HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τηρήσαι 1
τηρῶν 1
Τῆς 1
τῆς 63
Τί 5
τί 21
τι 21

Fréquences [« »]
59 μὴ
62 τοῦ
52 τοὺς
63 τῆς
64 εἰς
64 τοῖς
65 Καὶ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Diogène Laërce, Vies, doctrines et sentences des Philosophes illustres, livre I

τῆς

Livre, par.

[1, 61]   καὶ τὰ περὶ Σαλαμῖνος καὶ τῆς Ἀθηναίων πολιτείας ἔπη πεντακισχίλια, καὶ

[1, 89]   ἐπιγράψας. Ἀλλὰ καὶ τὸ ἱερὸν τῆς Ἀθηνᾶς ἀνανεώσασθαι αὐτὸν κτισθὲν ὑπὸ

[1, 64]   Ἄριστον μὲν οὖν ἀπέχεσθαι, ἵνα τῆς αἰτίας ἀπαλλαγῇς. Εἰ δὲ πάντως

[1, 23]   ἐν τοῖς Ἰάμβοις οὕτως· Καὶ τῆς Ἀμάξης ἐλέγετο σταθμήσασθαι τοὺς ἀστερίσκους,

[1, 94]   τοῦ Ἐπιδαυρίων τυράννου καὶ Ἐρισθενείας τῆς Ἀριστοκράτους παιδός, ἀδελφῆς δὲ Ἀριστοδήμου

[1, 23]   Καλλίμαχος δ' αὐτὸν οἶδεν εὑρέτην τῆς ἄρκτου τῆς μικρᾶς, λέγων ἐν

[1, 54]   ἔχθος ἐμήνυες· ἔτι τε ἀμαθίᾳ τῆς ἀρχῆς, ὁποίαν τινὰ ἐγὼ καταστήσομαι.

[1, 117]   τοῦτο τὸν Ἡρακλέα, ὃν καὶ τῆς αὐτῆς νυκτὸς τοῖς βασιλεῦσι κελεῦσαι

[1, 70]   αἰδῶνται μᾶλλον ἢ φοβῶνται. Μανθάνειν τῆς αὑτοῦ οἰκίας καλῶς προστατεῖν. Τὴν

[1, 74]   τῆς Λέσβου τύραννον· καὶ περὶ τῆς Ἀχιλείτιδος χώρας μαχομένων Ἀθηναίων καὶ

[1, 26]   ἔχειν· οἱ δὲ ἄγαμον μεῖναι, τῆς δὲ ἀδελφῆς τὸν υἱὸν θέσθαι.

[1, 74]   χωρίου πρὸς τοὺς Μυτιληναίους, ἀκούοντος τῆς δίκης Περιάνδρου, ὃν καὶ τοῖς

[1, 62]   ἰάμβους καὶ ἐπῳδούς. ~Ἐπὶ δὲ τῆς εἰκόνος αὐτοῦ ἐπιγέγραπται τάδε· Ἡ

[1, 73]   τοῖος ἴτω θάνατος. Ἐπὶ δὲ τῆς εἰκόνος αὐτοῦ ἐπιγέγραπται τόδε· τόνδε

[1, 34]   διακόσια. Ἐπιγεγράφθαι δ' αὐτοῦ ἐπὶ τῆς εἰκόνος τόδε· Τόνδε Θαλῆν Μίλητος

[1, 102]   διὰ μὲν τὸν λόγον ἐκ τῆς Ἑλλάδος σωθῆναι, διὰ δὲ τὸν

[1, 89]   καὶ κάλλει διαφέρειν, μετασχεῖν τε τῆς ἐν Αἰγύπτῳ φιλοσοφίας. Γενέσθαι τε

[1, 112]   καὶ καταλογάδην περὶ θυσιῶν καὶ τῆς ἐν Κρήτῃ πολιτείας καὶ περὶ

[1, 66]   ἔσπευδον ἀπαλλάξαι τοὺς πένητας αὐτῶν τῆς θητείας, οἵ γε δὴ νῦν

[1, 84]   τὴν κεφαλὴν εἰς τοὺς τοῦ τῆς θυγατρὸς υἱοῦ κόλπους· εἰπόντος δὲ

[1, 118]   καὶ πυνθανομένου πῶς διακέοιτο, διαβαλόντα τῆς θύρας τὸν δάκτυλον εἰπεῖν, Χροῒ

