Livre, chapitre |
[1, 5] |
δὲ
λέγωμεν
ὅθεν
παρεξέβημεν.
τὸ
|
γὰρ |
ἀγαθὸν
καὶ
τὴν
εὐδαιμονίαν
οὐκ |
[1, 6] |
δὲ
ταῖς
ἐπιστήμαις
διαφωνεῖν·
πᾶσαι
|
γὰρ |
ἀγαθοῦ
τινὸς
ἐφιέμεναι
καὶ
τὸ |
[1, 7] |
τοῦ
ἐλαχίστου
τῶν
ἀγαθῶν·
ὑπεροχὴ
|
γὰρ |
ἀγαθῶν
γίνεται
τὸ
προστιθέμενον,
ἀγαθῶν |
[1, 5] |
τις
ἂν
ὑπολάβοι·
δι´
αὑτὰ
|
γὰρ
|
ἀγαπᾶται.
φαίνεται
δ´
οὐδ´
ἐκεῖνα· |
[1, 13] |
τῆς
ψυχῆς
οὕτως·
ἐπὶ
τἀναντία
|
γὰρ |
αἱ
ὁρμαὶ
τῶν
ἀκρατῶν.
ἀλλ´ |
[1, 7] |
εὐδαιμονία
μάλιστ´
εἶναι
δοκεῖ·
(ταύτην
|
γὰρ |
αἱρούμεθα
ἀεὶ
δι´
αὐτὴν
καὶ |
[1, 3] |
τὴν
ὑποκειμένην
ὕλην
διασαφηθείη·
τὸ
|
γὰρ |
ἀκριβὲς
οὐχ
ὁμοίως
ἐν
ἅπασι |
[1, 8] |
λεγομένων
περὶ
αὐτῆς·
τῷ
μὲν
|
γὰρ |
ἀληθεῖ
πάντα
συνᾴδει
τὰ
ὑπάρχοντα, |
[1, 7] |
ποτ´
ἂν
εἴη.
φαίνεται
μὲν
|
γὰρ |
ἄλλο
ἐν
ἄλλῃ
πράξει
καὶ
|
[1, 6] |
τι
καθόλου
καὶ
ἕν·
οὐ
|
γὰρ |
ἂν
ἐλέγετ´
ἐν
πάσαις
ταῖς |
[1, 10] |
ἐπὶ
τὸ
πρότερον
ἀπορηθέν·
τάχα
|
γὰρ |
ἂν
θεωρηθείη
καὶ
τὸ
νῦν |
[1, 6] |
ἐστὶν
ὁ
τοῦ
ἀνθρώπου.
ᾗ
|
γὰρ |
ἄνθρωπος,
οὐδὲν
διοίσουσιν·
εἰ
δ´ |
[1, 4] |
πέρας
ἢ
ἀνάπαλιν.
ἀρκτέον
μὲν
|
γὰρ |
ἀπὸ
τῶν
γνωρίμων,
ταῦτα
δὲ |
[1, 7] |
μὲν
καὶ
δι´
αὐτά
(μηθενὸς
|
γὰρ |
ἀποβαίνοντος
ἑλοίμεθ´
ἂν
ἕκαστον
αὐτῶν) |
[1, 8] |
ὑπάρχειν
τῷ
λεχθέντι.
τοῖς
μὲν
|
γὰρ |
ἀρετὴ
τοῖς
δὲ
φρόνησις
ἄλλοις |
[1, 7] |
τὸ
ἔργον
τοῦ
ἀνθρώπου.
ὥσπερ
|
γὰρ |
αὐλητῇ
καὶ
ἀγαλματοποιῷ
καὶ
παντὶ |
[1, 10] |
μακαριώτερον
τὸν
βίον
ποιήσει
(καὶ
|
γὰρ |
αὐτὰ
συνεπικοσμεῖν
πέφυκεν,
καὶ
ἡ |
[1, 7] |
τὴν
κατ´
ἐνέργειαν
θετέον·
κυριώτερον
|
γὰρ |
αὕτη
δοκεῖ
λέγεσθαι.
