Livre, par.
[1, 50]	Τίς σοι δοκεῖ εὐδαίμων; Τέλλος,	ἔφη,	Ἀθηναῖος καὶ Κλέοβις καὶ Βίτων
[1, 104]	ὑπὸ Ἀττικοῦ ὅτι Σκύθης ἐστίν,	ἔφη,	Ἀλλ' ἐμοῦ μὲν ὄνειδος ἡ
[1, 77]	τοὺς πυνθανομένους τί εὐχάριστον, Χρόνος,	ἔφη·	ἀφανές, Τὸ μέλλον· πιστόν, Γῆ·
[1, 59]	ἀδικοῖεν οἱ ἄνθρωποι, Εἰ ὁμοίως,	ἔφη,	ἄχθοιντο τοῖς ἀδικουμένοις οἱ μὴ
[1, 105]	ἀνθρώποις ἀγαθόν τε καὶ φαῦλον,	ἔφη,	Γγλῶσσα. Κρεῖττον ἔλεγεν ἕνα φίλον
[1, 36]	τελευτήν. Τί δύσκολον εἴη τεθεαμένος	ἔφη,	Γέροντα τύραννον. Πῶς ἄν τις
[1, 69]	διαφέρουσιν οἱ πεπαιδευμένοι τῶν ἀπαιδεύτων,	ἔφη,	Ἐλπίσιν ἀγαθοῖς. τί δύσκολον, Τὸ
[1, 77]	ζητεῖν σπουδαῖον ἄνθρωπον, Ἂν λίαν,	ἔφη,	ζητῇς, οὐχ εὑρήσεις. Καὶ πρὸς
[1, 87]	~Ἐρωτηθεὶς τί γλυκὺ ἀνθρώποις, Ἐλπίς,	ἔφη.	Ἥδιον ἔλεγε δικάζειν μεταξὺ ἐχθρῶν
[1, 104]	ἔφη, Τὰ νενεωλκημένα. Καὶ τοῦτο	ἔφη	θαυμασιώτατον ἑωρακέναι παρὰ τοῖς Ἕλλησιν,
[1, 87]	Ἐρωτηθεὶς τί ποιῶν ἄνθρωπος τέρπεται,	ἔφη,	Κερδαίνων. Ἔλεγέ τε τὸν βίον
[1, 105]	Ὑπὸ μειρακίου παρὰ πότον ὑβρισθεὶς	ἔφη,	Μειράκιον, ἐὰν νέος ὢν τὸν
[1, 86]	δυσχερές, Τὴν ἐπὶ τὸ χεῖρον,	ἔφη,	μεταβολὴν εὐγενῶς ἐνεγκεῖν. Συμπλέων ποτὲ
[1, 86]	κἀκείνων τοὺς θεοὺς ἐπικαλουμένων, Σιγᾶτε,	ἔφη,	μὴ αἴσθωνται ὑμᾶς ἐνθάδε πλέοντας.
[1, 71]	γὰρ τὴν φύσιν αὐτῆς, Εἴθε,	ἔφη,	μὴ ἐγεγόνει, ἢ γενομένη κατεβυθίσθη.
[1, 36]	νὺξ ἢ ἡμέρα, Ἡ νύξ,	ἔφη,	μιᾷ ἡμέρᾳ πρότερον. Ἠρώτησέ τις
[1, 36]	ὀμόσαι μὴ μεμοιχευκέναι, Οὐ χεῖρον,	ἔφη,	μοιχείας ἐπιορκία. Ἐρωτηθεὶς τί δύσκολον,
[1, 102]	ποιοῦνται. Ἔνθεν ὁ Ἀνάχαρσις ἑλὼν	ἔφη	νῦν αὐτὸν ἐν τῇ πατρίδι
[1, 77]	ἀρχὴ μεγίστη, Ἡ τοῦ ποικίλου,	ἔφη,	ξύλου, σημαίνων τὸν νόμον. Ἔλεγε
[1, 97]	ποτε ἐρωτηθεὶς διὰ τί τυραννεῖ,	ἔφη,	Ὅτι καὶ τὸ ἑκουσίως ἀποστῆναι
[1, 86]	αἰτίαν τῆς σιγῆς πυθομένου, Σιωπῶ,	ἔφη,	ὅτι περὶ τῶν οὐδέν σοι
[1, 35]	διὰ τί οὐκ ἀποθνήσκεις; Ὅτι,	ἔφη,	οὐδὲν διαφέρει. ~Πρὸς τὸν πυθόμενον
[1, 36]	ἄνθρωπος ἀδικῶν· Ἀλλ' οὐδὲ διανοούμενος,	ἔφη.	Πρὸς τὸν μοιχὸν ἐρόμενον εἰ
[1, 103]	τὸν τρίτον ἀηδίας. Θαυμάζειν δὲ	ἔφη	πῶς παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἀγωνίζονται
[1, 28]	ἄλλῳ ἕως Σόλωνος. Ὁ δὲ	ἔφη	σοφίᾳ πρῶτον εἶναι τὸν θεὸν
[1, 104]	τίνα τῶν πλοίων εἰσὶν ἀσφαλέστερα,	ἔφη,	Τὰ νενεωλκημένα. Καὶ τοῦτο ἔφη
[1, 60]	οὖν Πεισίστρατος ἑαυτὸν κατέτρωσεν, ἐκεῖθεν	ἔφη	ταῦτα φῦναι. Τοῖς τε ἀνθρώποις
[1, 35]	διαφέρειν τοῦ ζῆν. Σὺ οὖν,	ἔφη	τις, διὰ τί οὐκ ἀποθνήσκεις;
[1, 36]	μοιχείας ἐπιορκία. Ἐρωτηθεὶς τί δύσκολον,	ἔφη,	Τὸ ἑαυτὸν γνῶναι· Τί δὲ
[1, 75]	δέ φησιν ὅτι ὀλίγον ἀποτεμόμενος	ἔφη	τὸ ἥμισυ τοῦ παντὸς πλεῖον
[1, 82]	τρίπους· καὶ ὁ Βίας ἰδὼν	ἔφη	τὸν Ἀπόλλω σοφὸν εἶναι, οὐδὲ
[1, 35]	χρόνος· ἀνευρίσκει γὰρ πάντα. Οὐδὲν	ἔφη	τὸν θάνατον διαφέρειν τοῦ ζῆν.
[1, 105]	μηδενὸς ἀξίους. Τὴν ἀγορὰν ὡρισμένον	ἔφη	τόπον εἰς τὸ ἀλλήλους ἀπατᾶν
[1, 103]	τὸ πάχος τῆς νεώς, τοσοῦτον	ἔφη	τοῦ θανάτου τοὺς πλέοντας ἀπέχειν.
[1, 104]	οἱ ζῶντες ἢ οἱ νεκροί,	ἔφη,	Τοὺς οὖν πλέοντας ποῦ τίθης;
[1, 117]	Ἐξ Ἐφέσου, Ἔλκυσόν με τοίνυν,	ἔφη,	τῶν σκελῶν καὶ θὲς εἰς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 19/07/2007