Alphabétiquement     [«   »]
τις 25
τισι 1
Τὸ 1
τὸ 127
τοιαῦτ´ 1
τοιαῦτα 3
τοιαῦται 1
Fréquences     [«    »]
120 γὰρ
100 δ´
122 τῶν
127 τὸ
161 δὲ
420 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Éthique à Nicomaque, livre I

τὸ


Livre, chapitre
[1, 6]   ἀγαθά. οὐκ ἔστιν ἄρα  τὸ   ἀγαθὸν κοινόν τι κατὰ μίαν
[1, 13]   κοινῷ καὶ φυτικῷ, λέγω δὲ  τὸ   αἴτιον τοῦ τρέφεσθαι καὶ αὔξεσθαι·
[1, 12]   πράττομεν, τὴν ἀρχὴν δὲ καὶ  τὸ   αἴτιον τῶν ἀγαθῶν τίμιόν τι
[1, 13]   τῷ λόγῳ. φαίνεται δὴ καὶ  τὸ   ἄλογον διττόν. τὸ μὲν γὰρ
[1, 13]   δὲ πείθεταί πως ὑπὸ λόγου  τὸ   ἄλογον, μηνύει καὶ νουθέτησις
[1, 7]   ἀρετὴν ἀποτελεῖται· εἰ δ´ οὕτω,  τὸ   ἀνθρώπινον ἀγαθὸν ψυχῆς ἐνέργεια γίνεται
[1, 2]   τοῦτ´ ἂν εἴη τἀγαθὸν καὶ  τὸ   ἄριστον. ἆρ´ οὖν καὶ πρὸς
[1, 7]   Ἀλλ´ ἴσως τὴν μὲν εὐδαιμονίαν  τὸ   ἄριστον λέγειν ὁμολογούμενόν τι φαίνεται,
[1, 8]   μικρὸν ἐν κτήσει χρήσει  τὸ   ἄριστον ὑπολαμβάνειν, καὶ ἐν ἕξει
[1, 7]   δὲ καὶ ἐκ τῆς αὐταρκείας  τὸ   αὐτὸ συμβαίνειν· τὸ γὰρ τέλειον
[1, 6]   πρὸς τὴν αὑτοῦ τέχνην εἰδὼς  τὸ   αὐτὸ τοῦτο ἀγαθόν, πῶς
[1, 5]   ~Ἡμεῖς δὲ λέγωμεν ὅθεν παρεξέβημεν.  τὸ   γὰρ ἀγαθὸν καὶ τὴν εὐδαιμονίαν
[1, 3]   κατὰ τὴν ὑποκειμένην ὕλην διασαφηθείη·  τὸ   γὰρ ἀκριβὲς οὐχ ὁμοίως ἐν
[1, 13]   ἱκανῶς ἔχει πρὸς τὰ ζητούμενα·  τὸ   γὰρ ἐπὶ πλεῖον ἐξακριβοῦν ἐργωδέστερον
[1, 12]   περὶ τῶν ἀριστείων τῇ ἡδονῇ·  τὸ   γὰρ μὴ ἐπαινεῖσθαι τῶν ἀγαθῶν
[1, 7]   τῆς αὐταρκείας τὸ αὐτὸ συμβαίνειν·  τὸ   γὰρ τέλειον ἀγαθὸν αὔταρκες εἶναι
[1, 9]   ἄσκησιν παραγίνεται, τῶν θειοτάτων εἶναι·  τὸ   γὰρ τῆς ἀρετῆς ἆθλον καὶ
[1, 9]   εἴη καὶ τοῖς ἐν ἀρχῇ·  τὸ   γὰρ τῆς πολιτικῆς τέλος ἄριστον
[1, 12]   ἀναφερόμενοι, τοῦτο δὲ συμβαίνει διὰ  τὸ   γίνεσθαι τοὺς ἐπαίνους δι´ ἀναφορᾶς,
[1, 6]   οὐδὲ τῶν ἀριθμῶν ἰδέαν κατεσκεύαζον·  τὸ   δ´ ἀγαθὸν λέγεται καὶ ἐν
[1, 7]   ὡς οὐκ ἔστι πάντα τέλεια·  τὸ   δ´ ἄριστον τέλειόν τι φαίνεται.
