Fables
[154]	ἀρδεύοντι τὰ λάχανα ἐπυνθάνετο αὐτοῦ	τὴν	~αἰτίαν δι' ἣν τὰ μὲν
[196]	Τοῦ δὲ εἰπόντος· Κακῶς, καὶ	~τὴν	αἰτίαν ἐρομένου δι' ἣν οὐκ
[160]	δὲ ~θεασαμένη αὐτον ἐγχρονίζοντα καὶ	τὴν	αἰτίαν παρ' αὐτοῦ μαθοῦσα ~ἔφη
[180]	ὁ κύων ἄφνω πηδήσας καὶ	τὴν	ἀλώπεκα ~δραξάμενος, διεσπάραξεν αὐτήν. ~Ὁ
[199]	εἶχε καὶ λύπη· καὶ ~ἱκέτευε	τὴν	ἀλώπεκα ἐκ δευτέρου τι ποιῆσαι
[197]	εἰσῆλθεν. Ὁ δὲ συλλαβεῖν βουλόμενος	~τὴν	αὐλείαν θύραν ἔκλεισε. Καὶ ὃς
[163]	δέ ποτε ἐκλαθόμενος ἐφθέγξατο, ~τηνικαῦτα	τὴν	αὐτοῦ γνοῦσαι φύσιν, ἐξήλασαν παὶουσαι.
[186]	κενόδοξοι τρόποι πρόδηλοί εἰσι δηλοῦντες	τὴν	~ἀφανῆ κακίαν. ~(Κύων λέοντα διώκων
[159]	τῇ ισχύι ὡς καὶ αὐτὴν	τὴν	γαστέρα ~βαστάζειν, ἐκείνη ἀπεκρίνατο· Ἀλλ'
[157]	μυρσινῶνι κίχλα ἐνέμετο· διὰ δὲ	τὴν	γλυκύτητα τοῦ καρποῦ ~οὐκ ἀφίστατο.
[173]	μὲν ᾠδῇ μηνύει τὴν φύσιν,	τὴν	δὲ ~τελευτὴν διαφεύγει τῷ μέλει.
[199]	~μόνῃ σοι δουλεύσω. Οὕτως ἀπατήσασα	τὴν	δειλαίαν ἔπεισε ~δεύτερον ἐλθεῖν. Ἐπεὶ
[193]	ὅτι πτηνὸν γεννηθεὶς ἐπὶ θαλάσσης	τὴν	δίαιταν ἐποιοῦ. ~Οὕτως οἱ τὰ
[185]	ἔχουσα ποταμὸν διέβαινε· θεασαμένη δὲ	τὴν	ἑαυτῆς ~σκιὰν κατὰ τοῦ ὕδατος,
[164]	ἀδείας ἔτυχε, φυγὼν ἧκεν εἰς	τὴν	ἑαυτοῦ ~καλιάν. Περιειληθέντος δὲ τοῦ
[199]	ζῆν, τὴν ἔλαφον τὴν ~μεγίστην,	τὴν	εἰς τὸν δρυμὸν ἰκοῦσαν τοῖς
[199]	Ἡ δὲ ἀλώπηξ ἀπελθοῦσα εὗρε	τὴν	ἔλαφον σκιρτῶσαν ἐν ~τᾶς ὕλαις·
[199]	θέλεις ὑγιᾶναί με καὶ ζῆν,	τὴν	ἔλαφον τὴν ~μεγίστην, τὴν εἰς
[196]	τὰ ~παραγενόμενα πρὸς αὐτὸν ἐπὶ	τὴν	ἐπίσκεψιν ζῷα συνλαμβάνων ~κατήσθιε. Πολλῶν
[162]	αὐτοῖς τὸν κολοιὸν βασιλέα διὰ	τὴν	εὐπρέπειαν, ~ἀγανακτήσαντα τὰ ὄρνεα, ἕκαστον
[195]	δὲ ἔφη· Πολλὰ ηὐχόμην ἰδεῖν	τὴν	~ἡμέραν ταύτην, ἵνα τοῖς βιαίοις
