Fables |
[169] |
χρυσὸν
ἐνοσφισάμην
τινός,
οὐκ
ἄργυρον,
|
οὐκ |
~ἄλλο
τι
τῶν
τιμίων·
κόκκος |
[174] |
ἀκούσας
ἔφη·
Ἀλλ'
εἰ
σὺ
|
οὐκ |
ἄλλως
ᾄδεις,
ἐὰν
μὴ
~ἀποθνῄσκῃς, |
[179] |
τὸ
~σῶμα
τὸ
ἐμὸν
εὐφραίνω
|
οὐκ |
ἀπαρνοῦμαι·
ἀεὶ
μέντοι
πλησίον
εἰμὶ |
[192] |
σου
τὸ
~ὄνομα
πόθεν
ἐστί,
|
οὐκ |
ἀπὸ
τοῦ
κερδαίνειν,
ἀλλ'
ἀπὸ |
[169] |
πτηνῷ·
οὐ
χρυσὸν
ἐνοσφισάμην
τινός,
|
οὐκ |
ἄργυρον,
οὐκ
~ἄλλο
τι
τῶν |
[173] |
μὲν
ἦν,
καὶδιαγινώσκειν
ὁ
καιρὸς
|
~οὐκ |
ἀφῆκεν
ἑκάτερον.
Ὁ
δὲ
κύκνος, |
[157] |
δὲ
τὴν
γλυκύτητα
τοῦ
καρποῦ
|
~οὐκ |
ἀφίστατο.
Ἰξευτὴς
δὲ
παρατηρησάμενος
ἐμφιλοχωροῦσαν |
[158] |
θύομεν·
~ἐκείνους
γὰρ
ἐγείρων
ἡμᾶς
|
οὐκ |
ἐᾷς
κλέπτειν.
Ὁ
λόγος
δηλοῖ |
[158] |
ἐκείνους
γὰρ
ἐγείρων
κλέπτειν
ἡμᾶς
|
οὐκ |
ἐᾷς.
~Ὁ
μῦθος
δηλοῖ
ὅτι |
[174] |
ὃς
τότε
σε
παρεκαλουν,
ἀλλ'
|
οὐκ |
~ἔθυον.
~Οὕτως
ἔνιοι
τῶν
ἀνθρώπων, |
[196] |
~τὴν
αἰτίαν
ἐρομένου
δι'
ἣν
|
οὐκ |
εἴσεισιν,
ἔφη·
Ἀλλ'
ἔγωγε
εἰσῆλθον |
[199] |
~σταθεῖσα
ἔφη·
Αὕτη
ἀληθῶς
καρδίαν
|
οὐκ |
εἶχεν·
μὴ
ἔτι
ζήτει·
ποίαν |
[168] |
γὰρ
~κρέας
ὑπὸ
σοῦ
γε
|
οὐκ |
ἐκλάπη;
~Ὁ
μῦθος
δηλοῖ
ὅτι |
[194] |
ἀλλὰ
λέοντα.
Ὅτι
τὸ
καλὸν
|
οὐκ |
ἐν
πλήθει
δεῖ
μετρεῖν,
~ἀλλὰ |
[173] |
τε
ἅμα
καὶ
κύκνον
ἔτρεφεν,
|
οὐκ |
ἐπὶ
τοῖς
αὐτοῖς
~μέντοι·
τὸν |
[163] |
~Κἀκεῖνοι
διὰ
τὸ
χρῶμα
αὐτὸν
|
οὐκ |
ἐπιγνόντες,
τῆς
μεθ'
αὑτῶν
διαίτης |
[170] |
~ἐστιν,
ἥτις
κέκραγε
καὶ
οἰωνισμὸν
|
οὐκ |
ἔχει.
~Ὁ
μῦθος
δηλοῖ
ὅτι |
[170] |
γάρ
ἐστιν,
ἥτις
κεκραγυῖα
οἰωνὸν
|
οὐκ |
ἔχει.
Οὕτω
καὶ
τῶν
~ἀνθρώπων |
[171] |
διὰ
φόβον
τοὺς
~ἐχθροὺς
εὐεργετεῖν
|
οὐκ |
ὀκνοῦσιν.
~(Κορώνη
καὶ
κύων.
~Κορώνη |
[171] |
διὰ
κέρδος
τοὺς
ἐχθροὺς
εὐεργετεῖν
|
οὐκ |
~ὀκνοῦσιν.
~Κοχλίαι.
~Γεωργοῦ
παῖς
κοχλίας |