Fables |
[184] |
μῦθος
δηλοῖ
ὅτι
οἱ
~φρόνιμοι
|
τῶν |
α̣
νθρώπων,
ὅταν
περίτικινδυνεύσντες
σωθῶσι, |
[186] |
κεκρυμμένης
σου
κακίας.
~Ὅτι
οἱ
|
τῶν |
ἀλαζόνων
κενόδοξοι
τρόποι
πρόδηλοί
εἰσι |
[191] |
λαγωῶν
τις
ἀγχινούστερος
~εἶναι
δοκῶν
|
τῶν |
ἄλλων
ἔφη·
Στῆτε,
ἑταῖροι,
μηδὲν |
[161] |
καὶ
κόρακες.
~Κολοιὸς
τῷ
μεγέθει
|
τῶν |
ἄλλων
κολοιῶν
διαφέρων,
ὑπερφρονήσας
~τοὺς |
[191] |
~Οὕτω
καὶ
τοῖς
ἀνθρώποις
αἱ
|
τῶν |
ἄλλων
συμφοραὶ
τῶν
ἰδίων
~δυστυχημάτων |
[179] |
κλοιὸν
τοῦ
τραχήλου,
ἔφευγε
διὰ
|
τῶν |
~ἀμφόδων.
Κύνες
δὲ
ἄλλοι
τοῦτον |
[179] |
δεσμοὺς
τοῦ
τραχήλου
ἔφευγε
διὰ
|
τῶν |
~ἀμφόδων.
Κύνες
δὲ
ἕτεροι
οἷάπερ |
[174] |
ἀλλ'
οὐκ
~ἔθυον.
~Οὕτως
ἔνιοι
|
τῶν |
ἀνθρώπων,
ἅ
μὴ
ἐκόντες
χαρίσασθαι |
[176] |
τῶν
~βυρσῶν
ἐφικέσθαι.
~Οὕτως
ἔνιοι
|
τῶν |
ἀνθρώπων
δι'
ἐλπίδα
κέρδους
ἐπισφαλεῖς |
[196] |
δὲ
οὐδενός.
~Οὕτως
οἱ
φρόνιμοι
|
τῶν |
ἀνθρώπων
ἐκ
τεκμηρίων
προορώμενοι
τοὺς |
[161] |
ἀμφοτέρων
~διαίτης
στερηθῆναι.
~Οὕτω
καὶ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
οἱ
τὰς
πατρίδας
ἀπολιπόντες |
[170] |
μῦθος
δηλοῖ
ὅτι
οὕτω
καὶ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
οἱ
τοῖς
κρείττοσιν
~ἁμιλλώμενοι, |
[170] |
οἰωνὸν
οὐκ
ἔχει.
Οὕτω
καὶ
|
τῶν |
~ἀνθρώπων
οἱ
τοῖς
κρείττοσιν
ἀνθαμιλλώμενοι |
[180] |
μῦθος
δηλοῖ
ὅτι
οὕτω
καὶ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
οἱ
φρόνιμοι,
ὁπόταν
τι |
[153] |
μῦθος
δηλοῖ
ὅτι
οὕτω
καὶ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
οἱ
φρόνιμοι
ὑπὲρ
τῆς |
[162] |
κολοιὸν
πάλιν
γενέσθαι.
~Οὕτω
καὶ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
οἱ
χρεωφειλέται,
μέχρι
μὲν |
[164] |
λόγος
ἁρμόσειεν
ἂν
ἐπ'
ἐκείνων
|
τῶν |
ἀνθρώπων
οἳ
μετρίων
~ἑαυτοὺς
κινδύνων |
[184] |
γάμους
ἀναμείνῃς.
~Οὕτως
οἱ
φρόνιμοι
|
τῶν |
ἀνθρώπων,
ὅταν
περί
τι
κινδυνεύσαντες |
[177] |
κυνῶν
δάκνεσθαι.
~Οὕτω
καὶ
ἡ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
πονηρία
δελεαζομένη
ἔτι
μᾶλλον |
[180] |
μῦθος
δηλοῖ
ὅτι
οἱ
~φρόνιμοι
|
τῶν |
ἀνθρώπων
τοὺς
ἐχθροὺς
ἐπελθόντας
πρὸς |
[153] |
τῆς
σωτηρίας
~τυγχάνει.