[198]	Ὁ δὲ μὴ ~ἐκδοῦναι θηρίῳ	τὴν	θυγατέρα ὑπομένων, μηδὲ ἀρνήσασθαι διὰ
[197]	ὁ ~γεωργὸς φοβηθεὶς περὶ αὑτοῦ	τὴν	θύραν ἀνέῳξεν. Ἀπαλλαγέντος δὲ ~τοῦ
[178]	ὡς εἶδε τοῦτον ὧδε κἀκεῖσε	τὴν	κέρκον. Περιστρέφοντα, ~κατασχὼν τὰ σκέλη
[178]	τοῦ κυνὸς καὶ ~ἅμα σείοντος	τὴν	κέρκον, ὡς δὴ εἰς τὸν
[198]	ὄνυχας ἐκτέμῃ· τούτους γὰρ δεδοικέναι	τὴν	~κόρην. Τοῦ δὲ ῥᾳδίως διὰ
[191]	κυρώσαντες, ὥρμησαν κατὰ ταὐτὸν εἰς	τὴν	λίμνην, ὡς ~εἰς αὐτὴν ἐμπεσούμενοι
[199]	με καὶ ζῆν, τὴν ἔλαφον	τὴν	~μεγίστην, τὴν εἰς τὸν δρυμὸν
[164]	ἔδωκεν. Ὁ δὲ οὐχ ὑπομείνας	τὴν	μετ' ἀνθρώπων ~δίαιταν, ὡς πρὸς
[178]	πόσεως μεθυσθεὶς ὑπὲρ κόρον ~οὐδὲ	τὴν	ὁδὸν αὐτὴν ὅθεν ἐξῆλθον οἶδα.
[164]	ἑαυτόν· Ἀλλ' ~ἔγωγε δείλαιος, ὅστις	τὴν	παρὰ ἀνθρώπων δουλείαν μὴ ὑπομείνας
[171]	~κἀκ τῶν συντρόφων σοι οἰωνῶν	τὴν	πίστιν περιελεῖν. Καὶ ἡ κορώνη
[171]	~ὡς καὶ τῶν σῶν οἰωνῶν	τὴν	πίστιν περιελέσθαι. Καὶ ἡ κορώνη
[180]	~τὸν θυρωρὸν πρότερον διυπνίσαι ὑπὸ	τὴν	ῥίζαν καθεύδοντα, ὡς, ~ἐκείνου ἀνοίξαντος,
[180]	αὐτῇ· ~Ἄπελθε, φίλε, κάτωθεν πρὸς	τὴν	ῥίζαν τοῦ δένδρου καὶ φώνησον
[173]	καὶ τῇ μὲν ᾠδῇ μηνύει	τὴν	φύσιν, τὴν δὲ ~τελευτὴν διαφεύγει
[163]	ἐκλαθόμενος ἐφθέγξατο, ~τηνικαῦτα ἀμφιγνοήσασαι αὐτοῦ	τὴν	φωνὴν ἐξήλασαν αὐτόν. Καὶ ὃς
[170]	~μεγάλα ἐκεκράγει. Τῶν δὲ πρὸς	τὴν	φωνὴν ἐπιστραφέντων καὶ ~καταπλαγέντων, εἷς
[170]	μεγάλως ἔκραξεν. Τῶν δὲ πρὸς	τὴν	φωνὴν ἐπιστραφέντων καὶ ~καταπλαγέντων, ὑποτυχών
[187]	ἐπεφώνει· ~Πῶς σὺ διώκεις οὗ	τὴν	φωνὴν οὐ φέρεις; ~Ἄφρων δ'
[161]	αὐτοῦ τό τε εἶδος καὶ	τὴν	φωνὴν ~παίοντες αὐτὸν ἐξέβαλον. Καὶ
[199]	δὲ ἔλαφος χολωθεῖσα καὶ φρίξασα	τὴν	χαίτην ~εἶπεν· Ὦ κάθαρμα, ἀλλὰ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 26/05/2005