Livre, chapitre |
[1, 8] |
ἀρετὴν
πράξεις
ἡδεῖαι.
ἀλλὰ
μὴν
|
καὶ |
ἀγαθαί
γε
καὶ
καλαί,
καὶ |
[1, 10] |
τι
τῷ
τεθνεῶτι
καὶ
κακὸν
|
καὶ |
ἀγαθόν,
εἴπερ
καὶ
τῷ
ζῶντι |
[1, 9] |
ἐπιμέλειαν
ποιεῖται
τοῦ
ποιούς
τινας
|
καὶ |
ἀγαθοὺς
τοὺς
πολίτας
ποιῆσαι
καὶ |
[1, 7] |
τοῦ
ἀνθρώπου.
ὥσπερ
γὰρ
αὐλητῇ
|
καὶ |
ἀγαλματοποιῷ
καὶ
παντὶ
τεχνίτῃ,
καὶ |
[1, 6] |
εἶδος
τὰ
καθ´
αὑτὰ
διωκόμενα
|
καὶ |
ἀγαπώμενα,
τὰ
δὲ
ποιητικὰ
τούτων |
[1, 11] |
εὐπραξίαι
τῶν
φίλων,
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
αἱ
δυσπραξίαι,
τοιαῦτα
δὲ
καὶ |
[1, 13] |
πῃ
λόγου.
τοῦ
γὰρ
ἐγκρατοῦς
|
καὶ |
ἀκρατοῦς
τὸν
λόγον
καὶ
τῆς |
[1, 7] |
αἰσθήσει,
αἳ
δ´
ἐθισμῷ
τινί,
|
καὶ |
ἄλλαι
δ´
ἄλλως.
μετιέναι
δὲ |
[1, 13] |
ἀρετῆς
ἄμοιρον
πέφυκεν.
ἔοικε
δὲ
|
καὶ |
ἄλλη
τις
φύσις
τῆς
ψυχῆς |
[1, 6] |
σώματι
ὄψις,
ἐν
ψυχῇ
νοῦς,
|
καὶ |
ἄλλο
δὴ
ἐν
ἄλλῳ.
ἀλλ´ |
[1, 9] |
τύχην
παραγίνεται.
εἰ
μὲν
οὖν
|
καὶ |
ἄλλο
τί
ἐστι
θεῶν
δώρημα |
[1, 13] |
παρακαλεῖ·
φαίνεται
δ´
ἐν
αὐτοῖς
|
καὶ |
ἄλλο
τι
παρὰ
τὸν
λόγον |
[1, 5] |
τὸ
ζητούμενον
ἀγαθόν·
χρήσιμον
γὰρ
|
καὶ |
ἄλλου
χάριν.
διὸ
μᾶλλον
τὰ |
[1, 9] |
ἐστι
μαθητὸν
ἢ
ἐθιστὸν
ἢ
|
καὶ
|
ἄλλως
πως
ἀσκητόν,
ἢ
κατά |
[1, 8] |
ὑπάρχουσαν,
οἷον
τῷ
καθεύδοντι
ἢ
|
καὶ |
ἄλλως
πως
ἐξηργηκότι,
τὴν
δ´ |
[1, 13] |
εὐηκοώτερόν
ἐστι
τὸ
τοῦ
σώφρονος
|
καὶ |
ἀνδρείου·
πάντα
γὰρ
ὁμοφωνεῖ
τῷ |
[1, 7] |
μορίων
φαίνεταί
τι
ἔργον,
οὕτω
|
καὶ |
ἀνθρώπου
παρὰ
πάντα
ταῦτα
θείη |
[1, 7] |
τὸ
εὖ,
οὕτω
δόξειεν
ἂν
|
καὶ
|
ἀνθρώπῳ,
εἴπερ
ἔστι
τι
ἔργον |
[1, 13] |
παρὰ
τὸν
λόγον,
ἐναντιούμενον
τούτῳ
|
καὶ |
ἀντιβαῖνον.
πῶς
δ´
ἕτερον,
οὐδὲν |
[1, 13] |
τὸν
λόγον
πεφυκός,
ὃ
μάχεται
|
καὶ
|
ἀντιτείνει
τῷ
λόγῳ.
ἀτεχνῶς
γὰρ |
[1, 3] |
πάθεσιν
ἀκολουθητικὸς
ὢν
ματαίως
ἀκούσεται
|
καὶ |
ἀνωφελῶς,
ἐπειδὴ
τὸ
τέλος
ἐστὶν |
[1, 11] |
καθ´
ἕκαστον
μὲν
διαιρεῖν
μακρὸν
|
καὶ |
ἀπέραντον
φαίνεται,
καθόλου
δὲ
λεχθὲν |
[1, 7] |
αὑτὰ
καὶ
δι´
αὐτὸ
αἱρετῶν,
|
καὶ |
ἁπλῶς
δὴ
τέλειον
τὸ
καθ´ |
[1, 7] |
ὥσπερ
κιθαριστοῦ
καὶ
σπουδαίου
κιθαριστοῦ,
|
καὶ |
ἁπλῶς
δὴ
τοῦτ´
ἐπὶ
πάντων, |
[1, 3] |
συμπεραίνεσθαι.
τὸν
αὐτὸν
δὴ
τρόπον
|
καὶ |
ἀποδέχεσθαι
χρεὼν
ἕκαστα
τῶν
λεγομένων· |
[1, 9] |
ἕτεροι
δὲ
τὴν
ἀρετήν.
~Ὅθεν
|
καὶ |
ἀπορεῖται
πότερόν
ἐστι
μαθητὸν
ἢ |
[1, 9] |
μακαρίζονται.
δεῖ
γάρ,
ὥσπερ
εἴπομεν,
|
καὶ |
ἀρετῆς
τελείας
καὶ
βίου
τελείου. |
[1, 7] |
ἀρχάς·
τὸ
δ´
ὅτι
πρῶτον
|
καὶ |
ἀρχή.
τῶν
ἀρχῶν
δ´
αἳ |
[1, 8] |
παναίσχης
ἢ
δυσγενὴς
ἢ
μονώτης
|
καὶ |
ἄτεκνος,
ἔτι
δ´
ἴσως
ἧττον, |
[1, 10] |
μὴ
αἰσθανομένῳ
δέ,
οἷον
τιμαὶ
|
καὶ |
ἀτιμίαι
καὶ
τέκνων
καὶ
ὅλως |
[1, 5] |
βίου,
καὶ
πρὸς
τούτοις
(κακοπαθεῖν
|
καὶ |
ἀτυχεῖν
τὰ
μέγιστα·
τὸν
δ´ |
[1, 13] |
δὲ
τὸ
αἴτιον
τοῦ
τρέφεσθαι
|
καὶ |
αὔξεσθαι·
τὴν
τοιαύτην
γὰρ
δύναμιν |
[1, 7] |
ἀεί.
τέλειον
δή
τι
φαίνεται
|
καὶ |
αὔταρκες
ἡ
εὐδαιμονία,
τῶν
πρακτῶν |
[1, 7] |
τις
ἂν
εἴη,
φαίνεται
δὲ
|
καὶ |
αὐτὴ
κοινὴ
καὶ
ἵππῳ
καὶ |
[1, 5] |
ταύτην
ὑπολάβοι.
φαίνεται
δὲ
ἀτελεστέρα
|
καὶ |
αὕτη·
δοκεῖ
γὰρ
ἐνδέχεσθαι
καὶ |
[1, 12] |
ἔστιν
ἔπαινος,
ἀλλὰ
μεῖζόν
τι
|
καὶ |
βέλτιον,
καθάπερ
καὶ
φαίνεται·
τούς |
[1, 12] |
δίκαιον,
ἀλλ´
ὡς
θειότερόν
τι
|
καὶ |
βέλτιον
μακαρίζει.
δοκεῖ
δὲ
καὶ |
[1, 13] |
σῶμα,
καὶ
μᾶλλον
ὅσῳ
τιμιωτέρα
|
καὶ |
βελτίων
ἡ
πολιτικὴ
τῆς
ἰατρικῆς· |
[1, 9] |
ὥσπερ
εἴπομεν,
καὶ
ἀρετῆς
τελείας
|
καὶ |
βίου
τελείου.
πολλαὶ
γὰρ
μεταβολαὶ |
[1, 10] |
ἀλλὰ
τέλειον
βίον;
ἢ
προσθετέον
|
καὶ |
βιωσόμενον
οὕτω
καὶ
τελευτήσοντα
κατὰ |
[1, 7] |
καὶ
αὐτὴ
κοινὴ
καὶ
ἵππῳ
|
καὶ |
βοῒ
καὶ
παντὶ
ζῴῳ.
λείπεται |
[1, 6] |
δ´
ἄν
τις
τί
ποτε
|
καὶ |
βούλονται
λέγειν
αὐτοέκαστον,
εἴπερ
ἔν |
[1, 10] |
εὖ
μακαριώτερον
τὸν
βίον
ποιήσει
|
(καὶ |
γὰρ
αὐτὰ
συνεπικοσμεῖν
πέφυκεν,
καὶ |
[1, 6] |
τἀγαθὸν
ἰσαχῶς
λέγεται
τῷ
ὄντι
|
(καὶ |
γὰρ
ἐν
τῷ
τί
λέγεται, |
[1, 13] |
δὲ
ἐπισκεπτέον
ἀνθρωπίνης
δῆλον
ὅτι·
|
καὶ |
γὰρ
τἀγαθὸν
ἀνθρώπινον
ἐζητοῦμεν
καὶ |
[1, 7] |
ἐφ´
ὅσον
οἰκεῖον
τῇ
μεθόδῳ.
|
καὶ |
γὰρ
τέκτων
καὶ
γεωμέτρης
διαφερόντως |
[1, 7] |
τῇ
μεθόδῳ.
καὶ
γὰρ
τέκτων
|
καὶ |
γεωμέτρης
διαφερόντως
ἐπιζητοῦσι
τὴν
ὀρθήν· |
[1, 10] |
εἰ
συμμεταβάλλοι
καὶ
ὁ
τεθνεὼς
|
καὶ |
γίνοιτο
ὁτὲ
μὲν
εὐδαίμων
πάλιν |
[1, 7] |
τῷ
ζῶντι
βίον
μονώτην,
ἀλλὰ
|
καὶ |
γονεῦσι
καὶ
τέκνοις
καὶ
γυναικὶ |
[1, 7] |
ἀλλὰ
καὶ
γονεῦσι
καὶ
τέκνοις
|
καὶ |
γυναικὶ
καὶ
ὅλως
τοῖς
φίλοις |
[1, 6] |
δ´
ἂν
ἴσως
βέλτιον
εἶναι
|
καὶ |
δεῖν
ἐπὶ
σωτηρίᾳ
γε
τῆς
|
[1, 11] |
πολὺ
μᾶλλον
ἢ
τὰ
παράνομα
|
καὶ |
δεινὰ
προϋπάρχειν
ἐν
ταῖς
τραγῳδίαις |
[1, 6] |
καὶ
τιμαί;
ταῦτα
γὰρ
εἰ
|
καὶ |
δι´
ἄλλο
τι
διώκομεν,
ὅμως |
[1, 7] |
καὶ
πᾶσαν
ἀρετὴν
αἱρούμεθα
μὲν
|
καὶ |
δι´
αὐτά
(μηθενὸς
γὰρ
ἀποβαίνοντος |
[1, 7] |
αἱρετὸν
τῶν
καὶ〉
καθ´
αὑτὰ
|
καὶ |
δι´
αὐτὸ
αἱρετῶν,
καὶ
ἁπλῶς |
[1, 12] |
τελείων.
