Alphabétiquement     [«   »]
καθεύδοντι 1
καθόλου 3
καί 1
καὶ 420
καίπερ 1
καιρός 1
καιροῦ 1
Fréquences     [«    »]
161 δὲ
127 τὸ
122 τῶν
420 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Éthique à Nicomaque, livre I

καὶ


Livre, chapitre
[1, 8]   ἀρετὴν πράξεις ἡδεῖαι. ἀλλὰ μὴν  καὶ   ἀγαθαί γε καὶ καλαί, καὶ
[1, 10]   τι τῷ τεθνεῶτι καὶ κακὸν  καὶ   ἀγαθόν, εἴπερ καὶ τῷ ζῶντι
[1, 9]   ἐπιμέλειαν ποιεῖται τοῦ ποιούς τινας  καὶ   ἀγαθοὺς τοὺς πολίτας ποιῆσαι καὶ
[1, 7]   τοῦ ἀνθρώπου. ὥσπερ γὰρ αὐλητῇ  καὶ   ἀγαλματοποιῷ καὶ παντὶ τεχνίτῃ, καὶ
[1, 6]   εἶδος τὰ καθ´ αὑτὰ διωκόμενα  καὶ   ἀγαπώμενα, τὰ δὲ ποιητικὰ τούτων
[1, 11]   εὐπραξίαι τῶν φίλων, ὁμοίως δὲ  καὶ   αἱ δυσπραξίαι, τοιαῦτα δὲ καὶ
[1, 13]   πῃ λόγου. τοῦ γὰρ ἐγκρατοῦς  καὶ   ἀκρατοῦς τὸν λόγον καὶ τῆς
[1, 7]   αἰσθήσει, αἳ δ´ ἐθισμῷ τινί,  καὶ   ἄλλαι δ´ ἄλλως. μετιέναι δὲ
[1, 13]   ἀρετῆς ἄμοιρον πέφυκεν. ἔοικε δὲ  καὶ   ἄλλη τις φύσις τῆς ψυχῆς
[1, 6]   σώματι ὄψις, ἐν ψυχῇ νοῦς,  καὶ   ἄλλο δὴ ἐν ἄλλῳ. ἀλλ´
[1, 9]   τύχην παραγίνεται. εἰ μὲν οὖν  καὶ   ἄλλο τί ἐστι θεῶν δώρημα
[1, 13]   παρακαλεῖ· φαίνεται δ´ ἐν αὐτοῖς  καὶ   ἄλλο τι παρὰ τὸν λόγον
[1, 5]   τὸ ζητούμενον ἀγαθόν· χρήσιμον γὰρ  καὶ   ἄλλου χάριν. διὸ μᾶλλον τὰ
[1, 9]   ἐστι μαθητὸν ἐθιστὸν  καὶ   ἄλλως πως ἀσκητόν, κατά
[1, 8]   ὑπάρχουσαν, οἷον τῷ καθεύδοντι  καὶ   ἄλλως πως ἐξηργηκότι, τὴν δ´
[1, 13]   εὐηκοώτερόν ἐστι τὸ τοῦ σώφρονος  καὶ   ἀνδρείου· πάντα γὰρ ὁμοφωνεῖ τῷ
[1, 7]   μορίων φαίνεταί τι ἔργον, οὕτω  καὶ   ἀνθρώπου παρὰ πάντα ταῦτα θείη
[1, 7]   τὸ εὖ, οὕτω δόξειεν ἂν  καὶ   ἀνθρώπῳ, εἴπερ ἔστι τι ἔργον
[1, 13]   παρὰ τὸν λόγον, ἐναντιούμενον τούτῳ  καὶ   ἀντιβαῖνον. πῶς δ´ ἕτερον, οὐδὲν
[1, 13]   τὸν λόγον πεφυκός, μάχεται  καὶ   ἀντιτείνει τῷ λόγῳ. ἀτεχνῶς γὰρ
[1, 3]   πάθεσιν ἀκολουθητικὸς ὢν ματαίως ἀκούσεται  καὶ   ἀνωφελῶς, ἐπειδὴ τὸ τέλος ἐστὶν
[1, 11]   καθ´ ἕκαστον μὲν διαιρεῖν μακρὸν  καὶ   ἀπέραντον φαίνεται, καθόλου δὲ λεχθὲν
[1, 7]   αὑτὰ καὶ δι´ αὐτὸ αἱρετῶν,  καὶ   ἁπλῶς δὴ τέλειον τὸ καθ´
[1, 7]   ὥσπερ κιθαριστοῦ καὶ σπουδαίου κιθαριστοῦ,  καὶ   ἁπλῶς δὴ τοῦτ´ ἐπὶ πάντων,
[1, 3]   συμπεραίνεσθαι. τὸν αὐτὸν δὴ τρόπον  καὶ   ἀποδέχεσθαι χρεὼν ἕκαστα τῶν λεγομένων·
[1, 9]   ἕτεροι δὲ τὴν ἀρετήν. ~Ὅθεν  καὶ   ἀπορεῖται πότερόν ἐστι μαθητὸν
[1, 9]   μακαρίζονται. δεῖ γάρ, ὥσπερ εἴπομεν,  καὶ   ἀρετῆς τελείας καὶ βίου τελείου.
[1, 7]   ἀρχάς· τὸ δ´ ὅτι πρῶτον  καὶ   ἀρχή. τῶν ἀρχῶν δ´ αἳ
[1, 8]   παναίσχης δυσγενὴς μονώτης  καὶ   ἄτεκνος, ἔτι δ´ ἴσως ἧττον,
[1, 10]   μὴ αἰσθανομένῳ δέ, οἷον τιμαὶ  καὶ   ἀτιμίαι καὶ τέκνων καὶ ὅλως
[1, 5]   βίου, καὶ πρὸς τούτοις (κακοπαθεῖν  καὶ   ἀτυχεῖν τὰ μέγιστα· τὸν δ´
[1, 13]   δὲ τὸ αἴτιον τοῦ τρέφεσθαι  καὶ   αὔξεσθαι· τὴν τοιαύτην γὰρ δύναμιν
[1, 7]   ἀεί. τέλειον δή τι φαίνεται  καὶ   αὔταρκες εὐδαιμονία, τῶν πρακτῶν
[1, 7]   τις ἂν εἴη, φαίνεται δὲ  καὶ   αὐτὴ κοινὴ καὶ ἵππῳ καὶ
[1, 5]   ταύτην ὑπολάβοι. φαίνεται δὲ ἀτελεστέρα  καὶ   αὕτη· δοκεῖ γὰρ ἐνδέχεσθαι καὶ
[1, 12]   ἔστιν ἔπαινος, ἀλλὰ μεῖζόν τι  καὶ   βέλτιον, καθάπερ καὶ φαίνεται· τούς
[1, 12]   δίκαιον, ἀλλ´ ὡς θειότερόν τι  καὶ   βέλτιον μακαρίζει. δοκεῖ δὲ καὶ
[1, 13]   σῶμα, καὶ μᾶλλον ὅσῳ τιμιωτέρα  καὶ   βελτίων πολιτικὴ τῆς ἰατρικῆς·
[1, 9]   ὥσπερ εἴπομεν, καὶ ἀρετῆς τελείας  καὶ   βίου τελείου. πολλαὶ γὰρ μεταβολαὶ
[1, 10]   ἀλλὰ τέλειον βίον; προσθετέον  καὶ   βιωσόμενον οὕτω καὶ τελευτήσοντα κατὰ
[1, 7]   καὶ αὐτὴ κοινὴ καὶ ἵππῳ  καὶ   βοῒ καὶ παντὶ ζῴῳ. λείπεται
[1, 6]   δ´ ἄν τις τί ποτε  καὶ   βούλονται λέγειν αὐτοέκαστον, εἴπερ ἔν
[1, 10]   εὖ μακαριώτερον τὸν βίον ποιήσει  (καὶ   γὰρ αὐτὰ συνεπικοσμεῖν πέφυκεν, καὶ
[1, 6]   τἀγαθὸν ἰσαχῶς λέγεται τῷ ὄντι  (καὶ   γὰρ ἐν τῷ τί λέγεται,
[1, 13]   δὲ ἐπισκεπτέον ἀνθρωπίνης δῆλον ὅτι·  καὶ   γὰρ τἀγαθὸν ἀνθρώπινον ἐζητοῦμεν καὶ
[1, 7]   ἐφ´ ὅσον οἰκεῖον τῇ μεθόδῳ.  καὶ   γὰρ τέκτων καὶ γεωμέτρης διαφερόντως
[1, 7]   τῇ μεθόδῳ. καὶ γὰρ τέκτων  καὶ   γεωμέτρης διαφερόντως ἐπιζητοῦσι τὴν ὀρθήν·
[1, 10]   εἰ συμμεταβάλλοι καὶ τεθνεὼς  καὶ   γίνοιτο ὁτὲ μὲν εὐδαίμων πάλιν
[1, 7]   τῷ ζῶντι βίον μονώτην, ἀλλὰ  καὶ   γονεῦσι καὶ τέκνοις καὶ γυναικὶ
[1, 7]   ἀλλὰ καὶ γονεῦσι καὶ τέκνοις  καὶ   γυναικὶ καὶ ὅλως τοῖς φίλοις
