Livre, par. |
[1, 33] |
γυνή,
τρίτον
ὅτι
Ἕλλην
καὶ
|
οὐ |
βάρβαρος.
~Λέγεται
δ'
ἀγόμενος
ὑπὸ |
[1, 108] |
τῶν
πραγμάτων
τοὺς
λόγους
ζητεῖν·
|
οὐ |
γὰρ
ἕνεκα
τῶν
λόγων
τὰ |
[1, 54] |
εἷς
εἶναι,
ἔσῃ
ἀνὰ
πρώτους·
|
οὐ |
γάρ
τι
ἐν
σοὶ
ἐνορῶ |
[1, 33] |
θηρίον,
εἶτα
ὅτι
ἀνὴρ
καὶ
|
οὐ |
γυνή,
τρίτον
ὅτι
Ἕλλην
καὶ |
[1, 81] |
ἱκομένοις
ἐς
Σάρδις·
χρυσοῦ
γὰρ
|
οὐ |
δεύμεθα,
ἀλλὰ
πέπαμαι
ἄρκια
καὶ |
[1, 122] |
οὕτω
μιν
φῆνον·
ἢν
δὲ
|
οὐ |
δοκιμώσητε,
μὴ
φήνῃς.
Ἐμοὶ
μὲν |
[1, 34] |
ὦ
Θαλῆ,
τὰ
ἐν
ποσὶν
|
οὐ |
δυνάμενος
ἰδεῖν
τὰ
ἐπὶ
τοῦ |
[1, 33] |
μὲν
ὅτι
ἄνθρωπος
ἐγενόμην
καὶ
|
οὐ |
θηρίον,
εἶτα
ὅτι
ἀνὴρ
καὶ |
[1, 64] |
γὰρ
θεῖον
καὶ
οἱ
νομοθέται
|
οὐ |
καθ'
ἑαυτὰ
δύνανται
ὀνῆσαι
τὰς |
[1, 113] |
ἀνδραποδιξάμενος
τὼς
πολιήτας·
νῦν
δὲ
|
οὐ |
κακὼς
ἄνδρας
δουλῶται·
τοὶ
μεμνάμενοι |
[1, 67] |
βέλτιστον.
Ἐπανήκειν
δέ
μοι
Ἀθήναζε
|
οὐ |
καλῶς
ἔχον
ὁρῶ,
μή
μέ |
[1, 66] |
φίλος
σοὶ
ἦν,
καὶ
νῦν
|
οὐ |
μᾶλλον
διάφορος
ἢ
τῶν
ἄλλων |
[1, 113] |
κα
Πεισίστρατος
κατασχέθῃ
τὰν
πόλιν,
|
οὐ |
μὰν
ἐς
παῖδας
τήνω
ἔλπομαι |
[1, 116] |
ναῦν
οὐριοδρομοῦσαν
ἰδόντα
εἰπεῖν
ὡς
|
οὐ |
μετὰ
πολὺ
καταδύσεται·
καὶ
ἐν |
[1, 49] |
τὴν
ἐπίθεσιν
τοῦ
Πεισιστράτου·
καὶ
|
οὐ |
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
βοηθεῖν
ἕτοιμος |
[1, 73] |
στεφανοῦχον
ἰδὼν
τέκνον
ἤμυσεν
ἡσθείς,
|
οὐ |
νεμεσητόν·
ἐμοὶ
τοῖος
ἴτω
θάνατος. |
[1, 63] |
τὸν
παῖδα
τελευτήσαντα,
ὃν
ἡμεῖς
|
οὐ |
παρειλήφαμεν,
πρὸς
τὸν
εἰπόντα,
Ἀλλ' |
[1, 50] |
ἔπεσεν.
Ἤδη
δὲ
αὐτοῦ
κρατοῦντος
|
οὐ |
πείθων
ἔθηκε
τὰ
ὅπλα
πρὸ |
[1, 53] |
ὑβρίζειν·
καὶ
ὁ
τύραννος
ἐγὼ
|
οὐ |
πλέον
τι
φέρομαι
τἀξιώματος
καὶ |
[1, 111] |
Καὶ
ἐπανελθὼν
ἐπ'
οἴκου
μετ'
|
οὐ |
πολὺ
μετήλλαξεν,
ὥς
φησι
Φλέγων |
[1, 107] |
δέ
φησιν
ἐν
τοῖς
σποράδην
|
οὐ |
πόρρω
Τίμωνος
αὐτὸν
καὶ
Ἀπημάντου |
[1, 111] |
Ὁ
δὲ
τὸ
μὲν
ἀργύριον
|
οὐ |
προσήκατο·
φιλίαν
δὲ
καὶ
συμμαχίαν |
[1, 53] |
μόνος
Ἑλλήνων
τυραννίδι
ἐπεθέμην,
οὔτε
|
οὐ |
προσῆκόν
μοι,
γένους
ὄντι
τῶν |
[1, 26] |
Ὅτε
καὶ
ἐρωτηθέντα
διὰ
τί
|
οὐ |
τεκνοποιεῖ,
διὰ
φιλοτεκνίαν
εἰπεῖν.
Καὶ |
[1, 105] |
ἐὰν
νέος
ὢν
τὸν
οἶνον
|
οὐ |
φέρῃς,
γέρων
γενόμενος
ὕδωρ
οἴσεις. |
[1, 120] |
ἁπάντων
ἔστιν
ἀν'
Ἑλλάδα
γῆν·
|
οὐ |
ψεύδομαι
ὧδ'
ἀγορεύων.
Ἴων
δ' |