ἔοικε
δ´
οὕτως
ἔχειν
|
καὶ |
διὰ
τὸ
εἶναι
ἀρχή·
ταύτης |
[1, 10] |
ζῶντας
εὐδαιμονίζειν
διὰ
τὰς
μεταβολάς,
|
καὶ |
διὰ
τὸ
μόνιμόν
τι
τὴν |
[1, 9] |
κατά
τινα
θείαν
μοῖραν
ἢ
|
καὶ |
διὰ
τύχην
παραγίνεται.
εἰ
μὲν |
[1, 7] |
λόγῳ,
τὸ
δ´
ὡς
ἔχον
|
καὶ |
διανοούμενον.
διττῶς
δὲ
καὶ
ταύτης |
[1, 6] |
δὲ
καθόλου
βέλτιον
ἴσως
ἐπισκέψασθαι
|
καὶ |
διαπορῆσαι
πῶς
λέγεται,
καίπερ
προσάντους |
[1, 7] |
δ´
ἂν
παντὸς
εἶναι
προαγαγεῖν
|
καὶ |
διαρθρῶσαι
τὰ
καλῶς
ἔχοντα
τῇ |
[1, 6] |
καὶ
φρονήσεως
καὶ
ἡδονῆς
ἕτεροι
|
καὶ |
διαφέροντες
οἱ
λόγοι
ταύτῃ
ᾗ |
[1, 10] |
πολλῶν
δὲ
γινομένων
κατὰ
τύχην
|
καὶ |
διαφερόντων
μεγέθει
καὶ
μικρότητι,
τὰ |
[1, 11] |
ἔοικε
γὰρ
ἐκ
τούτων
εἰ
|
καὶ |
διικνεῖται
πρὸς
αὐτοὺς
ὁτιοῦν,
εἴτ´ |
[1, 13] |
πλὴν
εἰ
μὴ
κατὰ
μικρὸν
|
καὶ |
διικνοῦνταί
τινες
τῶν
κινήσεων,
καὶ |
[1, 4] |
ἦχθαι
καλῶς
τὸν
περὶ
καλῶν
|
καὶ |
δικαίων
καὶ
ὅλως
τῶν
πολιτικῶν |
[1, 3] |
διὰ
τὸ
κατὰ
πάθος
ζῆν
|
καὶ |
διώκειν
ἕκαστα.
τοῖς
γὰρ
τοιούτοις |
[1, 5] |
τιμωμένῳ,
τἀγαθὸν
δὲ
οἰκεῖόν
τι
|
καὶ |
δυσαφαίρετον
εἶναι
μαντευόμεθα.
ἔτι
δ´ |
[1, 10] |
καὶ
ὅλως
ἀπογόνων
εὐπραξίαι
τε
|
καὶ |
δυστυχίαι.
ἀπορίαν
δὲ
καὶ
ταῦτα |
[1, 4] |
καὶ
ὁ
Πλάτων
ἠπόρει
τοῦτο
|
καὶ |
ἐζήτει,
πότερον
ἀπὸ
τῶν
ἀρχῶν |
[1, 4] |
ἱκανῶς.
ἀρχὴ
γὰρ
τὸ
ὅτι,
|
καὶ |
εἰ
τοῦτο
φαίνοιτο
ἀρκούντως,
οὐδὲν |
[1, 13] |
τοὺς
Κρητῶν
καὶ
Λακεδαιμονίων
νομοθέτας,
|
καὶ |
εἴ
τινες
ἕτεροι
τοιοῦτοι
γεγένηνται. |
[1, 7] |
ὅλως
δι´
ἄλλο.
φαίνεται
δὲ
|
καὶ |
ἐκ
τῆς
αὐταρκείας
τὸ
αὐτὸ |
[1, 3] |
ἀνδρείαν.
ἀγαπητὸν
οὖν
περὶ
τοιούτων
|
καὶ |
ἐκ
τοιούτων
λέγοντας
παχυλῶς
καὶ |
[1, 3] |
τῶν
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
|
καὶ |
ἐκ
τοιούτων
λέγοντας
τοιαῦτα
καὶ |
[1, 9] |
ἂν
εἴη.
συμφανὲς
δ´
ἐστὶ
|
καὶ |
ἐκ
τοῦ
λόγου
τὸ
ζητούμενον· |
[1, 8] |
ἐξ
ὧν
ὁ
λόγος,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἐκ
τῶν
λεγομένων
περὶ
αὐτῆς· |
[1, 12] |
καὶ
σπουδαῖον.
δῆλον
δὲ
τοῦτο
|
καὶ |
ἐκ
τῶν
περὶ
τοὺς
θεοὺς |
[1, 10] |
οἰόμεθα
τὰς
τύχας
εὐσχημόνως
φέρειν
|
καὶ |
ἐκ
τῶν
ὑπαρχόντων
ἀεὶ
τὰ |
[1, 10] |
μακάριον·
λύπας
τε
γὰρ
ἐπιφέρει
|
καὶ |
ἐμποδίζει
πολλαῖς
ἐνεργείαις.
ὅμως
δὲ |
[1, 10] |
τὸν
γὰρ
ὡς
ἀληθῶς
ἀγαθὸν
|
καὶ |
ἔμφρονα
πάσας
οἰόμεθα
τὰς
τύχας |
[1, 6] |
αὐτοέκαστον,
εἴπερ
ἔν
τε
αὐτοανθρώπῳ
|
(καὶ |
ἐν
ἀνθρώπῳ
εἷς
καὶ
ὁ |
[1, 13] |
λόγον
ἔχον,
τὸ
μὲν
κυρίως
|
καὶ |
ἐν
αὑτῷ,
τὸ
δ´
ὥσπερ |
[1, 8] |
ἢ
χρήσει
τὸ
ἄριστον
ὑπολαμβάνειν,
|
καὶ |
ἐν
ἕξει
ἢ
ἐνεργείᾳ.
τὴν |
[1, 13] |
ὁρῶμεν.
ἴσως
δ´
οὐδὲν
ἧττον
|
καὶ |
ἐν
τῇ
ψυχῇ
νομιστέον
εἶναί |
[1, 7] |
τἀληθοῦς.
τὸν
αὐτὸν
δὴ
τρόπον
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
ἄλλοις
ποιητέον,
ὅπως
|
[1, 5] |
μὲν
τούτων
ἅλις·
ἱκανῶς
γὰρ
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
ἐγκυκλίοις
εἴρηται
περὶ |
[1, 13] |
τοῖς
τρεφομένοις
θείη
τις
ἂν
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
ἐμβρύοις,
τὴν
αὐτὴν |
[1, 13] |
προκειμένων.
λέγεται
δὲ
περὶ
αὐτῆς
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
ἐξωτερικοῖς
λόγοις
ἀρκούντως |
[1, 13] |
ἐμβρύοις,
τὴν
αὐτὴν
δὲ
ταύτην
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
τελείοις·
εὐλογώτερον
γὰρ |
[1, 6] |
χρήσιμον,
καὶ
ἐν
χρόνῳ
καιρός,
|
καὶ |
ἐν
τόπῳ
δίαιτα
καὶ
ἕτερα |
[1, 10] |
ἐμποδίζει
πολλαῖς
ἐνεργείαις.
ὅμως
δὲ
|
καὶ |
ἐν
τούτοις
διαλάμπει
τὸ
καλόν, |
[1, 6] |
ὁ
θεὸς
καὶ
ὁ
νοῦς,
|
καὶ |
ἐν
τῷ
ποιῷ
αἱ
ἀρεταί, |
[1, 6] |
καὶ
ἐν
τῷ
τί
ἐστι
|
καὶ |
ἐν
τῷ
ποιῷ
καὶ
ἐν |
[1, 6] |
ἐν
τῷ
ποιῷ
αἱ
ἀρεταί,
|
καὶ |
ἐν
τῷ
ποσῷ
τὸ
μέτριον, |
[1, 6] |
ἐν
τῷ
ποσῷ
τὸ
μέτριον,
|
καὶ |
ἐν
τῷ
πρός
τι
τὸ |
[1, 6] |
ἐστι
καὶ
ἐν
τῷ
ποιῷ
|
καὶ |
ἐν
τῷ
πρός
τι,
τὸ |
[1, 6] |
κατεσκεύαζον·
τὸ
δ´
ἀγαθὸν
λέγεται
|
καὶ |
ἐν
τῷ
τί
ἐστι
καὶ |
[1, 6] |
τῷ
πρός
τι
τὸ
χρήσιμον,
|
καὶ |
ἐν
χρόνῳ
καιρός,
καὶ
ἐν |
[1, 6] |
ἂν
εἴη
κοινόν
τι
καθόλου
|
καὶ |
ἕν·
οὐ
γὰρ
ἂν
ἐλέγετ´ |
[1, 9] |
παντοῖαι
τύχαι
κατὰ
τὸν
βίον,
|
καὶ |
ἐνδέχεται
τὸν
μάλιστ´
εὐθηνοῦντα
μεγάλαις |
[1, 8] |
παλαιοὶ
λέγουσιν,
τὰ
δὲ
ὀλίγοι
|
καὶ |
ἔνδοξοι
ἄνδρες·
οὐδετέρους
δὲ
τούτων |
[1, 8] |
καὶ
ὅτι
πράξεις
τινὲς
λέγονται
|
καὶ |
ἐνέργειαι
τὸ
τέλος·
οὕτω
γὰρ |
[1, 2] |
καὶ
σῴζειν·
ἀγαπητὸν
μὲν
γὰρ
|
καὶ |
ἑνὶ
μόνῳ,
κάλλιον
δὲ
καὶ |
[1, 8] |
οὐ
μόνον
ἐκ
τοῦ
συμπεράσματος
|
καὶ |
ἐξ
ὧν
ὁ
λόγος,
ἀλλὰ |
[1, 5] |
τιμᾶσθαι,
καὶ
παρ´
οἷς
γινώσκονται,
|
καὶ |
ἐπ´
ἀρετῇ·
δῆλον
οὖν
ὅτι |
[1, 13] |
λόγον
ἔχον
ἐπαινοῦμεν·
ὀρθῶς
γὰρ
|
καὶ |
ἐπὶ
τὰ
βέλτιστα
παρακαλεῖ·
φαίνεται |
[1, 13] |
τοὐναντίον
εἰς
τὰ
ἀριστερὰ
παραφέρεται,
|
καὶ |
ἐπὶ
τῆς
ψυχῆς
οὕτως·
ἐπὶ |
[1, 7] |
ἑκάστοις
κατὰ
τὴν
ὑποκειμένην
ὕλην
|
καὶ |
ἐπὶ
τοσοῦτον
ἐφ´
ὅσον
οἰκεῖον |
[1, 8] |
ταῖς
ἐλευθερίοις
πράξεσιν·
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων.
