Livre, par. |
[1, 64] |
μὴ
ὕποπτος
εἴης.
Ἄριστον
μὲν
|
οὖν |
ἀπέχεσθαι,
ἵνα
τῆς
αἰτίας
ἀπαλλαγῇς. |
[1, 118] |
τε
ταῦτα
Φερεκύδην.
~Ὁ
μὲν
|
οὖν> |
ἀπήγγειλεν·
οἱ
δὲ
μετὰ
μίαν |
[1, 107] |
ἐστιν
ὁ
Ἠτεῖος.
Παρμενίδης
μὲν
|
οὖν |
δῆμον
εἶναι
Λακωνικῆς,
ὅθεν
εἶναι |
[1, 35] |
θάνατον
διαφέρειν
τοῦ
ζῆν.
Σὺ
|
οὖν, |
ἔφη
τις,
διὰ
τί
οὐκ |
[1, 28] |
πρῶτος,
τούτου
τρίποδ'
αὐδῶ.
Διδοῦσιν
|
οὖν |
Θαλῇ·
ὁ
δὲ
ἄλλῳ
καὶ |
[1, 84] |
Βίαντος
τοῦ
Πριηνέως
κρεῖσσον.
Τοῦτον
|
οὖν |
καὶ
ἐτελεύτα
τὸν
τρόπον.
Δίκην |
[1, 67] |
δίκαια
καὶ
ἴσα.
Ἀφίξομαι
δ'
|
οὖν |
παρὰ
σέ,
σπεύδων
τοι
ξένος |
[1, 60] |
ὡς
ἀνωφελῆ
τὴν
ψευδολογίαν.
~Ὅτ'
|
οὖν |
Πεισίστρατος
ἑαυτὸν
κατέτρωσεν,
ἐκεῖθεν
ἔφη |
[1, 79] |
καταλογάδην
τοῖς
πολίταις.
Ἤκμαζε
μὲν
|
οὖν |
περὶ
τὴν
τεσσαρακοστὴν
δευτέραν
Ὀλυμπιάδα· |
[1, 62] |
Σαλαμὶς
θεσμοθέτην
ἱερόν.
Ἤκμαζε
μὲν
|
οὖν |
περὶ
τὴν
τεσσαρακοστὴν
ἕκτην
Ὀλυμπιάδα, |
[1, 104] |
ἢ
οἱ
νεκροί,
ἔφη,
Τοὺς
|
οὖν |
πλέοντας
ποῦ
τίθης;
Ὀνειδιζόμενος
ὑπὸ |
[1, 57] |
ἐκεῖθεν
ἄρχεσθαι
τὸν
ἐχόμενον.
Μᾶλλον
|
οὖν |
Σόλων
Ὅμηρον
ἐφώτισεν
ἢ
Πεισίστρατος, |
[1, 79] |
καὶ
μικρὸς
προσηγορεύθη.
Τὸν
δ'
|
οὖν |
σοφὸν
λέγεταί
ποτε
νεανίσκῳ
συμβουλευομένῳ |
[1, 39] |
Διονύσιος
ἐν
Κριτικοῖς.
~Ὁ
δ'
|
οὖν |
σοφὸς
ἐτελεύτησεν
ἀγῶνα
θεώμενος
γυμνικὸν |
[1, 75] |
τοῖς
Ἀθηναίοις
προσκρῖναι.
~Τότε
δ'
|
οὖν |
τὸν
Πιττακὸν
ἰσχυρῶς
ἐτίμησαν
οἱ |
[1, 121] |
καὶ
θνήσκει
παρ'
ἐκείνοις.
Ἦν
|
οὖν |
τοῦτ'
ἄρ'
ἀληθές·
ἢν
ᾖ |
[1, 33] |
Διδυμεῖ
τίθησιν
Ἀπόλλωνι.
~Κῴοις
μὲν
|
οὖν |
τοῦτον
ἐχρήσθη
τὸν
τρόπον·
Οὐ |