Livre, chapitre |
[1, 3] |
καλῶς
ἃ
γινώσκει,
καὶ
τούτων
|
ἐστὶν |
ἀγαθὸς
κριτής.
καθ´
ἕκαστον
μὲν |
[1, 8] |
πρὸς
τοῖς
εἰρημένοις
γὰρ
οὐδ´
|
ἐστὶν |
ἀγαθὸς
ὁ
μὴ
χαίρων
ταῖς
|
[1, 1] |
τὰ
τῶν
ἀρχιτεκτονικῶν
τέλη
πάντων
|
ἐστὶν |
αἱρετώτερα
τῶν
ὑπ´
αὐτά·
τούτων |
[1, 13] |
μεριστόν,
ἢ
τῷ
λόγῳ
δύο
|
ἐστὶν |
ἀχώριστα
πεφυκότα
καθάπερ
ἐν
τῇ |
[1, 7] |
αὕτη
δοκεῖ
λέγεσθαι.
εἰ
δ´
|
ἐστὶν |
ἔργον
ἀνθρώπου
ψυχῆς
ἐνέργεια
κατὰ |
[1, 12] |
τῆς
εὐδαιμονίας
πότερα
τῶν
ἐπαινετῶν
|
ἐστὶν |
ἢ
μᾶλλον
τῶν
τιμίων·
δῆλον |
[1, 12] |
δῆλον
ἐκ
τῶν
εἰρημένων
ὅτι
|
ἐστὶν |
ἡ
εὐδαιμονία
τῶν
τιμίων
καὶ |
[1, 13] |
καὶ
θεῖον
τίθεμεν.
~Ἐπεὶ
δ´
|
ἐστὶν |
ἡ
εὐδαιμονία
ψυχῆς
ἐνέργειά
τις |
[1, 13] |
γεγένηνται.
εἰ
δὲ
τῆς
πολιτικῆς
|
ἐστὶν |
ἡ
σκέψις
αὕτη,
δῆλον
ὅτι |
[1, 8] |
τοιαῦτ´
εἶναι,
τοῖς
δὲ
φιλοκάλοις
|
ἐστὶν |
ἡδέα
τὰ
φύσει
ἡδέα·
τοιαῦται
|
[1, 8] |
ἥδεσθαι
τῶν
ψυχικῶν,
ἑκάστῳ
δ´
|
ἐστὶν |
ἡδὺ
πρὸς
ὃ
λέγεται
φιλοτοιοῦτος, |
[1, 12] |
ἀναφορᾶς,
ὥσπερ
εἴπομεν.
εἰ
δ´
|
ἐστὶν |
ὁ
ἔπαινος
τῶν
τοιούτων,
δῆλον |
[1, 5] |
εἴρηται
περὶ
αὐτῶν.
τρίτος
δ´
|
ἐστὶν |
ὁ
θεωρητικός,
ὑπὲρ
οὗ
τὴν |
[1, 6] |
εἷς
καὶ
ὁ
αὐτὸς
λόγος
|
ἐστὶν |
ὁ
τοῦ
ἀνθρώπου.
ᾗ
γὰρ |
[1, 3] |
καὶ
ἀνωφελῶς,
ἐπειδὴ
τὸ
τέλος
|
ἐστὶν |
οὐ
γνῶσις
ἀλλὰ
πρᾶξις.
διαφέρει |
[1, 4] |
προαίρεσις
ἀγαθοῦ
τινὸς
ὀρέγεται,
τί
|
ἐστὶν |
οὗ
λέγομεν
τὴν
πολιτικὴν
ἐφίεσθαι |
[1, 9] |
μαθήσεως
καὶ
ἐπιμελείας.
εἰ
δ´
|
ἐστὶν |
οὕτω
βέλτιον
ἢ
τὸ
διὰ |