Alphabétiquement     [«   »]
τῇ 8
τηλικαῦτα 1
τηλικοῦτον 1
τὴν 66
τήν 1
τηνικαῦτα 1
τῆς 33
Fréquences     [«    »]
47 ἂν
63
50 περὶ
66 τὴν
70 τὰ
71 ἐν
74 μὲν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Éthique à Nicomaque, livre I

τὴν


Livre, chapitre
[1, 7]   γίνηται. οὐκ ἀπαιτητέον (δ´ οὐδὲ  τὴν   αἰτίαν ἐν ἅπασιν ὁμοίως, ἀλλ´
[1, 9]   τοιαύτης ἐνεργείας. διὰ ταύτην δὲ  τὴν   αἰτίαν οὐδὲ παῖς εὐδαίμων ἐστίν·
[1, 7]   καὶ τῶν προειρημένων χρή, καὶ  τὴν   ἀκρίβειαν μὴ ὁμοίως ἐν ἅπασιν
[1, 6]   γὰρ ὄντοιν φίλοιν ὅσιον προτιμᾶν  τὴν   ἀλήθειαν. οἱ δὴ κομίσαντες τὴν
[1, 6]   οὕτως ἐπισκοπεῖν ἰατρός, ἀλλὰ  τὴν   ἀνθρώπου, μᾶλλον δ´ ἴσως τὴν
[1, 12]   ὅλως τὸν ἀγαθόν τε καὶ  τὴν   ἀρετὴν ἐπαινοῦμεν διὰ τὰς πράξεις
[1, 5]   γὰρ ἐνδέχεσθαι καὶ καθεύδειν ἔχοντα  τὴν   ἀρετὴν ἀπρακτεῖν διὰ βίου,
[1, 8]   κατορθοῦν. τοῖς μὲν οὖν λέγουσι  τὴν   ἀρετὴν ἀρετήν τινα συνῳδός
[1, 8]   εὐτυχίαν τῇ εὐδαιμονίᾳ, ἕτεροι δὲ  τὴν   ἀρετήν. ~Ὅθεν καὶ ἀπορεῖται πότερόν
[1, 7]   ἐπὶ πάντων, προστιθεμένης τῆς κατὰ  τὴν   ἀρετὴν ὑπεροχῆς πρὸς τὸ ἔργον·
[1, 7]   δὲ πλείους αἱ ἀρεταί, κατὰ  τὴν   ἀρίστην καὶ τελειοτάτην. ἔτι δ´
[1, 9]   αἰτίαν, καὶ μάλιστα τὰ〉 κατὰ  τὴν   ἀρίστην. τὸ δὲ μέγιστον καὶ
[1, 8]   ταύτας δέ, μίαν τούτων  τὴν   ἀρίστην, φαμὲν εἶναι τὴν εὐδαιμονίαν.
[1, 12]   τὰ λοιπὰ πάντα πάντες πράττομεν,  τὴν   ἀρχὴν δὲ καὶ τὸ αἴτιον
[1, 7]   ἄρα τήν τε θρεπτικὴν καὶ  τὴν   αὐξητικὴν ζωήν. ἑπομένη δὲ αἰσθητική
[1, 13]   ἂν καὶ ἐν τοῖς ἐμβρύοις,  τὴν   αὐτὴν δὲ ταύτην καὶ ἐν
[1, 6]   ὠφεληθήσεται ὑφάντης τέκτων πρὸς  τὴν   αὑτοῦ τέχνην εἰδὼς τὸ αὐτὸ
[1, 4]   σχεδὸν ὑπὸ τῶν πλείστων ὁμολογεῖται·  τὴν   γὰρ εὐδαιμονίαν καὶ οἱ πολλοὶ
[1, 6]   καὶ τὸ ἐνδεὲς ἐπιζητοῦσαι παραλείπουσι  τὴν   γνῶσιν αὐτοῦ. καίτοι βοήθημα τηλικοῦτον
[1, 8]   καὶ ἄλλως πως ἐξηργηκότι,  τὴν   δ´ ἐνέργειαν οὐχ οἷόν τε·
