Livre, chapitre |
[1, 6] |
τῶν
ἀριθμῶν
ἰδέαν
κατεσκεύαζον·
τὸ
|
δ´ |
ἀγαθὸν
λέγεται
καὶ
ἐν
τῷ |
[1, 13] |
καὶ
ἡ
δύναμις
αὕτη,
ὁ
|
δ´ |
ἀγαθὸς
καὶ
κακὸς
ἥκιστα
διάδηλοι |
[1, 10] |
γίνοιτο
ὁτὲ
μὲν
εὐδαίμων
πάλιν
|
δ´ |
ἄθλιος·
ἄτοπον
δὲ
καὶ
τὸ |
[1, 8] |
ἡδέα
τὰ
φύσει
ἡδέα·
τοιαῦται
|
δ´ |
αἱ
κατ´
ἀρετὴν
πράξεις,
ὥστε |
[1, 7] |
πρῶτον
καὶ
ἀρχή.
τῶν
ἀρχῶν
|
δ´ |
αἳ
μὲν
ἐπαγωγῇ
θεωροῦνται,
αἳ |
[1, 7] |
πλείω
φαίνεται
τὰ
τέλη,
τούτων
|
δ´ |
αἱρούμεθά
τινα
δι´
ἕτερον,
οἷον
|
[1, 7] |
αἳ
μὲν
ἐπαγωγῇ
θεωροῦνται,
αἳ
|
δ´ |
αἰσθήσει,
αἳ
δ´
ἐθισμῷ
τινί, |
[1, 7] |
οἰκοδομικῇ
δ´
οἰκία,
ἐν
ἄλλῳ
|
δ´ |
ἄλλο,
ἐν
ἁπάσῃ
δὲ
πράξει |
[1, 4] |
ἢ
πλοῦτον
ἢ
τιμήν,
ἄλλοι
|
δ´ |
ἄλλο—
πολλάκις
δὲ
καὶ
ὁ |
[1, 7] |
δ´
ἐθισμῷ
τινί,
καὶ
ἄλλαι
|
δ´ |
ἄλλως.
μετιέναι
δὲ
πειρατέον
ἑκάστας |
[1, 6] |
ἐν
πόνοις
δὲ
γυμναστική.
ἀπορήσειε
|
δ´ |
ἄν
τις
τί
ποτε
καὶ |
[1, 3] |
ἐφίεται,
πολιτική
τις
οὖσα.
Λέγοιτο
|
δ´ |
ἂν
ἱκανῶς,
εἰ
κατὰ
τὴν |
[1, 6] |
ἄνδρας
εἰσαγαγεῖν
τὰ
εἴδη.
δόξειε
|
δ´ |
ἂν
ἴσως
βέλτιον
εἶναι
καὶ |
[1, 9] |
θεῖόν
τι
καὶ
μακάριον.
εἴη
|
δ´ |
ἂν
καὶ
πολύκοινον·
δυνατὸν
γὰρ |
[1, 7] |
πρῶτον,
εἶθ´
ὕστερον
ἀναγράψαι.
δόξειε
|
δ´ |
ἂν
παντὸς
εἶναι
προαγαγεῖν
καὶ |
[1, 2] |
τῶν
ἐπιστημῶν
ἢ
δυνάμεων.
δόξειε
|
δ´ |
ἂν
τῆς
κυριωτάτης
καὶ
μάλιστα |
[1, 4] |
τί
προτιθέμεθα,
πεφροιμιάσθω
ταῦτα.
Λέγωμεν
|
δ´ |
ἀναλαβόντες,
ἐπειδὴ
πᾶσα
γνῶσις
καὶ |
[1, 7] |
καὶ
πράξεις
μετὰ
λόγου,
σπουδαίου
|
δ´ |
ἀνδρὸς
εὖ
ταῦτα
καὶ
καλῶς, |
[1, 10] |
καὶ
ὑπάρξει
τὰ
λεχθέντα,
μακαρίους
|
δ´ |
ἀνθρώπους.
~καὶ
περὶ
μὲν
τούτων |
[1, 4] |
τὰ
μὲν
γὰρ
ἡμῖν
τὰ
|
δ´ |
ἁπλῶς.
ἴσως
οὖν
ἡμῖν
γε |
[1, 7] |
οὐκ
ἔστι
πάντα
τέλεια·
τὸ
|
δ´ |
ἄριστον
τέλειόν
τι
φαίνεται.
