Livre, chapitre |
[1, 11] |
αὑτὸν
ἀτυχημάτων
τὰ
μὲν
ἔχει
|
τι |
βρῖθος
καὶ
ῥοπὴν
πρὸς
τὸν |
[1, 13] |
δ´
ὥσπερ
τοῦ
πατρὸς
ἀκουστικόν
|
τι. |
διορίζεται
δὲ
καὶ
ἡ
ἀρετὴ |
[1, 6] |
γὰρ
εἰ
καὶ
δι´
ἄλλο
|
τι |
διώκομεν,
ὅμως
τῶν
καθ´
αὑτὰ |
[1, 12] |
πᾶν
τὸ
ἐπαινετὸν
τῷ
ποιόν
|
τι |
εἶναι
καὶ
πρός
τι
πῶς |
[1, 7] |
ἂν
καὶ
ἀνθρώπῳ,
εἴπερ
ἔστι
|
τι |
ἔργον
αὐτοῦ.
πότερον
οὖν
τέκτονος
|
[1, 7] |
ὅλως
ἑκάστου
τῶν
μορίων
φαίνεταί
|
τι
|
ἔργον,
οὕτω
καὶ
ἀνθρώπου
παρὰ |
[1, 6] |
κτητὸν
ἀνθρώπῳ·
νῦν
δὲ
τοιοῦτόν
|
τι
|
ζητεῖται.
τάχα
δέ
τῳ
δόξειεν |
[1, 8] |
τοῖς
ὅλοις,
ἀλλ´
ἕν
γέ
|
τι |
ἢ
καὶ
τὰ
πλεῖστα
κατορθοῦν. |
[1, 7] |
δὲ
τί
ἐστιν
ἢ
ποῖόν
|
τι· |
θεατὴς
γὰρ
τἀληθοῦς.
τὸν
αὐτὸν |
[1, 6] |
κατηγορούμενον
ἀγαθὸν
ἢ
χωριστὸν
αὐτό
|
τι |
καθ´
αὑτό,
δῆλον
ὡς
οὐκ
|
[1, 4] |
τὰ
πολλὰ
ταῦτα
ἀγαθὰ
ἄλλο
|
τι |
καθ´
αὑτὸ
εἶναι,
ὃ
καὶ |
[1, 1] |
πράξεων
ἢ
παρὰ
ταύτας
ἄλλο
|
τι, |
καθάπερ
ἐπὶ
τῶν
λεχθεισῶν
ἐπιστημῶν. |
[1, 6] |
ὡς
οὐκ
ἂν
εἴη
κοινόν
|
τι |
καθόλου
καὶ
ἕν·
οὐ
γὰρ |
[1, 12] |
οὐκ
ἔστιν
ἔπαινος,
ἀλλὰ
μεῖζόν
|
τι |
καὶ
βέλτιον,
καθάπερ
καὶ
φαίνεται· |
[1, 12] |
τὸ
δίκαιον,
ἀλλ´
ὡς
θειότερόν
|
τι |
καὶ
βέλτιον
μακαρίζει.
δοκεῖ
δὲ |
[1, 5] |
τῷ
τιμωμένῳ,
τἀγαθὸν
δὲ
οἰκεῖόν
|
τι |
καὶ
δυσαφαίρετον
εἶναι
μαντευόμεθα.
ἔτι |
[1, 12] |
τὸ
αἴτιον
τῶν
ἀγαθῶν
τίμιόν
|
τι |
καὶ
θεῖον
τίθεμεν.
~Ἐπεὶ
δ´ |
[1, 9] |
ἄριστον
εἶναι
φαίνεται
καὶ
θεῖόν
|
τι |
καὶ
μακάριον.
εἴη
δ´
ἂν |
[1, 11] |
εἴτ´
ἀγαθὸν
εἴτε
τοὐναντίον,
ἀφαυρόν
|
τι |
καὶ
μικρὸν
ἢ
ἁπλῶς
ἢ |
[1, 7] |
καὶ
ὅλως
ὧν
ἔστιν
ἔργον
|
τι |
καὶ
πρᾶξις,
ἐν
τῷ
ἔργῳ |
[1, 12] |
καὶ
ἔχειν
πως
πρὸς
ἀγαθόν
|
τι |
καὶ
σπουδαῖον.
