Alphabétiquement     [«   »]
τυχόντων 2
τῳ 2
τῷ 40
τῶν 122
ὑγιαίνειν 1
ὑγίεια 2
ὑγίειαν 2
Fréquences     [«    »]
120 γὰρ
100 δ´
74 μὲν
122 τῶν
127 τὸ
161 δὲ
420 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Éthique à Nicomaque, livre I

τῶν


Livre, chapitre
[1, 6]   ἰδέαν μία καὶ ἐπιστήμη, καὶ  τῶν   ἀγαθῶν ἁπάντων ἦν ἂν μία
[1, 6]   πρὸς τὰ κτητὰ καὶ πρακτὰ  τῶν   ἀγαθῶν· οἷον γὰρ παράδειγμα τοῦτ´
[1, 12]   θειοτάτους {μακαρίζομεν} ὁμοίως δὲ καὶ  τῶν   ἀγαθῶν· οὐδεὶς γὰρ τὴν εὐδαιμονίαν
[1, 12]   ἡδονῇ· τὸ γὰρ μὴ ἐπαινεῖσθαι  τῶν   ἀγαθῶν οὖσαν μηνύειν ᾤετο ὅτι
[1, 6]   περὶ αὐτοῦ, τιθέντες ἐν τῇ  τῶν   ἀγαθῶν συστοιχίᾳ τὸ ἕν· οἷς
[1, 12]   ἀρχὴν δὲ καὶ τὸ αἴτιον  τῶν   ἀγαθῶν τίμιόν τι καὶ θεῖον
[1, 8]   ταχὺ διαφωνεῖ τἀληθές. νενεμημένων δὴ  τῶν   ἀγαθῶν τριχῇ, καὶ τῶν μὲν
[1, 7]   ὡς αἱρετωτέραν μετὰ τοῦ ἐλαχίστου  τῶν   ἀγαθῶν· ὑπεροχὴ γὰρ ἀγαθῶν γίνεται
[1, 13]   ἥμισυ τοῦ βίου τοὺς εὐδαίμονας  τῶν   ἀθλίων· συμβαίνει δὲ τοῦτο εἰκότως·
[1, 4]   ὥσπερ ἐν τῷ σταδίῳ ἀπὸ  τῶν   ἀθλοθετῶν ἐπὶ τὸ πέρας
[1, 13]   ἐπὶ τἀναντία γὰρ αἱ ὁρμαὶ  τῶν   ἀκρατῶν. ἀλλ´ ἐν τοῖς σώμασι
[1, 8]   πράξεσιν· ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ  τῶν   ἄλλων. εἰ δ´ οὕτω, καθ´
[1, 12]   δὲ καὶ τὸν δρομικὸν καὶ  τῶν   ἄλλων ἕκαστον τῷ ποιόν τινα
[1, 2]   ταύτης τέλος περιέχοι ἂν τὰ  τῶν   ἄλλων, ὥστε τοῦτ´ ἂν εἴη
[1, 12]   θεοὺς μακαρίζομεν καὶ εὐδαιμονίζομεν καὶ  τῶν   ἀνδρῶν τοὺς θειοτάτους {μακαρίζομεν} ὁμοίως
[1, 10]   περὶ οὐδὲν γὰρ οὕτως ὑπάρχει  τῶν   ἀνθρωπίνων ἔργων βεβαιότης ὡς περὶ
[1, 9]   εὐδαιμονίαν θεόσδοτον εἶναι, καὶ μάλιστα  τῶν   ἀνθρωπίνων ὅσῳ βέλτιστον. ἀλλὰ τοῦτο
[1, 10]   τῶν εὐτυχημάτων, ὁμοίως δὲ καὶ  τῶν   ἀντικειμένων, δῆλον ὡς οὐ ποιεῖ
[1, 11]   εἴ τινος ἀγαθοῦ κοινωνοῦσιν (ἢ  τῶν   ἀντικειμένων. ἔοικε γὰρ ἐκ τούτων
