Livre, chapitre |
[1, 6] |
ἰδέαν
μία
καὶ
ἐπιστήμη,
καὶ
|
τῶν |
ἀγαθῶν
ἁπάντων
ἦν
ἂν
μία |
[1, 6] |
πρὸς
τὰ
κτητὰ
καὶ
πρακτὰ
|
τῶν |
ἀγαθῶν·
οἷον
γὰρ
παράδειγμα
τοῦτ´ |
[1, 12] |
θειοτάτους
{μακαρίζομεν}
ὁμοίως
δὲ
καὶ
|
τῶν |
ἀγαθῶν·
οὐδεὶς
γὰρ
τὴν
εὐδαιμονίαν |
[1, 12] |
ἡδονῇ·
τὸ
γὰρ
μὴ
ἐπαινεῖσθαι
|
τῶν |
ἀγαθῶν
οὖσαν
μηνύειν
ᾤετο
ὅτι |
[1, 6] |
περὶ
αὐτοῦ,
τιθέντες
ἐν
τῇ
|
τῶν |
ἀγαθῶν
συστοιχίᾳ
τὸ
ἕν·
οἷς
|
[1, 12] |
ἀρχὴν
δὲ
καὶ
τὸ
αἴτιον
|
τῶν |
ἀγαθῶν
τίμιόν
τι
καὶ
θεῖον |
[1, 8] |
ταχὺ
διαφωνεῖ
τἀληθές.
νενεμημένων
δὴ
|
τῶν
|
ἀγαθῶν
τριχῇ,
καὶ
τῶν
μὲν |
[1, 7] |
ὡς
αἱρετωτέραν
μετὰ
τοῦ
ἐλαχίστου
|
τῶν |
ἀγαθῶν·
ὑπεροχὴ
γὰρ
ἀγαθῶν
γίνεται |
[1, 13] |
ἥμισυ
τοῦ
βίου
τοὺς
εὐδαίμονας
|
τῶν |
ἀθλίων·
συμβαίνει
δὲ
τοῦτο
εἰκότως· |
[1, 4] |
ὥσπερ
ἐν
τῷ
σταδίῳ
ἀπὸ
|
τῶν |
ἀθλοθετῶν
ἐπὶ
τὸ
πέρας
ἢ |
[1, 13] |
ἐπὶ
τἀναντία
γὰρ
αἱ
ὁρμαὶ
|
τῶν |
ἀκρατῶν.
ἀλλ´
ἐν
τοῖς
σώμασι |
[1, 8] |
πράξεσιν·
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
|
τῶν |
ἄλλων.
εἰ
δ´
οὕτω,
καθ´ |
[1, 12] |
δὲ
καὶ
τὸν
δρομικὸν
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
ἕκαστον
τῷ
ποιόν
τινα |
[1, 2] |
ταύτης
τέλος
περιέχοι
ἂν
τὰ
|
τῶν |
ἄλλων,
ὥστε
τοῦτ´
ἂν
εἴη |
[1, 12] |
θεοὺς
μακαρίζομεν
καὶ
εὐδαιμονίζομεν
καὶ
|
τῶν |
ἀνδρῶν
τοὺς
θειοτάτους
{μακαρίζομεν}
ὁμοίως |
[1, 10] |
περὶ
οὐδὲν
γὰρ
οὕτως
ὑπάρχει
|
τῶν |
ἀνθρωπίνων
ἔργων
βεβαιότης
ὡς
περὶ |
[1, 9] |
εὐδαιμονίαν
θεόσδοτον
εἶναι,
καὶ
μάλιστα
|
τῶν |
ἀνθρωπίνων
ὅσῳ
βέλτιστον.
ἀλλὰ
τοῦτο |
[1, 10] |
τῶν
εὐτυχημάτων,
ὁμοίως
δὲ
καὶ
|
τῶν |
ἀντικειμένων,
δῆλον
ὡς
οὐ
ποιεῖ
|
[1, 11] |
εἴ
τινος
ἀγαθοῦ
κοινωνοῦσιν
(ἢ
|
τῶν |
ἀντικειμένων.
ἔοικε
γὰρ
ἐκ
τούτων |
[1, 11] |
ἐπὶ
τοσοῦτον
διωρίσθω.
