Fables |
[184] |
μέλλουσι
δέ
~μου
οἱ
δεσπόται
|
γάμους |
ἄγειν·
ἐὰν
οὖν
ἀφῇς
με |
[184] |
ἐπαυλεώς
με
ἴδοις
~καθεύδοντα,
μηκέτι
|
γάμους |
ἀναμείνῃς.
Ὁ
μῦθος
δηλοῖ
ὅτι |
[184] |
τῆς
ἐπαύλεως
~κοιμώμενον
ἴδῃς,
μηκέτι
|
γάμους |
ἀναμείνῃς.
~Οὕτως
οἱ
φρόνιμοι
τῶν |
[184] |
~μέλλουσιν
οἱ
ἐμοὶ
δεσπόται
ποιήσειν
|
γάμους, |
κἀγὼ
τηνικαῦτα
πολλὰ
~φαγὼν
πιμελέστερος |
[180] |
πρὸς
ἑαυτὴν
κατελθεῖν
ἠξίου·
ἐπιθυμεῖν
|
~γὰρ |
ἀγαθὴν
οὕτω
φωνὴν
ζῷον
ἔχον |
[183] |
ἂν
ᾖς,
φυλάξομαί
~σε·
οὐ
|
γὰρ |
ἀπ'
ἐμοῦ
καρδίαν
εἴληφας,
ἀλλ' |
[183] |
ἂν
ᾖς,
φυλάξομαι
σε·
οὐ
|
γὰρ |
ἀπ'
ἐμοῦ
~καρδίαν
εἴληφας,
ἀλλ' |
[199] |
ἄγε
εἰς
ἐμὰς
χεῖρας·
ἐπιθυμῶ
|
γὰρ |
αὐτῆς
ἐγκάτων
καὶ
~καρδίας.
Ἡ |
[199] |
λέων
~μέγα
βρυχώμενος
ἐστέναξεν·
λιμὸς
|
γὰρ |
αὐτὸν
εἶχε
καὶ
λύπη·
καὶ |
[151] |
μῦθος
τοὺς
μεμψιμούρους
ἐλέγχει·
πρῶτον
|
γὰρ |
αὐτοὺς
ὀρθὰ
βιοῦν
~δεῖ
καὶ |
[171] |
μάτην
τὰς
θυσίας
ἀναλίσκεις;
ἡ
|
γὰρ |
δαίμων
οὕτως
σε
μισεῖ
~ὡς |
[198] |
καὶ
τοὺς
ὄνυχας
ἐκτέμῃ·
τούτους
|
γὰρ |
δεδοικέναι
τὴν
~κόρην.
Τοῦ
δὲ |
[158] |
τοῦτό
σε
μᾶλλον
θύομεν·
~ἐκείνους
|
γὰρ |
ἐγείρων
ἡμᾶς
οὐκ
ἐᾷς
κλέπτειν. |
[158] |
τοῦτό
σε
~μᾶλλον
θύομεν·
ἐκείνους
|
γὰρ |
ἐγείρων
κλέπτειν
ἡμᾶς
οὐκ
ἐᾷς. |
[170] |
ἔφη·
Ἀπίωμεν,
ὦ
οὗτοι·
κορώνη
|
γάρ |
~ἐστιν,
ἥτις
κέκραγε
καὶ
οἰωνισμὸν |
[170] |
Ἀλλ'
ἀπίωμεν,
ὦ
φίλοι·
~κορώνη
|
γάρ |
ἐστιν,
ἥτις
κεκραγυῖα
οἰωνὸν
οὐκ |
[191] |
Ἀλλὰ
μηκέτι
ἑαυτοὺς
κατακρημνίσωμεν·
~ἰδοῦ
|
γὰρ |
εὕρηνται
καὶ
ἡμῶν
δειλότερα
ζῷα. |
[171] |
μάτην
τὰς
θυσίας
ἀναλίσκεις;
ἡ
|
γὰρ |
θεὸς
οὕτω
σε
μισεῖ
ὡς |
[178] |
ἄρτι
ἐξαπιναίως
~ἐφάνη·
τραφήσομαί
τε
|
γὰρ |
καὶ
εἰς
κόρον
δειπνήσω,
ὥστε |
[191] |
εἴη
καὶ
δειλίας
πλέως·
καὶ
|
γὰρ |
καὶ
~ὑπ'
ἀνθρώπων
καὶ
κυνῶν |
[199] |
εἶχεν·
μὴ
ἔτι
ζήτει·
ποίαν
|
~γὰρ |
καρδίαν
αὕτη
εἶχεν,
ἥτις
δὶς |
[168] |
τέκνον,
τῶν
θεῶν
ἐλεήσει;
τίνος
|
γὰρ |
~κρέας
ὑπὸ
σοῦ
γε
οὐκ |
[199] |
μὴ
πάλιν
με
ζητήσῃ·
χρῄζει
|
γάρ |
με
σύμβουλον
ἐν
πᾶσιν.
