Livre, chapitre |
[1, 13] |
οὐθὲν
διαφέρει
πρὸς
τὸ
παρόν.
|
τοῦ |
ἀλόγου
δὲ
τὸ
μὲν
ἔοικε |
[1, 6] |
ὁ
αὐτὸς
λόγος
ἐστὶν
ὁ
|
τοῦ
|
ἀνθρώπου.
ᾗ
γὰρ
ἄνθρωπος,
οὐδὲν |
[1, 7] |
τοῦτ´,
εἰ
ληφθείη
τὸ
ἔργον
|
τοῦ |
ἀνθρώπου.
ὥσπερ
γὰρ
αὐλητῇ
καὶ |
[1, 13] |
φασὶν
οὐδὲν
διαφέρειν
τὸ
ἥμισυ
|
τοῦ |
βίου
τοὺς
εὐδαίμονας
τῶν
ἀθλίων· |
[1, 13] |
εἶναι,
μετέχουσα
μέντοι
πῃ
λόγου.
|
τοῦ |
γὰρ
ἐγκρατοῦς
καὶ
ἀκρατοῦς
τὸν
|
[1, 5] |
δὲ
χαρίεντες
καὶ
πρακτικοὶ
τιμήν·
|
τοῦ |
γὰρ
πολιτικοῦ
βίου
σχεδὸν
τοῦτο |
[1, 2] |
σκοπὸν
ἔχοντες
μᾶλλον
ἂν
τυγχάνοιμεν
|
τοῦ |
δέοντος;
εἰ
δ´
οὕτω,
πειρατέον |
[1, 7] |
λέγομεν
τὸ
καθ´
αὑτὸ
διωκτὸν
|
τοῦ |
δι´
ἕτερον
καὶ
τὸ
μηδέποτε
|
[1, 4] |
τοῦτο
φαίνοιτο
ἀρκούντως,
οὐδὲν
προσδεήσει
|
τοῦ |
διότι·
ὁ
δὲ
τοιοῦτος
ἔχει |
[1, 13] |
πειθαρχεῖ
γοῦν
τῷ
λόγῳ
τὸ
|
τοῦ |
ἐγκρατοῦς—
ἔτι
δ´
ἴσως
εὐηκοώτερόν |
[1, 4] |
καὶ
τούτοις
πᾶσιν
αἴτιόν
ἐστι
|
τοῦ |
εἶναι
ἀγαθά.
ἁπάσας
μὲν
οὖν |
[1, 7] |
δὲ
δῆλον
ὡς
αἱρετωτέραν
μετὰ
|
τοῦ |
ἐλαχίστου
τῶν
ἀγαθῶν·
ὑπεροχὴ
γὰρ |
[1, 10] |
τῆς
εὐδαιμονίας,
αἱ
δ´
ἐναντίαι
|
τοῦ |
ἐναντίου.
μαρτυρεῖ
δὲ
τῷ
λόγῳ |
[1, 6] |
εἴπερ
μηδὲ
λευκότερον
τὸ
πολυχρόνιον
|
τοῦ
|
ἐφημέρου.
πιθανώτερον
δ´
ἐοίκασιν
οἱ |
[1, 5] |
τέλος.
φαίνεται
δ´
ἐπιπολαιότερον
εἶναι
|
τοῦ |
ζητουμένου·
δοκεῖ
γὰρ
ἐν
τοῖς |
[1, 13] |
σωφροσύνην
ἠθικάς.
λέγοντες
γὰρ
περὶ
|
τοῦ |
ἤθους
οὐ
λέγομεν
ὅτι
σοφὸς |
[1, 10] |
ἀγαθοὺς
εἶναι
καὶ
τυχεῖν
βίου
|
τοῦ |
κατ´
ἀξίαν,
τοὺς
δ´
ἐξ |
[1, 7] |
ζῴῳ.
λείπεται
δὴ
πρακτική
τις
|
τοῦ |
λόγον
ἔχοντος·
τούτου
δὲ
τὸ |
[1, 9] |
συμφανὲς
δ´
ἐστὶ
καὶ
ἐκ
|
τοῦ |
λόγου
τὸ
ζητούμενον·
εἴρηται
γὰρ |
[1, 6] |
ἐν
νόσῳ
δ´
ἰατρική,
καὶ
|
τοῦ |
μετρίου
ἐν
τροφῇ
μὲν
ἰατρικὴ |
[1, 10] |
μακαρίους·
τοῦτο
γὰρ
ἔοικεν
αἰτίῳ
|
τοῦ |
μὴ
γίνεσθαι
περὶ
αὐτὰς
λήθην. |
[1, 6] |
γὰρ
τοῦτ´
ἔοικε
καὶ
συμβεβηκότι
|
τοῦ |
ὄντος)
ὥστ´
οὐκ
ἂν
εἴη |
[1, 7] |
δοκεῖ
γὰρ
πλεῖον
ἢ
ἥμισυ
|
τοῦ |
παντὸς
εἶναι
ἡ
ἀρχή,
καὶ |
[1, 13] |
ἐν
αὑτῷ,
τὸ
δ´
ὥσπερ
|
τοῦ |
πατρὸς
ἀκουστικόν
τι.
διορίζεται
δὲ |
[1, 13] |
καὶ
πειθαρχικόν·
οὕτω
δὴ
καὶ
|
τοῦ |
πατρὸς
καὶ
τῶν
φίλων
φαμὲν |
[1, 9] |
αὕτη
δὲ
πλείστην
ἐπιμέλειαν
ποιεῖται
|
τοῦ |
ποιούς
τινας
καὶ
ἀγαθοὺς
τοὺς |
[1, 5] |
καὶ
μᾶλλον
ἄν
τις
τέλος
|
τοῦ |
πολιτικοῦ
βίου
ταύτην
ὑπολάβοι.
φαίνεται |
[1, 3] |
ἕκαστον
γένος,
ἐφ´
ὅσον
ἡ
|
τοῦ |
πράγματος
φύσις
ἐπιδέχεται·
παραπλήσιον
γὰρ |
[1, 6] |
ἡ
οὐσία
πρότερον
τῇ
φύσει
|
τοῦ |
πρός
τι
(παραφυάδι
γὰρ
τοῦτ´ |
[1, 8] |
περὶ
αὐτῆς
οὐ
μόνον
ἐκ
|
τοῦ |
συμπεράσματος
καὶ
ἐξ
ὧν
ὁ |
[1, 13] |
δὲ
λέγομεν
ἀνθρωπίνην
οὐ
τὴν
|
τοῦ |
σώματος
ἀλλὰ
τὴν
τῆς
ψυχῆς· |
[1, 13] |
χαρίεντες
πολλὰ
πραγματεύονται
περὶ
τὴν
|
τοῦ |
σώματος
γνῶσιν.
θεωρητέον
δὴ
καὶ |
[1, 13] |
ἀτεχνῶς
γὰρ
καθάπερ
τὰ
παραλελυμένα
|
τοῦ |
σώματος
μόρια
εἰς
τὰ
δεξιὰ |
[1, 13] |
δὲ
πότερον
διώρισται
καθάπερ
τὰ
|
τοῦ |
σώματος
μόρια
καὶ
πᾶν
τὸ
|
[1, 13] |
δ´
ἴσως
εὐηκοώτερόν
ἐστι
τὸ
|
τοῦ |
σώφρονος
καὶ
ἀνδρείου·
πάντα
γὰρ |
[1, 13] |
φυτικῷ,
λέγω
δὲ
τὸ
αἴτιον
|
τοῦ |
τρέφεσθαι
καὶ
αὔξεσθαι·
τὴν
τοιαύτην |