Τὰς
δὲ
|
τῶν |
ἀπογόνων
τύχας
καὶ
τῶν
φίλων |
[1, 6] |
καὶ
ὕστερον
ἔλεγον,
διόπερ
οὐδὲ
|
τῶν
|
ἀριθμῶν
ἰδέαν
κατεσκεύαζον·
τὸ
δ´ |
[1, 12] |
καὶ
Εὔδοξος
καλῶς
συνηγορῆσαι
περὶ
|
τῶν |
ἀριστείων
τῇ
ἡδονῇ·
τὸ
γὰρ |
[1, 12] |
ἔπαινος
τῶν
τοιούτων,
δῆλον
ὅτι
|
τῶν |
ἀρίστων
οὐκ
ἔστιν
ἔπαινος,
ἀλλὰ |
[1, 1] |
ἑτέρας·
ἐν
ἁπάσαις
δὲ
τὰ
|
τῶν |
ἀρχιτεκτονικῶν
τέλη
πάντων
ἐστὶν
αἱρετώτερα |
[1, 7] |
δ´
ὅτι
πρῶτον
καὶ
ἀρχή.
|
τῶν |
ἀρχῶν
δ´
αἳ
μὲν
ἐπαγωγῇ |
[1, 4] |
τοῦτο
καὶ
ἐζήτει,
πότερον
ἀπὸ
|
τῶν |
ἀρχῶν
ἢ
ἐπὶ
τὰς
ἀρχάς |
[1, 4] |
ἡμᾶς
ὅτι
διαφέρουσιν
οἱ
ἀπὸ
|
τῶν |
ἀρχῶν
λόγοι
καὶ
οἱ
ἐπὶ
|
[1, 5] |
εὐδαιμονίαν
οὐκ
ἀλόγως
ἐοίκασιν
ἐκ
|
τῶν |
βίων
ὑπολαμβάνειν
οἱ
μὲν
πολλοὶ |
[1, 12] |
τῶν
τιμίων·
δῆλον
γὰρ
ὅτι
|
τῶν |
γε
δυνάμεων
οὐκ
ἔστιν.
φαίνεται |
[1, 4] |
ἀνάπαλιν.
ἀρκτέον
μὲν
γὰρ
ἀπὸ
|
τῶν |
γνωρίμων,
ταῦτα
δὲ
διττῶς·
τὰ
|
[1, 11] |
καὶ
τῶν
μὲν
μᾶλλον
συνικνουμένων
|
τῶν |
δ´
ἧττον,
καθ´
ἕκαστον
μὲν |
[1, 13] |
βελτίων
ἡ
πολιτικὴ
τῆς
ἰατρικῆς·
|
τῶν |
δ´
ἰατρῶν
οἱ
χαρίεντες
πολλὰ |
[1, 9] |
ἐνέργεια
κατ´
ἀρετὴν
ποιά
τις.
|
τῶν |
δὲ
λοιπῶν
ἀγαθῶν
τὰ
μὲν |
[1, 8] |
καὶ
τῶν
μὲν
ἐκτὸς
λεγομένων
|
τῶν |
δὲ
περὶ
ψυχὴν
καὶ
σῶμα, |
[1, 10] |
χρῆσθαι
πολεμικώτατα
καὶ
σκυτοτόμον
ἐκ
|
τῶν |
δοθέντων
σκυτῶν
κάλλιστον
ὑπόδημα
ποιεῖν· |
[1, 2] |
ὁρῶμεν
δὲ
καὶ
τὰς
ἐντιμοτάτας
|
τῶν |
δυνάμεων
ὑπὸ
ταύτην
οὔσας,
οἷον |
[1, 10] |
ἤδη
τῶν
κακῶν
ὄντα
καὶ
|
τῶν |
δυστυχημάτων,
ἔχει
μὲν
καὶ
τοῦτ´ |
[1, 12] |
πεπονημένοις·
ἡμῖν
δὲ
δῆλον
ἐκ
|
τῶν
|
εἰρημένων
ὅτι
ἐστὶν
ἡ
εὐδαιμονία |
[1, 10] |
ἐπί
τινα
χρόνον
συνικνεῖσθαι
τὰ
|
τῶν |
ἐκγόνων
τοῖς
γονεῦσιν.
ἀλλ´
ἐπανιτέον |
[1, 8] |
εὐδαιμονίαν.
φαίνεται
δ´
ὅμως
καὶ
|
τῶν |
ἐκτὸς
ἀγαθῶν
προσδεομένη,
καθάπερ
εἴπομεν· |
[1, 8] |
ψυχὴν
ἀγαθῶν
γίνεται
καὶ
οὐ
|
τῶν |
ἐκτός.
