Fables |
[154] |
ἀρδεύοντι
τὰ
λάχανα
ἐπυνθάνετο
αὐτοῦ
|
τὴν |
~αἰτίαν
δι'
ἣν
τὰ
μὲν |
[196] |
Τοῦ
δὲ
εἰπόντος·
Κακῶς,
καὶ
|
~τὴν |
αἰτίαν
ἐρομένου
δι'
ἣν
οὐκ |
[160] |
δὲ
~θεασαμένη
αὐτον
ἐγχρονίζοντα
καὶ
|
τὴν |
αἰτίαν
παρ'
αὐτοῦ
μαθοῦσα
~ἔφη |
[180] |
ὁ
κύων
ἄφνω
πηδήσας
καὶ
|
τὴν |
ἀλώπεκα
~δραξάμενος,
διεσπάραξεν
αὐτήν.
~Ὁ |
[199] |
εἶχε
καὶ
λύπη·
καὶ
~ἱκέτευε
|
τὴν |
ἀλώπεκα
ἐκ
δευτέρου
τι
ποιῆσαι |
[197] |
εἰσῆλθεν.
Ὁ
δὲ
συλλαβεῖν
βουλόμενος
|
~τὴν |
αὐλείαν
θύραν
ἔκλεισε.
Καὶ
ὃς |
[163] |
δέ
ποτε
ἐκλαθόμενος
ἐφθέγξατο,
~τηνικαῦτα
|
τὴν |
αὐτοῦ
γνοῦσαι
φύσιν,
ἐξήλασαν
παὶουσαι. |
[186] |
κενόδοξοι
τρόποι
πρόδηλοί
εἰσι
δηλοῦντες
|
τὴν |
~ἀφανῆ
κακίαν.
~(Κύων
λέοντα
διώκων |
[159] |
τῇ
ισχύι
ὡς
καὶ
αὐτὴν
|
τὴν |
γαστέρα
~βαστάζειν,
ἐκείνη
ἀπεκρίνατο·
Ἀλλ' |
[157] |
μυρσινῶνι
κίχλα
ἐνέμετο·
διὰ
δὲ
|
τὴν |
γλυκύτητα
τοῦ
καρποῦ
~οὐκ
ἀφίστατο. |
[173] |
μὲν
ᾠδῇ
μηνύει
τὴν
φύσιν,
|
τὴν |
δὲ
~τελευτὴν
διαφεύγει
τῷ
μέλει. |
[199] |
~μόνῃ
σοι
δουλεύσω.
Οὕτως
ἀπατήσασα
|
τὴν |
δειλαίαν
ἔπεισε
~δεύτερον
ἐλθεῖν.
Ἐπεὶ |
[193] |
ὅτι
πτηνὸν
γεννηθεὶς
ἐπὶ
θαλάσσης
|
τὴν |
δίαιταν
ἐποιοῦ.
~Οὕτως
οἱ
τὰ |
[185] |
ἔχουσα
ποταμὸν
διέβαινε·
θεασαμένη
δὲ
|
τὴν |
ἑαυτῆς
~σκιὰν
κατὰ
τοῦ
ὕδατος, |
[164] |
ἀδείας
ἔτυχε,
φυγὼν
ἧκεν
εἰς
|
τὴν |
ἑαυτοῦ
~καλιάν.
Περιειληθέντος
δὲ
τοῦ |
[199] |
ζῆν,
τὴν
ἔλαφον
τὴν
~μεγίστην,
|
τὴν |
εἰς
τὸν
δρυμὸν
ἰκοῦσαν
τοῖς |
[199] |
Ἡ
δὲ
ἀλώπηξ
ἀπελθοῦσα
εὗρε
|
τὴν |
ἔλαφον
σκιρτῶσαν
ἐν
~τᾶς
ὕλαις· |
[199] |
θέλεις
ὑγιᾶναί
με
καὶ
ζῆν,
|
τὴν |
ἔλαφον
τὴν
~μεγίστην,
τὴν
εἰς |
[196] |
τὰ
~παραγενόμενα
πρὸς
αὐτὸν
ἐπὶ
|
τὴν |
ἐπίσκεψιν
ζῷα
συνλαμβάνων
~κατήσθιε.
