Livre, chapitre |
[1, 7] |
γίνηται.
οὐκ
ἀπαιτητέον
(δ´
οὐδὲ
|
τὴν |
αἰτίαν
ἐν
ἅπασιν
ὁμοίως,
ἀλλ´ |
[1, 9] |
τοιαύτης
ἐνεργείας.
διὰ
ταύτην
δὲ
|
τὴν
|
αἰτίαν
οὐδὲ
παῖς
εὐδαίμων
ἐστίν· |
[1, 7] |
καὶ
τῶν
προειρημένων
χρή,
καὶ
|
τὴν
|
ἀκρίβειαν
μὴ
ὁμοίως
ἐν
ἅπασιν |
[1, 6] |
γὰρ
ὄντοιν
φίλοιν
ὅσιον
προτιμᾶν
|
τὴν |
ἀλήθειαν.
οἱ
δὴ
κομίσαντες
τὴν |
[1, 6] |
οὕτως
ἐπισκοπεῖν
ὁ
ἰατρός,
ἀλλὰ
|
τὴν |
ἀνθρώπου,
μᾶλλον
δ´
ἴσως
τὴν |
[1, 12] |
ὅλως
τὸν
ἀγαθόν
τε
καὶ
|
τὴν |
ἀρετὴν
ἐπαινοῦμεν
διὰ
τὰς
πράξεις |
[1, 5] |
γὰρ
ἐνδέχεσθαι
καὶ
καθεύδειν
ἔχοντα
|
τὴν |
ἀρετὴν
ἢ
ἀπρακτεῖν
διὰ
βίου, |
[1, 8] |
κατορθοῦν.
τοῖς
μὲν
οὖν
λέγουσι
|
τὴν |
ἀρετὴν
ἢ
ἀρετήν
τινα
συνῳδός |
[1, 8] |
εὐτυχίαν
τῇ
εὐδαιμονίᾳ,
ἕτεροι
δὲ
|
τὴν |
ἀρετήν.
~Ὅθεν
καὶ
ἀπορεῖται
πότερόν |
[1, 7] |
ἐπὶ
πάντων,
προστιθεμένης
τῆς
κατὰ
|
τὴν |
ἀρετὴν
ὑπεροχῆς
πρὸς
τὸ
ἔργον· |
[1, 7] |
δὲ
πλείους
αἱ
ἀρεταί,
κατὰ
|
τὴν |
ἀρίστην
καὶ
τελειοτάτην.
ἔτι
δ´ |
[1, 9] |
αἰτίαν,
καὶ
μάλιστα
τὰ〉
κατὰ
|
τὴν |
ἀρίστην.
τὸ
δὲ
μέγιστον
καὶ |
[1, 8] |
ταύτας
δέ,
ἢ
μίαν
τούτων
|
τὴν |
ἀρίστην,
φαμὲν
εἶναι
τὴν
εὐδαιμονίαν. |
[1, 12] |
τὰ
λοιπὰ
πάντα
πάντες
πράττομεν,
|
τὴν |
ἀρχὴν
δὲ
καὶ
τὸ
αἴτιον |
[1, 7] |
ἄρα
τήν
τε
θρεπτικὴν
καὶ
|
τὴν |
αὐξητικὴν
ζωήν.
ἑπομένη
δὲ
αἰσθητική |
[1, 13] |
ἂν
καὶ
ἐν
τοῖς
ἐμβρύοις,
|
τὴν |
αὐτὴν
δὲ
ταύτην
καὶ
ἐν |
[1, 6] |
ὠφεληθήσεται
ὑφάντης
ἢ
τέκτων
πρὸς
|
τὴν |
αὑτοῦ
τέχνην
εἰδὼς
τὸ
αὐτὸ |
[1, 4] |
σχεδὸν
ὑπὸ
τῶν
πλείστων
ὁμολογεῖται·
|
τὴν |
γὰρ
εὐδαιμονίαν
καὶ
οἱ
πολλοὶ |
[1, 6] |
καὶ
τὸ
ἐνδεὲς
ἐπιζητοῦσαι
παραλείπουσι
|
τὴν |
γνῶσιν
αὐτοῦ.
καίτοι
βοήθημα
τηλικοῦτον |
[1, 8] |
ἢ
καὶ
ἄλλως
πως
ἐξηργηκότι,
|
τὴν |
δ´
ἐνέργειαν
οὐχ
οἷόν
τε· |
[1, 7] |
χάριν,
διὰ
τούτων
ὑπολαμβάνοντες
εὐδαιμονήσειν.
|
τὴν |
δ´
εὐδαιμονίαν
οὐδεὶς
αἱρεῖται
τούτων |
[1, 11] |
πράττεσθαι,
συλλογιστέον
δὴ
καὶ
ταύτην
|
τὴν |
διαφοράν,
μᾶλλον
δ´
ἴσως
τὸ |
[1, 13] |
δὲ
καὶ
ἡ
ἀρετὴ
κατὰ
|
τὴν |
διαφορὰν
ταύτην·
λέγομεν
γὰρ
αὐτῶν |
[1, 8] |
ἂν
λέγοιτο
κατά
γε
ταύτην
|
τὴν |
δόξαν
παλαιὰν
οὖσαν
καὶ
ὁμολογουμένην |
[1, 6] |
τὴν
ἀλήθειαν.