Οὕτω
καὶ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
φρόνιμοί
εἰσιν
ὅσοι
διὰ |
[170] |
τοῦτο
ὑπ'
αὐτῶν
~μαρτυρεῖσθαι,
ἐβουλήθη
|
τῶν |
αὐτῶν
ἐφικέσθαι·
καὶ
δὴ
θεασαμένη |
[176] |
αὐταῖς
πινούσαις
διαρραγῆναι
πρὶν
ἤ
|
τῶν |
~βυρσῶν
ἐφικέσθαι.
~Οὕτως
ἔνιοι
τῶν |
[154] |
γῆ
τῶν
μὲν
~μήτηρ
ἐστί,
|
τῶν |
δὲ
μητρυιά.
~Οὕτω
καὶ
τῶν |
[177] |
πράξω,
δεήσει
με
ὑπὸ
~πάντων
|
τῶν |
ἐν
τῇ
πόλει
κυνῶν
δάκνεσθαι. |
[195] |
αὐτοῦ
βασιλείας
~συναθροισμὸς
ἐγένετο
πάντων
|
τῶν |
ζώων
δοῦναι
δίκας
καὶ
λαβεῖν |
[168] |
ἔφη·
Τίς
σε,
ὦ
τέκνον,
|
τῶν |
θεῶν
ἐλεήσει;
τίνος
γὰρ
~κρέας |
[199] |
τοῦ
θνῄσκειν.
Ἐβουλεύετο
οὖν
ποῖον
|
τῶν |
~θηρίων
μετ'
αὐτὸν
βασιλεύσει.
Ἔφη |
[178] |
σκέλη
αὐτοῦ
ἔρριψε
παραχρῆμα
ἔξωθεν
|
τῶν |
θυρίδων.
~Ὁ
δὲ
κατιὼν
ἀπῄει |
[152] |
Ὁ
λόγος
πρὸς
τοὺς
ἐπὶ
|
~τῶν |
ἰδίων
ἀγαθῶν
λυπουμένους.
~(Καρύα.
~Καρύα |
[191] |
ἀνθρώποις
αἱ
τῶν
ἄλλων
συμφοραὶ
|
τῶν |
ἰδίων
~δυστυχημάτων
παραμυθίαι
γίνονται.
~Λαγωὸς |
[198] |
ῥᾳδίως
τοῖς
πέλας
πιστεύοντες,
ὅταν
|
τῶν |
ἰδίων
~πλεονεκτημάτων
ἑαυτοὺς
ἀπογυμνώσωσιν,
εὐάλωτοι |
[200] |
ὅτι
εὐλόγως
ἐκεῖνοι
~ἄχθονται
οἳ
|
τῶν |
ἰδίων
πόνων
τοὺς
τυχόντας
ὁρῶσι |
[170] |
τοῖς
κρείττοσιν
ἀνθαμιλλώμενοι
πρὸς
τῷ
|
τῶν |
ἴσων
μὴ
~ἐφικέσθαι,
καὶ
γέλωτα |
[170] |
τοῖς
κρείττοσιν
~ἁμιλλώμενοι,
πρὸς
τῷ
|
τῶν |
ἴσων
μὴ
ἐφικέσθαι
καὶ
γέλωτα |
[178] |
κράζων.
Τῶν
τις
δὲ
κυνῶν,
|
τῶν |
καθ'
ὁδὸν
~αὐτῷ
σαναντώντων,
ἐπηρώτα· |
[199] |
ἀνθρώπινον
νοῦν
ἐπιθολοῖ
καὶ
τὰς
|
~τῶν |
κινδύνων
συμφορὰς
οὐ
κατανοεῖ.
~(Λέων |
[191] |
λίμνης
ἐδίδοσαν.
Εἶς
δέ
τις
|
τῶν |
λαγωῶν
θεασάμενος
~αὐτοὺς
ἔφη
πρὸς |
[191] |
ᾔσθοντο,
~εὐθὺς
εἰς
ταύτην
εἰσπηδησάντων,
|
τῶν |
λαγωῶν
τις
ἀγχινούστερος
~εἶναι
δοκῶν |
[154] |
δι'
ἣν
τὰ
μὲν
ἄγρια
|
τῶν |
λαχάνων
εὐθαλῆ
τέ
ἐστι
καὶ |
[154] |
μεμαρασμένα.