ὥστ´ |
[1, 4] |
ὃς
αὐτὸς
πάντα
νοήσῃ,
ἐσθλὸς
|
δ´ |
αὖ
κἀκεῖνος
ὃς
εὖ
εἰπόντι |
[1, 4] |
ἀκούων
ἐν
θυμῷ
βάλληται,
ὃ
|
δ´ |
αὖτ´
ἀχρήιος
ἀνήρ.
~Ἡμεῖς
δὲ |
[1, 7] |
ἀγαθὸν
αὔταρκες
εἶναι
δοκεῖ.
τὸ
|
δ´ |
αὔταρκες
λέγομεν
οὐκ
αὐτῷ
μόνῳ, |
[1, 7] |
τοῦτο
μὲν
εἰσαῦθις
ἐπισκεπτέον·
τὸ
|
δ´ |
αὔταρκες
τίθεμεν
ὃ
μονούμενον
αἱρετὸν |
[1, 7] |
ἢ
μὴ
ἄνευ
λόγου,
τὸ
|
δ´ |
αὐτό
φαμεν
ἔργον
εἶναι
τῷ |
[1, 10] |
ἐπιστημῶν
αὗται
δοκοῦσιν
εἶναι·
τούτων
|
δ´ |
αὐτῶν
αἱ
τιμιώταται
μονιμώτεραι
διὰ |
[1, 4] |
ὑγίειαν,
πενόμενος
δὲ
πλοῦτον·
συνειδότες
|
δ´ |
ἑαυτοῖς
ἄγνοιαν
τοὺς
μέγα
τι |
[1, 12] |
τῶν
καλῶν
ἀπὸ
ταύτης·
τὰ
|
δ´
|
ἐγκώμια
τῶν
ἔργων
ὁμοίως
καὶ |
[1, 7] |
θεωροῦνται,
αἳ
δ´
αἰσθήσει,
αἳ
|
δ´ |
ἐθισμῷ
τινί,
καὶ
ἄλλαι
δ´ |
[1, 12] |
κρεῖττόν
ἐστι
τῶν
ἐπαινετῶν,
τοιοῦτον
|
δ´ |
εἶναι
τὸν
θεὸν
καὶ
τἀγαθόν· |
[1, 6] |
ἂν
μία
τις
ἐπιστήμη·
νῦν
|
δ´ |
εἰσὶ
πολλαὶ
καὶ
τῶν
ὑπὸ |
[1, 1] |
παρ´
αὐτὰς
ἔργα
τινά.
ὧν
|
δ´ |
εἰσὶ
τέλη
τινὰ
παρὰ
τὰς |
[1, 1] |
νίκη,
οἰκονομικῆς
δὲ
πλοῦτος.
ὅσαι
|
δ´ |
εἰσὶ
τῶν
τοιούτων
ὑπὸ
μίαν |
[1, 10] |
γεννάδας
ὢν
καὶ
μεγαλόψυχος.
εἰ
|
δ´ |
εἰσὶν
αἱ
ἐνέργειαι
κύριαι
τῆς |
[1, 10] |
ἀνθρώπινος
βίος,
καθάπερ
εἴπομεν,
κύριαι
|
δ´ |
εἰσὶν
αἱ
κατ´
ἀρετὴν
ἐνέργειαι |
[1, 3] |
τὸν
βίον
πράξεων,
οἱ
λόγοι
|
δ´ |
ἐκ
τούτων
καὶ
περὶ
τούτων· |
[1, 11] |
ῥοπὴν
πρὸς
τὸν
βίον
τὰ
|
δ´ |
ἐλαφροτέροις
ἔοικεν,
οὕτω
καὶ
τὰ |
[1, 13] |
ἐπὶ
τὰ
βέλτιστα
παρακαλεῖ·
φαίνεται
|
δ´ |
ἐν
αὐτοῖς
καὶ
ἄλλο
τι |
[1, 7] |
τὴν
ἀρίστην
καὶ
τελειοτάτην.
ἔτι
|
δ´ |
ἐν
βίῳ
τελείῳ.
