Fables
[184]	δηλοῖ ὅτι οἱ ~φρόνιμοι τῶν	α̣	νθρώπων, ὅταν περίτικινδυνεύσντες σωθῶσι, διὰ
[174]	~ἔθυον. ~Οὕτως ἔνιοι τῶν ἀνθρώπων,	ἅ	μὴ ἐκόντες χαρίσασθαι βούλονται, ~ταῦτα
[151]	ὁ καρκῖνος· Ἐμὲ ~διδάσκουσα, μῆτερ,	ἃ	λέγεις, ὀρθὰ σὺ βάδιζε καὶ
[158]	ταῦτα μάλιστα τοῖς πονηροῖς ἐναντιοῦται	ἃ	τοῖς ~χρηστοῖς ἐστιν εὐεργετήματα. ~Κοιλία
[199]	ποιῆσαι καὶ δόλῳ πάλιν ταύτην	~ἀγαγεῖν.	Ἡ δὲ εἶπεν· Χαλεπὸν καὶ
[175]	ὅταν αὐτοὺς οἱ γονεῖς οὕτως	ἀγάγωσιν.	~Κύνες λιμώττουσαι. ~Κύνες λιμώττουσαι, ὡς
[199]	αὐτῇ καὶ χαίρειν εἰποῦσα ἔφη·	Ἀγαθά	~σοι ἦλθον μηνῦσαι· οἶδας ὡς
[180]	ἑαυτὴν κατελθεῖν ἠξίου· ἐπιθυμεῖν ~γὰρ	ἀγαθὴν	οὕτω φωνὴν ζῷον ἔχον ἀσπάσασθαι.
[180]	τοῦ δένδρου ~ἐβόα πρὸς αὐτόν·	Ἀγαθὸν	ὄρνεον εἶ καὶ χρηστὸν τοῖς
[152]	ἀχαρίστους καὶ κακούργους, τοὺς ἀντὶ	ἀγαθῶν	κακὰ ~αντιδιδόντας, ὁ μῦθος ἐλέγχει.
[152]	πρὸς τοὺς ἐπὶ ~τῶν ἰδίων	ἀγαθῶν	λυπουμένους. ~(Καρύα. ~Καρύα τις ἐν
[162]	κολοιὸν βασιλέα διὰ τὴν εὐπρέπειαν,	~ἀγανακτήσαντα	τὰ ὄρνεα, ἕκαστον τὸ ἴδιον
[161]	~πρὸς τοὺς κολοιούς. Οἱ δὲ	ἀγανακτοῦντες	ἐπὶ τῇ ὕβρει οὐ ~προσεδέξαντο
[175]	μέρος καὶ τῷ ἑτέρῳ παρέβαλλεν.	Ἀγανακτοῦντος	δὲ τοῦ ~θηρευτικοῦ καὶ τὸν
[175]	οἰκουρὸς ~συμμετεῖχεν αὐτῷ τῆς θοίνης.	Ἀγανακτοῦντος	δὲ τοῦ θηρευτικοῦ ~κἀκεῖνον ὀνειδίζοντος,
[199]	τοῖς γλυκέσι σου λόγοις ~ἐξαπατήσασα	ἄγε	εἰς ἐμὰς χεῖρας· ἐπιθυμῶ γὰρ
[184]	δέ ~μου οἱ δεσπόται γάμους	ἄγειν·	ἐὰν οὖν ἀφῇς με νῦν,
[194]	καὶ ὗς. ~Φασὶν ὗν καυχωμένην	ἀγέλην	παίδων ἔχουσαν εἰπεῖν τῇ λεαίνῃ·
[199]	δὲ ὅτι σῦς μέν ἐστιν	ἀγνώμων,	~ἄρκτος δὲ νωθρός, πάρδαλις δὲ
[186]	τὸν κώδωνα σείων ἐν τῇ	ἀγορᾷ	~ἠλαζονεύετο. Γραῦς δὲ κύων εἶπεν
[175]	ποτε ὁ θηρευτὴς ἐξιὼν ἐπ'	ἄγραν	συνελάμβανέ τι, ~ἐκ τούτου μέρος
[154]	~αἰτίαν δι' ἣν τὰ μὲν	ἄγρια	τῶν λαχάνων εὐθαλῆ τέ ἐστι
[191]	ταύτην εἰσπηδησάντων, τῶν λαγωῶν τις	ἀγχινούστερος	~εἶναι δοκῶν τῶν ἄλλων ἔφη·
[175]	ὅταν αὐτοὺς οἱ γονεῖς οὕτως	~ἄγωσιν.	~(Κύνες δύο. ~Ἔχων τις δύο
[173]	κύκνος, ἀντὶ τοῦ χηνὸς ἀπαχθείς,	ᾄδει	τι ~μέλος θανάτου προοίμιον, καὶ
[164]	ἀνθρώπων ~δίαιταν, ὡς πρὸς ὀλίγον	ἀδείας	ἔτυχε, φυγὼν ἧκεν εἰς τὴν
[174]	κύκνους φασὶ παρὰ τὸν θάνατον	ᾄδειν.	Καὶ δή τις περιτυχὼν ~κύκνῳ
[174]	Ἀλλ' εἰ σὺ οὐκ ἄλλως	ᾄδεις,	ἐὰν μὴ ~ἀποθνῄσκῃς, ἐγὼ μάταιος
[172]	τῶν οἰκιῶν ὑμῶν ἐμπιπραμένων, αὐτοὶ	ᾄδετε.	~Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι πᾶν
[181]	~ἡμᾶς ὁ λόγος ὅτι οἱ	ἀδικάστως	πρᾶγμα προσιόντες λανθάνουσιν ~ἑαυτοὺς περιπείροντες
[177]	ἀνθρώπων πονηρία δελεαζομένη ἔτι μᾶλλον	ἀδικεῖν	~παροξύνεται. ~Κύων ἑστιώμενος. ~Ἄνθρωπός τις
[155]	εἰς τοὺς εὐεργέτας καὶ πρὸς	ἀδικοῦντα	ὁ ~μῦθος ἁρμόζει. ~(Κιθαρῳδός. ~Κιθαρῳδὸς
[155]	σῶσαι ἐσπούδασα; Ὁ μῦθος ~πρὸς	ἀδίκους	καὶ ἀχαρίστους. ~(Κηπουρὸς καὶ κύων.
[189]	χρήσαιτο ἄν τις πρὸς ἄνδρα	ἀδύνατον,	ὃς οὔτε παρὼν ~οὔτε ἀπὼν
[155]	στραφεὶς ἔδακεν. Ὁ δὲ μετ'	ἀδύνης	ἐπανιών· Δίκαια, φησί, ~πέπονθα· τί
[156]	ἀφυὴς ἐν κεκονιαμένῳ οἴκῳ συνεχῶς	ᾄδων,	ἀντηχούσης ~αὐτῷ τῆς φωνῆς, ἐνό
[156]	ἀφυὴς ἐν οἵκῳ κεκονιαμένῳ συνήθως	ᾄδων,	καὶ ~ἀντηχούσης αὐτῷ τῆς φωνῆς,
[156]	ἐπὶ σκήνην καὶ πάνυ κακῶς	ᾄδων	λίθοις βαλλόμενος ἐξηλάθη. ~Οὕτως καὶ
[156]	~Ἀφικόμενος δ' ἐπιδείξασθαι καὶ κακῶς	ᾄδων	πάνυ, λίθοις αὐτὸν ~ἐξώσαντες ἀπήλασαν.
[179]	καὶ σῶμα ~τὸ ἐμὸν εὐφραίνω·	ἀεὶ	δὲ πλησίον εἰμὶ θανάτου, ἄρκοις
[179]	τὸ ἐμὸν εὐφραίνω οὐκ ἀπαρνοῦμαι·	ἀεὶ	μέντοι πλησίον εἰμὶ ~θανάτου ἄρκοις
[190]	καὶ ἀλώπεκες. ~Λαγωοί ποτε πολεμοῦντες	ἀετοῖς	παρεκάλουν εἰς συμμαχίαν ~ἀλώπεκας. Αἱ
[191]	~ὑπ' ἀνθρώπων καὶ κυνῶν καὶ	ἀετῶν	καὶ ἄλλων πολλῶν ~ἀναλίσκονται· βέλτιον
[171]	ὀκνοῦσιν. ~(Κορώνη καὶ κύων. ~Κορώνη	Ἀθηνᾷ	θύουσα κύνα ἐπὶ ἑστίασιν ἐκάλει.
[171]	~ὀφλισκάνουσι. ~(Κορώνη καὶ κύων. ~Κορώνη	Ἀθηνᾷ	θύουσα κύνα ἐφ' ἑστίασιν ἐκάλεσεν.
[152]	Ἡ δὲ οἰκτρὸν ἔφη· ~Ὦ	ἀθλία	ἐγώ, ὅτι οὕς τῷ καρπῷ
[152]	~βαλλομένη, στενάξασα πρὸς ἑαυτὴν εἶπεν·	Ἀθλία	εἰμὶ ἐγώ, ἥτις κατ' ~ἐνιαυτὸν
[200]	δὲ ἐξαναστῆναι μὴ δυνάμενοι ἔφασαν·	Ἄθλιοι	~ἡμεῖς, εἴ γε ἀλώπεκι ἐμοχθοῦμεν.
[190]	ἀετοῖς παρεκάλουν εἰς συμμαχίαν ~ἀλώπεκας.	Αἱ	δὲ ἔφησαν· Ἐβοηθήσαμεν ἂν ὑμῖν,
[163]	ἀπὸ τῆς αὐτῆς διαίτης ~μεταληψόμενος.	Αἱ	δέ, μέχρι μὲν ἡσύχαζεν, οἰόμεναι
[163]	αὐτὸς τῆς αὐτῆς διαίτης ~μεταληψόμενος.	Αἱ	δέ, μέχρι μὲν ἡσύχαζεν, οἰόμεναι
[191]	ζῷα. ~Οὕτω καὶ τοῖς ἀνθρώποις	αἱ	τῶν ἄλλων συμφοραὶ τῶν ἰδίων
[195]	λύκος μὲν προβάτῳ, πάρδαλις δὲ	αἰγάγρῳ,	ἐλάφῳ δὲ ~τίγρις, κύων δὲ
[153]	λίμνῃ νεμόμενον. Τούτου λέγεται τὰ	~αἰδοῖα	εἴς τινας θεραπείας χρήσιμα εἶναι.
[153]	περικατάληπτος γένηται, ~ἀποκόπτων τὰ ἑαυτοῦ	αἰδοῖα	ῥίπτει καὶ οὕτως τῆς σωτηρίας
[153]	χάριν ~διώκεται, ἀποτεμὼν τὰ ἑαυτοῦ	αἰδοῖα	ῥίπτει πρὸς τοὺς διώκοντας καὶ
[153]	τὰ πολλὰ διαιτώμενον, οὗ ~τὰ	αἰδοῖά	φασιν ἰατροῖς χρήσιμα εἶναι. Οὗτος
[177]	ἄρα δέοι αὐτὸν ἄρτῳ τὸ	αἷμα	ἐκμάξαντα τῷ δακόντι ~κυνὶ βαλεῖν,
[154]	τὰ λάχανα ἐπυνθάνετο αὐτοῦ τὴν	~αἰτίαν	δι' ἣν τὰ μὲν ἄγρια
[196]	δὲ εἰπόντος· Κακῶς, καὶ ~τὴν	αἰτίαν	ἐρομένου δι' ἣν οὐκ εἴσεισιν,
[160]	~θεασαμένη αὐτον ἐγχρονίζοντα καὶ τὴν	αἰτίαν	παρ' αὐτοῦ μαθοῦσα ~ἔφη Ἀλλὰ
[179]	οἷάπερ ταῦρον ἰδόντες εὐπαθῆμ τγς	αἰτίαν	~τῆς φυγῆς ἐπηρώτων. Ὁ δὲ
[180]	ζητούσης αὐτὸν φωνῆσαι, ὁ ~κύων	αἴφνης	πηδήσας αὐτὴν διεσπάραξεν. Ὁ μῦθος
[174]	μὴ ἐκόντες χαρίσασθαι βούλονται, ~ταῦτα	ἄκοντες	ἐπιτελοῦσιν. ~(Κύνες δύο. ~Ἔχων τις
[191]	ᾧ λίμνη ~ὑπέκειτο, ἐνταῦθα βάτραχοι	ἀκούσαντες	τῆς ποδοψοφίας αὑτοὺς εἰς ~τὰ
[172]	~Κοχλίαι. ~Γεωργοῦ παῖς κοχλίας ὤπτα·	ἀκούσας	δὲ αὐτῶν τριζόντων ἔφη· Ὦ
[174]	ἑαυτὸν θρηνοῦντος, ὁ δεσπότης ~αὐτοῦ	ἀκούσας	ἔφη· Ἀλλ' εἰ σὺ οὐκ
[174]	τις περιτυχὼν ~κύκνῳ πωλουμένῳ καὶ	ἀκούσας	ὅτι εὐμελέστατόν ἐστι ζῷον, ~ἠγόρασε.