[1, 7]   χάριν, διὰ τούτων ὑπολαμβάνοντες εὐδαιμονήσειν.  τὴν   δ´ εὐδαιμονίαν οὐδεὶς αἱρεῖται τούτων
[1, 11]   πράττεσθαι, συλλογιστέον δὴ καὶ ταύτην  τὴν   διαφοράν, μᾶλλον δ´ ἴσως τὸ
[1, 13]   δὲ καὶ ἀρετὴ κατὰ  τὴν   διαφορὰν ταύτην· λέγομεν γὰρ αὐτῶν
[1, 8]   ἂν λέγοιτο κατά γε ταύτην  τὴν   δόξαν παλαιὰν οὖσαν καὶ ὁμολογουμένην
[1, 6]   τὴν ἀλήθειαν. οἱ δὴ κομίσαντες  τὴν   δόξαν ταύτην οὐκ ἐποίουν ἰδέας
[1, 8]   ἄνευ ἡδονῆς· ἕτεροι δὲ καὶ  τὴν   ἐκτὸς εὐετηρίαν συμπαραλαμβάνουσιν. τούτων δὲ
[1, 9]   ἡλικίαν· οἱ δὲ λεγόμενοι διὰ  τὴν   ἐλπίδα μακαρίζονται. δεῖ γάρ, ὥσπερ
[1, 13]   γίνοιτ´ ἂν ζήτησις κατὰ  τὴν   ἐξ ἀρχῆς προαίρεσιν. περὶ ἀρετῆς
[1, 13]   δὲ καὶ τὸν σοφὸν κατὰ  τὴν   ἕξιν· τῶν ἕξεων δὲ τὰς
[1, 5]   ἐστὶν θεωρητικός, ὑπὲρ οὗ  τὴν   ἐπίσκεψιν ἐν τοῖς ἑπομένοις ποιησόμεθα.
[1, 13]   γὰρ τἀγαθὸν ἀνθρώπινον ἐζητοῦμεν καὶ  τὴν   εὐδαιμονίαν ἀνθρωπίνην. ἀρετὴν δὲ λέγομεν
[1, 8]   καὶ τὰ ἐπιζητούμενα τὰ περὶ  τὴν   εὐδαιμονίαν ἅπανθ´ ὑπάρχειν τῷ λεχθέντι.
[1, 10]   τὸ μέλλον ἀφανὲς ἡμῖν ἐστίν,  τὴν   εὐδαιμονίαν δὲ τέλος καὶ τέλειον
[1, 13]   ἀλλὰ τὴν τῆς ψυχῆς· καὶ  τὴν   εὐδαιμονίαν δὲ ψυχῆς ἐνέργειαν λέγομεν.
[1, 10]   τοῖς λέγουσιν ἡμῖν ἐνέργειάν τινα  τὴν   εὐδαιμονίαν; εἰ δὲ μὴ λέγομεν
[1, 12]   καὶ τῶν ἀγαθῶν· οὐδεὶς γὰρ  τὴν   εὐδαιμονίαν ἐπαινεῖ καθάπερ τὸ δίκαιον,
[1, 9]   θεῶν δώρημα ἀνθρώποις, εὔλογον καὶ  τὴν   εὐδαιμονίαν θεόσδοτον εἶναι, καὶ μάλιστα
[1, 7]   καὶ μηδενὸς ἐνδεᾶ· τοιοῦτον δὲ  τὴν   εὐδαιμονίαν οἰόμεθα εἶναι· ἔτι δὲ
[1, 5]   παρεξέβημεν. τὸ γὰρ ἀγαθὸν καὶ  τὴν   εὐδαιμονίαν οὐκ ἀλόγως ἐοίκασιν ἐκ
[1, 10]   καὶ διὰ τὸ μόνιμόν τι  τὴν   εὐδαιμονίαν ὑπειληφέναι καὶ μηδαμῶς εὐμετάβολον,
[1, 8]   τούτων τὴν ἀρίστην, φαμὲν εἶναι  τὴν   εὐδαιμονίαν. φαίνεται δ´ ὅμως καὶ
[1, 8]   ὅθεν εἰς ταὐτὸ τάττουσιν ἔνιοι  τὴν   εὐτυχίαν τῇ εὐδαιμονίᾳ, ἕτεροι δὲ
[1, 5]   οἱ μὲν πολλοὶ καὶ φορτικώτατοι  τὴν   ἡδονήν· διὸ καὶ τὸν βίον
