Livre, chapitre |
[1, 7] |
καὶ
τὴν
αὐξητικὴν
ζωήν.
ἑπομένη
|
δὲ |
αἰσθητική
τις
ἂν
εἴη,
φαίνεται |
[1, 5] |
πολιτικοῦ
βίου
ταύτην
ὑπολάβοι.
φαίνεται
|
δὲ
|
ἀτελεστέρα
καὶ
αὕτη·
δοκεῖ
γὰρ |
[1, 10] |
καὶ
τετράγωνος
ἄνευ
ψόγου.
πολλῶν
|
δὲ |
γινομένων
κατὰ
τύχην
καὶ
διαφερόντων |
[1, 6] |
τροφῇ
μὲν
ἰατρικὴ
ἐν
πόνοις
|
δὲ |
γυμναστική.
ἀπορήσειε
δ´
ἄν
τις |
[1, 10] |
δὲ
χρεὼν
τέλος
ὁρᾶν;
εἰ
|
δὲ |
δὴ
καὶ
θετέον
οὕτως,
ἆρά |
[1, 12] |
περὶ
τὰ
ἐγκώμια
πεπονημένοις·
ἡμῖν
|
δὲ |
δῆλον
ἐκ
τῶν
εἰρημένων
ὅτι |
[1, 7] |
πάντων
αἱρετωτάτην
μὴ
συναριθμουμένην—
συναριθμουμένην
|
δὲ |
δῆλον
ὡς
αἱρετωτέραν
μετὰ
τοῦ |
[1, 3] |
τινες
ἀπώλοντο
διὰ
πλοῦτον,
ἕτεροι
|
δὲ |
δι´
ἀνδρείαν.
ἀγαπητὸν
οὖν
περὶ |
[1, 6] |
τὰ
μὲν
καθ´
αὑτά,
θάτερα
|
δὲ |
διὰ
ταῦτα.
χωρίσαντες
οὖν
ἀπὸ |
[1, 2] |
ὃ
δι´
αὑτὸ
βουλόμεθα,
τἆλλα
|
δὲ |
διὰ
τοῦτο,
καὶ
μὴ
πάντα |
[1, 4] |
γὰρ
ἀπὸ
τῶν
γνωρίμων,
ταῦτα
|
δὲ |
διττῶς·
τὰ
μὲν
γὰρ
ἡμῖν |
[1, 13] |
ἐξ
ἀρχῆς
προαίρεσιν.
περὶ
ἀρετῆς
|
δὲ |
ἐπισκεπτέον
ἀνθρωπίνης
δῆλον
ὅτι·
καὶ |
[1, 13] |
αὐτῶν
τὰς
μὲν
διανοητικὰς
τὰς
|
δὲ |
ἠθικάς,
σοφίαν
μὲν
καὶ
σύνεσιν
|
[1, 8] |
ἡ
κατ´
αὐτὴν
ἐνέργεια.
διαφέρει
|
δὲ |
ἴσως
οὐ
μικρὸν
ἐν
κτήσει |
[1, 6] |
ἐν
τῷ
πρός
τι,
τὸ
|
δὲ |
καθ´
αὑτὸ
καὶ
ἡ
οὐσία |
[1, 6] |
ἀγαθοῦ
τοὺς
λόγους
εἰρῆσθαι,
λέγεσθαι
|
δὲ |
καθ´
ἓν
εἶδος
τὰ
καθ´ |
[1, 6] |
~ταῦτα
μὲν
οὖν
ἀφείσθω.
Τὸ
|
δὲ |
καθόλου
βέλτιον
ἴσως
ἐπισκέψασθαι
καὶ |
[1, 11] |
αἱ
εὐπραξίαι
τῶν
φίλων,
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
αἱ
δυσπραξίαι,
τοιαῦτα
δὲ |
[1, 13] |
ἀνθρωπικῆς
ἀρετῆς
ἄμοιρον
πέφυκεν.
ἔοικε
|
δὲ |
καὶ
ἄλλη
τις
φύσις
τῆς |
[1, 7] |
αἰσθητική
τις
ἂν
εἴη,
φαίνεται
|
δὲ |
καὶ
αὐτὴ
κοινὴ
καὶ
ἵππῳ
|
[1, 7] |
οὐδ´
ὅλως
δι´
ἄλλο.