[1, 122]   καὶ πρῶτόν γε ἀρκτέον ἀπὸ τῆς Ἰωνικῆς φιλοσοφίας, ἧς καθηγήσατο Θαλῆς,

[1, 122]   τι εἴη, διεὶς δάκτυλον ἐκ τῆς κληίθρης ἔδειξ' ἂν ὡς ἔθυον

[1, 109]   τὸ γένος ἀπὸ Κνωσοῦ, καθέσει τῆς κόμης τὸ εἶδος παραλλάσσων. Οὗτός

[1, 32]   ἁλιέας γενέσθαι τὴν ἄνοδον ἕως τῆς Κῶ· καὶ ὡς οὐδὲν ἤνυτον,

[1, 32]   εἰς τὴν Κῴαν θάλασσαν πρὸς τῆς Λακαίνης, εἰπούσης ὅτι περιμάχητος ἔσται.

[1, 71]   προειπὼν περὶ Κυθήρων τῆς νήσου τῆς Λακωνικῆς. Καταμαθὼν γὰρ τὴν φύσιν

[1, 74]   γενόμενος ἀδελφῶν Μέλαγχρον καθεῖλε τὸν τῆς Λέσβου τύραννον· καὶ περὶ τῆς

[1, 24]   ἀψύχοις μεταδιδόναι ψυχάς, τεκμαιρόμενον ἐκ τῆς λίθου τῆς μαγνήτιδος καὶ τοῦ

[1, 24]   ψυχάς, τεκμαιρόμενον ἐκ τῆς λίθου τῆς μαγνήτιδος καὶ τοῦ ἠλέκτρου. Παρά

[1, 26]   φιλοτεκνίαν εἰπεῖν. Καὶ λέγουσι ὅτι τῆς μητρὸς ἀναγκαζούσης αὐτὸν γῆμαι ἔλεγεν,

[1, 23]   αὐτὸν οἶδεν εὑρέτην τῆς ἄρκτου τῆς μικρᾶς, λέγων ἐν τοῖς Ἰάμβοις

[1, 86]   ἐνεγκεῖν. Συμπλέων ποτὲ ἀσεβέσι, χειμαζομένης τῆς νεὼς κἀκείνων τοὺς θεοὺς ἐπικαλουμένων,

[1, 95]   Ἀλυάττην ἐπ' ἐκτομῇ· προσσχούσης δὲ τῆς νεὼς Σάμῳ, ἱκετεύσαντες τὴν Ἥραν

[1, 103]   τέτταρας δακτύλους εἶναι τὸ πάχος τῆς νεώς, τοσοῦτον ἔφη τοῦ θανάτου

[1, 71]   Ἕλλησιν ἐγένετο προειπὼν περὶ Κυθήρων τῆς νήσου τῆς Λακωνικῆς. Καταμαθὼν γὰρ

[1, 109]   πατρὸς εἰς ἀγρὸν ἐπὶ πρόβατον, τῆς ὁδοῦ κατὰ μεσημβρίαν ἐκκλίνας ὑπ'

[1, 92]   ἐπιβουλήν. Καὶ ὅταν τις ἐξίῃ τῆς οἰκίας, ζητείτω πρότερον τί μέλλει

[1, 34]   δ' ἀγόμενος ὑπὸ γραὸς ἐκ τῆς οἰκίας, ἵνα τὰ ἄστρα κατανοήσῃ,

[1, 46]   ἄξονας κατέθετο. ~Τὸ δὲ μέγιστον, τῆς πατρίδος αὐτοῦ {Σαλαμῖνος} ἀμφισβητουμένης ὑπό

[1, 104]   ὄνειδος ἡ πατρίς, σὺ δὲ τῆς πατρίδος. ~Ἑρωτηθεὶς τί ἐστιν ἐν

[1, 56]   νικῶντες ἐπιζήμιοι καὶ στεφανοῦνται κατὰ τῆς πατρίδος μᾶλλον ἢ κατὰ τῶν