εἰ
δ´ |
[1, 9] |
πρὸς
ἀρετὴν
διά
τινος
μαθήσεως
|
καὶ |
ἐπιμελείας.
εἰ
δ´
ἐστὶν
οὕτω |
[1, 6] |
τῶν
κατὰ
μίαν
ἰδέαν
μία
|
καὶ |
ἐπιστήμη,
καὶ
τῶν
ἀγαθῶν
ἁπάντων |
[1, 1] |
δὲ
πράξεων
οὐσῶν
καὶ
τεχνῶν
|
καὶ |
ἐπιστημῶν
πολλὰ
γίνεται
καὶ
τὰ |
[1, 10] |
δὴ
τὸ
ζητούμενον
τῷ
εὐδαίμονι,
|
καὶ |
ἔσται
διὰ
βίου
τοιοῦτος·
ἀεὶ |
[1, 6] |
περὶ
τῆς
ἰδέας·
εἰ
γὰρ
|
καὶ |
ἔστιν
ἕν
τι
τὸ
κοινῇ |
[1, 10] |
καὶ
θετέον
οὕτως,
ἆρά
γε
|
καὶ |
ἔστιν
εὐδαίμων
τότε
ἐπειδὰν
ἀποθάνῃ; |
[1, 6] |
καιρός,
καὶ
ἐν
τόπῳ
δίαιτα
|
καὶ |
ἕτερα
τοιαῦτα)
δῆλον
ὡς
οὐκ
|
[1, 8] |
τε·
πράξει
γὰρ
ἐξ
ἀνάγκης,
|
καὶ |
εὖ
πράξει.
ὥσπερ
δ´
Ὀλυμπίασιν |
[1, 7] |
ἡμέρα·
οὕτω
δὲ
οὐδὲ
μακάριον
|
καὶ |
εὐδαίμονα
μία
ἡμέρα
οὐδ´
ὀλίγος |
[1, 12] |
τούς
τε
γὰρ
θεοὺς
μακαρίζομεν
|
καὶ |
εὐδαιμονίζομεν
καὶ
τῶν
ἀνδρῶν
τοὺς |
[1, 12] |
καὶ
βέλτιον
μακαρίζει.
δοκεῖ
δὲ
|
καὶ |
Εὔδοξος
καλῶς
συνηγορῆσαι
περὶ
τῶν |
[1, 10] |
περιπέσῃ.
οὐδὲ
δὴ
ποικίλος
γε
|
καὶ
|
εὐμετάβολος·
οὔτε
γὰρ
ἐκ
τῆς |
[1, 8] |
σχεδὸν
γὰρ
εὐζωία
τις
εἴρηται
|
καὶ |
εὐπραξία.
Φαίνεται
δὲ
καὶ
τὰ |
[1, 13] |
ψυχῆς,
θεωρητέον
δὲ
τούτων
χάριν,
|
καὶ |
ἐφ´
ὅσον
ἱκανῶς
ἔχει
πρὸς |
[1, 12] |
ἕκαστον
τῷ
ποιόν
τινα
πεφυκέναι
|
καὶ |
ἔχειν
πως
πρὸς
ἀγαθόν
τι |
[1, 13] |
πατρὸς
ἀκουστικόν
τι.
διορίζεται
δὲ
|
καὶ |
ἡ
ἀρετὴ
κατὰ
τὴν
διαφορὰν |
[1, 13] |
ἐνεργεῖν
μάλιστα
τὸ
μόριον
τοῦτο
|
καὶ |
ἡ
δύναμις
αὕτη,
ὁ
δ´ |
[1, 13] |
ὑπὸ
λόγου
τὸ
ἄλογον,
μηνύει
|
καὶ |
ἡ
νουθέτησις
καὶ
πᾶσα
ἐπιτίμησίς |
[1, 6] |
τι,
τὸ
δὲ
καθ´
αὑτὸ
|
καὶ |
ἡ
οὐσία
πρότερον
τῇ
φύσει |
[1, 10] |
(καὶ
γὰρ
αὐτὰ
συνεπικοσμεῖν
πέφυκεν,
|
καὶ |
ἡ
χρῆσις
αὐτῶν
καλὴ
καὶ |
[1, 8] |
εἴπομεν.
ἄριστον
ἄρα
καὶ
κάλλιστον
|
καὶ |
ἥδιστον
ἡ
εὐδαιμονία,
καὶ
οὐ |
[1, 6] |
οἷον
τὸ
φρονεῖν
καὶ
ὁρᾶν
|
καὶ
|
ἡδοναί
τινες
καὶ
τιμαί;
ταῦτα |
[1, 7] |
οὐδέποτε
δι´
ἄλλο,
τιμὴν
δὲ
|
καὶ |
ἡδονὴν
καὶ
νοῦν
καὶ
πᾶσαν |
[1, 6] |
λευκότητος.
τιμῆς
δὲ
καὶ
φρονήσεως
|
καὶ |
ἡδονῆς
ἕτεροι
καὶ
διαφέροντες
οἱ |
[1, 9] |
καὶ
τέλος
ἄριστον
εἶναι
φαίνεται
|
καὶ |
θεῖόν
τι
καὶ
μακάριον.
εἴη |
[1, 12] |
αἴτιον
τῶν
ἀγαθῶν
τίμιόν
τι
|
καὶ |
θεῖον
τίθεμεν.
~Ἐπεὶ
δ´
ἐστὶν |
[1, 2] |
καὶ
ἑνὶ
μόνῳ,
κάλλιον
δὲ
|
καὶ |
θειότερον
ἔθνει
καὶ
πόλεσιν.
~ἡ |
[1, 10] |
τέλος
ὁρᾶν;
εἰ
δὲ
δὴ
|
καὶ
|
θετέον
οὕτως,
ἆρά
γε
καὶ |
[1, 10] |
γὰρ
ἢ
μάλιστα
πάντων
πράξει
|
καὶ |
θεωρήσει
τὰ
κατ´
ἀρετήν,
καὶ |
[1, 7] |
φαίνεται
δὲ
καὶ
αὐτὴ
κοινὴ
|
καὶ |
ἵππῳ
καὶ
βοῒ
καὶ
παντὶ |
[1, 8] |
δ´
Ὀλυμπίασιν
οὐχ
οἱ
κάλλιστοι
|
καὶ |
ἰσχυρότατοι
στεφανοῦνται
ἀλλ´
οἱ
ἀγωνιζόμενοι |
[1, 7] |
μηδέποτε
δι´
ἄλλο
αἱρετὸν
τῶν
|
καὶ〉 |
καθ´
αὑτὰ
καὶ
δι´
αὐτὸ |
[1, 8] |
ὥστε
καὶ
τούτοις
εἰσὶν
ἡδεῖαι
|
καὶ
|
καθ´
αὑτάς.
οὐδὲν
δὴ
προσδεῖται |
[1, 2] |
γνῶσις
αὐτοῦ
μεγάλην
ἔχει
ῥοπήν,
|
καὶ |
καθάπερ
τοξόται
σκοπὸν
ἔχοντες
μᾶλλον |
[1, 5] |
καὶ
αὕτη·
δοκεῖ
γὰρ
ἐνδέχεσθαι
|
καὶ |
καθεύδειν
ἔχοντα
τὴν
ἀρετὴν
ἢ |
[1, 10] |
γὰρ
εἶναί
τι
τῷ
τεθνεῶτι
|
καὶ |
κακὸν
καὶ
ἀγαθόν,
εἴπερ
καὶ |
[1, 13] |
δύναμις
αὕτη,
ὁ
δ´
ἀγαθὸς
|
καὶ |
κακὸς
ἥκιστα
διάδηλοι
καθ´
ὕπνον |
[1, 8] |
ἀλλὰ
μὴν
καὶ
ἀγαθαί
γε
|
καὶ |
καλαί,
καὶ
μάλιστα
τούτων
ἕκαστον, |
[1, 9] |
τὴν
ἀρίστην.
τὸ
δὲ
μέγιστον
|
καὶ |
κάλλιστον
ἐπιτρέψαι
τύχῃ
λίαν
πλημμελὲς |
[1, 8] |
δ´
ὡς
εἴπομεν.
ἄριστον
ἄρα
|
καὶ |
κάλλιστον
καὶ
ἥδιστον
ἡ
εὐδαιμονία, |
[1, 10] |
πολλῷ
τινὶ
καὶ
τελείῳ,
μεγάλων
|
καὶ |
καλῶν
ἐν
αὐτῷ
γενόμενος
ἐπήβολος. |
[1, 7] |
σπουδαίου
δ´
ἀνδρὸς
εὖ
ταῦτα
|
καὶ
|
καλῶς,
ἕκαστον
δ´
εὖ
κατὰ |
[1, 2] |
τελειότερον
τὸ
τῆς
πόλεως
φαίνεται
|
καὶ |
λαβεῖν
καὶ
σῴζειν·
ἀγαπητὸν
μὲν |
[1, 13] |
δὲ
τούτων
ἔχομεν
τοὺς
Κρητῶν
|
καὶ |
Λακεδαιμονίων
νομοθέτας,
καὶ
εἴ
τινες |
[1, 10] |
γίνεται)
ἀνάπαλιν
δὲ
συμβαίνοντα
θλίβει
|
καὶ |
λυμαίνεται
τὸ
μακάριον·
λύπας
τε |
[1, 9] |
εἶναι
φαίνεται
καὶ
θεῖόν
τι
|
καὶ
|
μακάριον.
εἴη
δ´
ἂν
καὶ |
[1, 8] |
τὰ
περὶ
ψυχὴν
κυριώτατα
λέγομεν
|
καὶ
|
μάλιστα
ἀγαθά,
τὰς
δὲ
πράξεις |
[1, 2] |
δόξειε
δ´
ἂν
τῆς
κυριωτάτης
|
καὶ |
μάλιστα
ἀρχιτεκτονικῆς.
τοιαύτη
δ´
ἡ |
[1, 9] |
κατὰ
τέχνην
καὶ
πᾶσαν
αἰτίαν,
|
καὶ |
μάλιστα
τὰ〉
κατὰ
τὴν
ἀρίστην. |
[1, 8] |
καὶ
ἀγαθαί
γε
καὶ
καλαί,
|
καὶ |
μάλιστα
τούτων
ἕκαστον,
εἴπερ
καλῶς |
[1, 9] |
καὶ
τὴν
εὐδαιμονίαν
θεόσδοτον
εἶναι,
|
καὶ
|
μάλιστα
τῶν
ἀνθρωπίνων
ὅσῳ
βέλτιστον. |
[1, 5] |
ἡ
ἀρετὴ
κρείττων.