φαίνεται
|
δὲ |
καὶ
ἐκ
τῆς
αὐταρκείας
τὸ |
[1, 10] |
καὶ
ἐμποδίζει
πολλαῖς
ἐνεργείαις.
ὅμως
|
δὲ |
καὶ
ἐν
τούτοις
διαλάμπει
τὸ |
[1, 8] |
χαίροντα
ταῖς
ἐλευθερίοις
πράξεσιν·
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων.
εἰ |
[1, 12] |
τι
καὶ
βέλτιον
μακαρίζει.
δοκεῖ
|
δὲ |
καὶ
Εὔδοξος
καλῶς
συνηγορῆσαι
περὶ |
[1, 13] |
τοῦ
πατρὸς
ἀκουστικόν
τι.
διορίζεται
|
δὲ |
καὶ
ἡ
ἀρετὴ
κατὰ
τὴν |
[1, 7] |
καὶ
οὐδέποτε
δι´
ἄλλο,
τιμὴν
|
δὲ |
καὶ
ἡδονὴν
καὶ
νοῦν
καὶ |
[1, 2] |
γὰρ
καὶ
ἑνὶ
μόνῳ,
κάλλιον
|
δὲ |
καὶ
θειότερον
ἔθνει
καὶ
πόλεσιν. |
[1, 5] |
τούτους
ἡ
ἀρετὴ
κρείττων.
τάχα
|
δὲ |
καὶ
μᾶλλον
ἄν
τις
τέλος |
[1, 4] |
τιμήν,
ἄλλοι
δ´
ἄλλο—
πολλάκις
|
δὲ
|
καὶ
ὁ
αὐτὸς
ἕτερον·
νοσήσας |
[1, 8] |
πράττοντες
ὀρθῶς
ἐπήβολοι
γίνονται.
ἔστι
|
δὲ |
καὶ
ὁ
βίος
αὐτῶν
καθ´ |
[1, 13] |
περὶ
τῆς
εὐδαιμονίας
θεωρήσαιμεν.
δοκεῖ
|
δὲ |
καὶ
ὁ
κατ´
ἀλήθειαν
πολιτικὸς |
[1, 8] |
ὁμολογουμένην
ὑπὸ
τῶν
φιλοσοφούντων.
ὀρθῶς
|
δὲ |
καὶ
ὅτι
πράξεις
τινὲς
λέγονται |
[1, 11] |
καὶ
ταῖς
δόξαις
ἐναντίον·
πολλῶν
|
δὲ |
καὶ
παντοίας
ἐχόντων
διαφορὰς
τῶν |
[1, 1] |
τῶν
ἱππικῶν
ὀργάνων
εἰσίν,
αὕτη
|
δὲ |
καὶ
πᾶσα
πολεμικὴ
πρᾶξις
ὑπὸ
|
[1, 6] |
ἂν
εἴη
φιλοσοφίας
οἰκειότερον.
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
περὶ
τῆς
ἰδέας·
εἰ |
[1, 13] |
σύνεσιν
καὶ
φρόνησιν
διανοητικάς,
ἐλευθεριότητα
|
δὲ |
καὶ
σωφροσύνην
ἠθικάς.
λέγοντες
γὰρ |
[1, 8] |
τις
εἴρηται
καὶ
εὐπραξία.
Φαίνεται
|
δὲ |
καὶ
τὰ
ἐπιζητούμενα
τὰ
περὶ |
[1, 9] |
κάλλιστα
ἔχειν,
οὕτω
πέφυκεν,
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
τὰ
κατὰ
τέχνην
καὶ |
[1, 2] |
μέχρι
τίνος,
αὕτη
διατάσσει·
ὁρῶμεν
|
δὲ |
καὶ
τὰς
ἐντιμοτάτας
τῶν
δυνάμεων
|
[1, 6] |
μάταιον
ἔσται
τὸ
εἶδος.
εἰ
|
δὲ |
καὶ
ταῦτ´
ἐστὶ
τῶν
καθ´ |
[1, 10] |
εὐπραξίαι
τε
καὶ
δυστυχίαι.
ἀπορίαν
|
δὲ
|
καὶ
ταῦτα
παρέχει·
τῷ
γὰρ |
[1, 7] |
ὡς
ἔχον
καὶ
διανοούμενον.