[1, 102]   καὶ δοκῶν τὰ νόμιμα παραλύειν τῆς πατρίδος πολὺς ὢν ἐν τῷ

[1, 54]   Ἡμῶν δὲ εἵνεκα μὴ ἐστέρησο τῆς πατρίδος. ~Ταῦτα μὲν Πεισίστρατος. Σόλων

[1, 79]   ἐπὶ Ἀριστομένους τῷ τρίτῳ ἔτει τῆς πεντηκοστῆς δευτέρας Ὀλυμπιάδος, βιοὺς ὑπὲρ

[1, 38]   φησίν, ἐνενήκοντα} τελευτῆσαι γὰρ ἐπὶ τῆς πεντηκοστῆς ὀγδόης Ὀλυμπιάδος, γεγονότα κατὰ

[1, 67]   πράσσεις. Σόλων Κροίσῳ. Ἄγαμαί σε τῆς περὶ ἡμᾶς φιλοφροσύνης· καὶ νὴ

[1, 54]   τὴν ἐμὴν διάνοιαν. Εὐνοίᾳ γὰρ τῆς πόλεως μᾶλλον ἢ κατὰ τὸ

[1, 116]   Καὶ γὰρ παρὰ τὸν αἰγιαλὸν τῆς Σάμου περιπατοῦντα καὶ ναῦν οὐριοδρομοῦσαν

[1, 24]   ἡλιακοῦ κύκλου ὥσπερ καὶ τὸ τῆς σελήνης μέγεθος> τοῦ σεληναίου ἑπτακοσιοστὸν

[1, 86]   ἐσίγα. Τοῦ δὲ τὴν αἰτίαν τῆς σιγῆς πυθομένου, Σιωπῶ, ἔφη, ὅτι

[1, 27]   φησιν αὐτὸν τὰς πυραμίδας ἐκ τῆς σκιᾶς, παρατηρήσαντα ὅτε ἡμῖν ἰσομεγέθεις

[1, 58]   δευτέρῳ Περὶ νομοθετῶν. Ἀλλὰ καὶ τῆς στάσεως γενομένης οὔτε μετὰ τῶν

[1, 95]   ἔτεσι τεσσαράκοντα καὶ ἑνί, πρὸ τῆς τεσσαρακοστῆς ἐνάτης Ὀλυμπιάδος. Τοῦτον Ἡρόδοτος

[1, 53]   πλέον τι φέρομαι τἀξιώματος καὶ τῆς τιμῆς· ὁποῖα δὲ καὶ τοῖς

[1, 110]   τῶν Ἀθηναίων βωμοὺς ἀνωνύμους, ὑπόμνημα τῆς τότε γενομένης ἐξιλάσεως. Οἱ δὲ

[1, 50]   μέσον ἐρχομένης. ~Τὰ δὲ περὶ τῆς τοῦ Πεισιστράτου τυραννίδος ἐλεγεῖα προλέγοντος

[1, 37]   αὐτὸν κατὰ τὸ πρῶτον ἔτος τῆς τριακοστῆς ἐνάτης Ὀλυμπιάδος. ~Ἐτελεύτησε δ'

[1, 65]   ἄνδρα, ὦ ἑταῖρε, δεινότατα ἁψάμενον τῆς τυραννίδος. ~Ἤρξατο μὲν δημαγωγεῖν· εἶτα

[1, 66]   σοῦ πείσεσθαι. Καὶ γὰρ πρὸ τῆς τυραννίδος φίλος σοὶ ἦν, καὶ

[1, 93]   ἀπορήσας μὴ ταπεινοῦ. Τὰς μεταβολὰς τῆς τύχης γενναίως ἐπίστασο φέρειν. Ἐτελεύτησε