[180]	~μεγάλα ἐκεκράγει. Ἀλώπηξ δὲ τούτου	ἀκούσασα	καὶ βουλομένη ~αὐτὸν καταθοινήσασθαι, ἐλθοῦσα
[180]	τὸ εἰωθὸς νύκτωρ φωνήσαντος, ἀλώπηξ	ἀκούσασα	πρὸς αὐτὸν ~ἔδραμε καὶ στᾶσα
[199]	~Εἰ δὲ ἐμοῦ τῆς γραὸς	ἀκούσῃς,	συμβουλεύω καὶ σὲ ἐλθεῖν καὶ
[186]	σου κακίας. ~Ὅτι οἱ τῶν	ἀλαζόνων	κενόδοξοι τρόποι πρόδηλοί εἰσι δηλοῦντες
[199]	νωθρός, πάρδαλις δὲ θυμώδης, τίγρις	ἀλαζών·	ἡ ἔλαφος ~ἀξιωτάτη ἐστὶν εἰς
[158]	οἰκίαν οὐδὲν εὗρον ὅτι μὴ	ἀλεκτρυόνα,	~καὶ τοῦτον λαβόντες ἀπῄεσαν. Ὁ
[158]	μὲν ἄλλο εὗρον, μόνον δὲ	~ἀλεκτρυόνα,	καὶ τοῦτον λαβόντες ἀπηλλαγησαν. Ὁ
[180]	δένδρου κοίλωμα ἔχοντος. Τοῦ δὲ	ἀλεκτρυόνος	~κατὰ τὸ εἰωθὸς νύκτωρ φωνήσαντος,
[180]	Ἑσπέρας δὲ ~καταλαβούσης, ὁ μὲν	ἀλεκτρυὼν	ἐπὶ δένδρου ἐκάθευδεν ἀναβάς, ὁ
[180]	τόπῳ ἀλσώδει ἐλθόντες, ὁ ~μὲν	ἀλεκτρυὼν	ἐπί τι δένδρον ἀναβὰς ἐν
[180]	ἀλεκτρυὼν καὶ ἀλώπηξ. ~Κύων καὶ	ἀλεκτρυὼν	ἑταιρείαν ποιησάμενοι ὥδευον. Ἑσπέρας δὲ
[180]	οὔτε ἄρκοις μαχομένοις. ~(Κύων καὶ	ἀλεκτρυὼν	καὶ ἀλώπηξ. ~Κύων καὶ ἀλεκτρυὼν
[158]	χρηστῶν ἐστιν ~εὐεργετήματα. ~(Κλέπται καὶ	ἀλεκτρυών.	~Κλέπται εἴς τινα εἰσελθόντες οἰκίαν
[158]	ἀπολωλότα εὔκαιρός ~ἐστιν. ~(Κλέπται καὶ	ἀλεκτρυών.	~Κλέπται εἴς τινα οἰκίαν εἰσελθόντες
[180]	~ἰσχυροτέρους πέμπουσι παραλογιζόμενοι. ~(Κύων καὶ	ἀλέκτωρ	καὶ ἀλώπηξ. ~Κύων καὶ ἀλέκτωρ
[180]	~παρελθούσης καὶ αὐγῆς καταλαβούσης, ὁ	ἀλέκτωρ	κατὰ τὸ σύνηθες ~μεγάλα ἐκεκράγει.
[180]	καὶ ~συνευφρανθῶμεν ἀμφότεροι. Ὁ δὲ	ἀλέκτωρ	ὑπολαβὼν ἔφη αὐτῇ· ~Ἄπελθε, φίλε,
[180]	ἀλέκτωρ καὶ ἀλώπηξ. ~Κύων καὶ	ἀλέκτωρ	φιλίαν πρὸς ἀλλήλους ποιησάμενοι ἐν
[199]	δὲ μηκόθεν ~σταθεῖσα ἔφη· Αὕτη	ἀληθῶς	καρδίαν οὐκ εἶχεν· μὴ ἔτι
[196]	γηράσας καὶ μὴ δυνάμενος δι'	ἀλκῆς	ἑαυτῷ τροφὴν πορίζειν ~ἔγνω δεῖν
[170]	~καταπλαγέντων, εἷς τις ὑποτυχὼν ἔφη·	Ἀλλ'	ἀπίωμεν, ὦ φίλοι· ~κορώνη γάρ
[192]	ἐστί, οὐκ ἀπὸ τοῦ κερδαίνειν,	ἀλλ'	ἀπὸ τοῦ δολοῦν. ~Ὅτι τοῖς
[177]	δακόντι ~κυνὶ βαλεῖν, ὑποτυχὼν ἔφη·	Ἀλλ'	ἐὰν τοῦτο πράξω, δεήσει με
[155]	Καὶ ὃς κακῶς ~διατεθεὶς ἔφη·	Ἀλλ'	ἔγωγε ἄξια πέπονθα· τί γάρ,
[164]	ἀποθνῄσκειν ἔμελλεν, ἔφη πρὸς ἑαυτόν·	Ἀλλ'	~ἔγωγε δείλαιος, ὅστις τὴν παρὰ
[167]	~δακόντος αὐτόν, ἀποθνῄσκειν μέλλων, ἔφη·	Ἀλλ'	ἔγωγε δείλαιος, ~ὅστις τοιοῦτον ἕρμαιον
[196]	δι' ἣν οὐκ εἴσεισιν, ἔφη·	Ἀλλ'	ἔγωγε εἰσῆλθον ~ἄν, εἰ μὴ
[174]	ὁ δεσπότης ~αὐτοῦ ἀκούσας ἔφη·	Ἀλλ'	εἰ σὺ οὐκ ἄλλως ᾄδεις,
[199]	θέλει ποιῆσαι· οἴμοι, πονηρὸν δεσπότην.	Ἀλλ'	ἐλθὲ καὶ μηδὲν ~πτοηθῇς καὶ
[192]	λαγωὸς ἔφη· Σὺν κακῷ μέν,	ἀλλ'	ἔμαθόν σου τὸ ~ὄνομα πόθεν
[183]	γὰρ ἀπ' ἐμοῦ ~καρδίαν εἴληφας,	ἀλλ'	ἐμοὶ καρδίαν δέδωκας. ~Ὁ λόγος
[183]	γὰρ ἀπ' ἐμοῦ καρδίαν εἴληφας,	ἀλλ'	ἐμοὶ καρδίαν ἔδωκας. Ὁ ~μῦθος
[199]	μοι ἔσται πρώτῃ σοι εἰπούσῃ;	Ἀλλ'	εὖξαί μοι ~σπευδούσῃ, μὴ πάλιν
[199]	καὶ δύσκολον ἐπιτάττεις ἐμοὶ πρᾶγμα,	~ἀλλ'	ὅμως ὑπουργήσω σοι. Καὶ δὴ
[174]	ἦν, ὃς τότε σε παρεκαλουν,	ἀλλ'	οὐκ ~ἔθυον. ~Οὕτως ἔνιοι τῶν
[189]	ἀπελθεῖν. Ὁ δὲ ὑποτυχὼν εἶπεν·	Ἀλλ'	οὔτε, ὅτε ἦλθες, ἔγνων, ~οὔτε,
[184]	ὁμολογιῶν. Ὁ δὲ ~ὑποτυχὼν ἔφη·	Ἀλλ'	ὦ λύκε, ἐὰν αὖθίς με
[184]	τῶν συνθηκῶν. Καὶ ὁ κύων·	~Ἀλλ'	ὦ λύκε, εἰ τὸ ἀπὸ
[159]	τὴν γαστέρα ~βαστάζειν, ἐκείνη ἀπεκρίνατο·	Ἀλλ'	ὦ οὗτοι, ἐὰν μὴ ἐγὼ
[183]	ἐπιστραφείς, ὡς ἐθεάσατο αὐτόν, ~εἶπεν·	Ἀλλ'	ὦ οὗτος, ὅπου ἂν ᾖς,
[182]	δὲ ἀπαυδήσας ἔφη πρὸς αὐτόν·	~Ἀλλ'	ὦ οὗτος, παῦσαί με καταδάκνων
[158]	ἔργα ἐγείρων. Οἱ δὲ ἔφασαν·	Αλλὰ	διὰ τοῦτό σε ~μᾶλλον θύομεν·
[194]	Ἡ δὲ εἶπεν· Ἕνα μέν,	ἀλλὰ	γενναῖον. Ὅτι ~κρείσσων εἷς ῥώμῃ
[186]	οὐ δι' ἀρετὴν ~τοῦτον φορεῖς,	ἀλλὰ	δι' ἔλεγχον τῆς κεκρυμμένης σου
[171]	περιελέσθαι. Καὶ ἡ κορώνη ~ἀπεκρίνατο·	Ἀλλὰ	καὶ διὰ τοῦτο αὐτῇ θύω,
[158]	ἐγείροντα. ~Ὅι δὲ ὑποτυχόντες ἔφασαν·	Ἀλλὰ	καὶ διὰ τοῦτό σε μᾶλλον
[194]	παντὸς ἕνα τίκτειν· ~Ἕνα, ἔφη,	ἀλλὰ	λέοντα. Ὅτι τὸ καλὸν οὐκ
[175]	ἐντρυφᾷ, ἐκεῖνος ~ἔφη πρὸς αὐτόν·	Ἀλλὰ	μὴ ἐμὲ μέμφου, ἀλλὰ τὸν
[191]	θεασάμενος ~αὐτοὺς ἔφη πρὸς αὐτούς·	Ἀλλὰ	μηκέτι ἑαυτοὺς κατακρημνίσωμεν· ~ἰδοῦ γὰρ
[199]	τὴν χαίτην ~εἶπεν· Ὦ κάθαρμα,	ἀλλὰ	οὐκέτι χειρώσῃ με· εἰδὲ καὶ
[160]	αἰτίαν παρ' αὐτοῦ μαθοῦσα ~ἔφη	Ἀλλὰ	πεπλάνησαι, ὦ οὗτος, ἐλπίδι προσέχων,
[175]	ὃς οὐ πονεῖν με ἐδίδαξεν,	ἀλλὰ	~πόνους ἀλλοτριους ἐσθίειν. ~Ὁ μῦθος
[195]	θυμώδης, οὐδὲ ὠμός, οὐδὲ βίαιος,	ἀλλὰ	~πρᾷος καὶ δίκαιος, ὥσπερ ἄνθρωπος.
[194]	οὐκ ἐν πλήθει δεῖ μετρεῖν,	~ἀλλὰ	πρὸς ἀρετὴν ἀφορᾶν. ~(Λέαινα καὶ
[197]	γυνὴ θεασαμένη αὐτὸν στένοντα εἶπεν·	Ἀλλὰ	σύ γε ~δίκαια πέπονθας· τί
[175]	ὑπολαβὼν αὐτὸς εἶπε· ~Μὴ ἐμέ,	ἀλλὰ	τὸν δεσπότην μέμφου, ὃς οὐ
[175]	αὐτόν· Ἀλλὰ μὴ ἐμὲ μέμφου,	ἀλλὰ	τὸν δεσπότην, ὃς οὐ ~πονεῖν
[179]	διὰ τρυφὴν καὶ ματαίαν δόξαν,	ἀλλὰ	~τούτους ἐκφεύγειν. ~(Κύων θηρευτικὸς καὶ
[176]	μὴ δυνάμεναι αὐτῶν ἐφικέσθαι, συνέθεντο	ἀλλήηαις	~ὅπως πρῶτον τὸ ὕδωρ ἐκπίωσι,
[195]	δοῦναι δίκας καὶ λαβεῖν ~πρὸς	ἄλληλα,	ὁ λύκος μὲν προβάτῳ, πάρδαλις
[191]	ποτε συνελθόντες τὸν ἑαυτῶν πρὸς	ἀλλήλους	~ἀπεκλαίοντο βίον ὡς ἐπισφαλὴς εἴη
[179]	λέουσι ~μαχόμενος. Ὁι δὲ πρὸς	ἀλλήλους	εἶπον· Καλὸν βίον ἡμεῖς, εἰ
[179]	λέουσι μαχόμενος. Οἱ δὲ πρὸς	ἀλλήλους	εἶπον· ~Καλῶς ἡμῖν τὸ πενιχρῶς
[180]	~Κύων καὶ ἀλέκτωρ φιλίαν πρὸς	ἀλλήλους	ποιησάμενοι ἐν τῷ ἅμα ~ὥδευον.
[200]	τούτου ἐμάχοντο. ~Δεινῶς δὲ ὑπ'	ἀλλήλων	διατεθέντες, ἐπειδὴ ἐσκοτώθησαν, ἡμιθανεῖς ~ἔκειντο.
[200]	τούτου ἐμάχοντο. ~Δεινῶς οὖν ὑπ'	ἀλλήλων	διατεθέντες, ὡς ἐκ τῆς πολλῆς
[158]	τινα οἰκίαν εἰσελθόντες οὐδὲν μὲν	ἄλλο	εὗρον, μόνον δὲ ~ἀλεκτρυόνα, καὶ
[169]	οὐ διὰ ἄργυρον, οὐ διὰ	ἄλλο	τι τῶν ~τιμίων, διὰ δὲ
[169]	ἐνοσφισάμην τινός, οὐκ ἄργυρον, οὐκ	~ἄλλο	τι τῶν τιμίων· κόκκος δὲ
[161]	τὰς πατρίδας ἀπολιπόντες καὶ τὰς	~ἀλλοδαπὰς	προκρίνοντες οὔτε ἐν ἐκείναις εὐδοκιμοῦσι
[200]	μῦθος δηλοῖ ὅτι ἄλλων κοπιώντων	ἄλλοι	κερδαίνουσιν.
[179]	διὰ τῶν ~ἀμφόδων. Κύνες δὲ	ἄλλοι	τοῦτον ἰδόντες εὐτραφῆ οἷα ταῦρον
[178]	~οἰκείων. Ὁ δὲ κύων αὐτοῦ	ἄλλον	κύνα ἐκάλει, λέγων· Ὦ φίλε,
[162]	οἱ χρεωφειλέται, μέχρι μὲν τὰ	ἀλλότρια	~ἔχουσι χρήματα, δοκοῦσί τινες εἶναι,
[175]	ὃς οὐ ~πονεῖν με ἐδίδαξεν,	ἀλλοτρίους	δὲ πόνους κατεσθίειν. Οὕτω καὶ
[175]	πονεῖν με ἐδίδαξεν, ἀλλὰ ~πόνους	ἀλλοτριους	ἐσθίειν. ~Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι
[178]	οὐ δεῖ θαρρεῖν τοῖς ἐξ	ἀλλοτρίων	εὖ ποιεῖν ~ἐπαγγελλομένοις. ~(Κύων θηρευτικὸς
[199]	πλησιάσεις μοι, ~οὐ ζήσεις ἔτι.	Ἄλλους	ἀλωπέκιζε τοὺς ἀπείρους, ἄλλους ποιεῖ
[199]	ἔτι. Ἄλλους ἀλωπέκιζε τοὺς ἀπείρους,	ἄλλους	ποιεῖ ~βασιλεῖς καὶ ἐρέθιζε. Ἡ
[191]	τις ἀγχινούστερος ~εἶναι δοκῶν τῶν	ἄλλων	ἔφη· Στῆτε, ἑταῖροι, μηδὲν δεινὸν
[161]	κόρακες. ~Κολοιὸς τῷ μεγέθει τῶν	ἄλλων	κολοιῶν διαφέρων, ὑπερφρονήσας ~τοὺς ὁμοφύλους,
[200]	ἐμοχθοῦμεν. ~Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι	ἄλλων	κοπιώντων ἄλλοι κερδαίνουσιν.