διττῶς
|
δὲ |
καὶ
ταύτης
λεγομένης
τὴν
κατ´ |
[1, 11] |
δὲ
καὶ
αἱ
δυσπραξίαι,
τοιαῦτα
|
δὲ |
καὶ
τηλικαῦτα
ὥστε
μήτε
τοὺς |
[1, 8] |
ἢ
οὐκ
ἄνευ
ἡδονῆς·
ἕτεροι
|
δὲ |
καὶ
τὴν
ἐκτὸς
εὐετηρίαν
συμπαραλαμβάνουσιν. |
[1, 7] |
ἑλοίμεθ´
ἂν
ἕκαστον
αὐτῶν)
αἱρούμεθα
|
δὲ |
καὶ
τῆς
εὐδαιμονίας
χάριν,
διὰ |
[1, 6] |
μηδ´
ἐπιζητεῖν
οὐκ
εὔλογον.
ἄπορον
|
δὲ |
καὶ
τί
ὠφεληθήσεται
ὑφάντης
ἢ
|
[1, 12] |
πάντα
πάντες
πράττομεν,
τὴν
ἀρχὴν
|
δὲ
|
καὶ
τὸ
αἴτιον
τῶν
ἀγαθῶν |
[1, 10] |
εὐδαίμων
πάλιν
δ´
ἄθλιος·
ἄτοπον
|
δὲ |
καὶ
τὸ
μηδὲν
μηδ´
ἐπί
|
[1, 12] |
τὰ
ἔργα,
καὶ
τὸν
ἰσχυρὸν
|
δὲ |
καὶ
τὸν
δρομικὸν
καὶ
τῶν |
[1, 13] |
ὅτι
πρᾶος
ἢ
σώφρων·
ἐπαινοῦμεν
|
δὲ |
καὶ
τὸν
σοφὸν
κατὰ
τὴν |
[1, 13] |
δ´
ἕτερον,
οὐδὲν
διαφέρει.
λόγου
|
δὲ |
καὶ
τοῦτο
φαίνεται
μετέχειν,
ὥσπερ |
[1, 12] |
ἀνδρῶν
τοὺς
θειοτάτους
{μακαρίζομεν}
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
τῶν
ἀγαθῶν·
οὐδεὶς
γὰρ |
[1, 10] |
μὲν
μικρὰ
τῶν
εὐτυχημάτων,
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
τῶν
ἀντικειμένων,
δῆλον
ὡς |
[1, 7] |
γὰρ
προσθεῖναι
τὸ
ἐλλεῖπον.
μεμνῆσθαι
|
δὲ |
καὶ
τῶν
προειρημένων
χρή,
καὶ |
[1, 6] |
ψιμυθίῳ
τὸν
τῆς
λευκότητος.
τιμῆς
|
δὲ |
καὶ
φρονήσεως
καὶ
ἡδονῆς
ἕτεροι |
[1, 3] |
οὐδ´
ἐν
τοῖς
δημιουργουμένοις.
τὰ
|
δὲ |
καλὰ
καὶ
τὰ
δίκαια,
περὶ |
[1, 9] |
ἂν
εἴη
σκέψεως
οἰκειότερον,
φαίνεται
|
δὲ |
κἂν
εἰ
μὴ
θεόπεμπτός
ἐστιν |
[1, 3] |
γίνεται,
καθάπερ
τοῖς
ἀκρατέσιν·
τοῖς
|
δὲ |
κατὰ
λόγον
τὰς
ὀρέξεις
ποιουμένοις |
[1, 3] |
καὶ
ῥητορικὸν
ἀποδείξεις
ἀπαιτεῖν.
ἕκαστος
|
δὲ |
κρίνει
καλῶς
ἃ
γινώσκει,
καὶ |
[1, 13] |
καὶ
τὴν
εὐδαιμονίαν
ἀνθρωπίνην.
ἀρετὴν
|
δὲ |
λέγομεν
ἀνθρωπίνην
οὐ
τὴν
τοῦ |
[1, 7] |
πλείω,
τὸ
τελειότατον
τούτων.
τελειότερον
|
δὲ |
λέγομεν
τὸ
καθ´
αὑτὸ
διωκτὸν |
[1, 9] |
τοιούτων
διὰ
τὴν
ἡλικίαν·
οἱ
|
δὲ |
λεγόμενοι
διὰ
τὴν
ἐλπίδα
μακαρίζονται. |
[1, 5] |
δ´
αὖτ´
ἀχρήιος
ἀνήρ.