[1, 6]   δ´ ἂν ἴσως βέλτιον εἶναι  καὶ   δεῖν ἐπὶ σωτηρίᾳ γε τῆς
[1, 11]   πολὺ μᾶλλον τὰ παράνομα  καὶ   δεινὰ προϋπάρχειν ἐν ταῖς τραγῳδίαις
[1, 6]   καὶ τιμαί; ταῦτα γὰρ εἰ  καὶ   δι´ ἄλλο τι διώκομεν, ὅμως
[1, 7]   καὶ πᾶσαν ἀρετὴν αἱρούμεθα μὲν  καὶ   δι´ αὐτά (μηθενὸς γὰρ ἀποβαίνοντος
[1, 7]   αἱρετὸν τῶν καὶ〉 καθ´ αὑτὰ  καὶ   δι´ αὐτὸ αἱρετῶν, καὶ ἁπλῶς
[1, 12]   τελείων. ἔοικε δ´ οὕτως ἔχειν  καὶ   διὰ τὸ εἶναι ἀρχή· ταύτης
[1, 10]   ζῶντας εὐδαιμονίζειν διὰ τὰς μεταβολάς,  καὶ   διὰ τὸ μόνιμόν τι τὴν
[1, 9]   κατά τινα θείαν μοῖραν  καὶ   διὰ τύχην παραγίνεται. εἰ μὲν
[1, 7]   λόγῳ, τὸ δ´ ὡς ἔχον  καὶ   διανοούμενον. διττῶς δὲ καὶ ταύτης
[1, 6]   δὲ καθόλου βέλτιον ἴσως ἐπισκέψασθαι  καὶ   διαπορῆσαι πῶς λέγεται, καίπερ προσάντους
[1, 7]   δ´ ἂν παντὸς εἶναι προαγαγεῖν  καὶ   διαρθρῶσαι τὰ καλῶς ἔχοντα τῇ
[1, 6]   καὶ φρονήσεως καὶ ἡδονῆς ἕτεροι  καὶ   διαφέροντες οἱ λόγοι ταύτῃ
[1, 10]   πολλῶν δὲ γινομένων κατὰ τύχην  καὶ   διαφερόντων μεγέθει καὶ μικρότητι, τὰ
[1, 11]   ἔοικε γὰρ ἐκ τούτων εἰ  καὶ   διικνεῖται πρὸς αὐτοὺς ὁτιοῦν, εἴτ´
[1, 13]   πλὴν εἰ μὴ κατὰ μικρὸν  καὶ   διικνοῦνταί τινες τῶν κινήσεων, καὶ
[1, 4]   ἦχθαι καλῶς τὸν περὶ καλῶν  καὶ   δικαίων καὶ ὅλως τῶν πολιτικῶν
[1, 3]   διὰ τὸ κατὰ πάθος ζῆν  καὶ   διώκειν ἕκαστα. τοῖς γὰρ τοιούτοις
[1, 5]   τιμωμένῳ, τἀγαθὸν δὲ οἰκεῖόν τι  καὶ   δυσαφαίρετον εἶναι μαντευόμεθα. ἔτι δ´
[1, 10]   καὶ ὅλως ἀπογόνων εὐπραξίαι τε  καὶ   δυστυχίαι. ἀπορίαν δὲ καὶ ταῦτα
[1, 4]   καὶ Πλάτων ἠπόρει τοῦτο  καὶ   ἐζήτει, πότερον ἀπὸ τῶν ἀρχῶν
[1, 4]   ἱκανῶς. ἀρχὴ γὰρ τὸ ὅτι,  καὶ   εἰ τοῦτο φαίνοιτο ἀρκούντως, οὐδὲν
[1, 13]   τοὺς Κρητῶν καὶ Λακεδαιμονίων νομοθέτας,  καὶ   εἴ τινες ἕτεροι τοιοῦτοι γεγένηνται.
[1, 7]   ὅλως δι´ ἄλλο. φαίνεται δὲ  καὶ   ἐκ τῆς αὐταρκείας τὸ αὐτὸ
[1, 3]   ἀνδρείαν. ἀγαπητὸν οὖν περὶ τοιούτων  καὶ   ἐκ τοιούτων λέγοντας παχυλῶς καὶ
[1, 3]   τῶν ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ  καὶ   ἐκ τοιούτων λέγοντας τοιαῦτα καὶ
[1, 9]   ἂν εἴη. συμφανὲς δ´ ἐστὶ  καὶ   ἐκ τοῦ λόγου τὸ ζητούμενον·
[1, 8]   ἐξ ὧν λόγος, ἀλλὰ  καὶ   ἐκ τῶν λεγομένων περὶ αὐτῆς·
[1, 12]   καὶ σπουδαῖον. δῆλον δὲ τοῦτο  καὶ   ἐκ τῶν περὶ τοὺς θεοὺς
[1, 10]   οἰόμεθα τὰς τύχας εὐσχημόνως φέρειν  καὶ   ἐκ τῶν ὑπαρχόντων ἀεὶ τὰ
[1, 10]   μακάριον· λύπας τε γὰρ ἐπιφέρει  καὶ   ἐμποδίζει πολλαῖς ἐνεργείαις. ὅμως δὲ
[1, 10]   τὸν γὰρ ὡς ἀληθῶς ἀγαθὸν  καὶ   ἔμφρονα πάσας οἰόμεθα τὰς τύχας
[1, 6]   αὐτοέκαστον, εἴπερ ἔν τε αὐτοανθρώπῳ  (καὶ   ἐν ἀνθρώπῳ εἷς καὶ
[1, 13]   λόγον ἔχον, τὸ μὲν κυρίως  καὶ   ἐν αὑτῷ, τὸ δ´ ὥσπερ
[1, 8]   χρήσει τὸ ἄριστον ὑπολαμβάνειν,  καὶ   ἐν ἕξει ἐνεργείᾳ. τὴν
[1, 13]   ὁρῶμεν. ἴσως δ´ οὐδὲν ἧττον  καὶ   ἐν τῇ ψυχῇ νομιστέον εἶναί
[1, 7]   τἀληθοῦς. τὸν αὐτὸν δὴ τρόπον  καὶ   ἐν τοῖς ἄλλοις ποιητέον, ὅπως
[1, 5]   μὲν τούτων ἅλις· ἱκανῶς γὰρ  καὶ   ἐν τοῖς ἐγκυκλίοις εἴρηται περὶ
[1, 13]   τοῖς τρεφομένοις θείη τις ἂν  καὶ   ἐν τοῖς ἐμβρύοις, τὴν αὐτὴν
[1, 13]   προκειμένων. λέγεται δὲ περὶ αὐτῆς  καὶ   ἐν τοῖς ἐξωτερικοῖς λόγοις ἀρκούντως
[1, 13]   ἐμβρύοις, τὴν αὐτὴν δὲ ταύτην  καὶ   ἐν τοῖς τελείοις· εὐλογώτερον γὰρ
[1, 6]   χρήσιμον, καὶ ἐν χρόνῳ καιρός,  καὶ   ἐν τόπῳ δίαιτα καὶ ἕτερα
[1, 10]   ἐμποδίζει πολλαῖς ἐνεργείαις. ὅμως δὲ  καὶ   ἐν τούτοις διαλάμπει τὸ καλόν,
[1, 6]   θεὸς καὶ νοῦς,  καὶ   ἐν τῷ ποιῷ αἱ ἀρεταί,
[1, 6]   καὶ ἐν τῷ τί ἐστι  καὶ   ἐν τῷ ποιῷ καὶ ἐν
[1, 6]   ἐν τῷ ποιῷ αἱ ἀρεταί,  καὶ   ἐν τῷ ποσῷ τὸ μέτριον,
[1, 6]   ἐν τῷ ποσῷ τὸ μέτριον,  καὶ   ἐν τῷ πρός τι τὸ
[1, 6]   ἐστι καὶ ἐν τῷ ποιῷ  καὶ   ἐν τῷ πρός τι, τὸ
[1, 6]   κατεσκεύαζον· τὸ δ´ ἀγαθὸν λέγεται  καὶ   ἐν τῷ τί ἐστι καὶ
[1, 6]   τῷ πρός τι τὸ χρήσιμον,  καὶ   ἐν χρόνῳ καιρός, καὶ ἐν
[1, 6]   ἂν εἴη κοινόν τι καθόλου  καὶ   ἕν· οὐ γὰρ ἂν ἐλέγετ´
[1, 9]   παντοῖαι τύχαι κατὰ τὸν βίον,  καὶ   ἐνδέχεται τὸν μάλιστ´ εὐθηνοῦντα μεγάλαις
[1, 8]   παλαιοὶ λέγουσιν, τὰ δὲ ὀλίγοι  καὶ   ἔνδοξοι ἄνδρες· οὐδετέρους δὲ τούτων
[1, 8]   καὶ ὅτι πράξεις τινὲς λέγονται  καὶ   ἐνέργειαι τὸ τέλος· οὕτω γὰρ
[1, 2]   καὶ σῴζειν· ἀγαπητὸν μὲν γὰρ  καὶ   ἑνὶ μόνῳ, κάλλιον δὲ καὶ
[1, 8]   οὐ μόνον ἐκ τοῦ συμπεράσματος  καὶ   ἐξ ὧν λόγος, ἀλλὰ