[191]	καὶ κυνῶν καὶ ἀετῶν καὶ	ἄλλων	πολλῶν ~ἀναλίσκονται· βέλτιον οὖν εἶναι
[191]	καὶ τοῖς ἀνθρώποις αἱ τῶν	ἄλλων	συμφοραὶ τῶν ἰδίων ~δυστυχημάτων παραμυθίαι
[174]	ἔφη· Ἀλλ' εἰ σὺ οὐκ	ἄλλως	ᾄδεις, ἐὰν μὴ ~ἀποθνῄσκῃς, ἐγὼ
[198]	ἄξιον τῆς θυγατρὸς ~δοκιμάζει· μὴ	ἄλλως	δὲ αὐτῷ δύνασθαι ἐκδοῦναι, ἐὰν
[169]	εὑρήσουσιν. ~(Κορυδαλός. ~Κορυδαλὸς εἰς πάγην	ἁλοὺς	θρηνῶν ἔλεγεν· Οἴμοι τῷ ταλαιπώρῳ
[180]	δὲ νυκτὸς καταλαβούσης, ἐν τόπῳ	ἀλσώδει	ἐλθόντες, ὁ ~μὲν ἀλεκτρυὼν ἐπί
[180]	κύων ἄφνω πηδήσας καὶ τὴν	ἀλώπεκα	~δραξάμενος, διεσπάραξεν αὐτήν. ~Ὁ μῦθος
[199]	καὶ λύπη· καὶ ~ἱκέτευε τὴν	ἀλώπεκα	ἐκ δευτέρου τι ποιῆσαι καὶ
[200]	Δείλαιοι ~ἡμεῖς, εἶπον, ὅτι δι'	ἀλώπεκα	ἐμοχθοῦμεν. ~Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι
[190]	πολεμοῦντες ἀετοῖς παρεκάλουν εἰς συμμαχίαν	~ἀλώπεκας.	Αἱ δὲ ἔφησαν· Ἐβοηθήσαμεν ἂν
[190]	ἢ ὠφέλιμός ἐστι. ~Λαγωοὶ καὶ	ἀλώπεκες.	~Λαγωοί ποτε πολεμοῦντες ἀετοῖς παρεκάλουν
[200]	ἔφασαν· Ἄθλιοι ~ἡμεῖς, εἴ γε	ἀλώπεκι	ἐμοχθοῦμεν. Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι
[199]	ἐν φάραγγι· τῇ προσφιλεῖ δὲ	ἀλώπεκι,	ᾗ ~προσωμίλει, εἶπεν· εἰ θέλεις
[192]	ἢ ὁ λαγωὸς δεῖπνος τῇ	~ἀλώπεκι.	Ὁ δὲ λαγωὸς ἔφη· Σὺν
[192]	καὶ ἀλώπηξ. ~Ὁ λαγωὸς τῇ	ἀλώπεκι·	Ὄντως πολλὰ κερδαίνεις ἢ ἔχεις
[199]	μοι, ~οὐ ζήσεις ἔτι. Ἄλλους	ἀλωπέκιζε	τοὺς ἀπείρους, ἄλλους ποιεῖ ~βασιλεῖς
[180]	κρούσῃ τὸ ξύλον. Τῆς δὲ	ἀλώπεκος	ἀπελθούσης ~τοῦ φωνῆσαι αὐτόν, ὁ
[194]	καὶ ἀλώπηξ. ~Λέαινα ὀνειδιζομένη ὑπὸ	ἀλώπεκος	ἐπὶ τῷ διὰ παντὸς ἕνα
[180]	~κατὰ τὸ εἰωθὸς νύκτωρ φωνήσαντος,	ἀλώπηξ	ἀκούσασα πρὸς αὐτὸν ~ἔδραμε καὶ
[199]	ἐγκάτων καὶ ~καρδίας. Ἡ δὲ	ἀλώπηξ	ἀπελθοῦσα εὗρε τὴν ἔλαφον σκιρτῶσαν
[160]	πεπείρους προσέμενεν ἕως σῦκα γένωνται.	Ἀλώπηξ	δὲ ~θεασαμένη αὐτον ἐγχρονίζοντα καὶ
[187]	ἐβρυχήσατο, φοβηθεὶς εἰς τοὐπίσω ἔφυγεν.	Ἀλώπηξ	δὲ ~θεασαμένη αὐτὸν ἔφη· Ὦ
[165]	ἁρπάσας ἐπί τινος δένδρου ἐκάθισεν.	Ἀλώπηξ	δὲ ~θεασαμένη αὐτὸν καὶ βουλομένη
[200]	μάχης καὶ ~σκοτοδινιᾶσαι, ἀπαυδήσαντες ἔκειντο.	Ἀλώπηξ	δὲ κύκλῳ περιιοῦσα, ~πεπτωκότας αὐτοὺς
[199]	~ἅπαντα ἐρευνήσας μόνην καρδίαν ἐπεζήτει.	Ἀλώπηξ	δὲ μηκόθεν ~σταθεῖσα ἔφη· Αὕτη
[200]	διατεθέντες, ἐπειδὴ ἐσκοτώθησαν, ἡμιθανεῖς ~ἔκειντο.	Ἀλώπηξ	δὲ παριοῦσα, ὡς ἐθεάσατο τοὺς
[180]	κατὰ τὸ σύνηθες ~μεγάλα ἐκεκράγει.	Ἀλώπηξ	δὲ τούτου ἀκούσασα καὶ βουλομένη
[192]	~σοι κερδώ ἐστιν; Ἡ δὲ	ἀλώπηξ·	Εἰ ἀπιστεῖς, ἔφη, δεῦρο· ἐγὼ
[199]	ἔγκατα αὐτῆς ~καταπίνων. Ἡ δὲ	ἀλώπηξ	εἱστήκει ὁρῶσα· καρδίαν δὲ ἐκπεσοῦσαν
[199]	πρότερον φοβεροὶ καθεστήκεσαν. ~Λέων κιὰ	ἀλώπηξ	καὶ ἔλαφος. ~Λέων νοσήσας ἔκειτο
[160]	στρατηγοὶ ἄριστα φρονῶσιν. ~Κολοιὸς καὶ	ἀλώπηξ.	~Κολοιὸς λιμώττων ἐπί τινος συκῆς
[165]	μείζονα δεινὰ ~περιπεσόντες. ~Κόραξ καὶ	ἀλώπηξ.	~Κόραξ κρέας ἁρπάσας ἐπί τινος
[187]	κακίαν. ~(Κύων λέοντα διώκων καὶ	ἀλώπηξ.	~Κύων θηρευτικὸς λέοντα ἰδων, τοῦτον
[180]	μαχομένοις. ~(Κύων καὶ ἀλεκτρυὼν καὶ	ἀλώπηξ.	~Κύων καὶ ἀλεκτρυὼν ἑταιρείαν ποιησάμενοι
[180]	παραλογιζόμενοι. ~(Κύων καὶ ἀλέκτωρ καὶ	ἀλώπηξ.	~Κύων καὶ ἀλέκτωρ φιλίαν πρὸς
[187]	~ἀναχαιτίζουσιν. ~(Κύων λέοντα διώκων καὶ	ἀλώπηξ.	~Κύων λέοντα διώκει κατὰ κράτος.
[194]	ἐπιβαλλόμεμοι εἰκότως δυστυχοῦσιν. ~(Λέαινα καὶ	ἀλώπηξ.	~Λέαινα ὀνειδιζομένη ὑπὸ ἀλώπεκος ἐπὶ
[196]	ἀταράχως βιοῦσιν. ~Λέων γηράσας καὶ	ἀλώπηξ.	~Λέων γηράσας καὶ μὴ δυνάμενος
[200]	κατανοεῖ. ~(Λέων καὶ ἄρκτος καὶ	ἀλώπηξ.	~Λέων καὶ ἄρκτος, ἐλάφου νεβρὸν
[192]	~δυστυχημάτων παραμυθίαι γίνονται. ~Λαγωὸς καὶ	ἀλώπηξ.	~Ὁ λαγωὸς τῇ ἀλώπεκι· Ὄντως
[187]	τρομάξας εἰς τοὐπίσω. ~Τοῦτον δ'	ἀλώπηξ	προσιδοῦς' ἐπεφώνει· ~Πῶς σὺ διώκεις
[199]	ταῖς ὕλαις. Καὶ ἡ μὲν	~ἀλώπηξ	τὰς χεῖρας ἐκρότησεν, ὅτι εἰς
[199]	τελευτῶντι αὐτῷ. Οὕτως εἶπεν ἡ	ἀλώπηξ.	Τῆς δὲ ὁ νοῦς ~ἐτυφώθη
[196]	~κατήσθιε. Πολλῶν δὲ θηρίων καταναλωθέντων,	ἀλώπηξ	τὸ ~τέχνασμα αὐτοῦ συνεῖσα παρεγένετο,
[173]	ἀπαχθείς. ~Ανὴρ εὐπορῶν χῆνά τε	ἅμα	καὶ κύκνον ἔτρεφεν, οὐκ ἐπὶ
[178]	ἑαυτὸν λέγοντος τοῦ κυνὸς καὶ	~ἅμα	σείοντος τὴν κέρκον, ὡς δὴ
[180]	πρὸς ἀλλήλους ποιησάμενοι ἐν τῷ	ἅμα	~ὥδευον. Τῆς δὲ νυκτὸς καταλαβούσης,
[170]	τῶν ἀνθρώπων οἱ τοῖς κρείττοσιν	~ἁμιλλώμενοι,	πρὸς τῷ τῶν ἴσων μὴ
[182]	φίλος μου καθέστηκας. ~Πρὸς ἄνδρα	ἀμφίβολον	ὁ λόγος εὔκαιρος. ~(Κύων καὶ
[163]	δέ ποτε ἐκλαθόμενος ἐφθέγξατο, ~τηνικαῦτα	ἀμφιγνοήσασαι	αὐτοῦ τὴν φωνὴν ἐξήλασαν αὐτόν.
[161]	τούτοις ἠξίου ~συνδιαιτᾶσθαι. Οἱ δὲ	ἀμφιγνοοῦντες	αὐτοῦ τό τε εἶδος καὶ
[179]	τοῦ τραχήλου, ἔφευγε διὰ τῶν	~ἀμφόδων.	Κύνες δὲ ἄλλοι τοῦτον ἰδόντες
[179]	τοῦ τραχήλου ἔφευγε διὰ τῶν	~ἀμφόδων.	Κύνες δὲ ἕτεροι οἷάπερ ταῦρον
[200]	τῷ μέσῳ κείμενον, διὰ ~μέσου	ἀμφοῖν	διαδραμοῦσα καὶ τοῦτον ἁρπάσασα, φεύγουσα
[180]	τὰς νυκτερινὰς ᾠδὰς καὶ ~συνευφρανθῶμεν	ἀμφότεροι.	Ὁ δὲ ἀλέκτωρ ὑπολαβὼν ἔφη
[161]	τε συνέβη αὐτῷ τῆς ἐξ	ἀμφοτέρων	~διαίτης στερηθῆναι. ~Οὕτω καὶ τῶν
[185]	ἐκείνης ~ἀφαιρησομένη. Συνέβη δὲ αὐτῇ	ἀμφοτέρων	στερηθῆναι, τοῦ μὲν μὴ ~ἐφικομένῃ,
[196]	εἴσεισιν, ἔφη· Ἀλλ' ἔγωγε εἰσῆλθον	~ἄν,	εἰ μὴ ἑώρων πολλῶν εἰσιόντων
[189]	γνώσομαι. ~Τούτῳ τῷ λόγῳ χρήσαιτο	ἄν	τις πρὸς ἄνδρα ἀδύνατον, ὃς
[158]	ὑπ' αὐτῶν θύεσθαι ~ἐδεῖτο ὡς	ἂν	αὐτὸν ἀπολύσωσι, λέγων χρήσιμος εἶναι
[184]	φησί, λεπτός εἰμι καὶ ἰσχνός·	ἂν	δὲ μικρὸν ἀναμείνῃς, ~μέλλουσιν οἱ
[165]	ὀρνέων βασιλεύειν, καὶ τοῦτο πάντως	ἂν	ἐγένετο, εἰ ~φωνὴν ἔχειν. Ὁ
[165]	καὶ φρένας εἰ εἶχες, οὐδὲν	ἂν	~ἐδέησας εἰς τὸ πάντων σε
[167]	ἀπόλλυμαι. ~Οὗτος ὁ λόγος λεχθείη	ἂν	ἐπ' ἄνδρα ὅς διὰ θησαυροῦ
[187]	βρυχηθμὸν ὑπέμεινας; ~Ὁ λόγος λεχθείη	ἂν	ἐπ' ἀνδρῶν αὐθάδων οἳ κατὰ
[164]	στερήσας. ~Οὗτος ὁ λόγος ἁρμόσειεν	ἂν	ἐπ' ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων οἳ
[183]	~εἶπεν· Ἀλλ' ὦ οὗτος, ὅπου	ἂν	ᾖς, φυλάξομαι σε· οὐ γὰρ
[183]	Ὦ οὗτος, ἴσθι ὡς, ὅπουπερ	ἂν	ᾖς, φυλάξομαί ~σε· οὐ γὰρ
[190]	~ἀλώπεκας. Αἱ δὲ ἔφησαν· Ἐβοηθήσαμεν	ἂν	ὑμῖν, εἰ μὴ ᾔδειμεν τίνες
[180]	~μὲν ἀλεκτρυὼν ἐπί τι δένδρον	ἀναβὰς	ἐν τοῖς κλάδοις ἐκάθισεν· ὁ
[180]	μὲν ἀλεκτρυὼν ἐπὶ δένδρου ἐκάθευδεν	ἀναβάς,	ὁ δὲ ~κύων πρὸς τῇ
[173]	ὅτι πολλάκις ἡ μουσικὴ τελευτῆς	ἀναβολὴν	~ἀπεργάζεται. ~Κύκνος καὶ δεσπότης. ~Τοὺς
[168]	βίῳ ἔχοντες οὐδένα φίλον ~ἐν	ἀνάγκῃ	εὑρήσουσιν. ~(Κορυδαλός. ~Κορυδαλὸς εἰς πάγην
[199]	Εὗρεὲ αὐτὴν καταψυχομένην, ~καὶ ἔστη	ἀναιδῶς.	Ἡ δὲ ἔλαφος χολωθεῖσα καὶ
[157]	~ἰξεύσας συνέλαβε. Καὶ δὴ μέλλουσα	ἀναιρεῖσθαι	ἔφη· Δειλαία εἰμί, ~ἥτις διὰ
[171]	~αὐτήν· Τί μάτην τὰς θυσίας	ἀναλίσκεις;	ἡ γὰρ δαίμων οὕτως σε
[171]	~ἔφη· Τί μάτην τὰς θυσίας	ἀναλίσκεις;	ἡ γὰρ θεὸς οὕτω σε
[191]	καὶ ἀετῶν καὶ ἄλλων πολλῶν	~ἀναλίσκονται·	βέλτιον οὖν εἶναι θανεῖν ἅπαξ
[184]	καὶ ἰσχνός· ἂν δὲ μικρὸν	ἀναμείνῃς,	~μέλλουσιν οἱ ἐμοὶ δεσπόται ποιήσειν
[184]	με ἴδοις ~καθεύδοντα, μηκέτι γάμους	ἀναμείνῃς.	Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι οἱ
[184]	ἐπαύλεως ~κοιμώμενον ἴδῃς, μηκέτι γάμους	ἀναμείνῃς.	~Οὕτως οἱ φρόνιμοι τῶν ἀνθρώπων,
[194]	διαφέρων ἢ ~πολλοὶ δειλοὶ καὶ	ἄνανδροι	ἢ καὶ ἄφρονες. ~Λέοντος βασιλεία.