[1, 86]   ~Καὶ τὸ μὲν ἰσχυρὸν γενέσθαι τῆς φύσεως ἔργον· τὸ δὲ λέγειν

[1, 23]   λαμπροῦ. ~Μετὰ δὲ τὰ πολιτικὰ τῆς φυσικῆς ἐγένετο θεωρίας. Καὶ κατά

Livre, par.
[1, 61]	καὶ τὰ περὶ Σαλαμῖνος καὶ	τῆς	Ἀθηναίων πολιτείας ἔπη πεντακισχίλια, καὶ
[1, 89]	ἐπιγράψας. Ἀλλὰ καὶ τὸ ἱερὸν	τῆς	Ἀθηνᾶς ἀνανεώσασθαι αὐτὸν κτισθὲν ὑπὸ
[1, 64]	Ἄριστον μὲν οὖν ἀπέχεσθαι, ἵνα	τῆς	αἰτίας ἀπαλλαγῇς. Εἰ δὲ πάντως
[1, 23]	ἐν τοῖς Ἰάμβοις οὕτως· Καὶ	τῆς	Ἀμάξης ἐλέγετο σταθμήσασθαι τοὺς ἀστερίσκους,
[1, 94]	τοῦ Ἐπιδαυρίων τυράννου καὶ Ἐρισθενείας	τῆς	Ἀριστοκράτους παιδός, ἀδελφῆς δὲ Ἀριστοδήμου
[1, 23]	Καλλίμαχος δ' αὐτὸν οἶδεν εὑρέτην	τῆς	ἄρκτου τῆς μικρᾶς, λέγων ἐν
[1, 54]	ἔχθος ἐμήνυες· ἔτι τε ἀμαθίᾳ	τῆς	ἀρχῆς, ὁποίαν τινὰ ἐγὼ καταστήσομαι.
[1, 117]	τοῦτο τὸν Ἡρακλέα, ὃν καὶ	τῆς	αὐτῆς νυκτὸς τοῖς βασιλεῦσι κελεῦσαι
[1, 70]	αἰδῶνται μᾶλλον ἢ φοβῶνται. Μανθάνειν	τῆς	αὑτοῦ οἰκίας καλῶς προστατεῖν. Τὴν
[1, 74]	τῆς Λέσβου τύραννον· καὶ περὶ	τῆς	Ἀχιλείτιδος χώρας μαχομένων Ἀθηναίων καὶ
[1, 26]	ἔχειν· οἱ δὲ ἄγαμον μεῖναι,	τῆς	δὲ ἀδελφῆς τὸν υἱὸν θέσθαι.
[1, 74]	χωρίου πρὸς τοὺς Μυτιληναίους, ἀκούοντος	τῆς	δίκης Περιάνδρου, ὃν καὶ τοῖς
[1, 62]	ἰάμβους καὶ ἐπῳδούς. ~Ἐπὶ δὲ	τῆς	εἰκόνος αὐτοῦ ἐπιγέγραπται τάδε· Ἡ
[1, 73]	τοῖος ἴτω θάνατος. Ἐπὶ δὲ	τῆς	εἰκόνος αὐτοῦ ἐπιγέγραπται τόδε· τόνδε
[1, 34]	διακόσια. Ἐπιγεγράφθαι δ' αὐτοῦ ἐπὶ	τῆς	εἰκόνος τόδε· Τόνδε Θαλῆν Μίλητος
[1, 102]	διὰ μὲν τὸν λόγον ἐκ	τῆς	Ἑλλάδος σωθῆναι, διὰ δὲ τὸν
[1, 89]	καὶ κάλλει διαφέρειν, μετασχεῖν τε	τῆς	ἐν Αἰγύπτῳ φιλοσοφίας. Γενέσθαι τε
[1, 112]	καὶ καταλογάδην περὶ θυσιῶν καὶ	τῆς	ἐν Κρήτῃ πολιτείας καὶ περὶ
[1, 66]	ἔσπευδον ἀπαλλάξαι τοὺς πένητας αὐτῶν	τῆς	θητείας, οἵ γε δὴ νῦν
[1, 84]	τὴν κεφαλὴν εἰς τοὺς τοῦ	τῆς	θυγατρὸς υἱοῦ κόλπους· εἰπόντος δὲ