[1, 5]   τιμᾶσθαι, καὶ παρ´ οἷς γινώσκονται,  καὶ   ἐπ´ ἀρετῇ· δῆλον οὖν ὅτι
[1, 13]   λόγον ἔχον ἐπαινοῦμεν· ὀρθῶς γὰρ  καὶ   ἐπὶ τὰ βέλτιστα παρακαλεῖ· φαίνεται
[1, 13]   τοὐναντίον εἰς τὰ ἀριστερὰ παραφέρεται,  καὶ   ἐπὶ τῆς ψυχῆς οὕτως· ἐπὶ
[1, 7]   ἑκάστοις κατὰ τὴν ὑποκειμένην ὕλην  καὶ   ἐπὶ τοσοῦτον ἐφ´ ὅσον οἰκεῖον
[1, 8]   ταῖς ἐλευθερίοις πράξεσιν· ὁμοίως δὲ  καὶ   ἐπὶ τῶν ἄλλων. εἰ δ´
[1, 9]   πρὸς ἀρετὴν διά τινος μαθήσεως  καὶ   ἐπιμελείας. εἰ δ´ ἐστὶν οὕτω
[1, 6]   τῶν κατὰ μίαν ἰδέαν μία  καὶ   ἐπιστήμη, καὶ τῶν ἀγαθῶν ἁπάντων
[1, 1]   δὲ πράξεων οὐσῶν καὶ τεχνῶν  καὶ   ἐπιστημῶν πολλὰ γίνεται καὶ τὰ
[1, 10]   δὴ τὸ ζητούμενον τῷ εὐδαίμονι,  καὶ   ἔσται διὰ βίου τοιοῦτος· ἀεὶ
[1, 6]   περὶ τῆς ἰδέας· εἰ γὰρ  καὶ   ἔστιν ἕν τι τὸ κοινῇ
[1, 10]   καὶ θετέον οὕτως, ἆρά γε  καὶ   ἔστιν εὐδαίμων τότε ἐπειδὰν ἀποθάνῃ;
[1, 6]   καιρός, καὶ ἐν τόπῳ δίαιτα  καὶ   ἕτερα τοιαῦτα) δῆλον ὡς οὐκ
[1, 8]   τε· πράξει γὰρ ἐξ ἀνάγκης,  καὶ   εὖ πράξει. ὥσπερ δ´ Ὀλυμπίασιν
[1, 7]   ἡμέρα· οὕτω δὲ οὐδὲ μακάριον  καὶ   εὐδαίμονα μία ἡμέρα οὐδ´ ὀλίγος
[1, 12]   τούς τε γὰρ θεοὺς μακαρίζομεν  καὶ   εὐδαιμονίζομεν καὶ τῶν ἀνδρῶν τοὺς
[1, 12]   καὶ βέλτιον μακαρίζει. δοκεῖ δὲ  καὶ   Εὔδοξος καλῶς συνηγορῆσαι περὶ τῶν
[1, 10]   περιπέσῃ. οὐδὲ δὴ ποικίλος γε  καὶ   εὐμετάβολος· οὔτε γὰρ ἐκ τῆς
[1, 8]   σχεδὸν γὰρ εὐζωία τις εἴρηται  καὶ   εὐπραξία. Φαίνεται δὲ καὶ τὰ
[1, 13]   ψυχῆς, θεωρητέον δὲ τούτων χάριν,  καὶ   ἐφ´ ὅσον ἱκανῶς ἔχει πρὸς
[1, 12]   ἕκαστον τῷ ποιόν τινα πεφυκέναι  καὶ   ἔχειν πως πρὸς ἀγαθόν τι
[1, 13]   πατρὸς ἀκουστικόν τι. διορίζεται δὲ  καὶ   ἀρετὴ κατὰ τὴν διαφορὰν
[1, 13]   ἐνεργεῖν μάλιστα τὸ μόριον τοῦτο  καὶ   δύναμις αὕτη, δ´
[1, 13]   ὑπὸ λόγου τὸ ἄλογον, μηνύει  καὶ   νουθέτησις καὶ πᾶσα ἐπιτίμησίς
[1, 6]   τι, τὸ δὲ καθ´ αὑτὸ  καὶ   οὐσία πρότερον τῇ φύσει
[1, 10]   (καὶ γὰρ αὐτὰ συνεπικοσμεῖν πέφυκεν,  καὶ   χρῆσις αὐτῶν καλὴ καὶ
[1, 8]   εἴπομεν. ἄριστον ἄρα καὶ κάλλιστον  καὶ   ἥδιστον εὐδαιμονία, καὶ οὐ
[1, 6]   οἷον τὸ φρονεῖν καὶ ὁρᾶν  καὶ   ἡδοναί τινες καὶ τιμαί; ταῦτα
[1, 7]   οὐδέποτε δι´ ἄλλο, τιμὴν δὲ  καὶ   ἡδονὴν καὶ νοῦν καὶ πᾶσαν
[1, 6]   λευκότητος. τιμῆς δὲ καὶ φρονήσεως  καὶ   ἡδονῆς ἕτεροι καὶ διαφέροντες οἱ
[1, 9]   καὶ τέλος ἄριστον εἶναι φαίνεται  καὶ   θεῖόν τι καὶ μακάριον. εἴη
[1, 12]   αἴτιον τῶν ἀγαθῶν τίμιόν τι  καὶ   θεῖον τίθεμεν. ~Ἐπεὶ δ´ ἐστὶν
[1, 2]   καὶ ἑνὶ μόνῳ, κάλλιον δὲ  καὶ   θειότερον ἔθνει καὶ πόλεσιν. ~ἡ
[1, 10]   τέλος ὁρᾶν; εἰ δὲ δὴ  καὶ   θετέον οὕτως, ἆρά γε καὶ
[1, 10]   γὰρ μάλιστα πάντων πράξει  καὶ   θεωρήσει τὰ κατ´ ἀρετήν, καὶ
[1, 7]   φαίνεται δὲ καὶ αὐτὴ κοινὴ  καὶ   ἵππῳ καὶ βοῒ καὶ παντὶ
[1, 8]   δ´ Ὀλυμπίασιν οὐχ οἱ κάλλιστοι  καὶ   ἰσχυρότατοι στεφανοῦνται ἀλλ´ οἱ ἀγωνιζόμενοι
[1, 7]   μηδέποτε δι´ ἄλλο αἱρετὸν τῶν  καὶ〉   καθ´ αὑτὰ καὶ δι´ αὐτὸ
[1, 8]   ὥστε καὶ τούτοις εἰσὶν ἡδεῖαι  καὶ   καθ´ αὑτάς. οὐδὲν δὴ προσδεῖται
[1, 2]   γνῶσις αὐτοῦ μεγάλην ἔχει ῥοπήν,  καὶ   καθάπερ τοξόται σκοπὸν ἔχοντες μᾶλλον
[1, 5]   καὶ αὕτη· δοκεῖ γὰρ ἐνδέχεσθαι  καὶ   καθεύδειν ἔχοντα τὴν ἀρετὴν
[1, 10]   γὰρ εἶναί τι τῷ τεθνεῶτι  καὶ   κακὸν καὶ ἀγαθόν, εἴπερ καὶ
[1, 13]   δύναμις αὕτη, δ´ ἀγαθὸς  καὶ   κακὸς ἥκιστα διάδηλοι καθ´ ὕπνον
[1, 8]   ἀλλὰ μὴν καὶ ἀγαθαί γε  καὶ   καλαί, καὶ μάλιστα τούτων ἕκαστον,
[1, 9]   τὴν ἀρίστην. τὸ δὲ μέγιστον  καὶ   κάλλιστον ἐπιτρέψαι τύχῃ λίαν πλημμελὲς
[1, 8]   δ´ ὡς εἴπομεν. ἄριστον ἄρα  καὶ   κάλλιστον καὶ ἥδιστον εὐδαιμονία,
[1, 10]   πολλῷ τινὶ καὶ τελείῳ, μεγάλων  καὶ   καλῶν ἐν αὐτῷ γενόμενος ἐπήβολος.
[1, 7]   σπουδαίου δ´ ἀνδρὸς εὖ ταῦτα  καὶ   καλῶς, ἕκαστον δ´ εὖ κατὰ
[1, 2]   τελειότερον τὸ τῆς πόλεως φαίνεται  καὶ   λαβεῖν καὶ σῴζειν· ἀγαπητὸν μὲν
[1, 13]   δὲ τούτων ἔχομεν τοὺς Κρητῶν  καὶ   Λακεδαιμονίων νομοθέτας, καὶ εἴ τινες
[1, 10]   γίνεται) ἀνάπαλιν δὲ συμβαίνοντα θλίβει  καὶ   λυμαίνεται τὸ μακάριον· λύπας τε
[1, 9]   εἶναι φαίνεται καὶ θεῖόν τι  καὶ   μακάριον. εἴη δ´ ἂν καὶ
[1, 8]   τὰ περὶ ψυχὴν κυριώτατα λέγομεν  καὶ   μάλιστα ἀγαθά, τὰς δὲ πράξεις
[1, 2]   δόξειε δ´ ἂν τῆς κυριωτάτης  καὶ   μάλιστα ἀρχιτεκτονικῆς. τοιαύτη δ´
[1, 9]   κατὰ τέχνην καὶ πᾶσαν αἰτίαν,  καὶ   μάλιστα τὰ〉 κατὰ τὴν ἀρίστην.