[199]	ἐρέθιζε. Ἡ δὲ εἶπεν· Οὕτως	ἄνανδρος	εἶ καὶ δειλή; ~Οὕτως ἡμᾶς
[164]	δὲ τοῦ δεσμοῦ τοῖς κλάδοις,	ἀναπτῆναι	μὴ ~δυνάμενος ἐπειδὴ ἀποθνῄσκειν ἔμελλεν,
[200]	μὲν αὐτήν, μὴ δυνάμενοι δὲ	ἀναστῆναι·	Δείλαιοι ~ἡμεῖς, εἶπον, ὅτι δι'
[187]	ἐπιχειροῦντες, ὅταν ἐκεῖνοι ἀντιστῶσιν, εὐθέως	~ἀναχαιτίζουσιν.	~(Κύων λέοντα διώκων καὶ ἀλώπηξ.
[189]	λόγῳ χρήσαιτο ἄν τις πρὸς	ἄνδρα	ἀδύνατον, ὃς οὔτε παρὼν ~οὔτε
[182]	ἤ φίλος μου καθέστηκας. ~Πρὸς	ἄνδρα	ἀμφίβολον ὁ λόγος εὔκαιρος. ~(Κύων
[165]	τὸ πάντων σε βασιλεῦσαι. ~Πρὸς	ἄνδρα	ἀνόητον ὁ λόγος εὔκαιρος. ~Κόραξ
[157]	σωτηρίας στερίσκομαι. ~Ὁ λόγος πρὸς	ἄνδρα	ἄσωτον δι' ἡδυπάθειαν ἀπολωλότα εὔκαιρός
[155]	κινδύνου σε ἀπαλλάξαι ἐπειρώμην; ~Πρὸς	ἄνδρα	ἀχάριστον εἰς τοὺς εὐεργέτας καὶ
[167]	ὁ λόγος λεχθείη ἂν ἐπ'	ἄνδρα	ὅς διὰ θησαυροῦ εὕρεσιν καὶ
[185]	ὑπὸ τοῦ ποταμοῦ παρεσύρη. ~Πρὸς	ἄνδρα	πλεονέκτην ὁ λόγος εὔκαιρος. ~Κύων
[194]	~κρείσσων εἷς ῥώμῃ σώματος καὶ	ἀνδρείᾳ	ἢ καὶ φρονήσει διαφέρων ἢ
[188]	ὀδοῦσι; τοῦτο καὶ γυνὴ τῷ	ἀνδρὶ	μαχομένη ~ποιεῖ. Ἐγὼ δὲ λίαν
[187]	~Ὁ λόγος λεχθείη ἂν ἐπ'	ἀνδρῶν	αὐθάδων οἳ κατὰ πολὺ δυνατωτέρων
[155]	δὲ κηπωρὸς βουλόμενος ~αὐτὸν ἐκεῖθεν	ἀνενεγκεῖν,	κατῆλθε καὶ αὐτὸς εἰς τὸ
[197]	φοβηθεὶς περὶ αὑτοῦ τὴν θύραν	ἀνέῳξεν.	Ἀπαλλαγέντος δὲ ~τοῦ λέοντος, ἠ
[173]	ἐπονείδιστον. ~Κύκνος ἀντὶ χηνὸς ἀπαχθείς.	~Ανὴρ	εὐπορῶν χῆνά τε ἅμα καὶ
[170]	τῶν ~ἀνθρώπων οἱ τοῖς κρείττοσιν	ἀνθαμιλλώμενοι	πρὸς τῷ τῶν ἴσων μὴ
[199]	ὁ τῆς φιλοδοξίας ἔρως τὸν	ἀνθρώπινον	νοῦν ἐπιθολοῖ καὶ τὰς ~τῶν
[191]	δειλότερα ζῷα. ~Οὕτω καὶ τοῖς	ἀνθρώποις	αἱ τῶν ἄλλων συμφοραὶ τῶν
[158]	ἀπολύσωσι, λέγων χρήσιμον ~ἑαυτὸν τοῖς	ἀνθρώποις	εἶναι νύκτωρ αὐτοὺς ἐπὶ τὰ
[170]	ἐπὶ τῷ διὰ οἰωνῶν μαντεύεσθαι	~ἀνθρώποις	καὶ τὸ μέλλον προφαίνειν καὶ
[180]	ὄρνεον εἶ καὶ χρηστὸν τοῖς	ἀνθρώποις·	~κατάβηθι δὲ ὅπως ᾄσωμεν τὰς
[183]	ὅτι πολλάκις τὰ παθήματα τοῖς	ἀνθρώποις	μαθήματα ~γίνονται. ~(Κύων καὶ μάγειρος.
[183]	ὅτι πολλάκις τὰ παθήματα τοῖς	ἀνθρώποις	μαθήματα ~γίνονται. ~(Κύων κοιμώμενος καὶ
[170]	ἐπὶ τῷ δι' οἰωνῶν τοῖς	ἀνθρώποις	~μαντεύεσθαι, καὶ διὰ τοῦτο μαρτυρουμένῳ
[158]	ἀπολύσωσι, λέγων χρήσιμος εἶναι τοῖς	ἀνθρώποις	~νυκτὸς αὐτοὺς ἐπὶ τὰ ἔργα
[195]	ἀλλὰ ~πρᾷος καὶ δίκαιος, ὥσπερ	ἄνθρωπος.	Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας
[178]	μᾶλλον ἀδικεῖν ~παροξύνεται. ~Κύων ἑστιώμενος.	~Ἄνθρωπός	τις ἡτοίμαζε δεῖπνον, ἑστιάσων τινὰ
[174]	οὐκ ~ἔθυον. ~Οὕτως ἔνιοι τῶν	ἀνθρώπων,	ἅ μὴ ἐκόντες χαρίσασθαι βούλονται,
[176]	~βυρσῶν ἐφικέσθαι. ~Οὕτως ἔνιοι τῶν	ἀνθρώπων	δι' ἐλπίδα κέρδους ἐπισφαλεῖς μόχθους
[164]	δὲ οὐχ ὑπομείνας τὴν μετ'	ἀνθρώπων	~δίαιταν, ὡς πρὸς ὀλίγον ἀδείας
[153]	εἶναι. Οὗτος οὖν, ἐπειδὰν ὑπ'	~ἀνθρώπων	διωκόμενος καταλαμβάνηται, γινώσκων οὗ χάριν
[164]	~ἔγωγε δείλαιος, ὅστις τὴν παρὰ	ἀνθρώπων	δουλείαν μὴ ὑπομείνας ~ἔλαθον ἐμαυτὸν
[196]	οὐδενός. ~Οὕτως οἱ φρόνιμοι τῶν	ἀνθρώπων	ἐκ τεκμηρίων προορώμενοι τοὺς ~κινδύνους
[191]	πλέως· καὶ γὰρ καὶ ~ὑπ'	ἀνθρώπων	καὶ κυνῶν καὶ ἀετῶν καὶ
[161]	~διαίτης στερηθῆναι. ~Οὕτω καὶ τῶν	ἀνθρώπων	οἱ τὰς πατρίδας ἀπολιπόντες καὶ
[170]	δηλοῖ ὅτι οὕτω καὶ τῶν	ἀνθρώπων	οἱ τοῖς κρείττοσιν ~ἁμιλλώμενοι, πρὸς
[170]	οὐκ ἔχει. Οὕτω καὶ τῶν	~ἀνθρώπων	οἱ τοῖς κρείττοσιν ἀνθαμιλλώμενοι πρὸς
[180]	δηλοῖ ὅτι οὕτω καὶ τῶν	ἀνθρώπων	οἱ φρόνιμοι, ὁπόταν τι ~κακὸν
[153]	δηλοῖ ὅτι οὕτω καὶ τῶν	ἀνθρώπων	οἱ φρόνιμοι ὑπὲρ τῆς ~ἑαυτῶν
[162]	πάλιν γενέσθαι. ~Οὕτω καὶ τῶν	ἀνθρώπων	οἱ χρεωφειλέται, μέχρι μὲν τὰ
[164]	ἁρμόσειεν ἂν ἐπ' ἐκείνων τῶν	ἀνθρώπων	οἳ μετρίων ~ἑαυτοὺς κινδύνων ῥύσασθαι
[184]	ἀναμείνῃς. ~Οὕτως οἱ φρόνιμοι τῶν	ἀνθρώπων,	ὅταν περί τι κινδυνεύσαντες ~ἐκφύγωσι,
[177]	δάκνεσθαι. ~Οὕτω καὶ ἡ τῶν	ἀνθρώπων	πονηρία δελεαζομένη ἔτι μᾶλλον ἀδικεῖν
[180]	δηλοῖ ὅτι οἱ ~φρόνιμοι τῶν	ἀνθρώπων	τοὺς ἐχθροὺς ἐπελθόντας πρὸς ~ἰσχυροτέρους
[153]	σωτηρίας ~τυγχάνει. Οὕτω καὶ τῶν	ἀνθρώπων	φρόνιμοί εἰσιν ὅσοι διὰ χρήματα
[155]	εἰς φρέαρ ἔπεσεν. Ὁ δὲ	ἀνιμήσασθαι	αὐτὸν ~βουλόμενος ἐκεῖ κατέβη. Ὁ
[165]	πάντων σε βασιλεῦσαι. ~Πρὸς ἄνδρα	ἀνόητον	ὁ λόγος εὔκαιρος. ~Κόραξ καὶ
[180]	τὴν ῥίζαν καθεύδοντα, ὡς, ~ἐκείνου	ἀνοίξαντος,	κατελθεῖν, κἀκείνης ζητούσης αὐτὸν φωνῆσαι,
[156]	ἐν κεκονιαμένῳ οἴκῳ συνεχῶς ᾄδων,	ἀντηχούσης	~αὐτῷ τῆς φωνῆς, ἐνό μισεν
[156]	οἵκῳ κεκονιαμένῳ συνήθως ᾄδων, καὶ	~ἀντηχούσης	αὐτῷ τῆς φωνῆς, ᾠήθη σφόδρα
[152]	τοὺς ἀχαρίστους καὶ κακούργους, τοὺς	ἀντὶ	ἀγαθῶν κακὰ ~αντιδιδόντας, ὁ μῦθος
[173]	ἀφῆκεν ἑκάτερον. Ὁ δὲ κύκνος,	ἀντὶ	τοῦ χηνὸς ἀπαχθείς, ᾄδει τι
[173]	παρὰ καιρὸν δρώμενον ἐπονείδιστον. ~Κύκνος	ἀντὶ	χηνὸς ἀπαχθείς. ~Ανὴρ εὐπορῶν χῆνά
[152]	κακούργους, τοὺς ἀντὶ ἀγαθῶν κακὰ	~αντιδιδόντας,	ὁ μῦθος ἐλέγχει. ~(Κάστωρ. ~Κάστωρ
[152]	μου εὐφραίνω, ὑπὸ τούτων δεινὰς	~ἀντιλαμβάνω	χάριτας. ~{Ὅτι} τοὺς ἀχαρίστους καὶ
[180]	αὐτοῖς ἐπέλθῃ, ῥᾴδίως πρὸς αὐτὸ	ἀντιπαρατάσσονται.	~Κύων καὶ κόχλος. ~Ὤα τις
[187]	δυνατωτέρων ~συκοφαντεῖν ἐπιχειροῦντες, ὅταν ἐκεῖνοι	ἀντιστῶσιν,	εὐθέως ~ἀναχαιτίζουσιν. ~(Κύων λέοντα διώκων
[187]	δ' ὅς ἐθέλει πρὸς κρείττονας	ἀντιφερίζειν·	νίκης τε στέρεται ~καὶ πρὸς
[184]	μεθ' ἡμέρας δ' ἐπανελθὼν εὗρεν	~ἄνω	ἐπὶ τοῦ δώματος τὸν κύνα
[155]	κακῶς ~διατεθεὶς ἔφη· Ἀλλ' ἔγωγε	ἄξια	πέπονθα· τί γάρ, σοῦ σεαυτὸν
[193]	Ἰκτῖνος δὲ αὐτὸν θεασάμενος ἔφη·	Ἄξια	σύ γε ~πέπονθας, ὅτι πτηνὸν
[156]	ἐπὶ τὰς πολιτείας ἀφίκωνται, οὐδενὸς	~ἄξιοί	εἰσιν. ~Κίχλα. ~Ἔν τινι μυρσινῶνι
[156]	~ἐπὶ τὰς πολιτείας ἀφίκωνται, οὐδενὸς	ἄξιοι	εὑρίσκονται. ~(Κιθαρῳδός. ~Κιθαρῳδὸς ἀφυὴς ἐν
[198]	ἔλεγεν ὡς νυμφίον μὲν αὐτὸν	ἄξιον	τῆς θυγατρὸς ~δοκιμάζει· μὴ ἄλλως
[199]	θυμώδης, τίγρις ἀλαζών· ἡ ἔλαφος	~ἀξιωτάτη	ἐστὶν εἰς βασιλείαν, ὅτι ὑψηλή
[183]	ᾖς, φυλάξομαι σε· οὐ γὰρ	ἀπ'	ἐμοῦ ~καρδίαν εἴληφας, ἀλλ' ἐμοὶ
[183]	ᾖς, φυλάξομαί ~σε· οὐ γὰρ	ἀπ'	ἐμοῦ καρδίαν εἴληφας, ἀλλ' ἐμοὶ
[197]	περὶ αὑτοῦ τὴν θύραν ἀνέῳξεν.	Ἀπαλλαγέντος	δὲ ~τοῦ λέοντος, ἠ γυνὴ
[155]	σεαυτὸν ~κατακρημνίσαντος, τοῦ κινδύνου σε	ἀπαλλάξαι	ἐπειρώμην; ~Πρὸς ἄνδρα ἀχάριστον εἰς
[189]	καὶ πολὺν χρόνον ἐπικαθίσας, ἐπειδὴ	~ἀπαλλάττε	σθαι ἔμελλεν, ἐπυνθάνετο τοῦ ταύρου
[199]	ταύτην φαγοῦσα. Ὁ δὲ λέων	~ἅπαντα	ἐρευνήσας μόνην καρδίαν ἐπεζήτει. Ἀλώπηξ
[191]	~ἀναλίσκονται· βέλτιον οὖν εἶναι θανεῖν	ἅπαξ	ἢ διὰ βίου τρέμειν. ~Τοῦτο
[179]	~σῶμα τὸ ἐμὸν εὐφραίνω οὐκ	ἀπαρνοῦμαι·	ἀεὶ μέντοι πλησίον εἰμὶ ~θανάτου
[199]	δὲ ~μόνῃ σοι δουλεύσω. Οὕτως	ἀπατήσασα	τὴν δειλαίαν ἔπεισε ~δεύτερον ἐλθεῖν.