συνᾴδει
δὲ
τῷ
λόγῳ |
[1, 5] |
δὲ
λόγου
διὰ
τὸ
πολλοὺς
|
τῶν |
ἐν
ταῖς
ἐξουσίαις
ὁμοιοπαθεῖν
Σαρδαναπάλλῳ. |
[1, 8] |
γάρ
τινες
νικῶσιν)
οὕτω
καὶ
|
τῶν
|
ἐν
τῷ
βίῳ
καλῶν
κἀγαθῶν |
[1, 6] |
τούτων
ἢ
φυλακτικά
πως
ἢ
|
τῶν |
ἐναντίων
κωλυτικὰ
διὰ
ταῦτα
λέγεσθαι |
[1, 4] |
σοφοῖς
ἀποδιδόασιν.
οἳ
μὲν
γὰρ
|
τῶν |
ἐναργῶν
τι
καὶ
φανερῶν,
οἷον
|
[1, 1] |
πράξεις,
ἐν
τούτοις
βελτίω
πέφυκε
|
τῶν |
ἐνεργειῶν
τὰ
ἔργα.
πολλῶν
δὲ
|
[1, 13] |
τὸν
σοφὸν
κατὰ
τὴν
ἕξιν·
|
τῶν |
ἕξεων
δὲ
τὰς
ἐπαινετὰς
ἀρετὰς |
[1, 12] |
ἐπισκεψώμεθα
περὶ
τῆς
εὐδαιμονίας
πότερα
|
τῶν |
ἐπαινετῶν
ἐστὶν
ἢ
μᾶλλον
τῶν |
[1, 12] |
μηνύειν
ᾤετο
ὅτι
κρεῖττόν
ἐστι
|
τῶν |
ἐπαινετῶν,
τοιοῦτον
δ´
εἶναι
τὸν |
[1, 13] |
ταύτῃ
βελτίω
γίνεται
τὰ
φαντάσματα
|
τῶν |
ἐπιεικῶν
ἢ
τῶν
τυχόντων.
ἀλλὰ |
[1, 10] |
κατ´
ἀρετήν·
μονιμώτεραι
γὰρ
καὶ
|
τῶν |
ἐπιστημῶν
αὗται
δοκοῦσιν
εἶναι·
τούτων |
[1, 2] |
φαίνεται·
τίνας
γὰρ
εἶναι
χρεὼν
|
τῶν |
ἐπιστημῶν
ἐν
ταῖς
πόλεσι,
(καὶ |
[1, 2] |
δὲ
ταύτης
ταῖς
λοιπαῖς
{πρακτικαῖς}
|
τῶν |
ἐπιστημῶν,
ἔτι
δὲ
νομοθετούσης
τί |
[1, 2] |
τί
ποτ´
ἐστὶ
καὶ
τίνος
|
τῶν |
ἐπιστημῶν
ἢ
δυνάμεων.
δόξειε
δ´ |
[1, 12] |
ἀπὸ
ταύτης·
τὰ
δ´
ἐγκώμια
|
τῶν |
ἔργων
ὁμοίως
καὶ
τῶν
σωματικῶν |
[1, 7] |
ποιητέον,
ὅπως
μὴ
τὰ
πάρεργα
|
τῶν |
ἔργων
πλείω
γίνηται.
οὐκ
ἀπαιτητέον
|
[1, 10] |
καὶ
μικρότητι,
τὰ
μὲν
μικρὰ
|
τῶν |
εὐτυχημάτων,
ὁμοίως
δὲ
καὶ
τῶν |
[1, 7] |
πολλὰ
συμφανῆ
γίνεσθαι
δι´
αὐτῆς
|
τῶν |
ζητουμένων.
~Σκεπτέον
δὲ
περὶ
αὐτῆς |
[1, 10] |
εἰ
δ´
οὕτω,
μακαρίους
ἐροῦμεν
|
τῶν |
ζώντων
οἷς
ὑπάρχει
καὶ
ὑπάρξει |
[1, 9] |
βοῦν
οὔτε
ἵππον
οὔτε
ἄλλο
|
τῶν |
ζῴων
οὐδὲν
εὔδαιμον
λέγομεν·
οὐδὲν |
[1, 4] |
οὖν
ἡμῖν
γε
ἀρκτέον
ἀπὸ
|
τῶν |
ἡμῖν
γνωρίμων.