[1, 118]	καὶ πυνθανομένου πῶς διακέοιτο, διαβαλόντα	τῆς	θύρας τὸν δάκτυλον εἰπεῖν, Χροῒ
[1, 122]	καὶ πρῶτόν γε ἀρκτέον ἀπὸ	τῆς	Ἰωνικῆς φιλοσοφίας, ἧς καθηγήσατο Θαλῆς,
[1, 122]	τι εἴη, διεὶς δάκτυλον ἐκ	τῆς	κληίθρης ἔδειξ' ἂν ὡς ἔθυον
[1, 109]	τὸ γένος ἀπὸ Κνωσοῦ, καθέσει	τῆς	κόμης τὸ εἶδος παραλλάσσων. Οὗτός
[1, 32]	ἁλιέας γενέσθαι τὴν ἄνοδον ἕως	τῆς	Κῶ· καὶ ὡς οὐδὲν ἤνυτον,
[1, 32]	εἰς τὴν Κῴαν θάλασσαν πρὸς	τῆς	Λακαίνης, εἰπούσης ὅτι περιμάχητος ἔσται.
[1, 71]	προειπὼν περὶ Κυθήρων τῆς νήσου	τῆς	Λακωνικῆς. Καταμαθὼν γὰρ τὴν φύσιν
[1, 74]	γενόμενος ἀδελφῶν Μέλαγχρον καθεῖλε τὸν	τῆς	Λέσβου τύραννον· καὶ περὶ τῆς
[1, 24]	ἀψύχοις μεταδιδόναι ψυχάς, τεκμαιρόμενον ἐκ	τῆς	λίθου τῆς μαγνήτιδος καὶ τοῦ
[1, 24]	ψυχάς, τεκμαιρόμενον ἐκ τῆς λίθου	τῆς	μαγνήτιδος καὶ τοῦ ἠλέκτρου. Παρά
[1, 26]	φιλοτεκνίαν εἰπεῖν. Καὶ λέγουσι ὅτι	τῆς	μητρὸς ἀναγκαζούσης αὐτὸν γῆμαι ἔλεγεν,
[1, 23]	αὐτὸν οἶδεν εὑρέτην τῆς ἄρκτου	τῆς	μικρᾶς, λέγων ἐν τοῖς Ἰάμβοις
[1, 86]	ἐνεγκεῖν. Συμπλέων ποτὲ ἀσεβέσι, χειμαζομένης	τῆς	νεὼς κἀκείνων τοὺς θεοὺς ἐπικαλουμένων,
[1, 95]	Ἀλυάττην ἐπ' ἐκτομῇ· προσσχούσης δὲ	τῆς	νεὼς Σάμῳ, ἱκετεύσαντες τὴν Ἥραν
[1, 103]	τέτταρας δακτύλους εἶναι τὸ πάχος	τῆς	νεώς, τοσοῦτον ἔφη τοῦ θανάτου
[1, 71]	Ἕλλησιν ἐγένετο προειπὼν περὶ Κυθήρων	τῆς	νήσου τῆς Λακωνικῆς. Καταμαθὼν γὰρ
[1, 109]	πατρὸς εἰς ἀγρὸν ἐπὶ πρόβατον,	τῆς	ὁδοῦ κατὰ μεσημβρίαν ἐκκλίνας ὑπ'
[1, 92]	ἐπιβουλήν. Καὶ ὅταν τις ἐξίῃ	τῆς	οἰκίας, ζητείτω πρότερον τί μέλλει
[1, 34]	δ' ἀγόμενος ὑπὸ γραὸς ἐκ	τῆς	οἰκίας, ἵνα τὰ ἄστρα κατανοήσῃ,
[1, 46]	ἄξονας κατέθετο. ~Τὸ δὲ μέγιστον,	τῆς	πατρίδος αὐτοῦ {Σαλαμῖνος} ἀμφισβητουμένης ὑπό
[1, 104]	ὄνειδος ἡ πατρίς, σὺ δὲ	τῆς	πατρίδος. ~Ἑρωτηθεὶς τί ἐστιν ἐν
[1, 56]	νικῶντες ἐπιζήμιοι καὶ στεφανοῦνται κατὰ	τῆς	πατρίδος μᾶλλον ἢ κατὰ τῶν