[1, 7]   τέλειον ἀγαθὸν αὔταρκες εἶναι δοκεῖ.  τὸ   δ´ αὔταρκες λέγομεν οὐκ αὐτῷ
[1, 7]   ἀλλὰ τοῦτο μὲν εἰσαῦθις ἐπισκεπτέον·  τὸ   δ´ αὔταρκες τίθεμεν μονούμενον
[1, 7]   λόγον μὴ ἄνευ λόγου,  τὸ   δ´ αὐτό φαμεν ἔργον εἶναι
[1, 13]   γὰρ φυτικὸν οὐδαμῶς κοινωνεῖ λόγου,  τὸ   δ´ ἐπιθυμητικὸν καὶ ὅλως ὀρεκτικὸν
[1, 4]   πολλοὶ καὶ οἱ χαρίεντες λέγουσιν,  τὸ   δ´ εὖ ζῆν καὶ τὸ
[1, 7]   οἷον καὶ περὶ τὰς ἀρχάς·  τὸ   δ´ ὅτι πρῶτον καὶ ἀρχή.
[1, 7]   τὸ μὲν ὡς ἐπιπειθὲς λόγῳ,  τὸ   δ´ ὡς ἔχον καὶ διανοούμενον.
[1, 13]   μὲν κυρίως καὶ ἐν αὑτῷ,  τὸ   δ´ ὥσπερ τοῦ πατρὸς ἀκουστικόν
[1, 6]   καὶ ἐν τῷ πρός τι,  τὸ   δὲ καθ´ αὑτὸ καὶ
[1, 13]   τὸ μὲν ἄλογον αὐτῆς εἶναι,  τὸ   δὲ λόγον ἔχον. ταῦτα δὲ
[1, 9]   μάλιστα τὰ〉 κατὰ τὴν ἀρίστην.  τὸ   δὲ μέγιστον καὶ κάλλιστον ἐπιτρέψαι
[1, 8]   καὶ οὐ διώρισται ταῦτα κατὰ  τὸ   Δηλιακὸν ἐπίγραμμα· κάλλιστον τὸ δικαιότατον,
[1, 9]   δ´ ἐστὶν οὕτω βέλτιον  τὸ   διὰ τύχην εὐδαιμονεῖν, εὔλογον ἔχειν
[1, 11]   τὴν διαφοράν, μᾶλλον δ´ ἴσως  τὸ   διαπορεῖσθαι περὶ τοὺς κεκμηκότας εἴ
[1, 12]   γὰρ τὴν εὐδαιμονίαν ἐπαινεῖ καθάπερ  τὸ   δίκαιον, ἀλλ´ ὡς θειότερόν τι
[1, 8]   κατὰ τὸ Δηλιακὸν ἐπίγραμμα· κάλλιστον  τὸ   δικαιότατον, λῷστον δ´ ὑγιαίνειν· ἥδιστον
[1, 6]   τῆς ἰδέας; ὥστε μάταιον ἔσται  τὸ   εἶδος. εἰ δὲ καὶ ταῦτ´
[1, 12]   δ´ οὕτως ἔχειν καὶ διὰ  τὸ   εἶναι ἀρχή· ταύτης γὰρ χάριν
[1, 7]   αἱ ἐπιδόσεις· παντὸς γὰρ προσθεῖναι  τὸ   ἐλλεῖπον. μεμνῆσθαι δὲ καὶ τῶν
[1, 6]   ἐν τῇ τῶν ἀγαθῶν συστοιχίᾳ  τὸ   ἕν· οἷς δὴ καὶ Σπεύσιππος