τάχα
δὲ
|
καὶ |
μᾶλλον
ἄν
τις
τέλος
τοῦ |
[1, 13] |
θεραπεύσοντα
καὶ
πᾶν
τὸ〉
σῶμα,
|
καὶ |
μᾶλλον
ὅσῳ
τιμιωτέρα
καὶ
βελτίων |
[1, 2] |
εἰς
ἄπειρον,
ὥστ´
εἶναι
κενὴν
|
καὶ |
ματαίαν
τὴν
ὄρεξιν)
δῆλον
ὡς |
[1, 10] |
ἐπειδὰν
φέρῃ
τις
εὐκόλως
πολλὰς
|
καὶ |
μεγάλας
ἀτυχίας,
μὴ
δι´
ἀναλγησίαν, |
[1, 10] |
δι´
ἀναλγησίαν,
ἀλλὰ
γεννάδας
ὢν
|
καὶ |
μεγαλόψυχος.
εἰ
δ´
εἰσὶν
αἱ |
[1, 2] |
πόλεσι,
(καὶ
ποίας
ἑκάστους
μανθάνειν
|
καὶ |
μέχρι
τίνος,
αὕτη
διατάσσει·
ὁρῶμεν |
[1, 2] |
βουλόμεθα,
τἆλλα
δὲ
διὰ
τοῦτο,
|
καὶ |
μὴ
πάντα
δι´
ἕτερον
αἱρούμεθα |
[1, 6] |
τηλικοῦτον
τοὺς
τεχνίτας
ἅπαντας
ἀγνοεῖν
|
καὶ |
μηδ´
ἐπιζητεῖν
οὐκ
εὔλογον.
ἄπορον |
[1, 10] |
μόνιμόν
τι
τὴν
εὐδαιμονίαν
ὑπειληφέναι
|
καὶ
|
μηδαμῶς
εὐμετάβολον,
τὰς
δὲ
τύχας |
[1, 7] |
μονούμενον
αἱρετὸν
ποιεῖ
τὸν
βίον
|
καὶ |
μηδενὸς
ἐνδεᾶ·
τοιοῦτον
δὲ
τὴν |
[1, 7] |
τὸ
καθ´
αὑτὸ
αἱρετὸν
ἀεὶ
|
καὶ |
μηδέποτε
δι´
ἄλλο.
τοιοῦτον
δ´ |
[1, 11] |
ἀγαθὸν
εἴτε
τοὐναντίον,
ἀφαυρόν
τι
|
καὶ |
μικρὸν
ἢ
ἁπλῶς
ἢ
ἐκείνοις |
[1, 10] |
κατὰ
τύχην
καὶ
διαφερόντων
μεγέθει
|
καὶ |
μικρότητι,
τὰ
μὲν
μικρὰ
τῶν |
[1, 6] |
θείη
τις
ἄν;
ἢ
ὅσα
|
καὶ |
μονούμενα
διώκεται,
οἷον
τὸ
φρονεῖν |
[1, 7] |
ἄλλο,
τιμὴν
δὲ
καὶ
ἡδονὴν
|
καὶ |
νοῦν
καὶ
πᾶσαν
ἀρετὴν
αἱρούμεθα
|
[1, 4] |
ἄλλοι
δ´
ἄλλο—
πολλάκις
δὲ
|
καὶ |
ὁ
αὐτὸς
ἕτερον·
νοσήσας
μὲν |
[1, 6] |
αὐτοανθρώπῳ
(καὶ
ἐν
ἀνθρώπῳ
εἷς
|
καὶ |
ὁ
αὐτὸς
λόγος
ἐστὶν
ὁ |
[1, 8] |
ὀρθῶς
ἐπήβολοι
γίνονται.
ἔστι
δὲ
|
καὶ |
ὁ
βίος
αὐτῶν
καθ´
αὑτὸν |
[1, 13] |
τῆς
εὐδαιμονίας
θεωρήσαιμεν.
δοκεῖ
δὲ
|
καὶ |
ὁ
κατ´
ἀλήθειαν
πολιτικὸς
περὶ |
[1, 6] |
τί
λέγεται,
οἷον
ὁ
θεὸς
|
καὶ
|
ὁ
νοῦς,
καὶ
ἐν
τῷ |
[1, 4] |
ἐπὶ
τὰς
ἀρχάς.
εὖ
γὰρ
|
καὶ |
ὁ
Πλάτων
ἠπόρει
τοῦτο
καὶ |
[1, 5] |
δὲ
χρηματιστὴς
βίαιός
τις
ἐστίν,
|
καὶ |
ὁ
πλοῦτος
δῆλον
ὅτι
οὐ |
[1, 5] |
προύχοντες,
ὅ
τε
νῦν
εἰρημένος
|
καὶ |
ὁ
πολιτικὸς
καὶ
τρίτος
ὁ |
[1, 10] |
δὴ
γίνοιτ´
ἄν,
εἰ
συμμεταβάλλοι
|
καὶ |
ὁ
τεθνεὼς
καὶ
γίνοιτο
ὁτὲ |
[1, 7] |
τὰ
καλῶς
ἔχοντα
τῇ
περιγραφῇ,
|
καὶ |
ὁ
χρόνος
τῶν
τοιούτων
εὑρετὴς |
[1, 4] |
οἱ
ἀπὸ
τῶν
ἀρχῶν
λόγοι
|
καὶ |
οἱ
ἐπὶ
τὰς
ἀρχάς.
εὖ |
[1, 4] |
πλείστων
ὁμολογεῖται·
τὴν
γὰρ
εὐδαιμονίαν
|
καὶ |
οἱ
πολλοὶ
καὶ
οἱ
χαρίεντες |
[1, 4] |
γὰρ
εὐδαιμονίαν
καὶ
οἱ
πολλοὶ
|
καὶ |
οἱ
χαρίεντες
λέγουσιν,
τὸ
δ´ |
[1, 10] |
τιμαὶ
καὶ
ἀτιμίαι
καὶ
τέκνων
|
καὶ
|
ὅλως
ἀπογόνων
εὐπραξίαι
τε
καὶ |
[1, 7] |
ὀφθαλμοῦ
καὶ
χειρὸς
καὶ
ποδὸς
|
καὶ |
ὅλως
ἑκάστου
τῶν
μορίων
φαίνεταί |
[1, 13] |
κοινωνεῖ
λόγου,
τὸ
δ´
ἐπιθυμητικὸν
|
καὶ |
ὅλως
ὀρεκτικὸν
μετέχει
πως,
ᾗ |
[1, 8] |
καὶ
τὰ
δίκαια
τῷ
φιλοδικαίῳ
|
καὶ |
ὅλως
τὰ
κατ´
ἀρετὴν
τῷ |
[1, 7] |
δι´
ἕτερον,
οἷον
πλοῦτον
αὐλοὺς
|
καὶ |
ὅλως
τὰ
ὄργανα,
δῆλον
ὡς |
[1, 7] |
γονεῦσι
καὶ
τέκνοις
καὶ
γυναικὶ
|
καὶ |
ὅλως
τοῖς
φίλοις
καὶ
πολίταις, |
[1, 12] |
γὰρ
δίκαιον
καὶ
τὸν
ἀνδρεῖον
|
καὶ |
ὅλως
τὸν
ἀγαθόν
τε
καὶ |
[1, 4] |
τὸν
περὶ
καλῶν
καὶ
δικαίων
|
καὶ |
ὅλως
τῶν
πολιτικῶν
ἀκουσόμενον
ἱκανῶς. |
[1, 7] |
καὶ
ἀγαλματοποιῷ
καὶ
παντὶ
τεχνίτῃ,
|
καὶ |
ὅλως
ὧν
ἔστιν
ἔργον
τι |
[1, 8] |
ταύτην
τὴν
δόξαν
παλαιὰν
οὖσαν
|
καὶ |
ὁμολογουμένην
ὑπὸ
τῶν
φιλοσοφούντων.
ὀρθῶς |
[1, 6] |
μονούμενα
διώκεται,
οἷον
τὸ
φρονεῖν
|
καὶ |
ὁρᾶν
καὶ
ἡδοναί
τινες
καὶ |
[1, 1] |
καθάπερ
ὑπὸ
τὴν
ἱππικὴν
χαλινοποιικὴ
|
καὶ |
ὅσαι
ἄλλαι
τῶν
ἱππικῶν
ὀργάνων |
[1, 8] |
ὑπὸ
τῶν
φιλοσοφούντων.
ὀρθῶς
δὲ
|
καὶ |
ὅτι
πράξεις
τινὲς
λέγονται
καὶ |
[1, 8] |
κάλλιστον
καὶ
ἥδιστον
ἡ
εὐδαιμονία,
|
καὶ |
οὐ
διώρισται
ταῦτα
κατὰ
τὸ |
[1, 8] |
τῶν
περὶ
ψυχὴν
ἀγαθῶν
γίνεται
|
καὶ |
οὐ
τῶν
ἐκτός.
συνᾴδει
δὲ |
[1, 7] |
γὰρ
αἱρούμεθα
ἀεὶ
δι´
αὐτὴν
|
καὶ |
οὐδέποτε
δι´
ἄλλο,
τιμὴν
δὲ |
[1, 13] |
μὲν
οὖν
κοινή
τις
ἀρετὴ
|
καὶ |
οὐκ
ἀνθρωπίνη
φαίνεται·
δοκεῖ
γὰρ |
[1, 4] |
τῆς
εὐδαιμονίας,
τί
ἐστιν,
ἀμφισβητοῦσι
|
καὶ |
οὐχ
ὁμοίως
οἱ
πολλοὶ
τοῖς |
[1, 13] |
τῶν
φίλων
φαμὲν
ἔχειν
λόγον,
|
καὶ |
οὐχ
ὥσπερ
τῶν
μαθηματικῶν.
ὅτι |
[1, 8] |
τούτων
δὲ
τὰ
μὲν
πολλοὶ
|
καὶ |
παλαιοὶ
λέγουσιν,
τὰ
δὲ
ὀλίγοι
|
[1, 10] |
ταῖς
τύχαις,
τὸν
αὐτὸν
εὐδαίμονα
|
καὶ |
πάλιν
ἄθλιον
ἐροῦμεν
πολλάκις,
χαμαιλέοντά |
[1, 13] |
καθάπερ
τὰ
τοῦ
σώματος
μόρια
|
καὶ |
πᾶν
τὸ
μεριστόν,
ἢ
τῷ |
[1, 13] |
ὥσπερ
καὶ
τὸν
ὀφθαλμοὺς
θεραπεύσοντα
|
καὶ |
πᾶν
τὸ〉
σῶμα,
καὶ
μᾶλλον |
[1, 10] |
καὶ
τὰς
τύχας
οἴσει
κάλλιστα
|
καὶ |
πάντῃ
πάντως
ἐμμελῶς
ὅ
γ´ |
[1, 7] |
κοινὴ
καὶ
ἵππῳ
καὶ
βοῒ
|
καὶ |
παντὶ
ζῴῳ.