[1, 8]   καὶ ἀγαθαί γε καὶ καλαί,  καὶ   μάλιστα τούτων ἕκαστον, εἴπερ καλῶς
[1, 9]   καὶ τὴν εὐδαιμονίαν θεόσδοτον εἶναι,  καὶ   μάλιστα τῶν ἀνθρωπίνων ὅσῳ βέλτιστον.
[1, 5]   ἀρετὴ κρείττων. τάχα δὲ  καὶ   μᾶλλον ἄν τις τέλος τοῦ
[1, 13]   θεραπεύσοντα καὶ πᾶν τὸ〉 σῶμα,  καὶ   μᾶλλον ὅσῳ τιμιωτέρα καὶ βελτίων
[1, 2]   εἰς ἄπειρον, ὥστ´ εἶναι κενὴν  καὶ   ματαίαν τὴν ὄρεξιν) δῆλον ὡς
[1, 10]   ἐπειδὰν φέρῃ τις εὐκόλως πολλὰς  καὶ   μεγάλας ἀτυχίας, μὴ δι´ ἀναλγησίαν,
[1, 10]   δι´ ἀναλγησίαν, ἀλλὰ γεννάδας ὢν  καὶ   μεγαλόψυχος. εἰ δ´ εἰσὶν αἱ
[1, 2]   πόλεσι, (καὶ ποίας ἑκάστους μανθάνειν  καὶ   μέχρι τίνος, αὕτη διατάσσει· ὁρῶμεν
[1, 2]   βουλόμεθα, τἆλλα δὲ διὰ τοῦτο,  καὶ   μὴ πάντα δι´ ἕτερον αἱρούμεθα
[1, 6]   τηλικοῦτον τοὺς τεχνίτας ἅπαντας ἀγνοεῖν  καὶ   μηδ´ ἐπιζητεῖν οὐκ εὔλογον. ἄπορον
[1, 10]   μόνιμόν τι τὴν εὐδαιμονίαν ὑπειληφέναι  καὶ   μηδαμῶς εὐμετάβολον, τὰς δὲ τύχας
[1, 7]   μονούμενον αἱρετὸν ποιεῖ τὸν βίον  καὶ   μηδενὸς ἐνδεᾶ· τοιοῦτον δὲ τὴν
[1, 7]   τὸ καθ´ αὑτὸ αἱρετὸν ἀεὶ  καὶ   μηδέποτε δι´ ἄλλο. τοιοῦτον δ´
[1, 11]   ἀγαθὸν εἴτε τοὐναντίον, ἀφαυρόν τι  καὶ   μικρὸν ἁπλῶς ἐκείνοις
[1, 10]   κατὰ τύχην καὶ διαφερόντων μεγέθει  καὶ   μικρότητι, τὰ μὲν μικρὰ τῶν
[1, 6]   θείη τις ἄν; ὅσα  καὶ   μονούμενα διώκεται, οἷον τὸ φρονεῖν
[1, 7]   ἄλλο, τιμὴν δὲ καὶ ἡδονὴν  καὶ   νοῦν καὶ πᾶσαν ἀρετὴν αἱρούμεθα
[1, 4]   ἄλλοι δ´ ἄλλο— πολλάκις δὲ  καὶ   αὐτὸς ἕτερον· νοσήσας μὲν
[1, 6]   αὐτοανθρώπῳ (καὶ ἐν ἀνθρώπῳ εἷς  καὶ   αὐτὸς λόγος ἐστὶν
[1, 8]   ὀρθῶς ἐπήβολοι γίνονται. ἔστι δὲ  καὶ   βίος αὐτῶν καθ´ αὑτὸν
[1, 13]   τῆς εὐδαιμονίας θεωρήσαιμεν. δοκεῖ δὲ  καὶ   κατ´ ἀλήθειαν πολιτικὸς περὶ
[1, 6]   τί λέγεται, οἷον θεὸς  καὶ   νοῦς, καὶ ἐν τῷ
[1, 4]   ἐπὶ τὰς ἀρχάς. εὖ γὰρ  καὶ   Πλάτων ἠπόρει τοῦτο καὶ
[1, 5]   δὲ χρηματιστὴς βίαιός τις ἐστίν,  καὶ   πλοῦτος δῆλον ὅτι οὐ
[1, 5]   προύχοντες, τε νῦν εἰρημένος  καὶ   πολιτικὸς καὶ τρίτος
[1, 10]   δὴ γίνοιτ´ ἄν, εἰ συμμεταβάλλοι  καὶ   τεθνεὼς καὶ γίνοιτο ὁτὲ
[1, 7]   τὰ καλῶς ἔχοντα τῇ περιγραφῇ,  καὶ   χρόνος τῶν τοιούτων εὑρετὴς
[1, 4]   οἱ ἀπὸ τῶν ἀρχῶν λόγοι  καὶ   οἱ ἐπὶ τὰς ἀρχάς. εὖ
[1, 4]   πλείστων ὁμολογεῖται· τὴν γὰρ εὐδαιμονίαν  καὶ   οἱ πολλοὶ καὶ οἱ χαρίεντες
[1, 4]   γὰρ εὐδαιμονίαν καὶ οἱ πολλοὶ  καὶ   οἱ χαρίεντες λέγουσιν, τὸ δ´
[1, 10]   τιμαὶ καὶ ἀτιμίαι καὶ τέκνων  καὶ   ὅλως ἀπογόνων εὐπραξίαι τε καὶ
[1, 7]   ὀφθαλμοῦ καὶ χειρὸς καὶ ποδὸς  καὶ   ὅλως ἑκάστου τῶν μορίων φαίνεταί
[1, 13]   κοινωνεῖ λόγου, τὸ δ´ ἐπιθυμητικὸν  καὶ   ὅλως ὀρεκτικὸν μετέχει πως,
[1, 8]   καὶ τὰ δίκαια τῷ φιλοδικαίῳ  καὶ   ὅλως τὰ κατ´ ἀρετὴν τῷ
[1, 7]   δι´ ἕτερον, οἷον πλοῦτον αὐλοὺς  καὶ   ὅλως τὰ ὄργανα, δῆλον ὡς
[1, 7]   γονεῦσι καὶ τέκνοις καὶ γυναικὶ  καὶ   ὅλως τοῖς φίλοις καὶ πολίταις,
[1, 12]   γὰρ δίκαιον καὶ τὸν ἀνδρεῖον  καὶ   ὅλως τὸν ἀγαθόν τε καὶ
[1, 4]   τὸν περὶ καλῶν καὶ δικαίων  καὶ   ὅλως τῶν πολιτικῶν ἀκουσόμενον ἱκανῶς.
[1, 7]   καὶ ἀγαλματοποιῷ καὶ παντὶ τεχνίτῃ,  καὶ   ὅλως ὧν ἔστιν ἔργον τι
[1, 8]   ταύτην τὴν δόξαν παλαιὰν οὖσαν  καὶ   ὁμολογουμένην ὑπὸ τῶν φιλοσοφούντων. ὀρθῶς
[1, 6]   μονούμενα διώκεται, οἷον τὸ φρονεῖν  καὶ   ὁρᾶν καὶ ἡδοναί τινες καὶ
[1, 1]   καθάπερ ὑπὸ τὴν ἱππικὴν χαλινοποιικὴ  καὶ   ὅσαι ἄλλαι τῶν ἱππικῶν ὀργάνων
[1, 8]   ὑπὸ τῶν φιλοσοφούντων. ὀρθῶς δὲ  καὶ   ὅτι πράξεις τινὲς λέγονται καὶ
[1, 8]   κάλλιστον καὶ ἥδιστον εὐδαιμονία,  καὶ   οὐ διώρισται ταῦτα κατὰ τὸ
[1, 8]   τῶν περὶ ψυχὴν ἀγαθῶν γίνεται  καὶ   οὐ τῶν ἐκτός. συνᾴδει δὲ
[1, 7]   γὰρ αἱρούμεθα ἀεὶ δι´ αὐτὴν  καὶ   οὐδέποτε δι´ ἄλλο, τιμὴν δὲ
[1, 13]   μὲν οὖν κοινή τις ἀρετὴ  καὶ   οὐκ ἀνθρωπίνη φαίνεται· δοκεῖ γὰρ
[1, 4]   τῆς εὐδαιμονίας, τί ἐστιν, ἀμφισβητοῦσι  καὶ   οὐχ ὁμοίως οἱ πολλοὶ τοῖς
[1, 13]   τῶν φίλων φαμὲν ἔχειν λόγον,  καὶ   οὐχ ὥσπερ τῶν μαθηματικῶν. ὅτι
[1, 8]   τούτων δὲ τὰ μὲν πολλοὶ  καὶ   παλαιοὶ λέγουσιν, τὰ δὲ ὀλίγοι
[1, 10]   ταῖς τύχαις, τὸν αὐτὸν εὐδαίμονα  καὶ   πάλιν ἄθλιον ἐροῦμεν πολλάκις, χαμαιλέοντά
[1, 13]   καθάπερ τὰ τοῦ σώματος μόρια  καὶ   πᾶν τὸ μεριστόν, τῷ
[1, 13]   ὥσπερ καὶ τὸν ὀφθαλμοὺς θεραπεύσοντα  καὶ   πᾶν τὸ〉 σῶμα, καὶ μᾶλλον
[1, 10]   καὶ τὰς τύχας οἴσει κάλλιστα  καὶ   πάντῃ πάντως ἐμμελῶς γ´
[1, 7]   κοινὴ καὶ ἵππῳ καὶ βοῒ  καὶ   παντὶ ζῴῳ. λείπεται δὴ πρακτική
[1, 7]   ὥσπερ γὰρ αὐλητῇ καὶ ἀγαλματοποιῷ  καὶ   παντὶ τεχνίτῃ, καὶ ὅλως ὧν
[1, 9]   τελείου. πολλαὶ γὰρ μεταβολαὶ γίνονται  καὶ   παντοῖαι τύχαι κατὰ τὸν βίον,
[1, 11]   ταῖς δόξαις ἐναντίον· πολλῶν δὲ  καὶ   παντοίας ἐχόντων διαφορὰς τῶν συμβαινόντων,
[1, 5]   γοῦν ὑπὸ τῶν φρονίμων τιμᾶσθαι,  καὶ   παρ´ οἷς γινώσκονται, καὶ ἐπ´
[1, 13]   νουθέτησις καὶ πᾶσα ἐπιτίμησίς τε  καὶ   παράκλησις. εἰ δὲ χρὴ καὶ
[1, 13]   ἄλογον, μηνύει καὶ νουθέτησις  καὶ   πᾶσα ἐπιτίμησίς τε καὶ παράκλησις.