~Εἰ |
[199] |
καὶ
γενοῦ
ὡς
πρόβατον.
Ὄμνυμι
|
γάρ |
σοι
εἰς
τὰ
φύλλα
~πάντα |
[155] |
Ἀλλ'
ἔγωγε
ἄξια
πέπονθα·
τί
|
γάρ, |
σοῦ
σεαυτὸν
~κατακρημνίσαντος,
τοῦ
κινδύνου |
[155] |
Δίκαια,
φησί,
~πέπονθα·
τί
δήποτε
|
γὰρ |
τὸν
αὐτοχεῖρα
σῶσαι
ἐσπούδασα;
Ὁ |
[197] |
σύ
γε
~δίκαια
πέπονθας·
τί
|
γὰρ |
τοῦτον
συγκλεῖσαι
ἐβούλου
ὃν
καὶ |
[184] |
νῦν
αὐτὸν
καταθῦσαι.
~Νῦν
μὲν
|
γάρ, |
φησί,
λεπτός
εἰμι
καὶ
ἰσχνός· |
[173] |
τοῖς
αὐτοῖς
~μέντοι·
τὸν
μὲν
|
γὰρ |
ᾠδῆς,
τὸν
δὲ
τραπέζης
ἕνεκεν. |
[191] |
δεινὸν
ὑμᾶς
~αὐτοὺς
διαπράξησθε·
ἤδη
|
γάρ, |
ὡς
ὁρᾶτε,
καὶ
ἡμῶν
ἕτερ' |
[159] |
ισχύι
ὡς
καὶ
αὐτὴν
τὴν
|
γαστέρα |
~βαστάζειν,
ἐκείνη
ἀπεκρίνατο·
Ἀλλ'
ὦ |
[200] |
δυνάμενοι
ἔφασαν·
Ἄθλιοι
~ἡμεῖς,
εἴ
|
γε |
ἀλώπεκι
ἐμοχθοῦμεν.
Ὁ
λόγος
δηλοῖ |
[175] |
καὶ
τὸν
ἕτερον
ὀνειδίζοντος,
εἴ
|
γε |
αὐτὸς
μὲν
ἐξιὼν
παρ'
~ἕκαστα |
[175] |
τοῦ
θηρευτικοῦ
~κἀκεῖνον
ὀνειδίζοντος,
εἴ
|
γε |
αὐτὸς
μὲν
καθ'
ἑκάστην
μοχθεῖ, |
[197] |
αὐτὸν
στένοντα
εἶπεν·
Ἀλλὰ
σύ
|
γε |
~δίκαια
πέπονθας·
τί
γὰρ
τοῦτον |
[168] |
τίνος
γὰρ
~κρέας
ὑπὸ
σοῦ
|
γε |
οὐκ
ἐκλάπη;
~Ὁ
μῦθος
δηλοῖ |
[178] |
δειπνήσω,
ὥστε
με
αὔριον
~μηδαμῆ
|
γε |
πεινᾶσαι.
Ταῦτα
καθ'
ἑαυτὸν
λέγοντος |
[193] |
αὐτὸν
θεασάμενος
ἔφη·
Ἄξια
σύ
|
γε |
~πέπονθας,
ὅτι
πτηνὸν
γεννηθεὶς
ἐπὶ |
[187] |
~Λέων
δὲ
στραφεὶς
καὶ
βρυχησάμενός
|
γε |
~ᾤχετο
φυγὰς
τρομάξας
εἰς
τοὐπίσω. |
[162] |
οὖν
ἐκ
~τούτου
εὐειδέστερον
πάντων
|
γεγονέναι. |
Ἐπέστη
οὖν
ἡ
ἡμέρα
τῆς |
[199] |
ὡς
ὁ
βασιλεὺς
ἡμῶν
λέων
|
γείτων |
ἐστίμοι·
~νοσεῖ
δὲ
καὶ
ἔστιν |
[187] |
τε
στέρεται
~καὶ
πρὸς
τούτοις
|
γελοῖα |
πάσχει.
~Κώνωψ
καὶ
λέων.