λείπεται
δὴ
πρακτική |
[1, 7] |
ὥσπερ
γὰρ
αὐλητῇ
καὶ
ἀγαλματοποιῷ
|
καὶ
|
παντὶ
τεχνίτῃ,
καὶ
ὅλως
ὧν |
[1, 9] |
τελείου.
πολλαὶ
γὰρ
μεταβολαὶ
γίνονται
|
καὶ |
παντοῖαι
τύχαι
κατὰ
τὸν
βίον, |
[1, 11] |
ταῖς
δόξαις
ἐναντίον·
πολλῶν
δὲ
|
καὶ |
παντοίας
ἐχόντων
διαφορὰς
τῶν
συμβαινόντων, |
[1, 5] |
γοῦν
ὑπὸ
τῶν
φρονίμων
τιμᾶσθαι,
|
καὶ |
παρ´
οἷς
γινώσκονται,
καὶ
ἐπ´ |
[1, 13] |
νουθέτησις
καὶ
πᾶσα
ἐπιτίμησίς
τε
|
καὶ |
παράκλησις.
εἰ
δὲ
χρὴ
καὶ |
[1, 13] |
ἄλογον,
μηνύει
καὶ
ἡ
νουθέτησις
|
καὶ |
πᾶσα
ἐπιτίμησίς
τε
καὶ
παράκλησις. |
[1, 1] |
~(ΗΘΙΚΩΝ
ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΩΝ.
~Πᾶσα
τέχνη
|
καὶ |
πᾶσα
μέθοδος,
ὁμοίως
δὲ
πρᾶξίς |
[1, 1] |
ἱππικῶν
ὀργάνων
εἰσίν,
αὕτη
δὲ
|
καὶ |
πᾶσα
πολεμικὴ
πρᾶξις
ὑπὸ
τὴν |
[1, 9] |
δὲ
καὶ
τὰ
κατὰ
τέχνην
|
καὶ |
πᾶσαν
αἰτίαν,
καὶ
μάλιστα
τὰ〉 |
[1, 7] |
δὲ
καὶ
ἡδονὴν
καὶ
νοῦν
|
καὶ |
πᾶσαν
ἀρετὴν
αἱρούμεθα
μὲν
καὶ |
[1, 13] |
πως,
ᾗ
κατήκοόν
ἐστιν
αὐτοῦ
|
καὶ |
πειθαρχικόν·
οὕτω
δὴ
καὶ
τοῦ |
[1, 4] |
εἴη
τὸ
περὶ
τούτων
εἰδέναι.
|
~καὶ |
περὶ
μὲν
ἀκροατοῦ,
καὶ
πῶς |
[1, 5] |
εὐδαιμονίσειεν,
εἰ
μὴ
θέσιν
διαφυλάττων.
|
καὶ
|
περὶ
μὲν
τούτων
ἅλις·
ἱκανῶς |
[1, 11] |
τὰ
λεχθέντα,
μακαρίους
δ´
ἀνθρώπους.
|
~καὶ |
περὶ
μὲν
τούτων
ἐπὶ
τοσοῦτον |
[1, 7] |
τοῦδε·
καθ´
ἕκαστον
γὰρ
ἰατρεύει.
|
~καὶ |
περὶ
μὲν
τούτων
ἐπὶ
τοσοῦτον |
[1, 7] |
τὸ
ὅτι
δειχθῆναι
καλῶς,
οἷον
|
καὶ |
περὶ
τὰς
ἀρχάς·
τὸ
δ´ |
[1, 13] |
τάχα
γὰρ
οὕτως
ἂν
βέλτιον
|
καὶ |
περὶ
τῆς
εὐδαιμονίας
θεωρήσαιμεν.
δοκεῖ
|
[1, 6] |
εἴη
φιλοσοφίας
οἰκειότερον.
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ
|
περὶ
τῆς
ἰδέας·
εἰ
γὰρ |
[1, 3] |
οἱ
λόγοι
δ´
ἐκ
τούτων
|
καὶ |
περὶ
τούτων·
ἔτι
δὲ
τοῖς |
[1, 3] |
παχυλῶς
καὶ
τύπῳ
τἀληθὲς
ἐνδείκνυσθαι,
|
καὶ |
περὶ
τῶν
ὡς
ἐπὶ
τὸ |
[1, 3] |
πολιτικὴ
σκοπεῖται,
πολλὴν
ἔχει
διαφορὰν
|
καὶ
|
πλάνην,
ὥστε
δοκεῖν
νόμῳ
μόνον |
[1, 8] |
(καθάπερ
δι´
ὀργάνων,
διὰ
φίλων
|
καὶ |
πλούτου
καὶ
πολιτικῆς
δυνάμεως·
ἐνίων |
[1, 7] |
ἢ
καθάπερ
ὀφθαλμοῦ
καὶ
χειρὸς
|
καὶ |
ποδὸς
καὶ
ὅλως
ἑκάστου
τῶν |
[1, 2] |
τῶν
ἐπιστημῶν
ἐν
ταῖς
πόλεσι,
|
(καὶ |
ποίας
ἑκάστους
μανθάνειν
καὶ
μέχρι |
[1, 2] |
γὰρ
καὶ
ταὐτόν
ἐστιν
ἑνὶ
|
καὶ |
πόλει,
μεῖζόν
γε
καὶ
τελειότερον |
[1, 2] |
κάλλιον
δὲ
καὶ
θειότερον
ἔθνει
|
καὶ |
πόλεσιν.
~ἡ
μὲν
οὖν
μέθοδος |
[1, 7] |
γυναικὶ
καὶ
ὅλως
τοῖς
φίλοις
|
καὶ |
πολίταις,
ἐπειδὴ
φύσει
πολιτικὸν
ὁ |
[1, 8] |
ὀργάνων,
διὰ
φίλων
καὶ
πλούτου
|
καὶ |
πολιτικῆς
δυνάμεως·
ἐνίων
δὲ
τητώμενοι |
[1, 10] |
τῆς
ζωῆς,
τὰ
δὲ
μεγάλα
|
καὶ |
πολλὰ
γινόμενα
μὲν
εὖ
μακαριώτερον |
[1, 7] |
τοῦ
παντὸς
εἶναι
ἡ
ἀρχή,
|
καὶ |
πολλὰ
συμφανῆ
γίνεσθαι
δι´
αὐτῆς |
[1, 10] |
τυχόντων
ἀτυχημάτων
ἀλλ´
ὑπὸ
μεγάλων
|
καὶ |
πολλῶν,
ἔκ
τε
τῶν
τοιούτων |
[1, 9] |
καὶ
μακάριον.
εἴη
δ´
ἂν
|
καὶ |
πολύκοινον·
δυνατὸν
γὰρ
ὑπάρξαι
πᾶσι |
[1, 6] |
γνωρίζειν
αὐτὸ
πρὸς
τὰ
κτητὰ
|
καὶ |
πρακτὰ
τῶν
ἀγαθῶν·
οἷον
γὰρ
|
[1, 5] |
ὁμοιοπαθεῖν
Σαρδαναπάλλῳ.
οἱ
δὲ
χαρίεντες
|
καὶ |
πρακτικοὶ
τιμήν·
τοῦ
γὰρ
πολιτικοῦ |
[1, 9] |
καὶ
ἀγαθοὺς
τοὺς
πολίτας
ποιῆσαι
|
καὶ |
πρακτικοὺς
τῶν
καλῶν.
εἰκότως
οὖν |
[1, 7] |
καὶ
σκυτέως
ἔστιν
ἔργα
τινὰ
|
καὶ |
πράξεις,
ἀνθρώπου
δ´
οὐδέν
ἐστιν, |
[1, 7] |
τινα,
ταύτην
δὲ
ψυχῆς
ἐνέργειαν
|
καὶ |
πράξεις
μετὰ
λόγου,
σπουδαίου
δ´ |
[1, 7] |
ὅλως
ὧν
ἔστιν
ἔργον
τι
|
καὶ |
πρᾶξις,
ἐν
τῷ
ἔργῳ
δοκεῖ |
[1, 3] |
κατὰ
λόγον
τὰς
ὀρέξεις
ποιουμένοις
|
καὶ |
πράττουσι
πολυωφελὲς
ἂν
εἴη
τὸ |
[1, 7] |
ἄλλο,
ἐν
ἁπάσῃ
δὲ
πράξει
|
καὶ |
προαιρέσει
τὸ
τέλος·
τούτου
γὰρ |
[1, 1] |
μέθοδος,
ὁμοίως
δὲ
πρᾶξίς
τε
|
καὶ
|
προαίρεσις,
ἀγαθοῦ
τινὸς
ἐφίεσθαι
δοκεῖ· |
[1, 4] |
δ´
ἀναλαβόντες,
ἐπειδὴ
πᾶσα
γνῶσις
|
καὶ |
προαίρεσις
ἀγαθοῦ
τινὸς
ὀρέγεται,
τί |
[1, 12] |
ἐπαινετὸν
τῷ
ποιόν
τι
εἶναι
|
καὶ |
πρός
τι
πῶς
ἔχειν
ἐπαινεῖσθαι· |
[1, 2] |
καὶ
τὸ
ἄριστον.
ἆρ´
οὖν
|
καὶ |
πρὸς
τὸν
βίον
ἡ
γνῶσις |
[1, 5] |
ἀρετὴν
ἢ
ἀπρακτεῖν
διὰ
βίου,
|
καὶ |
πρὸς
τούτοις
(κακοπαθεῖν
καὶ
ἀτυχεῖν |
[1, 4] |
εἰδέναι.
~καὶ
περὶ
μὲν
ἀκροατοῦ,
|
καὶ |
πῶς
ἀποδεκτέον,
καὶ
τί
προτιθέμεθα, |
[1, 3] |
φαίνεται
μαθηματικοῦ
τε
πιθανολογοῦντος
ἀποδέχεσθαι
|
καὶ |
ῥητορικὸν
ἀποδείξεις
ἀπαιτεῖν.
ἕκαστος
δὲ |
[1, 11] |
τὰ
μὲν
ἔχει
τι
βρῖθος
|
καὶ |
ῥοπὴν
πρὸς
τὸν
βίον
τὰ
|
[1, 10] |
χαμαιλέοντά
τινα
τὸν
εὐδαίμονα
ἀποφαίνοντες
|
καὶ |
σαθρῶς
ἱδρυμένον.
ἢ
τὸ
μὲν |
[1, 7] |
αὐτοῦ.