διὸ
δεῖ
τοῖς |
[1, 4] |
δὲ
μηδέτερον
ὑπάρχει
τούτων,
ἀκουσάτω
|
τῶν |
Ἡσιόδου·
οὗτος
μὲν
πανάριστος
ὃς |
[1, 9] |
τινα
μάθησιν
ἢ
ἄσκησιν
παραγίνεται,
|
τῶν |
θειοτάτων
εἶναι·
τὸ
γὰρ
τῆς |
[1, 1] |
ἱππικὴν
χαλινοποιικὴ
καὶ
ὅσαι
ἄλλαι
|
τῶν |
ἱππικῶν
ὀργάνων
εἰσίν,
αὕτη
δὲ |
[1, 6] |
δι´
ἄλλο
τι
διώκομεν,
ὅμως
|
τῶν |
καθ´
αὑτὰ
ἀγαθῶν
θείη
τις |
[1, 6] |
εἰ
δὲ
καὶ
ταῦτ´
ἐστὶ
|
τῶν |
καθ´
αὑτά,
τὸν
τἀγαθοῦ
λόγον |
[1, 7] |
τὸ
μηδέποτε
δι´
ἄλλο
αἱρετὸν
|
τῶν |
καὶ〉
καθ´
αὑτὰ
καὶ
δι´ |
[1, 10] |
μακαρίσειεν
ἄνθρωπον
ὡς
ἐκτὸς
ἤδη
|
τῶν |
κακῶν
ὄντα
καὶ
τῶν
δυστυχημάτων, |
[1, 12] |
ἔπαινος
τῆς
ἀρετῆς·
πρακτικοὶ
γὰρ
|
τῶν |
καλῶν
ἀπὸ
ταύτης·
τὰ
δ´
|
[1, 9] |
τοὺς
πολίτας
ποιῆσαι
καὶ
πρακτικοὺς
|
τῶν |
καλῶν.
εἰκότως
οὖν
οὔτε
βοῦν |
[1, 6] |
μιᾷ
μόνῃ.
ἔτι
δ´
ἐπεὶ
|
τῶν
|
κατὰ
μίαν
ἰδέαν
μία
καὶ |
[1, 3] |
ἀκροατὴς
ὁ
νέος·
ἄπειρος
γὰρ
|
τῶν |
κατὰ
τὸν
βίον
πράξεων,
οἱ |
[1, 13] |
κατὰ
μικρὸν
καὶ
διικνοῦνταί
τινες
|
τῶν |
κινήσεων,
καὶ
ταύτῃ
βελτίω
γίνεται |
[1, 3] |
τρόπον
καὶ
ἀποδέχεσθαι
χρεὼν
ἕκαστα
|
τῶν |
λεγομένων·
πεπαιδευμένου
γάρ
ἐστιν
ἐπὶ |
[1, 8] |
ὁ
λόγος,
ἀλλὰ
καὶ
ἐκ
|
τῶν |
λεγομένων
περὶ
αὐτῆς·
τῷ
μὲν |
[1, 1] |
ταύτας
ἄλλο
τι,
καθάπερ
ἐπὶ
|
τῶν |
λεχθεισῶν
ἐπιστημῶν.
~Εἰ
δή
τι |
[1, 13] |
ἔχειν
λόγον,
καὶ
οὐχ
ὥσπερ
|
τῶν |
μαθηματικῶν.
ὅτι
δὲ
πείθεταί
πως |
[1, 10] |
καθάπερ
εἴπομεν,
οὐδεὶς
ἂν
γένοιτο
|
τῶν |
μακαρίων
ἄθλιος·
οὐδέποτε
γὰρ
πράξει |
[1, 8] |
δὴ
τῶν
ἀγαθῶν
τριχῇ,
καὶ
|
τῶν |
μὲν
ἐκτὸς
λεγομένων
τῶν
δὲ |
[1, 11] |
ἐχόντων
διαφορὰς
τῶν
συμβαινόντων,
καὶ
|
τῶν |
μὲν
μᾶλλον
συνικνουμένων
τῶν
δ´ |
[1, 7] |
καὶ
ποδὸς
καὶ
ὅλως
ἑκάστου
|
τῶν |
μορίων
φαίνεταί
τι
ἔργον,
οὕτω |
[1, 13] |
τοὺς
πολίτας
ἀγαθοὺς
ποιεῖν
καὶ
|
τῶν
|
νόμων
ὑπηκόους.