~Κώνωψ |
[170] |
τῶν
ἴσων
μὴ
ἐφικέσθαι
καὶ
|
γέλωτα |
~ὀφλισκάνουσι.
~(Κορώνη
καὶ
κύων.
~Κορώνη |
[170] |
τῶν
ἴσων
μὴ
~ἐφικέσθαι,
καὶ
|
γέλωτα |
ὀφλισκάνουσιν.
~(Κορώνη
καὶ
κόραξ.
~Κορώνη |
[162] |
συνέβη
αὐτῷ
ἀπογυμνωθέντι
κολοιὸν
πάλιν
|
γενέσθαι. |
~Οὕτω
καὶ
τῶν
ἀνθρώπων
οἱ |
[184] |
ἔσομαι,
καὶ
σοὶ
ἡδύτερον
βρῶμα
|
γενήσομαι. |
Ὁ
~μὲν
οὖν
λύκος
πεισθεὶς |
[153] |
ἑαυτὸν
διαφυλάξαι·
ἐπειδὰν
δὲ
περικατάληπτος
|
γένηται, |
~ἀποκόπτων
τὰ
ἑαυτοῦ
αἰδοῖα
ῥίπτει |
[194] |
δὲ
εἶπεν·
Ἕνα
μέν,
ἀλλὰ
|
γενναῖον. |
Ὅτι
~κρείσσων
εἷς
ῥώμῃ
σώματος |
[194] |
τῇ
λεαίνῃ·
~Πόσους
παῖδας
σὺ
|
γεννᾷς; |
Ἡ
δὲ
εἶπεν·
Ἕνα
μέν, |
[193] |
σύ
γε
~πέπονθας,
ὅτι
πτηνὸν
|
γεννηθεὶς |
ἐπὶ
θαλάσσης
τὴν
δίαιταν
ἐποιοῦ. |
[162] |
Δία.
Ὁ
δὲ
κολοιὸς
~ποικίλος
|
γενόμενος |
ἧκε
καὶ
αὐτός.
Τοῦ
δὲ |
[199] |
ἐλθὲ
καὶ
μηδὲν
~πτοηθῇς
καὶ
|
γενοῦ |
ὡς
πρόβατον.
Ὄμνυμι
γάρ
σοι |
[160] |
~μηδέπω
πεπείρους
προσέμενεν
ἕως
σῦκα
|
γένωνται. |
Ἀλώπηξ
δὲ
~θεασαμένη
αὐτον
ἐγχρονίζοντα |
[198] |
τὸν
ἔρωτα
ἑκάτερα
ὑπομείναντος,
ὁ
|
~γεωργὸς |
καταφρονήσας
αὐτοῦ,
ὡς
παρεγένετο
πρὸς |
[197] |
~κινδύνους
ἐκφεύγουσιν.
~Λέων
ἐγκλεισθεὶς
καὶ
|
γεωργός. |
~Λέων
εἰς
γεωργοῦ
ἔπαυλιν
εἰσῆλθεν. |
[198] |
πλημμελείας
ὑπομένουσιν.
~Λέων
ἐρασθεὶς
καὶ
|
γεωργός. |
~Λέων
ἐρασθεὶς
γεωργοῦ
θυγατρὸς,
ταύτην |
[197] |
τοὺς
βόας
ἐτράπη.
Καὶ
ὁ
|
~γεωργὸς |
φοβηθεὶς
περὶ
αὑτοῦ
τὴν
θύραν |
[197] |
ἐγκλεισθεὶς
καὶ
γεωργός.
~Λέων
εἰς
|
γεωργοῦ |
ἔπαυλιν
εἰσῆλθεν.
Ὁ
δὲ
συλλαβεῖν |
[198] |
ἐρασθεὶς
καὶ
γεωργός.
~Λέων
ἐρασθεὶς
|
γεωργοῦ |
θυγατρὸς,
ταύτην
ἐμνηστεύσατο.
Ὁ
δὲ |
[172] |
ἐχθροὺς
εὐεργετεῖν
οὐκ
~ὀκνοῦσιν.
~Κοχλίαι.
|
~Γεωργοῦ |
παῖς
κοχλίας
ὤπτα·
ἀκούσας
δὲ |
[154] |
καὶ
μεμαρασμένα.
Κἀκεῖνος
ἔφη·
Ἡ
|
γῆ |
τῶν
μὲν
~μήτηρ
ἐστί,
τῶν |
[196] |
~οἱ
εὐτελεῖς
ἀταράχως
βιοῦσιν.
~Λέων
|
γηράσας |
καὶ
ἀλώπηξ.