~Ἡμεῖς
|
δὲ |
λέγωμεν
ὅθεν
παρεξέβημεν.
τὸ
γὰρ |
[1, 6] |
τούτων
ἄλλος
ἔστω
λόγος·
τοῖς
|
δὲ |
λεχθεῖσιν
ἀμφισβήτησίς
τις
ὑποφαίνεται
διὰ |
[1, 11] |
μακρὸν
καὶ
ἀπέραντον
φαίνεται,
καθόλου
|
δὲ |
λεχθὲν
καὶ
τύπῳ
τάχ´
ἂν
|
[1, 7] |
φύσει
πολιτικὸν
ὁ
ἄνθρωπος.
τούτων
|
δὲ |
ληπτέος
ὅρος
τις·
ἐπεκτείνοντι
γὰρ |
[1, 13] |
μὲν
ἄλογον
αὐτῆς
εἶναι,
τὸ
|
δὲ |
λόγον
ἔχον.
ταῦτα
δὲ
πότερον |
[1, 5] |
φαίνονται
βοσκημάτων
βίον
προαιρούμενοι,
τυγχάνουσι
|
δὲ |
λόγου
διὰ
τὸ
πολλοὺς
τῶν |
[1, 9] |
κατ´
ἀρετὴν
ποιά
τις.
τῶν
|
δὲ |
λοιπῶν
ἀγαθῶν
τὰ
μὲν
ὑπάρχειν |
[1, 10] |
ποιεῖ
ῥοπὴν
τῆς
ζωῆς,
τὰ
|
δὲ |
μεγάλα
καὶ
πολλὰ
γινόμενα
μὲν
|
[1, 9] |
τὰ〉
κατὰ
τὴν
ἀρίστην.
τὸ
|
δὲ |
μέγιστον
καὶ
κάλλιστον
ἐπιτρέψαι
τύχῃ |
[1, 10] |
ἐνέργειάν
τινα
τὴν
εὐδαιμονίαν;
εἰ
|
δὲ |
μὴ
λέγομεν
τὸν
τεθνεῶτα
εὐδαίμονα, |
[1, 3] |
δοκεῖν
νόμῳ
μόνον
εἶναι,
φύσει
|
δὲ |
μή.
τοιαύτην
δέ
τινα
πλάνην |
[1, 11] |
ἁπλῶς
ἢ
ἐκείνοις
εἶναι,
εἰ
|
δὲ |
μή,
τοσοῦτόν
γε
καὶ
τοιοῦτον |
[1, 4] |
λάβοι
ἂν
ἀρχὰς
ῥᾳδίως.
ᾧ
|
δὲ |
μηδέτερον
ὑπάρχει
τούτων,
ἀκουσάτω
τῶν |
[1, 7] |
ἰατρικῇ
μὲν
ὑγίεια,
ἐν
στρατηγικῇ
|
δὲ |
νίκη,
ἐν
οἰκοδομικῇ
δ´
οἰκία, |
[1, 1] |
ὑγίεια,
ναυπηγικῆς
δὲ
πλοῖον,
στρατηγικῆς
|
δὲ |
νίκη,
οἰκονομικῆς
δὲ
πλοῦτος.
ὅσαι
|
[1, 2] |
λοιπαῖς
{πρακτικαῖς}
τῶν
ἐπιστημῶν,
ἔτι
|
δὲ |
νομοθετούσης
τί
δεῖ
πράττειν
καὶ |
[1, 5] |
ἢ
ἐν
τῷ
τιμωμένῳ,
τἀγαθὸν
|
δὲ
|
οἰκεῖόν
τι
καὶ
δυσαφαίρετον
εἶναι |
[1, 8] |
πολλοὶ
καὶ
παλαιοὶ
λέγουσιν,
τὰ
|
δὲ |
ὀλίγοι
καὶ
ἔνδοξοι
ἄνδρες·
οὐδετέρους |
[1, 7] |
ποιεῖ,
οὐδὲ
μία
ἡμέρα·
οὕτω
|
δὲ |
οὐδὲ
μακάριον
καὶ
εὐδαίμονα
μία |
[1, 7] |
τὴν
εὐδαιμονίαν
οἰόμεθα
εἶναι·
ἔτι
|
δὲ |
πάντων
αἱρετωτάτην
μὴ
συναριθμουμένην—
συναριθμουμένην |
[1, 1] |
μὲν
γάρ
εἰσιν
ἐνέργειαι,
τὰ
|
δὲ |
παρ´
αὐτὰς
ἔργα
τινά.