μία
γὰρ |
[1, 7] |
χάριν
τὰ
λοιπὰ
πράττεται;
τοῦτο
|
δ´ |
ἐν
ἰατρικῇ
μὲν
ὑγίεια,
ἐν |
[1, 10] |
ἀρετὴν
ἐνέργειαι
τῆς
εὐδαιμονίας,
αἱ
|
δ´ |
ἐναντίαι
τοῦ
ἐναντίου.
μαρτυρεῖ
δὲ |
[1, 7] |
λέγειν
ὁμολογούμενόν
τι
φαίνεται,
ποθεῖται
|
δ´ |
ἐναργέστερον
τί
ἐστιν
ἔτι
λεχθῆναι. |
[1, 8] |
καὶ
ἄλλως
πως
ἐξηργηκότι,
τὴν
|
δ´ |
ἐνέργειαν
οὐχ
οἷόν
τε·
πράξει |
[1, 10] |
βίου
τοῦ
κατ´
ἀξίαν,
τοὺς
|
δ´ |
ἐξ
ἐναντίας·
δῆλον
δ´
ὅτι |
[1, 5] |
καὶ
δυσαφαίρετον
εἶναι
μαντευόμεθα.
ἔτι
|
δ´ |
ἐοίκασι
τὴν
τιμὴν
διώκειν
ἵνα |
[1, 6] |
τὸ
πολυχρόνιον
τοῦ
ἐφημέρου.
πιθανώτερον
|
δ´ |
ἐοίκασιν
οἱ
Πυθαγόρειοι
λέγειν
περὶ |
[1, 7] |
τούτων
ἐπὶ
τοσοῦτον
εἰρήσθω.
Πάλιν
|
δ´ |
ἐπανέλθωμεν
ἐπὶ
τὸ
ζητούμενον
ἀγαθόν, |
[1, 6] |
τις
ἐπὶ
τούτοις
ἰδέα.
ἔτι
|
δ´ |
ἐπεὶ
τἀγαθὸν
ἰσαχῶς
λέγεται
τῷ |
[1, 6] |
ἀλλ´
ἐν
μιᾷ
μόνῃ.
ἔτι
|
δ´ |
ἐπεὶ
τῶν
κατὰ
μίαν
ἰδέαν |
[1, 13] |
φυτικὸν
οὐδαμῶς
κοινωνεῖ
λόγου,
τὸ
|
δ´ |
ἐπιθυμητικὸν
καὶ
ὅλως
ὀρεκτικὸν
μετέχει
|
[1, 5] |
βίου
σχεδὸν
τοῦτο
τέλος.
φαίνεται
|
δ´ |
ἐπιπολαιότερον
εἶναι
τοῦ
ζητουμένου·
δοκεῖ |
[1, 9] |
λίαν
πλημμελὲς
ἂν
εἴη.
συμφανὲς
|
δ´ |
ἐστὶ
καὶ
ἐκ
τοῦ
λόγου |
[1, 7] |
γὰρ
αὕτη
δοκεῖ
λέγεσθαι.
εἰ
|
δ´ |
ἐστὶν
ἔργον
ἀνθρώπου
ψυχῆς
ἐνέργεια |
[1, 13] |
τι
καὶ
θεῖον
τίθεμεν.
~Ἐπεὶ
|
δ´ |
ἐστὶν
ἡ
εὐδαιμονία
ψυχῆς
ἐνέργειά |
[1, 8] |
γὰρ
ἥδεσθαι
τῶν
ψυχικῶν,
ἑκάστῳ
|
δ´ |
ἐστὶν
ἡδὺ
πρὸς
ὃ
λέγεται |
[1, 12] |
δι´
ἀναφορᾶς,
ὥσπερ
εἴπομεν.
εἰ
|
δ´ |
ἐστὶν
ὁ
ἔπαινος
τῶν
τοιούτων, |
[1, 5] |
ἐγκυκλίοις
εἴρηται
περὶ
αὐτῶν.
τρίτος
|
δ´ |
ἐστὶν
ὁ
θεωρητικός,
ὑπὲρ
οὗ
|
[1, 9] |
τινος
μαθήσεως
καὶ
ἐπιμελείας.
εἰ
|
δ´ |
ἐστὶν
οὕτω
βέλτιον
ἢ
τὸ |
[1, 13] |
ἐναντιούμενον
τούτῳ
καὶ
ἀντιβαῖνον.
πῶς
|
δ´ |
ἕτερον,
οὐδὲν
διαφέρει.