οἱ
δὴ
κομίσαντες
|
τὴν |
δόξαν
ταύτην
οὐκ
ἐποίουν
ἰδέας
|
[1, 8] |
ἄνευ
ἡδονῆς·
ἕτεροι
δὲ
καὶ
|
τὴν |
ἐκτὸς
εὐετηρίαν
συμπαραλαμβάνουσιν.
τούτων
δὲ |
[1, 9] |
ἡλικίαν·
οἱ
δὲ
λεγόμενοι
διὰ
|
τὴν |
ἐλπίδα
μακαρίζονται.
δεῖ
γάρ,
ὥσπερ |
[1, 13] |
γίνοιτ´
ἂν
ἡ
ζήτησις
κατὰ
|
τὴν |
ἐξ
ἀρχῆς
προαίρεσιν.
περὶ
ἀρετῆς |
[1, 13] |
δὲ
καὶ
τὸν
σοφὸν
κατὰ
|
τὴν |
ἕξιν·
τῶν
ἕξεων
δὲ
τὰς |
[1, 5] |
ἐστὶν
ὁ
θεωρητικός,
ὑπὲρ
οὗ
|
τὴν |
ἐπίσκεψιν
ἐν
τοῖς
ἑπομένοις
ποιησόμεθα. |
[1, 13] |
γὰρ
τἀγαθὸν
ἀνθρώπινον
ἐζητοῦμεν
καὶ
|
τὴν |
εὐδαιμονίαν
ἀνθρωπίνην.
ἀρετὴν
δὲ
λέγομεν |
[1, 8] |
καὶ
τὰ
ἐπιζητούμενα
τὰ
περὶ
|
τὴν |
εὐδαιμονίαν
ἅπανθ´
ὑπάρχειν
τῷ
λεχθέντι. |
[1, 10] |
τὸ
μέλλον
ἀφανὲς
ἡμῖν
ἐστίν,
|
τὴν |
εὐδαιμονίαν
δὲ
τέλος
καὶ
τέλειον |
[1, 13] |
ἀλλὰ
τὴν
τῆς
ψυχῆς·
καὶ
|
τὴν |
εὐδαιμονίαν
δὲ
ψυχῆς
ἐνέργειαν
λέγομεν. |
[1, 10] |
τοῖς
λέγουσιν
ἡμῖν
ἐνέργειάν
τινα
|
τὴν |
εὐδαιμονίαν;
εἰ
δὲ
μὴ
λέγομεν |
[1, 12] |
καὶ
τῶν
ἀγαθῶν·
οὐδεὶς
γὰρ
|
τὴν |
εὐδαιμονίαν
ἐπαινεῖ
καθάπερ
τὸ
δίκαιον, |
[1, 9] |
θεῶν
δώρημα
ἀνθρώποις,
εὔλογον
καὶ
|
τὴν |
εὐδαιμονίαν
θεόσδοτον
εἶναι,
καὶ
μάλιστα |
[1, 7] |
καὶ
μηδενὸς
ἐνδεᾶ·
τοιοῦτον
δὲ
|
τὴν |
εὐδαιμονίαν
οἰόμεθα
εἶναι·
ἔτι
δὲ |
[1, 5] |
παρεξέβημεν.
τὸ
γὰρ
ἀγαθὸν
καὶ
|
τὴν |
εὐδαιμονίαν
οὐκ
ἀλόγως
ἐοίκασιν
ἐκ |
[1, 10] |
καὶ
διὰ
τὸ
μόνιμόν
τι
|
τὴν |
εὐδαιμονίαν
ὑπειληφέναι
καὶ
μηδαμῶς
εὐμετάβολον, |
[1, 8] |
τούτων
τὴν
ἀρίστην,
φαμὲν
εἶναι
|
τὴν |
εὐδαιμονίαν.
φαίνεται
δ´
ὅμως
καὶ |
[1, 8] |
ὅθεν
εἰς
ταὐτὸ
τάττουσιν
ἔνιοι
|
τὴν |
εὐτυχίαν
τῇ
εὐδαιμονίᾳ,
ἕτεροι
δὲ |
[1, 5] |
οἱ
μὲν
πολλοὶ
καὶ
φορτικώτατοι
|
τὴν |
ἡδονήν·
διὸ
καὶ
τὸν
βίον |
[1, 8] |
ὥσπερ
περιάπτου
τινός,
ἀλλ´
ἔχει
|
τὴν |
ἡδονὴν
ἐν
ἑαυτῷ.