ὧν |
[1, 13] |
οὐχ
ὥσπερ
τῶν
μαθηματικῶν.
ὅτι
|
δὲ |
πείθεταί
πως
ὑπὸ
λόγου
τὸ |
[1, 7] |
καὶ
ἄλλαι
δ´
ἄλλως.
μετιέναι
|
δὲ |
πειρατέον
ἑκάστας
ᾗ
πεφύκασιν,
καὶ |
[1, 13] |
ἴσως
ἐστὶ
τῶν
προκειμένων.
λέγεται
|
δὲ |
περὶ
αὐτῆς
καὶ
ἐν
τοῖς |
[1, 8] |
δι´
αὐτῆς
τῶν
ζητουμένων.
~Σκεπτέον
|
δὲ |
περὶ
αὐτῆς
οὐ
μόνον
ἐκ |
[1, 8] |
τῶν
μὲν
ἐκτὸς
λεγομένων
τῶν
|
δὲ |
περὶ
ψυχὴν
καὶ
σῶμα,
τὰ |
[1, 8] |
δικαιότατον,
λῷστον
δ´
ὑγιαίνειν·
ἥδιστον
|
δὲ |
πέφυχ´
οὗ
τις
ἐρᾷ
τὸ |
[1, 7] |
ἐνέργεια
γίνεται
κατ´
ἀρετήν,
εἰ
|
δὲ |
πλείους
αἱ
ἀρεταί,
κατὰ
τὴν |
[1, 9] |
πολιτικῆς
τέλος
ἄριστον
ἐτίθεμεν,
αὕτη
|
δὲ |
πλείστην
ἐπιμέλειαν
ποιεῖται
τοῦ
ποιούς |
[1, 7] |
εἴη
τὸ
πρακτὸν
ἀγαθόν,
εἰ
|
δὲ |
πλείω,
ταῦτα.
μεταβαίνων
δὴ
ὁ |
[1, 7] |
ἂν
εἴη
τὸ
ζητούμενον,
εἰ
|
δὲ |
πλείω,
τὸ
τελειότατον
τούτων.
τελειότερον |
[1, 7] |
ἔτι
μᾶλλον
διασαφῆσαι
πειρατέον.
ἐπεὶ
|
δὲ |
πλείω
φαίνεται
τὰ
τέλη,
τούτων |
[1, 1] |
ἰατρικῆς
μὲν
γὰρ
ὑγίεια,
ναυπηγικῆς
|
δὲ
|
πλοῖον,
στρατηγικῆς
δὲ
νίκη,
οἰκονομικῆς |
[1, 4] |
νοσήσας
μὲν
γὰρ
ὑγίειαν,
πενόμενος
|
δὲ
|
πλοῦτον·
συνειδότες
δ´
ἑαυτοῖς
ἄγνοιαν |
[1, 1] |
πλοῖον,
στρατηγικῆς
δὲ
νίκη,
οἰκονομικῆς
|
δὲ |
πλοῦτος.
ὅσαι
δ´
εἰσὶ
τῶν |
[1, 6] |
κατὰ
μίαν
ἰδέαν.
καθ´
αὑτὰ
|
δὲ |
ποῖα
θείη
τις
ἄν;
ἢ
|
[1, 6] |
αὑτὰ
διωκόμενα
καὶ
ἀγαπώμενα,
τὰ
|
δὲ |
ποιητικὰ
τούτων
ἢ
φυλακτικά
πως |
[1, 13] |
τὸ
δὲ
λόγον
ἔχον.
ταῦτα
|
δὲ |
πότερον
διώρισται
καθάπερ
τὰ
τοῦ |
[1, 7] |
ἄλλῳ
δ´
ἄλλο,
ἐν
ἁπάσῃ
|
δὲ |
πράξει
καὶ
προαιρέσει
τὸ
τέλος· |
[1, 8] |
λέγομεν
καὶ
μάλιστα
ἀγαθά,
τὰς
|
δὲ |
πράξεις
καὶ
τὰς
ἐνεργείας
τὰς
|
[1, 1] |
τῶν
ἐνεργειῶν
τὰ
ἔργα.