[1, 1]   ~(ΗΘΙΚΩΝ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΩΝ. ~Πᾶσα τέχνη  καὶ   πᾶσα μέθοδος, ὁμοίως δὲ πρᾶξίς
[1, 1]   ἱππικῶν ὀργάνων εἰσίν, αὕτη δὲ  καὶ   πᾶσα πολεμικὴ πρᾶξις ὑπὸ τὴν
[1, 9]   δὲ καὶ τὰ κατὰ τέχνην  καὶ   πᾶσαν αἰτίαν, καὶ μάλιστα τὰ〉
[1, 7]   δὲ καὶ ἡδονὴν καὶ νοῦν  καὶ   πᾶσαν ἀρετὴν αἱρούμεθα μὲν καὶ
[1, 13]   πως, κατήκοόν ἐστιν αὐτοῦ  καὶ   πειθαρχικόν· οὕτω δὴ καὶ τοῦ
[1, 4]   εἴη τὸ περὶ τούτων εἰδέναι.  ~καὶ   περὶ μὲν ἀκροατοῦ, καὶ πῶς
[1, 5]   εὐδαιμονίσειεν, εἰ μὴ θέσιν διαφυλάττων.  καὶ   περὶ μὲν τούτων ἅλις· ἱκανῶς
[1, 11]   τὰ λεχθέντα, μακαρίους δ´ ἀνθρώπους.  ~καὶ   περὶ μὲν τούτων ἐπὶ τοσοῦτον
[1, 7]   τοῦδε· καθ´ ἕκαστον γὰρ ἰατρεύει.  ~καὶ   περὶ μὲν τούτων ἐπὶ τοσοῦτον
[1, 7]   τὸ ὅτι δειχθῆναι καλῶς, οἷον  καὶ   περὶ τὰς ἀρχάς· τὸ δ´
[1, 13]   τάχα γὰρ οὕτως ἂν βέλτιον  καὶ   περὶ τῆς εὐδαιμονίας θεωρήσαιμεν. δοκεῖ
[1, 6]   εἴη φιλοσοφίας οἰκειότερον. ὁμοίως δὲ  καὶ   περὶ τῆς ἰδέας· εἰ γὰρ
[1, 3]   οἱ λόγοι δ´ ἐκ τούτων  καὶ   περὶ τούτων· ἔτι δὲ τοῖς
[1, 3]   παχυλῶς καὶ τύπῳ τἀληθὲς ἐνδείκνυσθαι,  καὶ   περὶ τῶν ὡς ἐπὶ τὸ
[1, 3]   πολιτικὴ σκοπεῖται, πολλὴν ἔχει διαφορὰν  καὶ   πλάνην, ὥστε δοκεῖν νόμῳ μόνον
[1, 8]   (καθάπερ δι´ ὀργάνων, διὰ φίλων  καὶ   πλούτου καὶ πολιτικῆς δυνάμεως· ἐνίων
[1, 7]   καθάπερ ὀφθαλμοῦ καὶ χειρὸς  καὶ   ποδὸς καὶ ὅλως ἑκάστου τῶν
[1, 2]   τῶν ἐπιστημῶν ἐν ταῖς πόλεσι,  (καὶ   ποίας ἑκάστους μανθάνειν καὶ μέχρι
[1, 2]   γὰρ καὶ ταὐτόν ἐστιν ἑνὶ  καὶ   πόλει, μεῖζόν γε καὶ τελειότερον
[1, 2]   κάλλιον δὲ καὶ θειότερον ἔθνει  καὶ   πόλεσιν. ~ἡ μὲν οὖν μέθοδος
[1, 7]   γυναικὶ καὶ ὅλως τοῖς φίλοις  καὶ   πολίταις, ἐπειδὴ φύσει πολιτικὸν
[1, 8]   ὀργάνων, διὰ φίλων καὶ πλούτου  καὶ   πολιτικῆς δυνάμεως· ἐνίων δὲ τητώμενοι
[1, 10]   τῆς ζωῆς, τὰ δὲ μεγάλα  καὶ   πολλὰ γινόμενα μὲν εὖ μακαριώτερον
[1, 7]   τοῦ παντὸς εἶναι ἀρχή,  καὶ   πολλὰ συμφανῆ γίνεσθαι δι´ αὐτῆς
[1, 10]   τυχόντων ἀτυχημάτων ἀλλ´ ὑπὸ μεγάλων  καὶ   πολλῶν, ἔκ τε τῶν τοιούτων
[1, 9]   καὶ μακάριον. εἴη δ´ ἂν  καὶ   πολύκοινον· δυνατὸν γὰρ ὑπάρξαι πᾶσι
[1, 6]   γνωρίζειν αὐτὸ πρὸς τὰ κτητὰ  καὶ   πρακτὰ τῶν ἀγαθῶν· οἷον γὰρ
[1, 5]   ὁμοιοπαθεῖν Σαρδαναπάλλῳ. οἱ δὲ χαρίεντες  καὶ   πρακτικοὶ τιμήν· τοῦ γὰρ πολιτικοῦ
[1, 9]   καὶ ἀγαθοὺς τοὺς πολίτας ποιῆσαι  καὶ   πρακτικοὺς τῶν καλῶν. εἰκότως οὖν
[1, 7]   καὶ σκυτέως ἔστιν ἔργα τινὰ  καὶ   πράξεις, ἀνθρώπου δ´ οὐδέν ἐστιν,
[1, 7]   τινα, ταύτην δὲ ψυχῆς ἐνέργειαν  καὶ   πράξεις μετὰ λόγου, σπουδαίου δ´
[1, 7]   ὅλως ὧν ἔστιν ἔργον τι  καὶ   πρᾶξις, ἐν τῷ ἔργῳ δοκεῖ
[1, 3]   κατὰ λόγον τὰς ὀρέξεις ποιουμένοις  καὶ   πράττουσι πολυωφελὲς ἂν εἴη τὸ
[1, 7]   ἄλλο, ἐν ἁπάσῃ δὲ πράξει  καὶ   προαιρέσει τὸ τέλος· τούτου γὰρ
[1, 1]   μέθοδος, ὁμοίως δὲ πρᾶξίς τε  καὶ   προαίρεσις, ἀγαθοῦ τινὸς ἐφίεσθαι δοκεῖ·
[1, 4]   δ´ ἀναλαβόντες, ἐπειδὴ πᾶσα γνῶσις  καὶ   προαίρεσις ἀγαθοῦ τινὸς ὀρέγεται, τί
[1, 12]   ἐπαινετὸν τῷ ποιόν τι εἶναι  καὶ   πρός τι πῶς ἔχειν ἐπαινεῖσθαι·
[1, 2]   καὶ τὸ ἄριστον. ἆρ´ οὖν  καὶ   πρὸς τὸν βίον γνῶσις
[1, 5]   ἀρετὴν ἀπρακτεῖν διὰ βίου,  καὶ   πρὸς τούτοις (κακοπαθεῖν καὶ ἀτυχεῖν
[1, 4]   εἰδέναι. ~καὶ περὶ μὲν ἀκροατοῦ,  καὶ   πῶς ἀποδεκτέον, καὶ τί προτιθέμεθα,
[1, 3]   φαίνεται μαθηματικοῦ τε πιθανολογοῦντος ἀποδέχεσθαι  καὶ   ῥητορικὸν ἀποδείξεις ἀπαιτεῖν. ἕκαστος δὲ
[1, 11]   τὰ μὲν ἔχει τι βρῖθος  καὶ   ῥοπὴν πρὸς τὸν βίον τὰ
[1, 10]   χαμαιλέοντά τινα τὸν εὐδαίμονα ἀποφαίνοντες  καὶ   σαθρῶς ἱδρυμένον. τὸ μὲν
[1, 7]   αὐτοῦ. πότερον οὖν τέκτονος μὲν  καὶ   σκυτέως ἔστιν ἔργα τινὰ καὶ
[1, 10]   τῷ παρόντι στρατοπέδῳ χρῆσθαι πολεμικώτατα  καὶ   σκυτοτόμον ἐκ τῶν δοθέντων σκυτῶν
[1, 6]   συστοιχίᾳ τὸ ἕν· οἷς δὴ  καὶ   Σπεύσιππος ἐπακολουθῆσαι δοκεῖ. ἀλλὰ περὶ
[1, 10]   καὶ χρῆσις αὐτῶν καλὴ  καὶ   σπουδαία γίνεται) ἀνάπαλιν δὲ συμβαίνοντα
[1, 12]   ἔχειν πως πρὸς ἀγαθόν τι  καὶ   σπουδαῖον. δῆλον δὲ τοῦτο καὶ
[1, 7]   καὶ τοῦδε σπουδαίου, ὥσπερ κιθαριστοῦ  καὶ   σπουδαίου κιθαριστοῦ, καὶ ἁπλῶς δὴ
[1, 7]   δὲ πειρατέον ἑκάστας πεφύκασιν,  καὶ   σπουδαστέον ὅπως διορισθῶσι καλῶς· μεγάλην
[1, 7]   τέχνῃ· ἄλλο γὰρ ἐν ἰατρικῇ  καὶ   στρατηγικῇ καὶ ταῖς λοιπαῖς ὁμοίως.