εἰ
δ´ |
[1, 9] |
ζῴων
οὐδὲν
εὔδαιμον
λέγομεν·
οὐδὲν
|
γὰρ |
αὐτῶν
οἷόν
τε
κοινωνῆσαι
τοιαύτης |
[1, 13] |
κατὰ
τὴν
διαφορὰν
ταύτην·
λέγομεν
|
γὰρ |
αὐτῶν
τὰς
μὲν
διανοητικὰς
τὰς |
[1, 12] |
τι
πῶς
ἔχειν
ἐπαινεῖσθαι·
τὸν
|
γὰρ |
δίκαιον
καὶ
τὸν
ἀνδρεῖον
καὶ |
[1, 8] |
χαίρων
ταῖς
καλαῖς
πράξεσιν·
οὔτε
|
γὰρ |
δίκαιον
οὐθεὶς
ἂν
εἴποι
τὸν |
[1, 13] |
τρέφεσθαι
καὶ
αὔξεσθαι·
τὴν
τοιαύτην
|
γὰρ |
δύναμιν
τῆς
ψυχῆς
ἐν
ἅπασι |
[1, 13] |
μετέχουσα
μέντοι
πῃ
λόγου.
τοῦ
|
γὰρ |
ἐγκρατοῦς
καὶ
ἀκρατοῦς
τὸν
λόγον |
[1, 6] |
ἡδοναί
τινες
καὶ
τιμαί;
ταῦτα
|
γὰρ |
εἰ
καὶ
δι´
ἄλλο
τι |
[1, 10] |
καὶ
τοῦτ´
ἀμφισβήτησίν
τινα·
δοκεῖ
|
γὰρ |
εἶναί
τι
τῷ
τεθνεῶτι
καὶ |
[1, 2] |
δ´
ἡ
πολιτικὴ
φαίνεται·
τίνας
|
γὰρ |
εἶναι
χρεὼν
τῶν
ἐπιστημῶν
ἐν |
[1, 10] |
ποικίλος
γε
καὶ
εὐμετάβολος·
οὔτε
|
γὰρ |
ἐκ
τῆς
εὐδαιμονίας
κινηθήσεται
ῥᾳδίως, |
[1, 11] |
κοινωνοῦσιν
(ἢ
τῶν
ἀντικειμένων.
ἔοικε
|
γὰρ |
ἐκ
τούτων
εἰ
καὶ
διικνεῖται |
[1, 7] |
ἄλλῃ
πράξει
καὶ
τέχνῃ·
ἄλλο
|
γὰρ |
ἐν
ἰατρικῇ
καὶ
στρατηγικῇ
καὶ |
[1, 6] |
ἢ
μᾶλλον
κατ´
ἀναλογίαν;
ὡς
|
γὰρ
|
ἐν
σώματι
ὄψις,
ἐν
ψυχῇ |
[1, 10] |
τύχαις
ἐπακολουθεῖν
οὐδαμῶς
ὀρθόν;
οὐ
|
γὰρ |
ἐν
ταύταις
τὸ
εὖ
ἢ |
[1, 5] |
ἐπιπολαιότερον
εἶναι
τοῦ
ζητουμένου·
δοκεῖ
|
γὰρ |
ἐν
τοῖς
τιμῶσι
μᾶλλον
εἶναι |
[1, 13] |
καὶ
οὐκ
ἀνθρωπίνη
φαίνεται·
δοκεῖ
|
γὰρ |
ἐν
τοῖς
ὕπνοις
ἐνεργεῖν
μάλιστα |
[1, 6] |
ἰσαχῶς
λέγεται
τῷ
ὄντι
(καὶ
|
γὰρ |
ἐν
τῷ
τί
λέγεται,
οἷον |
[1, 5] |
δὲ
ἀτελεστέρα
καὶ
αὕτη·
δοκεῖ
|
γὰρ |
ἐνδέχεσθαι
καὶ
καθεύδειν
ἔχοντα
τὴν |
[1, 7] |
καὶ
προαιρέσει
τὸ
τέλος·
τούτου
|
γὰρ |
ἕνεκα
τὰ
λοιπὰ
πράττουσι
πάντες. |
[1, 8] |
ἐνέργειαν
οὐχ
οἷόν
τε·
πράξει
|
γὰρ |
ἐξ
ἀνάγκης,
καὶ
εὖ
πράξει. |
[1, 8] |
ἕξει
ἢ
ἐνεργείᾳ.