παράδειγμα
δὲ
τούτων |
[1, 11] |
φίλους
ὁμοίως
ἅπαντας,
διαφέρει
δὲ
|
τῶν |
παθῶν
ἕκαστον
περὶ
ζῶντας
ἢ
|
[1, 11] |
ἔχοι.
εἰ
δή,
καθάπερ
καὶ
|
τῶν |
περὶ
αὑτὸν
ἀτυχημάτων
τὰ
μὲν |
[1, 12] |
δῆλον
δὲ
τοῦτο
καὶ
ἐκ
|
τῶν |
περὶ
τοὺς
θεοὺς
ἐπαίνων·
γελοῖοι |
[1, 8] |
ἐνέργειαι
τὸ
τέλος·
οὕτω
γὰρ
|
τῶν |
περὶ
ψυχὴν
ἀγαθῶν
γίνεται
καὶ |
[1, 4] |
ὀνόματι
μὲν
οὖν
σχεδὸν
ὑπὸ
|
τῶν |
πλείστων
ὁμολογεῖται·
τὴν
γὰρ
εὐδαιμονίαν |
[1, 4] |
καλῶν
καὶ
δικαίων
καὶ
ὅλως
|
τῶν |
πολιτικῶν
ἀκουσόμενον
ἱκανῶς.
ἀρχὴ
γὰρ |
[1, 4] |
καὶ
τί
τὸ
πάντων
ἀκρότατον
|
τῶν |
πρακτῶν
ἀγαθῶν.
ὀνόματι
μὲν
οὖν |
[1, 7] |
πράττουσι
πάντες.
ὥστ´
εἴ
τι
|
τῶν |
πρακτῶν
ἁπάντων
ἐστὶ
τέλος,
τοῦτ´ |
[1, 2] |
~Εἰ
δή
τι
τέλος
ἐστὶ
|
τῶν |
πρακτῶν
ὃ
δι´
αὑτὸ
βουλόμεθα, |
[1, 7] |
φαίνεται
καὶ
αὔταρκες
ἡ
εὐδαιμονία,
|
τῶν |
πρακτῶν
οὖσα
τέλος.
Ἀλλ´
ἴσως |
[1, 1] |
ἐνεργείας
αὐτὰς
εἶναι
τὰ
τέλη
|
τῶν |
πράξεων
ἢ
παρὰ
ταύτας
ἄλλο |
[1, 7] |
τὸ
ἐλλεῖπον.
μεμνῆσθαι
δὲ
καὶ
|
τῶν |
προειρημένων
χρή,
καὶ
τὴν
ἀκρίβειαν |
[1, 13] |
πλεῖον
ἐξακριβοῦν
ἐργωδέστερον
ἴσως
ἐστὶ
|
τῶν |
προκειμένων.
λέγεται
δὲ
περὶ
αὐτῆς |
[1, 11] |
δὲ
καὶ
παντοίας
ἐχόντων
διαφορὰς
|
τῶν |
συμβαινόντων,
καὶ
τῶν
μὲν
μᾶλλον |
[1, 12] |
ἐγκώμια
τῶν
ἔργων
ὁμοίως
καὶ
|
τῶν |
σωματικῶν
καὶ
τῶν
ψυχικῶν.
ἀλλὰ |
[1, 1] |
ἐφίεται.
διαφορὰ
δέ
τις
φαίνεται
|
τῶν |
τελῶν·
τὰ
μὲν
γάρ
εἰσιν |
[1, 7] |
συνεργὸς
ἀγαθὸς
εἶναι·
ὅθεν
καὶ
|
τῶν |
τεχνῶν
γεγόνασιν
αἱ
ἐπιδόσεις·
παντὸς |
[1, 12] |
τῶν
ἐπαινετῶν
ἐστὶν
ἢ
μᾶλλον
|
τῶν |
τιμίων·
δῆλον
γὰρ
ὅτι
τῶν |
[1, 12] |
εἰρημένων
ὅτι
ἐστὶν
ἡ
εὐδαιμονία
|
τῶν |
τιμίων
καὶ
τελείων.