πολλῶν
|
δὲ
|
πράξεων
οὐσῶν
καὶ
τεχνῶν
καὶ |
[1, 1] |
τέχνη
καὶ
πᾶσα
μέθοδος,
ὁμοίως
|
δὲ |
πρᾶξίς
τε
καὶ
προαίρεσις,
ἀγαθοῦ |
[1, 8] |
ἀρετὴ
τοῖς
δὲ
φρόνησις
ἄλλοις
|
δὲ |
σοφία
τις
εἶναι
δοκεῖ,
τοῖς |
[1, 12] |
φαίνονται
πρὸς
ἡμᾶς
ἀναφερόμενοι,
τοῦτο
|
δὲ |
συμβαίνει
διὰ
τὸ
γίνεσθαι
τοὺς |
[1, 10] |
καλὴ
καὶ
σπουδαία
γίνεται)
ἀνάπαλιν
|
δὲ |
συμβαίνοντα
θλίβει
καὶ
λυμαίνεται
τὸ |
[1, 9] |
τὰ
μὲν
ὑπάρχειν
ἀναγκαῖον,
τὰ
|
δὲ
|
συνεργὰ
καὶ
χρήσιμα
πέφυκεν
ὀργανικῶς. |
[1, 8] |
τὴν
ἐκτὸς
εὐετηρίαν
συμπαραλαμβάνουσιν.
τούτων
|
δὲ |
τὰ
μὲν
πολλοὶ
καὶ
παλαιοὶ |
[1, 1] |
ἄλλαι
ὑφ´
ἑτέρας·
ἐν
ἁπάσαις
|
δὲ |
τὰ
τῶν
ἀρχιτεκτονικῶν
τέλη
πάντων |
[1, 6] |
τινα
ἔχει
ὁ
λόγος,
ἔοικε
|
δὲ |
ταῖς
ἐπιστήμαις
διαφωνεῖν·
πᾶσαι
γὰρ |
[1, 13] |
κατὰ
τὴν
ἕξιν·
τῶν
ἕξεων
|
δὲ |
τὰς
ἐπαινετὰς
ἀρετὰς
λέγομεν.
|
[1, 4] |
δόξας
ματαιότερον
ἴσως
ἐστίν,
ἱκανὸν
|
δὲ |
τὰς
μάλιστα
ἐπιπολαζούσας
ἢ
δοκούσας |
[1, 13] |
δὲ
ψυχῆς
ἐνέργειαν
λέγομεν.
εἰ
|
δὲ |
ταῦθ´
οὕτως
ἔχει,
δῆλον
ὅτι |
[1, 9] |
καὶ
χρήσιμα
πέφυκεν
ὀργανικῶς.
ὁμολογούμενα
|
δὲ |
ταῦτ´
ἂν
εἴη
καὶ
τοῖς |
[1, 8] |
σοφία
τις
εἶναι
δοκεῖ,
τοῖς
|
δὲ |
ταῦτα
ἢ
τούτων
τι
μεθ´ |
[1, 13] |
ἐν
τοῖς
ἐμβρύοις,
τὴν
αὐτὴν
|
δὲ |
ταύτην
καὶ
ἐν
τοῖς
τελείοις· |
[1, 2] |
οἷον
στρατηγικὴν
οἰκονομικὴν
ῥητορικήν·
χρωμένης
|
δὲ |
ταύτης
ταῖς
λοιπαῖς
{πρακτικαῖς}
τῶν |
[1, 10] |
ἀφανὲς
ἡμῖν
ἐστίν,
τὴν
εὐδαιμονίαν
|
δὲ |
τέλος
καὶ
τέλειον
τίθεμεν
πάντῃ |
[1, 9] |
κοινωνῆσαι
τοιαύτης
ἐνεργείας.
διὰ
ταύτην
|
δὲ |
τὴν
αἰτίαν
οὐδὲ
παῖς
εὐδαίμων |
[1, 8] |
τὴν
εὐτυχίαν
τῇ
εὐδαιμονίᾳ,
ἕτεροι
|
δὲ |
τὴν
ἀρετήν.