πότερον
οὖν
τέκτονος
μὲν
|
καὶ |
σκυτέως
ἔστιν
ἔργα
τινὰ
καὶ |
[1, 10] |
τῷ
παρόντι
στρατοπέδῳ
χρῆσθαι
πολεμικώτατα
|
καὶ |
σκυτοτόμον
ἐκ
τῶν
δοθέντων
σκυτῶν |
[1, 6] |
συστοιχίᾳ
τὸ
ἕν·
οἷς
δὴ
|
καὶ |
Σπεύσιππος
ἐπακολουθῆσαι
δοκεῖ.
ἀλλὰ
περὶ |
[1, 10] |
καὶ
ἡ
χρῆσις
αὐτῶν
καλὴ
|
καὶ |
σπουδαία
γίνεται)
ἀνάπαλιν
δὲ
συμβαίνοντα |
[1, 12] |
ἔχειν
πως
πρὸς
ἀγαθόν
τι
|
καὶ |
σπουδαῖον.
δῆλον
δὲ
τοῦτο
καὶ |
[1, 7] |
καὶ
τοῦδε
σπουδαίου,
ὥσπερ
κιθαριστοῦ
|
καὶ |
σπουδαίου
κιθαριστοῦ,
καὶ
ἁπλῶς
δὴ |
[1, 7] |
δὲ
πειρατέον
ἑκάστας
ᾗ
πεφύκασιν,
|
καὶ |
σπουδαστέον
ὅπως
διορισθῶσι
καλῶς·
μεγάλην |
[1, 7] |
τέχνῃ·
ἄλλο
γὰρ
ἐν
ἰατρικῇ
|
καὶ |
στρατηγικῇ
καὶ
ταῖς
λοιπαῖς
ὁμοίως. |
[1, 10] |
ἀεὶ
τὰ
κάλλιστα
πράττειν,
καθάπερ
|
καὶ |
στρατηγὸν
ἀγαθὸν
τῷ
παρόντι
στρατοπέδῳ
|
[1, 6] |
τι
(παραφυάδι
γὰρ
τοῦτ´
ἔοικε
|
καὶ |
συμβεβηκότι
τοῦ
ὄντος)
ὥστ´
οὐκ
|
[1, 3] |
καὶ
ἐκ
τοιούτων
λέγοντας
τοιαῦτα
|
καὶ |
συμπεραίνεσθαι.
τὸν
αὐτὸν
δὴ
τρόπον
|
[1, 13] |
τὰς
δὲ
ἠθικάς,
σοφίαν
μὲν
|
καὶ |
σύνεσιν
καὶ
φρόνησιν
διανοητικάς,
ἐλευθεριότητα |
[1, 10] |
τιμιώταται
μονιμώτεραι
διὰ
τὸ
μάλιστα
|
καὶ |
συνεχέστατα
καταζῆν
ἐν
αὐταῖς
τοὺς |
[1, 2] |
τῆς
πόλεως
φαίνεται
καὶ
λαβεῖν
|
καὶ |
σῴζειν·
ἀγαπητὸν
μὲν
γὰρ
καὶ |
[1, 8] |
λεγομένων
τῶν
δὲ
περὶ
ψυχὴν
|
καὶ |
σῶμα,
τὰ
περὶ
ψυχὴν
κυριώτατα |
[1, 13] |
καὶ
φρόνησιν
διανοητικάς,
ἐλευθεριότητα
δὲ
|
καὶ |
σωφροσύνην
ἠθικάς.
λέγοντες
γὰρ
περὶ |
[1, 3] |
τοῖς
δημιουργουμένοις.
τὰ
δὲ
καλὰ
|
καὶ |
τὰ
δίκαια,
περὶ
ὧν
ἡ |
[1, 8] |
φιλοθεώρῳ·
τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
|
καὶ |
τὰ
δίκαια
τῷ
φιλοδικαίῳ
καὶ |
[1, 8] |
εἴρηται
καὶ
εὐπραξία.
Φαίνεται
δὲ
|
καὶ |
τὰ
ἐπιζητούμενα
τὰ
περὶ
τὴν |
[1, 12] |
ἀρετὴν
ἐπαινοῦμεν
διὰ
τὰς
πράξεις
|
καὶ |
τὰ
ἔργα,
καὶ
τὸν
ἰσχυρὸν |
[1, 6] |
παράδειγμα
τοῦτ´
ἔχοντες
μᾶλλον
εἰσόμεθα
|
καὶ |
τὰ
ἡμῖν
ἀγαθά,
κἂν
εἰδῶμεν, |
[1, 9] |
ἔχειν,
οὕτω
πέφυκεν,
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
τὰ
κατὰ
τέχνην
καὶ
πᾶσαν |
[1, 6] |
ὅτι
διττῶς
λέγοιτ´
ἂν
τἀγαθά,
|
καὶ |
τὰ
μὲν
καθ´
αὑτά,
θάτερα |
[1, 6] |
ἐπὶ
σωτηρίᾳ
γε
τῆς
ἀληθείας
|
καὶ |
τὰ
οἰκεῖα
ἀναιρεῖν,
ἄλλως
τε |
[1, 11] |
τὰ
δ´
ἐλαφροτέροις
ἔοικεν,
οὕτω
|
καὶ |
τὰ
περὶ
τοὺς
φίλους
ὁμοίως
|
[1, 8] |
ἀλλ´
ἕν
γέ
τι
ἢ
|
καὶ |
τὰ
πλεῖστα
κατορθοῦν.
τοῖς
μὲν |
[1, 1] |
τεχνῶν
καὶ
ἐπιστημῶν
πολλὰ
γίνεται
|
καὶ |
τὰ
τέλη·
ἰατρικῆς
μὲν
γὰρ |
[1, 10] |
οὐδέποτε
γὰρ
πράξει
τὰ
μισητὰ
|
καὶ |
τὰ
φαῦλα.
τὸν
γὰρ
ὡς |
[1, 3] |
τοιαύτην
δέ
τινα
πλάνην
ἔχει
|
καὶ |
τἀγαθὰ
διὰ
τὸ
πολλοῖς
συμβαίνειν |
[1, 12] |
τοιοῦτον
δ´
εἶναι
τὸν
θεὸν
|
καὶ |
τἀγαθόν·
πρὸς
ταῦτα
γὰρ
καὶ |
[1, 11] |
μηδοτιοῦν
συμβάλλεσθαι
λίαν
ἄφιλον
φαίνεται
|
καὶ
|
ταῖς
δόξαις
ἐναντίον·
πολλῶν
δὲ |
[1, 7] |
γὰρ
ἐν
ἰατρικῇ
καὶ
στρατηγικῇ
|
καὶ |
ταῖς
λοιπαῖς
ὁμοίως.
τί
οὖν |
[1, 12] |
καὶ
τἀγαθόν·
πρὸς
ταῦτα
γὰρ
|
καὶ |
τἆλλα
ἀναφέρεσθαι.
ὁ
μὲν
γὰρ |
[1, 8] |
μάλιστα
ἀγαθά,
τὰς
δὲ
πράξεις
|
καὶ |
τὰς
ἐνεργείας
τὰς
ψυχικὰς
περὶ |
[1, 2] |
τίνος,
αὕτη
διατάσσει·
ὁρῶμεν
δὲ
|
καὶ |
τὰς
ἐντιμοτάτας
τῶν
δυνάμεων
ὑπὸ |
[1, 10] |
καὶ
θεωρήσει
τὰ
κατ´
ἀρετήν,
|
καὶ |
τὰς
τύχας
οἴσει
κάλλιστα
καὶ |
[1, 6] |
ἔσται
τὸ
εἶδος.
εἰ
δὲ
|
καὶ |
ταῦτ´
ἐστὶ
τῶν
καθ´
αὑτά, |
[1, 10] |
τε
καὶ
δυστυχίαι.
ἀπορίαν
δὲ
|
καὶ |
ταῦτα
παρέχει·
τῷ
γὰρ
μακαρίως |
[1, 13] |
καὶ
διικνοῦνταί
τινες
τῶν
κινήσεων,
|
καὶ |
ταύτῃ
βελτίω
γίνεται
τὰ
φαντάσματα |
[1, 11] |
τραγῳδίαις
ἢ
πράττεσθαι,
συλλογιστέον
δὴ
|
καὶ |
ταύτην
τὴν
διαφοράν,
μᾶλλον
δ´ |
[1, 7] |
ἔχον
καὶ
διανοούμενον.
διττῶς
δὲ
|
καὶ |
ταύτης
λεγομένης
τὴν
κατ´
ἐνέργειαν |
[1, 2] |
εἴη
τἀνθρώπινον
ἀγαθόν.
εἰ
γὰρ
|
καὶ |
ταὐτόν
ἐστιν
ἑνὶ
καὶ
πόλει, |
[1, 7] |
βίον
μονώτην,
ἀλλὰ
καὶ
γονεῦσι
|
καὶ |
τέκνοις
καὶ
γυναικὶ
καὶ
ὅλως |
[1, 10] |
δέ,
οἷον
τιμαὶ
καὶ
ἀτιμίαι
|
καὶ |
τέκνων
καὶ
ὅλως
ἀπογόνων
εὐπραξίαι |
[1, 10] |
ἐστίν,
τὴν
εὐδαιμονίαν
δὲ
τέλος
|
καὶ
|
τέλειον
τίθεμεν
πάντῃ
πάντως.
εἰ |
[1, 7] |
αἱ
ἀρεταί,
κατὰ
τὴν
ἀρίστην
|
καὶ
|
τελειοτάτην.
ἔτι
δ´
ἐν
βίῳ |
[1, 2] |
ἑνὶ
καὶ
πόλει,
μεῖζόν
γε
|
καὶ |
τελειότερον
τὸ
τῆς
πόλεως
φαίνεται |
[1, 10] |
ἀλλ´
εἴπερ,
ἐν
πολλῷ
τινὶ
|
καὶ
|
τελείῳ,
μεγάλων
καὶ
καλῶν
ἐν |
[1, 12] |
ἐστὶν
ἡ
εὐδαιμονία
τῶν
τιμίων
|
καὶ |
τελείων.
ἔοικε
δ´
οὕτως
ἔχειν |
[1, 9] |
τὸν
δὲ
τοιαύταις
χρησάμενον
τύχαις
|
καὶ |
τελευτήσαντα
ἀθλίως
οὐδεὶς
εὐδαιμονίζει.
~Πότερον |
[1, 10] |
γὰρ
μακαρίως
βεβιωκότι
μέχρι
γήρως
|
καὶ |
τελευτήσαντι
κατὰ
λόγον
ἐνδέχεται
πολλὰς |
[1, 10] |
ἢ
προσθετέον
καὶ
βιωσόμενον
οὕτω
|
καὶ |
τελευτήσοντα
κατὰ
λόγον;
ἐπειδὴ
τὸ |
[1, 9] |
τὸ
γὰρ
τῆς
ἀρετῆς
ἆθλον
|
καὶ |
τέλος
ἄριστον
εἶναι
φαίνεται
καὶ |
[1, 10] |
ὅ
γ´
ὡς
ἀληθῶς
ἀγαθὸς
|
καὶ |
τετράγωνος
ἄνευ
ψόγου.