δῆλον
δὲ
τοῦτο |
[1, 4] |
δ´
ἑαυτοῖς
ἄγνοιαν
τοὺς
μέγα
|
τι |
καὶ
ὑπὲρ
αὐτοὺς
λέγοντας
θαυμάζουσιν. |
[1, 4] |
οἳ
μὲν
γὰρ
τῶν
ἐναργῶν
|
τι |
καὶ
φανερῶν,
οἷον
ἡδονὴν
ἢ |
[1, 6] |
ἔστιν
ἄρα
τὸ
ἀγαθὸν
κοινόν
|
τι |
κατὰ
μίαν
ἰδέαν.
ἀλλὰ
πῶς |
[1, 8] |
τοῖς
δὲ
ταῦτα
ἢ
τούτων
|
τι |
μεθ´
ἡδονῆς
ἢ
οὐκ
ἄνευ |
[1, 7] |
ὥστ´
εἰ
μέν
ἐστιν
ἕν
|
τι |
μόνον
τέλειον,
τοῦτ´
ἂν
εἴη |
[1, 13] |
ἐν
τῇ
ψυχῇ
νομιστέον
εἶναί
|
τι |
παρὰ
τὸν
λόγον,
ἐναντιούμενον
τούτῳ |
[1, 13] |
δ´
ἐν
αὐτοῖς
καὶ
ἄλλο
|
τι |
παρὰ
τὸν
λόγον
πεφυκός,
ὃ |
[1, 6] |
πρότερον
τῇ
φύσει
τοῦ
πρός
|
τι |
(παραφυάδι
γὰρ
τοῦτ´
ἔοικε
καὶ |
[1, 12] |
ποιόν
τι
εἶναι
καὶ
πρός
|
τι |
πῶς
ἔχειν
ἐπαινεῖσθαι·
τὸν
γὰρ |
[1, 2] |
τῶν
λεχθεισῶν
ἐπιστημῶν.
~Εἰ
δή
|
τι |
τέλος
ἐστὶ
τῶν
πρακτῶν
ὃ |
[1, 10] |
μεταβολάς,
καὶ
διὰ
τὸ
μόνιμόν
|
τι |
τὴν
εὐδαιμονίαν
ὑπειληφέναι
καὶ
μηδαμῶς |
[1, 7] |
ταῦτα
θείη
τις
ἂν
ἔργον
|
τι; |
τί
οὖν
δὴ
τοῦτ´
ἂν |
[1, 6] |
ποιῷ
καὶ
ἐν
τῷ
πρός
|
τι, |
τὸ
δὲ
καθ´
αὑτὸ
καὶ |
[1, 6] |
εἰ
γὰρ
καὶ
ἔστιν
ἕν
|
τι |
τὸ
κοινῇ
κατηγορούμενον
ἀγαθὸν
ἢ |
[1, 6] |
μέτριον,
καὶ
ἐν
τῷ
πρός
|
τι |
τὸ
χρήσιμον,
καὶ
ἐν
χρόνῳ |
[1, 10] |
ἀμφισβήτησίν
τινα·
δοκεῖ
γὰρ
εἶναί
|
τι |
τῷ
τεθνεῶτι
καὶ
κακὸν
καὶ |
[1, 7] |
λοιπὰ
πράττουσι
πάντες.
ὥστ´
εἴ
|
τι |
τῶν
πρακτῶν
ἁπάντων
ἐστὶ
τέλος, |
[1, 7] |
μεῖζον
αἱρετώτερον
ἀεί.
τέλειον
δή
|
τι |
φαίνεται
καὶ
αὔταρκες
ἡ
εὐδαιμονία, |
[1, 7] |
εὐδαιμονίαν
τὸ
ἄριστον
λέγειν
ὁμολογούμενόν
|
τι |
φαίνεται,
ποθεῖται
δ´
ἐναργέστερον
τί |
[1, 7] |
τέλεια·
τὸ
δ´
ἄριστον
τέλειόν
|
τι |
φαίνεται.
ὥστ´
εἰ
μέν
ἐστιν |
[1, 11] |
τὸ
μακάριον.
συμβάλλεσθαι
μὲν
οὖν
|
τι |
φαίνονται
τοῖς
κεκμηκόσιν
αἱ
εὐπραξίαι |