[1, 10]   ἀεὶ τὰ κάλλιστα πράττειν, καθάπερ  καὶ   στρατηγὸν ἀγαθὸν τῷ παρόντι στρατοπέδῳ
[1, 6]   τι (παραφυάδι γὰρ τοῦτ´ ἔοικε  καὶ   συμβεβηκότι τοῦ ὄντος) ὥστ´ οὐκ
[1, 3]   καὶ ἐκ τοιούτων λέγοντας τοιαῦτα  καὶ   συμπεραίνεσθαι. τὸν αὐτὸν δὴ τρόπον
[1, 13]   τὰς δὲ ἠθικάς, σοφίαν μὲν  καὶ   σύνεσιν καὶ φρόνησιν διανοητικάς, ἐλευθεριότητα
[1, 10]   τιμιώταται μονιμώτεραι διὰ τὸ μάλιστα  καὶ   συνεχέστατα καταζῆν ἐν αὐταῖς τοὺς
[1, 2]   τῆς πόλεως φαίνεται καὶ λαβεῖν  καὶ   σῴζειν· ἀγαπητὸν μὲν γὰρ καὶ
[1, 8]   λεγομένων τῶν δὲ περὶ ψυχὴν  καὶ   σῶμα, τὰ περὶ ψυχὴν κυριώτατα
[1, 13]   καὶ φρόνησιν διανοητικάς, ἐλευθεριότητα δὲ  καὶ   σωφροσύνην ἠθικάς. λέγοντες γὰρ περὶ
[1, 3]   τοῖς δημιουργουμένοις. τὰ δὲ καλὰ  καὶ   τὰ δίκαια, περὶ ὧν
[1, 8]   φιλοθεώρῳ· τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον  καὶ   τὰ δίκαια τῷ φιλοδικαίῳ καὶ
[1, 8]   εἴρηται καὶ εὐπραξία. Φαίνεται δὲ  καὶ   τὰ ἐπιζητούμενα τὰ περὶ τὴν
[1, 12]   ἀρετὴν ἐπαινοῦμεν διὰ τὰς πράξεις  καὶ   τὰ ἔργα, καὶ τὸν ἰσχυρὸν
[1, 6]   παράδειγμα τοῦτ´ ἔχοντες μᾶλλον εἰσόμεθα  καὶ   τὰ ἡμῖν ἀγαθά, κἂν εἰδῶμεν,
[1, 9]   ἔχειν, οὕτω πέφυκεν, ὁμοίως δὲ  καὶ   τὰ κατὰ τέχνην καὶ πᾶσαν
[1, 6]   ὅτι διττῶς λέγοιτ´ ἂν τἀγαθά,  καὶ   τὰ μὲν καθ´ αὑτά, θάτερα
[1, 6]   ἐπὶ σωτηρίᾳ γε τῆς ἀληθείας  καὶ   τὰ οἰκεῖα ἀναιρεῖν, ἄλλως τε
[1, 11]   τὰ δ´ ἐλαφροτέροις ἔοικεν, οὕτω  καὶ   τὰ περὶ τοὺς φίλους ὁμοίως
[1, 8]   ἀλλ´ ἕν γέ τι  καὶ   τὰ πλεῖστα κατορθοῦν. τοῖς μὲν
[1, 1]   τεχνῶν καὶ ἐπιστημῶν πολλὰ γίνεται  καὶ   τὰ τέλη· ἰατρικῆς μὲν γὰρ
[1, 10]   οὐδέποτε γὰρ πράξει τὰ μισητὰ  καὶ   τὰ φαῦλα. τὸν γὰρ ὡς
[1, 3]   τοιαύτην δέ τινα πλάνην ἔχει  καὶ   τἀγαθὰ διὰ τὸ πολλοῖς συμβαίνειν
[1, 12]   τοιοῦτον δ´ εἶναι τὸν θεὸν  καὶ   τἀγαθόν· πρὸς ταῦτα γὰρ καὶ
[1, 11]   μηδοτιοῦν συμβάλλεσθαι λίαν ἄφιλον φαίνεται  καὶ   ταῖς δόξαις ἐναντίον· πολλῶν δὲ
[1, 7]   γὰρ ἐν ἰατρικῇ καὶ στρατηγικῇ  καὶ   ταῖς λοιπαῖς ὁμοίως. τί οὖν
[1, 12]   καὶ τἀγαθόν· πρὸς ταῦτα γὰρ  καὶ   τἆλλα ἀναφέρεσθαι. μὲν γὰρ
[1, 8]   μάλιστα ἀγαθά, τὰς δὲ πράξεις  καὶ   τὰς ἐνεργείας τὰς ψυχικὰς περὶ
[1, 2]   τίνος, αὕτη διατάσσει· ὁρῶμεν δὲ  καὶ   τὰς ἐντιμοτάτας τῶν δυνάμεων ὑπὸ
[1, 10]   καὶ θεωρήσει τὰ κατ´ ἀρετήν,  καὶ   τὰς τύχας οἴσει κάλλιστα καὶ
[1, 6]   ἔσται τὸ εἶδος. εἰ δὲ  καὶ   ταῦτ´ ἐστὶ τῶν καθ´ αὑτά,
[1, 10]   τε καὶ δυστυχίαι. ἀπορίαν δὲ  καὶ   ταῦτα παρέχει· τῷ γὰρ μακαρίως
[1, 13]   καὶ διικνοῦνταί τινες τῶν κινήσεων,  καὶ   ταύτῃ βελτίω γίνεται τὰ φαντάσματα
[1, 11]   τραγῳδίαις πράττεσθαι, συλλογιστέον δὴ  καὶ   ταύτην τὴν διαφοράν, μᾶλλον δ´
[1, 7]   ἔχον καὶ διανοούμενον. διττῶς δὲ  καὶ   ταύτης λεγομένης τὴν κατ´ ἐνέργειαν
[1, 2]   εἴη τἀνθρώπινον ἀγαθόν. εἰ γὰρ  καὶ   ταὐτόν ἐστιν ἑνὶ καὶ πόλει,
[1, 7]   βίον μονώτην, ἀλλὰ καὶ γονεῦσι  καὶ   τέκνοις καὶ γυναικὶ καὶ ὅλως
[1, 10]   δέ, οἷον τιμαὶ καὶ ἀτιμίαι  καὶ   τέκνων καὶ ὅλως ἀπογόνων εὐπραξίαι
[1, 10]   ἐστίν, τὴν εὐδαιμονίαν δὲ τέλος  καὶ   τέλειον τίθεμεν πάντῃ πάντως. εἰ
[1, 7]   αἱ ἀρεταί, κατὰ τὴν ἀρίστην  καὶ   τελειοτάτην. ἔτι δ´ ἐν βίῳ
[1, 2]   ἑνὶ καὶ πόλει, μεῖζόν γε  καὶ   τελειότερον τὸ τῆς πόλεως φαίνεται
[1, 10]   ἀλλ´ εἴπερ, ἐν πολλῷ τινὶ  καὶ   τελείῳ, μεγάλων καὶ καλῶν ἐν
[1, 12]   ἐστὶν εὐδαιμονία τῶν τιμίων  καὶ   τελείων. ἔοικε δ´ οὕτως ἔχειν
[1, 9]   τὸν δὲ τοιαύταις χρησάμενον τύχαις  καὶ   τελευτήσαντα ἀθλίως οὐδεὶς εὐδαιμονίζει. ~Πότερον
[1, 10]   γὰρ μακαρίως βεβιωκότι μέχρι γήρως  καὶ   τελευτήσαντι κατὰ λόγον ἐνδέχεται πολλὰς
[1, 10]   προσθετέον καὶ βιωσόμενον οὕτω  καὶ   τελευτήσοντα κατὰ λόγον; ἐπειδὴ τὸ