[200]	τῆς πολλῆς μάχης καὶ ~σκοτοδινιᾶσαι,	ἀπαυδήσαντες	ἔκειντο. Ἀλώπηξ δὲ κύκλῳ περιιοῦσα,
[182]	χε ίλη περιέλειχεν. Ὁ δὲ	ἀπαυδήσας	ἔφη πρὸς αὐτόν· ~Ἀλλ' ὦ
[173]	δὲ κύκνος, ἀντὶ τοῦ χηνὸς	ἀπαχθείς,	ᾄδει τι ~μέλος θανάτου προοίμιον,
[173]	δρώμενον ἐπονείδιστον. ~Κύκνος ἀντὶ χηνὸς	ἀπαχθείς.	~Ανὴρ εὐπορῶν χῆνά τε ἅμα
[163]	χρῶμα τῆς μετ' αὐτῶν διαίτης	~ἀπεῖρξαν	αὐτόν. Οὕτω τε δυοῖν ἐπιθυμήσας
[163]	ἐπιγνόντες, τῆς μεθ' αὑτῶν διαίτης	~ἀπεῖρξαν,	ὥστε δυοῖν ἐπιθυμήσαντα μηδετέρας τυχεῖν.
[199]	ζήσεις ἔτι. Ἄλλους ἀλωπέκιζε τοὺς	ἀπείρους,	ἄλλους ποιεῖ ~βασιλεῖς καὶ ἐρέθιζε.
[191]	συνελθόντες τὸν ἑαυτῶν πρὸς ἀλλήλους	~ἀπεκλαίοντο	βίον ὡς ἐπισφαλὴς εἴη καὶ
[159]	αὐτὴν τὴν γαστέρα ~βαστάζειν, ἐκείνη	ἀπεκρίνατο·	Ἀλλ' ὦ οὗτοι, ἐὰν μὴ
[171]	πίστιν περιελέσθαι. Καὶ ἡ κορώνη	~ἀπεκρίνατο·	Ἀλλὰ καὶ διὰ τοῦτο αὐτῇ
[161]	~παίοντες αὐτὸν ἐξέβαλον. Καὶ ὃς	ἀπελαθεὶς	ὑπ' αὐτῶν ἧκε πάλιν ~πρὸς
[180]	δὲ ἀλέκτωρ ὑπολαβὼν ἔφη αὐτῇ·	~Ἄπελθε,	φίλε, κάτωθεν πρὸς τὴν ῥίζαν
[189]	ταύρου εἰ ἤδη βούλεται ~αὐτὸν	ἀπελθεῖν.	Ὁ δὲ ὑποτυχὼν εἶπεν· Ἀλλ'
[189]	ὅτε ἦλθες, ἔγνων, ~οὔτε, ἐὰν	ἀπέλθῃς,	γνώσομαι. ~Τούτῳ τῷ λόγῳ χρήσαιτο
[199]	καὶ ~καρδίας. Ἡ δὲ ἀλώπηξ	ἀπελθοῦσα	εὗρε τὴν ἔλαφον σκιρτῶσαν ἐν
[180]	τὸ ξύλον. Τῆς δὲ ἀλώπεκος	ἀπελθούσης	~τοῦ φωνῆσαι αὐτόν, ὁ κύων
[162]	δέ, συνιδὼν ἑαυτὸν δυσμορφίᾳ ~περικείμενον,	ἀπελθὼν	καὶ τὰ ἀποπίπτοντα τῶν ὀρνέων
[184]	Ὁ δὲ πεισθεὶς τότε μὲν	ἀπέλυσε·	μεθ' ~ἡμέρας δὲ ὀλίγας ἐλθών,
[162]	δὲ παραγενόμενα ἐπί τινα ~ποταμὸν	ἀπενίζοντο.	Κολοιὸς δέ, συνιδὼν ἑαυτὸν δυσμορφίᾳ
[173]	πολλάκις ἡ μουσικὴ τελευτῆς ἀναβολὴν	~ἀπεργάζεται.	~Κύκνος καὶ δεσπότης. ~Τοὺς κύκνους
[171]	αὐτῇ θύω, διότι οἶδα αὐτὴν	~ἀπεχθῶς	διακειμένην, ἵνα διαλλαγῇ Οὕτω πολλοὶ
[178]	τῶν θυρίδων. ~Ὁ δὲ κατιὼν	ἀπῄει	μεγάλως κράζων. Τῶν τις δὲ
[158]	μὴ ἀλεκτρυόνα, ~καὶ τοῦτον λαβόντες	ἀπῄεσαν.	Ὁ δὲ μέλλων ὑπ' αὐτῶν
[156]	ᾄδων πάνυ, λίθοις αὐτὸν ~ἐξώσαντες	ἀπήλασαν.	~Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι οὕτω
[184]	Ὁ ~μὲν οὖν λύκος πεισθεὶς	ἀπῆλθε·	μεθ' ἡμέρας δ' ἐπανελθὼν εὗρεν
[158]	δὲ ~ἀλεκτρυόνα, καὶ τοῦτον λαβόντες	ἀπηλλαγησαν.	Ὁ δὲ μέλλων ὑπ' ~αὐτῶν
[200]	ἀραμένη αὐτόν, διὰ μέσων αὐτῶν	~ἀπηλλάττετο.	Ὁι δὲ ἐξαναστῆναι μὴ δυνάμενοι
[188]	ἰδίοις ὄνυξι ~κατέλυεν ἑαυτόν, ἕως	ἀπηύδησεν.	Ὁ δὲ κώνωψ νικήσας τὸν
[192]	ἐστιν; Ἡ δὲ ἀλώπηξ· Εἰ	ἀπιστεῖς,	ἔφη, δεῦρο· ἐγὼ ἑστιῶ ~σε.
[170]	καὶ ~καταπλαγέντων, ὑποτυχών τις ἔφη·	Ἀπίωμεν,	ὦ οὗτοι· κορώνη γάρ ~ἐστιν,
[170]	εἷς τις ὑποτυχὼν ἔφη· Ἀλλ'	ἀπίωμεν,	ὦ φίλοι· ~κορώνη γάρ ἐστιν,
[163]	λευκάνας ἑαυτὸν ἧκεν ὡς καὶ	ἀπὸ	τῆς αὐτῆς διαίτης ~μεταληψόμενος. Αἱ
[192]	οὐκ ἀπὸ τοῦ κερδαίνειν, ἀλλ'	ἀπὸ	τοῦ δολοῦν. ~Ὅτι τοῖς περιέργοις
[192]	τὸ ~ὄνομα πόθεν ἐστί, οὐκ	ἀπὸ	τοῦ κερδαίνειν, ἀλλ' ἀπὸ τοῦ
[184]	~Ἀλλ' ὦ λύκε, εἰ τὸ	ἀπὸ	τοῦδε πρὸ τῆς ἐπαυλεώς με
[165]	θέλων ὅτι καὶ φωνὴν ἔχει,	~ἀποβαλὼν	τὸ κρέας μεγάλα ἐκεκράγει. Ἐκείνη
[162]	ἀφείλετο. ~Οὕτω τε συνέβη αὐτῷ	ἀπογυμνωθέντι	κολοιὸν πάλιν γενέσθαι. ~Οὕτω καὶ
[198]	ὅταν τῶν ἰδίων ~πλεονεκτημάτων ἑαυτοὺς	ἀπογυμνώσωσιν,	εὐάλωτοι τούτοις ~γίνονται οἷς πρότερον
[162]	τινες εἶναι, ἐπειδὰν δὲ αὐτὰ	ἀποδώσωσιν,	~ὁποῖοι ἐξ ἀρχῆς ἦσαν εὑρίσκονται.
[196]	αὐτοῦ συνεῖσα παρεγένετο, καὶ στᾶσα	ἄποθεν	τοῦ ~σπηλαίου ἐπυνθάνετο αὐτοῦ πῶς
[174]	δέ ποτε, ὡς ~ἐνόησεν ὅτι	ἀποθνῄσκειν	ἔμελλεν, ἑαυτὸν θρηνοῦντος, ὁ δεσπότης
[164]	κλάδοις, ἀναπτῆναι μὴ ~δυνάμενος ἐπειδὴ	ἀποθνῄσκειν	ἔμελλεν, ἔφη πρὸς ἑαυτόν· Ἀλλ'
[167]	δὲ ἐπιστραφέντος καὶ ~δακόντος αὐτόν,	ἀποθνῄσκειν	μέλλων, ἔφη· Ἀλλ' ἔγωγε δείλαιος,
[174]	οὐκ ἄλλως ᾄδεις, ἐὰν μὴ	~ἀποθνῄσκῃς,	ἐγὼ μάταιος ἦν, ὃς τότε
[199]	περὶ τῆς τηλικαύτης ~βασιλείας ὡς	ἀποθνῄσκων·	σὺ δὲ οὐδὲ κνίσμα χειρὸς
[153]	διαφυλάξαι· ἐπειδὰν δὲ περικατάληπτος γένηται,	~ἀποκόπτων	τὰ ἑαυτοῦ αἰδοῖα ῥίπτει καὶ
[161]	τῶν ἀνθρώπων οἱ τὰς πατρίδας	ἀπολιπόντες	καὶ τὰς ~ἀλλοδαπὰς προκρίνοντες οὔτε
[167]	ἕρμαιον εὕρηκα ἐξ οὗ καὶ	ἀπόλλυμαι.	~Οὗτος ὁ λόγος λεχθείη ἂν
[166]	ἑτέρᾳ παγίδι ληφθείς, ἀφεὶς τὸν	Ἀπόλλωνα,	~τῷ Ἑρμῇ ηὔξατο θῦσαι. Ὁ
[166]	ἐν παγίδι κρατηθεὶς ηὔξατο τῷ	Ἀπόλλωνι	λιβανωτὸν ~ἐπιθύσειν, εἰ τῆς παγίδος
[158]	~αὐτῶν θύεσθαι ἐδέετο ὅπως αὐτὸν	ἀπολύσωσι,	λέγων χρήσιμον ~ἑαυτὸν τοῖς ἀνθρώποις
[158]	θύεσθαι ~ἐδεῖτο ὡς ἂν αὐτὸν	ἀπολύσωσι,	λέγων χρήσιμος εἶναι τοῖς ἀνθρώποις
[157]	πρὸς ἄνδρα ἄσωτον δι' ἡδυπάθειαν	ἀπολωλότα	εὔκαιρός ~ἐστιν. ~(Κλέπται καὶ ἀλεκτρυών.
[162]	δυσμορφίᾳ ~περικείμενον, ἀπελθὼν καὶ τὰ	ἀποπίπτοντα	τῶν ὀρνέων πτερὰ ~συλλεξάμενος, ἑαυτῷ
[191]	ὡς ~εἰς αὐτὴν ἐμπεσούμενοι καὶ	ἀποπνιγησόμενοι.	Τῶν δὲ καθημένων ~κύκλῳ τῆς
[167]	~Κόραξ καὶ ὄφις. ~Κόραξ τροφῆς	ἀπορῶν,	ὡς ἐθέασατο ὄφιν ἔν τινι
[153]	καταλαμβάνηται, γινώσκων οὗ χάριν ~διώκεται,	ἀποτεμὼν	τὰ ἑαυτοῦ αἰδοῖα ῥίπτει πρὸς
[163]	φύσιν, ἐξήλασαν παὶουσαι. Καὶ ὃς	~αποτυχὼν	τῆς ἐνταῦθα τροφῆς ἐπανῆκε πρὸς
[163]	φωνὴν ἐξήλασαν αὐτόν. Καὶ ὃς	~ἀποτυχὼν	τῆς ἐνταῦθα τροφῆς ἐπανῆλθε πάλιν
[200]	τοὺς τυχόντας ὁρῶσι τὰς ἐπικαρπίας	~ἀποφερομένους.	~(Λέων καὶ ἄρκτος. ~Λέων καὶ
[188]	καὶ ἀράχνης δεσμῷ ἐμπλακεὶς ~ἐσθιόμενος	ἀπωδύρετο	πῶς μεγίστοις πολεμῶν ὑπό εὐτελοῦς
[188]	ὑπό εὐτελοῦς ζώου, ~τῆς ἀράχνης,	ἀπώλετο.	~Κώνωψ καὶ ταῦρος. ~Κώνωψ ἐπιστὰς
[189]	ἀδύνατον, ὃς οὔτε παρὼν ~οὔτε	ἀπὼν	ἐπιβλαβὴς ἢ ὠφέλιμός ἐστι. ~Λαγωοὶ
[177]	Εἰπόντος δέ ~τινος οὕτως ὡς	ἄρα	δέοι αὐτὸν ἄρτῳ τὸ αἷμα
[200]	δὲ νεβρὸν ἐν μέσῳ κείμενον,	ἀραμένη	αὐτόν, διὰ μέσων αὐτῶν ~ἀπηλλάττετο.