τὴν
μὲν
|
γὰρ |
ἕξιν
ἐνδέχεται
(μηδὲν
ἀγαθὸν
ἀποτελεῖν |
[1, 6] |
ἀλλὰ
πῶς
δὴ
λέγεται;
οὐ
|
γὰρ |
ἔοικε
τοῖς
γε
ἀπὸ
τύχης |
[1, 10] |
ἐν
αὐταῖς
τοὺς
μακαρίους·
τοῦτο
|
γὰρ |
ἔοικεν
αἰτίῳ
τοῦ
μὴ
γίνεσθαι |
[1, 12] |
καὶ
τἆλλα
ἀναφέρεσθαι.
ὁ
μὲν
|
γὰρ |
ἔπαινος
τῆς
ἀρετῆς·
πρακτικοὶ
γὰρ |
[1, 13] |
ἔχει
πρὸς
τὰ
ζητούμενα·
τὸ
|
γὰρ |
ἐπὶ
πλεῖον
ἐξακριβοῦν
ἐργωδέστερον
ἴσως |
[1, 7] |
δὲ
ληπτέος
ὅρος
τις·
ἐπεκτείνοντι
|
γὰρ |
ἐπὶ
τοὺς
γονεῖς
καὶ
τοὺς |
[1, 10] |
λυμαίνεται
τὸ
μακάριον·
λύπας
τε
|
γὰρ |
ἐπιφέρει
καὶ
ἐμποδίζει
πολλαῖς
ἐνεργείαις. |
[1, 4] |
ὑπὸ
τῶν
πλείστων
ὁμολογεῖται·
τὴν
|
γὰρ |
εὐδαιμονίαν
καὶ
οἱ
πολλοὶ
καὶ |
[1, 8] |
εὐγενείας
εὐτεκνίας
κάλλους·
οὐ
πάνυ
|
γὰρ |
εὐδαιμονικὸς
ὁ
τὴν
ἰδέαν
παναίσχης |
[1, 8] |
εὖ
πράττειν
τὸν
εὐδαίμονα·
σχεδὸν
|
γὰρ |
εὐζωία
τις
εἴρηται
καὶ
εὐπραξία. |
[1, 7] |
ἐπιζητοῦσι
τὴν
ὀρθήν·
ὃ
μὲν
|
γὰρ |
ἐφ´
ὅσον
χρησίμη
πρὸς
τὸ |
[1, 7] |
σπουδαστέον
ὅπως
διορισθῶσι
καλῶς·
μεγάλην
|
γὰρ |
ἔχουσι
ῥοπὴν
πρὸς
τὰ
ἑπόμενα. |
[1, 7] |
ἂν
εἴη
ποτέ;
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
ζῆν
κοινὸν
εἶναι
φαίνεται
καὶ |
[1, 13] |
καὶ
ἐν
τοῖς
τελείοις·
εὐλογώτερον
|
γὰρ |
ἢ
ἄλλην
τινά.
ταύτης
μὲν |
[1, 10] |
ἔσται
διὰ
βίου
τοιοῦτος·
ἀεὶ
|
γὰρ |
ἢ
μάλιστα
πάντων
πράξει
καὶ |
[1, 8] |
ἀγαθῶν
προσδεομένη,
καθάπερ
εἴπομεν·
ἀδύνατον
|
γὰρ |
ἢ
οὐ
ῥᾴδιον
τὰ
καλὰ
|
[1, 8] |
καθ´
αὑτὸν
ἡδύς.
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
ἥδεσθαι
τῶν
ψυχικῶν,
ἑκάστῳ
δ´ |
[1, 4] |
ταῦτα
δὲ
διττῶς·
τὰ
μὲν
|
γὰρ |
ἡμῖν
τὰ
δ´
ἁπλῶς.
ἴσως |
[1, 12] |
καθάπερ
καὶ
φαίνεται·
τούς
τε
|
γὰρ |
θεοὺς
μακαρίζομεν
καὶ
εὐδαιμονίζομεν
καὶ |
[1, 6] |
ἴσως
τὴν
τοῦδε·
καθ´
ἕκαστον
|
γὰρ |
ἰατρεύει.
~καὶ
περὶ
μὲν
τούτων |
[1, 7] |
μὲν
οὖν
τἀγαθὸν
ταύτῃ·
δεῖ
|
γὰρ |
ἴσως
ὑποτυπῶσαι
πρῶτον,
εἶθ´
ὕστερον
|
[1, 13] |
καὶ
ἀντιτείνει
τῷ
λόγῳ.