[1, 11]   ἐπὶ τοσοῦτον διωρίσθω. Τὰς δὲ  τῶν   ἀπογόνων τύχας καὶ τῶν φίλων
[1, 6]   καὶ ὕστερον ἔλεγον, διόπερ οὐδὲ  τῶν   ἀριθμῶν ἰδέαν κατεσκεύαζον· τὸ δ´
[1, 12]   καὶ Εὔδοξος καλῶς συνηγορῆσαι περὶ  τῶν   ἀριστείων τῇ ἡδονῇ· τὸ γὰρ
[1, 12]   ἔπαινος τῶν τοιούτων, δῆλον ὅτι  τῶν   ἀρίστων οὐκ ἔστιν ἔπαινος, ἀλλὰ
[1, 1]   ἑτέρας· ἐν ἁπάσαις δὲ τὰ  τῶν   ἀρχιτεκτονικῶν τέλη πάντων ἐστὶν αἱρετώτερα
[1, 7]   δ´ ὅτι πρῶτον καὶ ἀρχή.  τῶν   ἀρχῶν δ´ αἳ μὲν ἐπαγωγῇ
[1, 4]   τοῦτο καὶ ἐζήτει, πότερον ἀπὸ  τῶν   ἀρχῶν ἐπὶ τὰς ἀρχάς
[1, 4]   ἡμᾶς ὅτι διαφέρουσιν οἱ ἀπὸ  τῶν   ἀρχῶν λόγοι καὶ οἱ ἐπὶ
[1, 5]   εὐδαιμονίαν οὐκ ἀλόγως ἐοίκασιν ἐκ  τῶν   βίων ὑπολαμβάνειν οἱ μὲν πολλοὶ
[1, 12]   τῶν τιμίων· δῆλον γὰρ ὅτι  τῶν   γε δυνάμεων οὐκ ἔστιν. φαίνεται
[1, 4]   ἀνάπαλιν. ἀρκτέον μὲν γὰρ ἀπὸ  τῶν   γνωρίμων, ταῦτα δὲ διττῶς· τὰ
[1, 11]   καὶ τῶν μὲν μᾶλλον συνικνουμένων  τῶν   δ´ ἧττον, καθ´ ἕκαστον μὲν
[1, 13]   βελτίων πολιτικὴ τῆς ἰατρικῆς·  τῶν   δ´ ἰατρῶν οἱ χαρίεντες πολλὰ
[1, 9]   ἐνέργεια κατ´ ἀρετὴν ποιά τις.  τῶν   δὲ λοιπῶν ἀγαθῶν τὰ μὲν
[1, 8]   καὶ τῶν μὲν ἐκτὸς λεγομένων  τῶν   δὲ περὶ ψυχὴν καὶ σῶμα,
[1, 10]   χρῆσθαι πολεμικώτατα καὶ σκυτοτόμον ἐκ  τῶν   δοθέντων σκυτῶν κάλλιστον ὑπόδημα ποιεῖν·
[1, 2]   ὁρῶμεν δὲ καὶ τὰς ἐντιμοτάτας  τῶν   δυνάμεων ὑπὸ ταύτην οὔσας, οἷον
[1, 10]   ἤδη τῶν κακῶν ὄντα καὶ  τῶν   δυστυχημάτων, ἔχει μὲν καὶ τοῦτ´
[1, 12]   πεπονημένοις· ἡμῖν δὲ δῆλον ἐκ  τῶν   εἰρημένων ὅτι ἐστὶν εὐδαιμονία
[1, 10]   ἐπί τινα χρόνον συνικνεῖσθαι τὰ  τῶν   ἐκγόνων τοῖς γονεῦσιν. ἀλλ´ ἐπανιτέον
[1, 8]   εὐδαιμονίαν. φαίνεται δ´ ὅμως καὶ  τῶν   ἐκτὸς ἀγαθῶν προσδεομένη, καθάπερ εἴπομεν·
[1, 8]   ψυχὴν ἀγαθῶν γίνεται καὶ οὐ  τῶν   ἐκτός. συνᾴδει δὲ τῷ λόγῳ
[1, 5]   δὲ λόγου διὰ τὸ πολλοὺς  τῶν   ἐν ταῖς ἐξουσίαις ὁμοιοπαθεῖν Σαρδαναπάλλῳ.