[1, 6]   γὰρ ἀγαθοῦ τινὸς ἐφιέμεναι καὶ  τὸ   ἐνδεὲς ἐπιζητοῦσαι παραλείπουσι τὴν γνῶσιν
[1, 12]   οὐκ ἔστιν. φαίνεται δὴ πᾶν  τὸ   ἐπαινετὸν τῷ ποιόν τι εἶναι
[1, 7]   κατὰ τὴν ἀρετὴν ὑπεροχῆς πρὸς  τὸ   ἔργον· κιθαριστοῦ μὲν γὰρ κιθαρίζειν,
[1, 7]   γὰρ ἐφ´ ὅσον χρησίμη πρὸς  τὸ   ἔργον, δὲ τί ἐστιν
[1, 7]   γένοιτ´ ἂν τοῦτ´, εἰ ληφθείη  τὸ   ἔργον τοῦ ἀνθρώπου. ὥσπερ γὰρ
[1, 7]   μὲν γὰρ κιθαρίζειν, σπουδαίου δὲ  τὸ   εὖ· εἰ δ´ οὕτως, {ἀνθρώπου
[1, 8]   συνᾴδει δὲ τῷ λόγῳ καὶ  τὸ   εὖ ζῆν καὶ τὸ εὖ
[1, 10]   ὀρθόν; οὐ γὰρ ἐν ταύταις  τὸ   εὖ κακῶς, ἀλλὰ προσδεῖται
[1, 7]   ἔργῳ δοκεῖ τἀγαθὸν εἶναι καὶ  τὸ   εὖ, οὕτω δόξειεν ἂν καὶ
[1, 4]   τὸ δ´ εὖ ζῆν καὶ  τὸ   εὖ πράττειν ταὐτὸν ὑπολαμβάνουσι τῷ
[1, 8]   καὶ τὸ εὖ ζῆν καὶ  τὸ   εὖ πράττειν τὸν εὐδαίμονα· σχεδὸν
[1, 7]   εἰρήσθω. Πάλιν δ´ ἐπανέλθωμεν ἐπὶ  τὸ   ζητούμενον ἀγαθόν, τί ποτ´ ἂν
[1, 5]   πλοῦτος δῆλον ὅτι οὐ  τὸ   ζητούμενον ἀγαθόν· χρήσιμον γὰρ καὶ
[1, 7]   μόνον τέλειον, τοῦτ´ ἂν εἴη  τὸ   ζητούμενον, εἰ δὲ πλείω, τὸ
[1, 9]   ἐστὶ καὶ ἐκ τοῦ λόγου  τὸ   ζητούμενον· εἴρηται γὰρ ψυχῆς ἐνέργεια
[1, 10]   περὶ αὐτὰς λήθην. ὑπάρξει δὴ  τὸ   ζητούμενον τῷ εὐδαίμονι, καὶ ἔσται
[1, 3]   οὐδὲν νέος τὴν ἡλικίαν  τὸ   ἦθος νεαρός· οὐ γὰρ παρὰ
[1, 13]   ὕπνον (ὅθεν φασὶν οὐδὲν διαφέρειν  τὸ   ἥμισυ τοῦ βίου τοὺς εὐδαίμονας
[1, 13]   περὶ μὲν τούτων ἅλις, καὶ  τὸ   θρεπτικὸν ἐατέον, ἐπειδὴ τῆς ἀνθρωπικῆς
[1, 7]   καὶ τοῖς φυτοῖς, ζητεῖται δὲ  τὸ   ἴδιον. ἀφοριστέον ἄρα τήν τε
