Ἐρωτηθεὶς
πότεροι
πλείους |
[1, 110] |
κατεχομένοις
ἔχρησεν
ἡ
Πυθία
καθῆραι
|
τὴν |
πόλιν·
οἱ
δὲ
πέμπουσι
ναῦν |
[1, 64] |
ὀνήσειν
ἔμελλον,
οὔτε
σὺ
καθήρας
|
τὴν |
πόλιν
ὤνησας.
Τό
τε
γὰρ |
[1, 84] |
λέγων·
Ἢν
τύχῃς
κρίνων
δικάζευ
|
τὴν |
Πριηνίην
δίκην.
Καὶ
Ἱππῶναξ·
ἃ
|
[1, 94] |
Λυσίδην,
ἣν
αὐτὸς
Μέλισσαν
ἐκάλει,
|
τὴν |
Προκλέους
τοῦ
Ἐπιδαυρίων
τυράννου
καὶ |
[1, 106] |
εἴ
τις
αὐτοῦ
σοφώτερος
εἴη,
|
τὴν |
Πυθίαν
εἰπεῖν
ἅπερ
προείρηται
ἐν |
[1, 48] |
βίᾳ
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
δίκῃ
|
τὴν |
Σαλαμῖνα
κεκτῆσθαι,
ἀνασκάψας
τινὰς
τάφους |
[1, 45] |
Σόλων
Ἐξηκεστίδου
Σαλαμίνιος
πρῶτον
μὲν
|
τὴν |
σεισάχθειαν
εἰσηγήσατο
Ἀθηναίοις·
τὸ
δὲ |
[1, 102] |
Μετὰ
χρόνον
δὲ
παραγενόμενος
εἰς
|
τὴν |
Σκυθίαν
καὶ
δοκῶν
τὰ
νόμιμα |
[1, 101] |
ἄρχοντος
Εὐκράτους.
Ἕρμιππος
δὲ
πρὸς
|
τὴν |
Σόλωνος
οἰκίαν
ἀφικόμενον
τῶν
θεραπόντων |
[1, 110] |
Κρατῖνον
καὶ
Κτησίβιον,
καὶ
λυθῆναι
|
τὴν |
συμφοράν.
~Ἀθηναῖοι
δὲ
τάλαντον
ἐψηφίσαντο |
[1, 58] |
καὶ
νέαν
ἐκάλεσεν.
Καὶ
πρῶτος
|
τὴν |
συναγωγὴν
τῶν
ἐννέα
ἀρχόντων
ἐποίησεν |
[1, 79] |
πολίταις.
Ἤκμαζε
μὲν
οὖν
περὶ
|
τὴν |
τεσσαρακοστὴν
δευτέραν
Ὀλυμπιάδα·
ἐτελεύτησε
δ' |
[1, 101] |
Σωσικράτης
ἐλθεῖν
εἰς
Ἀθήνας
κατὰ
|
τὴν |
τεσσαρακοστὴν
ἑβδόμην
Ὀλυμπιάδα
ἐπὶ
ἄρχοντος |
[1, 62] |
ἱερόν.
Ἤκμαζε
μὲν
οὖν
περὶ
|
τὴν |
τεσσαρακοστὴν
ἕκτην
Ὀλυμπιάδα,
ἧς
τῷ |
[1, 119] |
~Ἔλεγέ
τε
ὅτι
οἱ
θεοὶ
|
τὴν |
τράπεζαν
θυωρὸν
καλοῦσιν.
Ἄνδρων
δ' |
[1, 58] |
τὰ
ἑξῆς.
~Πρῶτος
δὲ
Σόλων
|
τὴν |
τριακάδα
ἔνην
καὶ
νέαν
ἐκάλεσεν. |
[1, 98] |
καὶ
Ἀριστοτέλης.
Ἤκμαζε
δὲ
περὶ
|
τὴν |
τριακοστὴν
ὀγδόην
Ὀλυμπιάδα,
καὶ
ἐτυράννησεν |
[1, 95] |
καθεστὼς
μετεπέμπετο
αὐτὸν
ὅπως
παραλάβῃ
|
τὴν |
τυραννίδα·
ὃν
φθάσαντες
οἱ
Κερκυραῖοι |
[1, 105] |
Ἐγώ,
βασιλεῦ
Λυδῶν,
ἀφῖγμαι
εἰς
|
τὴν |
τῶν
Ἑλλήνων,
διδαχθησόμενος
ἤθη
τὰ |
[1, 43] |
πλώσαντες
μὲν
ἐς
Κρήτην
κατὰ
|
τὴν |
τῶν
κεῖθι
ἱστορίην,
πλώσαντες
δὲ |
[1, 117] |
τῶν
σκελῶν
καὶ
θὲς
εἰς
|
τὴν |
τῶν
Μαγνήτων
χώραν,
καὶ
ἀπάγγειλόν |
[1, 114] |
Αἰακὸν
λέγοι,
καὶ
Λακεδαιμονίοις
προείποι
|
τὴν |
ὑπ'
Ἀρκάδων
ἅλωσιν
προσποιηθῆναί
τε |
[1, 122] |
Καὶ
προεῖπα
αὐτοῖσι
ἥκειν
ἐς
|
τὴν |
ὑστεραίην
ἐπὶ
τὰς
Φερεκύδεω
ταφάς. |
[1, 24] |
κατά
τινας.
Πρῶτος
δὲ
καὶ
|
τὴν |
ὑστέραν
τοῦ
μηνὸς
τριακάδα
εἶπεν. |
[1, 29] |
δὶς
λαβών.
Ὁ
δὲ
περιενεγκὼν
|
τὴν |
φιάλην
τοῦ
Βαθυκλέους
παῖς
Θυρίων |
[1, 71] |
νήσου
τῆς
Λακωνικῆς.
Καταμαθὼν
γὰρ
|
τὴν |
φύσιν
αὐτῆς,
Εἴθε,
ἔφη,
μὴ |
[1, 51] |
Ἀθηναίων
ἐγκατῴκισεν,
οἳ
τῷ
χρόνῳ
|
τὴν |
φωνὴν
ἀποξενωθέντες
σολοικίζειν
ἐλέχθησαν.
Καί |
[1, 70] |
μὴ
σπεύδειν.
Λέγοντα
μὴ
κινεῖν
|
τὴν |
χεῖρα·
μανικὸν
γάρ.
νόμοις
πείθεσθαι. |
[1, 62] |
εἰς
Σαλαμῖνα
καὶ
τεφρώσαντας
εἰς
|
τὴν |
χώραν
σπεῖραι.
Ὅθεν
καὶ
Κρατῖνος |
[1, 59] |
ἐκώλυσε
τραγῳδίας
διδάσκειν,
ὡς
ἀνωφελῆ
|
τὴν |
ψευδολογίαν.
~Ὅτ'
οὖν
Πεισίστρατος
ἑαυτὸν |
[1, 84] |
δι'
ἐναντίας
καὶ
τῶν
δικαστῶν
|
τὴν |
ψῆφον
ἐνεγκόντων
τῷ
ὑπὸ
τοῦ |