~Ὅθεν
καὶ
ἀπορεῖται |
[1, 7] |
βίον
καὶ
μηδενὸς
ἐνδεᾶ·
τοιοῦτον
|
δὲ
|
τὴν
εὐδαιμονίαν
οἰόμεθα
εἶναι·
ἔτι |
[1, 4] |
ταὐτὸν
ὑπολαμβάνουσι
τῷ
εὐδαιμονεῖν·
περὶ
|
δὲ |
τῆς
εὐδαιμονίας,
τί
ἐστιν,
ἀμφισβητοῦσι |
[1, 13] |
τινες
ἕτεροι
τοιοῦτοι
γεγένηνται.
εἰ
|
δὲ |
τῆς
πολιτικῆς
ἐστὶν
ἡ
σκέψις |
[1, 13] |
μὲν
ὁρῶμεν
τὸ
παραφερόμενον,
ἐπὶ
|
δὲ |
τῆς
ψυχῆς
οὐχ
ὁρῶμεν.
ἴσως |
[1, 8] |
πλούτου
καὶ
πολιτικῆς
δυνάμεως·
ἐνίων
|
δὲ |
τητώμενοι
ῥυπαίνουσι
τὸ
μακάριον,
οἷον
|
[1, 7] |
χρησίμη
πρὸς
τὸ
ἔργον,
ὃ
|
δὲ |
τί
ἐστιν
ἢ
ποῖόν
τι· |
[1, 7] |
εὖ·
εἰ
δ´
οὕτως,
{ἀνθρώπου
|
δὲ |
τίθεμεν
ἔργον
ζωήν
τινα,
ταύτην |
[1, 13] |
ἔοικε
κοινῷ
καὶ
φυτικῷ,
λέγω
|
δὲ |
τὸ
αἴτιον
τοῦ
τρέφεσθαι
καὶ |
[1, 7] |
κιθαριστοῦ
μὲν
γὰρ
κιθαρίζειν,
σπουδαίου
|
δὲ |
τὸ
εὖ·
εἰ
δ´
οὕτως, |
[1, 7] |
φαίνεται
καὶ
τοῖς
φυτοῖς,
ζητεῖται
|
δὲ |
τὸ
ἴδιον.
ἀφοριστέον
ἄρα
τήν |
[1, 7] |
ἀγαθῶν
γίνεται
τὸ
προστιθέμενον,
ἀγαθῶν
|
δὲ |
τὸ
μεῖζον
αἱρετώτερον
ἀεί.
τέλειον |
[1, 13] |
πρὸς
τὸ
παρόν.
τοῦ
ἀλόγου
|
δὲ |
τὸ
μὲν
ἔοικε
κοινῷ
καὶ |
[1, 7] |
τις
τοῦ
λόγον
ἔχοντος·
τούτου
|
δὲ |
τὸ
μὲν
ὡς
ἐπιπειθὲς
λόγῳ, |
[1, 9] |
Τρωικοῖς
περὶ
Πριάμου
μυθεύεται·
τὸν
|
δὲ |
τοιαύταις
χρησάμενον
τύχαις
καὶ
τελευτήσαντα |
[1, 6] |
πρακτὸν
οὐδὲ
κτητὸν
ἀνθρώπῳ·
νῦν
|
δὲ |
τοιοῦτόν
τι
ζητεῖται.
τάχα
δέ |
[1, 4] |
οὐδὲν
προσδεήσει
τοῦ
διότι·
ὁ
|
δὲ |
τοιοῦτος
ἔχει
ἢ
λάβοι
ἂν |
[1, 3] |
τούτων
καὶ
περὶ
τούτων·
ἔτι
|
δὲ |
τοῖς
πάθεσιν
ἀκολουθητικὸς
ὢν
ματαίως |
[1, 13] |
τοὺς
εὐδαίμονας
τῶν
ἀθλίων·
συμβαίνει
|
δὲ |
τοῦτο
εἰκότως·
ἀργία
γάρ
ἐστιν |
[1, 12] |
ἀγαθόν
τι
καὶ
σπουδαῖον.
δῆλον
|
δὲ |
τοῦτο
καὶ
ἐκ
τῶν
περὶ |
[1, 12] |
ἄλλο
τῶν
τοιούτων
μηδέν.