ἀτεχνῶς
|
γὰρ |
καθάπερ
τὰ
παραλελυμένα
τοῦ
σώματος |
[1, 5] |
οὐ
τὸ
ζητούμενον
ἀγαθόν·
χρήσιμον
|
γὰρ |
καὶ
ἄλλου
χάριν.
διὸ
μᾶλλον
|
[1, 5] |
περὶ
μὲν
τούτων
ἅλις·
ἱκανῶς
|
γὰρ |
καὶ
ἐν
τοῖς
ἐγκυκλίοις
εἴρηται |
[1, 2] |
λαβεῖν
καὶ
σῴζειν·
ἀγαπητὸν
μὲν
|
γὰρ |
καὶ
ἑνὶ
μόνῳ,
κάλλιον
δὲ |
[1, 13] |
τὸ
λόγον
ἔχον
ἐπαινοῦμεν·
ὀρθῶς
|
γὰρ
|
καὶ
ἐπὶ
τὰ
βέλτιστα
παρακαλεῖ· |
[1, 6] |
καὶ
περὶ
τῆς
ἰδέας·
εἰ
|
γὰρ |
καὶ
ἔστιν
ἕν
τι
τὸ |
[1, 4] |
οἱ
ἐπὶ
τὰς
ἀρχάς.
εὖ
|
γὰρ |
καὶ
ὁ
Πλάτων
ἠπόρει
τοῦτο |
[1, 12] |
θεὸν
καὶ
τἀγαθόν·
πρὸς
ταῦτα
|
γὰρ |
καὶ
τἆλλα
ἀναφέρεσθαι.
ὁ
μὲν |
[1, 2] |
ἂν
εἴη
τἀνθρώπινον
ἀγαθόν.
εἰ
|
γὰρ |
καὶ
ταὐτόν
ἐστιν
ἑνὶ
καὶ |
[1, 10] |
ἐνεργείας
τὰς
κατ´
ἀρετήν·
μονιμώτεραι
|
γὰρ |
καὶ
τῶν
ἐπιστημῶν
αὗται
δοκοῦσιν |
[1, 7] |
πρὸς
τὸ
ἔργον·
κιθαριστοῦ
μὲν
|
γὰρ |
κιθαρίζειν,
σπουδαίου
δὲ
τὸ
εὖ· |
[1, 10] |
δὲ
καὶ
ταῦτα
παρέχει·
τῷ
|
γὰρ |
μακαρίως
βεβιωκότι
μέχρι
γήρως
καὶ |
[1, 9] |
τελείας
καὶ
βίου
τελείου.
πολλαὶ
|
γὰρ |
μεταβολαὶ
γίνονται
καὶ
παντοῖαι
τύχαι |
[1, 12] |
τῶν
ἀριστείων
τῇ
ἡδονῇ·
τὸ
|
γὰρ |
μὴ
ἐπαινεῖσθαι
τῶν
ἀγαθῶν
οὖσαν |
[1, 13] |
τοῦ
σώφρονος
καὶ
ἀνδρείου·
πάντα
|
γὰρ |
ὁμοφωνεῖ
τῷ
λόγῳ.
φαίνεται
δὴ |
[1, 6] |
τε
καὶ
φιλοσόφους
ὄντας·
ἀμφοῖν
|
γὰρ |
ὄντοιν
φίλοιν
ὅσιον
προτιμᾶν
τὴν |
[1, 12] |
ἢ
μᾶλλον
τῶν
τιμίων·
δῆλον
|
γὰρ |
ὅτι
τῶν
γε
δυνάμεων
οὐκ |
[1, 8] |
ἐν
ἑαυτῷ.
πρὸς
τοῖς
εἰρημένοις
|
γὰρ |
οὐδ´
ἐστὶν
ἀγαθὸς
ὁ
μὴ |
[1, 6] |
ἰδέαν
αὐτὴν
τεθεαμένος.
φαίνεται
μὲν
|
γὰρ |
οὐδὲ
τὴν
ὑγίειαν
οὕτως
ἐπισκοπεῖν |
[1, 2] |
πάντα
δι´
ἕτερον
αἱρούμεθα
(πρόεισι
|
γὰρ |
οὕτω
γ´
εἰς
ἄπειρον,
ὥστ´ |
[1, 13] |
ἀρετῆς
ἐπισκεπτέον
ἂν
εἴη·
τάχα
|
γὰρ
|
οὕτως
ἂν
βέλτιον
καὶ
περὶ |
[1, 10] |
τὸ
νῦν
διαπορηθέν.