λόγου
δὲ |
[1, 7] |
λόγος
εἰς
ταὐτὸν
ἀφῖκται·
τοῦτο
|
δ´ |
ἔτι
μᾶλλον
διασαφῆσαι
πειρατέον.
ἐπεὶ |
[1, 4] |
καὶ
οἱ
χαρίεντες
λέγουσιν,
τὸ
|
δ´ |
εὖ
ζῆν
καὶ
τὸ
εὖ |
[1, 7] |
εὖ
ταῦτα
καὶ
καλῶς,
ἕκαστον
|
δ´ |
εὖ
κατὰ
τὴν
οἰκείαν
ἀρετὴν |
[1, 7] |
διὰ
τούτων
ὑπολαμβάνοντες
εὐδαιμονήσειν.
τὴν
|
δ´ |
εὐδαιμονίαν
οὐδεὶς
αἱρεῖται
τούτων
χάριν, |
[1, 7] |
καὶ
μηδέποτε
δι´
ἄλλο.
τοιοῦτον
|
δ´ |
ἡ
εὐδαιμονία
μάλιστ´
εἶναι
δοκεῖ· |
[1, 2] |
κυριωτάτης
καὶ
μάλιστα
ἀρχιτεκτονικῆς.
τοιαύτη
|
δ´ |
ἡ
πολιτικὴ
φαίνεται·
τίνας
γὰρ |
[1, 4] |
ἔχειν
τινὰ
λόγον.
μὴ
λανθανέτω
|
δ´
|
ἡμᾶς
ὅτι
διαφέρουσιν
οἱ
ἀπὸ |
[1, 11] |
τῶν
μὲν
μᾶλλον
συνικνουμένων
τῶν
|
δ´ |
ἧττον,
καθ´
ἕκαστον
μὲν
διαιρεῖν |
[1, 6] |
μὲν
γὰρ
στρατηγικὴ
ἐν
νόσῳ
|
δ´ |
ἰατρική,
καὶ
τοῦ
μετρίου
ἐν |
[1, 13] |
ἡ
πολιτικὴ
τῆς
ἰατρικῆς·
τῶν
|
δ´ |
ἰατρῶν
οἱ
χαρίεντες
πολλὰ
πραγματεύονται |
[1, 13] |
λόγῳ
τὸ
τοῦ
ἐγκρατοῦς—
ἔτι
|
δ´ |
ἴσως
εὐηκοώτερόν
ἐστι
τὸ
τοῦ |
[1, 8] |
ἢ
μονώτης
καὶ
ἄτεκνος,
ἔτι
|
δ´ |
ἴσως
ἧττον,
εἴ
τῳ
πάγκακοι |
[1, 6] |
ἰατρός,
ἀλλὰ
τὴν
ἀνθρώπου,
μᾶλλον
|
δ´
|
ἴσως
τὴν
τοῦδε·
καθ´
ἕκαστον |
[1, 11] |
καὶ
ταύτην
τὴν
διαφοράν,
μᾶλλον
|
δ´ |
ἴσως
τὸ
διαπορεῖσθαι
περὶ
τοὺς |
[1, 3] |
μὲν
ἄρα
ὁ
πεπαιδευμένος,
ἁπλῶς
|
δ´ |
ὁ
περὶ
πᾶν
πεπαιδευμένος.
διὸ |
[1, 7] |
στρατηγικῇ
δὲ
νίκη,
ἐν
οἰκοδομικῇ
|
δ´ |
οἰκία,
ἐν
ἄλλῳ
δ´
ἄλλο, |
[1, 8] |
ἀνάγκης,
καὶ
εὖ
πράξει.
ὥσπερ
|
δ´ |
Ὀλυμπίασιν
οὐχ
οἱ
κάλλιστοι
καὶ |
[1, 8] |
φαμὲν
εἶναι
τὴν
εὐδαιμονίαν.
φαίνεται
|
δ´ |
ὅμως
καὶ
τῶν
ἐκτὸς
ἀγαθῶν |
[1, 10] |
τοὺς
δ´
ἐξ
ἐναντίας·
δῆλον
|
δ´ |
ὅτι
καὶ
τοῖς
ἀποστήμασι
πρὸς |
[1, 7] |
καὶ
περὶ
τὰς
ἀρχάς·
τὸ
|
δ´ |
ὅτι
πρῶτον
καὶ
ἀρχή.