[1, 7]   αἱρετῶν, καὶ ἁπλῶς δὴ τέλειον  τὸ   καθ´ αὑτὸ αἱρετὸν ἀεὶ καὶ
[1, 7]   τελειότατον τούτων. τελειότερον δὲ λέγομεν  τὸ   καθ´ αὑτὸ διωκτὸν τοῦ δι´
[1, 10]   δὲ καὶ ἐν τούτοις διαλάμπει  τὸ   καλόν, ἐπειδὰν φέρῃ τις εὐκόλως
[1, 3]   χρόνον ἔλλειψις, ἀλλὰ διὰ  τὸ   κατὰ πάθος ζῆν καὶ διώκειν
[1, 13]   τῇ περιφερείᾳ τὸ κυρτὸν καὶ  τὸ   κοῖλον, οὐθὲν διαφέρει πρὸς τὸ
[1, 6]   γὰρ καὶ ἔστιν ἕν τι  τὸ   κοινῇ κατηγορούμενον ἀγαθὸν χωριστὸν
[1, 13]   πεφυκότα καθάπερ ἐν τῇ περιφερείᾳ  τὸ   κυρτὸν καὶ τὸ κοῖλον, οὐθὲν
[1, 13]   τὸν λόγον καὶ τῆς ψυχῆς  τὸ   λόγον ἔχον ἐπαινοῦμεν· ὀρθῶς γὰρ
[1, 13]   λόγον ἔχειν, διττὸν ἔσται καὶ  τὸ   λόγον ἔχον, τὸ μὲν κυρίως
[1, 10]   δὲ συμβαίνοντα θλίβει καὶ λυμαίνεται  τὸ   μακάριον· λύπας τε γὰρ ἐπιφέρει
[1, 8]   δυνάμεως· ἐνίων δὲ τητώμενοι ῥυπαίνουσι  τὸ   μακάριον, οἷον εὐγενείας εὐτεκνίας κάλλους·
[1, 11]   ὄντας μηδὲ τοὺς ὄντας ἀφαιρεῖσθαι  τὸ   μακάριον. συμβάλλεσθαι μὲν οὖν τι
[1, 10]   αὐτῶν αἱ τιμιώταται μονιμώτεραι διὰ  τὸ   μάλιστα καὶ συνεχέστατα καταζῆν ἐν
[1, 7]   γίνεται τὸ προστιθέμενον, ἀγαθῶν δὲ  τὸ   μεῖζον αἱρετώτερον ἀεί. τέλειον δή
[1, 10]   καὶ τελευτήσοντα κατὰ λόγον; ἐπειδὴ  τὸ   μέλλον ἀφανὲς ἡμῖν ἐστίν, τὴν
[1, 13]   ἔνια, καὶ χρηστέον αὐτοῖς· οἷον  τὸ   μὲν ἄλογον αὐτῆς εἶναι, τὸ
[1, 7]   δὴ τοῦτ´ ἂν εἴη ποτέ;  τὸ   μὲν γὰρ ζῆν κοινὸν εἶναι
[1, 8]   βίος αὐτῶν καθ´ αὑτὸν ἡδύς.  τὸ   μὲν γὰρ ἥδεσθαι τῶν ψυχικῶν,
[1, 13]   δὴ καὶ τὸ ἄλογον διττόν.  τὸ   μὲν γὰρ φυτικὸν οὐδαμῶς κοινωνεῖ
