Livre, chapitre |
[1, 12] |
καὶ
τὸν
ἀνδρεῖον
καὶ
ὅλως
|
τὸν
|
ἀγαθόν
τε
καὶ
τὴν
ἀρετὴν |
[1, 12] |
ἐπαινεῖσθαι·
τὸν
γὰρ
δίκαιον
καὶ
|
τὸν |
ἀνδρεῖον
καὶ
ὅλως
τὸν
ἀγαθόν |
[1, 5] |
διὸ
καὶ
τὸν
βίον
ἀγαπῶσι
|
τὸν |
ἀπολαυστικόν.
τρεῖς
γάρ
εἰσι
μάλιστα |
[1, 8] |
φιλίππῳ,
θέαμα
δὲ
τῷ
φιλοθεώρῳ·
|
τὸν |
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
καὶ
τὰ |
[1, 10] |
δοθέντων
σκυτῶν
κάλλιστον
ὑπόδημα
ποιεῖν·
|
τὸν |
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
καὶ
τοὺς |
[1, 1] |
πρᾶξις
ὑπὸ
τὴν
στρατηγικήν,
κατὰ
|
τὸν |
αὐτὸν
δὴ
τρόπον
ἄλλαι
ὑφ´
|
[1, 3] |
τοιούτων
λέγοντας
τοιαῦτα
καὶ
συμπεραίνεσθαι.
|
τὸν |
αὐτὸν
δὴ
τρόπον
καὶ
ἀποδέχεσθαι |
[1, 7] |
ποῖόν
τι·
θεατὴς
γὰρ
τἀληθοῦς.
|
τὸν |
αὐτὸν
δὴ
τρόπον
καὶ
ἐν |
[1, 6] |
τἀγαθοῦ
λόγον
ἐν
ἅπασιν
αὐτοῖς
|
τὸν |
αὐτὸν
ἐμφαίνεσθαι
δεήσει,
καθάπερ
ἐν
|
[1, 10] |
ὡς
εἰ
συνακολουθοίημεν
ταῖς
τύχαις,
|
τὸν |
αὐτὸν
εὐδαίμονα
καὶ
πάλιν
ἄθλιον |
[1, 5] |
φορτικώτατοι
τὴν
ἡδονήν·
διὸ
καὶ
|
τὸν |
βίον
ἀγαπῶσι
τὸν
ἀπολαυστικόν.
τρεῖς |
[1, 2] |
ἄριστον.
ἆρ´
οὖν
καὶ
πρὸς
|
τὸν |
βίον
ἡ
γνῶσις
αὐτοῦ
μεγάλην |
[1, 9] |
γίνονται
καὶ
παντοῖαι
τύχαι
κατὰ
|
τὸν |
βίον,
καὶ
ἐνδέχεται
τὸν
μάλιστ´ |
[1, 7] |
τίθεμεν
ὃ
μονούμενον
αἱρετὸν
ποιεῖ
|
τὸν |
βίον
καὶ
μηδενὸς
ἐνδεᾶ·
τοιοῦτον |
[1, 10] |
πολλὰ
γινόμενα
μὲν
εὖ
μακαριώτερον
|
τὸν |
βίον
ποιήσει
(καὶ
γὰρ
αὐτὰ |
[1, 3] |
νέος·
ἄπειρος
γὰρ
τῶν
κατὰ
|
τὸν |
βίον
πράξεων,
οἱ
λόγοι
δ´ |
[1, 11] |
τι
βρῖθος
καὶ
ῥοπὴν
πρὸς
|
τὸν |
βίον
τὰ
δ´
ἐλαφροτέροις
ἔοικεν, |
[1, 12] |
πρός
τι
πῶς
ἔχειν
ἐπαινεῖσθαι·
|
τὸν |
γὰρ
δίκαιον
καὶ
τὸν
ἀνδρεῖον |
[1, 10] |
τὰ
μισητὰ
καὶ
τὰ
φαῦλα.