[1, 9]   τὸ γὰρ τῆς ἀρετῆς ἆθλον  καὶ   τέλος ἄριστον εἶναι φαίνεται καὶ
[1, 10]   γ´ ὡς ἀληθῶς ἀγαθὸς  καὶ   τετράγωνος ἄνευ ψόγου. πολλῶν δὲ
[1, 7]   γὰρ ἄλλο ἐν ἄλλῃ πράξει  καὶ   τέχνῃ· ἄλλο γὰρ ἐν ἰατρικῇ
[1, 1]   ἔργα. πολλῶν δὲ πράξεων οὐσῶν  καὶ   τεχνῶν καὶ ἐπιστημῶν πολλὰ γίνεται
[1, 11]   καὶ αἱ δυσπραξίαι, τοιαῦτα δὲ  καὶ   τηλικαῦτα ὥστε μήτε τοὺς εὐδαίμονας
[1, 7]   δὲ καὶ τῶν προειρημένων χρή,  καὶ   τὴν ἀκρίβειαν μὴ ὁμοίως ἐν
[1, 12]   καὶ ὅλως τὸν ἀγαθόν τε  καὶ   τὴν ἀρετὴν ἐπαινοῦμεν διὰ τὰς
[1, 7]   ἀφοριστέον ἄρα τήν τε θρεπτικὴν  καὶ   τὴν αὐξητικὴν ζωήν. ἑπομένη δὲ
[1, 8]   οὐκ ἄνευ ἡδονῆς· ἕτεροι δὲ  καὶ   τὴν ἐκτὸς εὐετηρίαν συμπαραλαμβάνουσιν. τούτων
[1, 13]   καὶ γὰρ τἀγαθὸν ἀνθρώπινον ἐζητοῦμεν  καὶ   τὴν εὐδαιμονίαν ἀνθρωπίνην. ἀρετὴν δὲ
[1, 13]   σώματος ἀλλὰ τὴν τῆς ψυχῆς·  καὶ   τὴν εὐδαιμονίαν δὲ ψυχῆς ἐνέργειαν
[1, 9]   ἐστι θεῶν δώρημα ἀνθρώποις, εὔλογον  καὶ   τὴν εὐδαιμονίαν θεόσδοτον εἶναι, καὶ
[1, 5]   ὅθεν παρεξέβημεν. τὸ γὰρ ἀγαθὸν  καὶ   τὴν εὐδαιμονίαν οὐκ ἀλόγως ἐοίκασιν
[1, 7]   ἂν ἕκαστον αὐτῶν) αἱρούμεθα δὲ  καὶ   τῆς εὐδαιμονίας χάριν, διὰ τούτων
[1, 8]   οὖν εἴπομεν, ἔοικε προσδεῖ– σθαι  καὶ   τῆς τοιαύτης εὐημερίας· ὅθεν εἰς
[1, 13]   ἐγκρατοῦς καὶ ἀκρατοῦς τὸν λόγον  καὶ   τῆς ψυχῆς τὸ λόγον ἔχον
[1, 4]   μὲν ἀκροατοῦ, καὶ πῶς ἀποδεκτέον,  καὶ   τί προτιθέμεθα, πεφροιμιάσθω ταῦτα. Λέγωμεν
[1, 4]   οὗ λέγομεν τὴν πολιτικὴν ἐφίεσθαι  καὶ   τί τὸ πάντων ἀκρότατον τῶν
[1, 6]   ἐπιζητεῖν οὐκ εὔλογον. ἄπορον δὲ  καὶ   τί ὠφεληθήσεται ὑφάντης τέκτων
[1, 6]   καὶ ὁρᾶν καὶ ἡδοναί τινες  καὶ   τιμαί; ταῦτα γὰρ εἰ καὶ
[1, 2]   περιλαβεῖν αὐτὸ τί ποτ´ ἐστὶ  καὶ   τίνος τῶν ἐπιστημῶν δυνάμεων.
[1, 2]   δὲ νομοθετούσης τί δεῖ πράττειν  καὶ   τίνων ἀπέχεσθαι, τὸ ταύτης τέλος
[1, 12]   πάντες πράττομεν, τὴν ἀρχὴν δὲ  καὶ   τὸ αἴτιον τῶν ἀγαθῶν τίμιόν
[1, 13]   ὁμοφωνεῖ τῷ λόγῳ. φαίνεται δὴ  καὶ   τὸ ἄλογον διττόν. τὸ μὲν
[1, 2]   ὡς τοῦτ´ ἂν εἴη τἀγαθὸν  καὶ   τὸ ἄριστον. ἆρ´ οὖν καὶ
[1, 6]   πᾶσαι γὰρ ἀγαθοῦ τινὸς ἐφιέμεναι  καὶ   τὸ ἐνδεὲς ἐπιζητοῦσαι παραλείπουσι τὴν
[1, 8]   ἐκτός. συνᾴδει δὲ τῷ λόγῳ  καὶ   τὸ εὖ ζῆν καὶ τὸ
[1, 7]   τῷ ἔργῳ δοκεῖ τἀγαθὸν εἶναι  καὶ   τὸ εὖ, οὕτω δόξειεν ἂν
[1, 4]   λέγουσιν, τὸ δ´ εὖ ζῆν  καὶ   τὸ εὖ πράττειν ταὐτὸν ὑπολαμβάνουσι
[1, 8]   λόγῳ καὶ τὸ εὖ ζῆν  καὶ   τὸ εὖ πράττειν τὸν εὐδαίμονα·
[1, 13]   ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἅλις,  καὶ   τὸ θρεπτικὸν ἐατέον, ἐπειδὴ τῆς
[1, 13]   ἐν τῇ περιφερείᾳ τὸ κυρτὸν  καὶ   τὸ κοῖλον, οὐθὲν διαφέρει πρὸς
[1, 13]   φάναι λόγον ἔχειν, διττὸν ἔσται  καὶ   τὸ λόγον ἔχον, τὸ μὲν
[1, 10]   πάλιν δ´ ἄθλιος· ἄτοπον δὲ  καὶ   τὸ μηδὲν μηδ´ ἐπί τινα
[1, 7]   αὑτὸ διωκτὸν τοῦ δι´ ἕτερον  καὶ   τὸ μηδέποτε δι´ ἄλλο αἱρετὸν
[1, 10]   ἐναντίου. μαρτυρεῖ δὲ τῷ λόγῳ  καὶ   τὸ νῦν διαπορηθέν. περὶ οὐδὲν
[1, 10]   ἀπορηθέν· τάχα γὰρ ἂν θεωρηθείη  καὶ   τὸ νῦν ἐπιζητούμενον ἐξ ἐκείνου.
[1, 11]   εἰ δὲ μή, τοσοῦτόν γε  καὶ   τοιοῦτον ὥστε μὴ ποιεῖν εὐδαίμονας
[1, 10]   ἐξ ἐναντίας· δῆλον δ´ ὅτι  καὶ   τοῖς ἀποστήμασι πρὸς τοὺς γονεῖς
[1, 10]   τὸν κατ´ ἀρετὴν τελείαν ἐνεργοῦντα  καὶ   τοῖς ἐκτὸς ἀγαθοῖς ἱκανῶς κεχορηγημένον
[1, 9]   ὁμολογούμενα δὲ ταῦτ´ ἂν εἴη  καὶ   τοῖς ἐν ἀρχῇ· τὸ γὰρ
[1, 10]   γε παντελῶς ἄτοπον, ἄλλως τε  καὶ   τοῖς λέγουσιν ἡμῖν ἐνέργειάν τινα
[1, 7]   γὰρ ζῆν κοινὸν εἶναι φαίνεται  καὶ   τοῖς φυτοῖς, ζητεῖται δὲ τὸ
[1, 12]   ἔχειν ἐπαινεῖσθαι· τὸν γὰρ δίκαιον  καὶ   τὸν ἀνδρεῖον καὶ ὅλως τὸν
[1, 5]   καὶ φορτικώτατοι τὴν ἡδονήν· διὸ  καὶ   τὸν βίον ἀγαπῶσι τὸν ἀπολαυστικόν.