πρὸς
τοῖς |
[1, 3] |
πρᾶξις.
διαφέρει
δ´
οὐδὲν
νέος
|
τὴν |
ἡλικίαν
ἢ
τὸ
ἦθος
νεαρός· |
[1, 9] |
γὰρ
πρακτικὸς
τῶν
τοιούτων
διὰ
|
τὴν |
ἡλικίαν·
οἱ
δὲ
λεγόμενοι
διὰ |
[1, 6] |
ἰατρικώτερος
ἢ
στρατηγικώτερος
ἔσται
ὁ
|
τὴν |
ἰδέαν
αὐτὴν
τεθεαμένος.
φαίνεται
μὲν |
[1, 8] |
οὐ
πάνυ
γὰρ
εὐδαιμονικὸς
ὁ
|
τὴν |
ἰδέαν
παναίσχης
ἢ
δυσγενὴς
ἢ |
[1, 1] |
μίαν
τινὰ
δύναμιν,
καθάπερ
ὑπὸ
|
τὴν |
ἱππικὴν
χαλινοποιικὴ
καὶ
ὅσαι
ἄλλαι |
[1, 7] |
διττῶς
δὲ
καὶ
ταύτης
λεγομένης
|
τὴν |
κατ´
ἐνέργειαν
θετέον·
κυριώτερον
γὰρ |
[1, 8] |
καὶ
ἐν
ἕξει
ἢ
ἐνεργείᾳ.
|
τὴν |
μὲν
γὰρ
ἕξιν
ἐνδέχεται
(μηδὲν |
[1, 7] |
πρακτῶν
οὖσα
τέλος.
Ἀλλ´
ἴσως
|
τὴν |
μὲν
εὐδαιμονίαν
τὸ
ἄριστον
λέγειν |
[1, 7] |
καλῶς,
ἕκαστον
δ´
εὖ
κατὰ
|
τὴν |
οἰκείαν
ἀρετὴν
ἀποτελεῖται·
εἰ
δ´ |
[1, 2] |
ὥστ´
εἶναι
κενὴν
καὶ
ματαίαν
|
τὴν |
ὄρεξιν)
δῆλον
ὡς
τοῦτ´
ἂν
|
[1, 7] |
τέκτων
καὶ
γεωμέτρης
διαφερόντως
ἐπιζητοῦσι
|
τὴν |
ὀρθήν·
ὃ
μὲν
γὰρ
ἐφ´ |
[1, 4] |
ὀρέγεται,
τί
ἐστὶν
οὗ
λέγομεν
|
τὴν |
πολιτικὴν
ἐφίεσθαι
καὶ
τί
τὸ |
[1, 1] |
καὶ
πᾶσα
πολεμικὴ
πρᾶξις
ὑπὸ
|
τὴν |
στρατηγικήν,
κατὰ
τὸν
αὐτὸν
δὴ |
[1, 13] |
οὐ
τὴν
τοῦ
σώματος
ἀλλὰ
|
τὴν
|
τῆς
ψυχῆς·
καὶ
τὴν
εὐδαιμονίαν |
[1, 5] |
εἶναι
μαντευόμεθα.
ἔτι
δ´
ἐοίκασι
|
τὴν |
τιμὴν
διώκειν
ἵνα
πιστεύσωσιν
ἑαυτοὺς |
[1, 13] |
αἴτιον
τοῦ
τρέφεσθαι
καὶ
αὔξεσθαι·
|
τὴν
|
τοιαύτην
γὰρ
δύναμιν
τῆς
ψυχῆς |
[1, 13] |
ἀρετὴν
δὲ
λέγομεν
ἀνθρωπίνην
οὐ
|
τὴν |
τοῦ
σώματος
ἀλλὰ
τὴν
τῆς |
[1, 13] |
οἱ
χαρίεντες
πολλὰ
πραγματεύονται
περὶ
|
τὴν |
τοῦ
σώματος
γνῶσιν.
θεωρητέον
δὴ |
[1, 6] |
τὴν
ἀνθρώπου,
μᾶλλον
δ´
ἴσως
|
τὴν |
τοῦδε·
καθ´
ἕκαστον
γὰρ
ἰατρεύει. |
[1, 6] |
τεθεαμένος.
φαίνεται
μὲν
γὰρ
οὐδὲ
|
τὴν |
ὑγίειαν
οὕτως
ἐπισκοπεῖν
ὁ
ἰατρός, |
[1, 3] |
δ´
ἂν
ἱκανῶς,
εἰ
κατὰ
|
τὴν |
ὑποκειμένην
ὕλην
διασαφηθείη·
τὸ
γὰρ |
[1, 7] |
ἐπιζητεῖν,
ἀλλ´
ἐν
ἑκάστοις
κατὰ
|
τὴν |
ὑποκειμένην
ὕλην
καὶ
ἐπὶ
τοσοῦτον |