Livre, par. |
[1, 77] |
ἄνδρα
δείκνυσιν.
Ἐρωτηθεὶς
δέ
ποτε
|
τί |
ἄριστον,
Τὸ
παρὸν
εὖ
ποιεῖν. |
[1, 87] |
οὐδέν
σοι
προσηκόντων
πυνθάνῃ.
~Ἐρωτηθεὶς
|
τί |
γλυκὺ
ἀνθρώποις,
Ἐλπίς,
ἔφη.
Ἥδιον |
[1, 32] |
γενομένης
ἐκκλησίας
Βίαντι
πεμφθῆναι·
~διὰ
|
τί |
δέ,
ἐν
τῷ
περὶ
Βίαντος |
[1, 36] |
χεῖρον,
ἔφη,
μοιχείας
ἐπιορκία.
Ἐρωτηθεὶς
|
τί |
δύσκολον,
ἔφη,
Τὸ
ἑαυτὸν
γνῶναι· |
[1, 69] |
τῶν
ἀπαιδεύτων,
ἔφη,
Ἐλπίσιν
ἀγαθοῖς.
|
τί |
δύσκολον,
Τὸ
τὰ
ἀπόρρητα
σιωπῆσαι, |
[1, 86] |
δὲ
κακῶν
ἀμνημόνευτον
εἶναι.
Ἐρωτηθεὶς
|
τί |
δυσχερές,
Τὴν
ἐπὶ
τὸ
χεῖρον, |
[1, 69] |
καὶ
Αἰσώπου
πυθέσθαι,
ὁ
Ζεὺς
|
τί |
εἴη
ποιῶν·
τὸν
δὲ
φάναι, |
[1, 45] |
ἐκλήθη
σεισάχθεια·
φανερὸν
δὲ
διὰ
|
τί. |
Ἔπειτα
τοὺς
λοιποὺς
νόμους
ἔθηκεν, |
[1, 92] |
καὶ
ὅταν
εἰσέλθῃ
πάλιν,
ζητείτω
|
τί |
ἔπραξε.
Συνεβούλευέ
τε
εὖ
τὸ |
[1, 105] |
σὺ
δὲ
τῆς
πατρίδος.
~Ἑρωτηθεὶς
|
τί |
ἐστιν
ἐν
ἀνθρώποις
ἀγαθόν
τε |
[1, 107] |
Ἠτεῖόν
τινά
φημι·
καὶ
ζητοῦσι
|
τί |
ἐστιν
ὁ
Ἠτεῖος.
Παρμενίδης
μὲν |
[1, 77] |
εὑρήσεις.
Καὶ
πρὸς
τοὺς
πυνθανομένους
|
τί |
εὐχάριστον,
Χρόνος,
ἔφη·
ἀφανές,
Τὸ |
[1, 59] |
ποτὲ
δὲ
ἄτιμον.
Ἐρωτηθεὶς
διὰ
|
τί |
κατὰ
πατροκτόνου
νόμον
οὐκ
ἔθηκε, |
[1, 92] |
ἐξίῃ
τῆς
οἰκίας,
ζητείτω
πρότερον
|
τί |
μέλλει
πράσσειν·
καὶ
ὅταν
εἰσέλθῃ |
[1, 108] |
τινος
ἐπιστάντος
καὶ
πυθομένου
διὰ
|
τί |
μηδενὸς
παρόντος
γελᾷ,
φάναι,
Δι' |
[1, 26] |
θέσθαι.
Ὅτε
καὶ
ἐρωτηθέντα
διὰ
|
τί |
οὐ
τεκνοποιεῖ,
διὰ
φιλοτεκνίαν
εἰπεῖν. |
[1, 35] |
Σὺ
οὖν,
ἔφη
τις,
διὰ
|
τί |
οὐκ
ἀποθνήσκεις;
Ὅτι,
ἔφη,
οὐδὲν |
[1, 87] |
ἐχθρῶν
τὸν
ἕτερον
φίλον.
Ἐρωτηθεὶς
|
τί |
ποιῶν
ἄνθρωπος
τέρπεται,
ἔφη,
Κερδαίνων. |
[1, 86] |
πλέοντας.
Ἐρωτηθεὶς
ὑπὸ
ἀσεβοῦς
ἀνθρώπου
|
τί |
ποτέ
ἐστιν
εὐσέβεια,
ἐσίγα.
Τοῦ |
[1, 36] |
οὐδὲν
διαφέρει.
~Πρὸς
τὸν
πυθόμενον
|
τί |
πρότερον
γεγόνοι,
νὺξ
ἢ
ἡμέρα, |
[1, 97] |
ὅπλοις.
Καί
ποτε
ἐρωτηθεὶς
διὰ
|
τί |
τυραννεῖ,
ἔφη,
Ὅτι
καὶ
τὸ |