[1, 8]   γάρ τινες νικῶσιν) οὕτω καὶ  τῶν   ἐν τῷ βίῳ καλῶν κἀγαθῶν
[1, 6]   τούτων φυλακτικά πως  τῶν   ἐναντίων κωλυτικὰ διὰ ταῦτα λέγεσθαι
[1, 4]   σοφοῖς ἀποδιδόασιν. οἳ μὲν γὰρ  τῶν   ἐναργῶν τι καὶ φανερῶν, οἷον
[1, 1]   πράξεις, ἐν τούτοις βελτίω πέφυκε  τῶν   ἐνεργειῶν τὰ ἔργα. πολλῶν δὲ
[1, 13]   τὸν σοφὸν κατὰ τὴν ἕξιν·  τῶν   ἕξεων δὲ τὰς ἐπαινετὰς ἀρετὰς
[1, 12]   ἐπισκεψώμεθα περὶ τῆς εὐδαιμονίας πότερα  τῶν   ἐπαινετῶν ἐστὶν μᾶλλον τῶν
[1, 12]   μηνύειν ᾤετο ὅτι κρεῖττόν ἐστι  τῶν   ἐπαινετῶν, τοιοῦτον δ´ εἶναι τὸν
[1, 13]   ταύτῃ βελτίω γίνεται τὰ φαντάσματα  τῶν   ἐπιεικῶν τῶν τυχόντων. ἀλλὰ
[1, 10]   κατ´ ἀρετήν· μονιμώτεραι γὰρ καὶ  τῶν   ἐπιστημῶν αὗται δοκοῦσιν εἶναι· τούτων
[1, 2]   φαίνεται· τίνας γὰρ εἶναι χρεὼν  τῶν   ἐπιστημῶν ἐν ταῖς πόλεσι, (καὶ
[1, 2]   δὲ ταύτης ταῖς λοιπαῖς {πρακτικαῖς}  τῶν   ἐπιστημῶν, ἔτι δὲ νομοθετούσης τί
[1, 2]   τί ποτ´ ἐστὶ καὶ τίνος  τῶν   ἐπιστημῶν δυνάμεων. δόξειε δ´
[1, 12]   ἀπὸ ταύτης· τὰ δ´ ἐγκώμια  τῶν   ἔργων ὁμοίως καὶ τῶν σωματικῶν
[1, 7]   ποιητέον, ὅπως μὴ τὰ πάρεργα  τῶν   ἔργων πλείω γίνηται. οὐκ ἀπαιτητέον
[1, 10]   καὶ μικρότητι, τὰ μὲν μικρὰ  τῶν   εὐτυχημάτων, ὁμοίως δὲ καὶ τῶν
[1, 7]   πολλὰ συμφανῆ γίνεσθαι δι´ αὐτῆς  τῶν   ζητουμένων. ~Σκεπτέον δὲ περὶ αὐτῆς
[1, 10]   εἰ δ´ οὕτω, μακαρίους ἐροῦμεν  τῶν   ζώντων οἷς ὑπάρχει καὶ ὑπάρξει
[1, 9]   βοῦν οὔτε ἵππον οὔτε ἄλλο  τῶν   ζῴων οὐδὲν εὔδαιμον λέγομεν· οὐδὲν
[1, 4]   οὖν ἡμῖν γε ἀρκτέον ἀπὸ  τῶν   ἡμῖν γνωρίμων. διὸ δεῖ τοῖς
[1, 4]   δὲ μηδέτερον ὑπάρχει τούτων, ἀκουσάτω  τῶν   Ἡσιόδου· οὗτος μὲν πανάριστος ὃς
[1, 9]   τινα μάθησιν ἄσκησιν παραγίνεται,  τῶν   θειοτάτων εἶναι· τὸ γὰρ τῆς
[1, 1]   ἱππικὴν χαλινοποιικὴ καὶ ὅσαι ἄλλαι  τῶν   ἱππικῶν ὀργάνων εἰσίν, αὕτη δὲ
[1, 6]   δι´ ἄλλο τι διώκομεν, ὅμως  τῶν   καθ´ αὑτὰ ἀγαθῶν θείη τις
[1, 6]   εἰ δὲ καὶ ταῦτ´ ἐστὶ  τῶν   καθ´ αὑτά, τὸν τἀγαθοῦ λόγον
[1, 7]   τὸ μηδέποτε δι´ ἄλλο αἱρετὸν  τῶν   καὶ〉 καθ´ αὑτὰ καὶ δι´
[1, 10]   μακαρίσειεν ἄνθρωπον ὡς ἐκτὸς ἤδη  τῶν   κακῶν ὄντα καὶ τῶν δυστυχημάτων,
[1, 12]   ἔπαινος τῆς ἀρετῆς· πρακτικοὶ γὰρ  τῶν   καλῶν ἀπὸ ταύτης· τὰ δ´