[1, 102]	καὶ δοκῶν τὰ νόμιμα παραλύειν	τῆς	πατρίδος πολὺς ὢν ἐν τῷ
[1, 54]	Ἡμῶν δὲ εἵνεκα μὴ ἐστέρησο	τῆς	πατρίδος. ~Ταῦτα μὲν Πεισίστρατος. Σόλων
[1, 79]	ἐπὶ Ἀριστομένους τῷ τρίτῳ ἔτει	τῆς	πεντηκοστῆς δευτέρας Ὀλυμπιάδος, βιοὺς ὑπὲρ
[1, 38]	φησίν, ἐνενήκοντα} τελευτῆσαι γὰρ ἐπὶ	τῆς	πεντηκοστῆς ὀγδόης Ὀλυμπιάδος, γεγονότα κατὰ
[1, 67]	πράσσεις. Σόλων Κροίσῳ. Ἄγαμαί σε	τῆς	περὶ ἡμᾶς φιλοφροσύνης· καὶ νὴ
[1, 54]	τὴν ἐμὴν διάνοιαν. Εὐνοίᾳ γὰρ	τῆς	πόλεως μᾶλλον ἢ κατὰ τὸ
[1, 116]	Καὶ γὰρ παρὰ τὸν αἰγιαλὸν	τῆς	Σάμου περιπατοῦντα καὶ ναῦν οὐριοδρομοῦσαν
[1, 24]	ἡλιακοῦ κύκλου ὥσπερ καὶ τὸ	τῆς	σελήνης μέγεθος> τοῦ σεληναίου ἑπτακοσιοστὸν
[1, 86]	ἐσίγα. Τοῦ δὲ τὴν αἰτίαν	τῆς	σιγῆς πυθομένου, Σιωπῶ, ἔφη, ὅτι
[1, 27]	φησιν αὐτὸν τὰς πυραμίδας ἐκ	τῆς	σκιᾶς, παρατηρήσαντα ὅτε ἡμῖν ἰσομεγέθεις
[1, 58]	δευτέρῳ Περὶ νομοθετῶν. Ἀλλὰ καὶ	τῆς	στάσεως γενομένης οὔτε μετὰ τῶν
[1, 95]	ἔτεσι τεσσαράκοντα καὶ ἑνί, πρὸ	τῆς	τεσσαρακοστῆς ἐνάτης Ὀλυμπιάδος. Τοῦτον Ἡρόδοτος
[1, 53]	πλέον τι φέρομαι τἀξιώματος καὶ	τῆς	τιμῆς· ὁποῖα δὲ καὶ τοῖς
[1, 110]	τῶν Ἀθηναίων βωμοὺς ἀνωνύμους, ὑπόμνημα	τῆς	τότε γενομένης ἐξιλάσεως. Οἱ δὲ
[1, 50]	μέσον ἐρχομένης. ~Τὰ δὲ περὶ	τῆς	τοῦ Πεισιστράτου τυραννίδος ἐλεγεῖα προλέγοντος
[1, 37]	αὐτὸν κατὰ τὸ πρῶτον ἔτος	τῆς	τριακοστῆς ἐνάτης Ὀλυμπιάδος. ~Ἐτελεύτησε δ'
[1, 65]	ἄνδρα, ὦ ἑταῖρε, δεινότατα ἁψάμενον	τῆς	τυραννίδος. ~Ἤρξατο μὲν δημαγωγεῖν· εἶτα
[1, 66]	σοῦ πείσεσθαι. Καὶ γὰρ πρὸ	τῆς	τυραννίδος φίλος σοὶ ἦν, καὶ
[1, 93]	ἀπορήσας μὴ ταπεινοῦ. Τὰς μεταβολὰς	τῆς	τύχης γενναίως ἐπίστασο φέρειν. Ἐτελεύτησε
[1, 86]	~Καὶ τὸ μὲν ἰσχυρὸν γενέσθαι	τῆς	φύσεως ἔργον· τὸ δὲ λέγειν
[1, 23]	λαμπροῦ. ~Μετὰ δὲ τὰ πολιτικὰ	τῆς	φυσικῆς ἐγένετο θεωρίας. Καὶ κατά

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 19/07/2007