[1, 8]   ὥσπερ περιάπτου τινός, ἀλλ´ ἔχει  τὴν   ἡδονὴν ἐν ἑαυτῷ. πρὸς τοῖς
[1, 3]   πρᾶξις. διαφέρει δ´ οὐδὲν νέος  τὴν   ἡλικίαν τὸ ἦθος νεαρός·
[1, 9]   γὰρ πρακτικὸς τῶν τοιούτων διὰ  τὴν   ἡλικίαν· οἱ δὲ λεγόμενοι διὰ
[1, 6]   ἰατρικώτερος στρατηγικώτερος ἔσται  τὴν   ἰδέαν αὐτὴν τεθεαμένος. φαίνεται μὲν
[1, 8]   οὐ πάνυ γὰρ εὐδαιμονικὸς  τὴν   ἰδέαν παναίσχης δυσγενὴς
[1, 1]   μίαν τινὰ δύναμιν, καθάπερ ὑπὸ  τὴν   ἱππικὴν χαλινοποιικὴ καὶ ὅσαι ἄλλαι
[1, 7]   διττῶς δὲ καὶ ταύτης λεγομένης  τὴν   κατ´ ἐνέργειαν θετέον· κυριώτερον γὰρ
[1, 8]   καὶ ἐν ἕξει ἐνεργείᾳ.  τὴν   μὲν γὰρ ἕξιν ἐνδέχεται (μηδὲν
[1, 7]   πρακτῶν οὖσα τέλος. Ἀλλ´ ἴσως  τὴν   μὲν εὐδαιμονίαν τὸ ἄριστον λέγειν
[1, 7]   καλῶς, ἕκαστον δ´ εὖ κατὰ  τὴν   οἰκείαν ἀρετὴν ἀποτελεῖται· εἰ δ´
[1, 2]   ὥστ´ εἶναι κενὴν καὶ ματαίαν  τὴν   ὄρεξιν) δῆλον ὡς τοῦτ´ ἂν
[1, 7]   τέκτων καὶ γεωμέτρης διαφερόντως ἐπιζητοῦσι  τὴν   ὀρθήν· μὲν γὰρ ἐφ´
[1, 4]   ὀρέγεται, τί ἐστὶν οὗ λέγομεν  τὴν   πολιτικὴν ἐφίεσθαι καὶ τί τὸ
[1, 1]   καὶ πᾶσα πολεμικὴ πρᾶξις ὑπὸ  τὴν   στρατηγικήν, κατὰ τὸν αὐτὸν δὴ
[1, 13]   οὐ τὴν τοῦ σώματος ἀλλὰ  τὴν   τῆς ψυχῆς· καὶ τὴν εὐδαιμονίαν
[1, 5]   εἶναι μαντευόμεθα. ἔτι δ´ ἐοίκασι  τὴν   τιμὴν διώκειν ἵνα πιστεύσωσιν ἑαυτοὺς
[1, 13]   αἴτιον τοῦ τρέφεσθαι καὶ αὔξεσθαι·  τὴν   τοιαύτην γὰρ δύναμιν τῆς ψυχῆς
[1, 13]   ἀρετὴν δὲ λέγομεν ἀνθρωπίνην οὐ  τὴν   τοῦ σώματος ἀλλὰ τὴν τῆς
[1, 13]   οἱ χαρίεντες πολλὰ πραγματεύονται περὶ  τὴν   τοῦ σώματος γνῶσιν. θεωρητέον δὴ
[1, 6]   τὴν ἀνθρώπου, μᾶλλον δ´ ἴσως  τὴν   τοῦδε· καθ´ ἕκαστον γὰρ ἰατρεύει.
[1, 6]   τεθεαμένος. φαίνεται μὲν γὰρ οὐδὲ  τὴν   ὑγίειαν οὕτως ἐπισκοπεῖν ἰατρός,
[1, 3]   δ´ ἂν ἱκανῶς, εἰ κατὰ  τὴν   ὑποκειμένην ὕλην διασαφηθείη· τὸ γὰρ
[1, 7]   ἐπιζητεῖν, ἀλλ´ ἐν ἑκάστοις κατὰ  τὴν   ὑποκειμένην ὕλην καὶ ἐπὶ τοσοῦτον




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 11/06/2008