πολλῶν
δὲ |
[1, 7] |
γὰρ
ἄλλο
ἐν
ἄλλῃ
πράξει
|
καὶ
|
τέχνῃ·
ἄλλο
γὰρ
ἐν
ἰατρικῇ |
[1, 1] |
ἔργα.
πολλῶν
δὲ
πράξεων
οὐσῶν
|
καὶ |
τεχνῶν
καὶ
ἐπιστημῶν
πολλὰ
γίνεται
|
[1, 11] |
καὶ
αἱ
δυσπραξίαι,
τοιαῦτα
δὲ
|
καὶ |
τηλικαῦτα
ὥστε
μήτε
τοὺς
εὐδαίμονας |
[1, 7] |
δὲ
καὶ
τῶν
προειρημένων
χρή,
|
καὶ |
τὴν
ἀκρίβειαν
μὴ
ὁμοίως
ἐν |
[1, 12] |
καὶ
ὅλως
τὸν
ἀγαθόν
τε
|
καὶ |
τὴν
ἀρετὴν
ἐπαινοῦμεν
διὰ
τὰς |
[1, 7] |
ἀφοριστέον
ἄρα
τήν
τε
θρεπτικὴν
|
καὶ |
τὴν
αὐξητικὴν
ζωήν.
ἑπομένη
δὲ |
[1, 8] |
οὐκ
ἄνευ
ἡδονῆς·
ἕτεροι
δὲ
|
καὶ |
τὴν
ἐκτὸς
εὐετηρίαν
συμπαραλαμβάνουσιν.
τούτων |
[1, 13] |
καὶ
γὰρ
τἀγαθὸν
ἀνθρώπινον
ἐζητοῦμεν
|
καὶ |
τὴν
εὐδαιμονίαν
ἀνθρωπίνην.
ἀρετὴν
δὲ |
[1, 13] |
σώματος
ἀλλὰ
τὴν
τῆς
ψυχῆς·
|
καὶ |
τὴν
εὐδαιμονίαν
δὲ
ψυχῆς
ἐνέργειαν |
[1, 9] |
ἐστι
θεῶν
δώρημα
ἀνθρώποις,
εὔλογον
|
καὶ |
τὴν
εὐδαιμονίαν
θεόσδοτον
εἶναι,
καὶ
|
[1, 5] |
ὅθεν
παρεξέβημεν.
τὸ
γὰρ
ἀγαθὸν
|
καὶ |
τὴν
εὐδαιμονίαν
οὐκ
ἀλόγως
ἐοίκασιν |
[1, 7] |
ἂν
ἕκαστον
αὐτῶν)
αἱρούμεθα
δὲ
|
καὶ |
τῆς
εὐδαιμονίας
χάριν,
διὰ
τούτων |
[1, 8] |
οὖν
εἴπομεν,
ἔοικε
προσδεῖ–
σθαι
|
καὶ |
τῆς
τοιαύτης
εὐημερίας·
ὅθεν
εἰς |
[1, 13] |
ἐγκρατοῦς
καὶ
ἀκρατοῦς
τὸν
λόγον
|
καὶ |
τῆς
ψυχῆς
τὸ
λόγον
ἔχον |
[1, 4] |
μὲν
ἀκροατοῦ,
καὶ
πῶς
ἀποδεκτέον,
|
καὶ |
τί
προτιθέμεθα,
πεφροιμιάσθω
ταῦτα.
Λέγωμεν |
[1, 4] |
οὗ
λέγομεν
τὴν
πολιτικὴν
ἐφίεσθαι
|
καὶ |
τί
τὸ
πάντων
ἀκρότατον
τῶν |
[1, 6] |
ἐπιζητεῖν
οὐκ
εὔλογον.
ἄπορον
δὲ
|
καὶ |
τί
ὠφεληθήσεται
ὑφάντης
ἢ
τέκτων |
[1, 6] |
καὶ
ὁρᾶν
καὶ
ἡδοναί
τινες
|
καὶ |
τιμαί;
ταῦτα
γὰρ
εἰ
καὶ |
[1, 2] |
περιλαβεῖν
αὐτὸ
τί
ποτ´
ἐστὶ
|
καὶ
|
τίνος
τῶν
ἐπιστημῶν
ἢ
δυνάμεων. |
[1, 2] |
δὲ
νομοθετούσης
τί
δεῖ
πράττειν
|
καὶ |
τίνων
ἀπέχεσθαι,
τὸ
ταύτης
τέλος |
[1, 12] |
πάντες
πράττομεν,
τὴν
ἀρχὴν
δὲ
|
καὶ |
τὸ
αἴτιον
τῶν
ἀγαθῶν
τίμιόν |
[1, 13] |
ὁμοφωνεῖ
τῷ
λόγῳ.
φαίνεται
δὴ
|
καὶ |
τὸ
ἄλογον
διττόν.
τὸ
μὲν |
[1, 2] |
ὡς
τοῦτ´
ἂν
εἴη
τἀγαθὸν
|
καὶ |
τὸ
ἄριστον.
ἆρ´
οὖν
καὶ |
[1, 6] |
πᾶσαι
γὰρ
ἀγαθοῦ
τινὸς
ἐφιέμεναι
|
καὶ |
τὸ
ἐνδεὲς
ἐπιζητοῦσαι
παραλείπουσι
τὴν |
[1, 8] |
ἐκτός.
συνᾴδει
δὲ
τῷ
λόγῳ
|
καὶ |
τὸ
εὖ
ζῆν
καὶ
τὸ |
[1, 7] |
τῷ
ἔργῳ
δοκεῖ
τἀγαθὸν
εἶναι
|
καὶ |
τὸ
εὖ,
οὕτω
δόξειεν
ἂν |
[1, 4] |
λέγουσιν,
τὸ
δ´
εὖ
ζῆν
|
καὶ |
τὸ
εὖ
πράττειν
ταὐτὸν
ὑπολαμβάνουσι |
[1, 8] |
λόγῳ
καὶ
τὸ
εὖ
ζῆν
|
καὶ |
τὸ
εὖ
πράττειν
τὸν
εὐδαίμονα· |
[1, 13] |
ἀλλὰ
περὶ
μὲν
τούτων
ἅλις,
|
καὶ |
τὸ
θρεπτικὸν
ἐατέον,
ἐπειδὴ
τῆς |
[1, 13] |
ἐν
τῇ
περιφερείᾳ
τὸ
κυρτὸν
|
καὶ |
τὸ
κοῖλον,
οὐθὲν
διαφέρει
πρὸς |
[1, 13] |
φάναι
λόγον
ἔχειν,
διττὸν
ἔσται
|
καὶ |
τὸ
λόγον
ἔχον,
τὸ
μὲν |
[1, 10] |
πάλιν
δ´
ἄθλιος·
ἄτοπον
δὲ
|
καὶ |
τὸ
μηδὲν
μηδ´
ἐπί
τινα |
[1, 7] |
αὑτὸ
διωκτὸν
τοῦ
δι´
ἕτερον
|
καὶ |
τὸ
μηδέποτε
δι´
ἄλλο
αἱρετὸν |
[1, 10] |
ἐναντίου.
μαρτυρεῖ
δὲ
τῷ
λόγῳ
|
καὶ |
τὸ
νῦν
διαπορηθέν.
περὶ
οὐδὲν |
[1, 10] |
ἀπορηθέν·
τάχα
γὰρ
ἂν
θεωρηθείη
|
καὶ |
τὸ
νῦν
ἐπιζητούμενον
ἐξ
ἐκείνου. |
[1, 11] |
εἰ
δὲ
μή,
τοσοῦτόν
γε
|
καὶ |
τοιοῦτον
ὥστε
μὴ
ποιεῖν
εὐδαίμονας |
[1, 10] |
ἐξ
ἐναντίας·
δῆλον
δ´
ὅτι
|
καὶ |
τοῖς
ἀποστήμασι
πρὸς
τοὺς
γονεῖς
|
[1, 10] |
τὸν
κατ´
ἀρετὴν
τελείαν
ἐνεργοῦντα
|
καὶ |
τοῖς
ἐκτὸς
ἀγαθοῖς
ἱκανῶς
κεχορηγημένον
|
[1, 9] |
ὁμολογούμενα
δὲ
ταῦτ´
ἂν
εἴη
|
καὶ |
τοῖς
ἐν
ἀρχῇ·
τὸ
γὰρ |
[1, 10] |
γε
παντελῶς
ἄτοπον,
ἄλλως
τε
|
καὶ |
τοῖς
λέγουσιν
ἡμῖν
ἐνέργειάν
τινα |
[1, 7] |
γὰρ
ζῆν
κοινὸν
εἶναι
φαίνεται
|
καὶ |
τοῖς
φυτοῖς,
ζητεῖται
δὲ
τὸ |
[1, 12] |
ἔχειν
ἐπαινεῖσθαι·
τὸν
γὰρ
δίκαιον
|
καὶ |
τὸν
ἀνδρεῖον
καὶ
ὅλως
τὸν
|
[1, 5] |
καὶ
φορτικώτατοι
τὴν
ἡδονήν·
διὸ
|
καὶ |
τὸν
βίον
ἀγαπῶσι
τὸν
ἀπολαυστικόν. |
[1, 12] |
ἔργα,
καὶ
τὸν
ἰσχυρὸν
δὲ
|
καὶ |
τὸν
δρομικὸν
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
[1, 12] |
τὰς
πράξεις
καὶ
τὰ
ἔργα,
|
καὶ |
τὸν
ἰσχυρὸν
δὲ
καὶ
τὸν |
[1, 13] |
πως
τὰ
περὶ
ψυχῆς,
ὥσπερ
|
καὶ |
τὸν
ὀφθαλμοὺς
θεραπεύσοντα
καὶ
πᾶν |
[1, 13] |
πρᾶος
ἢ
σώφρων·
ἐπαινοῦμεν
δὲ
|
καὶ |
τὸν
σοφὸν
κατὰ
τὴν
ἕξιν· |
[1, 10] |
δὴ
τὸ
τέλος
ὁρᾶν
δεῖ
|
καὶ |
τότε
μακαρίζειν
ἕκαστον
οὐχ
ὡς |
[1, 6] |
στρατηγικὴ
ἐν
νόσῳ
δ´
ἰατρική,
|
καὶ |
τοῦ
μετρίου
ἐν
τροφῇ
μὲν
|
[1, 13] |
αὐτοῦ
καὶ
πειθαρχικόν·
οὕτω
δὴ
|
καὶ
|
τοῦ
πατρὸς
καὶ
τῶν
φίλων |
[1, 7] |
ἔργον
εἶναι
τῷ
γένει
τοῦδε
|
καὶ |
τοῦδε
σπουδαίου,
ὥσπερ
κιθαριστοῦ
καὶ |
[1, 10] |
ποιεῖν·
τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
|
καὶ |
τοὺς
ἄλλους
τεχνίτας
ἅπαντας.