[188]	πολεμῶν ὑπό εὐτελοῦς ζώου, ~τῆς	ἀράχνης,	ἀπώλετο. ~Κώνωψ καὶ ταῦρος. ~Κώνωψ
[188]	καὶ ἐπινίκιον ᾄσας, ἔπτατο· καὶ	ἀράχνης	δεσμῷ ἐμπλακεὶς ~ἐσθιόμενος ἀπωδύρετο πῶς
[169]	οὐ διὰ χρυσόν, οὐ διὰ	ἄργυρον,	οὐ διὰ ἄλλο τι τῶν
[169]	οὐ χρυσὸν ἐνοσφισάμην τινός, οὐκ	ἄργυρον,	οὐκ ~ἄλλο τι τῶν τιμίων·
[154]	ἀρδεύων λάχανα. ~Κηπουρῷ τις ἐπιστὰς	ἀρδεύοντι	τὰ λάχανα ἐπυνθάνετο αὐτοῦ τὴν
[154]	λόγον τῶν χρημάτων ποιοῦνται. ~Κηπουρὸς	ἀρδεύων	λάχανα. ~Κηπουρῷ τις ἐπιστὰς ἀρδεύοντι
[194]	πλήθει δεῖ μετρεῖν, ~ἀλλὰ πρὸς	ἀρετὴν	ἀφορᾶν. ~(Λέαινα καὶ ὗς. ~Φασὶν
[186]	αὐτῷ· Τί φαντάζῃ; οὐ δι'	ἀρετὴν	~τοῦτον φορεῖς, ἀλλὰ δι' ἔλεγχον
[159]	πλῆθος, ἐὰν ~μὴ οἱ στρατηγοὶ	ἄριστα	φρονῶσιν. ~Κολοιὸς καὶ ἀλώπηξ. ~Κολοιὸς
[163]	δεῖ καὶ ἡμᾶς τοῖς ἑαυτῶν	ἀρκεῖσθαι,	λογιζομένους ~ὅτι ἡ πλεονεξία πρὸς
[163]	καὶ ἡμᾶς δεῖ τοῖς ἑαυτῶν	ἀρκεῖσθαι,	λογιζομένους ὅτι ἡ ~πλεονεξία πρὸς
[179]	ἀεὶ μέντοι πλησίον εἰμὶ ~θανάτου	ἄρκοις	καὶ λέουσι μαχόμενος. Οἱ δὲ
[179]	ἀεὶ δὲ πλησίον εἰμὶ θανάτου,	ἄρκοις	καὶ λέουσι ~μαχόμενος. Ὁι δὲ
[179]	ζῶμεν, οἵτινες οὔτε λέουσι οὔτε	ἄρκοις	μαχόμεθα. Ὅτι οὐ ~δεῖ κινδύνους
[179]	πενιχρῶς χῆν οὔτε λέουσιν οὔτε	ἄρκοις	μαχομένοις. ~(Κύων καὶ ἀλεκτρυὼν καὶ
[199]	ὅτι σῦς μέν ἐστιν ἀγνώμων,	~ἄρκτος	δὲ νωθρός, πάρδαλις δὲ θυμώδης,
[200]	ἄρκτος καὶ ἀλώπηξ. ~Λέων καὶ	ἄρκτος,	ἐλάφου νεβρὸν εὑρόντες, περὶ τούτου
[200]	συμφορὰς οὐ κατανοεῖ. ~(Λέων καὶ	ἄρκτος	καὶ ἀλώπηξ. ~Λέων καὶ ἄρκτος,
[200]	τὰς ἐπικαρπίας ~ἀποφερομένους. ~(Λέων καὶ	ἄρκτος.	~Λέων καὶ ἄρκτος, ὁμοῦ νεβρῷ
[200]	~(Λέων καὶ ἄρκτος. ~Λέων καὶ	ἄρκτος,	ὁμοῦ νεβρῷ περιτυχόντες, περὶ τούτου
[155]	καὶ πρὸς ἀδικοῦντα ὁ ~μῦθος	ἁρμόζει.	~(Κιθαρῳδός. ~Κιθαρῳδὸς ἀφυὴς ἐν κεκονιαμένῳ
[164]	σωτηρίας στερήσας. ~Οὗτος ὁ λόγος	ἁρμόσειεν	ἂν ἐπ' ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων
[198]	θηρίῳ τὴν θυγατέρα ὑπομένων, μηδὲ	ἀρνήσασθαι	διὰ ~φόβον δυνάμενος τοιοῦτόν τι
[199]	εἱστήκει ὁρῶσα· καρδίαν δὲ ἐκπεσοῦσαν	~ἁρπάζει	λαθραίως, τοῦ κόπου κέρδος ταύτην
[165]	~Κόραξ καὶ ἀλώπηξ. ~Κόραξ κρέας	ἁρπάσας	ἐπί τινος δένδρου ἐκάθισεν. Ἀλώπηξ
[183]	εἰσελθών, τοῦ μαγείρου ἀσχοληθέντος, ~καρδίαν	ἁρπάσας	ἔφυγεν. Ὁ δὲ ἐπιστραφείς, ὡς
[183]	καὶ, τοῦ μαγείρου ἀσχολουμένου, ~καρδίαν	ἁρπάσας,	ἔφυγεν. Ὁ δὲ μάγειρος ἐπιστραφείς,
[165]	δὲ προσδραμοῦσα καὶ ~τὸ κρέας	ἁρπάσασα	ἔφη· Ὦ κόραξ, καὶ φρένας
[200]	~μέσου ἀμφοῖν διαδραμοῦσα καὶ τοῦτον	ἁρπάσασα,	φεύγουσα ᾤχετο. ~Οἱ δὲ βλέποντες
[199]	σὺ δὲ οὐδὲ κνίσμα χειρὸς	ἀρρώστου	~ὑπέστης. Καὶ νῦν ὑπὲρ σὲ
[178]	καρδίᾳ· Βαβαί, πόση μοι χαρὰ	ἄρτι	ἐξαπιναίως ~ἐφάνη· τραφήσομαί τε γὰρ
[177]	οὕτως ὡς ἄρα δέοι αὐτὸν	ἄρτῳ	τὸ αἷμα ἐκμάξαντα τῷ δακόντι
[162]	δὲ αὐτὰ ἀποδώσωσιν, ~ὁποῖοι ἐξ	ἀρχῆς	ἦσαν εὑρίσκονται. ~(Κολοιὸς καὶ περιστεραί.
[174]	ποτὲ συνδείπνους προσελθὼν παρεκάλει αὐτὸν	~ᾆσαι	ἐν τῷ πότῳ. Τοῦ δὲ
[188]	τὸν λέοντα, ~σαλπίσας καὶ ἐπινίκιον	ᾄσας,	ἔπτατο· καὶ ἀράχνης δεσμῷ ἐμπλακεὶς
[180]	ἀγαθὴν οὕτω φωνὴν ζῷον ἔχον	ἀσπάσασθαι.	Τοῦ δὲ εἰπόντος ~τὸν θυρωρὸν
[183]	τι μαγειρεῖον εἰσελθών, τοῦ μαγείρου	ἀσχοληθέντος,	~καρδίαν ἁρπάσας ἔφυγεν. Ὁ δὲ
[183]	εἰς μαγειρεῖον καὶ, τοῦ μαγείρου	ἀσχολουμένου,	~καρδίαν ἁρπάσας, ἔφυγεν. Ὁ δὲ
[180]	τοῖς ἀνθρώποις· ~κατάβηθι δὲ ὅπως	ᾄσωμεν	τὰς νυκτερινὰς ᾠδὰς καὶ ~συνευφρανθῶμεν
[157]	στερίσκομαι. ~Ὁ λόγος πρὸς ἄνδρα	ἄσωτον	δι' ἡδυπάθειαν ἀπολωλότα εὔκαιρός ~ἐστιν.
[163]	δυοῖν ἐπιθυμήσας οὐδὲ μιᾶς ἔτυχεν.	Ἀτὰρ	~οὖν καὶ ἡμᾶς δεῖ τοῖς
[195]	πάντων δικαζόντων, καὶ ~οἱ εὐτελεῖς	ἀταράχως	βιοῦσιν. ~Λέων γηράσας καὶ ἀλώπηξ.
[158]	~ταῦτα μάλιστα τοῖς πονηροῖς ἠναντίωται	ἅτινα	τῶν χρηστῶν ἐστιν ~εὐεργετήματα. ~(Κλέπται
[181]	πρᾶγμα προσιόντες λανθάνουσιν ~ἑαυτοὺς περιπείροντες	ἀτόποις.	~Κύων καὶ λαγωός. ~Κύων θηρευτικὸς
[188]	τὰ περὶ ~τὰς ῥίνας αὐτοῦ	ἄτριχα	πρόσωπα. Καὶ ὁ λέων τοῖς
[182]	ποτὲ μὲν ἔδακνε, ποτὲ ~δὲ	αυ̣	τοῦ τὰ χε ίλη περιέλειχεν.
[180]	καὶ τῆς νυκτὸς ~παρελθούσης καὶ	αὐγῆς	καταλαβούσης, ὁ ἀλέκτωρ κατὰ τὸ
[187]	λόγος λεχθείη ἂν ἐπ' ἀνδρῶν	αὐθάδων	οἳ κατὰ πολὺ δυνατωτέρων ~συκοφαντεῖν
[166]	Σωθεὶς δὲ τῆς ὑποσχέσεως ~ἐπελάθετο.	Αὖθις	δὲ ἐν ἑτέρᾳ παγίδι ληφθείς,
[184]	ἔφη· Ἀλλ' ὦ λύκε, ἐὰν	αὖθίς	με πρὸ τῆς ἐπαύλεως ~κοιμώμενον
[197]	Ὁ δὲ συλλαβεῖν βουλόμενος ~τὴν	αὐλείαν	θύραν ἔκλεισε. Καὶ ὃς ἐξελθεῖν
[178]	εἰς κόρον δειπνήσω, ὥστε με	αὔριον	~μηδαμῆ γε πεινᾶσαι. Ταῦτα καθ'
[162]	δοκοῦσί τινες εἶναι, ἐπειδὰν δὲ	αὐτὰ	ἀποδώσωσιν, ~ὁποῖοι ἐξ ἀρχῆς ἦσαν
[176]	τὰς βύρσας ~παραγένωνται. Συνέβη δὲ	αὐταῖς	πινούσαις διαρραγῆναι πρὶν ἤ τῶν
[185]	τὸ ἐκείνης ~ἀφαιρησομένη. Συνέβη δὲ	αὐτῇ	ἀμφοτέρων στερηθῆναι, τοῦ μὲν μὴ
[180]	Ὁ δὲ ἀλέκτωρ ὑπολαβὼν ἔφη	αὐτῇ·	~Ἄπελθε, φίλε, κάτωθεν πρὸς τὴν
[199]	~μέλλον. Ὁ λέων δὲ ἐφορμήσας	αὐτῇ	ἐν σπουδῇ τὰ ὦτα μόνον
[165]	~φωνὴν ἔχειν. Ὁ δὲ παραστῆσαι	αὐτῇ	θέλων ὅτι καὶ φωνὴν ἔχει,
[171]	~ἀπεκρίνατο· Ἀλλὰ καὶ διὰ τοῦτο	αὐτῇ	θύω, διότι οἶδα αὐτὴν ~ἀπεχθῶς
[171]	~πρὸς αὐτόν· Διὰ τοῦτο μᾶλλον	αὐτῇ	θύω, ἵνα διαλλαγῇ μοι. ~Ὁ
[199]	ἐν ~τᾶς ὕλαις· προσπαίσασα δὲ	αὐτῇ	καὶ χαίρειν εἰποῦσα ἔφη· Ἀγαθά
[199]	Ἀλώπηξ δὲ μηκόθεν ~σταθεῖσα ἔφη·	Αὕτη	ἀληθῶς καρδίαν οὐκ εἶχεν· μὴ
[199]	ἔτι ζήτει· ποίαν ~γὰρ καρδίαν	αὕτη	εἶχεν, ἥτις δὶς εἰς οἶκον
[171]	τοῦτο αὐτῇ θύω, διότι οἶδα	αὐτὴν	~ἀπεχθῶς διακειμένην, ἵνα διαλλαγῇ Οὕτω
[180]	φωνῆσαι, ὁ ~κύων αἴφνης πηδήσας	αὐτὴν	διεσπάραξεν. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι
[191]	εἰς τὴν λίμνην, ὡς ~εἰς	αὐτὴν	ἐμπεσούμενοι καὶ ἀποπνιγησόμενοι. Τῶν δὲ
[171]	ἑστίασιν ἐκάλει. Ὁ δὲ πρὸς	αὐτὴν	~ἔφη· Τί μάτην τὰς θυσίας
[152]	πολύν. Οἱ δὲ παροδῖται ~λίθοις	αὐτὴν	καὶ βάκλοις κατέκλων διὰ τὰ
[199]	ἔδειξαν ἐν τῇ ὕλῃ. Εὗρεὲ	αὐτὴν	καταψυχομένην, ~καὶ ἔστη ἀναιδῶς. Ἡ
[200]	ᾤχετο. ~Οἱ δὲ βλέποντες μὲν	αὐτήν,	μὴ δυνάμενοι δὲ ἀναστῆναι· Δείλαιοι
[180]	καὶ τὴν ἀλώπεκα ~δραξάμενος, διεσπάραξεν	αὐτήν.	~Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι οὕτω
[178]	ὑπὲρ κόρον ~οὐδὲ τὴν ὁδὸν	αὐτὴν	ὅθεν ἐξῆλθον οἶδα. ~Ὁ μῦθος
[159]	προέχουσι τῇ ισχύι ὡς καὶ	αὐτὴν	τὴν γαστέρα ~βαστάζειν, ἐκείνη ἀπεκρίνατο·
[171]	ἐκάλεσεν. Ὁ δὲ ἔφη πρὸς	~αὐτήν·	Τί μάτην τὰς θυσίας ἀναλίσκεις;
[163]	ἦλθεν ὡς καὶ αὐτὸς τῆς	αὐτῆς	διαίτης ~μεταληψόμενος. Αἱ δέ, μέχρι
[163]	ἧκεν ὡς καὶ ἀπὸ τῆς	αὐτῆς	διαίτης ~μεταληψόμενος. Αἱ δέ, μέχρι
[199]	εἰς ἐμὰς χεῖρας· ἐπιθυμῶ γὰρ	αὐτῆς	ἐγκάτων καὶ ~καρδίας. Ἡ δὲ
[199]	ὀστᾶ καὶ μυελοὺς καὶ ἔγκατα	αὐτῆς	~καταπίνων. Ἡ δὲ ἀλώπηξ εἱστήκει
[199]	δὲ ἔτη ~ζῇ, τὸ κέρας	αὐτῆς	ὄφεσι φοβερόν. Καὶ τί σοι
[180]	~κακὸν αὐτοῖς ἐπέλθῃ, ῥᾴδίως πρὸς	αὐτὸ	ἀντιπαρατάσσονται. ~Κύων καὶ κόχλος. ~Ὤα
[172]	ζῷα, τῶν οἰκιῶν ὑμῶν ἐμπιπραμένων,	αὐτοὶ	ᾄδετε. ~Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι
[162]	τὸν ὡραιότατον πάντων ~καταστήσῃ ἐπ'	αὐτοῖς	βασιλέα. Τὰ δὲ παραγενόμενα ἐπί
[180]	οἱ φρόνιμοι, ὁπόταν τι ~κακὸν	αὐτοῖς	ἐπέλθῃ, ῥᾴδίως πρὸς αὐτὸ ἀντιπαρατάσσονται.