[1, 13]   τὸ παρόν. τοῦ ἀλόγου δὲ  τὸ   μὲν ἔοικε κοινῷ καὶ φυτικῷ,
[1, 13]   ἔσται καὶ τὸ λόγον ἔχον,  τὸ   μὲν κυρίως καὶ ἐν αὑτῷ,
[1, 11]   τύχας καὶ τῶν φίλων ἁπάντων  τὸ   μὲν μηδοτιοῦν συμβάλλεσθαι λίαν ἄφιλον
[1, 10]   ἀποφαίνοντες καὶ σαθρῶς ἱδρυμένον.  τὸ   μὲν ταῖς τύχαις ἐπακολουθεῖν οὐδαμῶς
[1, 7]   τοῦ λόγον ἔχοντος· τούτου δὲ  τὸ   μὲν ὡς ἐπιπειθὲς λόγῳ, τὸ
[1, 13]   τοῦ σώματος μόρια καὶ πᾶν  τὸ   μεριστόν, τῷ λόγῳ δύο
[1, 6]   ἀρεταί, καὶ ἐν τῷ ποσῷ  τὸ   μέτριον, καὶ ἐν τῷ πρός
[1, 10]   κατ´ αὐτοῦ τὸ ὑπάρχον διὰ  τὸ   μὴ βούλεσθαι τοὺς ζῶντας εὐδαιμονίζειν
[1, 6]   λεχθεῖσιν ἀμφισβήτησίς τις ὑποφαίνεται διὰ  τὸ   μὴ περὶ παντὸς ἀγαθοῦ τοὺς
[1, 8]   πολλοῖς τὰ ἡδέα μάχεται διὰ  τὸ   μὴ φύσει τοιαῦτ´ εἶναι, τοῖς
[1, 10]   δ´ ἄθλιος· ἄτοπον δὲ καὶ  τὸ   μηδὲν μηδ´ ἐπί τινα χρόνον
[1, 7]   διωκτὸν τοῦ δι´ ἕτερον καὶ  τὸ   μηδέποτε δι´ ἄλλο αἱρετὸν τῶν
[1, 10]   διὰ τὰς μεταβολάς, καὶ διὰ  τὸ   μόνιμόν τι τὴν εὐδαιμονίαν ὑπειληφέναι
[1, 13]   ἐν τοῖς ὕπνοις ἐνεργεῖν μάλιστα  τὸ   μόριον τοῦτο καὶ δύναμις
[1, 10]   μαρτυρεῖ δὲ τῷ λόγῳ καὶ  τὸ   νῦν διαπορηθέν. περὶ οὐδὲν γὰρ
[1, 6]   ἀλλ´ ἴσως ταῦτα μὲν ἀφετέον  τὸ   νῦν· ἐξακριβοῦν γὰρ ὑπὲρ αὐτῶν
[1, 10]   τάχα γὰρ ἂν θεωρηθείη καὶ  τὸ   νῦν ἐπιζητούμενον ἐξ ἐκείνου. εἰ
[1, 7]   ὁμοίως, ἀλλ´ ἱκανὸν ἔν τισι  τὸ   ὅτι δειχθῆναι καλῶς, οἷον καὶ
[1, 4]   πολιτικῶν ἀκουσόμενον ἱκανῶς. ἀρχὴ γὰρ  τὸ   ὅτι, καὶ εἰ τοῦτο φαίνοιτο
[1, 4]   τὴν πολιτικὴν ἐφίεσθαι καὶ τί  τὸ   πάντων ἀκρότατον τῶν πρακτῶν ἀγαθῶν.