~Λέων
γηράσας
καὶ |
[196] |
~Λέων
γηράσας
καὶ
ἀλώπηξ.
~Λέων
|
γηράσας |
καὶ
μὴ
δυνάμενος
δι'
ἀλκῆς |
[183] |
τὰ
παθήματα
τοῖς
ἀνθρώποις
μαθήματα
|
~γίνονται. |
~(Κύων
καὶ
μάγειρος.
~Κύων
εἴς |
[183] |
τὰ
παθήματα
τοῖς
ἀνθρώποις
μαθήματα
|
~γίνονται. |
~(Κύων
κοιμώμενος
καὶ
λύκος.
~Κύων |
[191] |
συμφοραὶ
τῶν
ἰδίων
~δυστυχημάτων
παραμυθίαι
|
γίνονται. |
~Λαγωὸς
καὶ
ἀλώπηξ.
~Ὁ
λαγωὸς |
[198] |
~πλεονεκτημάτων
ἑαυτοὺς
ἀπογυμνώσωσιν,
εὐάλωτοι
τούτοις
|
~γίνονται |
οἷς
πρότερον
φοβεροὶ
καθεστήκεσαν.
~Λέων |
[199] |
ἦλθεν
εἰς
τὸ
σπήλαιον
μὴ
|
γινώσκουσα |
τὸ
~μέλλον.
Ὁ
λέων
δὲ |
[153] |
ἐπειδὰν
ὑπ'
~ἀνθρώπων
διωκόμενος
καταλαμβάνηται,
|
γινώσκων |
οὗ
χάριν
~διώκεται,
ἀποτεμὼν
τὰ |
[199] |
εἰς
τὸν
δρυμὸν
ἰκοῦσαν
τοῖς
|
γλυκέσι |
σου
λόγοις
~ἐξαπατήσασα
ἄγε
εἰς |
[157] |
Δειλαία
εἰμί,
~ἥτις
διὰ
τροφῆς
|
γλυκύτητα |
σωτηρίας
στερίσκομαι.
~Ὁ
λόγος
πρὸς |
[157] |
κίχλα
ἐνέμετο·
διὰ
δὲ
τὴν
|
γλυκύτητα |
τοῦ
καρποῦ
~οὐκ
ἀφίστατο.
Ἰξευτὴς |
[163] |
ἐκλαθόμενος
ἐφθέγξατο,
~τηνικαῦτα
τὴν
αὐτοῦ
|
γνοῦσαι |
φύσιν,
ἐξήλασαν
παὶουσαι.
Καὶ
ὃς |
[182] |
με
καταδάκνων
ἤ
καταφιλῶν,
ἵνα
|
γνῶ |
πότερον
~ἐχθρὸς
ἤ
φίλος
μου |
[163] |
πρὸς
τοὺς
κολοιούς·
~κἀκεῖνοι
οὐ
|
γνωρίζοντες |
αὐτὸν
διὰ
τὸ
χρῶμα
τῆς |
[189] |
ἦλθες,
ἔγνων,
~οὔτε,
ἐὰν
ἀπέλθῃς,
|
γνώσομαι. |
~Τούτῳ
τῷ
λόγῳ
χρήσαιτο
ἄν |
[175] |
μεμπτοί
~εἰσιν,
ὅταν
αὐτοὺς
οἱ
|
γονεῖς |
οὕτως
ἀγάγωσιν.
~Κύνες
λιμώττουσαι.
~Κύνες |
[175] |
μεμπτέσι
εἰσίν,
ὅταν
αὐτοὺς
οἱ
|
γονεῖς |
οὕτως
~ἄγωσιν.
~(Κύνες
δύο.
~Ἔχων |
[199] |
πᾶσιν.
~Εἰ
δὲ
ἐμοῦ
τῆς
|
γραὸς |
ἀκούσῃς,
συμβουλεύω
καὶ
σὲ
ἐλθεῖν |
[186] |
σείων
ἐν
τῇ
ἀγορᾷ
~ἠλαζονεύετο.
|
Γραῦς |
δὲ
κύων
εἶπεν
αὐτῷ·
Τί |
[197] |
Ἀπαλλαγέντος
δὲ
~τοῦ
λέοντος,
ἠ
|
γυνὴ |
θεασαμένη
αὐτὸν
στένοντα
εἶπεν·
Ἀλλὰ |
[188] |
δάκνεις
τοῖς
ὀδοῦσι;
τοῦτο
καὶ
|
γυνὴ |
τῷ
ἀνδρὶ
μαχομένη
~ποιεῖ.
Ἐγὼ |