[162]	βουλόμενος βασιλέα ὀρνέων καταστῆσαι, προθεσμίαν	αὐτοῖς	~ἔταξεν ἐν ᾗ παραγενήσονται πάντα,
[173]	κύκνον ἔτρεφεν, οὐκ ἐπὶ τοῖς	αὐτοῖς	~μέντοι· τὸν μὲν γὰρ ᾠδῆς,
[162]	Τοῦ δὲ Διὸς μέλλοντος ~χειροτονῆσαι	αὐτοῖς	τὸν κολοιὸν βασιλέα διὰ τὴν
[180]	κάτωθεν τοῦ δένδρου ~ἐβόα πρὸς	αὐτόν·	Ἀγαθὸν ὄρνεον εἶ καὶ χρηστὸν
[182]	Ὁ δὲ ἀπαυδήσας ἔφη πρὸς	αὐτόν·	~Ἀλλ' ὦ οὗτος, παῦσαί με
[175]	πόνοις ἐντρυφᾷ, ἐκεῖνος ~ἔφη πρὸς	αὐτόν·	Ἀλλὰ μὴ ἐμὲ μέμφου, ἀλλὰ
[198]	ἐπέκειτο, ἔλεγεν ὡς νυμφίον μὲν	αὐτὸν	ἄξιον τῆς θυγατρὸς ~δοκιμάζει· μὴ
[189]	τοῦ ταύρου εἰ ἤδη βούλεται	~αὐτὸν	ἀπελθεῖν. Ὁ δὲ ὑποτυχὼν εἶπεν·
[167]	Τοῦ δὲ ἐπιστραφέντος καὶ ~δακόντος	αὐτόν,	ἀποθνῄσκειν μέλλων, ἔφη· Ἀλλ' ἔγωγε
[158]	ὑπ' ~αὐτῶν θύεσθαι ἐδέετο ὅπως	αὐτὸν	ἀπολύσωσι, λέγων χρήσιμον ~ἑαυτὸν τοῖς
[158]	αὐτῶν θύεσθαι ~ἐδεῖτο ὡς ἂν	αὐτὸν	ἀπολύσωσι, λέγων χρήσιμος εἶναι τοῖς
[177]	~τινος οὕτως ὡς ἄρα δέοι	αὐτὸν	ἄρτῳ τὸ αἷμα ἐκμάξαντα τῷ
[174]	ἔχων ποτὲ συνδείπνους προσελθὼν παρεκάλει	αὐτὸν	~ᾆσαι ἐν τῷ πότῳ. Τοῦ
[199]	οὖν ποῖον τῶν ~θηρίων μετ'	αὐτὸν	βασιλεύσει. Ἔφη δὲ ὅτι σῦς
[155]	φρέαρ ἔπεσεν. Ὁ δὲ ἀνιμήσασθαι	αὐτὸν	~βουλόμενος ἐκεῖ κατέβη. Ὁ δὲ
[200]	νεβρὸν ἐν μέσῳ κείμενον, ἀραμένη	αὐτόν,	διὰ μέσων αὐτῶν ~ἀπηλλάττετο. Ὁι
[163]	τοὺς κολοιούς· ~κἀκεῖνοι οὐ γνωρίζοντες	αὐτὸν	διὰ τὸ χρῶμα τῆς μετ'
[171]	περιελεῖν. Καὶ ἡ κορώνη ~πρὸς	αὐτόν·	Διὰ τοῦτο μᾶλλον αὐτῇ θύω,
[160]	σῦκα γένωνται. Ἀλώπηξ δὲ ~θεασαμένη	αὐτον	ἐγχρονίζοντα καὶ τὴν αἰτίαν παρ'
[184]	ἐπιδραμόντος καὶ ~βρῶμα μέλλοντος θήσειν	αὐτὸν,	ἐδεῖτο μὴ νῦν αὐτὸν καταθῦσαι.
[180]	νύκτωρ φωνήσαντος, ἀλώπηξ ἀκούσασα πρὸς	αὐτὸν	~ἔδραμε καὶ στᾶσα κάτωθεν πρὸς
[163]	μέχρι μὲν ἡσύχαζεν, οἰόμεναι περιστερὰν	~αὐτὸν	εἶναι, προσίεντο· ἐπεὶ δέ ποτε
[163]	μέχρι μὲν ἡσύχαζεν, οἰόμεναι περιστερὰν	~αὐτὸν	εἶναι, προσίεντο· ἐπειδὴ δέ ποτε
[183]	Ὁ δὲ ἐπιστραφείς, ὡς ἐθεάσατο	αὐτόν,	~εἶπεν· Ἀλλ' ὦ οὗτος, ὅπου
[166]	ηὔξατο θῦσαι. Ὁ δὲ πρὸς	αὐτὸν	εἶπεν· Ὦ κάκιστον ζῷον, ~πῶς
[199]	~μέγα βρυχώμενος ἐστέναξεν· λιμὸς γὰρ	αὐτὸν	εἶχε καὶ λύπη· καὶ ~ἱκέτευε
[155]	κατέπεσεν. Ὁ δὲ κηπωρὸς βουλόμενος	~αὐτὸν	ἐκεῖθεν ἀνενεγκεῖν, κατῆλθε καὶ αὐτὸς
[161]	εἶδος καὶ τὴν φωνὴν ~παίοντες	αὐτὸν	ἐξέβαλον. Καὶ ὃς ἀπελαθεὶς ὑπ'
[156]	καὶ κακῶς ᾄδων πάνυ, λίθοις	αὐτὸν	~ἐξώσαντες ἀπήλασαν. ~Ὁ μῦθος δηλοῖ
[196]	καὶ οὕτω τὰ ~παραγενόμενα πρὸς	αὐτὸν	ἐπὶ τὴν ἐπίσκεψιν ζῷα συνλαμβάνων
[184]	δὲ ὀλίγας ἐλθών, ὡς ἐθεάσατο	αὐτὸν	ἐπὶ τοῦ δώματος ~κοιμώμενον, ἐκάλει
[187]	τοὐπίσω ἔφυγεν. Ἀλώπηξ δὲ ~θεασαμένη	αὐτὸν	ἔφη· Ὦ κακὴ κεφαλή, σὺ
[153]	Καὶ δή, εἴ ποτέ τις	αὐτὸν	~θεασάμενος διώκει ἐκτέμνειν βουλόμενος, εἰδὼς
[193]	~ἠϊόνος νεκρὸς ἔκειτο. Ἰκτῖνος δὲ	αὐτὸν	θεασάμενος ἔφη· Ἄξια σύ γε
[165]	δένδρου ἐκάθισεν. Ἀλώπηξ δὲ ~θεασαμένη	αὐτὸν	καὶ βουλομένη τοῦ κρέατος περιγενέσθαι
[163]	ἀμφιγνοήσασαι αὐτοῦ τὴν φωνὴν ἐξήλασαν	αὐτόν.	Καὶ ὃς ~ἀποτυχὼν τῆς ἐνταῦθα
[155]	οἰόμενος ὑπ' αὐτοῦ βαπτίζεσθαι, ἔδακεν	αὐτόν.	Καὶ ὃς κακῶς ~διατεθεὶς ἔφη·
[180]	δὲ τούτου ἀκούσασα καὶ βουλομένη	~αὐτὸν	καταθοινήσασθαι, ἐλθοῦσα καὶ στᾶσα κάτωθεν
[184]	θήσειν αὐτὸν, ἐδεῖτο μὴ νῦν	αὐτὸν	καταθῦσαι. ~Νῦν μὲν γάρ, φησί,
[184]	ἐδεήθη πρὸς τὸ παρὸν ~μεθεῖναι	αὐτόν,	λέγων· Νῦν μὲν λεπτός εἰμι
[180]	δὲ ἀλώπεκος ἀπελθούσης ~τοῦ φωνῆσαι	αὐτόν,	ὁ κύων ἄφνω πηδήσας καὶ
[163]	πάλιν. ~Κἀκεῖνοι διὰ τὸ χρῶμα	αὐτὸν	οὐκ ἐπιγνόντες, τῆς μεθ' αὑτῶν
[163]	τῆς μετ' αὐτῶν διαίτης ~ἀπεῖρξαν	αὐτόν.	Οὕτω τε δυοῖν ἐπιθυμήσας οὐδὲ
[161]	ἐπὶ τῇ ὕβρει οὐ ~προσεδέξαντο	αὐτόν.	Οὕτω τε συνέβη αὐτῷ τῆς
[198]	ὡς παρεγένετο πρὸς αὐτόν, ῥοπάλοις	~αὐτὸν	παίων ἐξήλασεν. ~Ὁ λόγος δηλοῖ
[155]	~ὁ κύων ὡς κατωτέρω μᾶλλον	αὐτὸν	παραγέγονε καταδῦσαι, τὸν ~κηπωρὸν στραφεὶς
[198]	καταφρονήσας αὐτοῦ, ὡς παρεγένετο πρὸς	αὐτόν,	ῥοπάλοις ~αὐτὸν παίων ἐξήλασεν. ~Ὁ
[166]	λιβανωτὸν ~ἐπιθύσειν, εἰ τῆς παγίδος	αὐτὸν	ῥύσειε. Σωθεὶς δὲ τῆς ὑποσχέσεως
[197]	~τοῦ λέοντος, ἠ γυνὴ θεασαμένη	αὐτὸν	στένοντα εἶπεν· Ἀλλὰ σύ γε
[184]	κάτωθεν πρὸς ~ἑαυτὸν ἐκάλει, ὑπομιμνῄσκων	αὐτὸν	τῶν συνθηκῶν. Καὶ ὁ κύων·
[178]	ἐδείπνησας, φίλος; Ὁ δὲ πρὸς	~αὐτὸν	ὑπολαβὼν ἔφη· Ἐκ τῆς πολλῆς
[183]	δὲ μάγειρος ἐπιστραφείς, ὡς εἶδεν	~αὐτὸν	φεύγοντα, εῖπεν· Ὦ οὗτος, ἴσθι
[180]	~ἐκείνου ἀνοίξαντος, κατελθεῖν, κἀκείνης ζητούσης	αὐτὸν	φωνῆσαι, ὁ ~κύων αἴφνης πηδήσας
[165]	τοῦ κρέατος περιγενέσθαι στᾶσα ~ἐπῄνει	αὐτὸν	ὡς εὐμεγέθη τε καὶ καλόν,
[156]	~αὐτῷ τῆς φωνῆς, ἐνό μισεν	αὑτὸν	εὔφωνον σφόδρα εἶναι. Καὶ δὴ
[184]	τοῦ δώματος ~κοιμώμενον, ἐκάλει πρὸς	αὑτὸν,	ὑπομιμνῄσκων τῶν ὁμολογιῶν. Ὁ δὲ
[175]	τοῖς αὐτοῦ τρέφεται πόνοις, ὑπολαβὼν	αὐτὸς	εἶπε· ~Μὴ ἐμέ, ἀλλὰ τὸν
[155]	~αὐτὸν ἐκεῖθεν ἀνενεγκεῖν, κατῆλθε καὶ	αὐτὸς	εἰς τὸ φρέαρ. Οἰηθεὶς δ'
[175]	τὸν ἕτερον ὀνειδίζοντος, εἴ γε	αὐτὸς	μὲν ἐξιὼν παρ' ~ἕκαστα μοχθεῖ,
[175]	θηρευτικοῦ ~κἀκεῖνον ὀνειδίζοντος, εἴ γε	αὐτὸς	μὲν καθ' ἑκάστην μοχθεῖ, ἐκεῖνος
[163]	~λευκάνας ἑαυτὸν ἦλθεν ὡς καὶ	αὐτὸς	τῆς αὐτῆς διαίτης ~μεταληψόμενος. Αἱ
[162]	κολοιὸς ~ποικίλος γενόμενος ἧκε καὶ	αὐτός.	Τοῦ δὲ Διὸς μέλλοντος ~χειροτονῆσαι
[174]	ἔμελλεν, ἑαυτὸν θρηνοῦντος, ὁ δεσπότης	~αὐτοῦ	ἀκούσας ἔφη· Ἀλλ' εἰ σὺ
[178]	καὶ ~οἰκείων. Ὁ δὲ κύων	αὐτοῦ	ἄλλον κύνα ἐκάλει, λέγων· Ὦ
[188]	δάκνων τὰ περὶ ~τὰς ῥίνας	αὐτοῦ	ἄτριχα πρόσωπα. Καὶ ὁ λέων
[155]	ὡς προσῆλθεν ~αὐτῷ, οἰόμενος ὑπ'	αὐτοῦ	βαπτίζεσθαι, ἔδακεν αὐτόν. Καὶ ὃς
[195]	ὥσπερ ἄνθρωπος. Ἐπὶ δὲ τῆς	αὐτοῦ	βασιλείας ~συναθροισμὸς ἐγένετο πάντων τῶν
[163]	ποτε ἐκλαθόμενος ἐφθέγξατο, ~τηνικαῦτα τὴν	αὐτοῦ	γνοῦσαι φύσιν, ἐξήλασαν παὶουσαι. Καὶ
[184]	τε ἦν καταφαγεῖν. Ὁ δὲ	αὐτοῦ	ἐδεήθη πρὸς τὸ παρὸν ~μεθεῖναι
[178]	κέρκον. Περιστρέφοντα, ~κατασχὼν τὰ σκέλη	αὐτοῦ	ἔρριψε παραχρῆμα ἔξωθεν τῶν θυρίδων.