εἰ |
[1, 7] |
ἐπεκτείνοντι
γὰρ
ἐπὶ
τοὺς
γονεῖς
|
καὶ |
τοὺς
ἀπογόνους
καὶ
τῶν
φίλων |
[1, 10] |
μεταβολὰς
συμβαίνειν
περὶ
τοὺς
ἐκγόνους,
|
καὶ |
τοὺς
μὲν
αὐτῶν
ἀγαθοὺς
εἶναι |
[1, 10] |
καὶ
τῶν
δυστυχημάτων,
ἔχει
μὲν
|
καὶ |
τοῦτ´
ἀμφισβήτησίν
τινα·
δοκεῖ
γὰρ |
[1, 13] |
ἕτερον,
οὐδὲν
διαφέρει.
λόγου
δὲ
|
καὶ |
τοῦτο
φαίνεται
μετέχειν,
ὥσπερ
εἴπομεν· |
[1, 13] |
καὶ
παράκλησις.
εἰ
δὲ
χρὴ
|
καὶ |
τοῦτο
φάναι
λόγον
ἔχειν,
διττὸν |
[1, 8] |
αἱ
κατ´
ἀρετὴν
πράξεις,
ὥστε
|
καὶ |
τούτοις
εἰσὶν
ἡδεῖαι
καὶ
καθ´ |
[1, 4] |
τι
καθ´
αὑτὸ
εἶναι,
ὃ
|
καὶ |
τούτοις
πᾶσιν
αἴτιόν
ἐστι
τοῦ |
[1, 3] |
δὲ
κρίνει
καλῶς
ἃ
γινώσκει,
|
καὶ |
τούτων
ἐστὶν
ἀγαθὸς
κριτής.
καθ´
|
[1, 5] |
νῦν
εἰρημένος
καὶ
ὁ
πολιτικὸς
|
καὶ |
τρίτος
ὁ
θεωρητικός.
οἱ
μὲν |
[1, 6] |
ἐναντίων
κωλυτικὰ
διὰ
ταῦτα
λέγεσθαι
|
καὶ
|
τρόπον
ἄλλον.
δῆλον
οὖν
ὅτι |
[1, 3] |
καὶ
ἐκ
τοιούτων
λέγοντας
παχυλῶς
|
καὶ |
τύπῳ
τἀληθὲς
ἐνδείκνυσθαι,
καὶ
περὶ |
[1, 11] |
ἀπέραντον
φαίνεται,
καθόλου
δὲ
λεχθὲν
|
καὶ |
τύπῳ
τάχ´
ἂν
ἱκανῶς
ἔχοι. |
[1, 10] |
τοὺς
μὲν
αὐτῶν
ἀγαθοὺς
εἶναι
|
καὶ |
τυχεῖν
βίου
τοῦ
κατ´
ἀξίαν, |
[1, 10] |
καὶ
κακὸν
καὶ
ἀγαθόν,
εἴπερ
|
καὶ |
τῷ
ζῶντι
μὴ
αἰσθανομένῳ
δέ, |
[1, 13] |
τοῦ
σώματος
γνῶσιν.
θεωρητέον
δὴ
|
καὶ |
τῷ
πολιτικῷ
περὶ
ψυχῆς,
θεωρητέον
|
[1, 6] |
μίαν
ἰδέαν
μία
καὶ
ἐπιστήμη,
|
καὶ |
τῶν
ἀγαθῶν
ἁπάντων
ἦν
ἂν |
[1, 12] |
τοὺς
θειοτάτους
{μακαρίζομεν}
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
τῶν
ἀγαθῶν·
οὐδεὶς
γὰρ
τὴν |
[1, 12] |
ἰσχυρὸν
δὲ
καὶ
τὸν
δρομικὸν
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
ἕκαστον
τῷ
ποιόν |
[1, 12] |
γὰρ
θεοὺς
μακαρίζομεν
καὶ
εὐδαιμονίζομεν
|
καὶ |
τῶν
ἀνδρῶν
τοὺς
θειοτάτους
{μακαρίζομεν} |
[1, 10] |
μικρὰ
τῶν
εὐτυχημάτων,
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
τῶν
ἀντικειμένων,
δῆλον
ὡς
οὐ |
[1, 10] |
ἐκτὸς
ἤδη
τῶν
κακῶν
ὄντα
|
καὶ |
τῶν
δυστυχημάτων,
ἔχει
μὲν
καὶ |
[1, 8] |
τὴν
εὐδαιμονίαν.
φαίνεται
δ´
ὅμως
|
καὶ |
τῶν
ἐκτὸς
ἀγαθῶν
προσδεομένη,
καθάπερ |
[1, 8] |
(τούτων
γάρ
τινες
νικῶσιν)
οὕτω
|
καὶ |
τῶν
ἐν
τῷ
βίῳ
καλῶν |
[1, 10] |
τὰς
κατ´
ἀρετήν·
μονιμώτεραι
γὰρ
|
καὶ |
τῶν
ἐπιστημῶν
αὗται
δοκοῦσιν
εἶναι· |
[1, 8] |
νενεμημένων
δὴ
τῶν
ἀγαθῶν
τριχῇ,
|
καὶ |
τῶν
μὲν
ἐκτὸς
λεγομένων
τῶν |
[1, 11] |
παντοίας
ἐχόντων
διαφορὰς
τῶν
συμβαινόντων,
|
καὶ |
τῶν
μὲν
μᾶλλον
συνικνουμένων
τῶν |
[1, 13] |
γὰρ
τοὺς
πολίτας
ἀγαθοὺς
ποιεῖν
|
καὶ |
τῶν
νόμων
ὑπηκόους.
παράδειγμα
δὲ |
[1, 11] |
ἱκανῶς
ἔχοι.
εἰ
δή,
καθάπερ
|
καὶ |
τῶν
περὶ
αὑτὸν
ἀτυχημάτων
τὰ |
[1, 7] |
προσθεῖναι
τὸ
ἐλλεῖπον.
μεμνῆσθαι
δὲ
|
καὶ |
τῶν
προειρημένων
χρή,
καὶ
τὴν
|
[1, 12] |
δ´
ἐγκώμια
τῶν
ἔργων
ὁμοίως
|
καὶ |
τῶν
σωματικῶν
καὶ
τῶν
ψυχικῶν. |
[1, 7] |
ἢ
συνεργὸς
ἀγαθὸς
εἶναι·
ὅθεν
|
καὶ |
τῶν
τεχνῶν
γεγόνασιν
αἱ
ἐπιδόσεις· |
[1, 6] |
ἐπιστήμη·
νῦν
δ´
εἰσὶ
πολλαὶ
|
καὶ |
τῶν
ὑπὸ
μίαν
κατηγορίαν,
οἷον |
[1, 11] |
Τὰς
δὲ
τῶν
ἀπογόνων
τύχας
|
καὶ |
τῶν
φίλων
ἁπάντων
τὸ
μὲν |
[1, 7] |
τοὺς
γονεῖς
καὶ
τοὺς
ἀπογόνους
|
καὶ |
τῶν
φίλων
τοὺς
φίλους
εἰς |
[1, 13] |
οὕτω
δὴ
καὶ
τοῦ
πατρὸς
|
καὶ |
τῶν
φίλων
φαμὲν
ἔχειν
λόγον, |
[1, 12] |
ἔργων
ὁμοίως
καὶ
τῶν
σωματικῶν
|
καὶ |
τῶν
ψυχικῶν.
ἀλλὰ
ταῦτα
μὲν |
[1, 10] |
ἐροῦμεν
τῶν
ζώντων
οἷς
ὑπάρχει
|
καὶ |
ὑπάρξει
τὰ
λεχθέντα,
μακαρίους
δ´ |
[1, 4] |
ἑαυτοῖς
ἄγνοιαν
τοὺς
μέγα
τι
|
καὶ
|
ὑπὲρ
αὐτοὺς
λέγοντας
θαυμάζουσιν.
ἔνιοι |
[1, 6] |
ἰδέας
ἐν
οἷς
τὸ
πρότερον
|
καὶ |
ὕστερον
ἔλεγον,
διόπερ
οὐδὲ
τῶν
|
[1, 12] |
μεῖζόν
τι
καὶ
βέλτιον,
καθάπερ
|
καὶ |
φαίνεται·
τούς
τε
γὰρ
θεοὺς
|
[1, 4] |
μὲν
γὰρ
τῶν
ἐναργῶν
τι
|
καὶ |
φανερῶν,
οἷον
ἡδονὴν
ἢ
πλοῦτον |
[1, 13] |
τῆς
ψυχῆς
ᾗ
λέγεται
σπουδαία
|
καὶ |
φαύλη)
πλὴν
εἰ
μὴ
κατὰ |
[1, 6] |
τὰ
οἰκεῖα
ἀναιρεῖν,
ἄλλως
τε
|
καὶ |
φιλοσόφους
ὄντας·
ἀμφοῖν
γὰρ
ὄντοιν |
[1, 5] |
βίων
ὑπολαμβάνειν
οἱ
μὲν
πολλοὶ
|
καὶ |
φορτικώτατοι
τὴν
ἡδονήν·
διὸ
καὶ |
[1, 6] |
τὸν
τῆς
λευκότητος.
τιμῆς
δὲ
|
καὶ |
φρονήσεως
καὶ
ἡδονῆς
ἕτεροι
καὶ |
[1, 13] |
ἠθικάς,
σοφίαν
μὲν
καὶ
σύνεσιν
|
καὶ |
φρόνησιν
διανοητικάς,
ἐλευθεριότητα
δὲ
καὶ |
[1, 13] |
δὲ
τὸ
μὲν
ἔοικε
κοινῷ
|
καὶ |
φυτικῷ,
λέγω
δὲ
τὸ
αἴτιον |
[1, 7] |
ἀργὸν
πέφυκεν;
ἢ
καθάπερ
ὀφθαλμοῦ
|
καὶ
|
χειρὸς
καὶ
ποδὸς
καὶ
ὅλως |
[1, 9] |
ὑπάρχειν
ἀναγκαῖον,
τὰ
δὲ
συνεργὰ
|
καὶ |
χρήσιμα
πέφυκεν
ὀργανικῶς.
ὁμολογούμενα
δὲ |
[1, 13] |
τοῖς
ἐξωτερικοῖς
λόγοις
ἀρκούντως
ἔνια,
|
καὶ |
χρηστέον
αὐτοῖς·
οἷον
τὸ
μὲν |
[1, 6] |
ἐμφαίνεσθαι
δεήσει,
καθάπερ
ἐν
χιόνι
|
καὶ |
ψιμυθίῳ
τὸν
τῆς
λευκότητος.
τιμῆς |