Πολλῶν |
[162] |
αὐτοῖς
τὸν
κολοιὸν
βασιλέα
διὰ
|
τὴν |
εὐπρέπειαν,
~ἀγανακτήσαντα
τὰ
ὄρνεα,
ἕκαστον |
[195] |
δὲ
ἔφη·
Πολλὰ
ηὐχόμην
ἰδεῖν
|
τὴν |
~ἡμέραν
ταύτην,
ἵνα
τοῖς
βιαίοις |
[198] |
Ὁ
δὲ
μὴ
~ἐκδοῦναι
θηρίῳ
|
τὴν |
θυγατέρα
ὑπομένων,
μηδὲ
ἀρνήσασθαι
διὰ |
[197] |
ὁ
~γεωργὸς
φοβηθεὶς
περὶ
αὑτοῦ
|
τὴν |
θύραν
ἀνέῳξεν.
Ἀπαλλαγέντος
δὲ
~τοῦ |
[178] |
ὡς
εἶδε
τοῦτον
ὧδε
κἀκεῖσε
|
τὴν |
κέρκον.
Περιστρέφοντα,
~κατασχὼν
τὰ
σκέλη |
[178] |
τοῦ
κυνὸς
καὶ
~ἅμα
σείοντος
|
τὴν |
κέρκον,
ὡς
δὴ
εἰς
τὸν |
[198] |
ὄνυχας
ἐκτέμῃ·
τούτους
γὰρ
δεδοικέναι
|
τὴν |
~κόρην.
Τοῦ
δὲ
ῥᾳδίως
διὰ |
[191] |
κυρώσαντες,
ὥρμησαν
κατὰ
ταὐτὸν
εἰς
|
τὴν |
λίμνην,
ὡς
~εἰς
αὐτὴν
ἐμπεσούμενοι |
[199] |
με
καὶ
ζῆν,
τὴν
ἔλαφον
|
τὴν |
~μεγίστην,
τὴν
εἰς
τὸν
δρυμὸν |
[164] |
ἔδωκεν.
Ὁ
δὲ
οὐχ
ὑπομείνας
|
τὴν |
μετ'
ἀνθρώπων
~δίαιταν,
ὡς
πρὸς |
[178] |
πόσεως
μεθυσθεὶς
ὑπὲρ
κόρον
~οὐδὲ
|
τὴν |
ὁδὸν
αὐτὴν
ὅθεν
ἐξῆλθον
οἶδα. |
[164] |
ἑαυτόν·
Ἀλλ'
~ἔγωγε
δείλαιος,
ὅστις
|
τὴν |
παρὰ
ἀνθρώπων
δουλείαν
μὴ
ὑπομείνας |
[171] |
~κἀκ
τῶν
συντρόφων
σοι
οἰωνῶν
|
τὴν |
πίστιν
περιελεῖν.
Καὶ
ἡ
κορώνη |
[171] |
~ὡς
καὶ
τῶν
σῶν
οἰωνῶν
|
τὴν |
πίστιν
περιελέσθαι.
Καὶ
ἡ
κορώνη |
[180] |
~τὸν
θυρωρὸν
πρότερον
διυπνίσαι
ὑπὸ
|
τὴν |
ῥίζαν
καθεύδοντα,
ὡς,
~ἐκείνου
ἀνοίξαντος, |
[180] |
αὐτῇ·
~Ἄπελθε,
φίλε,
κάτωθεν
πρὸς
|
τὴν |
ῥίζαν
τοῦ
δένδρου
καὶ
φώνησον |
[173] |
καὶ
τῇ
μὲν
ᾠδῇ
μηνύει
|
τὴν |
φύσιν,
τὴν
δὲ
~τελευτὴν
διαφεύγει |
[163] |
ἐκλαθόμενος
ἐφθέγξατο,
~τηνικαῦτα
ἀμφιγνοήσασαι
αὐτοῦ
|
τὴν |
φωνὴν
ἐξήλασαν
αὐτόν.
Καὶ
ὃς |
[170] |
~μεγάλα
ἐκεκράγει.
Τῶν
δὲ
πρὸς
|
τὴν |
φωνὴν
ἐπιστραφέντων
καὶ
~καταπλαγέντων,
εἷς |
[170] |
μεγάλως
ἔκραξεν.
Τῶν
δὲ
πρὸς
|
τὴν |
φωνὴν
ἐπιστραφέντων
καὶ
~καταπλαγέντων,
ὑποτυχών |
[187] |
ἐπεφώνει·
~Πῶς
σὺ
διώκεις
οὗ
|
τὴν |
φωνὴν
οὐ
φέρεις;
~Ἄφρων
δ' |
[161] |
αὐτοῦ
τό
τε
εἶδος
καὶ
|
τὴν |
φωνὴν
~παίοντες
αὐτὸν
ἐξέβαλον.
Καὶ |
[199] |
δὲ
ἔλαφος
χολωθεῖσα
καὶ
φρίξασα
|
τὴν |
χαίτην
~εἶπεν·
Ὦ
κάθαρμα,
ἀλλὰ |