Livre, chapitre |
[1, 10] |
ἢ
κακῶς,
ἀλλὰ
προσδεῖται
τούτων
|
ὁ |
ἀνθρώπινος
βίος,
καθάπερ
εἴπομεν,
κύριαι |
[1, 7] |
καὶ
πολίταις,
ἐπειδὴ
φύσει
πολιτικὸν
|
ὁ |
ἄνθρωπος.
τούτων
δὲ
ληπτέος
ὅρος |
[1, 4] |
δ´
ἄλλο—
πολλάκις
δὲ
καὶ
|
ὁ |
αὐτὸς
ἕτερον·
νοσήσας
μὲν
γὰρ |
[1, 6] |
(καὶ
ἐν
ἀνθρώπῳ
εἷς
καὶ
|
ὁ |
αὐτὸς
λόγος
ἐστὶν
ὁ
τοῦ
|
[1, 8] |
ἐπήβολοι
γίνονται.
ἔστι
δὲ
καὶ
|
ὁ |
βίος
αὐτῶν
καθ´
αὑτὸν
ἡδύς. |
[1, 8] |
οὐδὲν
δὴ
προσδεῖται
τῆς
ἡδονῆς
|
ὁ |
βίος
αὐτῶν
ὥσπερ
περιάπτου
τινός, |
[1, 13] |
τοῦτο
καὶ
ἡ
δύναμις
αὕτη,
|
ὁ |
δ´
ἀγαθὸς
καὶ
κακὸς
ἥκιστα |
[1, 4] |
ἀρκούντως,
οὐδὲν
προσδεήσει
τοῦ
διότι·
|
ὁ |
δὲ
τοιοῦτος
ἔχει
ἢ
λάβοι |
[1, 5] |
ἐπίσκεψιν
ἐν
τοῖς
ἑπομένοις
ποιησόμεθα.
|
ὁ |
δὲ
χρηματιστὴς
βίαιός
τις
ἐστίν, |
[1, 12] |
ὥσπερ
εἴπομεν.
εἰ
δ´
ἐστὶν
|
ὁ |
ἔπαινος
τῶν
τοιούτων,
δῆλον
ὅτι |
[1, 10] |
ἄθλιος
μὲν
οὐδέποτε
γένοιτ´
ἂν
|
ὁ |
εὐδαίμων,
οὐ
μὴν
μακάριός
γε, |
[1, 6] |
ἐν
τῷ
τί
λέγεται,
οἷον
|
ὁ |
θεὸς
καὶ
ὁ
νοῦς,
καὶ |
[1, 5] |
καὶ
ὁ
πολιτικὸς
καὶ
τρίτος
|
ὁ |
θεωρητικός.
οἱ
μὲν
οὖν
πολλοὶ |
[1, 5] |
περὶ
αὐτῶν.
τρίτος
δ´
ἐστὶν
|
ὁ |
θεωρητικός,
ὑπὲρ
οὗ
τὴν
ἐπίσκεψιν |
[1, 6] |
οὐδὲ
τὴν
ὑγίειαν
οὕτως
ἐπισκοπεῖν
|
ὁ |
ἰατρός,
ἀλλὰ
τὴν
ἀνθρώπου,
μᾶλλον |
[1, 13] |
εὐδαιμονίας
θεωρήσαιμεν.
δοκεῖ
δὲ
καὶ
|
ὁ |
κατ´
ἀλήθειαν
πολιτικὸς
περὶ
ταύτην |
[1, 8] |
τοῦ
συμπεράσματος
καὶ
ἐξ
ὧν
|
ὁ |
λόγος,
ἀλλὰ
καὶ
ἐκ
τῶν |
[1, 7] |
δὲ
πλείω,
ταῦτα.
μεταβαίνων
δὴ
|
ὁ |
λόγος
εἰς
ταὐτὸν
ἀφῖκται·
τοῦτο
|
[1, 6] |
πιθανότητα
μὲν
οὖν
τινα
ἔχει
|
ὁ |
λόγος,
ἔοικε
δὲ
ταῖς
ἐπιστήμαις |
[1, 8] |
ἢ
ἀρετήν
τινα
συνῳδός
ἐστιν
|
ὁ |
λόγος·
ταύτης
γάρ
ἐστιν
ἡ |
[1, 12] |
ταῦτα
γὰρ
καὶ
τἆλλα
ἀναφέρεσθαι.
|
ὁ |
μὲν
γὰρ
ἔπαινος
τῆς
ἀρετῆς· |
[1, 8] |
εἰρημένοις
γὰρ
οὐδ´
ἐστὶν
ἀγαθὸς
|
ὁ |
μὴ
χαίρων
ταῖς
καλαῖς
πράξεσιν· |
[1, 3] |
πολιτικῆς
οὐκ
ἔστιν
οἰκεῖος
ἀκροατὴς
|
ὁ
|
νέος·
ἄπειρος
γὰρ
τῶν
κατὰ |
[1, 6] |
λέγεται,
οἷον
ὁ
θεὸς
καὶ
|
ὁ |
νοῦς,
καὶ
ἐν
τῷ
ποιῷ |
[1, 3] |
κριτής.
καθ´
ἕκαστον
μὲν
ἄρα
|
ὁ |
πεπαιδευμένος,
ἁπλῶς
δ´
ὁ
περὶ |
[1, 3] |
ἄρα
ὁ
πεπαιδευμένος,
ἁπλῶς
δ´
|
ὁ |
περὶ
πᾶν
πεπαιδευμένος.
διὸ
τῆς |
[1, 4] |
τὰς
ἀρχάς.
εὖ
γὰρ
καὶ
|
ὁ |
Πλάτων
ἠπόρει
τοῦτο
καὶ
ἐζήτει, |
[1, 5] |
χρηματιστὴς
βίαιός
τις
ἐστίν,
καὶ
|
ὁ |
πλοῦτος
δῆλον
ὅτι
οὐ
τὸ |
[1, 5] |
ὅ
τε
νῦν
εἰρημένος
καὶ
|
ὁ |
πολιτικὸς
καὶ
τρίτος
ὁ
θεωρητικός. |
[1, 8] |
εἴπερ
καλῶς
κρίνει
περὶ
αὐτῶν
|
ὁ |
σπουδαῖος·
κρίνει
δ´
ὡς
εἴπομεν. |
[1, 10] |
γίνοιτ´
ἄν,
εἰ
συμμεταβάλλοι
καὶ
|
ὁ |
τεθνεὼς
καὶ
γίνοιτο
ὁτὲ
μὲν |
[1, 6] |
πῶς
ἰατρικώτερος
ἢ
στρατηγικώτερος
ἔσται
|
ὁ |
τὴν
ἰδέαν
αὐτὴν
τεθεαμένος.
φαίνεται |
[1, 8] |
κάλλους·
οὐ
πάνυ
γὰρ
εὐδαιμονικὸς
|
ὁ
|
τὴν
ἰδέαν
παναίσχης
ἢ
δυσγενὴς |
[1, 6] |
καὶ
ὁ
αὐτὸς
λόγος
ἐστὶν
|
ὁ |
τοῦ
ἀνθρώπου.
ᾗ
γὰρ
ἄνθρωπος, |
[1, 13] |
τοῦτο
εἰκότως·
ἀργία
γάρ
ἐστιν
|
ὁ |
ὕπνος
τῆς
ψυχῆς
ᾗ
λέγεται |
[1, 7] |
καλῶς
ἔχοντα
τῇ
περιγραφῇ,
καὶ
|
ὁ |
χρόνος
τῶν
τοιούτων
εὑρετὴς
ἢ |