περὶ
οὐδὲν
|
γὰρ |
οὕτως
ὑπάρχει
τῶν
ἀνθρωπίνων
ἔργων |
[1, 3] |
ἢ
τὸ
ἦθος
νεαρός·
οὐ
|
γὰρ |
παρὰ
τὸν
χρόνον
ἡ
ἔλλειψις, |
[1, 6] |
καὶ
πρακτὰ
τῶν
ἀγαθῶν·
οἷον
|
γὰρ
|
παράδειγμα
τοῦτ´
ἔχοντες
μᾶλλον
εἰσόμεθα |
[1, 13] |
δὲ
καὶ
σωφροσύνην
ἠθικάς.
λέγοντες
|
γὰρ |
περὶ
τοῦ
ἤθους
οὐ
λέγομεν |
[1, 7] |
ῥοπὴν
πρὸς
τὰ
ἑπόμενα.
δοκεῖ
|
γὰρ |
πλεῖον
ἢ
ἥμισυ
τοῦ
παντὸς |
[1, 5] |
χαρίεντες
καὶ
πρακτικοὶ
τιμήν·
τοῦ
|
γὰρ |
πολιτικοῦ
βίου
σχεδὸν
τοῦτο
τέλος. |
[1, 9] |
οὐδὲ
παῖς
εὐδαίμων
ἐστίν·
οὔπω
|
γὰρ |
πρακτικὸς
τῶν
τοιούτων
διὰ
τὴν |
[1, 10] |
γένοιτο
τῶν
μακαρίων
ἄθλιος·
οὐδέποτε
|
γὰρ |
πράξει
τὰ
μισητὰ
καὶ
τὰ |
[1, 8] |
πράττειν
ἀχορήγητον
ὄντα.
πολλὰ
μὲν
|
γὰρ |
πράττεται,
(καθάπερ
δι´
ὀργάνων,
διὰ |
[1, 7] |
τεχνῶν
γεγόνασιν
αἱ
ἐπιδόσεις·
παντὸς
|
γὰρ |
προσθεῖναι
τὸ
ἐλλεῖπον.
μεμνῆσθαι
δὲ |
[1, 6] |
οἷον
καιροῦ,
ἐν
πολέμῳ
μὲν
|
γὰρ |
στρατηγικὴ
ἐν
νόσῳ
δ´
ἰατρική, |
[1, 13] |
ἐπισκεπτέον
ἀνθρωπίνης
δῆλον
ὅτι·
καὶ
|
γὰρ |
τἀγαθὸν
ἀνθρώπινον
ἐζητοῦμεν
καὶ
τὴν |
[1, 7] |
ἐστιν
ἢ
ποῖόν
τι·
θεατὴς
|
γὰρ |
τἀληθοῦς.
τὸν
αὐτὸν
δὴ
τρόπον |
[1, 7] |
ὅσον
οἰκεῖον
τῇ
μεθόδῳ.
καὶ
|
γὰρ |
τέκτων
καὶ
γεωμέτρης
διαφερόντως
ἐπιζητοῦσι |
[1, 7] |
αὐταρκείας
τὸ
αὐτὸ
συμβαίνειν·
τὸ
|
γὰρ
|
τέλειον
ἀγαθὸν
αὔταρκες
εἶναι
δοκεῖ. |
[1, 12] |
δὲ
καὶ
τῶν
ἀγαθῶν·
οὐδεὶς
|
γὰρ |
τὴν
εὐδαιμονίαν
ἐπαινεῖ
καθάπερ
τὸ |
[1, 9] |
παραγίνεται,
τῶν
θειοτάτων
εἶναι·
τὸ
|
γὰρ |
τῆς
ἀρετῆς
ἆθλον
καὶ
τέλος |
[1, 9] |
καὶ
τοῖς
ἐν
ἀρχῇ·
τὸ
|
γὰρ |
τῆς
πολιτικῆς
τέλος
ἄριστον
ἐτίθεμεν, |
[1, 4] |
τῶν
πολιτικῶν
ἀκουσόμενον
ἱκανῶς.
ἀρχὴ
|
γὰρ |
τὸ
ὅτι,
καὶ
εἰ
τοῦτο |
[1, 3] |
ζῆν
καὶ
διώκειν
ἕκαστα.