Κἀκεῖνος
ἔφη·
Ἡ
γῆ
|
τῶν |
μὲν
~μήτηρ
ἐστί,
τῶν
δὲ |
[175] |
~Ὁ
μῦθος
δηλοῖ
ὅτι
καὶ
|
τῶν |
νέων
οἱ
μηδὲν
ἐπιστάμενοι
οὐ |
[172] |
τριζόντων
ἔφη·
Ὦ
~κάκιστα
ζῷα,
|
τῶν |
οἰκιῶν
ὑμῶν
ἐμπιπραμένων,
αὐτοὶ
ᾄδετε. |
[184] |
~κοιμώμενον,
ἐκάλει
πρὸς
αὑτὸν,
ὑπομιμνῄσκων
|
τῶν |
ὁμολογιῶν.
Ὁ
δὲ
~ὑποτυχὼν
ἔφη· |
[165] |
καὶ
ὡς
πρέπει
αὐτῷ
~μάλιστα
|
τῶν |
ὀρνέων
βασιλεύειν,
καὶ
τοῦτο
πάντως |
[162] |
~περικείμενον,
ἀπελθὼν
καὶ
τὰ
ἀποπίπτοντα
|
τῶν |
ὀρνέων
πτερὰ
~συλλεξάμενος,
ἑαυτῷ
περιέθηκε |
[175] |
δὲ
πόνους
κατεσθίειν.
Οὕτω
καὶ
|
τῶν |
~παίδων
οἱ
ῥᾴθυμοι
οὐ
μεμπτέσι |
[154] |
τῶν
δὲ
μητρυιά.
~Οὕτω
καὶ
|
τῶν |
παίδων
οὐχ
ὁμοίως
τρέφονται
οἱ |
[152] |
τινα
ὁδὸν
οὖσα
καὶ
ὑπὸ
|
τῶν |
παριόντων
λίθοις
~βαλλομένη,
στενάξασα
πρὸς |
[159] |
δυνάμεως
ἤριζον.
Παρ'
ἕκαστα
δὲ
|
τῶν |
ποδῶν
~λεγόντων
ὅτι
τοσοῦτον
προέχουσι |
[153] |
~μέχρι
μέν
τινος
φεύγει
τῇ
|
τῶν |
ποδῶν
ταχύτητι
συγχρώμενος,
πρὸς
τὸ |
[161] |
τὸ
ξένοι
~εἶναι
καὶ
ὑπὸ
|
τῶν |
πολιτῶν
δυσχεραίνονται
διὰ
τὸ
ὐπερπεφρονηκέναι |
[156] |
λίθοις
βαλλόμενος
ἐξηλάθη.
~Οὕτως
καὶ
|
τῶν |
ῥητόρων
ἔνιοι
ἐν
σχολαῖς
εἶναί |
[156] |
μῦθος
δηλοῖ
ὅτι
οὕτω
καὶ
|
τῶν |
ῥητόρων
ἔνιοι
ἐν
ταῖς
σχολαῖς |
[159] |
βαστάζειν
δυνήσεσθε.
~Οὕτω
καὶ
ἐπὶ
|
τῶν |
στρατευμάτων
τὸ
μηδὲν
ἐπὶ
τὸ |
[184] |
πρὸς
~ἑαυτὸν
ἐκάλει,
ὑπομιμνῄσκων
αὐτὸν
|
τῶν |
συνθηκῶν.
Καὶ
ὁ
κύων·
~Ἀλλ' |
[171] |
οὕτω
σε
μισεῖ
ὡς
~κἀκ
|
τῶν |
συντρόφων
σοι
οἰωνῶν
τὴν
πίστιν |
[171] |
οὕτως
σε
μισεῖ
~ὡς
καὶ
|
τῶν |
σῶν
οἰωνῶν
τὴν
πίστιν
περιελέσθαι. |
[169] |
ἄργυρον,
οὐ
διὰ
ἄλλο
τι
|
τῶν |
~τιμίων,
διὰ
δὲ
κόκκον
σίτου |
[169] |
οὐκ
ἄργυρον,
οὐκ
~ἄλλο
τι
|
τῶν |
τιμίων·
κόκκος
δὲ
σίτου
μικρὸς |
[178] |
τις
ἡτοίμαζε
δεῖπνον,
ἑστιάσων
τινὰ
|
τῶν |
φίλων
αὐτῷ
καὶ
~οἰκείων.
Ὁ |
[153] |
τῆς
~ἑαυτῶν
σωτηρίας
οὐδένα
λόγον
|
τῶν |
χρημάτων
ποιοῦνται.
~Κηπουρὸς
ἀρδεύων
λάχανα. |
[158] |
μάλιστα
τοῖς
πονηροῖς
ἠναντίωται
ἅτινα
|
τῶν |
χρηστῶν
ἐστιν
~εὐεργετήματα.
~(Κλέπται
καὶ |