τῶν |
[1, 5] |
δι´
αὑτὰ
γὰρ
ἀγαπᾶται.
φαίνεται
|
δ´ |
οὐδ´
ἐκεῖνα·
καίτοι
πολλοὶ
λόγοι
|
[1, 7] |
ἔργων
πλείω
γίνηται.
οὐκ
ἀπαιτητέον
|
(δ´ |
οὐδὲ
τὴν
αἰτίαν
ἐν
ἅπασιν |
[1, 7] |
ἔργα
τινὰ
καὶ
πράξεις,
ἀνθρώπου
|
δ´
|
οὐδέν
ἐστιν,
ἀλλ´
ἀργὸν
πέφυκεν; |
[1, 13] |
τῆς
ψυχῆς
οὐχ
ὁρῶμεν.
ἴσως
|
δ´ |
οὐδὲν
ἧττον
καὶ
ἐν
τῇ |
[1, 3] |
οὐ
γνῶσις
ἀλλὰ
πρᾶξις.
διαφέρει
|
δ´ |
οὐδὲν
νέος
τὴν
ἡλικίαν
ἢ
|
[1, 1] |
γὰρ
χάριν
κἀκεῖνα
διώκεται.
διαφέρει
|
δ´ |
οὐδὲν
τὰς
ἐνεργείας
αὐτὰς
εἶναι |
[1, 5] |
καὶ
ἀτυχεῖν
τὰ
μέγιστα·
τὸν
|
δ´ |
οὕτω
ζῶντα
οὐδεὶς
ἂν
εὐδαιμονίσειεν, |
[1, 8] |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων.
εἰ
|
δ´ |
οὕτω,
καθ´
αὑτὰς
ἂν
εἶεν |
[1, 10] |
τέλειον
τίθεμεν
πάντῃ
πάντως.
εἰ
|
δ´ |
οὕτω,
μακαρίους
ἐροῦμεν
τῶν
ζώντων |
[1, 2] |
ἂν
τυγχάνοιμεν
τοῦ
δέοντος;
εἰ
|
δ´
|
οὕτω,
πειρατέον
τύπῳ
γε
περιλαβεῖν |
[1, 7] |
τὴν
οἰκείαν
ἀρετὴν
ἀποτελεῖται·
εἰ
|
δ´ |
οὕτω,
τὸ
ἀνθρώπινον
ἀγαθὸν
ψυχῆς |
[1, 10] |
τοὺς
ἄλλους
τεχνίτας
ἅπαντας.
εἰ
|
δ´ |
οὕτως,
ἄθλιος
μὲν
οὐδέποτε
γένοιτ´ |
[1, 7] |
σπουδαίου
δὲ
τὸ
εὖ·
εἰ
|
δ´ |
οὕτως,
{ἀνθρώπου
δὲ
τίθεμεν
ἔργον |
[1, 12] |
τῶν
τιμίων
καὶ
τελείων.
ἔοικε
|
δ´ |
οὕτως
ἔχειν
καὶ
διὰ
τὸ |
[1, 6] |
γὰρ
ἄνθρωπος,
οὐδὲν
διοίσουσιν·
εἰ
|
δ´ |
οὕτως,
οὐδ´
ᾗ
ἀγαθόν.
ἀλλὰ |
[1, 8] |
ἐπίγραμμα·
κάλλιστον
τὸ
δικαιότατον,
λῷστον
|
δ´ |
ὑγιαίνειν·
ἥδιστον
δὲ
πέφυχ´
οὗ |
[1, 4] |
ὑπὲρ
αὐτοὺς
λέγοντας
θαυμάζουσιν.
ἔνιοι
|
δ´ |
ᾤοντο
παρὰ
τὰ
πολλὰ
ταῦτα |
[1, 8] |
περὶ
αὐτῶν
ὁ
σπουδαῖος·
κρίνει
|
δ´ |
ὡς
εἴπομεν.
ἄριστον
ἄρα
καὶ |
[1, 7] |
μὲν
ὡς
ἐπιπειθὲς
λόγῳ,
τὸ
|
δ´ |
ὡς
ἔχον
καὶ
διανοούμενον.
διττῶς |
[1, 13] |
κυρίως
καὶ
ἐν
αὑτῷ,
τὸ
|
δ´ |
ὥσπερ
τοῦ
πατρὸς
ἀκουστικόν
τι. |