Livre, chapitre |
[1, 6] |
καὶ
δεῖν
ἐπὶ
σωτηρίᾳ
γε
|
τῆς
|
ἀληθείας
καὶ
τὰ
οἰκεῖα
ἀναιρεῖν, |
[1, 13] |
καὶ
τὸ
θρεπτικὸν
ἐατέον,
ἐπειδὴ
|
τῆς |
ἀνθρωπικῆς
ἀρετῆς
ἄμοιρον
πέφυκεν.
ἔοικε |
[1, 9] |
τῶν
θειοτάτων
εἶναι·
τὸ
γὰρ
|
τῆς |
ἀρετῆς
ἆθλον
καὶ
τέλος
ἄριστον |
[1, 12] |
ἀναφέρεσθαι.
ὁ
μὲν
γὰρ
ἔπαινος
|
τῆς |
ἀρετῆς·
πρακτικοὶ
γὰρ
τῶν
καλῶν |
[1, 7] |
ἄλλο.
φαίνεται
δὲ
καὶ
ἐκ
|
τῆς |
αὐταρκείας
τὸ
αὐτὸ
συμβαίνειν·
τὸ |
[1, 10] |
εἰσὶν
αἱ
κατ´
ἀρετὴν
ἐνέργειαι
|
τῆς |
εὐδαιμονίας,
αἱ
δ´
ἐναντίαι
τοῦ |
[1, 13] |
οὕτως
ἂν
βέλτιον
καὶ
περὶ
|
τῆς |
εὐδαιμονίας
θεωρήσαιμεν.
δοκεῖ
δὲ
καὶ |
[1, 10] |
καὶ
εὐμετάβολος·
οὔτε
γὰρ
ἐκ
|
τῆς |
εὐδαιμονίας
κινηθήσεται
ῥᾳδίως,
οὐδ´
ὑπὸ |
[1, 12] |
~Διωρισμένων
δὲ
τούτων
ἐπισκεψώμεθα
περὶ
|
τῆς |
εὐδαιμονίας
πότερα
τῶν
ἐπαινετῶν
ἐστὶν |
[1, 4] |
ὑπολαμβάνουσι
τῷ
εὐδαιμονεῖν·
περὶ
δὲ
|
τῆς |
εὐδαιμονίας,
τί
ἐστιν,
ἀμφισβητοῦσι
καὶ |
[1, 7] |
ἕκαστον
αὐτῶν)
αἱρούμεθα
δὲ
καὶ
|
τῆς |
εὐδαιμονίας
χάριν,
διὰ
τούτων
ὑπολαμβάνοντες |
[1, 10] |
δ´
εἰσὶν
αἱ
ἐνέργειαι
κύριαι
|
τῆς |
ζωῆς,
καθάπερ
εἴπομεν,
οὐδεὶς
ἂν |
[1, 10] |
δῆλον
ὡς
οὐ
ποιεῖ
ῥοπὴν
|
τῆς |
ζωῆς,
τὰ
δὲ
μεγάλα
καὶ |
[1, 8] |
καθ´
αὑτάς.
οὐδὲν
δὴ
προσδεῖται
|
τῆς |
ἡδονῆς
ὁ
βίος
αὐτῶν
ὥσπερ |
[1, 13] |
τιμιωτέρα
καὶ
βελτίων
ἡ
πολιτικὴ
|
τῆς |
ἰατρικῆς·
τῶν
δ´
ἰατρῶν
οἱ |
[1, 6] |
οἰκειότερον.
ὁμοίως
δὲ
καὶ
περὶ
|
τῆς |
ἰδέας·
εἰ
γὰρ
καὶ
ἔστιν |
[1, 6] |
ἢ
οὐδ´
ἄλλο
οὐδὲν
πλὴν
|
τῆς |
ἰδέας;
ὥστε
μάταιον
ἔσται
τὸ |
[1, 7] |
δὴ
τοῦτ´
ἐπὶ
πάντων,
προστιθεμένης
|
τῆς |
κατὰ
τὴν
ἀρετὴν
ὑπεροχῆς
πρὸς |
[1, 2] |
ἢ
δυνάμεων.
δόξειε
δ´
ἂν
|
τῆς |
κυριωτάτης
καὶ
μάλιστα
ἀρχιτεκτονικῆς.
τοιαύτη |
[1, 6] |
ἐν
χιόνι
καὶ
ψιμυθίῳ
τὸν
|
τῆς |
λευκότητος.
τιμῆς
δὲ
καὶ
φρονήσεως |
[1, 2] |
μεῖζόν
γε
καὶ
τελειότερον
τὸ
|
τῆς |
πόλεως
φαίνεται
καὶ
λαβεῖν
καὶ |
[1, 13] |
ἕτεροι
τοιοῦτοι
γεγένηνται.
εἰ
δὲ
|
τῆς |
πολιτικῆς
ἐστὶν
ἡ
σκέψις
αὕτη, |
[1, 3] |
ὁ
περὶ
πᾶν
πεπαιδευμένος.
διὸ
|
τῆς |
πολιτικῆς
οὐκ
ἔστιν
οἰκεῖος
ἀκροατὴς |
[1, 9] |
τοῖς
ἐν
ἀρχῇ·
τὸ
γὰρ
|
τῆς |
πολιτικῆς
τέλος
ἄριστον
ἐτίθεμεν,
αὕτη |
[1, 8] |
εἴπομεν,
ἔοικε
προσδεῖ–
σθαι
καὶ
|
τῆς |
τοιαύτης
εὐημερίας·
ὅθεν
εἰς
ταὐτὸ |
[1, 6] |
διαπορῆσαι
πῶς
λέγεται,
καίπερ
προσάντους
|
τῆς |
τοιαύτης
ζητήσεως
γινομένης
διὰ
τὸ |
[1, 13] |
δὲ
καὶ
ἄλλη
τις
φύσις
|
τῆς |
ψυχῆς
ἄλογος
εἶναι,
μετέχουσα
μέντοι |
[1, 13] |
αὔξεσθαι·
τὴν
τοιαύτην
γὰρ
δύναμιν
|
τῆς |
ψυχῆς
ἐν
ἅπασι
τοῖς
τρεφομένοις |
[1, 13] |
ἀργία
γάρ
ἐστιν
ὁ
ὕπνος
|
τῆς |
ψυχῆς
ᾗ
λέγεται
σπουδαία
καὶ |
[1, 13] |
τὴν
τοῦ
σώματος
ἀλλὰ
τὴν
|
τῆς |
ψυχῆς·
καὶ
τὴν
εὐδαιμονίαν
δὲ |
[1, 13] |
τὰ
ἀριστερὰ
παραφέρεται,
καὶ
ἐπὶ
|
τῆς |
ψυχῆς
οὕτως·
ἐπὶ
τἀναντία
γὰρ |
[1, 13] |
ὁρῶμεν
τὸ
παραφερόμενον,
ἐπὶ
δὲ
|
τῆς |
ψυχῆς
οὐχ
ὁρῶμεν.
ἴσως
δ´ |
[1, 13] |
καὶ
ἀκρατοῦς
τὸν
λόγον
καὶ
|
τῆς |
ψυχῆς
τὸ
λόγον
ἔχον
ἐπαινοῦμεν· |