ἔοικε
δ´ |
[1, 12] |
εἰ
δ´
ἐστὶν
ὁ
ἔπαινος
|
τῶν |
τοιούτων,
δῆλον
ὅτι
τῶν
ἀρίστων |
[1, 9] |
εὐδαίμων
ἐστίν·
οὔπω
γὰρ
πρακτικὸς
|
τῶν
|
τοιούτων
διὰ
τὴν
ἡλικίαν·
οἱ |
[1, 7] |
τῇ
περιγραφῇ,
καὶ
ὁ
χρόνος
|
τῶν
|
τοιούτων
εὑρετὴς
ἢ
συνεργὸς
ἀγαθὸς |
[1, 11] |
μὴ
εὐδαίμονας
ποιεῖν
μήτ´
ἄλλο
|
τῶν |
τοιούτων
μηδέν.
~Διωρισμένων
δὲ
τούτων |
[1, 10] |
μεγάλων
καὶ
πολλῶν,
ἔκ
τε
|
τῶν |
τοιούτων
οὐκ
ἂν
γένοιτο
πάλιν
|
[1, 1] |
δὲ
πλοῦτος.
ὅσαι
δ´
εἰσὶ
|
τῶν |
τοιούτων
ὑπὸ
μίαν
τινὰ
δύναμιν, |
[1, 13] |
τὰ
φαντάσματα
τῶν
ἐπιεικῶν
ἢ
|
τῶν
|
τυχόντων.
ἀλλὰ
περὶ
μὲν
τούτων |
[1, 10] |
εὐδαιμονίας
κινηθήσεται
ῥᾳδίως,
οὐδ´
ὑπὸ
|
τῶν |
τυχόντων
ἀτυχημάτων
ἀλλ´
ὑπὸ
μεγάλων |
[1, 1] |
ἀρχιτεκτονικῶν
τέλη
πάντων
ἐστὶν
αἱρετώτερα
|
τῶν |
ὑπ´
αὐτά·
τούτων
γὰρ
χάριν
|
[1, 10] |
τύχας
εὐσχημόνως
φέρειν
καὶ
ἐκ
|
τῶν |
ὑπαρχόντων
ἀεὶ
τὰ
κάλλιστα
πράττειν, |
[1, 6] |
νῦν
δ´
εἰσὶ
πολλαὶ
καὶ
|
τῶν |
ὑπὸ
μίαν
κατηγορίαν,
οἷον
καιροῦ, |
[1, 8] |
παλαιὰν
οὖσαν
καὶ
ὁμολογουμένην
ὑπὸ
|
τῶν |
φιλοσοφούντων.
ὀρθῶς
δὲ
καὶ
ὅτι |
[1, 11] |
δὲ
τῶν
ἀπογόνων
τύχας
καὶ
|
τῶν |
φίλων
ἁπάντων
τὸ
μὲν
μηδοτιοῦν |
[1, 11] |
φαίνονται
τοῖς
κεκμηκόσιν
αἱ
εὐπραξίαι
|
τῶν |
φίλων,
ὁμοίως
δὲ
καὶ
αἱ |
[1, 7] |
γονεῖς
καὶ
τοὺς
ἀπογόνους
καὶ
|
τῶν |
φίλων
τοὺς
φίλους
εἰς
ἄπειρον |
[1, 13] |
δὴ
καὶ
τοῦ
πατρὸς
καὶ
|
τῶν |
φίλων
φαμὲν
ἔχειν
λόγον,
καὶ |
[1, 5] |
ἀγαθοὺς
εἶναι·
ζητοῦσι
γοῦν
ὑπὸ
|
τῶν |
φρονίμων
τιμᾶσθαι,
καὶ
παρ´
οἷς |
[1, 12] |
ὁμοίως
καὶ
τῶν
σωματικῶν
καὶ
|
τῶν
|
ψυχικῶν.
ἀλλὰ
ταῦτα
μὲν
ἴσως |
[1, 8] |
ἡδύς.
τὸ
μὲν
γὰρ
ἥδεσθαι
|
τῶν |
ψυχικῶν,
ἑκάστῳ
δ´
ἐστὶν
ἡδὺ |
[1, 3] |
τύπῳ
τἀληθὲς
ἐνδείκνυσθαι,
καὶ
περὶ
|
τῶν |
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
καὶ |
[1, 6] |
διὰ
ταῦτα.
χωρίσαντες
οὖν
ἀπὸ
|
τῶν |
ὠφελίμων
τὰ
καθ´
αὑτὰ
σκεψώμεθα |