[1, 9]   τοὺς πολίτας ποιῆσαι καὶ πρακτικοὺς  τῶν   καλῶν. εἰκότως οὖν οὔτε βοῦν
[1, 6]   μιᾷ μόνῃ. ἔτι δ´ ἐπεὶ  τῶν   κατὰ μίαν ἰδέαν μία καὶ
[1, 3]   ἀκροατὴς νέος· ἄπειρος γὰρ  τῶν   κατὰ τὸν βίον πράξεων, οἱ
[1, 13]   κατὰ μικρὸν καὶ διικνοῦνταί τινες  τῶν   κινήσεων, καὶ ταύτῃ βελτίω γίνεται
[1, 3]   τρόπον καὶ ἀποδέχεσθαι χρεὼν ἕκαστα  τῶν   λεγομένων· πεπαιδευμένου γάρ ἐστιν ἐπὶ
[1, 8]   λόγος, ἀλλὰ καὶ ἐκ  τῶν   λεγομένων περὶ αὐτῆς· τῷ μὲν
[1, 1]   ταύτας ἄλλο τι, καθάπερ ἐπὶ  τῶν   λεχθεισῶν ἐπιστημῶν. ~Εἰ δή τι
[1, 13]   ἔχειν λόγον, καὶ οὐχ ὥσπερ  τῶν   μαθηματικῶν. ὅτι δὲ πείθεταί πως
[1, 10]   καθάπερ εἴπομεν, οὐδεὶς ἂν γένοιτο  τῶν   μακαρίων ἄθλιος· οὐδέποτε γὰρ πράξει
[1, 8]   δὴ τῶν ἀγαθῶν τριχῇ, καὶ  τῶν   μὲν ἐκτὸς λεγομένων τῶν δὲ
[1, 11]   ἐχόντων διαφορὰς τῶν συμβαινόντων, καὶ  τῶν   μὲν μᾶλλον συνικνουμένων τῶν δ´
[1, 7]   καὶ ποδὸς καὶ ὅλως ἑκάστου  τῶν   μορίων φαίνεταί τι ἔργον, οὕτω
[1, 13]   τοὺς πολίτας ἀγαθοὺς ποιεῖν καὶ  τῶν   νόμων ὑπηκόους. παράδειγμα δὲ τούτων
[1, 11]   φίλους ὁμοίως ἅπαντας, διαφέρει δὲ  τῶν   παθῶν ἕκαστον περὶ ζῶντας
[1, 11]   ἔχοι. εἰ δή, καθάπερ καὶ  τῶν   περὶ αὑτὸν ἀτυχημάτων τὰ μὲν
[1, 12]   δῆλον δὲ τοῦτο καὶ ἐκ  τῶν   περὶ τοὺς θεοὺς ἐπαίνων· γελοῖοι
[1, 8]   ἐνέργειαι τὸ τέλος· οὕτω γὰρ  τῶν   περὶ ψυχὴν ἀγαθῶν γίνεται καὶ
[1, 4]   ὀνόματι μὲν οὖν σχεδὸν ὑπὸ  τῶν   πλείστων ὁμολογεῖται· τὴν γὰρ εὐδαιμονίαν
[1, 4]   καλῶν καὶ δικαίων καὶ ὅλως  τῶν   πολιτικῶν ἀκουσόμενον ἱκανῶς. ἀρχὴ γὰρ
[1, 4]   καὶ τί τὸ πάντων ἀκρότατον  τῶν   πρακτῶν ἀγαθῶν. ὀνόματι μὲν οὖν
[1, 7]   πράττουσι πάντες. ὥστ´ εἴ τι  τῶν   πρακτῶν ἁπάντων ἐστὶ τέλος, τοῦτ´
[1, 2]   ~Εἰ δή τι τέλος ἐστὶ  τῶν   πρακτῶν δι´ αὑτὸ βουλόμεθα,
[1, 7]   φαίνεται καὶ αὔταρκες εὐδαιμονία,  τῶν   πρακτῶν οὖσα τέλος. Ἀλλ´ ἴσως
[1, 1]   ἐνεργείας αὐτὰς εἶναι τὰ τέλη  τῶν   πράξεων παρὰ ταύτας ἄλλο
[1, 7]   τὸ ἐλλεῖπον. μεμνῆσθαι δὲ καὶ  τῶν   προειρημένων χρή, καὶ τὴν ἀκρίβειαν
[1, 13]   πλεῖον ἐξακριβοῦν ἐργωδέστερον ἴσως ἐστὶ  τῶν   προκειμένων. λέγεται δὲ περὶ αὐτῆς
[1, 11]   δὲ καὶ παντοίας ἐχόντων διαφορὰς  τῶν   συμβαινόντων, καὶ τῶν μὲν μᾶλλον
[1, 12]   ἐγκώμια τῶν ἔργων ὁμοίως καὶ  τῶν   σωματικῶν καὶ τῶν ψυχικῶν. ἀλλὰ