|
τὸν |
γὰρ
ὡς
ἀληθῶς
ἀγαθὸν
καὶ |
[1, 5] |
(κακοπαθεῖν
καὶ
ἀτυχεῖν
τὰ
μέγιστα·
|
τὸν |
δ´
οὕτω
ζῶντα
οὐδεὶς
ἂν |
[1, 9] |
τοῖς
Τρωικοῖς
περὶ
Πριάμου
μυθεύεται·
|
τὸν |
δὲ
τοιαύταις
χρησάμενον
τύχαις
καὶ |
[1, 12] |
καὶ
τὸν
ἰσχυρὸν
δὲ
καὶ
|
τὸν |
δρομικὸν
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἕκαστον |
[1, 10] |
ἄθλιον
ἐροῦμεν
πολλάκις,
χαμαιλέοντά
τινα
|
τὸν |
εὐδαίμονα
ἀποφαίνοντες
καὶ
σαθρῶς
ἱδρυμένον. |
[1, 8] |
ζῆν
καὶ
τὸ
εὖ
πράττειν
|
τὸν |
εὐδαίμονα·
σχεδὸν
γὰρ
εὐζωία
τις |
[1, 12] |
τῶν
ἐπαινετῶν,
τοιοῦτον
δ´
εἶναι
|
τὸν |
θεὸν
καὶ
τἀγαθόν·
πρὸς
ταῦτα |
[1, 12] |
πράξεις
καὶ
τὰ
ἔργα,
καὶ
|
τὸν |
ἰσχυρὸν
δὲ
καὶ
τὸν
δρομικὸν |
[1, 10] |
τί
οὖν
κωλύει
λέγειν
εὐδαίμονα
|
τὸν |
κατ´
ἀρετὴν
τελείαν
ἐνεργοῦντα
καὶ |
[1, 13] |
ψυχῇ
νομιστέον
εἶναί
τι
παρὰ
|
τὸν |
λόγον,
ἐναντιούμενον
τούτῳ
καὶ
ἀντιβαῖνον. |
[1, 13] |
τοῦ
γὰρ
ἐγκρατοῦς
καὶ
ἀκρατοῦς
|
τὸν
|
λόγον
καὶ
τῆς
ψυχῆς
τὸ |
[1, 13] |
αὐτοῖς
καὶ
ἄλλο
τι
παρὰ
|
τὸν |
λόγον
πεφυκός,
ὃ
μάχεται
καὶ
|
[1, 9] |
κατὰ
τὸν
βίον,
καὶ
ἐνδέχεται
|
τὸν |
μάλιστ´
εὐθηνοῦντα
μεγάλαις
συμφοραῖς
περιπεσεῖν |
[1, 8] |
χαίροντα
τῷ
δικαιοπραγεῖν,
οὔτ´
ἐλευθέριον
|
τὸν |
μὴ
χαίροντα
ταῖς
ἐλευθερίοις
πράξεσιν· |
[1, 8] |
γὰρ
δίκαιον
οὐθεὶς
ἂν
εἴποι
|
τὸν |
μὴ
χαίροντα
τῷ
δικαιοπραγεῖν,
οὔτ´ |
[1, 13] |
τὰ
περὶ
ψυχῆς,
ὥσπερ
καὶ
|
τὸν |
ὀφθαλμοὺς
θεραπεύσοντα
καὶ
πᾶν
τὸ〉 |
[1, 4] |
δεῖ
τοῖς
ἔθεσιν
ἦχθαι
καλῶς
|
τὸν
|
περὶ
καλῶν
καὶ
δικαίων
καὶ |
[1, 13] |
οὕτως
ἔχει,
δῆλον
ὅτι
δεῖ
|
τὸν |
πολιτικὸν
εἰδέναι
πως
τὰ
περὶ |
[1, 13] |
ἢ
σώφρων·
ἐπαινοῦμεν
δὲ
καὶ
|
τὸν
|
σοφὸν
κατὰ
τὴν
ἕξιν·
τῶν |
[1, 6] |
ταῦτ´
ἐστὶ
τῶν
καθ´
αὑτά,
|
τὸν |
τἀγαθοῦ
λόγον
ἐν
ἅπασιν
αὐτοῖς |
[1, 10] |
εὐδαιμονίαν;
εἰ
δὲ
μὴ
λέγομεν
|
τὸν |
τεθνεῶτα
εὐδαίμονα,
μηδὲ
Σόλων
τοῦτο |
[1, 6] |
καθάπερ
ἐν
χιόνι
καὶ
ψιμυθίῳ
|
τὸν |
τῆς
λευκότητος.
τιμῆς
δὲ
καὶ |
[1, 10] |
ἐκτὸς
ἀγαθοῖς
ἱκανῶς
κεχορηγημένον
μὴ
|
τὸν |
τυχόντα
χρόνον
ἀλλὰ
τέλειον
βίον; |
[1, 3] |
ἦθος
νεαρός·
οὐ
γὰρ
παρὰ
|
τὸν |
χρόνον
ἡ
ἔλλειψις,
ἀλλὰ
διὰ |