[1, 12]   ἔργα, καὶ τὸν ἰσχυρὸν δὲ  καὶ   τὸν δρομικὸν καὶ τῶν ἄλλων
[1, 12]   τὰς πράξεις καὶ τὰ ἔργα,  καὶ   τὸν ἰσχυρὸν δὲ καὶ τὸν
[1, 13]   πως τὰ περὶ ψυχῆς, ὥσπερ  καὶ   τὸν ὀφθαλμοὺς θεραπεύσοντα καὶ πᾶν
[1, 13]   πρᾶος σώφρων· ἐπαινοῦμεν δὲ  καὶ   τὸν σοφὸν κατὰ τὴν ἕξιν·
[1, 10]   δὴ τὸ τέλος ὁρᾶν δεῖ  καὶ   τότε μακαρίζειν ἕκαστον οὐχ ὡς
[1, 6]   στρατηγικὴ ἐν νόσῳ δ´ ἰατρική,  καὶ   τοῦ μετρίου ἐν τροφῇ μὲν
[1, 13]   αὐτοῦ καὶ πειθαρχικόν· οὕτω δὴ  καὶ   τοῦ πατρὸς καὶ τῶν φίλων
[1, 7]   ἔργον εἶναι τῷ γένει τοῦδε  καὶ   τοῦδε σπουδαίου, ὥσπερ κιθαριστοῦ καὶ
[1, 10]   ποιεῖν· τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον  καὶ   τοὺς ἄλλους τεχνίτας ἅπαντας. εἰ
[1, 7]   ἐπεκτείνοντι γὰρ ἐπὶ τοὺς γονεῖς  καὶ   τοὺς ἀπογόνους καὶ τῶν φίλων
[1, 10]   μεταβολὰς συμβαίνειν περὶ τοὺς ἐκγόνους,  καὶ   τοὺς μὲν αὐτῶν ἀγαθοὺς εἶναι
[1, 10]   καὶ τῶν δυστυχημάτων, ἔχει μὲν  καὶ   τοῦτ´ ἀμφισβήτησίν τινα· δοκεῖ γὰρ
[1, 13]   ἕτερον, οὐδὲν διαφέρει. λόγου δὲ  καὶ   τοῦτο φαίνεται μετέχειν, ὥσπερ εἴπομεν·
[1, 13]   καὶ παράκλησις. εἰ δὲ χρὴ  καὶ   τοῦτο φάναι λόγον ἔχειν, διττὸν
[1, 8]   αἱ κατ´ ἀρετὴν πράξεις, ὥστε  καὶ   τούτοις εἰσὶν ἡδεῖαι καὶ καθ´
[1, 4]   τι καθ´ αὑτὸ εἶναι,  καὶ   τούτοις πᾶσιν αἴτιόν ἐστι τοῦ
[1, 3]   δὲ κρίνει καλῶς γινώσκει,  καὶ   τούτων ἐστὶν ἀγαθὸς κριτής. καθ´
[1, 5]   νῦν εἰρημένος καὶ πολιτικὸς  καὶ   τρίτος θεωρητικός. οἱ μὲν
[1, 6]   ἐναντίων κωλυτικὰ διὰ ταῦτα λέγεσθαι  καὶ   τρόπον ἄλλον. δῆλον οὖν ὅτι
[1, 3]   καὶ ἐκ τοιούτων λέγοντας παχυλῶς  καὶ   τύπῳ τἀληθὲς ἐνδείκνυσθαι, καὶ περὶ
[1, 11]   ἀπέραντον φαίνεται, καθόλου δὲ λεχθὲν  καὶ   τύπῳ τάχ´ ἂν ἱκανῶς ἔχοι.
[1, 10]   τοὺς μὲν αὐτῶν ἀγαθοὺς εἶναι  καὶ   τυχεῖν βίου τοῦ κατ´ ἀξίαν,
[1, 10]   καὶ κακὸν καὶ ἀγαθόν, εἴπερ  καὶ   τῷ ζῶντι μὴ αἰσθανομένῳ δέ,
[1, 13]   τοῦ σώματος γνῶσιν. θεωρητέον δὴ  καὶ   τῷ πολιτικῷ περὶ ψυχῆς, θεωρητέον
[1, 6]   μίαν ἰδέαν μία καὶ ἐπιστήμη,  καὶ   τῶν ἀγαθῶν ἁπάντων ἦν ἂν
[1, 12]   τοὺς θειοτάτους {μακαρίζομεν} ὁμοίως δὲ  καὶ   τῶν ἀγαθῶν· οὐδεὶς γὰρ τὴν
[1, 12]   ἰσχυρὸν δὲ καὶ τὸν δρομικὸν  καὶ   τῶν ἄλλων ἕκαστον τῷ ποιόν
[1, 12]   γὰρ θεοὺς μακαρίζομεν καὶ εὐδαιμονίζομεν  καὶ   τῶν ἀνδρῶν τοὺς θειοτάτους {μακαρίζομεν}
[1, 10]   μικρὰ τῶν εὐτυχημάτων, ὁμοίως δὲ  καὶ   τῶν ἀντικειμένων, δῆλον ὡς οὐ
[1, 10]   ἐκτὸς ἤδη τῶν κακῶν ὄντα  καὶ   τῶν δυστυχημάτων, ἔχει μὲν καὶ
[1, 8]   τὴν εὐδαιμονίαν. φαίνεται δ´ ὅμως  καὶ   τῶν ἐκτὸς ἀγαθῶν προσδεομένη, καθάπερ
[1, 8]   (τούτων γάρ τινες νικῶσιν) οὕτω  καὶ   τῶν ἐν τῷ βίῳ καλῶν
[1, 10]   τὰς κατ´ ἀρετήν· μονιμώτεραι γὰρ  καὶ   τῶν ἐπιστημῶν αὗται δοκοῦσιν εἶναι·
[1, 8]   νενεμημένων δὴ τῶν ἀγαθῶν τριχῇ,  καὶ   τῶν μὲν ἐκτὸς λεγομένων τῶν
[1, 11]   παντοίας ἐχόντων διαφορὰς τῶν συμβαινόντων,  καὶ   τῶν μὲν μᾶλλον συνικνουμένων τῶν
[1, 13]   γὰρ τοὺς πολίτας ἀγαθοὺς ποιεῖν  καὶ   τῶν νόμων ὑπηκόους. παράδειγμα δὲ
[1, 11]   ἱκανῶς ἔχοι. εἰ δή, καθάπερ  καὶ   τῶν περὶ αὑτὸν ἀτυχημάτων τὰ
[1, 7]   προσθεῖναι τὸ ἐλλεῖπον. μεμνῆσθαι δὲ  καὶ   τῶν προειρημένων χρή, καὶ τὴν
[1, 12]   δ´ ἐγκώμια τῶν ἔργων ὁμοίως  καὶ   τῶν σωματικῶν καὶ τῶν ψυχικῶν.
[1, 7]   συνεργὸς ἀγαθὸς εἶναι· ὅθεν  καὶ   τῶν τεχνῶν γεγόνασιν αἱ ἐπιδόσεις·
[1, 6]   ἐπιστήμη· νῦν δ´ εἰσὶ πολλαὶ  καὶ   τῶν ὑπὸ μίαν κατηγορίαν, οἷον
[1, 11]   Τὰς δὲ τῶν ἀπογόνων τύχας  καὶ   τῶν φίλων ἁπάντων τὸ μὲν
[1, 7]   τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς ἀπογόνους  καὶ   τῶν φίλων τοὺς φίλους εἰς
[1, 13]   οὕτω δὴ καὶ τοῦ πατρὸς  καὶ   τῶν φίλων φαμὲν ἔχειν λόγον,
[1, 12]   ἔργων ὁμοίως καὶ τῶν σωματικῶν  καὶ   τῶν ψυχικῶν. ἀλλὰ ταῦτα μὲν
[1, 10]   ἐροῦμεν τῶν ζώντων οἷς ὑπάρχει  καὶ   ὑπάρξει τὰ λεχθέντα, μακαρίους δ´
[1, 4]   ἑαυτοῖς ἄγνοιαν τοὺς μέγα τι  καὶ   ὑπὲρ αὐτοὺς λέγοντας θαυμάζουσιν. ἔνιοι
[1, 6]   ἰδέας ἐν οἷς τὸ πρότερον  καὶ   ὕστερον ἔλεγον, διόπερ οὐδὲ τῶν
[1, 12]   μεῖζόν τι καὶ βέλτιον, καθάπερ  καὶ   φαίνεται· τούς τε γὰρ θεοὺς
[1, 4]   μὲν γὰρ τῶν ἐναργῶν τι  καὶ   φανερῶν, οἷον ἡδονὴν πλοῦτον
[1, 13]   τῆς ψυχῆς λέγεται σπουδαία  καὶ   φαύλη) πλὴν εἰ μὴ κατὰ
[1, 6]   τὰ οἰκεῖα ἀναιρεῖν, ἄλλως τε  καὶ   φιλοσόφους ὄντας· ἀμφοῖν γὰρ ὄντοιν
[1, 5]   βίων ὑπολαμβάνειν οἱ μὲν πολλοὶ  καὶ   φορτικώτατοι τὴν ἡδονήν· διὸ καὶ
[1, 6]   τὸν τῆς λευκότητος. τιμῆς δὲ  καὶ   φρονήσεως καὶ ἡδονῆς ἕτεροι καὶ
[1, 13]   ἠθικάς, σοφίαν μὲν καὶ σύνεσιν  καὶ   φρόνησιν διανοητικάς, ἐλευθεριότητα δὲ καὶ
[1, 13]   δὲ τὸ μὲν ἔοικε κοινῷ  καὶ   φυτικῷ, λέγω δὲ τὸ αἴτιον
[1, 7]   ἀργὸν πέφυκεν; καθάπερ ὀφθαλμοῦ  καὶ   χειρὸς καὶ ποδὸς καὶ ὅλως
[1, 9]   ὑπάρχειν ἀναγκαῖον, τὰ δὲ συνεργὰ  καὶ   χρήσιμα πέφυκεν ὀργανικῶς. ὁμολογούμενα δὲ
[1, 13]   τοῖς ἐξωτερικοῖς λόγοις ἀρκούντως ἔνια,  καὶ   χρηστέον αὐτοῖς· οἷον τὸ μὲν
[1, 6]   ἐμφαίνεσθαι δεήσει, καθάπερ ἐν χιόνι  καὶ   ψιμυθίῳ τὸν τῆς λευκότητος. τιμῆς




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 11/06/2008