[1, 1]   ἐφίεται. διαφορὰ δέ τις φαίνεται  τῶν   τελῶν· τὰ μὲν γάρ εἰσιν
[1, 7]   συνεργὸς ἀγαθὸς εἶναι· ὅθεν καὶ  τῶν   τεχνῶν γεγόνασιν αἱ ἐπιδόσεις· παντὸς
[1, 12]   τῶν ἐπαινετῶν ἐστὶν μᾶλλον  τῶν   τιμίων· δῆλον γὰρ ὅτι τῶν
[1, 12]   εἰρημένων ὅτι ἐστὶν εὐδαιμονία  τῶν   τιμίων καὶ τελείων. ἔοικε δ´
[1, 12]   εἰ δ´ ἐστὶν ἔπαινος  τῶν   τοιούτων, δῆλον ὅτι τῶν ἀρίστων
[1, 9]   εὐδαίμων ἐστίν· οὔπω γὰρ πρακτικὸς  τῶν   τοιούτων διὰ τὴν ἡλικίαν· οἱ
[1, 7]   τῇ περιγραφῇ, καὶ χρόνος  τῶν   τοιούτων εὑρετὴς συνεργὸς ἀγαθὸς
[1, 11]   μὴ εὐδαίμονας ποιεῖν μήτ´ ἄλλο  τῶν   τοιούτων μηδέν. ~Διωρισμένων δὲ τούτων
[1, 10]   μεγάλων καὶ πολλῶν, ἔκ τε  τῶν   τοιούτων οὐκ ἂν γένοιτο πάλιν
[1, 1]   δὲ πλοῦτος. ὅσαι δ´ εἰσὶ  τῶν   τοιούτων ὑπὸ μίαν τινὰ δύναμιν,
[1, 13]   τὰ φαντάσματα τῶν ἐπιεικῶν  τῶν   τυχόντων. ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων
[1, 10]   εὐδαιμονίας κινηθήσεται ῥᾳδίως, οὐδ´ ὑπὸ  τῶν   τυχόντων ἀτυχημάτων ἀλλ´ ὑπὸ μεγάλων
[1, 1]   ἀρχιτεκτονικῶν τέλη πάντων ἐστὶν αἱρετώτερα  τῶν   ὑπ´ αὐτά· τούτων γὰρ χάριν
[1, 10]   τύχας εὐσχημόνως φέρειν καὶ ἐκ  τῶν   ὑπαρχόντων ἀεὶ τὰ κάλλιστα πράττειν,
[1, 6]   νῦν δ´ εἰσὶ πολλαὶ καὶ  τῶν   ὑπὸ μίαν κατηγορίαν, οἷον καιροῦ,
[1, 8]   παλαιὰν οὖσαν καὶ ὁμολογουμένην ὑπὸ  τῶν   φιλοσοφούντων. ὀρθῶς δὲ καὶ ὅτι
[1, 11]   δὲ τῶν ἀπογόνων τύχας καὶ  τῶν   φίλων ἁπάντων τὸ μὲν μηδοτιοῦν
[1, 11]   φαίνονται τοῖς κεκμηκόσιν αἱ εὐπραξίαι  τῶν   φίλων, ὁμοίως δὲ καὶ αἱ
[1, 7]   γονεῖς καὶ τοὺς ἀπογόνους καὶ  τῶν   φίλων τοὺς φίλους εἰς ἄπειρον
[1, 13]   δὴ καὶ τοῦ πατρὸς καὶ  τῶν   φίλων φαμὲν ἔχειν λόγον, καὶ
[1, 5]   ἀγαθοὺς εἶναι· ζητοῦσι γοῦν ὑπὸ  τῶν   φρονίμων τιμᾶσθαι, καὶ παρ´ οἷς
[1, 12]   ὁμοίως καὶ τῶν σωματικῶν καὶ  τῶν   ψυχικῶν. ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἴσως
[1, 8]   ἡδύς. τὸ μὲν γὰρ ἥδεσθαι  τῶν   ψυχικῶν, ἑκάστῳ δ´ ἐστὶν ἡδὺ
[1, 3]   τύπῳ τἀληθὲς ἐνδείκνυσθαι, καὶ περὶ  τῶν   ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ καὶ
[1, 6]   διὰ ταῦτα. χωρίσαντες οὖν ἀπὸ  τῶν   ὠφελίμων τὰ καθ´ αὑτὰ σκεψώμεθα




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 11/06/2008