Livre, par. |
[1, 81] |
δὲ
καὶ
γάστρωνα
ὅτι
παχὺς
|
ἦν· |
ἀλλὰ
μὴν
καὶ
ζοφοδορπίδαν
ὡς |
[1, 30] |
ἀρηρότα
πευκαλίμῃσιν.
Ὁ
δ'
ἐρωτήσας
|
ἦν |
Ἀνάχαρσις.
Δαΐμαχος
δ'
ὁ
Πλαταιικὸς |
[1, 81] |
αὐτῷ
οὖσα
ἡ
γυνή,
ἐπειδήπερ
|
ἦν |
Δράκοντος
ἀδελφὴ
τοῦ
Πενθίλου,
σφόδρα |
[1, 48] |
νεκροὺς
πρὸς
ἀνατολὰς
ἐστραμμένους,
ὡς
|
ἦν |
ἔθος
θάπτειν
Ἀθηναίοις·
ἀλλὰ
καὶ |
[1, 50] |
τυραννίδος
ἐλεγεῖα
προλέγοντος
αὐτοῦ
ταῦτα
|
ἦν· |
Ἐκ
νεφέλης
φέρεται
χιόνος
μένος |
[1, 65] |
τυραννίδι.
Οὐδ'
ἐγὼ
προλέγων
πιστὸς
|
ἦν. |
Ἐκεῖνος
δὲ
πιστότερος
κολακεύων
Ἀθηναίους |
[1, 28] |
Ἀνασπασθέντος
δὲ
τοῦ
τρίποδος
ἀμφισβήτησις
|
ἦν, |
ἕως
οἱ
Μιλήσιοι
ἔπεμψαν
εἰς |
[1, 83] |
Ἡρακλεῖ
αὐτὸν
ἀναθεῖναι,
ἐπεὶ
ἀπόγονος
|
ἦν |
Θηβαίων
ἀποικίαν
εἰς
Πριήνην
στειλάντων, |
[1, 48] |
δήμων
τοὺς
χρηματισμοὺς
ἐγκεχαραγμένους,
ὅπερ
|
ἦν |
ἴδιον
Ἀθηναίων.
Ἔνιοι
δέ
φασι |
[1, 22] |
οἱ
πλείους
φασίν,
ἰθαγενὴς
Μιλήσιος
|
ἦν |
καὶ
γένους
λαμπροῦ.
~Μετὰ
δὲ |
[1, 66] |
πρὸ
τῆς
τυραννίδος
φίλος
σοὶ
|
ἦν, |
καὶ
νῦν
οὐ
μᾶλλον
διάφορος |
[1, 45] |
σεισάχθειαν
εἰσηγήσατο
Ἀθηναίοις·
τὸ
δὲ
|
ἦν |
λύτρωσις
σωμάτων
τε
καὶ
κτημάτων. |
[1, 72] |
Λακεδαιμονίους
κακὰ
διέθηκε.
Βραχυλόγος
τε
|
ἦν· |
ὅθεν
καὶ
Ἀρισταγόρας
ὁ
Μιλήσιος |
[1, 67] |
εἰ
μὴ
περὶ
παντός
μοι
|
ἦν |
οἰκεῖν
ἐν
δημοκρατίᾳ,
ἐδεξάμην
ἂν |
[1, 108] |
Ἀριστόξενος
ὅτι
ἔνθεν
καὶ
ἄδοξος
|
ἦν, |
ὅτι
μηδὲ
πόλεως,
ἀλλὰ
κώμης, |
[1, 101] |
δὲ
Ἑλληνίδος·
διὸ
καὶ
δίγλωττος
|
ἦν. |
Οὗτος
ἐποίησε
τῶν
τε
παρὰ |
[1, 53] |
δὲ
καὶ
τοῖς
πρόσθεν
βασιλεῦσιν
|
ἦν |
τὰ
ῥητὰ
γέρα.
Ἀπάγει
δὲ |
[1, 101] |
Ἀνάχαρσις
ὁ
Σκύθης
Γνούρου
μὲν
|
ἦν |
υἱός,
ἀδελφὸς
δὲ
Καδουίδα
τοῦ |
[1, 109] |
καὶ
ἄλλοι
συχνοί,
πατρὸς
μὲν
|
ἦν |
Φαιστίου,
οἱ
δὲ
Δωσιάδα,
οἱ |