~Διωρισμένων
|
δὲ |
τούτων
ἐπισκεψώμεθα
περὶ
τῆς
εὐδαιμονίας |
[1, 8] |
ὀλίγοι
καὶ
ἔνδοξοι
ἄνδρες·
οὐδετέρους
|
δὲ |
τούτων
εὔλογον
διαμαρτάνειν
τοῖς
ὅλοις, |
[1, 13] |
καὶ
τῶν
νόμων
ὑπηκόους.
παράδειγμα
|
δὲ |
τούτων
ἔχομεν
τοὺς
Κρητῶν
καὶ |
[1, 13] |
τῷ
πολιτικῷ
περὶ
ψυχῆς,
θεωρητέον
|
δὲ |
τούτων
χάριν,
καὶ
ἐφ´
ὅσον |
[1, 8] |
δὲ
τῷ
φιλοθεώρῳ·
τὸν
αὐτὸν
|
δὲ |
τρόπον
καὶ
τὰ
δίκαια
τῷ
|
[1, 10] |
κάλλιστον
ὑπόδημα
ποιεῖν·
τὸν
αὐτὸν
|
δὲ |
τρόπον
καὶ
τοὺς
ἄλλους
τεχνίτας |
[1, 10] |
ὑπειληφέναι
καὶ
μηδαμῶς
εὐμετάβολον,
τὰς
|
δὲ |
τύχας
πολλάκις
ἀνακυκλεῖσθαι
περὶ
τοὺς |
[1, 8] |
καὶ
οὐ
τῶν
ἐκτός.
συνᾴδει
|
δὲ |
τῷ
λόγῳ
καὶ
τὸ
εὖ |
[1, 10] |
δ´
ἐναντίαι
τοῦ
ἐναντίου.
μαρτυρεῖ
|
δὲ |
τῷ
λόγῳ
καὶ
τὸ
νῦν
|
[1, 8] |
ἵππος
μὲν
τῷ
φιλίππῳ,
θέαμα
|
δὲ |
τῷ
φιλοθεώρῳ·
τὸν
αὐτὸν
δὲ |
[1, 11] |
τούτων
ἐπὶ
τοσοῦτον
διωρίσθω.
Τὰς
|
δὲ |
τῶν
ἀπογόνων
τύχας
καὶ
τῶν |
[1, 11] |
τοὺς
φίλους
ὁμοίως
ἅπαντας,
διαφέρει
|
δὲ |
τῶν
παθῶν
ἕκαστον
περὶ
ζῶντας |
[1, 8] |
μὴ
φύσει
τοιαῦτ´
εἶναι,
τοῖς
|
δὲ |
φιλοκάλοις
ἐστὶν
ἡδέα
τὰ
φύσει |
[1, 8] |
τοῖς
μὲν
γὰρ
ἀρετὴ
τοῖς
|
δὲ |
φρόνησις
ἄλλοις
δὲ
σοφία
τις |
[1, 5] |
ταῖς
ἐξουσίαις
ὁμοιοπαθεῖν
Σαρδαναπάλλῳ.
οἱ
|
δὲ |
χαρίεντες
καὶ
πρακτικοὶ
τιμήν·
τοῦ |
[1, 10] |
ἕως
ἂν
ζῇ,
κατὰ
Σόλωνα
|
δὲ |
χρεὼν
τέλος
ὁρᾶν;
εἰ
δὲ |
[1, 13] |
ἐπιτίμησίς
τε
καὶ
παράκλησις.
εἰ
|
δὲ |
χρὴ
καὶ
τοῦτο
φάναι
λόγον |
[1, 5] |
ἐν
τοῖς
ἑπομένοις
ποιησόμεθα.
ὁ
|
δὲ |
χρηματιστὴς
βίαιός
τις
ἐστίν,
καὶ |
[1, 8] |
πάντα
συνᾴδει
τὰ
ὑπάρχοντα,
τῷ
|
δὲ |
ψευδεῖ
ταχὺ
διαφωνεῖ
τἀληθές.
νενεμημένων |
[1, 7] |
τίθεμεν
ἔργον
ζωήν
τινα,
ταύτην
|
δὲ |
ψυχῆς
ἐνέργειαν
καὶ
πράξεις
μετὰ |
[1, 13] |
τῆς
ψυχῆς·
καὶ
τὴν
εὐδαιμονίαν
|
δὲ |
ψυχῆς
ἐνέργειαν
λέγομεν.
εἰ
δὲ |