[1, 13]   ἐν τοῖς σώμασι μὲν ὁρῶμεν  τὸ   παραφερόμενον, ἐπὶ δὲ τῆς ψυχῆς
[1, 13]   τὸ κοῖλον, οὐθὲν διαφέρει πρὸς  τὸ   παρόν. τοῦ ἀλόγου δὲ τὸ
[1, 4]   σταδίῳ ἀπὸ τῶν ἀθλοθετῶν ἐπὶ  τὸ   πέρας ἀνάπαλιν. ἀρκτέον μὲν
[1, 3]   καὶ πράττουσι πολυωφελὲς ἂν εἴη  τὸ   περὶ τούτων εἰδέναι. ~καὶ περὶ
[1, 3]   πλάνην ἔχει καὶ τἀγαθὰ διὰ  τὸ   πολλοῖς συμβαίνειν βλάβας ἀπ´ αὐτῶν·
[1, 5]   προαιρούμενοι, τυγχάνουσι δὲ λόγου διὰ  τὸ   πολλοὺς τῶν ἐν ταῖς ἐξουσίαις
[1, 3]   καὶ περὶ τῶν ὡς ἐπὶ  τὸ   πολὺ καὶ ἐκ τοιούτων λέγοντας
[1, 6]   ἀγαθὸν ἔσται, εἴπερ μηδὲ λευκότερον  τὸ   πολυχρόνιον τοῦ ἐφημέρου. πιθανώτερον δ´
[1, 7]   ἐστὶ τέλος, τοῦτ´ ἂν εἴη  τὸ   πρακτὸν ἀγαθόν, εἰ δὲ πλείω,
[1, 7]   ἀγαθῶν· ὑπεροχὴ γὰρ ἀγαθῶν γίνεται  τὸ   προστιθέμενον, ἀγαθῶν δὲ τὸ μεῖζον
[1, 10]   τοῖς γονεῦσιν. ἀλλ´ ἐπανιτέον ἐπὶ  τὸ   πρότερον ἀπορηθέν· τάχα γὰρ ἂν
[1, 6]   οὐκ ἐποίουν ἰδέας ἐν οἷς  τὸ   πρότερον καὶ ὕστερον ἔλεγον, διόπερ
[1, 13]   τὸν ὀφθαλμοὺς θεραπεύσοντα καὶ πᾶν  τὸ〉   σῶμα, καὶ μᾶλλον ὅσῳ τιμιωτέρα
[1, 2]   δεῖ πράττειν καὶ τίνων ἀπέχεσθαι,  τὸ   ταύτης τέλος περιέχοι ἂν τὰ
[1, 7]   τὸ ζητούμενον, εἰ δὲ πλείω,  τὸ   τελειότατον τούτων. τελειότερον δὲ λέγομεν
[1, 3]   ματαίως ἀκούσεται καὶ ἀνωφελῶς, ἐπειδὴ  τὸ   τέλος ἐστὶν οὐ γνῶσις ἀλλὰ
[1, 10]   ἐπιζητούμενον ἐξ ἐκείνου. εἰ δὴ  τὸ   τέλος ὁρᾶν δεῖ καὶ τότε
[1, 8]   πράξεις τινὲς λέγονται καὶ ἐνέργειαι  τὸ   τέλος· οὕτω γὰρ τῶν περὶ
[1, 7]   ἁπάσῃ δὲ πράξει καὶ προαιρέσει  τὸ   τέλος· τούτου γὰρ ἕνεκα τὰ
[1, 2]   πόλει, μεῖζόν γε καὶ τελειότερον  τὸ   τῆς πόλεως φαίνεται καὶ λαβεῖν
[1, 13]   εἴπομεν· πειθαρχεῖ γοῦν τῷ λόγῳ  τὸ   τοῦ ἐγκρατοῦς— ἔτι δ´ ἴσως
[1, 13]   ἔτι δ´ ἴσως εὐηκοώτερόν ἐστι  τὸ   τοῦ σώφρονος καὶ ἀνδρείου· πάντα
[1, 8]   δὲ πέφυχ´ οὗ τις ἐρᾷ  τὸ   τυχεῖν. ἅπαντα γὰρ ὑπάρχει ταῦτα
[1, 10]   εὐδαίμων, μὴ ἀληθεύσεται κατ´ αὐτοῦ  τὸ   ὑπάρχον διὰ τὸ μὴ βούλεσθαι
[1, 6]   τῆς τοιαύτης ζητήσεως γινομένης διὰ  τὸ   φίλους ἄνδρας εἰσαγαγεῖν τὰ εἴδη.
[1, 6]   ὅσα καὶ μονούμενα διώκεται, οἷον  τὸ   φρονεῖν καὶ ὁρᾶν καὶ ἡδοναί
[1, 6]   καὶ ἐν τῷ πρός τι  τὸ   χρήσιμον, καὶ ἐν χρόνῳ καιρός,




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 11/06/2008