[160]	ἐγχρονίζοντα καὶ τὴν αἰτίαν παρ'	αὐτοῦ	μαθοῦσα ~ἔφη Ἀλλὰ πεπλάνησαι, ὦ
[181]	τινα κόχλον, χάνας τὸ ~στόμα	αὐτοῦ,	μεγίστῃ συνολκῇ καταπέπωκε τοῦτον, οἰηθεὶς
[175]	ὁ δὲ οὐδὲν ποιῶν τοῖς	αὐτοῦ	πόνοις ἐντρυφᾷ, ἐκεῖνος ~ἔφη πρὸς
[162]	τὰ ὄρνεα, ἕκαστον τὸ ἴδιον	αὐτοῦ	πτερὸν ἀφείλετο. ~Οὕτω τε συνέβη
[196]	στᾶσα ἄποθεν τοῦ ~σπηλαίου ἐπυνθάνετο	αὐτοῦ	πῶς ἔχοι. Τοῦ δὲ εἰπόντος·
[196]	θηρίων καταναλωθέντων, ἀλώπηξ τὸ ~τέχνασμα	αὐτοῦ	συνεῖσα παρεγένετο, καὶ στᾶσα ἄποθεν
[154]	ἐπιστὰς ἀρδεύοντι τὰ λάχανα ἐπυνθάνετο	αὐτοῦ	τὴν ~αἰτίαν δι' ἣν τὰ
[163]	ποτε ἐκλαθόμενος ἐφθέγξατο, ~τηνικαῦτα ἀμφιγνοήσασαι	αὐτοῦ	τὴν φωνὴν ἐξήλασαν αὐτόν. Καὶ
[161]	ἠξίου ~συνδιαιτᾶσθαι. Οἱ δὲ ἀμφιγνοοῦντες	αὐτοῦ	τό τε εἶδος καὶ τὴν
[164]	~Κολοιόν τις συλλαβὼν καὶ δήσας	αὐτοῦ	τὸν πόδα λινῷ κάλῳ τῷ
[175]	ἐκεῖνος ~δὲ μηδὲν πονῶν τοῖς	αὐτοῦ	τρέφεται πόνοις, ὑπολαβὼν αὐτὸς εἶπε·
[198]	ἑκάτερα ὑπομείναντος, ὁ ~γεωργὸς καταφρονήσας	αὐτοῦ,	ὡς παρεγένετο πρὸς αὐτόν, ῥοπάλοις
[197]	Καὶ ὁ ~γεωργὸς φοβηθεὶς περὶ	αὑτοῦ	τὴν θύραν ἀνέῳξεν. Ἀπαλλαγέντος δὲ
[191]	λαγωῶν θεασάμενος ~αὐτοὺς ἔφη πρὸς	αὐτούς·	Ἀλλὰ μηκέτι ἑαυτοὺς κατακρημνίσωμεν· ~ἰδοῦ
[191]	Στῆτε, ἑταῖροι, μηδὲν δεινὸν ὑμᾶς	~αὐτοὺς	διαπράξησθε· ἤδη γάρ, ὡς ὁρᾶτε,
[158]	~ἑαυτὸν τοῖς ἀνθρώποις εἶναι νύκτωρ	αὐτοὺς	ἐπὶ τὰ ἔργα ἐγείροντα. ~Ὅι
[158]	χρήσιμος εἶναι τοῖς ἀνθρώποις ~νυκτὸς	αὐτοὺς	ἐπὶ τὰ ἔργα ἐγείρων. Οἱ
[191]	δέ τις τῶν λαγωῶν θεασάμενος	~αὐτοὺς	ἔφη πρὸς αὐτούς· Ἀλλὰ μηκέτι
[200]	Ἀλώπηξ δὲ κύκλῳ περιιοῦσα, ~πεπτωκότας	αὐτοὺς	ἰδοῦσα καὶ τὸν νεβρὸν ἐν
[161]	πολιτῶν δυσχεραίνονται διὰ τὸ ὐπερπεφρονηκέναι	~αὐτούς.	~Κολοιὸς καὶ ὄρνεα. ~Ζεὺς βουλόμενος
[175]	ἐπιστάμενοι οὐ μεμπτοί ~εἰσιν, ὅταν	αὐτοὺς	οἱ γονεῖς οὕτως ἀγάγωσιν. ~Κύνες
[175]	ῥᾴθυμοι οὐ μεμπτέσι εἰσίν, ὅταν	αὐτοὺς	οἱ γονεῖς οὕτως ~ἄγωσιν. ~(Κύνες
[151]	τοὺς μεμψιμούρους ἐλέγχει· πρῶτον γὰρ	αὐτοὺς	ὀρθὰ βιοῦν ~δεῖ καὶ τόθ'
[191]	ἐνταῦθα βάτραχοι ἀκούσαντες τῆς ποδοψοφίας	αὑτοὺς	εἰς ~τὰ βαθῆ τῆς λίμνης
[155]	~πέπονθα· τί δήποτε γὰρ τὸν	αὐτοχεῖρα	σῶσαι ἐσπούδασα; Ὁ μῦθος ~πρὸς
[162]	πτερὸν ἀφείλετο. ~Οὕτω τε συνέβη	αὐτῷ	ἀπογυμνωθέντι κολοιὸν πάλιν γενέσθαι. ~Οὕτω
[198]	θυγατρὸς ~δοκιμάζει· μὴ ἄλλως δὲ	αὐτῷ	δύνασθαι ἐκδοῦναι, ἐὰν μὴ τούς
[178]	δεῖπνον, ἑστιάσων τινὰ τῶν φίλων	αὐτῷ	καὶ ~οἰκείων. Ὁ δὲ κύων
[165]	καλόν, λέγουσα καὶ ὡς πρέπει	αὐτῷ	~μάλιστα τῶν ὀρνέων βασιλεύειν, καὶ
[198]	τοιοῦτόν τι ἐπενόησεν. Ἐπειδὴ συνεχῶς	αὐτῷ	ὁ ~λέων ἐπέκειτο, ἔλεγεν ὡς
[155]	δὲ κύων ἠπορημένος, ὡς προσῆλθεν	~αὐτῷ,	οἰόμενος ὑπ' αὐτοῦ βαπτίζεσθαι, ἔδακεν
[199]	σὲ ἐλθεῖν καὶ ~προσμένειν τελευτῶντι	αὐτῷ.	Οὕτως εἶπεν ἡ ἀλώπηξ. Τῆς
[178]	δὲ κυνῶν, τῶν καθ' ὁδὸν	~αὐτῷ	σαναντώντων, ἐπηρώτα· Πῶς ἐδείπνησας, φίλος;
[161]	~προσεδέξαντο αὐτόν. Οὕτω τε συνέβη	αὐτῷ	τῆς ἐξ ἀμφοτέρων ~διαίτης στερηθῆναι.
[175]	τι, καὶ ὁ οἰκουρὸς ~συμμετεῖχεν	αὐτῷ	τῆς θοίνης. Ἀγανακτοῦντος δὲ τοῦ
[156]	κεκονιαμένῳ οἴκῳ συνεχῶς ᾄδων, ἀντηχούσης	~αὐτῷ	τῆς φωνῆς, ἐνό μισεν αὑτὸν
[156]	κεκονιαμένῳ συνήθως ᾄδων, καὶ ~ἀντηχούσης	αὐτῷ	τῆς φωνῆς, ᾠήθη σφόδρα εὔφωνος
[186]	~ἠλαζονεύετο. Γραῦς δὲ κύων εἶπεν	αὐτῷ·	Τί φαντάζῃ; οὐ δι' ἀρετὴν
[193]	ἰκτῖνος. ~Λάρος ἰχθὺν καταπιών, διαρραγέντος	αὐτῷ	τοῦ φάρυγγος, ἐπὶ τῆς ~ἠϊόνος
[200]	κείμενον, ἀραμένη αὐτόν, διὰ μέσων	αὐτῶν	~ἀπηλλάττετο. Ὁι δὲ ἐξαναστῆναι μὴ
[163]	διὰ τὸ χρῶμα τῆς μετ'	αὐτῶν	διαίτης ~ἀπεῖρξαν αὐτόν. Οὕτω τε
[191]	δεῖν ἑαυτοὺς ~κατακρημνίσαι. Παραγενομένων δὲ	αὐτῶν	ἐπί τινα κρημνόν, ᾧ λίμνη
[170]	ὑπ' αὐτῶν ~μαρτυρεῖσθαι, ἐβουλήθη τῶν	αὐτῶν	ἐφικέσθαι· καὶ δὴ θεασαμένη ~τινὰς
[176]	ποταμῷ βύρσας ~βρεχομένας, μὴ δυνάμεναι	αὐτῶν	ἐφικέσθαι, συνέθεντο ἀλλήηαις ~ὅπως πρῶτον
[161]	ἐξέβαλον. Καὶ ὃς ἀπελαθεὶς ὑπ'	αὐτῶν	ἧκε πάλιν ~πρὸς τοὺς κολοιούς.
[158]	ἀπηλλαγησαν. Ὁ δὲ μέλλων ὑπ'	~αὐτῶν	θύεσθαι ἐδέετο ὅπως αὐτὸν ἀπολύσωσι,
[158]	ἀπῄεσαν. Ὁ δὲ μέλλων ὑπ'	αὐτῶν	θύεσθαι ~ἐδεῖτο ὡς ἂν αὐτὸν
[170]	προφαίνειν καὶ διὰ τοῦτο ὑπ'	αὐτῶν	~μαρτυρεῖσθαι, ἐβουλήθη τῶν αὐτῶν ἐφικέσθαι·
[172]	παῖς κοχλίας ὤπτα· ἀκούσας δὲ	αὐτῶν	τριζόντων ἔφη· Ὦ ~κάκιστα ζῷα,
[163]	αὐτὸν οὐκ ἐπιγνόντες, τῆς μεθ'	αὑτῶν	διαίτης ~ἀπεῖρξαν, ὥστε δυοῖν ἐπιθυμήσαντα
[197]	ἰσχυροτέρους διερεθίζοντες εἰκότως ~τὰς ἐξ	αὑτῶν	πλημμελείας ὑπομένουσιν. ~Λέων ἐρασθεὶς καὶ
[163]	πλεονεξία πρὸς τῷ μηδὲν ὠφελεῖν,	ἀφαιρεῖται	καὶ τὰ προσόντα ~πολλάκις. ~Κολοιὸς
[163]	ὠφελεῖν πολλάκις καὶ τὰ προσόντα	~ἀφαιρεῖται.	~(Κολοιὸς καὶ περιστεραί. ~Κολοιὸς ἔν
[185]	ἴδιον ὥρμησεν ὡς τὸ ἐκείνης	~ἀφαιρησομένη.	Συνέβη δὲ αὐτῇ ἀμφοτέρων στερηθῆναι,
[186]	τρόποι πρόδηλοί εἰσι δηλοῦντες τὴν	~ἀφανῆ	κακίαν. ~(Κύων λέοντα διώκων καὶ
[162]	ἕκαστον τὸ ἴδιον αὐτοῦ πτερὸν	ἀφείλετο.	~Οὕτω τε συνέβη αὐτῷ ἀπογυμνωθέντι
[166]	δὲ ἐν ἑτέρᾳ παγίδι ληφθείς,	ἀφεὶς	τὸν Ἀπόλλωνα, ~τῷ Ἑρμῇ ηὔξατο
[185]	εἶναι μεῖζον κρέας ~ἔχουσαν. Διόπερ	ἀφεῖσα	τὸ ἴδιον ὥρμησεν ὡς τὸ
[173]	ἦν, καὶδιαγινώσκειν ὁ καιρὸς ~οὐκ	ἀφῆκεν	ἑκάτερον. Ὁ δὲ κύκνος, ἀντὶ
[184]	δεσπόται γάμους ἄγειν· ἐὰν οὖν	ἀφῇς	με νῦν, ὕστερον ~λιπαρώτερον καταθοινήσῃ
[156]	δεῖν καὶ θεάτρῳ ἑαυτὸν ἐπιδοῦναι.	~Ἀφικόμενος	δ' ἐπιδείξασθαι καὶ κακῶς ᾄδων
[156]	δεῖν καὶ εἰς θέατρον εἰσελθεῖν.	Ἀφικόμενος	~δὲ ἐπὶ σκήνην καὶ πάνυ
[156]	τινες, ὅταν ἐπὶ τὰς πολιτείας	ἀφίκωνται,	οὐδενὸς ~ἄξιοί εἰσιν. ~Κίχλα. ~Ἔν
[156]	δοκοῦντες, ὅταν ~ἐπὶ τὰς πολιτείας	ἀφίκωνται,	οὐδενὸς ἄξιοι εὑρίσκονται. ~(Κιθαρῳδός. ~Κιθαρῳδὸς
[157]	τὴν γλυκύτητα τοῦ καρποῦ ~οὐκ	ἀφίστατο.	Ἰξευτὴς δὲ παρατηρησάμενος ἐμφιλοχωροῦσαν ~ἰξεύσας
[180]	~τοῦ φωνῆσαι αὐτόν, ὁ κύων	ἄφνω	πηδήσας καὶ τὴν ἀλώπεκα ~δραξάμενος,
[194]	δεῖ μετρεῖν, ~ἀλλὰ πρὸς ἀρετὴν	ἀφορᾶν.	~(Λέαινα καὶ ὗς. ~Φασὶν ὗν
[194]	δειλοὶ καὶ ἄνανδροι ἢ καὶ	ἄφρονες.	~Λέοντος βασιλεία. ~Λέων τις ἐβασίλευσεν
[187]	οὗ τὴν φωνὴν οὐ φέρεις;	~Ἄφρων	δ' ὅς ἐθέλει πρὸς κρείττονας
[156]	ὁ ~μῦθος ἁρμόζει. ~(Κιθαρῳδός. ~Κιθαρῳδὸς	ἀφυὴς	ἐν κεκονιαμένῳ οἴκῳ συνεχῶς ᾄδων,
[156]	οὐδενὸς ἄξιοι εὑρίσκονται. ~(Κιθαρῳδός. ~Κιθαρῳδὸς	ἀφυὴς	ἐν οἵκῳ κεκονιαμένῳ συνήθως ᾄδων,
[180]	κάτωθεν τῆς ῥαγάδος τοῦ δένδρου	ἀφύπνωσε,	καὶ τῆς νυκτὸς ~παρελθούσης καὶ
[155]	σε ἀπαλλάξαι ἐπειρώμην; ~Πρὸς ἄνδρα	ἀχάριστον	εἰς τοὺς εὐεργέτας καὶ πρὸς
[152]	δεινὰς ~ἀντιλαμβάνω χάριτας. ~{Ὅτι} τοὺς	ἀχαρίστους	καὶ κακούργους, τοὺς ἀντὶ ἀγαθῶν
[155]	Ὁ μῦθος ~πρὸς ἀδίκους καὶ	ἀχαρίστους.	~(Κηπουρὸς καὶ κύων. ~Κηπουροῦ κύων
[200]	λόγος δηλοῖ ὅτι εὐλόγως ἐκεῖνοι	~ἄχθονται	οἳ τῶν ἰδίων πόνων τοὺς