τοῖς
|
γὰρ |
τοιούτοις
ἀνόνητος
ἡ
γνῶσις
γίνεται, |
[1, 13] |
περὶ
ταύτην
μάλιστα
πεπονῆσθαι·
βούλεται
|
γὰρ |
τοὺς
πολίτας
ἀγαθοὺς
ποιεῖν
καὶ |
[1, 6] |
φύσει
τοῦ
πρός
τι
(παραφυάδι
|
γὰρ |
τοῦτ´
ἔοικε
καὶ
συμβεβηκότι
τοῦ |
[1, 4] |
τοῖς
σοφοῖς
ἀποδιδόασιν.
οἳ
μὲν
|
γὰρ |
τῶν
ἐναργῶν
τι
καὶ
φανερῶν, |
[1, 12] |
γὰρ
ἔπαινος
τῆς
ἀρετῆς·
πρακτικοὶ
|
γὰρ |
τῶν
καλῶν
ἀπὸ
ταύτης·
τὰ |
[1, 3] |
οἰκεῖος
ἀκροατὴς
ὁ
νέος·
ἄπειρος
|
γὰρ |
τῶν
κατὰ
τὸν
βίον
πράξεων, |
[1, 8] |
καὶ
ἐνέργειαι
τὸ
τέλος·
οὕτω
|
γὰρ |
τῶν
περὶ
ψυχὴν
ἀγαθῶν
γίνεται |
[1, 1] |
καὶ
τὰ
τέλη·
ἰατρικῆς
μὲν
|
γὰρ |
ὑγίεια,
ναυπηγικῆς
δὲ
πλοῖον,
στρατηγικῆς |
[1, 4] |
ὁ
αὐτὸς
ἕτερον·
νοσήσας
μὲν
|
γὰρ |
ὑγίειαν,
πενόμενος
δὲ
πλοῦτον·
συνειδότες |
[1, 9] |
δ´
ἂν
καὶ
πολύκοινον·
δυνατὸν
|
γὰρ |
ὑπάρξαι
πᾶσι
τοῖς
μὴ
πεπηρωμένοις |
[1, 8] |
τις
ἐρᾷ
τὸ
τυχεῖν.
ἅπαντα
|
γὰρ |
ὑπάρχει
ταῦτα
ταῖς
ἀρίσταις
ἐνεργείαις· |
[1, 6] |
μὲν
ἀφετέον
τὸ
νῦν·
ἐξακριβοῦν
|
γὰρ |
ὑπὲρ
αὐτῶν
ἄλλης
ἂν
εἴη |
[1, 3] |
τοῦ
πράγματος
φύσις
ἐπιδέχεται·
παραπλήσιον
|
γὰρ |
φαίνεται
μαθηματικοῦ
τε
πιθανολογοῦντος
ἀποδέχεσθαι |
[1, 12] |
περὶ
τοὺς
θεοὺς
ἐπαίνων·
γελοῖοι
|
γὰρ |
φαίνονται
πρὸς
ἡμᾶς
ἀναφερόμενοι,
τοῦτο |
[1, 13] |
τὸ
ἄλογον
διττόν.
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
φυτικὸν
οὐδαμῶς
κοινωνεῖ
λόγου,
τὸ |
[1, 1] |
αἱρετώτερα
τῶν
ὑπ´
αὐτά·
τούτων
|
γὰρ |
χάριν
κἀκεῖνα
διώκεται.
διαφέρει
δ´ |
[1, 12] |
διὰ
τὸ
εἶναι
ἀρχή·
ταύτης
|
γὰρ
|
χάριν
τὰ
λοιπὰ
πάντα
πάντες |
[1, 7] |
δ´
ἐν
βίῳ
τελείῳ.
μία
|
γὰρ |
χελιδὼν
ἔαρ
οὐ
ποιεῖ,
οὐδὲ |
[1, 9] |
τοῦ
λόγου
τὸ
ζητούμενον·
εἴρηται
|
γὰρ |
ψυχῆς
ἐνέργεια
κατ´
ἀρετὴν
ποιά |
[1, 10] |
μισητὰ
καὶ
τὰ
φαῦλα.
τὸν
|
γὰρ |
ὡς
ἀληθῶς
ἀγαθὸν
καὶ
ἔμφρονα |
[1, 10] |
ἀνακυκλεῖσθαι
περὶ
τοὺς
αὐτούς;
δῆλον
|
γὰρ |
ὡς
εἰ
συνακολουθοίημεν
ταῖς
τύχαις, |